Lögberg - 17.04.1930, Síða 7

LÖGBERG, FIMTUUAGINN 17. AiPRÍL 1930,
BU. T.
BÆNIN
Prédikun, flutt á ýmsum stöðum
í Vatnabyg'ðunum í Saskatche-
wan, af
séra Carli J. Olson.
Texti: Ef að þér eruð stöðugir
1 mér, og mín orð hafa stað hjá
yður, þá megið þér biðja, hvers
þér viljið, og það mun yður veit-
ast. — Jóh. 15: 7.
Kæru tilheyrendur,
elskuðu vinir!
Ef til vill minnast allir, sem hér
eru viðstaddir, að rithöfundur
nokkur, sem gengur undir gervi-
nafninu “L. F.”, mæltist góðlát-
lega til þess, að eg skrifaði grein
í eitthvert blað um grundvöll og
gildi bænarinnar. Þetta var rétt
fyrir jólin, og auðvitað var mér
óldungis ómöglegt, að bæta
nokkru við mig um þær mundir;
en eg lofaðist til að verða við
þessari ósk “L. F.’s” innan
skamms, og það loforð verð eg
að enda. Hafði eg hugsað mér
að skrifa algenga blaðagrein um
þetta mikilvæga og stór-þýðing-
armikla mál, en óttaðist, að eitt-
'hvað af þráttgimi hjá sjálfum
mér kynni, ef til vildi, að slæðast
með, eða að eg mundi óviljandi
eða óafvitandi vekja eitthvað af
þeim anda hjá “L.F.” eða ein
hverjum öðrum lesanda. Það er
alls ekki tilgangur minn, að leggja
út í deilur þessu stórvægilega
máli viðvíkjandi. Deilur geta orð-
ið illdeilur, og verða það oft, því
miður, og sízt af öllu eiga þær
við, þegar um hjartapunkt kristi-
lega lífsins er að ræða. Eftir
talsverða íhugun fanst mér, að
heppilegast mundi verða að taka
þetta efni til umræðu við ein-
hverja íslenzka guðsjónustu, og
birta svo alla ræðuna í “‘Lög-
bergi” á eftir, og það hefi eg af-
ráðið að gjöra.
Bænin er líftaugin lí allri
reynslu kristins manns. Kirkju-
ferðirnar, altarisgangan, guðs-
orðalesturinn og allar aðrar guð-
ræknisiðkanir, fá sitt æðsta gildi,
þegar samfélagið við guð er heil-
agur raunveruleiki í gjörvöllu líf-
inu. Fyrir bænina rennur guð-
lega og mannlega lífið saman í
eina heild, þá verður guðslífið í
sálinni dýrmætur raunveruleiki,
og maður sama sem hverfur í því
guðdómlega, til þess að finna sig
aftur í öllu góðu, göfugu, fögru,
sterku, fullkomnu og hugprúðu.
Með þessu móti er gullið í sálinni
hreinsað af sóranum. Bænin er
andardráttur sálarinnar og henn-
ar náttúrlega andrúmsloft. Sá,
sem er orðinn fullkominn í bæn-
inni, getur réttilega tekið undir
með postulanum mikla og sagt:
“Eg lifi ekki lengur, heldur lifir
Kristur í mér. Bænin er heilagt
samræmi við guð, samlíf með hon-
um — og fyrir áhrif hans vaknar
ávalt vort bezta eðli og blómg-
ast í tíma og eilífð. Samfélagið
við guð hefir svipuð áhrif á oss
og vorsólin hefir á alt ríki nátt-
úrunnar. Blessuðu ylgeislarnir
hennar vekja alt til lífs og þró-
unar. Frostið, snjórinn og dauð-
inn verður að hverfa, en blómin
gróa í staðinn, grundirnar grænka,
fuglarnir syngja, lækirnir og
lindirnar renna, skógárnir laufg-
ast og öll náttúran blómgast og
fyllist sæluvissu og guðdómlegri
dýrð. Jesús kom til að gefa
mönnunum LÍF, og þetta heilaga
guðdómsljíf fæst j aðallega fyrir
bænina.
