Lögberg - 23.01.1930, Side 2

Bls. 2.
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 23. JANÚAR, 1930.
t
Fyrirlestrar
séra K. K. Olafssonar
um rríorguninn inn Hrútafjörðinn,
yfir Hrútafjarðarháls, yfir Holta-
vörðuheiði, ofan Norðurái-dal-
inn, á ferju yfir Hvalfjörð, og
Þess hefir verið getið í íslenzku! svo sem leið liggur til Reykja-
blöðunum, að á síðastliðnu sumri víkur og komu þar kl. 2 um morg-
ferðuðust til íslands og Norður- uninn. Var þeim vel fagnað af
álfunnar, þau séra Kristinn K. séra Fr. Hallgrímssyni og frú
Ólasson, forseti kirkjuélags lút- hans, sem biðu eftir þeim. Áttu
erskra íslendinga vestan hafs, og| þau unaðslega völ í Reykjavík, um
frú hans. Fór séra Kristinn sem1 tveggja vikna tíma, skoðuðu sðfn-
fulltrúi kirkjufélagsins á alheims-j in og helztu byggingar og merka
þing lútersku kirkjunnar, sem staði, fóru austur að Þingvöllum
haldið var í Kaupmannahöfn síð-jog var leiðsögumaður þeirra for-
ustu dagana í júní og fyrstu dag-
aiia í júlí. Fóru þau frá Winni-
peg þann 9. júní að kveldi dags,
sætisráðherra, hr. Tryggvi Þór-
hallsson; áðu þau mikið leiðsögn
þessa ágæta manns, sem er hið
ferðuðust suður um Bandaríki og mesta prúðmenni 0g hinn ljúf-
höfðu viðdvöl í Minneapolis, St. asti í öllu viðmóti. Hélt hann
Paul, Chicago, Buffalo, við Niag-
ara fossinn og í New York, þar
þeim samsæti
þangað boðið
í Reykjavík, var
nokkrum vinum
sem þau stigu á skipsfjöl. Sigldu j þeirra og öðru fólki, sem þau
þau á President Roosevelt yfiri höfðu yndi af að kynnast. Tii
hafið, komu við í Queenstown á
írlandi, Plymouth á Englandi,
og Cherbourg á Frakklandi, fóru
í gegn um Kiel skurðinn
Eystrasaltið, og komu til
Hafnarfjarðar fóru þau, og austur
í Fljótshlíð fóru þau sem heið-
ursgestir Dómkirkjusafnaðarins í
inn íj Reykjavík; komu heim að Bessa-
Kaup-' stöðum, til Björgúlfs læknis ól-
mannahafnar sama daginn ogj afssonar og frúar hans, sem
þingið var sett. — Frá Kaup- keypt hafa Bessastaði og sezt þar
mannahöfn fóru þau til Þýzka-j að búi. Var Bjorgúlfur læknir
lands, höfðu viðdvöl í Berlín, Köln um skeið í þjónstu hollenzku
og Heidelberg og víðar, fóru það-; stjórnarinnar austur í Inlands-
an til Sviss og heimsótti Luceme hafseyjum, og vann sér mikinn
og Interlaken og fleiri staði. Á orðstýr þar og efnaðist vel. Það
Fraklandi höfðu þau nokkurra er nú siður margra góðra Islend-
Jólahugleiðing
Upphaflega, með engla sveit,
Abraham barst það fyrirheit:
að hans af sæði hlyti jörð
himneskan frið og lausnargjörð.
Þanriig hljómuðu’ um þankareit
þessi dýrðlegu fyrirheit.
Svo kom þar að í sólnadans,
að sáu menn stjörnu frelsaians.
Þá heyrðust skært um þegnastorð
þessi guðlegu máttarorð:
Ljósið himna um frerafold
fyrir yður nú gjörist hold.
Heyrast nú raddir háværar
hljóma til enda veraldar,
út frá hásæti himna ranns,
heilagt blóð fyrir lausnarans.
