Lögberg - 05.06.1930, Blaðsíða 5

LÖGKERG, FIMTUDAGINN 5. JÚNÍ 1930.
Bla. 5.
Elzta eimskipasamband
við Canada
1840—1930
Nú er tíminn til að annast um
farar-útbúnað bræðra, systra, eig-
in-kvenna, barna, foreldra, ást-
meyja og unnusta á gamla land-
inu, er flytja ætla til Canada.
Cunard línan hefir hlotið frægð
fyrir ágætt fæði, fljótar ferðir og
sanngjarnt verð.
Vér höfum skrifstofur í öllum
löndum Norðurálfunnar, er greiða
jaifnt fyrir einstaklingum sem
fjölskyldum. Vér sendum pen-
inga fyrir yður til Norðurálfunn-
ar fyrir sanngjöm ómakslaun.
Ef þér heimsækið gamla land-
ið, þurfið þér vegabréf, sem og
endurkomu skírteini. Vér hjálp-
um yður til að koma þessu í kring.
Skrifið oss á móðurmáli yðar í
sambandi %nð upplýsingar, er yð-
ur verða í té látnar kostnaðar-
laust.
--Ca^adian Service
sumir, er héldu að við værum að
nota félagspeninga til að auka
okkaii fé á þennan hátt, og bauð
eg þá nefndinni, að samlagið
mætti hafa það á hvern veg sem
það vildi, að það hefði ágóðann
eða tapið, ellegar samkvæmt
samningum að við bræður hefð-
um það og borguðum samlaginu
vist á pundið í samræmi við áður
gerða samninga. Og var þá
nefnd sett til að yfirfara málið,
og komst að þeirri niðurstöðu, að
það hefði ekki verið neinn gróði í
fyrirtækinu, og þess vegna tæki
það heldur fyrstu samningum, ,að
við bræður borguðum vist á
pundið, sem nam freklega $2,500,
miklu meira en mitt kaup; og þar
sem eg seldi fiskinn sjálfur á
sama tíma og félagsins fisk, þá
virðist mér að samlagið hafi stór-
um þénað á. fyrirtækinu, en við
tapað, og fiskimenn yfirleitt feng-
ið meira fyrir fisk sinn í Winni-
pegosis, vegna samkepni á kaup-
um milli annara félaga og okkar
bræðra. Og enn fremur höfðu þá
önnur félög ekki haft tækifæri ti)
að kaupa ódýran fisk itl að leggja
á markaðinn í smkepni við fisk
frá öðrum vötnum, sem hefði átt
ð vera hagnaður fyrir samlagið 1
heild sinni..
Þetta mál kom til umræðu
Síðan að áðurnefnd grein var
rituð, hefir önnur grein frá Ár-
manni komið út í Heimskringlu,
og sé eg ekkert við hana, fremur
en þá fyrri. Að eins eitt, sem
hann minnist á, að Elliott hafi
sagt mér upp vistinni þrisvar, og
vildi eg gefa dálitla útskýringu á
því sambandi. Til að byrja með,
Já bauð eg ráðanefnd samlagsins
að hætta í 7marz 1929, þegar eg
kom heim frá Bandaríkjunum, og
sá hvað nefndir félagsmenn höfðu
starfað í fjarveru minni og sömu-
leiðis án vitundar minnar á þeim
timum, þegar eg var í skrifstof-
unni, en þeir báðu mig að bíða
úrslita aðálfundarins.
iEftir þann fund var mér sagt,
að tveir samverkamenn mínir ættu
að hætta og sagði eg þeim þá, að
heldur en að láta tvo menn fara,
skyldi eg hætta, þvi það var ó-
hugsandi, eð við gætum unnið
saman allir þrír lengur.
En stjórnarnefndin hélt fast við
sína stefnu, og starfaði eg sem
ráðsmaður samlagsins, þar til
Elliott tók við 20. ágúst 1929, og
ástæðan fyrir að hann var feng-
inn, var sú, að eg sagði nefnd-
inni, að það væri ofverk fyrir
einn mann að stjórna félags-
skapnum og á sama tíma selja
fiskinn svo að vel væri, og þar
nefndin til vitnis um það, sem
hér fer á undan.