Guð er höfundur tilverunnar.
Er það hnoss ekki óumræðilega
dýrmætt, að fá að vera í samfé-
lagi við hann — uppsprettuna
sjálfa? Að lifa án guðs, er óeðli-
legt í fylsta máta, og afdrifin
sem óumflýjanlega af því leiða
verða ætið hræðilega sorgleg, <—
veruleg tortíming. Alt óeðlilegt
hér í heimi hefir sínar hörmu-
legu afleiðingar. Ef að guði er
hafnað, verður mannssálin mun-
aðarlaus, og enginn fósturfaðir
getur gengið henni í föðurstað.
Sálin nær hámarki sínu; hún er
hafin upp í sitt seðsta gildi, þegar
hún finnr guð. Svipurinn, röddin
og framkoman öll ber ávalt merki
Þess, þegar einhver lifir mikið í
heimi bænarinnar. Sá, sem tem-
ur sér þá dýrðlegu list, að tala oft
og mikið við drottin sinn, talar
öðru vísi við meðbræður sína og
systur. Dapurlegur og drunga-
legur mundi þessi heimur verða,
ef að enginn lifði í samfélagi við
guð. Fyrir þetta heilaga samfé-
lag, verða menn Ijós heimsins cg
salt jarðarinnar.
“L. F.” biður um vísindalegan
og heimspekilegan grundvöll fyr-
ir bænina. Mér er sérlega ljúft
að verða við þeirri ósk hans og
ræða málið frá því sjónarmiði.
Það liggur í augum uppi, að
hvorki eg eða nokkur annar mað-
ur mundi iðka bænina, eða ráð-
leggja öðrum að gjöra það, ef að
hún væri ekki í eðli sínu hávís-
indaleg og sann-heimspékileg, —
ef að hún stæðist ekki öll sann-
gjörn próf, — ef að hún væri ekki
í fylsta máta viturleg. Aldrei er
eg öruggari, en þegar eg horfist
1 augu víð sönn vísindi og sanna
heimspeki. Það er ónauðsynlegt
að taka fram, að eg mundi ekki
trúa neinu, sem mér fyndist ekki
skynsamlegt að öllu leyti. Harla
ólíklegt, að nokkur annar mundi
gjöra það.
Hvað eru vísindi? Vísindi er
þekking, sem byggist á sannveru-
legri reynslu, áreiðanlegri eftir-
tekt og réttri hugsun.
Hvað er heimspeki? Heimspeki
er skynsamleg ályktun eða álykt-
anir, sem byggjast á staðreynd-
um eða sennilegum tilgátum vís-
indanna.
Vísindin innibinda þekkingu
öllum sviðum. ,
Hvaða staðreyndir finnum vér
á því sviði, sem um er að ræða?
1. Það er staðreynd, að fólk hjá
öllum þjóðum og á öllum tímum
hefir beðið. Algjörlega guðlaus
þjóð hefir enn ekki fundist í allri
víðri veröld. Borgir hafa verið
til án múrveggja, án skóla, án
bóka, og án verzlunartorga, en
aldrei án bænahúsa. Þetta á við
þjóðir á öllum hugsanlegum
menningarstigum, — frá hinum
hæstu til hins lægsta. Má segja
með sanni, að tilhneigingin að
biðja, sé jafn-algeng og andar-
drátturinn eða 1 'hjartsslátturinn
og jafn eðlileg.
Hvað sannar þetta? Auðsjá-
anlega það, að bænarþörfin er
raunveruleg í hvers manns sál.
En allar þarfir mannsins — lík-
amlegar og andlegar, :— byggjast
á meðfæddum hæfileikum. Væri
það ekki í fylsta máta glæpsam-
legt, ef að höfundur tilverunnar
hefði sett eitthvað í eðli vort,
sem að honum væri ekki unt að
fullnægja? Mundi nokkur jarð-
neskur faðir gjörir slíkt? — að
tendra einhverjar vonir hjá börn-
um sínum, sem hann annað hvort
vildi ekki eða gæti ekki uppfylt?
