Lögberg - 18.06.1931, Blaðsíða 2

Bls. 2.
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 18. JÚNÍ 1931.
^öatjerg
Gefið út hvern fimtudag af
TEE COLUMBIA PRESS, LTD.,
Cor. Sargent Ave. og Toronto St.
Winnipeg, Manitoba.
TcUsímar: 86 327 og 86 328
Einar P. Jónsson, Editor
Utanáskrift blaðsins:
The Columbia Press, Ltd., Box 3172
Winnipeg, Man.
Utanáskrift ritstjórans:
Editor Logberg, Box 3172, Winnipeg, Man.
Verð $3.00 um árið. Borgist fyrirfram.
The "Lögberg” is printed and published by
The Columbia Press, Limited,
695 Sargent Ave., Wlnnipeg, Manitoba.
Sátt og samlyndi
Merkur maður í fornri tíð, komst meðal annars ein-
hverju sinni þannig að orði: “Eg er nú í þann veginn að
hverfa inn yfir landamærin; drottinn hefir blessað mig með
háum aldri; eg hefi lifað í sátt við samfélag mitt, og þess
vegna get eg líka kvatt í friði.” Ef allir ættu sömu sögu að
segja, myndi öðruvísi umhorfs í mannheimum, en nú á sér
stað.
Eitt frumskilyrðið fyrir því, að þjóð geti í orðsins fylsta
skilningi orðið mikil, er í því fólgið, að sérhver einstaklingur
nái sem mestum persónulegum þroska, og skilji til hlítar
þörfina miklu, sem á því er, að lifa í sátt og samlyndi við
ferðafélaga sína í lífinu; samt getur þroski einstaklingsins
stundum orðið hættulegur, nema því aðeins, að samfara hon-
um sé skýr ábyrgðartilfinning gagnvart mannfélagsmálun-
um á heild. /
Því greindari, sem maðurinn er, þess hættulegri getur
hann orðið, sé hann fram úr hófi eigingjarn; því meiri af-
kastamaður sem hann er, þess háskalegri getur hann orðið,
ef hugsanir hans allar og störf, snúast eingöngu um peninga-
legan ávinning.
Sé grunntónninn í eðli einstaklingsins ekki skilyrðis-
laust bundinn við þá fögru hugsjón, að lifa fvrir aðra, þá má
þó ekki minna vera, en að sá, sem þannig er ástatt með, láti
sér skiljast, að honum beri að láta samferðamenn sína í
friði. ' 'W
Stofnanir þær, sem einkum og sérílagi vinna að góðhug
innan vébanda þjóðfélagsins, eru ekki ávalt hinar sömu og
þær, er vér metum mest fyrir það, sem þær vinna einstak-
ingnum í hag.
Heimilið er merkasta stofnun þjóðfélagsins; þó eru
börnin oft og einatt þannig alin upp, að ætla mætti að þau
hefðu engar skvldur að rækja við hin umfangsmeiri um-
hverfi.
Kirkjan er stofnun, er það hefir að markmiði, að hrein-
rækta það fegursta, er í manneðlinu bvr; þó kemur oft og
einatt í ljós innan vébanda hennar ágreiningur, er margvís-
lega sundrung vekur í þjóðfélaginu. Stjórnmálin skifta þjóð-
félaginu í andvíga flokka, og auður og iðja berast á bana-
spjótum.
Til er þó stofnun, sem hafin er yfir flokkaríg; hafin yfir
trúarbragðalegan ágreining, auð og uppruna; sú stofnun er
bamaskólinn.
Ástæðumar fvrir því, að sveitahéruð og bæjarfélög veita
barnaskólunum, allan hugsanlegan stuðning, em margbreytt-
ari en svo, að einskorðaðar séu við það, sem þeir miðla nem-
endum sínum af hinni svokölluðu almennu fræðslu; þeir
vinna jafnframt flestum stofnunum fremur að þeim
samræmis-hugsjónum, sem hverju þjóðfélagi eru nauðsyn-
legastar.