Helgir lýðir á himni og jörð
heilögum guði þakkargjörð
rómi samhuga’ um ár og öld,
eilífum prýddir frelsis skjöld.
Magnús Einarsson.
ekki fyrir eigin vasa, og er það
honum stór sómi.
G. J. Oleson,
Glenboro, Man.
P. S. — Séra Kristinn var sér-
staklega hrifinn af því, hvaðj
mikla ástundun að mentaðir
Þjóðverjar, Englendingar og Skot-
ar o. f 1., leggja á það, að kynna
sér tungu og bókmentir Isletnd-
inga. Kyntust þau á ferðmni
fjölda mörgum útlendingum, sem
vel voru komnir niðurí málinu,
og sumir töluðu það eins og inn-
fæddir. Er mikill áhugi vaknað-
ur með þetta við háskólann í
Leeds á Skotlandi og víðar, ogj
er íslenzkan orðin kenslugrein
þar, og einmitt þegar menta-
menn Norðurálfunnar era að
leggja kappa & íslenzkunám, eru
sumir íslendingar hér í óða önn
að reyna að losast við hana og
telja sér það farartálma og hindr-
un, á hinum menningarlega helg-
unarvegi.
'Ferðamanna straumurinn er ár-
Forsaga Islands
Eftir Einar Benediktsson.
hjóna um landið og það sem fyrir lega að aukast til landsins, alt af
augu bar, með þeim skörungs-j fleiri og fleiri, sem eru að fá
skap og mælsku, sem honum er kynningu af landinu og eru hrifn-
eiginlegt. Var hann og þau hjón ir af hinni undra stórkostlegu
bæði auðsjáanlega hrifin af land-j náttúrufegurð og merkilegu bók-
inu og þjóðinni, jafnvel fram yi- menta auðlegð og menningar-
ir það, sem þau áttu von á. Hann þroska þjóðarinnar.
daga viðdvöl í París og skoðuðu
þá frægu borg sem föng voru á,
og héldu síðan til Englands og
skoðuðu merkustu staði Lundúna-
borgar, héldu síðan til Edinborg-
inga að fara utan á yngri árum,
afla sér fjár og frama og koma
svo heim til ættjarðarinnar og
láta hana njóta krafta sinna og at-
orku. Er það í samræmi við okk-
ar á Skotlandi og biðu þar nokkraj ar fornu hetjur, en nú er starfið
daga eftir íslenzka skipinu Brú- gafugra og heilbrigðara en þá, —
arfossi. Með því sigldu þau til j víkingaölin sem betur er úr sög-
íslands, komu fyrst i höfn á unni. — Þá komu þau -að Korp
Djúpavogi, fóru síðan til Reyðar-J ólfsstöðum og skoðuðu miljón kr.
fjarðar og Seyðisfjarðar, og höfðuj kúabúið hans Thor. Jensens, með
litla viðdvöl á báðum stöðum, ogjmörgu fleiru. — Frá íslandi fóru
héldu siðan með skipinu norður; þau aftur til Bretlands, og sigldu
fyrir Langanes og vestur fyrir! frá Southampton ti New York, fóru
Rifstanga, og fóru á land á Kópa-; þaðan til Oshawa ! Ontario fylki;
skeri. Ferðuðust svo um Axar-j þar keypti séra Kristinn sér nýj-
fjörðinn, Mývatnssveitina og: an bíl og keyrði í honum heim, og
Kelduhverfð, þaðan til Húsavik-1 gekk ferðin slysalaust og vel
ur, þá að Laxamýri, og heimsóttu
skáldjöfur þeirra Þingeyinga,
Guðmund Friðjónsson á Sandi.
