Lögberg - 26.02.1931, Side 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 26. FEBRÚAR 19»!.
BIs. 6.
Frá stórstúkuþingi
Stórstúka Manitoba og Norð-
vesturlandsins, af Alþjóða Reglu
Good Templara, hélt fertugasta og
áttunda ársþing sitt í Goodtempl-
arahúsinu í Winnipeg, þ. 11. og 12.
febrúar. Voru meðteknar árs-
skýrslur embættismanna, embætt-
ismenn fyrir komanda starfsár
kosnir og settir í embætti, og
framkvæmdarnefnd 'gefið töluvert
verkefni.
Stór-Templar, A. S. Bardal, rakti
ýtarlega ferðasögu sína um ísland
°g Evrópulönd, sem hann heim-
sótti sumarið 1930, sem erindsreki
Stórstúkunnar, á þúsund ára af-
mælishátíð hins íslenzka Alþing-
is, og á alþjóðaþing Good Templara
reglunnar, er haldið var í Stokk-
hólmi í Svíþjóð, dagana 21. til 25.
júlí a. ]. I ferðalagi sínu var hann
einnig viðstaddur á Stórstúkuþing-
um á Islandi, í Svíþjóð og í Kaup-
mannahöfn. Einnig kom Mr. Bar-
dal á Goodtemplara fund á Eng-
landi.
Skýrslur embættismanna á stör-
stúkuþinginu sýndu það, að reglan
í Manitoba hefði tapað um 20
manns á árinu, en væri samt sem
áður vel lifandi og starfandi.
Hástúku skýrslur sýna, að stór-
stúka þessi hafi haldið og aukið
meðlimafjölda betur, en yfirleitt
má segja'um stórstúkur víðsvegar
um heim. Engar nýjar stúkur voru
stofnaðar á liðnu ári í Manitoba;
en jarðvegurinn svo undirbúinn,
að næstum því má víst telja, að á
komanda ári verði stofnsettar tvær
eða þrjár stúkur, ef til vill fleiri.
Þess má geta, að daginn eftir að
þingi var slitið, fór A. S. Bardal
norður til Hilbre, Man. og setti þar
á laggirnar enskumælandi stúku
meðal Svía er þar búa. Heitir
stúka þessi Woodlands Lodge, No.
202. Var fólki þar svo ant um að
ganga í bindindisfélagsskap, og
svo illa við þá, sem pukra þar með
vínsölu, að þeim hafði alvarlega
dottið í hug að nefna stúkuna:
“Anti-Bootlegger Lodge.”
Samþykt var að halda hátíðlegt
50-ára afmæli stórstúkunnar, sem
her upp á 20. október 1933; og var
nefnd sett til að undirbúa þessa
júbíl-hátíð.
Þetta ár gefst fyrsta tækifæri
til að greiða atkvæði um “local
option” í sveitum Manitoba-fylks.
Hafa ákvæði verið tekin þessu
viðvíkjandi, og mun stórstúkan
taka ákveðinn þátt í því, að reyna
að loka bjórsölustofum í nokkrum
sveitum. Gerir hún sér góða von
um að þetta muni hepnast vel. j
Skýrsla Stór-gæzlumanns Ung-
templara sýndi, að vel hefir verið
unnið að bindindisstarfi meðal
barna er tilheyra reglunni, í Win-
nipeg og að Gimli.
i
Þingið samþykti, að skora á
landsstjórnina, að telja sem al-
varlega glæpamenn, þá, sem brjóta
lög þessa lands og annara landa,
með því að flytja áfengi úr Can-
ada til annar landa (t. d. Banda-1
ríkjanna), þvert ofan í bannlög-
gjöf. Stjórin er því beðin að
telja slíka menn sem hættulega
glæpamenn.
Landsstjórnin verður líka beð-
in að skipa rannsóknarnefnd, sem
saman standi jafnt af bindindis-
mönnum og þeim, er með vínsölu
mæla. Verkefni þessarar nefnd-
ar mundi v4ra, að rannsaka á-
standið í Canada undir núverandi
vínsöIu-fyrirkomula!gi, hvernig á-
standið var undir hinu takmark-
uða vínbanni, sem hér hefir ver-
^ð; að rannsaka ástandið i Banda-
Gkjunum og öðrum löndum; að
^ra saman skýrslur þessu öllu
viðvíkjandi, og komast að niður-
stöðu um, hvort vínbann, sem gildi
frá hafi til hafs, væri líklegt til að
bæta núverandi ástand, eða ekkiJ
Bindindisfélög og kirkjudeildir
Vlðsvegar um Canada, eru beðin
að
vera með í þessari áskorun.