Væri hugsanlegt, að vor himn-
eski faðir væri sekur um þetta?
Það, sem einkennir alt mann-
lífið, hlýtur að vera samkvæmt
Guðs vilja.
2. Það er staðreynd, að bænin
hefip uppbyggileg og blessunar-
rík áhrif á alla þá, sem biðja.
Þessu getur enginn neitað með
nokkru viti. Þegar einhver sést
með leiftrandi augu, með sólskins
andlit og með broshýrar varir, —
þegar dýrðarljómi er lí kring um
einhverja persónu, þá bregst það
varla, að sá og hinn sami, eða sú
og hin sama, sé bænarinnar mað-
ur eða kona. Ljósið í ásýnd hans
eða hennar er endurskin af guð-
dóminum sjálfum. Fáir neita nyt-
semi bænarinnar fyrir innra líf
mannsins (subjective value); en
sumir, sem að kannast við þetta,
neita þó að bænin hafi nokkur á-
hrif á guð, — neita því, að drott-
inn heyri og svari bænum. Ein-
kennileg skoðun! Bænrækni allra
manna stafar þó vitanlega af
þeirri bjargföstiu trú og sterku
fullvissu, að hið gagnstæða sé
tilfellið. Enginn mundi biðja til
lengdar, ef hann hefði ekki óbif-
anlega trú á því, að guð heyri
hvert einasta bænarorð, — meira
að segja, skynji fullkomlega
hverja einustu hugsun, hverja
einustu tilfinningu og hvert ein
asta vilja-áform hjá oss. Þessir
menn álíta þetta blekkingu, en
játa þó oft nytsemi iðjunnar sem
uppbyggingu fyrir innra mann-
inn. En mundi nokkur biðja í
þeim tilgangi einum, að jgjöra
sjálfum sér gott eða láta sér líða
vel? Auðvitað ekki. Og að stað-
hæfa að eitthvað, sem í sjálfu sér
er ósannindi, hugarburður eða
blekking, geti, þrátt fyrir það,
haft blessunarrík áhrif á líf
manns, er algjörlega út í hött.
Það getur ekki borið sig! Ef að
þetta væri satt* þá væri tilveran
öll lí eðli sínu rammskökk og vit-
laus, og höfundur hennar óá-
byggileg vera. Það liggur í hlut-
arins eðli; það er deginum ljós-
ara, að alt, sem hefir uppbyggj-
andi áhrif, hlýtur í eðli sínu að
vera satt og rétt.
3. Það er staðreynd, að flest’
eða öll stórmenni heimsins, —
flestir eða allir af þeim, sem að
annað hvort leiftra sem bjartar
stjörnur á himni sögunnar, eða
standa sem vita-eldar í nútíðinni,
— vitaeldar, sem vísa mannkyn-
inu á veg framfaranna, hafa lif-
að mikið í heimi bænarinnar.
Þetta er raunveruleiki, bæði í
heiðnum og kristnum sið. Bless-
aður Frelsarinn sjálfur, varði oft
heilum nóttum til þessarar há-
leitu og heilögu iðju. Pericles,
einhver mesti leiðtogi Grikkja
bað ávalt til guðanna áður en
hann flutti ræður. Caesar leit-
aði ráða hjá véfréttinni. Daníel
bað. Lútler fór biðjandi á hvern
hólm, og það brást ekki heldur,
að hann færi sigrandi af honum.
Hann bað heila nótt á undan
ráðinu mikla í Worms. Cromwell
var maður bænarinnar. George
Waáhington og Abraham Lincoln
sömuleiðis. Líka má nefna Glad-
stone; hann fór aldrei út í þing-
húsið án bænar, sérstaklega þeg-
ar eitthvert stórmál var á ferð-
inni. Bænir John Knox bergmála
enn á Skotlandi. Einnig má nefna
Woodrow Wilson, David Lloyd
George, Field Marshall Foch,
Lord Kitchener, Ramsay Mac-
Donald, Herert Hoover og marga
fleiri. í heimi náttúruvísindanna
eru engin nöfn stærri eða merk-
ari en þessi: Sir Isaac Newton,
Lord Kelvin, Michael Papin, Ro-
bert Millikan, og Arthur Edding-
ton — og allir þessir menn voru
eða eru um fram alt trúmenn. —
(Eg segi “voru eða eru” vegna
þess, að tveir af þeim eru dánir).