Vesturlandið byggja margir ólíkir þjóðflokkar, mismun
andi að eðli og ætt, með skiftar skoðanir á hugsjónum hinn-
ar canadisku þjóðar. Eftir líkum að dæma, halda vafaiaust
margir þeirra sérkennum sínum enn um langt skeið; en það
verður þeim samt sem áður öllum að lærast, að búa saman
í sátt og samlyndi með sameiginlegt framtíðarmark fyrir
augum.
Eitt af meginmálum valdhafanna ætti jafnan að vera
það, að hlynna rækilega að sérhverri þeirri hreyfingu, er að
því miðar, að glæða góðvilja meðal þeirra ýmsu þjóðflokka,
er land þetta byggja.
A barnaskólana hefir þegar verið minst; samt eru til
margar aðrar stofnanir, svo sem blöðin, sameiginleg hátíða-
höld, sameignastofnanir með meiru og fleiru, er miklu góðu
geta til vegar komið í þá átt, að samræma þjóðfélagið.
Það virðist því ekki úr vegi á þessari efnishyggju-öld,
er mest virðist hugsað um brautarlagningar, dollara, námur
og brýr, að beint sé að minsta kosti einstöku sinnum hugan-
um að því, að vænlegasta leiðin til haldgóðs þjóðarþroska, sé
fólgin í þeirri gullvægu frumreglu, að búa að sínu í friði, með
samræmt hugsjónamið, 0g sömu sigurhæðirnar framundan.
Flugmálin
Samkvæmt tilkynning frá forsætisráðgjafanum canad-
iska, Mr. Bennett, falla úr gildi þann 15. júlí næstkomandi,
allir samningar um póstflutning loftleiðis hér í landi; er
fjárhagskreppu um kent, að til þessara örþrifráða sé gripið.
Nágrannaþjóð vor sunnan landamæranna, hefir ákveðið
að veita margfalt stærri fjárhæð í ár til póstflutninga í lofti,
en nokkru sinni fyr, 0g slíkt hið sama gera margar aðrar
þjóðir. Hví á Canada að dragnast aftan úr?
Að höfðatölunni til, er íslenzka þjóðin smáþjóð; þó er
hún ekki smærri en það, að hún hefir séð sér það vel fært, að
starfrækja póstflutning með flugvéium.
1 ritgerð um Island, sem birtist í síðastliðnum febrúar-
mánuði í tímaritinu “Tlie Sportsman Pilot”, eftir Charles
S. Strong, er meðal annars þannig komist að orði: “Eftir
dvöl mína í Reykjavík, sannfærist eg betur og betur um það,
að reglubundnar flugferðir á Islandi, eru ómissandi fyrir
framtíðarþroska þjóðarinnar, og stuðla öllu öðu fremur að
endurvakning hennar á sviði framkvæmdanna.”
Ástand og horfur á
Þýzkalandi
Eftir Jón Gíslason, stud. philol.
(Niðurl.)
III.