ÆFIMINNING
maður í ætt Sigurðar var afa-
bróðir hans Tómas prestur Sæ-
mundsson (d. 1841),, sem einn-
ig varð prestur á Breiðabóls-
stað í Fljótshlð (1835), og síð-
þess, hve hamingjan hefði ver-
ið sér hlynt, þá er Margrét var
gefin honum. Þau hjón, Sig-
urður og Margrét, bjuggu í átta
ár á ýmsum stöðum í Snæfells-
ar prófastur í Rangárþingi. Mun j nessýslu, á Milkaholtsseli, Saur-
hans ávalt getið sem eins hins;
SIGURÐUR JÓNSSON
frá Syðstumörk.
▼
Erat maðr alls vesall,
þótt hann sé illa heill;
sumr er af sonum sæll, J
sumr af frændum,
sumr af fé ærnu,
sumr af verkum vel.
(Hávamál)
v
Margtítt er það, að menn deyi,
og margtítt sömuleiðis, að sjá
í blöðum og tímaritum myndir
og minningarstef til heiðurs
þeim, sem horfnir eru af leik-
sviði lífsins. Fátítt mun það
hins vegar, að sjá í slíkum skrif-'
um annars getið en þess, sem
betur þykir fara og til hróss
má teljast. Fáir munu þeir
menn, sem fullorðinsaldri hafa
náð, að þeir að lífsskeiðinu
loknu skilji ekki eftir hlýjar
endurminningar í hugum ætt-
ingja of vina, og að þeir með
verkum sínum, lundarfari og
framkomu hafi ekki markað
nokkur heillavænleg spor í sand
tímans. Þessum atriðum er
jafnan haldið fram. Þykir það
jafn-sjálfsagt eins fyrir því, þó
misjafnir hafi verið mannanna
dómar á lífsleið þess, sem um
er rætt. Viðurkenna þá flestir,
að fremd er það eigi að fella
þann, sem fætur hefir enga. í
þessum línum skal engin til-
raun gerð til að lasta eða lofa
um skör fram, afsaka eða dæma
hinn framliðna, heldur skal að-
eins bent á nokkur atrði í lífi
hans og lundarfari, sem seint
munu fyrnast þeim, sem þektu
hann bezt. Þeim, sem kunnu að
meta Sigurð Jónsson og unna
honum sannmælis, dylst ekkij
að meða honum er til grafar
genginn einkennilegur og merk-
ur Vestur-íslendingur.
I.
Engi,n eftirmæli þykja nú
fullsamin, nema getið sé ættar
hins framliðna. Hafa menn
fyrir satt, að vissar kynfylgjur
gangi að erfðum frá manni til
manns, móti þær líf og lyndis-j
einkunnir til hins lakara eða|
betra. Alkunn eru þau lö'g til-1
verunnar, að afkvæmið líkistj
nokkuð foreldri sínu og upp-|
eldi, því “fjórðungi bregður til
fósturs.’ Ekki líður Sigurður,
| bezta sona þjðarinnar. Bæði var
hann mikilsmótinn kennimað-
ur, og einhver framtakssamasfi
og einlæ'gasti föðurlandsvinur
sem ísland átti á þeim tíma. —j
Móðir Sigurðar var Ingibjörg
Sigurðardóttir ísleifssonar á
Barkastöðum í Fljótshlíð, Giss-j
urarsonar á Seljalandi, ísleifs-!
sonar frá Höfðabrekku. Sjö ára'
gamall fluttist Silgurður með
foreldrum sínum, Jóni bónda
Sigurðssyni og Ingibjörgu, frá
Yztaskála að Þverá í Fljótshlíð. |
um, Miklaholti o'g síðast aðj
Staðarstað, þar sem SigurðurJ
hafði póstafgreiðslu á hendij
um hrið. Nutu þau þar velmeg-J
unar og vinsælda, en svo, fyrir| hann ekki að ytra útliti, að
óhagstæða rás viðburðanna, öðru leyti en því, að hann bar
III.
Þannig er ritaður síðasti
kapítuli í æfisögu þessa manns,
og bókin er lokuð. En minning
hans mun lengi lifa í hugum
þeirra, sem þektu hann vel.