Mestu ensku skáldin hafa verið
það ljka. Henry > Fqrd, Robert
Dolla, J. C. Fenny, John Wana-
maker og Timothy Eaton, voru eða
eru trúaðir, kristnir, fjársýslu-
menn. (lEg segi “voru eða eru”
aftur af sömu ástæðu).
Hefir það enga þýðingu að þeir,
sem snjallastir og kröftugastir
hafa reynst í allri mannkynssög-
unni, og á Bllum sviðum, hafa
lifað í samfélagi við guð? Bend-
ir það ekki skýrt og greinilega á
þann dýrmæta raunveruleika, að
allir verða meiri og göfugri menn
fyrir það að biðja?
guð hefir verið mér sú sælasta um þess mörgu og fjölbreyttu' eilífan verustað, eða ævarandi á-
og blessunarríkasta uppsprettu-J myndum? En þrátt fyrir þessar1 stand, mætti hann ekki breyta
lind í allri reynslu minni fyr og' stórkostlegu framfarir á öllum jafnvel því hræðilega vali, hvað
síðar. Þaðan hefi eg 'fengið
meiri hughreystjingu jog uppörf-
un, en úr nokkurri annari átt.
Eitt dæmi langar mig til að
benda á — dæmi um óneitanlega
og áþreifanlega bænheyrslu.
Árin 1919 og 1920 geysaði
spanska inflúenzan út um alt
landið. Eg var þá staddur i Salt-
coats. Lítil stúlka um ferming-
araldur ,var að deyja úr þessari
voðalegu drepsótt. Hún hafði,
auk inflúenzunnar, vonda lungna-
bólgu. Bæði’ lungun voru að bila.
Læknirinn hafði tilkynt foreldr-
um hennar, að hún mundi deyja
eftir fáar klukkustundir; og þau
og Ihinir ástvinirnir söfnuðust í
kring um hana til að kveðja hana
1 hinsta sinn. En svo stóð á, að
faðir hennar var iBaptisti en
móðir hennar Me'þodisti. HafðiJ
hún þess vegna aldrei verið skirð.|
Auðsjáanlega varð faðirinn hlut-1
skarpari. . En nú, þegar hún vissij
að dauðinn var í nánd, míntist
hún þess, að hún hafði aldrei
verið skírð, og hún vildi endilega
að þetta heilaga sakramenti væri
veitt sér í dauðanum sjálfum.
Mér var símað. Eg kom strax
sviðum, erum vér enn þá aðeins
börn morgunSins. Helztu upp-
fyndingarnar eru eftir. , Þekk-
ingin er ennþá í byrjun. En þeg-
ar sá tími er kominn , að vér sjá-
um ekkLframar í ráðgátu eða í
þokugleri, heldur augliti til aug-
litis, þá munum vér komast að
raun um, að öll kraftaverkin
hafa verið jafn eðlileg og sólar-
uppkoman, eða blóðrásin í æðum
vorum.
En í heimsku sinni staðhæfa
menn stundum, að guð geti ekki
breytt út af hinum vanalegu nátt-
úrulögiím, — að ein lög geti ekki,
eða megi ekki brjóta í bág við
önnur lög. En hvernig skynsam
ir menn geta gjört jafn heimskiT
| lega staðhæfingu, er mér að öllu
leyti óskiljanlegt. Hvert barn
mikið sem að föðurkærleiki hans
mundi þrá að gjöra það. Ef hann
breytti þessu, mundi hann þar
með skerða frjálsræði einstak-
lingsins. Hann neitar algjör-
lega að taka fram fyrir hend-
urnar á börnum sínum, hverjar
svo sem afleiðingarnar kunna
að verða. Hann notar náðarmeð-
ulin og endurfædd börn sin hér
í heimi til að bjarga og líkna, að
hafa áhrif, svo að vel fari, en
hann getur ekki tekið ráðin af
neinum. Fyrir þessa ástæðu hef-
ir hann sett það í vald allra
manna, hvað þeir sjálfir vilja að
hann gjöri fyrir þá. Þess vegna
verðum vér að biðja.