Hér að framan hefir verið
reynt að gefa lauslegt yfirlit, yf-
ir helztu flokka ríkisþingsins. —
Verður í þessu sairibandi þá ekki
komist hjá að geta hinna svo
nefndu varnarsaanbanda (Wehr-
verbande), sem að vísu koma lít-
ið fram opinberlega sem pólitisk-
ir flokkar, heldur standa að baki
hinum eiginlegu stjórnmálaflokk-
um og veita þeim óbeinlínis mik-
inn styrk. Verndarsamfoönd þessi
eru uppfoaflega stofnuð af her-
mönnum, er tekið höfðu þátt í
heimsstyrjöldinni. — Þegar er
hermennirnir vitjuðu aftur átt-
ha'ga sinna, fundu þeir brátt, að
þeir stóðu að ýmsu leyti nokkuð
sérstakir í þjóðfélaginu. Á hinn
bóginn var þeim ljóst, að þeir
áttu Snnbyrðis margt sameigin-
legt. Agi og skipulag hersins
hafði sett á þá varanleg merki.—■
Hei;mennirnir stofnuðu því ti'l fé-
lagsskapar með sér, er sérstak-
lega hefir það markmið að inn-
ræta þjóðinni kosti þá. er þeir
hafa tileiinkað sér í ófriðnum:
Stranlgan aga, fórnfýsi og ósér-
plægni í þágu heildarinnar, fé-
lagslyndi og skyldurækni. Eitt
af þessum samböndum, er fyrst
var stofnað, nefndist “Stálhjálm-j
arnir” (die Stahlhelms)i. Er þaðj
vitanlegt, að meðlimir þess eru
þjóðernissinnaðir og standa langtj
til hægri í stjórnmálum. Varnar-;
samband það, er setndur á bak^
við “sófsíaldemokra/ta' nefnist j
“Ríkismerkið” (das Reichsban-1
ner) . Nazistar hafa og komið;
sér upp sérstakri deild innan fé-|
lalgsskauar síns, er “Áhlaups-j
deild” (Sturmabeitlung) nefnist.;
Starfar hún í sama anda og hin
varnarsamböndin. Varnarsam-j
band kommúnisa var rofið fyrir
nokkrum árum, þar eð það þótti j
hafa orðið bert að fjandskap við
ríkið og vinna að því að koma því
fyrir kattarnef.
IV.
Nú skril vikið að því, er Bruen- (
ing lét hver bráðafoirgðalögin reka
önnur án þess að leita samþykkis
ríkisþingsins. Loks sá hann sérj
ekki annað fært, er fram í sótti, en
að bera þau undir þingið. Varð
þá augljóst, að hann hafði mik-
inn meiri hluta þess á móti sér.
Leiddi það til þess, að ríkisþing-
ið var rofið, o'g stofnað var til
nýrra kosninga í sept. s.l. Kosn-j
ingar þessar leiddu til stórsigurs
fyrir öfgaflokkana, einkum Naz-
ista. Hlutu þeir 107 fulltrúa og
urðu þannig annar fjölmennasti
flokkur þingsins. Enginn hafði j
búist við þessum úrslitum og að
líkindum tsízt Nazirtarnir sjálf- |
lr. Borgaraflokkarnir höfðu farið .
hinar mestu hrakfarir. Bruening
var samt falið að mynda stjórn I
á ný. Leitaði hann samniriga við
forkólfa Nazdeta um þátttöku í
stjórninni — Samningsumleitanir
þessar fóru út um þúfur. Að lik-
indum foefir Hitler ekki þótt tíma-
bært að taka þátt í stjórnarmynd-
un, þar sem hann gat þá ekki
haft frjálsar hendur. Þykir hon-
um og eflaust ráðlegra. að .sínir
menn komist til valda í nokkrum
helztu sambandslöndum Þýzka-
lands, áður en þeir taki við stjórn
alríkisins. Svo mikið er víst, að
Nazistar settu þá afarkosti, sem
stjórnin með engu móti gat geng-
ið að: að miðflokksmenn (Zent-
rum, flokkur Bruenings), slitu
sambandi] sínu við “socialdemó-
krata” í þingi, Prússar og Naz-
istar ferigju óskoruð yfirráð yfir
hernum. Bruening var því nauð-
ugur einn kostur að mynda stjórn
sína með tilstyrk og stuðningi
“socialdemókrata”. Bruening hef-
ir síðan haldið fram svipaðri
stefnu og hann þegar í upphafi
fylgdi: ströngustu sparsemi í öll-
um greinum, tollhækkun á öllum
munaðarvörum, svo sem bjór og
tóbaki og einnig á flestöllum að-
fluttum varningi, víðtækar ráð-
stafanir til að (hlaupa undir
bagga með landbúnaðinum, eink-
um í héruðunum við austurlanda-
mærin. Hagur iþessara héraða
hefir verið mjög bágur síðan í
ófriðarlok, og eitt af erfiðustu
viðfangsefnum Bruenings hefir
því verið að rétta við hag þeirra.