Það er margt fleira, sem eg
gæti ritað til útskýringar í tilefni
af ritsmíði Ármanns; en þar eð
fcg kæri mig ekki um að þreyta ó-
viðkomandi fólk á málum, sem það
kærir sig ekkert um að lesa, býð
eg öllum þeim, sem láta sig málió
varða og heimild hafa til upplýs-j
ingar, að koma á skrifstofu fé-
iagsins eða skrifa eftir þeim, og
mega þeir eiga vissu fyrir að fá
fylstu útskýringar á hverju því
máli, sem kemur félagsskapnum
við.
Það eru haldnar bækur yfir all-
ar gjörðir Samlagsins, og óvil-
hallir yfirskoðunarmenn fengnir
á tímabilum til að yfirfara alla
reikninga; og ef Ármann vildi
snúa sér beint til okkar, þá
hefði hann getað fengið miklu
greiðari svör, heldur en í gegn um
opinber blöð; enda hefi eg svarað
öllum hans bréfum og útskýrt
það sem hann hefir spurt eftir.
Það er engum vafa bundið, að
samlagsvinna er hyggileg og hag-
kvæm fyrir framleiðendur. En
svona félagsskapur, sem saman-
stendur af mörgum misjöfnum,
útheimtir mikla nærgætni, þolin-
rcæði og þrautseigju. Og því fer
betur, að við höfum marga fram-
leiðendur gædda þessum kostum.
Og þrátt fyrir þá allra óhag-
kvæmustu vertíð, sem eg hefi
þekt, sem nú er nýafstaðin, þá
hefi eg góðar vonir um, að Fiski-
samlagið eigi eftir langa framtíö
og hagkvæma í þarfir fiskifram-
leiðénda víðávegar.
Fiskisamlagið heldur ársfunf
sinn þann 10. þ. m. hér í borginni.
Á þann fund væri æskilegt að
Ármann Björnsson kæmi, og þeir
aðrir, er eitthvað alvarlegt hafa
að athuga við starfrækslu Fiski-
samlagsins. Verða á fundinum
lagðar fram nákvæmar skýrslur,
yfir starfsemi félagsskaparins frá
byrjun, ásamt skýrslum yfir hin
einstöku fiskiveiða tímabil.
G. F. Jónasson.
ÆFIMINNING
ársfundi félagsins síðastliðið’ sem það virtist ill-mögulegt að fá
sumar, og útskýrði eg það fyrirj sölumann, þá lagði eg til, að ef
fundinum svo að allir virtust ekki fengist betri maður, þá
vera ánægðir.
Hvað viðvíkur bátakaupum fé-
lagsins ÍWinnipegosis, þá kom það
til umræðu á ráðstefnufundi vet-
urinn 1928—(29, að nauðsynlegt
Væri fyrir samlagiðj að höndla
fisk frá meðlimum allan árshring-
inn, en til þess er nauðsynlegt að
eiga flutningsbát, sem getur tek-
ið á móti áflanum við fiskiveiða-
stöðvar og flutt hann til járn-
brautar. Kom þá til umræðu út-
vegun slíks skips, og þar sem við
bræður höfðum ný-undanfarandi
keypt skip til slíks brúks, en sem
var nú I aðgerðarleysi vegna þess
að eg hætti utgerð til að starfa
i þjónustu samlagsins, þá náttúr-
lega bauð eg ráðunautum sam-
iagsins bátinn til kaups. Við
bræður borguðum $1,500 fyrir
hann, nýlega bygðan, og svipaða
uPphæ? fyrir aðgerðir, sem nauð-
synlegar voru til að gera hann
bentugan fyrir okkar brúk, o'g
bar að auki á áttunda hundrað
fyrir frystivélar og annan kostn-
í sambandi við innsetningu
Þeirra. 1 alt mun báturinn hafa
kostað okkur talsvert á fjórða þús-
und. Við buðum hann á $3,000
með vélum, eða $2,500 án þeirra;
°g þar sem þrír af ráðunautum
félagsins höfðu skoðað skipið, þá
burfti ekki minnar sögu við til
að fullvissa þá um hvort kaupin
væru hyggileg, hvað verðlag báts-
lns snerti, enda var hægt fyrir
bá að vísa frá sér tilobðinu, ef ó-
rýmilegt hefði þótt. Eftir grand-
gæfilega íhugun afréð ráðnefnd-
srstefnan að kaupa bátinn. Komu
bá til umræðu borgunarskilmálar
bauð eg að ekkert þyrfti að
borga í eitt ár; og satt að segja
er nú komið töluvert á annað ár
°í? ekkert borgað, enda hefi eg
€kki farið fram á borgun, vitandi
ó'hagstæðar kringumstæður.
