Lögberg - 07.05.1931, Blaðsíða 3

Lögberg - 07.05.1931, Blaðsíða 3
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 7. MAl 1931 BU. S. LYDIA - EFTIR ALICE DUER MILLER. ÞaÖ varÖ ofurlítil þögn, svo sagði hann nijög alvarlega: “Ef ég bara gæti fengið sjálfan mig til að trúa því, að stúlka á yðar aldri, gæti elskað mann . á mínum aldri—” Lydíu varð hverft við, ást var ekki í huga hennar, hún hafði ekki verið að hugsa um neitt þesskonar. Hann sá vafalaust, hvernig henni brá, og bætti við: ‘ ‘ Eg gæti ekki verið ánægð ur með neitt minna, Lydía — ekkert minna.” Oft hafði hún um það hugsað, að vel gæti verið, að hún yrði kona Albees, og það hefði svo sem ekki verið fjarri skapi hennar; en þeim dottið í hug að bjóða honum heim til sín. Þetta hefði nú alt verið þolanlegt, ef Albee hefði ekki alt af verið að leggja sig fram með að þóknast þeim. Því þögulli sem Lydía varð, þess meira höfðu þau að segja, Albee og Miss Bennett. Þetta hefði verið aílra skemtilegasta samsæti, ef Lydía liefði ekki verið þar. Miss Bennett skildi ekkert í því, hvað var að Lydíu, og Albee skildi það ekki heldur, svo skarpskygn og skilningsgóður, sem hann óneitanlega var. Hún sá hann ekki einsamlan eftir þetta. Um kyöldið fóru þau öll þrjú á leikhúsið og svo þaðan í jámbrautarlestina. Þar sýndist þeim Lydíu og Benny dálítið sitt hvorri, eins og svo oft kom fyrir. Lydíu fanst, að þar sem hún væri yngri, þá ætti hún að sofa í efrarúminu, en Benny vildi endilega sofa þar. Lydíu lík- einhvem veginn hafði henni aldrei dottið það í hug, að hann gerði þær kröfur til sín, að hún elskaði hann, þó hún kynni að giftast honum. Það var alls ekki þessi vanalega ást, sem verið hafði í huga hennar, þegar hún hugsaði um þetta. “Eg held ekki, að eg verði nokkurn tíma ástfangin. Það hefir aldrei komið fyrir mig. Eg virði yður meira og þykir meira til yðar koma, en nokkurs annars, sem eg hefi kynst, karls eða konu.” “En hvernig er tilfinning yðar gagnvart þessum unga dreng, sem alt af er á hælunum á yður?” “Bobby?” Hún átti þess ekki neina von, að hans naifn væri nefnt í sambandi við svona alvarlegt málefni. “Mér þykir vænt um Bobby. Hann getur verið til gagns á ýmsan hátt, og hann er einstaklega geðgóður. En eg gæti ekki elskað hann, það veit hamingjan.” “Erað þér að segja mér,” sagði Albee, “að þér hafið aldrei reynt það, að maður hafi tekið yður í fang sér og kyst yður, og yður hafi þá fundist eins og honum: ‘Þetta er að lifa'.” “Nei, nei, nei! Aldrei, aldrei!” sagði Lydía. Hún sagði þetta með svo miklum ákafa,að hún tók ekki einu sinni eftir því, að hún væri að segja ósatt. “Eg vil ekki hafa neinar slíkar tilfinningar. Þér skiljið mig ekki, Mr. Albee. Tilfinningar mínar gagnvart yður, eru meiri og göfugri, heldur en—” Hún þagnaði án þess að enda við setning- una. “Það gleður mig óendanlega mikið, að heyra yður tala svona,” sagði Albee. “Mér datt aldrei í hug, að eg ætti að lifa mína björt- ustu sólskinsdaga — þessar síðustu vikur — eftir að eg var kominn yfir fimtugt. Eg er að hugsa um, hvort heldur var, að engar slíkar stúlkur væra til, sem þér eruð, þegar eg var 1 ungur, eða hvort eg hefði þá haft vit á að meta^þær, þó eg hefði kynst