— Samkvæmit Versalafriðnum
urðu Þjóðverjar, sem kunnufet
er, að láta af hendi mikil lönd
við Pólverja. Nam landsmissir-
inn yfir fimm mfljónum hektara,
en meir en fjórar miljónir manna,
sem áður höfðu lotið Þjóðverj-
um, komust nú undir pólsk yfir-
austurtakmörk ríkisins, lögðust
vegir margir og járnbrautir af, er
hin nýju landamæri voru sett,
þar eð sambandinu var nú alt í
einu slitið við landshluta þá, sem
Pólverjar hreptu. Atvinnulíf
margra borga mátti heima dauða-
dærnt sökum hinna skjótu um-
því lent í hinum mestu kröggum.
Þess má geta, að á árunum 1924
til 1927 voru 90%af flatarmáli
þess lands, er til nauðungarupp-
boðs kom í Prússlandi, einmitt í
Austur-Prússlandi. í .þessa árs
byrjun, tók Bruenirig, ríkiskansl-
ari, sér því ferð á hendur, til hér-
aðanna við austurlandmærin, til
þess að kynnast ástandinu þar
af eigin reynd. Var honum þar
víða misjafnlega tekið, því kom-
múnistar og Nazistar (sem ann-
ai:s eru litlir vinir ),, höfðu ekk-
ert til sparað að æsa múginn gegn
honum. En Bruening lét það ekk-
ert á sig bíta. Kvað einatt við
þann tón í ræðum hans, að hlut-
verk flokksforingjans væri ekki
einungis það að gera sjálfan si'g
vinsælan (sbr. Hitler). Hann
(Bruening) skifti sér ekki af þó
götulýður gerði óp og óhljóð að
sér. Hann væri rólegur, því hann
lifði i því trausti, að vera að
vinna fyrir föðurlandið. Nú fyr-
ir nokkru kom Bruening fram
lagafrumvarpinu um viðreisn
fyrgreindra landshluta. Sam-
kvæmt lögum þessum, verður
land það, er nær frá austurlanda-
mærunum alt til Pommern, Bran-
denburg og neðri Sljesíu, látið
njóta sérstaks stuðnings af hendi
alríkisins. Á næstu fimm árum
veitir rikið 1200 miljónir marka,
til þess að rétta við atvinnulíf
þeirra.
V.
Tveir atburðir hafa gerst ný-
lega í stjórnmálalífinu þýzka, sem
mesta athygli hafa vakið. Sá er
ahnar, að Nazistar (og þýzki þjóð-
ernissinna-flokkurinn að dæmi
þeirra) gengu úr ríkisdelginum og
kváðust ekki mundu vinna sam-
an við hann framvegis, meðan
hann er skipaður eins og nú er
hann. Hinn er sá, er “Stálhjálm-
arnir” kröfðust þess, að þing
Prússa yrði rofið og stofnað til
nýrra kosninga í Prússlandi. Þyk-
ir þeim ríða mikið á, að komið
verði á meira jafnvægií stjórn-
málum Þýzkalands, er gengið verð-
ið verður ti‘l næstu forsetakosn-
inlga. Þykir þeim illa farið, ef
þjóðin stæði Iþá tvístruð í harð-
snúinni þingkosningarbaráttu og
forsetakosningin yrði dregin inn
í flokkapólitíkina. Innanríkisráð-
herra Prússa, Severing, lét sér
þessa * kröfu “Stálhjálmanna”
samt ekki nægja. Hann heimt-
aði í fyrsta lagi þær tuttugu þús-
undir undirskrifta kjósenda, er
nauðsynlelgar eru, til þess að eitt-
hvert má'l verði borið undir þjóð-
aratkvæði. Ef svo reynist vera,
verður loks gengið til þjóðarat-
kvæðis um það, hvort leysa skuli
upp þing Prússa (Landsþingið)
eða ekki.