skyldi eg gera það sem í mínu
valdi stæði til að selja fiskinn,
ef þeir fengju stjórnarmann, sem
liti eftir skrifstofunni og félags-
skapnum heima fyrir, og var þá
Elliott fenginn, og hafði eg ekk-
ert með það að gera, að útvega
hann. Mánuði eftir að hann byrj-
aði starf sitt, sagði eg stjórnar-
nefnd samlagsins, að hann væri
ekki heppilegur fyrir starfið, og
gaf ástæður fyrir; en þar sem
hann hafði góð meðmæli aðsend,
þá trúðu þeir ekki minni sögu.
Þess vegna varð eg að bíða, þar
til nefndin varð áskynja um, að
hann var ekki ,vaxinn starfínu;
en það virðist hafa verið helzt til
seint. Eftir því, sem tímar liðu,
gekk okkur ver að vinna saman,
vegna þess að eg þóttist sjá, að
Eliott starfaði í ranga átt. Þá
\ar það sem hann sagði mér upp
vistinni, og satt að segja þótti
mér vænt um. Kom þá saman
stjórnarnefnd samlagsins og beiddi
mig að vera kyr, en eg vildi ekki
gefa kost á þvi, þar til banka-
stjóri samlagsins sagði að ef eg
hætti, þá myndi hann ekki lána
samlaginu meira fé, sem hefði
haft slæmar afleiðingar fyrir
samlagið. Þess vegna gaf eg eft-
ir að halda áfram til 1. apríl.
Skömmu síðar vísaði stjórnar-
nefndin Elliott frá sföðunni, og
var F. E. Snædal, forseti sam-
lagsins, við stjórnina Um stuttan
tíma, og beiddu þeir mig þá að
taka við stjórninni að nýju.
Á fundi, sem haldinn var i
apríl, kom til umræðu að samlag'
ið gæti máske komist af með ódýr-
ari mann heldur en mig, og bauð
eg stjórninni á þeim fundi að gefa
eftir $1,400 skuld, sem samlagið 0!í v*nina
þá skuldaði mér, ef það vildi fá
annan mann og ekki biðja mig
að vera kyrran; og er stjórnar-
Til œttingja og vina
nær og íjær
Síðan í vetur hefir okkur alt af
langað til að biðja Lögberg fyrir
þakkarorð til ykkar, en vegna veik-
indanna hefir það dregist miklu
lengur en við hefðum viljað vera
láta. En okkur finst þó, að betra
sé seint en aldrei.