þeim. ” Lydíu fanst, að nú væri þyðingarrhikil stund upp runnin í lífi sínu, henni fanst að nú og hér yrði framtíð sín ráðin, rétt í grend við Hvíta- húsið, og hún gaf því auga við og við. Henni fanst einmitt þetta alveg rétti vegurinn fyrir mann og konu, að tala um að gifta sig, ekki kuldalega, en með stillingu og án þess að láta tilfinningarnar hlaupa með sig í gönur. Hjóna- band hafði að visu ekki verið nefnt á nafn og hvorugt þeirra hafði sagt nokkuð ákveðið í þá átt, þegar þau komu til Benny klukkan fimm. Lydíu var samt sem áður full-ljóst, hvað þetta samtal hennar við Albee þýddi. Eins og flest- um öðrum, ungum og auðugum stúlkum, sem greindar em, að auðurinn hafði töluvert við það að gera, hve mikið aðdráttarafl hún hafði. En hún átti það líka sameiginlegt með öðrum stúlkum, að hún átti auðvelt með að trúa þvi, að karlmennirnir elskuðu hana sjálfa, hvað sem auðnum liði. Þau þurftu að fara til New York með mið- næturlestinni, svo Albee gsdti haldið áfram stórfum sínum næsta dag. En áður en þau tæm, hafði hann boðið nokkmm vinum sínum að borða með sér miðdagsverð. Boðsgest- imir voru bara þrír, merkur þingmaður úr neðri málstofunni og senator úr Albee’s eigin nki og margra ára samherji, 0g kona hans. Hun var uppalin í Wasliington og af mikils- metnu fólki komin, og þar sem maður hennar var bœði auðu.gur og í hárri stöðu, þá var vit- anlega mikið tillit til þeirra tekið. Strax eftir að þau vora komin, fór Lydíu ekki að líða eins vel. Hemii féllu þessi hjón po bæði vel í geð. Henni leizt prýðilega vel i)ÍVnTTnTT ___ ... _ _ . aði þetta illa, því hún var viss um, að sjálf hefði hún rétt fyrir sér, en lét þó undan, mest vegna þess, að henni þótti þetta of smávægi- legt, til að jagast út af því En henni þótti vænt um, að hún hafði lent í neðra rúminu. Hún gat ekki sofið og hún dró blæjuna frá glugganum og horfði út. Það friðaði skapsmunina að horfa út og þeytast áfram eins og maður væri fljúgandi á ein hverju töfraklæði, þegar allir aðrir sváfu. Framtíð hennar var eins óráðin, eins og áður. Hún gat ekki átt Albee. Hún hugsaði þennan hvíthærða, gáfulega mann og ekki síð- ur á hans fyrirtaks fallegu konu. Mrs. Fram- mgton var jafnvel enn betur og smekklegar heldur en konur í hennar stöðu í New 'búin. ric. Jjydia leit strax á hana sem jafningja 8|nn og konu, sem væri sjálfstæð og færi sinna e)gm ferða. féU vel við ^essi hjón, en henni féll .fr Albee e!ns vcl ein8 og áður. Hann var 111 vern veginn öðru vísi heldur en hann hafði lerið, að henni fanst. Hann fór strax að láta eitthvað svo óþarflega mikið yfir sér, ekki ^egna þess, hve vel hann hafði gert þá um morguninn, Lydía hefði getað fyrirgefið það. En hann var hálfgert að grobba yfir því, hve mikið tillit væri til sín tekið í félagslífinu, með- <d heldra fólksins í New York sérstuklega, og llann hafði óþarflega mikið að segja um Lydíu, í þessu sambandi. Málrómur hans var jafnvel öðmvísi heldur en vanalega. Lydfu fanst hann bera vott um undirgefni, flelðuskap, |Mrs. Framingham of ráðrík til að eiga mann, sem væri sjálfstæður. Sjálf gat hún skilið, að hún ætl aðist til þess, að sinn maður væri afburðamað- ur. Flestar konur mundu líta svo á, að Albee