Enn þá eru úrslit þessa máls
ekki ljós, en mragt bendir til, að
þjóðaratkvæðagreiðslan muni
ganga “Stálhjálmunum” í vil. Er
þá augljóst, 'hvað verða viQl:
Nazistar öðlast meiri hluta 5
þingi Prússa olg hafa þá unnið
stærsta áfangann að því marki,
að ná völdum í Þýzkalandi. Hitt
þykir mörgum vafasamur bú-
hnykkur hjá þjóðernissinnum, er
þeir neituðu samvinnu við foina
flokkana í ríkisþinginu. Er þess
getið til, að mörgum kjósendum
þeirra, einkum þeim, sem ný-
komnir eru í flokkinn úr borg-
araflokkunum, þyki þetta mis-
ráðið. Grunar marga, að Dr.
Göibbels, einn af atkvæðamestu
og um leið ófyrirleitnustu þing-
mönnum flokksins, muni hér
mestu hafa um ráðið. Að visu
neitar Hitler því íharðlefea. Hef-
ir hann líka hvað eftir annað lýst
yfir því, að flokkur sinn taki sér
ekkert fyrir hendur, án sins vilja
og vitundar.
VI.
Margur mun leita orsaka til
hins skjóta uppgangs Nazista í
Þýzkalandi, en ekki verða ljóst,
hvað honum hefir valdið. Nefna
menn til ýmislegt, er þykir hafa
stuðlað að honum. Einkum er
bent á, að hin svonefnda miHi-
stétt hafi orðið harðast úti á
krepputímum þeim, er ófriðurinn
hefir haft í för með sér. Stétt
þessi var fjölmenn og velmegandi
fyrir styrjöldina miklu, en efna»
hagur hennar hefir farið forgörð-
um af eftirköistum ófriðarins.
Bilið hefir því mjókkað enn meir
en áður milli stóreignamanna ofe
öreiga. Skapast þannig frjór
jarðvegur fyrir kenningar öfga-
flokka. En þó hag hinnar gömlu
millistéttar hafi hrakað og hún
hafi að því leyti ná/lgast öreilg-
ana, þá lifir hún samt sem áður
í heimi sinna fornu hugsjóna og
lætur ekki draga sig í sama dilk
og öreigana, heldur gengur hún
sínar eigin götur. Og einmit þeg-
ar þessi millistétt er að glíma við
að finna sjálf úrlausn þjóðfélags-
málanna án þess að aðhyllast
kenningar Marx og Lenins ofe
önnur slífc “tiheoretisk” 1 kerfi,
kemur Hitler fram, maður sem
hatar Marxismann og peninga-
vald Gyðinganna, trúir á sveit-
irnr 0g yfirburði þýzka kynstofns-
ins, skjóta endurreisn fornrar
frægðar Þýzkalands, vill beina
hugum manna frá flokkadráttum
að einu marki: öflugu samstarfi
fyrir rikið sem heild. Þelgar þar
við bætist, að Hitler er framúr-
skarandi ræðumaður, sem hefir
lag á að íeika á hina næmu
strengi múgssálarinnar — og
Hitler byggir ávalt mest á hinu
talaða orði, minna á skrifum —
þá verða úrslit septemberkosn-
inganna ekki eins furðuleg rig í
fyrstu virðist. Engan má undra,
þótt jafnöflugur þjóðernissinni
og Hitler, eigi marga áhangend-
ur á meðal stúdenta. Hverjgi lifa
minningar horfinnar frægðar
betra lífi en einmitt í háskólun-
um, og hvergi er sterkari vonin
eftir nýjum Bismarck, sem hefji
þjóðina ti'I vegs og virðirigar á
ný.