Megum vér ávalt búast við bæn-
heyrslu? Vissulega, ef vér upp-
fyllum skilyrðin, sem tiltekin eru
getur séð hið gagnstæða og sér,í texta vorum: “Ef að þér eruð
það dags daglega. Þegar egj stöðugir í mér og mín orð hafa
held á bók í hendi minni, er eg stað í yður.” “Vér í Kristi” og
að brjóta þyngdarlögmál jarðar j “orð hans í oss”. Þetta eru skil
innar, og það að ósekju. Og það yrðin Ef þessu er fullnægt, er
gjöra líka blessuð blómin á vor
Vinnan var mér áður
byrði en nú unun
Segir Mr. M. Weiss Eftir að Hafa
Notað Dodd’s Kidney Pills.
Winnipeg, Man., 14. apríl —
(Einkaskeyti) —
“1 mörg ár hafði eg þjáðst af
nýrnaveiki,” segir Mr. M. Weiss,
að 899 Aberdeen Avenue, Winni-
peg, Man. “Hvenær sem eg fékk
snert af kvefi, hljóp í mig ákafur
bakverkur. Fylgdi því einnig
blöðruveiki með megnum sárs-
auka. En Dodd’s Kidney Pills
komu mér að ómetanlegu liði, og
reyndust mér öllum öðrum með-
ölum betri.”
“Fyr meir, var mér vinnan hin
þyngsta byrði, en nú er mér hún
sönn unun. Eg er viss um að það
fólk, er af nýrnaveiki þjáist, mun
hljóta blessun af Dodd’s Kidney
Pills.”
Þessi yfirlýsing er til þess gerð
að sýna, hvers trausts Dodd’s Kid-
ney Pils njóta.
Dodd’s Kidney Pills eru ekta
nýrnameðal. Fást hjá ölluny lyf-
sölum, eða frá Dodds Medicine
Co., Ltd., Torímto 2, Ont.
in, grasið á jörðinni, allar jurtir
bænheyrslan takmarkalaus.
segja með sanni, en með
Má
lotn-
öll tré og alt annað, sem vex if ing og auðmýkt, að vér
hveli jarðarinnar. Það gjöra líka þá vald yfir almættinu
höfum
sjálfu.
á bak
um hæl. Það var auðséð og auð-j
allir flugmenn og allir, sem að Hann getur ekki gengið
, skjóta einhverju upp í loftið. — orða sinna. Hann getur ekki
heyrt, að hun var í andarslitrum £in Jög verga 55,^ þráfaldlega verið sjálfum sér ótrúr.
um. Eg skirði hana á snatri «8 sterkari í allri tilverunni. | En bænheyrsla getur verið neit-
svo kraup eg niður (og alt fólkiði
líka) og bað. Eg man vel hvej neita guði um réttinn til að
stórkostlega mikið hjarta mitt óþektum lögum á þann
blæddi að sjá aumingja fólkið, ^átt, að þau brjóti í bága við það
svo harmþrungið Og sorgmætt.
Eg bað heitt og innilega, að litla’
un. Guð sér ávalt betuif og lengra
fram í tímann en vér skammsýn-
ir og ófullkomnir menn. Það sem
vér biðjum um, getur verið eitur
P-4
Mínir elskuðu vinir! Verið
umfram alt bænarinnar menn og
konur. Látið þossa heilögu íþrótt
verða fyrsta af öllu í lífi yðar!