Þaðan fóru þau upp í Mývatns-
sveitina, þar á Mrs. Ólafsson
fjöldamargt skyldfólk. Síðan var
haldið vestur um Þingeyjarsýslu,
um Reykjadalinn, alt að Hálsi í
Fnjóskadal, þar sem Ásmundur
Gíslason er prestur. Þar prédik-
aði séra Kristinn fyrsta sinn á
íslandi. Síðan var farið til Eyja-
fjarðar; var lengst viðdvölin á
Akureyri, ferðuðust þau þó víða
um Eyjafjörðinn. Séra Kristinn
er Eyfirðingur og á þar margt
frændfólk, og er þangað Kom,
fanst honum hann vera kominn
heim til sín. Frá Akureyri lerð-
uðust þau með bíl til Reykjavík-
ur og voru tvo daga á þeirri leið;
fóru þau upp öxnadalinn, yfir
öxnadalsheiði, ofan í Skagafjörð-
inn hjá Silfrastöðum, fram hjá
Víðimýri og vestur Húnavatns-
sýslu, ofan með Blöndu að Blöndu-
ósi og komust um kvöldið að
Hraunum í Miðfirði; fóru síðan
Komu þau heim til Glenboro 2.
október, endurnærð 0g ung í
anda.—Var alt í góðu lagi heima.
Stjórnaði Miss Aurora Björnson
frá Chicago, heimilinu í fjarveru
þeirra af mestu prýSi; er hún
systir Mrs. Olafson.
Var þeim hjónum fagnað með
opinberri samkomu af safnaðar-
fólki í Glenboro, og þau boðin vel-
komin heim úr ferðinni. Sagði
séra Kristinn þar nokkuð frá
ferðinni, og skemti fólk sér við
kaffidrykkju og samræður fram
eftir nóttinni.
S'íðan þau komu heim úr ferð-
inni, hefir séra Kristinn verið
önnum kafinn að flytja fyrir-
lestra. íslenzka fyrirlestra hef-
ir hann flutt í öllum söfnuðum
sínum, og annan á ensku bæði í
Glenboro og Baldur. íslenzka fyr-
irlesturinn flutti hann hér í
Glenboro á mánudagskvöldið 2.
jles., og eins og að vanda sagðist
honum ágætlega vel; talaði hann
algjörlega um ísland og sagði
skýrt og greinilega frá ferð þeirra
dáðist að hinni frábæru, íslenzku
sveitamenningu, ‘sem hann varð
einna mest hrifinn af. Bændur
margir eru skörungar og hafa
víðtæka þekkingu og lærdóm, þótt
óskólagengnir séu, eru margir fær-
ir í fleiri tungumálum og eiga
stór bókasöfn, ís'lenzkra og út-
lendra bóka, hafa glöggan skiln-
ing á því, sem er að gerast meðal
íslendinga vestra, og rás viðburð-
anna út um allan heim; og hafa
brennandi áhuga fyrir velferðar-
málum lands og þjóðar. Hug-
sjónamennirnir eru margir; beita
þeir sér fyrir á ýmsum sviðum, að
bæta hag þjóðarinnar, margir
hverjir af fölskvalausri ættjarð-
arást. Þeir hafa óbilandi trú á
landinu 0g möguleikum þess, þeir
vilja hafja þjóðina upp til vegs
og virðingar, ^arðvejta og efla
alt, sem þjóðlegt er og sem er
gott, háleitt og fagurt; en þvl, sem
miður fer í fari þjóðarinnar, vilja
þeir kasta fyrir borð í hafdjúp
gleymskunnar.
Hefir menning landsins eins og
aliir vita, tekið stórkostlegum
framförum síðasta mannsaldur-
inn, 0g feikna mikið er á prjón-
unum, sem stórvægilegt er fyrir
menningu landsins, þegar í fram-
kvæmd kemst. Eitt af því e- hið
heita laugavatn, sem nú er byrj-
að að nota til hitunar. Þá er stór
framför með raforku til Ijóss og
hita um alt land. Mig minnir, að
séra Kristinn segja, að hvergi
mundi hundrað þúsund manns í
heimi vera að vinna annað eins
norður í hafsauga.
Ekki er hægt að hugsa sér meiri
uppbyggingu, en ferð eins og
þessa, að heimsækja Fjalladrotn-
inguna, og sjá alla hennar dýrð.