Eg hlustaði fyrir nokkru á fyr-
irlestur prófessors eins um VI.
bók Aeneasakviðu, þar sem skáld-
ið lætur hetjur Rómverjasögu
líða sér fyrir hugskotssjónir, alt
frá Rómúlusi til Ágústusar keis-
ara. Verður ljómi Ágústusar enn
meiri, fyrir samanburðinn við
niðulæginlgu rikisins í borgara-
styrjöldunum.
Prófessornum fórust orð eitt-
hvað á þessa leið: Það kann að
vera erfitt fyrir margan okkar
að lifa sig inn í anda þessarar
kviðu. Margt mun virðast venju-
legum hugsunarhætti okkar fjar-
lægt. En við skulum hugsa okk-
okkur, að eftir niðurlæ'gingu okk-
ar Þjóðverja á þessum síðustu
árum, kæmi fram snillingur, er
aftur lyfti þjóðinni upp í sinn
forna frægðarsess og Þýzkaland
efldist að völdu og viðingu und-
ir stjórn þess eina manns. Hugs-
um okkur, að þá kæmi fram
skáld, er. yrkti lof um þenna
snilling. Mundi skáldið ekki taka
svipaða afstöðu til fortíðarinnar
og Virgill foér? Mundi skáldið
ekki byrja á því, að dralga upp
myndir af hinum elztu þjóðfoöfð-
ingjum Þýzkalands og foalda á-
fram að telja upp og lýsa mestu
stjórnskörungum þjóðarinnar? —
Mundi skáldið glleyma Bismarck
og Hindenburg? En mundi samt
ekki þessi eini óskmögur þjóðar-
innar verða lofsamlegastur í au'g-
um skáldsins? — Þögn var djúp,
á meðan hinn aldraði og virðulegi
lærdómsmaður talaði þessi orð.
Gráu hárin foans, hvelfda ennið og
tígulegi svipurinn mintu á spá-
mann, og augljós var vonin, sem
skein út úr augum áheyrendanna.
ungra, djarfhuga stúdenta. —
Lesb.
r r
Andrúmsloftið
Einn andi, ein trú, einn guð og
faðir allra, yfir öllu. um alt og í
öllu. — Ætli öllum finnist það
ekki, að sá, sem sagði þetta fyrst,
raðaði njður þessum orðum.
stílaði þessar setningar, að hann
hafi verið foúinn að hugsa mikið
og lengi Mér finst, að hann
muni hafa verið kominn að þeirri
niðurstöðu, að allir menn, sem á
annað borð tryðu af einlægu
hjarta, í sannleika, hlytu að foafa
sömu trú. Að allar mismunandi
trúarskoðanir olg flokkadrættir,
stafi af því, að trúin sé ekki orð-
in þeim mönnum alvara, ekki
hjartans sannfæring. Að valda-
fíkn, metorðagirnd, peningar eða
einhverjar óákjósanlegar til-
hneigingar, séu steinarnir í trú-
sannfæring, ekki áhrif andans,
eins lerigi og menn hafa ekki
sömu trú.
Uppi á öræfum íslands og langf
frá öllum mannabygðum, þar sem
aldrei koma menn nema af til-
viljun í fjárleitum á haustin, þar
rekast menn á götuslóðir, sem
hafa verið að myndast á fleiri
hundruð árum af kindum, sem
'alfrjálsar og sjálfráðar una þarna
hag sínum um sumartimann. í
þessu frelsisástandi sínu fara
kindurnr aldrei margar saman,
vanalegast tvær'og tvær olg upp
í tíu. Menn furða sig því á, að
þær skyldu geta myndað eða
traðkað götu. En þegar dóm-
greind mannsins hefir meðhöndl-
að málið, þá kemst hún að þeirri
niðurstöðu, að það er tilhneiging
kindanna, sem leggur Igötuslóð-
irnar. Það er tilhneiging eftir
svölun af sumarvindum, tilhneig-
ing eftir vissum fóðurtegundum,
tithneiging eftir vatni, tilheiging
eftir ýmsu fleiru, sem er vandi að
fullyrða um. — E'g hefi þekt eina
á, sem eg var sannfærður orðinn
um, að undi sér hvergi nema við
fossnið. Einnig kindur, sem
þráðu að standa hátt, til að hafa
gott útsýni.