Þess var getið í upphafi þessa
máls, að hér væri frá oss horf-
inn einkennilegur maður og
merkur. Einkennilegur var
fundu þau sig tilneydd að
hverfa af landi burt og leita
gæfunnar í Ameríku. Til þessa*
lands komu þau sumarið 1901, j
og eftir nokkurra mánaða dvöl i
í Winnipeg, og í íslenzku bygð-j
inni í Pembina County, flutt- j
ust þau vestur í hina svonefnduj
Mouse River bygð. Þar tók‘
Nokrum árum síðar fluttist Sigurður heimilisréttarland í;
fjölskyldan að Syðstumörk und-
ir Eyjafjöllum. Þar dvaldi Si'g-
urður hjá foreldrum sínum
fram um þrítugs aldur, og var
jafnan síðan við þá jörð kend-,1
ur. Mjög var mentun Sigurðarj
áfátt í æsku, en þó mun hann
snemma hafa verið fróðleiksfús.!
Gat hann þess eitt sinn, að sex
vetra hefði hann lesið Njálu.
Virðist faðir hans annað hvort
ekki hafa haft trú á hæfileik-,
um piltsins, eða verið þeirrar
skoðunar, að bókmentir yrðu
ekki látnar í askana. Ekki er
heldur ólíklegt, að hjálpar hans
hafi snemma þurft við á heim-
ilinu, sem var stórt o'g umsvifa-
mikið. Hver sem ástæðan kann
að hafa verið, var Sigurði fyr-
irmunað að njóta nokkurrar
fræðslu, auk þeirrar sem lög-
boðin var í þá daga. Mun það
hafa verið reynsla hans, sem
svo margra annara námfúsra
unglinga á íslandi fyr og síð-
ar, að hann “átti svo fáa frjálsa
stund og föðurhönd æði
stranga.” Snemma var hann
settur til starfs; níu ára göml-J
um var honum falin fjár-
geymsla á hendur. Heimilis-j
bragurinn á æskuheimili hans
mun hafa verið líkur því sem
þá tíðkaðist um land alt: strit-
vinna um daga og tóvinna á
kvöldum. Ein var samt sú bók,1
er enginn gat aftrað honum frá
að lesa, eii það var bók náttúr-
unnar. Hann átti því láni að
fagna, að alast upp í þeim sveit-
um, sem ríkastar eru taldar að
náttúrufegurð og sögulegum
menjum. Á þeim slóðum má
segja, að hvert örnefni minni á
fræga viðburði og menn frá
hinni glæsilegu söguöld lands-j
ins. Drakk Sigurður snemma af;
þessum tvöfalda nægtabrunni
átthaga sinna, og þessi mentun
mótaði alt líf hans á tvo vegu:,
hann fékk brennandi ást á
landinu, o!g djúpa virðingu'
fyrir sögu þess, fortíð og fram-j
grend við Bantry pósthús. Þar
bjó hann til dauðadags, 16. okt-
óber 1930, og ekkja hans býri ljósan skilning
þar enn með Skarphéðni, yngsta'
syni þeirra hjóna.
III.
Lífið í Ameríku varð ekki
rósum stráð fyrir Sigurði og
fjölskyldu hans, fremur enj
aðra frumbyggja, sem hingaðj
komu vinfáir og fésnauðir. |
Fyrstu árin reyndist baráttan1
honum erfið og ógeðfeld, það
því fremur, þar sem hann hafði j
áður verið sjálfum sér ráðandi [
og að ýmsu leyti notið frændliðsj
síns heima á ættjörðinni. Mál-|
laus og oft lítilsvirtur varð:
á sér ættarmót víkinganna. Var
hann maður vænn að vallarsýn
og samsvaraði sér vel, hraust-
menni mun hann hafa verið að
burðum, einkum á yngri árum.
Einkenni hans komu frekar í
ljós, er menn urðu varir þeirra
andlegu fjársjóða, sem hann
bjó yfir. Munu þess ekki mörg
dæmi, að maður alinn upp með
svipuðum lífskjörum, hafi öðl-
ast jafn-víðtæka þekkingu og
á sögulegum
fræðum, sem hann. Oft máttu
þeir skólagenlgnu bera kinnroða
í návist hans, er rætt var um
viðburði liðins tíma. Hann las
öllum stundum, og hafði frá-
bært minni. Fræðimenn höfðu
hina mestu unun af að sækja
hann heim og hlusta á mál
hans.. Til þess að engir freist-
ist til að halda, að hér sé talað
út í hött, eða máli hallað tyr-
ir persónulega velvild, leyfi eg
mér að tilfæra ummæli Gunnars
B. Björnssonar ritstjóra, sem
hann ritaði á saurblað bókar-
innar, “History of Iceland”, er
hann nú að heyja stríðið fyrir; hann sendi honum að jólagjðf
sér og sínum. Þar við bættist.j fyrir nokkrum árum.