væri það, en nú vissi hún, að hann var það ekki. Henni fanst hún vera mjög einmana Jámbrautarlestin kom til New York klukk- an sjö um morguninn, og svo sem klukkan níu þegar Lydía var búin að baða sig og borða morgunmat, símaði hun Elinom. Lydía tok aldrei mikið tillit til þess, þó vinir hennar kynnu að hafa verið seint á fótum daginn áður. Hana langaði mikið til að vita, hvernig alt hefði gengið á dansleiknum, sem áður er getið. Hún bað Elinóra að koma og borða rneð sér, svo hún gæti sagt ser alt um dansinn. _Nei, Miss Billington var að fara út úr borginni þangað sem hún átti heima, þá um morguninn, og gat því ekki komið. Niðurstaðan varð því sú, að Lydía skyldi taka Elinóra heim til henn- ar í litla bílnum og þær skyldu svo hafa mál- tíð saman þar. Þó þetta væri í marzmánuði, þá var veðrið einstaklega gott og milt, reglulegt vorveður. Elinóra vildi aldrei kevra hart, og Lydía var í þetta sinn svo óvanalega nærgætin, að gera það ekki. Slíka nærgætni sýndi hún ekki nema beztu vinum sínum, þó flestu fólki sé strax í æsku kent að sýna hana öllum. Þær ^ töluðu saman um alt, sem þeim datt í hug, rétt eins og skólastúlkur. Elinóra sagði Lydíu alt um dansleikmn en hún vildi líka fá að vita alt um ferð Lydíu til Washington. Hún sagði nákvæmlega fra því, hve aðdáanlega vel Albee hefði staðið sig við' þingnefndina, en reyndi að láta ekki á þyi bera, að í þetta sinn hefði henni ekki fal15 hann eins vel og áður, og að álit hennar^ honum var nú nokkuð breytt. Sjalf helt hun að þessi þagmælska sín kæmi til af því, að hún vildi vera honum trú, en í raun og veru kom þetta til af því, að hún vissi að Albee heyrði henni til og hún vildi varast að gera lítið úr því sem hún átti sjálf. En hún trúði Elinóru öllum öðrum betur, og það leið ekki á löngu þangað til hún var búin að segja Elinoru fles eða alt, sem hún hugsaði um Albee. Þetta var svo fast í huga hennar, að fáeinar mínútur sem Elinóra var burtu til að svara símanum, fór hún enn yfir alt, sem fyrir hafði komið, í hug anum og byrjaði svo þar sem hún hafði hætt, þegar hún kom aftur. Elinóra hlustaði á þetta alt með athygli og varaðist að segja nokkuð um þetta, sem sitt álit. Hún sat þegjandi og sagði ekkert fram yfir það, sem ekki varð komist hjá “Eg hálf kenni í brjósti um vesalings Al- bee,” sagði hún þegar Lydía hafði lokið sinni sögu. “Þú átt við, að hann sé meiri maður, held ur en eg hugsa mér að hann sé?” sagði Lydía og var auðfundið að hún átti ekki von a þessu. “Jú, eg held að hann sé rétt eins og þu segir. Það er enginn efi á því, að Albee liefir mikla hæfileika, en hann hefir líka mikla galla. Þú sérð ekki lengur kosti hans, af því þér hefir nú skilist, að hann er ekki gallalaus. En hvaða rétt hefir þú til þess, góða mín, að heimta að maður sé fullkominn og gallalaus?” “Eg geri það alls' ekki,” sagði Lydía með töluverðum ákafa. “Karlmenn eiga miklu hægra aðstöðu. Þeir geta orðið ástfangnir án þess að bera nokkra virðingu fyrir konunni, jafnvel kannske enn meir, ef þeir gera það ekki. Ef kona á að geta elskað mann, þá verð- ur hún að trúa því, að hann hafi einhverja yf- irburði, af einhverju tagi. Eg krefst þess ekki, að maðurinn sé fullkominn, langt