Mrs. Kirstin H. Olafson sagði
frá því í grein í Lögbergi, að þá
er gullbrúðkaupsdagur okkar (22.
des. 1929) nálgaðist, ákvarðaði
bygðarfólkið hér, undir leiðsögn
kvenfélagsins og í samráði við
ættingja okkar nær og fjær, að
heiðra okkur með samsæti, er
fram færi í samkomuhúsinu
Gardar. Þetta var líka búið að
tilkynna okkur. En svo komu veik-
indin, sem ykkur eru kunn, og
hömluðu frekari framkvæmd um
það samkomuhald. Tók þá kven-
félagið það ráð, að láta minnast
gullbrúðkaups viðburðarins, og
lesa in mörgu vinsamlegu fagnað-
arskeyti, sem til okkar voru kom
in, og framvísa vinargjöfunum
frá ættingjum og vinum, við jóla-
guðsþjónustuna á Gardar síðast
liðið aðfangadagskveld. Voru
okkur svo færð þessi skeyti og
þessar gjafir heim til okkar strax
þar á eftir.
Ekki kunnum við tök á því, að
þakka þetta alt svo vel sem okkur
langar til. Frábærlega vandaðar
og fagrar voru minningargjafir
ættingjanna og vinanna, og fyrir
þær þökkum við af einlægu hjarta,
og þó þökkum við ekki hvað sízt
íyrir þá miklu ástúð og það djúpa
vinarþel, sem þær bera með sér.
Og við erum ekki síður þakklát
f.vrir öll þau hlýju ástúðar og
vináttu skeyti, bæði í bundnu og
óbundnu máli, sem okkur bárust
úr öllum áttum. Þeim skeytum
gleymum við ekki. Og ekki gleym-
um við heldur ástúð kvenfélags
ins, bygðarfólksins, ættingjanna
cg vinina mörgu, er voru svo vel
samtaka um það að heiðra okkur
og gleðja sem allra mest og bezt
á gullbrúðkaupsdegi okkar. Fyr-
ir allan hinn mikla kærleik í garð
okkar nú og ávalt, þökkum við af
hrærðu hjarta, og biðjumGuð að
blessa bygðarfólkið, ættingjana
20. maí 1930.
Ingibjörg Walter,
Joseph Walter.
JÓHANNES ÓLAFUR OLSON.
Jóhannes Ólafur Olson, tannlæknir, andaðist á Almenna
spítalanum í Winnipeg 20. janúar s. 1., eftir fjögra daga
legu í inflúenzu. Var þá þungur harmur kveðinn að aldur-
hnignum foreldrum, ekkju og ættingjum og vinum hins
látna. Andlát hans bar mjög óvænt að, því hann var á
bezta aldri og í blóma lífsins, og var ekki annað fyrirsjáan-
legt, en að ihann ætti langa og nytsama æfi fyrir höndum. En
vér mennirnir erum oftast skammsýnni en vér hyggjum, og
svo reyndist í þessu tilfelli. En djúpa hrygð vekur það
ávalt, þegar ungt fólk með fullu fjöri, og miklum mannkost-
um háð, hnígur snögglega fyrir sigð dauðans.
Jóhannes læknir var fæddur í Winnipeg 2. marz 1894,
og var því tæplega 36 ára, er hann dó. Foreldrar hans eru
hin valinkunnu hjón, Haraldur Jóhannesson Olson, og
Katrín Hansína Einarsdóttir, bæði ættuð frá Húsavík í
Þingeyjarsýslu. Systkiþi hans á lífi eru; frú Sigríður
Thorsteinsson að Wynyard, Sask.; Baldur Olson læknir og
Wilhjálmur Olson, báðir búsettir í Winnipeg.
Jóhannes ólst upp í foreldrahúsum; hann útskrifaðist
úr barnaskóla Vorið 1908; stundaði nám við miðskóla Win-
nipeg-borgar um hríð; svo var hann í verzlunarskóla um
tíma, og þar^hæst gaf hann sig við bankastörfum í hálft
þriðja ár. Þá gekk hann í Jóns Bjarnasonar skóla tvo vetur.
En 25. marz 1916, gekk hann í Canada-herinn og var skrá-
settur í 223. herdeild. 1. apríl 1917 var honum veitt lausn
úr herþjónustu, og það sama ár byrjaði hann nám við tann-
lækninga-skóla í Toronto, The Royal College of Dental
Surgeons; tók þar burtfararpróf í maí 1922, með fyrstu
ágætiseinkunn (1A). Þar með hlaut hann nafnbótina
Doctor of Dentistry. Rétt þar á eftir gekk hann undir próf
í tannlækningafræði, er gildir fyrir alla Canada. Lauk
hann því prófi einnig lofsamlega.