“To my friend Si'gurður Jóns-
son, A true viking, who knows
probably better than any oth-
er man in America the history
of his people, I send this “Saga”
with best of Christian Greet-
ings and deep appreciation of
profitable hours spent with
him.”
að honum fanst tilfinnanlegur j
skortur á skilningi samferða-j
manna sinna í lífinu á þeim
málum, sem honum voru háleit-J
ust og helgust. Mentunin, sem
hann hafði aflað sér með svo;
miklu erfiði og andvökum, varj
nú að litlu metin. Má víst með
sönu segja, að hann samþýdd-
ist aldrei amerísku þjóðlífi, og
kunni ekki við sig í andlegu and-í
rúmslofti þessa “heims”. Þótt
hann yrði ameriskur borgari,1
var hann alt af fyrst og fremst j
sannur íslendingur, og alt, semj
íslenzkt var, lá honum á hjarta. j
Oft að loknum samræðum við;
hann um íslenzk efni, komu mér
í hug vísuorðin úr ljóði H. H.,j
þótt það væri kveðlð í öðru |
sambandi:
“—’þið vesalings, vesalings
fangar,
ég veit hversu sárt ykkur
langar” — heim.
Fyrstu búskaparár þeirra hjóna
hér í landi, áttu þau við hina
mestu örbirgð að stríða, en eft-j
ir því sem árin liðu, blómgað-|
ist hagur þeirra, og nú við frá-j
fall Sigurðar höfðu þau komið
upp myndarlegu heimili og leið
vel, einkum eftir að börnin
tíð. í uppvextinum og á æsku- komust á þroskaaldur.
árunum átti hann einnig sam-j
leið með ýmsum mætum lær-;
dómsmönnu, sem gerðu sitt
bezta til að svala lærdómsþrá j
hans og kendu honum að meta
Jónsson tjón við það, þótt ættj alla sanna þekking. Nafnkend-, Sigurðardóttur.
hans sé rakin. Mun sanni nær, astur af æskuvinum Sigurðar 2. Haraldur, lögregluþjónn
var vafalaust skáldið Þorsteinn
Erlingsson. Voru þeir um eitt
skeið nágrannar og leikbræður.
Árið 1886 misti Sigurður móð-
Þeim Sigurði fæddust átta
börn, sex þeirra lifa föður
sinn:
l.Jón, útgerðarmaður í Vest-
mannaeyjum, giftur Karolínu
að hann var af “frændum sæll”
því hann átti til hinna beztu
manna að telja í báðar ættir.
Hann var fæddur að Yzta-
skála undir Eyjafjöllum í Rang-
árvallasýslu 25. desember 1863.
Var hann sjötti maður í beinan
Chicago, ógiftur.
3. Gísli, múrari í Minot, N.- j
Dak.; giftur amerískri konu.
4.. Skarphéðinn, ógiftur heima
ur sína, en faðir hans kvongað-j hjá móður sinni.
Sigurðsyni (1693—1730) á
Breiðabólsstað í Fljótshlíð, sem
kallaður var “prestafaðir” (átti
átta sonu, sem allir urðu prest-
ar). Var hann talinn einn af
merkisprestum landsins á þeirri
tíð. Hann byrjaði prestskap í
Einholti, og þar höfðu veíið
prestar á undan honum faðir
hans, afi og langafi í meira en
hundrað ár. Annar stórmerkur
Fylkisstjórnin verður beðin að
afnema allar vínau'glýsingar innan
■vlkisins, þar á meðal auglýsing-
ar um bjór og létt vín. Allir, sem
arri þingmensku 'kunna að sækja,
®f til fylkjg. eða lands kosninga
^ernur, verða beðnir að láta í ljðs, Ýmislegu fleira var hrundið í
1 sín og afstöðu gagnvart vín- framkvæmd, en rúmleysis vegna
anni’ skýra frá því hvort þelr ekki minst á það nú.