frá því, en eg vil ekki að gallar hans séu þannig vaxnir, að maður fái fyrirlitningu á honum. Hann verð- ur að hafa kjark og áraaði. Hann verður að minsta kosti að vera maður.” “Þú sýnist nú ekki alt af vera ánægð með það heldur.” “Þú ert að hugsa um Ilseboro. Mér féll Ilseboro vel að mörgu leyti, þó hann væri ráð- Palladómar 13. apríl— Á föstudagskvöldið voru þin!g- menn að fálma, hér og þar, um framkvæmdir fylkisstjórnar sinn- ar. Mr. Bernier var í óða önn að skemta mönnum með spaugi sínu. Mr. Pratt var að leggja að þing- mönnum með að líta langt fram á veginn. Mr. Queen var vonar- legur að benda mönnum á, að mynda ákveðnar stefnur í sam- bandi við hjálp til vinnulausra manna, áður en þingi yrði slitið jetta ár. — Smáhópar á aftari bekkjunum, sérstaklega þó þeir Munn, MdCleary, Lusignon o'g Campbell, mösuðu svo mikið hver við annan og hverjir við aðra, að hver einasta býflugnamóðir, sem á hefði hlustað, 'hefði öfundast yf- ir slíkri suðu,—já, verið óð af öf- undssýki. Mr. Breakey var að rifja upp fyrir mönnum, hlakk- andi, að aðeins fimm íhaldsmenn hefðu náð kosningu 1915, og Mr. Bernier bætti við, að framsókn- armenn væru “aldauða” í fylk- inu og myndi ekki spyrjast til þeirra framar. Mr. Ivens var að gefa ýmsar bendingar um Qmbæt- ur á stefnu þingsins. Mr. Wols- tenholm, stjórnar-svipan, ráfaði farm og aftur, út og inn; honum nú eins og svo oft áður, um það sem Ilsöboro leið eitthvað illa. Mr. Major fór hafði sagt við hana að skilnaði, að hún væri á milli sæta frá einum stað til & • annars og talaði við menn. Mr. Prefontaine sat öfugt í sætinu og starði þungbúinn út í bláinn. Mr. Bachynski ískraði af kátinu og hló hátt að spaugsyrðum Mr. Berniers, sem þótti vænt um að geta skemt einhverjum, því nú lagði hann sig fram við að skemta mönnum, meira en um margar fyrirfarandi vikur. Mr. Farm- er gerði sitt ítrasta til að halda mönnum við efnið, sem um var að ræða. Mr. Clubb og Mr. Mc- Leod reyndu að gera mönnum það ljóst, að bændur myndu fá útsæði gefins, og að peningar þeir, sem veittir væru til hjálp- ar atvinnulausum mönnum, yrðu hreint ekki notaðir til að borga skatta einhverra “hákarla”. Mr. Bernier drap á það, að hann sjálfur væri að þvælast fyrir, sem var svo ljóst, að hann hefði ekki þurft að hafa orð á því. “Úti í iSt. James”, sagði Mr. Queen, “eru hjón með börn, og —maðurinn fær aðeins $2.00 á viku, sem hjálp. Gæti nú ekki þingið gefið ofurlítið myndarlegri hjálp en það? Væri ekki mögu- legt að laga þessi vinnuleysis- vandræði”? Mr. Queen er bjart- sýnn með afbri'gðum. Hann ætti að vita mjög vel, að bæði lög- gjafarvald og stjórn hafa fyrir löngu síðar gert eins vel og þeir, sem þau skipa, hafa vit á, og að Manitoba verður að berjast á- fram eftir föngum, án þess að vonast eftir úrlausn af himnum sendri til þess að ráða fram úr vandræðum), sem vefjast fyrir vænni mönnum en þeim, sem safnast saman undir Hvelfing- unni á Broadway. Þingmenn þóttust vera að at- huga fjármálin. Þeir voru í raun o!g veru að eyða tímanum. Byrði þeirra eigin ósamstæðu hugsana er orðin of þung fyrir þeirga veikbygðu herðar. Þreyta og hreyfingarleysi, einungis halda þeim á gangi. Einhvern þessara komandi daga