Þe'gar nú tilhneiging skepnanna
ræður þeim til að ganga nákvæm-
lega sömu línuna á fleiri hundr-
uðum ára, þangað til tröðkuð er
grenileg gata, hvað er þá trúan-
legra en það, að hugsana og skiln-
ingsleiðir mannanna, yfirvegun
dómgreindarinnar, liglgi alt inn á
sama veginn, þó komið sé úr öll-
um áttum, að andlegu eftirlang-
ariirnar, réttlætis og sannleiks-
þráin, leiði inn á sama veginn?
— Góður lögmaður sagði einli
sinni við mig: Réttlátur o'g sann-
gjarn maður brýtur aldrei lögin,
þótt hann þekki þau ekki. Rétt-
lætislöngun, vit og sanngirni sem-
ur lögin, og sömu eilginleikar hjá
öðrum mönnum rata sömu göt-
urnar, komast að sömu niður-
stöðunni.
Við þekkjum það öll, hversu
nauðsynlegt það er, að endur-
næra líkamann, viðhalda honum
og byggja hann upp, en umhugs-
unarvert er það, hvort andi
mannsins er endurnærður og
foygður nægilefea upp með því,
sem líkaminn nýtur.
Gamalt íslenzkt máltæki hljóð-
ar svo: Fullur kann flest ráð, en
I svangur aldrei drýgir dáð. Lík-
lega hefir höfundur þessa mál-
tækis litið svo á, að andi manns-
ins nyti endurnæringar af upp-
byggingu líkamans. En hins veg-
ar hafa margir menn skýrt frá
því á ýmsum tímum, að þeim hafi
Igengið verst að fougsa, þegar
þeir voru nýbúnir að borða og
líkaminn var saddur og sæll, en
bezt að hugsa á morgnana, áður
en líkaminn naut nokkurs, og þó
langsæastir og skilningsríkastir,
þegar þeir voru svo veikir, að
þeir í marga daga gátu ekki nærst
á neinu nema máske vatni. Þetta
vita nú vísindamenn og læknar
upp á hár, en ósjálfrátt dettur
okkur í hug, að það sé nú kann-
ske svoleiðis, að það sem af hold-
inu er fætt, það sé hold, og það
sem af andanum er fætt, það sé
andi, og að hann verði að hafa
sína andle'gu fæðu og endurnær-
ingu oft og stöðugt, ef hann á
ekki að líða og vera á löngum
tíma þroskaminni en foonum er
áskapað. *
Auðvitað er mikið undir því
komið, að aridlega fæðan sé holl,
en skiljanlegt er þó, að mest er
undir því komið, að eftirlöngun-
in sé vöknuð, hjartanleg þrá eft-
ir andlegri endurnæririgu.
Leitandi, þurfandi, einlægur
hugur og þrá eftir svalandi sunn-
anvindi, sælu, andlegu áhrifun-
um, sem eru yfir öllu, um alt og
í öllu. Leitandi hugur og þrá eft-
ir andlegu kostafæðunni, olg and-
legu svalalindunum. í þeirri
hjartanlegu þörf og eftirlöngun,
í þeirri sannleiksleit, úr hvaða átt
sem komið er, þá leiðir þó and-
lega næmið. Andlega samkvæmn-
is og svölunar þörfin, finna skýra
veginn, sem lagður var og 'geng-
inn er við hliðina á Jesú af Naz-
aret, að ráði hins eina, sanna
föður allra manna.
Fr. Guðmundsson.
1 meir en þriðjung aldar hafa
Dodd’s Kidney Pills verið viður-
kendar rétta meðalið við bakverk,
gift, þvagteppu og mörgum fleiri
sjúkdómum. Fást hjá öllum lyf-
sölum, fyrir 50c. askjan, eða sex
öskjur fyrir $2.50, eða beint frá
The Dodds Médicine Co., Ltd.,
Toronto, ef borgun fylgir.