0,11111 til með að styðja að vín-! Embættismenn stórstúkunnar fyr-
nnslöggjöf; ef þesskonar laga- ir hið nýbyrjaða ár, voru kosnir
rumvörp væru innleidd - 1 !
Farið verður fram á
Aíþjóðaþingið (League
"ons). að halda
nendi yfir
Office’,
ague 0f Nations er að rannsaka
8lldl áfengra Iyfja. j
ist aftur skömmu síðar. Fór
hann þá að slá slöku við heim-
karllegg frá séra Högna próf.! ilið. Stundaði hann fyrst sjó-J
róðra nokkra vetur, en fluttist
svo árið 1888 vestur til Stykkis-j
hólms. Árið 1891 fékk hann
jörðina Miklaholtssel til ábúð-1
I
ar og reisti þar bú með Stein-
unni systur sína að bústýru. —
23. maí 1893 gekk hann að eiga
Margrétu Gísladóttur frá Saur-
um í Helgafellssveit. Varð
hjónaband þeirra hið ástúðleg-
asta. Oft mintíst Sigurður
5. Salvör, heima.
6. Helga, heima.
Fimm alsystkini átti Sigurð-i
Af þeim lifa:
1. Steinunn, gift Pétri Daní-
elssyni á Akranesi.
2. Þorsteinn, giftur konu að
nafni Ragnhildur; á heima í
Vastmannaeyjum.
Þrjár hálfsystur átti hann
einnig: 1. Kristínu, í Vest-
mannaeyjum; 2. Sóljör'gu og
3. Guðjörgu, sem báðar eiga
heima í Reykjavík.
Sigurður var prýðilega vel
ritfær maður; skrifaði hann
kröftugt mál og hreint, en þó
lipurt. Var hann sjálfkjörinn
fréttaritari sveitar sinnar, o'g
fjölmargar blaðagreinar hefir
hann skrifað. Tvær merkar rit-
gerðir samdi hann fyrir Alma-
nak O. S. Thorgeirssonar í Win-
nipeg: Landnámssögu Mouse
River bygðar, sem út kom 1913,
og “Á Rauðuskriðum”, sem er
einkar fögur, söguleg lýsing á
átthögum hans í Rangárvalla-
sýslu (1930).
Ekki lét Sigurður mikið til
sín taka í félagsmálum bygðar-
inar. 1 söfnuð gekk hann árið
1903 og var meðlimur hans á-
valt síðan. Umsjón hafði hann
með bókasafni sveitarinnar um
margra ára skeið. Á samkvæm-
um var hann oft til kvaddur að
flytja erindi til skemtunar og
fróðleiks. Var hann oft treg-
ur til þess, en kom þó æfinlega
vel undir búinn. Fluti hann þá
jafnan mál sitt af blöðum, svo
sem venia var til á ættjörðinni.
Mesti höfðingi var hann heim
að sækia, vildi oft veita um efni
fram. Voru þau hjón mjög
samhent í því að gera gestum
sínum glaðar stundir. Al-
mennra vinsælda naut Sigurð-
ur i sveit sinni, sem sjá má
ljósast af því, að naumast var
nokkur sá maður ferðafær í
bygðinni, að ekki sækti Sigurð
heim meðan hann háði sjúk-
dómsstríð sitt. Hann var mjög
“illa heill” síðasta ár æfinnar,
en samt ekki“alls vesall”. Aldr-
ei varð hann sæll af ærnu fé, en
fremur af frændum, sonum, og
í meðvitundinni um að hafa.
unnið dagsverk sitt vel.
Valdimar J. Eylands.
Makoti, North Dakota,
12. febrúar 1931.
TIL AÐ TILKYNNA
LÆGRA
VERÐ
*
a
EATON’S
KAFFI
NY BRENT DAGLEGA
Hinar víðfrægu EATON'S kaffitegundir,
Ijúffengar — og keimgóðar — og blandaðar
til smekkbætis — svo hver heldur mest af
þeirri tegund, er hann hefir notað, fást nú með
lægra verði en áður hefir verið.
Verðlækkunin Byrjar Strax
Eaton’s Java og Mocha 55C
Eaton’s Plantation /I Cp
Blendingur, pd.................... * —
Eaton’s Morgunkaffi /1
Blendingur, pd......................."frww
T. EATON C°
LIMITED

THE líOMINION
BL5INESS COLLECE
—on the Mall
For over twenty years our business has
been to impart to young men and women a
thorough, practical business training. Öur
courses of study are arranged witli the view of
developing initiative and greater business
capacitv, as well avs to enable the student to
nrnster all details of modeni business. The
evidence that we have suoceeded in all this is to
be fournl in almost every office of conscquence,
not only in Winnipeg, but tlirougliout the West,
and even beyond our own country.