Að prófunum loknum, byrjaðihann að stunda tannlækn-
ingar hér í Winnipeg. Hafði hann aðsókn mikla þegar í
byrjun, því hann var alment í miklu áliti. Lét honum
starfið vel, og hann gat sér brátt góðan orðstír í stöðu sinni.
Árið 1923, 21. júlí, gekk hann að eiga hjúkrunarkonu
Guðrúnu Ingiríði Thompson, dóttur Sveins Thompson ak-
týgjasmiðs og konu hans Sigurlaugar Steinsdóttur, að Sel-
kirk, Man. Eignuðust þau tvær dætur, er heita: Lorna
Marion, nú 5 ára, og Emma Elinore, 4 ára. Eru þær báðar
hjá móður sinni, og sérlega efnilegar.
Jóhannes læknir var vel meðalmaður á hæð og ítur-
vaxinn, kvikur á fæti og snarlegur í öllum hreyfingum, og
skarpur til sálar og líkama; manna fríðastur sýnum, gáfu-
legur og góðmannlegur, og þýður í öllu viðmóti. Hann var
snemma fjörmikill, og gaf sig því allmikið við íþróttum á
námsárunum. Hann sótti ávalt kappsamlega fram, en lék
þó ávalt sem góðum dreng sæmdi, svo, að hann ávann sér
velvild og virðing leikbræðra sinna, jafnt þeirra, sem hann
lék á móti, sem með.
í stöðu sinni óx hann með ’hverju líðanda ári; þótti sér-
lega vandvirkur og nákvæmur 1 öllu, sem laut að læknis-
starfi hans. Þeir, sem til hans leituðu, gátu ávalt treyst
honum og hánn ráðlagði þeim ætíð eftir beztu þekkingu og
reynslu; bar velferð þeirra meira fyrir brjósti, en sinn eig-
in hag. Hann var því sérlega vel kyntur, og í miklu áliti
sem tannlæknir, bæði á meðal íslendinga og annara þjóða
fólks hér um slóðir. Hann átti marga vini, enda var hann
sjálfur trygglyndur og einlægur við þá, sem hann tók vin-
áttu við. Varð hann því mörgum harmdauði.
Útför Jóhannesar heitins fór fram 23. janúar, frá
Fyrstu lút. kirkju, að viðstöddu mesta fjölmenni. Áður en
gengið var í kirkjuna, fór fram húskveðja á heimili hins
látna, að viðstöddum nánustu ættihgjum og vinum. Blóm-
skrúð fagurt og mikið prýddi útförina. Blómin túlka bezt
tilfinningar syrgjendanna, og minna oss ósjálfrátt á, að
“Það er svo tæpt að trúa heimsins glaumi,
því tára-döggvar falla stundum skjótt
og vinir berast burt á tímans straumi”,
og fyrr en oss varir, verðum vér að kveðja vora kærustu
vini í hinzta sinn. Aldrei finnum vér jafn ákveðið til van-
máttar vors og á þeirri stund, — fáum aðeins sagt:
“Far þú í friði,
friður guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir alt og alt.”
Fjölment samsæti
Afar fjölment samsæti var þeim,
Dr. og Mrs. Sig. Júl. Jóhannesson,
haldið á miðvikudagskveldið í
vikunni sem leið, hinn 28. maí.
Fór samsætið fram í Goodtempl-
arathúsinu og munu þar hafa set-
ið til borðs 250 manns eða vel
það. Höfðu þau hjón þá verið
gift í 25 ár, og var þetta því silf-
urbrúðkaup þeirra, og vildu vinir
ir þeirra, hinir mörgu, taka það
tækifæri, að sýna þeim nokkurn
vott vináttu sinnar og virðingar.