EST.
1342
Built right
*°CUT RIGHT
É— this long lasting Mower
THE CASE-OSBORNE Mower
takes first rank in popularity
and long-lasting services—you
never saw a smoother-running,
more economical and thor-
oughly dependable machine.
Cuts fast and clean through
all kinds of crops, heavy or
light—over rough or smooth
ground—and keeps it up day
after day with little or no at-
tention.
All non-essential parts arc
eliminated—its extremely sim-
ple construction is the result of
many years experience in build-
ing first class haying/machin-
ery. Working parts are oversize
to insure steady running. Pit-
man bearings are of bronze,
well lubricated—and easily re-
placeable.
The internal gear drive—
supplying more steady, posi-
tive drive power with less wear
on the parts. A special eccen-
tric device always keeps cutter
bar in proper alignment. Un-
derslung construction reduces
friction on cutting parts.
The Case-Osborne is an ex-
tremely light running mower.
It’s worth your time to see this
popular mower. Come in today.
J. I. Case Co., Winnipeg, Man.
\\\WMI|ff/////
• • j;v:•y;«.• v . ,*%> *• !//•*.
- .*s /
*’• ... ifi . * t.}**.}/*i:/
vilopsov í verðlaunum
The Wolrd’s Grain Öxhibition and Conference, er til þess stofnað,
aö vera akuryrkjunni til gagns. Þessi sýning gefur eins gott tæki-
færi, eins og hugsanlegt er, til að koma. á einn stað því bezta, sem
bændurnir í Canada framleiða af löndum sínum, þar sem allur heim-
urinn getur séð það. Það er því mjög áríðandi, að akuryrkjubænd-
urnir í Canada, fái á þessari sýningu öll þau verðlaun, sem fram-
leiðsla þeirra á skilitS að fá.
Þetta getur 'því a8 eins orðið, að bóndinn finni þaö skyldu sína, að
taka fullan þátt í sýningunni.
The World’s Graln
Exhibition and Conference
REGINA—July 25 to August 6, 1932
Akuryrkjubændur: Lesið verðlaunalistann. Veljið þann klassa, sem
bezt hentar yðar framleiðslu og svo það, sem yður þykir hentugast
aö láta á sýninguna.
Allar upplýsingar, viðvíkjandi meðferð sýningarmunanna, getið þér
fengið, með því að skrifa ritara fylkisnefndar, World’s Grain Exhi-
, bition and Conference, og bréfið getið þák sent til Department of
Agriculture, í yöar eigin fylki, eða til undirritaös.
Verðlaunin, í 56 samkepnis-deildum, sem allir bændur í veröldinnt
mega keppa um, eru alls 1,701, og fjárupphæðin $200,000 í peningum-
Sum fyrstu verðlaunin eru: $2,500 fyri 50 pd. af hveiti, 30 pd. ai
höfrum; $1,500 fyrir 40 pd. af byggi, 50 pd. af rúgi; $800 fyrir 10
öx af mais; $300 fyrir 30 pd. af baunum, 30 pd. af hör, 20 pd. af smára.
Alt, sem sýna skal, verður að vera komið til forstöðunefndar sýning-
arinnar í Regina, í síðasta lagi 1. mars 1932.
Sýnið gróðurinn og njótið ávaxtannq
Verðlauna-skrár, allar reglur, sem gilda við þessa samkepni og ajla^
upplýsingar henni viðvíkjandi, er hægt að fá frá Secretary, Worl
Grain Exhibition and Conference, Imperial Bank ChamberSj_jRegina’
Canada.
Chalrman Natlonal Oommlttee
IION. ROBERT VVEIK
MinUter of Asrriculture for
Canada
(liairman Executive and
Flnanee Committee
IION. VV. C. BUCKLE
MinÍHter of ARrieulture for
Saskatchewan