Látið Heilagan Anda vekja hjá
yður djúpa og sterka löngun til
að biðja! Látið hann leiða yð-
ur til Jesú Krists. Ó! það slys,
því hnossi að hafna! Hv'ílíkt fár
á þinni braut! Sá, sem aldrei
biður, fer á mis við lifsins æðsta
fjársjóð. Augað var skapað fyr-
f™ vjr er *• neit‘fyrir oss e5. aSra. f þeim til- ir f.wr». ««* Orir WW~.
hofundi tilverunnar um somu J 1 .... . -----
4. Það er staðreynd, að allir,
sem hafa iðkað bænina, bera ó-
hikandi vitni um mátt hennar og
gildi.
stúlkan fengi að lifa, en gaf það^ hlunnindin, sem vér njótum dags-
þó algjörlega í guðs vald. Ekkf daglega.
var eg trúaðri en svo að eg bjóst! Oss væri líka unt að framkvæma
eiginlega ekki við bænheyrslu, en' kraftaverk, ef vér þektum eitt-
drottinn lét hana samt í té. Mér hvað, sem öllum öðrum er hulið.
brá heldur en ekki við, þegar eg Hrokafullir menn eiga oft bágt
reis upp frá bæninni, að sjá með að viðurkenna, að guð þekki
snögga breytingu á stúlkunni.
Hún var farin að anda eðlilega,
og eftir fáein augnablik lá hún
ýmislegt, sem þeir bera ekki
skynbragð á.
Alt í tilverunni er háð orsaka-
brosandi á kodda sínum eins og sambandinu, en guð er aðal or-
ifellum væri ranglátt af guði að
bænheyra oss. Það væri glæp-
samlegt fyrir oss foreldra,
I verða við sumum óskum barna
1 vorra. Ef vér felum ekki bæn-
i heyrsluna guði á vald, er það í
^Jsjálfu sér sönnun fyrir þvi, að
erum ekki í Kristi og að orð hans
búa ekki í oss.
Bænheyrslan getur líka komið
á öðrum tíma, en vér búumst við,
og á annan hátt. Ef vér felum
bjartur sólskinsengill — fullkom- sökin. Honum eru allir hlutir þetta gUgj 4 hendur líka, þá
lega læknuð.
Þesso stúlka er nú gift kona og
á heima í grend við Yorkton ein-
hvers staðár. Ekki veit eg ann-
að, en að heilsa hennar sé í bezta
lagi.
mögulegir.
Fyrir þennan
dýrmæta raun-
fullnægjum vér ekki hinum á-
minstu skilyrðum. En vissulega
Aðal mótbáran úr vantrúar-
áttinni er sú, að guð geti ekki
Á þessu sviði veit eg «kki svarag bænum, — að hann sé svo
af nokkurri undantekningu. Allir háður náttúrulögmálinu, að hon-
þessir menn bera fram sama vitn-
isburðinn. Þeir hafa beðið og
öðlast, leitað og fundið, knúið á,
og dyrnar 'hafa opnast. Sú ein-
kennilega staðhæfing hefir stund-
um borist oss til eyrna, að þessir
menn hafi að vísu verið einlægir
og ráðvandir menn, en að þeir
hafi allir verið blektir. — Erfitt
reynist manni að umbera slíka
staðhæfingu. Að segja, að ekki
aðeins einn eða tveir, heldur þús-
undir og jafnvel miljónir í öllum
löndum og á öllum tímum,—menn
með allskonar mismunandi hæfi-
leika og hinar ólíkustu lyndisein-
kunnir, skapferli og lífsreynslu, —
menn úr hópi hinna allra mestu
og úr hópi hinna minstu1 og lítil-
mótlegustu, og svo úr öllum hóp-
um þar á milli, hafi allir verið
blektir, er að staðhæfa nokkuð,
sem hver viti borinn maður á bágt
með að trúa. Á maður að hafna
vitnisburði þeirra manna, sem
hafa reynt, en taka orð hinna góð
og gild, sem ekki hafa reynt? —
Mundi nokkur vísindamaður álíta
þetta réttmætt á öðrum sviðum?