Þegar allir voru seztir að borð-
um, eitthvað kl. 8.30 um kveldið,
fór fram stutt helgi athöfn, sem
séra Rúnólfur Marteinsson stýrði.
Flutti hann bæn og sömuleiðis
séra Jóhann Bjarnason. Sálmar
voru sungnir af öllum, sem sung-
ið gátu. Miss Jónína Johnson
spilaði á hljóðfæri. Að því búnu
voru mjög góðar og myndarlegar
veitingar fram reiddar, en að mál-
tíðinni lokinni, tók Gunnlaugur
Jóhannsson við stjórninni. Á-
varpaði hann silfurbrúðhjónin
nokkrum orðum, og gat hann þes's
meðal annars, að þó þetta fjöl-
menna samsæti sannaði æði ljós-
lega hinar miklu vinsældir, sem
Dr. Jóhannesson og; frú hans
nytu meðal íslendinga í Winni-
peg og annars staðar, þá væri það
þó engan veginn einu sannanirn-
ar fyrir Iþeirri staðreynd. Nefnd-
inni, sem fyrir samsætinu hefði
staðið, hefði borist fjöldi bréfa,
sem engu síður en samsætið bæri
vott um hinar miklu vinsældir
læknisins. Las hann eitt þeirra,
og var það frá Mr. J. K. Jónasson,
Vogar, Man. Einnig las hann
kvæði til silfurbrúðhjónanna frá
Mrs. 'Oddnýju Helgason. Enn-
fremur bárust lækninum sjálfum
og frú hans margar hamingju-
óskir frá mörgum fjarlægum vin-
um. Má þar sérstaklega nefna
langt kvæði frá Lárusi Sigurjóns-
syni, guðfræðingi í Chicago.
Um leið og veizlustjóri lauk á-
varpsorðum sínum, afhenti hann
silfurbrúðhjónunum mjög vand-
að Radio sem minningargjöf frá
vinum þeirra, og einnig fallega
klukku frá dætrum þeirra tveimur.
Auk þess, sem þegar er getið,
fóru fram margskonar skemtanir
í samsæti þessu. Mrs. Dr. J.
Stefánsson, skemti með söng og
hljóðfæraslætti. Miss Helga Jó-
hannesson og Mr. Pálmi Pálma-
son léku á fiðlu. Til máls tóku
þeir séra Jóhann Bjarnason, Dr.
O. Bjömson, Mr. Björn Magnús-
son, Dr. J. Stefánsson, Dr. B. J.
Brandson og Mr. J. G. Jóhannsson
kennari. Bkki skal hér út í það
farið, að segja frá efninu í öllum
þessum ræðum, en þess má þó
geta, að ræður læknanna báru
þess Ijós vitni, að Dr. Jóhannes-
son nýtur mikils trausts og vin-
sælda innan sinnar eigin stéttar,
eins og annars staðar. Kvæði
fluttu silfur brúðhjónunum, Mr.
Þ. Þ. Þorsteinsson, Mr. S. B. Bene-
dictson, Mr. Jón Jónatansson og
Mr. Lúðvík Kristjánsson.
Silfurbrúðkaup eru engan veg-
inn fátíð, meðal Vestur-íslend-
inga, en svona fjölmenn silfur-
brúðkaups samsæti, eru áreiðan-
lega fátíð. Þetta er heldur ekkert
undarlegt. Dr. Sig. Júl. Jóhann-
esson hefir látið margt til sín taka
nm dagana, og oft sótt sitt mál
af miklu kpapi. Hann hefir því
eðlilega átt marga mótstöðumenn
og á enn. En þrátt fyrir það, hafa
vinsældir hans farið vaxandi, eft-
ir því sem árin hafa liðið og fólk
Mikill Árangur
smarri
byrjun
Hið mesta auðsafn
átti líka sína byrj-
un. Jafnvel góð af-
koma varð einhvern
tíma að byrja.. Það
vita allir. Því byrj-
ið ÞÉR þá ekki strax
í dag?