bráðlega, munu þeir hætta að leika stór- menni og einnig meiningarlausu masi, þeir munu ráðast á það, sem eftir er að gera og ljúka við í hendings kasti, og leggja svo af stað heim, og skýra þar fyrir vinum og vandamönnum, að þeir séu misskildir og lítilsvirtir. Andstæðingar stjórnarinnar munu segja, að þeir hefðu Igert verkið, ef þeir hefðu haft ráðin, (a) með minni peningum, eða (b)i með meiri peningum, rétt eftir þvl, hvað þeir halda að falli áheyr- endum í geð. Stjórnarsinnar munu leggja áherzlu á, að verkið hefði gengið miklu betur og fljótar, ef ekki hefði verið neinir í veginum. Mr. Pratt mun dvelja við að út- lista alt það ilt, sem stafar af flokkadrætti öllum. Eftir miðjan daginn var tals- vert áríðandi löggjöf færð fram á við um tvö stig. Hveitisamalgs- frumvörp, í einni bendu, komu til þriðju umræðu og íhaldsmenn börðust sterklega á móti því at- riði, að stjórninni sé leyft að fresta því, að ganga eftir borgun frá samlagsmönnum, ef í krapp- an slær. Mr. Bracken sagði, að þetta væri, ef til vill, það eina, To High School Students Immedigtely following the close of High School is the right time to enter upon a business training. The Holiday months will see you well on your way if you enroll by July 1. Make your reservation now. In any case give us the opportunity of dis- cussing with you or your parents or guardians the many advantages of such a commercial education as vve impart and its necessity to modern business. The thoroughness and individual na- ture of our instruction has made our College the popular choice. Phone 37 181 for an appointment. DOMINION BUSINESS COLLEGE The Mall Branches at ST. JAMES and ELMWOQD serni héldi samlagsmönnum 'tór- andi. Ef bankahaldarar krefð- ust meiri ábyrgðar næsta ár, en nú ætti sér stað, og samlagsmenn gætu ekki gefið slíkt, þá yrði fé- lagsskapurinn að deyja algerðum dauða. Þarafleiðndi yrðu hin þrjú Sléttufylki annar þáttur í bændaláninu, þegar hveiti velt- ur inn næsta ár, — fylkin ábyrg- ist bönkum borgun á xæningum þeim, sem þeir hafa lánað bænd- um. Mr. Haig vildi, að ef þetta kæmi á daginn, þá yrði þingi stefnt saman. — En þingheimur drekti honum í atkvæðum sínum. Það er nú ekki mikið meira að segja frá gerðum þessa 53. þing- fundar löggjafarvaldsins. Þolinmæðin þrautir vinnur all- ar, þegar neyð og ráðaleysi kall- ar. Frá neðri bygðum? Nei, frá himnaranni. Neitt að æðrast for- sjónin oss banni. virtist ekki gera mikið úr því, sem hann var ríknr.” hð sep-m T.Wlín bót+iat oi-ii+r, u.i_! “Nei, eg var að hugsa um Dan.” Ij)rdía horfði á hana, eins og hún gæti ekki segja. Lydía þóttist skilja, hvemig hún nti á Albee. Hún réði það af ýmsu, að frúin 8koðaði hann alls ekki sem jafningja mannsins 8)ns, en Albee hafði verið honum gagnlegur og nnnn gat haft gagn af honum, en aldrei hefði PROFESSIONAL CARDS DR. B. J. BRANDSON 216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Grabam og Kennedy Sts. Phone: 21 834 Oífice timar: 2—3 HeimiU 776 VICTOR ST. Phone: 27 122 Winnipeg, Manitoba DR. O. BJORNSON 216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts. Phone: 21 834 Offlce timar: 2—3 Heimili: 764 VICTOR ST. Phone: 27 686 Winnipeg, Manitoba DR. B. H. OLSON 216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts. Phone: 21 834 Office tímar: 3—5 Heimili: 5 ST. JAMES PLACE Winnipeg, Manitoba DR. J. STEFANSSON 216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts. Phqne: 21 834 Stundar augna, eyrna, nef og kverka sjúkdóma.