Allir gleðjast yfir hinni gæfusömu
ferð prestshjónanna, þau voru og
eru, hvar sem þau fara, vestur-
íslenzkri menningu til stórsöma,
og hljóta að styrkja kærleiks- og
bræðrabandið milli Austur- og
Vestur^íslendinga. Og það þarf
að styrkjast æ meir og meir. All-
ir sannir íslendingar hér elska
heimaþjóðina og landið, þótt ör-
lðgin hamli flestum frá að geta
litið það augum.
Uppbyggingin af ferðalagi
þeirra er ómetanleg fyrir fjölda
af íslendingum hér, sem hafa
notið fyrirlestra séra Kristins, eða
átt samræður við þau hjónin um
ferðina, þeim sem hafa löngun
eða tilhneigingu til að hagnýta
sér það. Því hjá þeim er ótæm-
G. J. 0.
Þrjú kvœði
Eftir Sig. B. Gröndal.
Við bakkann—
Hann lék við bakkann
á brunnsins rönd,
hann þekti ei lífið,
þess leyndu bönd.
ÞvLallir brostu,
hann brosti með
og girndin lífgaði’
hans lausa geð.
Við bakkann lék hann
sinn létta dans,
unz máttur djúpsins
dró vilja hans.
Altaf er brosað við bakkann,
barist og leikið dátt, —
en djúpið sigrandi seiðir
með sínum undramátt.
Hvað—?
Hvað eru bros þín,
sem bærast vörum á;
sakleysi æskunnar
eða æfintýraþrá?
Hvar eru blómin,
sem bernskan fagra
hafa rósirnar týnst
í reynslunnar haf?
gaf;
Urðu þér vonirnar
varanleg hlíf,
átti það ei blekkingar
hið blessaða líf?
Hvað eru brosandi
bláu augun þín;
djúp þeirrar ástar,
sem aldrei dvín?
Vinarþel.
Vinur, þú sigldir,
ég sá að eins reykinn,
sem bólstur hefjast
í hildarleikinn.
Skipið fjarlægðist,
mér fataðist sýn;
er það dagsharmur
eða draumsjón mín?
Loks hvarf skipið,
mér skildist um leið,
hinn þögli harmur
hjartans beið.
Að endingu bólstrin
brutust í sundur,
hið þögula lögmál
er lífsins undur.
—Mgbl.
ÞANKABROT MÖMMl).
anlegur brunnur fróðleiks um eitt Svellur brjóst af sárum harmi,
og annað, sem landi 0g þjóð við- svífa kringum dimmleit ský
kemur, og margvíslegt frá öðrum titrar negg af trega í barmi,
löndum, er þau ferðuðust um. —j tyrfin forlög valda því.
Séra Kristinn og þau hjón bæði Eg hnípin sit, ó guð minn góði,
eru frábærlega eftirtektarsöm og grátin augu tapa sýn,
glöggskygn á það, sem fyrir aug-
með bænarkvak til hæðar í hljóði
huggun ei mun bresta þín.
Þið svifuð upp til sólar heima,
sjálfsagt hafið langa bið,
einlægt mömmu er að dreyma
að þið hvílið sér við hlið,
en ykkar svefnsins salur auði
sorgum lamar þanka bil;
un ber, og einstaklega örlynd á
það, að miðla öðrum af þeim fróð-
leik, sem þau hafa safnað.
Auk þess, sem séra Kristinn
hefir flutt fyrirlestra eins og áð-
ur er sagt, hér í söfnuðum sínum,
hefir hann flutt fyrirlesturinn í
Winnipeg oftar en einu sinni, á . ....
/ f XT,. , , ,. krofharði, kaldi dauði,
ymsum stoðum 1 Nýja íslandi, . . , , ... _ ’ ...