Arpong our most brilliant students we have
alwavs counted a representative of the lcelandic
race. Tlieir power of application and love of
learning make their task easy.
In our large new building we liave gt eater
facilities than ever. The Dominion is really
the logical place for a business training. Come
and join us. Your fellow students will be from
the better class of homes. This will assure yoU
of a happy, as well as profitable, student life.
Lleadqaarters: TEIE MALL
Branches: 8T. JAMES and ELMWOOD
mrnmmmmmm
ClTY FISH COMPANY
632 NOTRE DAME AVE.
Alveg nýreykt gullaugu, 25c. pundið.
Nýr hvítfiskur úr Winnipegvatni, 14c. pd.
Norðurvatna hvítfiskur, 9c. pd.
Haddie fillets, 18c pd. Haddie, 14c pd.
Vörur sendar til kaupenda.
M. R. Magnússon, eigandi.
Phone: 28 835
á þingi.
það við
of Na-
ekki verndar-1
‘International Wlne
m. k. ekki meðan að
ar,
og settir í embætti:
Stór-Templar: A. S. Bardal.
S.-Kanslari: Dr. Jóhannesson.
S.-Vara-Templ.: Miss S. Eydal.
S.-'Gæzlum. Unglingastarfs:
Jóhannes Erickson.
S.-Gm. Löggj.starfs: J. Th. Beck.
S.-Fræðslustj.: K. M. Magnuss.
S.-Ritari: B. A. Bjarnason.
S.-A. R.: Miss S. J. Bjarnason.
S.-Gjaldk.: G. M. Bjarnason.
S.-Kap.: Richard L. Vopni.
S.-Drótts.; G. H. Hjaltalín.
S.-A. D.: Guðm. Thordarson.
S.-Vörður: Sigurjón Björnson.
S.-Útv.: Jóhannes J. Húnfjörð
S.-Sendib.: S. B. Benedictsson.
Fyrv. Stór Templ.: G. Dann.
Umboðsm. Alþjóða Hátempl.:
H. Skaftfeld.
Næsta stórstúkuþing verður
haldið í Winnipeg í febrúarmán-
uði 1932.
B. A. Bjarnason,, Stór-Ritari.
framtaki, á því sviði, ættu að leita
aðstoðar íslands til þessa máls
Það er enginn efi á því, að báðar
þjóðir (Danir og íslendingar)
geta með hagkvæmri samvinnu
er nokkuð hefir skort að þessu,
og í staðinn fyrir samkepni, sem
Frá Khöfn kemur þessi frétt 23.
jan.: — Öll blöðin hér vaða af á-
kafa um hið nýstofnaða stórútgerð-
arfélag (hjá Grænlandi). — 1 Af-j fjarlægir þjóðirnar hvora frá ann-
tenbladet í dag er fyrst minst á^ ai, tekið upp samvinnu á viðskifta-
ísland í þessu sambandi. jEr í því sviðinu. Og það er áreiðanlegt, að
löng ritstjórnargrein, sem lýkurj geri þær það ekki, 'þá eru samn-
þannig: “Þeir, sem nú eru við^ ingar þeira á milli að engu haf-
stýrið í danskri stórútgerð o’g andi. — Mgbl.
PREPARE NOW!
Better times will come, much sooner
than most people anticipate. The re-
sult will be a keen demand for steno-
graphers, secretaries and bookkeepers,
to fill the openings made vacant by the
late financial depression. Right now,
office staffs are cut to the limit, and
many who have been dismissed have
gone into other occupations, or have left
the City. Bcsides, the number now train-
ing for business is considerably below
the average.
A Thorough School!
The “Success” is Canada’s Largest
Private Commercial College, and the
finest and best equipped business train-
ing institution in Western Canada. It
conducts Day and Evening Classes
throughout the year, employs a large
staff of expert teachers, and provides
sufficient individual instruction to per-
mit every student to progress according
to his capacity for study.
Day and Evening Classes
Open all the Year
The SUCCESS BUSINESS C0LLEGE, Ltd.
PORTAGB AVENUE AT EDMONTON STREET.
PHONE 25 843
=====