$1 byrjar viðskiftin
31% rentur
Manitoba fylki ber ábyrgð á. end-
urborgun allra innlaga.
Bankinn opinn 9 f. h. til 6 e.‘ h.
á laugardögum 9 f. h. til 1 e. h.
Provinceof Manitoba
Savings Ofíice
Donald St. at Ellice Ave.
and 984 Main St.
Winnipeg
hefir betur lært að skilja hann.
Var þetta f jölmenna samsæti, með-
al annars vöttur þess.
Ætluðu Bandaríkja-
menn að kaupa Island
fyrir sextíu áium ?
Hinn góðkunni lslandsyjnur,
Earl Hianson, efir ritað grein í
tímaritið Worlds Work”um fram-
farir íslanda, og .Alþmgishátíð-
ina. Þar talar hapn enn fremur
um rannsóknir Vilhjálms Stefáns-
sonar og yfireittr um það, sem far-
ið hafi á milli . íslendinga og
Bandaríkjamanna .’.í grein þess-
ari segir Earl Hanson frá því, að
Bandarikjamenn muni eitt sinn
hafa hugleitt að kaupa ísland og
Grænland. Þar sekir hann meðal
annars:
Árið 1868 kom út einkenníleg
skýrsla í Bandaríkjunum. Fjall-
aði hún um landgæði Grænlands
og fslands. Skýrslu þessa hafði
Benjamín Peirce samið. Seword
hafði þá nýlega kéypt Alaska af
Rússum. Hann var með þá hug-
mynd í kollinum, að kaupa Græn-
land og ísland af Dönum í sömu
atrennu.
Senniliega hefir málið aldrei
komist svo langt, að samningar
um það hafi verið teknir upp.
Seward var skaimmaður óbóta-
skömmum fyrir kaupin á Alaska.
Er líklegt, að það hafi dregið úr
honum kjarkinn til þess að bera
fram þá hugmynd, að keypt yrðu
lönd í viðbót, sem almenningur
hélt að væru jökli hulin. En
skýrslan er við lýði, og talar sínu
máli. Höfundur hennar hafði að
vísu hvorki til Grænlands eða ís-
lnads komið. En skýrslan var
samin með kostgæfni og ná-
kvæmni- eftir heAmfiIdum Jþeim,
sem hægt var að ná til.
En hvað ætlaði Seward sér með
fsland? Hann ætlaði ekkert með
ísland út af fyrir sig. En hann
1 ætlaði að ná 1 Grænland og ís-
land. Og vel má véra, að sú hug-
mynd hans hafi verið í nánu sam-
bandil við Alaska-kaupin.
(Framh. i næsta bl.)
!
L
Falcon Silver Fox Ranch |
TIL SÖLU 10 pör af tóuhvolpum (silver black) regis-
tered Canadian National Livestock Records. í sambandi
við verð, skilmála og ranching, skrifið
ANDERSON BROS., Dominion City, Man.

“Ungur þú dóst, en yfir þínu leiði
ætíð er ljóst, og sólin skín í heiði.”
J. St.
ÞETTA MÍKLA KOSTABOÐ STENDUR ENN !
feng?ð YÐAR' PERLUR ENN?
Vér höfum fengið meira upplag af þessum A-
gætu verðlaunum og þér getið enn fengið eina
af þessum 60 þuml. festum þar sem hver perla
er út af fyrir sig, og endast i hið óendanlega.
Ódýrar fyrir $1.00, en fást fyrir aðeins
TVO NAFNMIDA AF
Royal Crown Flaked Lye
OG 25 CENTS
Kaupið 2 bauka af Royal Crown Lye I búðinni. Send-
ið oss nafnmiðana tvo og 25c og greinilega skrifað
nafn yðar og utanáskrift. Verður perlufestin bá send
yður og pðstgjald borgað. Fáið þær nú meðan upp-
lagið endist.
THE ROYAL CROWN SOAPS LTD.
WINNIPEG