11 T> 1 4. u *• , „ „ . , í kant þu ekki að fmna til?
um alla Dakotabygðma,, 1 Selkirk,:
að Lundar og kannske víðar. —j Mér finst enduð gatan gjðrfa
Fyrirlestrarnir hér í söfnuðunumj gegn um lífsins táradal
voru allir fluttir til arðs fyrir ei þó má af hólmi hörfa,
söfnuðina og kvenfélögin, og er^ hlýt að þreyja og bíða skal,
fólk honum mjög þakklátt fyrir.i þar sem æfifley mitt flýtur
Hygg eg að víðast eða allstaðar,
þar sem hann hefir haft fyrir-
fram og yfir tímans dröfn,
þar til hinzta bára brýtur
lestur, hafi hann gert það tillbjartari inn á friðar höfn.
arðs fyrir félög og söfnuði, en M. J. Doll.
Þegar íslenzkir rithöfundar og
fræðimenn fara fyrir alvöru að
snúa sér að rannsókn forsögu-
legra mannvista, víðsvegar mnan
íslands, virðist svo sem fyrsta
hlutverkið hér hljóti að verða
skörp greining milli þeirrar þjóð-
legu hliðar og hinnar, er lýtur að
vísindalegum athugunum þessa
máls.
Það, sem innlendir höfundaý
hafa lagt af mörkum í þessu efni,
segjum frá 1874, þegar landið
hlaut fjárforræði, er svo ómerki-
legt, afbakað og svo ræktarlaust
við hið stórmerka málsefni, að
það sætir undrum. Efalaust mun
þó hið eldra stjórnarfar eiga
talsverða skuld í þessu. En hálfr-
ar aldar vanræksla á stórstigustu
framfaratímum heimsins, varður
hér ekki afsökuð af einangrun,
erfiðum samgöngum eða því um
líku. Vér höfum samtímis eytt
stórfé víðsvefar í óhæft kák og
málamyndar starfrækslur, sem
hefðu betur aldrei verið stofnað-
ar. Svokallaðar folrnleifarann-
sóknir síðustu ára eru svo aum-
legar og lítilsverðar, að þær eru
ekki nefnandi. En jafnhliða er
auðsjáanlega með ásetningi geng-
ið fram hjá hundruðum þögulla
vitnisburða um volduga og heims-
merka forsögu íslands.
í þessari örstuttu grein verða
ekki leidd í dóm fyrir þjóð vorri
nema nokkur atriði, er lúta að
huliðsblæju þeirri, sem haldið
hefir verið hér yfir ótölulegum
fjölda steinaldar og síðari forn-
aldarmerkjum. Þjóðin í neild
sinni ætti þá og jafnframt að
átta sig á því, að hér er ekki
fyrst og fremst að ræða um sýni-
legar leifar liðinna alda, fjrrir
svokallaða sögutíma vora, heldur
hitt, hvort hægt er fyrir vísindin
að taka til nokkurra greina það
sem hefir verið gert hér á síð-
ustu tímum í þessum efnum.
Blákaldar staðhæfingar, um al-
gerða fólksauðn á íslandi, alt
þangað til þess að Norðmenn
komu hingað, er í fáum orðum
sagt niðurstaðan, sem breidd hef-
ir verið út um allan siðheim, sér-
staklega af elju og atorku Þorv.
Thoroddsens, sem kallaður er að
hafa ritað Landfræðisögu ís-
lands. En sé nánar athugað, virð-
ist mér fyrir mitt leyti, að hér sé
sneitt hjá hinu mikla vísindalega
verkefni, en látið koma 1 þess
stað ósamkynja tíningur, sem
stenzt ekki neina vandaða og
grundvallaða rannsókn. Hér er
kröfunum til vísindalegrar máls-
rannsóknair hvorki fullnægt að
efni né aðferð.
Eg leyfi mér að víkja að því
aftur, að það varðar þjóð vora
alla í heild á hverju þroskastigi
þeir rithöfundar og kunnáttumenn
hafa staðið, sem hér voru að
verki. En eg fyrir mitt leyti lýsi
því hiklaust yfir, að verk Þ. Th.
hefir felt algerlega órökstuddan
úrskurð, er hann frádæmir oss
alla ónorræna forsðgu.