Ætti maður, til dæmis, að segja,
að allar rannsóknir efnafræðing-
anna, séu tómar hégiljur, en taka
orð þeirra trúanleg, í þeim efnum,
sem aldrei hafa komið inn í vís-
indalegt starfhýsi (laboratory) ?
Ættum vér að virða að vettugi
allar uppgötvanir stjörnuspeking
anna, en álíta skoðun þeirra lauk-
rétta, sem aldrei hafa litið auga á
stjörnuhús (observatory) eða horft
í gegn um sjónpípu (telescope)i?
Þeir einir geta talað með viti og
valdi um bænina, sem að leggja
það í vana sinn að biðja.
Og vitnisburður þessara manna
er samhljóða og eindreginn.
1
Auðmjúklega og lí mestu ein-
Iægni get eg bætt við minni eigin
reynslu í þessum efnum. Það er
öðru nær, því miður, en að eg sé
veruleika, megum vér biðja guð.yerður bænheyrslan aldrei minni,
um hvað sem er, þó að það brjótij en vér eigum von á, ef vér biðjum
í bága við alt, sem vér þekkjumjí réttum anda.
eða hið vanalega, — þó að hann
verði að framkvæma kraftaverk
til að bænheyra -oss.
En hvernig víkur því við, að
drottinn skuli ekki láta oss alt
um sé með öllu ómögulegt að
breyta rás viðburðanna á nokk-
urn hátt, — að bæn einstaklinga
eða heilda geti þess vegna ekki
haft hin minstu áhrif á hann eða
breytt áformum hans, — að alt
fari á sömu leið hvort menn biðja
eða ekki.
Skoðum nú þessa mótbáru
vandlega. Ef þetta væri satt, þá
væri guð fangi í sínu eigin sköp-
unarverki. Hann væri þá minni
og máttlausari en vélin, sem hann
hefir skapað og sett á stað. Hon-
um væri ekki unt að stjórna henni.
Hún réði honum, en hann ekki
henni.
Kristinn maður trúir ekki þessu.
Hann veit, að guð er almáttugur
og alvitur. Hann er sannfærður
um, að guð sé herra náttúrunnar.
Auðvitað stjórnar hann með
lögum. öll náttúrulögin eru hugs-
anir hans og starfsaðferðir. En
náttúrulög eru ekki siðferðislög.
Hann þekkir öll lög út í yztu æs-
ar. Hann er höfundur þeirra.
Hjá honum er ekkert yfirnáttúr-
legt. Vér mennirnir gjörum
greinarmun á þvií náttúrlega og
yfirnáttúrlega, vegna þess að
þekking vor og skilningur er
takmarkaður. öll kraftaverk eru
í fylsta máta náttúrleg í augum
guðs.
En hvað annars eru krafta
verk? Þau eiga sér stað, þegar
guð lætur eitthvert lögmál, sem
vér þekkjum ekkert, verka á og
veita mótspyrnu öðru lögmáli, sem
vér þekkjum að einhverju leyti;
og hið óþekta verður hinu þekta
yfirsterkara. Þetta köllum vér
mennirnir kraftaverk í skamm-
sýni vorri. Þesskonar atburðir
virðast brjóta í bága við náttúru-
lögmálið og skilningur vor nær
alls ekki yfir þá. En hjá guði
eru þeir jafn náttúrlegir og hin
daglega reynsla vor.
Öll þessi óþektu lög og öfl, eru
hið bezta í té án nokkurra bæna grugg og með fullu trausti,
af vorri hálfu? Hví notar hann
ekki almættið og alvizkuna oss
til handa, þó að vér biðjum hann
aldrei? Því gjörir hann bænina
að skilyrði?
Þetta stafar (Jugglaust af því,
að hann hefir gefið oss fullkomið
frelsi. Frelsi vort má hann ekki
skerða, jafnvel þó að kærleiki
hans og alvizka heimti það. —
Segjum, að einhver, af ásettu
Váði„ kysi logandi /helvíti fyrir
Kæru vinir!