—Er aö hitta kl. 10—12 f. h. og 2—5 e. h. Heimili: 373 RIVER AVE. Talsimi: 42 691 áttað sig á því, við hem hún ætti. “Um Dan?” “Dan O’Bannon.” Dr. P. H. T. Thorlakson 205 Medical Arts Bldg. Cor. Graham and Kennedy Phone: 21 213—21144 Heimili: 403 675 Winnipeg, Man. DR. A. BLONDAL 202 Medical Arts Bldg. Stundar sérstaklega kvenna og barna sjúkdóma. Er aö hitta frá kl. 10—12 f. h. og 3—5 e. h. Office Phone: 22 296 Heimili: 806 VICTOR ST. Slmi: 28180 Dr. S. J.JOHANNESSON stundar lœkningar og yfirsetur Til viðtals kl. 11 f. h. til 4 e. h. og frá kl. 6—8 aS kveldinu 532 SHERBURN ST. SÍMI: 30 877 Drs. H. R. & H. W. Tweed Tannlœknar 406 TORONTO GENERAL TRUST BUILDING Cor. Portage Ave. og Smith St. PHONE: 26 545 WINNIPEG Dr. A. B. INGIMUNDSON Tannlœknir 602 MEDICAL, ARTS BLDG. Sími: 28 840 Heimilis: 46 054 Dr. Ragnar E. Eyjolfson Chiropractor Stundar sérstaklega Gigt, Bak- verk, Taugaveiklun og svefnleysi Skriftst. sími: 80 726—Heima: 39 265 STE. 837 SOMERSET BLDG. 294 PORTAGE AVE. DR. A. V. JOHNSON Islenzkur Tannlæknir 212 CURRY BLDG., WINNIPEG Gegnt pósthúsinu Síml: 23 742 Heimilis: 33 328 H. A. BERGMAN, K.C. Islenzkur löofrœöingur Skrifstofa: Room 811 McArthur Building, Portage Ave. P. O. Box 1656 PHONES: 26 849 og 26 840 W. J. LÍNDAL og BJÖRN STEFÁNSSON islenzkir lögfrœöingar á ööru gólfi 325 MAIN STREET Talslmi: 24 963 Hafa einnig skrifstofur aö Lundar og Gimli og eru þar aö hitta fyrsta mið- vikudag I hverjum mánuöi. J. T. THORSON, K.C. íslenzkur lögfrœöingur Skrifst. ? 411 PARIS BLDG. Phone: 24 471 J. Ragnar Johnson B.A., LL.B., LL.M. (Harv.) islenzkur lögmaöur 910-911 Electric Railway Chambers. Winnipeg, Canada Slmi 23 082 Heima: 71 753 G. S. THORVALDSON B.A., LL.B. Lögfrœöingur Skrifstofa: 702 CONFEDERATON LIFE BUILDING Main St. gegnt City Hail Phone: 24 587 E. G. Baldwinson, LL.B. Islenzkur lögfrœöingur 809 PARIS BLDG., WINNIPEG Residence Phone: 24 206 Office Phone: 89 991 J. J. SWANSON & CO. LIMITED 601 PARIS BLDG., WINNIPEG Fasteignasalar. Leigja hús. Út- vega peningralAn og eldsábyrgö af öllu tagi. Phone: 26 349 A. C. JOHNSON 907 Confederation Life Bldg. WINNIPEG Annast um fasteignir manna. Tekur aö sér aö ávaxta sparifé fólks. Selur eldsábyrgö og bif- reiða ábyrgöir. Skriflegum fyr- irspurnum svaraö samstundis. Skrifstofus.: 24 263—Heimas.: 33 328 DR. C. H. VROMAN Tannlceknir 505 BOYD BLDG., WINNIPEG Phone: 24 171 G. W. MAGNUSSON Nuddlœknir 91 FURBY ST. Phone: 36 137 Viötals tlmi klukkan 8 til 9 aö morgninum A. S. BARDAL 848 SHERBROOKE ST. Selur llkkistur og annast um út- farlr. Allar . útbúnaöur sá beztl Ennfremur selur hann allskonar minnisvaröa og legsteina. Skrifstofu talslmi: 86 607 Heimilis talslmi: 58 302 KAUPIÐ AVALT LUMBER Kjá THE EMPIRE SASH & DOOR CO. LTD. IIENRY AVE. EAST. - - WINNIPEG, MAN. Yard Office: 6th Floor, Bank of Hamilton Chambers.

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.