Eg vil nefna um leið algerlega
samstætt dæmi frá annari hlið.
Björn M. ólsen hefir ritað álit-
legt verk um rúnir. En hér kem-
ur það sama fram. Vér þurfum
ekki að gagnrýna verk hans til
þess að koma því undir álíka gerð
sem samtíning svonefndrar Land-
fræðissögu vorrar. B. M. ó. lýs-
ir því yfir, að engar rúnir á steini
vísinda, sem rithæft er.
Slík staðhæfing varðar vísinda-
legan sóma þjóðar vorrar — og
fellur niður fyrir það lágmark
vísina, sem rithæft er.
Svo er til ætlast, að nokkrar
ljósmyndir frá hellum Suðurlands
skýri og staðfesti nokkuð af því,
sem hér er haldið fram, og mun
eg leitast við að koma þeim á
framfæri í síðari grein. —Mgbl.
Til kunningja
Óstilt þreytir aldarfar —
andann heita brestur —
flesta neita fréttirnar
að fara að leita vestur.
Á foldu þyngist fanna lín,
er fjörið ringað getur—
eins kunna að þvinga kvæðin mín
—hann kári syngur betur
Ei við slórar alheims far,
auð þó stórum safni,
er myrkt á ljóra menningar,
— mjög er Þór í stafni.
Hann vetur hefir veika hrygt,
vafið hörðum böndum,
en hepnin og hann hefir bygt
hallirnar á söndum.
Þið vaxtið heiðurs vænan sjóð,
varist leið að tjóni,
til enda greið sé æfislóð
Aðalheiði’ og Jóni.
Lœknar Nýrnarveiki
og blöðru sjúkdómar
Nýrna og blöí5ru sjúkdómar valda
því, að fólk verður oft að fara á fætur
á morgnana til að kasta af sér vatni og
orsakar þetta svefnleysi og slæma
heilsu. petta kemur til af óhollum
efnum, sem sSfnast fyrir vegna hægða-
leysis. Sé þessum efnum rutt úr vegi,
lagast þetta. Nuga-Tone er það heilsu-
lyf, sem læknar hægðaleysi og losar
þar með líkamann við óholl efni. pað
styrkir einnig llffærin, bætir matarlyst-
ina og meltinguna og veitir endurnær-
andi svefn og veldur því að þú ert ó-
þreyttur og eins og nýr maður á
morgnana.
Nuga-Tone er ágætt fyrir aldrað og
slitið fólk, eins og það er gott fyrir
yngra fólk, sem er að verða gamalt
fyrir timann. pað er ástæðulaust að
vera sárlasinn þegar hægt er að kom-
ast hjá því með því að nota Nuga-
Tone. pað fæst hjá öllum, sem meðul
selja. Ef lyfsalinn hefir það ekki við
hendina, þá láttu hann útvega það frá
heildsöluhúsinu.
R. J. Davíðson.
Glenboro, 1930.
Fiskiveiðar Færeyinga
við Grœnland
Þess hefir áður -verið getið í
skeytum, að Færeyingar ætli að
halda út 100 skipum hjá Græn-
landi á sumri komanda, eða með
öðrum orðum, öllum haftjerum
skipum sínum. Þegar þessi fregn
barst til Kaupmannahafnar, áttu
Berl. Tidende tal við Effersöe
landþingsmann ogi spurði hann
um ýmislegt þessari útgerð við-
víkjandi. Fer hér á eftir um-
sögn Effersöe.
Hér er náttúrlega um stórfelda
framtakssemi að ræða, en það er
ekkert undarlegt, því að þetta er
beint áframhald af þeim framför-
um, sem hafa orðið í útgerð Fær-
eyinga á seinni árum. Færeying-
ar hafa nýlega keypt stór og góð
fiskiskip í Frakklandi, og eru þau
sérstaklega vel fallin til þesaara
veiða, og hafa fengist fyrir lítið
verð. Þetta eru sterk skip, og á
hvert þeirra þarf 30 manna. Upp-
haflega voru það seglskip, en
Færeyingar setja hreyfla i þau
og nota svo ýmist vél eða segl.