Guði er ljúft að heyra og svara
öllum bænum, sem í réttum anda
eru bornar fram. Biðjið hann
eins
vitsmunirnir fyrir hugsun og
þekkingu, hjartað fyrir ást, hönd-
ag in fyrir nytsemi, en sálin í heild
sinni var áreiðanlega sköpuð
fyrst og fremst fyrir guð.
Án guðs er líf vort snautt og
ófarsælt í fylsta máta, bæði í
tíma og eilífð. En í guði finnum
vér lífið, — í honum finnum vér
í raun og veru sjálfa oss — hið
bezta í eðli voru. ó! komið til
hans! Gangið honum á hönd!
Eigið samleið með honum í auð-
mýkt og lotningu. Verið á fjall-
tindi bænarinnar, alla yðar daga!
Tæmið sjálfa yður, Itil þess að
hann getí fylt yður. Týnið yður
sjálfum í honum, til þess að þér
getið fundið yður sjálfa við há-
mark fullkomleikans. Verið guði
helgaðir menn, kristnir menn —
MENN!
Guð gefi oss öllum náð til þess,
í Jesú nafni! Amen!
og elskulegum börnum ber að
biðja sinn elskulega föður. Eng-
um er unt að biðja hann of mik
ið, eða of oft. Hann er ávalt fús-
ari að gefa, en vér erum að biðja.
Hann bænheyrir oss, jafnvel áð-
ur en vér biðjum! Ó! hvílík
lengd, breidd og dýpt kærleika
hans! Að eiga slíkan, föður! Að
eiga slíkan frelsara! Að eiga
slíkan huggara! ó! hvílíkt
hnoss!
S M Æ L K I.
— Hvers vegna ertu svo niður-
dreginn, gamli vinur?
— Eg skrifaði konunni minni
meðan hún var í burtu, að eg væri
heima á hverju kveldi.
— 0 g hvað svo?
— Áðan kom rafmagsnreikning-
urinn. Hann var ein króna tutt-
ugu og fimm aurar.
það í bæriinni eða í bænarheimin-1 guði fyllilega eðlileg.
um, sem eg ætti að vera. En eg| Vér erum stöðugt að þekkja
er einlægur í því, að vilja þekkja'meira og meira hér í heimi. Það,
þann heim, sem allra bezt.. Egjsem nú er daglegt brauð og sýn-
vil dvelja í honum dags daglega.iist undur einfalt, hefði verið tal-
Eitt er víst, að inndælustu og
beztu stundirnar, sem eg hefi lif-
að, hafa verið þær, sem eg hefi
ið galdur eða eitthvað því líkt
ekki alls fyrir löngu. Hefðu for-
feður vorir skilið þráðlausa sím-
varið til bæna. Samfélagið við ann, radíóið eða rafmagnið í öll-
“OJIBWAY”
gerðin greiðir
vexti með
auknum ágóða
Girðingar, sem áreiðanlega eru beztu tegundar, eins og
“Ojibway” girðingarnar, gefa yður beinlínis meiri arð
af búinu. Slíkar girðingar hafa mikla þýðingu, þar sem
hægt er áð hafa hvað út af fyrir sig, akra og beitiland.
Við þær hækkar líka landið miklu meira í verði lieldur
en livað girðingarnar kosta.
“OJIBWAY ZINC INSULiTED”, Stiff Stay 0g Hinge
Joint girðingar eru viðuikendar að vera hentugastar
fyrir bændabýli í Canada, því þau eru úr því efni og þann
veg gerð, að þau þola hvaða veður sem er.
Eigið tal við viðskiftamann yðar, eða skrifið oss sjálfir,
og fáið allar upplýsingar um hvers virði þessar girðingar
eru fyrir yður.
CANADIAN STEEL C0RP0RATI0N
LIMITED
Verksmiðjur og aðalskrifstof.: OJIBWAY, ESSEX, COUNTY, 0NTARI0
Vöruhús: HAMILTON and WINNIPEG