Færeyingar hafa nú stundað
veiðar í 3 eða 4 ár hjá Grænlandi,
en það hafa aðeins verið send fá
skip þangað. En þessi útgerð
hefir hepnast svo vel, að menn
hafa séð, að fiskiveiðarnar hjá
Grænlandi eiga mikla framtíð
fyrir sér.
Það nægir ekki að segja, að
mikil sé fiskimergðin við Græn-
land — hún er takmarkalaus, ó-
trúleg. Sérstaklega á þetta við
um þorskinn. Hann gengur upp
á grunnmið á sumrin, einkum i
júlí, og enginn getur gert sér í
hugarlund, annar en sá, sem
reynt hefir, hve afskaplega stór-
ar fiskitorfurnar eu.
Fyir sunnan Godthaab hafa
F’æreyjngar höfn til afnota, og
er hún nefnd Færeyingahöfn.
Þangað leita skipin, þegar þau
þurfa að fá matvæli, vatn, olíu
o. s. frv. Þarna hafa þau 'fastan
samastað á sumrin. 'En höfnin
er nú þegar orðin of lítil, og eg
veit ekki betur, en að Grænlands-
verzlunin sé nú að rannsaka,
hvort Færeyingar geti ekki feng-
ið aðra höfn, eða þá hvort hægt
muni vera að stækka þessa höfn.
Menn höfðu ekki búist við því í
upphafi, að útgerðin mundi efl-
ast svo, sem nú er raun á orðin.
Sjómennirnir, sem ihafa verið
á Grænlandsförunum, hafa áreið-
anlega haft góðar tekjur, og veiði-
skapur á Grænlandsmiðum mun
sennilega sjaldan bregðast, ef
menn stunda hann á réttum tíma,
frá því í júlí og þangað til í byrj-
un októbermánaðar. Þá snúa
skipin venjulega heimleiðis, en
veiðin hefir áður verið send til
Englands 0g seld þar. Eru að
staðaldri fimm stór skip í förum
og taka fiskinn af veiðiskipunum
vestra og sigla með hann til Eng-
lands. Það er sem sé ekki hægt
að koma pví við, að salta og
þurka fiskinn. En sá fiskur, sem
skipin hafa í sér, þegar þau koma
heim á haustin, er þurkaður í
þurkhúsum á veturna.
“Berl. 'Tid.” áttu tal við fleiri
um þetta mál, m. a. Mortensen
fiskiveiðastjóra, og sagði hann,
að Danir gætu ekki stundað veið-
ar hjá Grænlandi, vegna þess að
veiðiskip þeirra séu of lítil til þess
að faras vo langt. Þó kvað hann
Dani hafa smíðað eitt skip handa
Færeyingum til Grænlandsveiða
og tvö séu nú í smíðum og eigi
þau að vera tilbúin áður en ver-
tíðin vestra hefst á sumri kom-
anda.
Daugaard Jensen forstjóri seg-
ir, að það komi ekki til mála, að
stækka Færeyingahöfn. Hún sé í
mynninu á stórum firði og sjálf-
gerð af náttúrunnar hendi. En
í firðinum sé nóg lega fyrir 1000
skip, svo að hér verði ekki um
nein þrengsli að ræða. — Mgbl.
Rosepale Kql
Lump $12.00 Stove $11.00
FORD COKE $15.50 Ton
SCRANTON HARDKOL
POCA LUMP og
CANMORE BRICQUETS
Thomas Jackson & Sons
370 COLONY ST.
PHONE: 37 021
f—"
MACDONALD'S
Flite Gat
Bezta tóbak í hebni fyrir þá, sem
búa til sína eigin vindlinga.
HALDIÐ SAMAN MYNDASEÐLUNUM