Lögberg - 07.01.1932, Blaðsíða 4

Bls. 4
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 7. JANÚAR 1932.
Xöstierg
Gefið út hvern fimtudag af
THE COLUMBIA PRESS LIMITED
695 Sargent Avenue
Winnipeg, Manitoba.
Utanáskrift ritstjórans:
EDITOR LÖGBERG, 69 5 SARGENT AVE.
WINNIPEG, MAN.
Verð $3.00 um árið—Borgist fyrirfram
The “Lögberg” is printed and published by The Columbia
Press, Limited, 695 Sargent Ave., Winnipeg, Manitoba.
PHONE8 80 327—86 328
Til kaupenda Lögbergs
Þegar ikaupendum Lögbergs berst þetta
blað í hendur, sjá þeir þegar, að það er
nokkuð í öðru sniði, heldur en það hefir
verið í mörg undanfarin ár. Það er minna,
ekki nema sex dálka blað í stað sjö, sem áður
var.
í marzmánuði, árið /sem leið, var það ráð
tekið, að minka blaðið þannig, að aðra hvora
viku var það aðeins fjórar síður,' en átta
síður hina vikuna. Þó hefir þessu ekki ver-
ið nákvæmlega fylgt, en þegar frá þ^ssari
reglu hefir verið ■ vikið, hefir það verið
kaupendunum í liag. Kaupendum blaðsins
var, á sínum tíma, gerð ljós grein fyrir
þessari breytingu á blaðinu, og þýðir ekki að
taka það upp aftur hér.
Þessi breyting var þó aðeins gerð til
bráðabyrgða, engu slegið föstu þá um stærð
blaðsind framvegis. Síðan hafa útgefend-
ur Lögbregs reynt að gera sér grein fyrir,
hvort kaupendurnir vildu heldur, að haldið
væri þeirri stærð, sem blaðið var í tíu mán-
uði ársins sem leið, eða það væri gefið út í
minna broti, en átta blaðsíður í hverri viku.
Það er ekki vafa bundið, að mikill meiri
hluti kaupendanna kýs heldur þá stærð, sem
blaðið hefir nú. Þessi ráðstöfun er því gerð
í samræmi við vilja kaupendanna, að svo
miklu leyti, sem Lögberg frekast veit.
En þó Lögberg verði nú nokkuð minna en
áður, þá vonar það, engu að síður, að verða
í hverri viku kærkominn gestur Yestur-ls-
lendingum yfirleitt, og einnig mörgum
heima á ættjörðinni. Það mun reyna, eft-
ir beztu föngum, að færa lesendum sínum
sem mest af læsilegu lesmáli vikulega, sem
þeim mætti verða til skemtunar og fróð-
leiks. Og það vonar, að geta fært þeim
margar fróttir og fróðleik, sem þeir eiga
lítinn kost á að fá annars staðar.
Lögberg óskar kaupendum sínum, og öll-
um Islendingum, gleðilegs nýárs.
Aramótin
Gamla árið er liðið og nýtt ár gengið í
garð.
“Gamla ár, eg græt þig eigi”, sagði eitt
skáldið einu sinni. Margir munu þeir vera,
sem nú um áramótin hugsa eitthvað líkt.
Því verður ekki neitað, að árið 1931 var
óvanalega erfitt ár, ekki hér í landi aðeins,
heldur víðasthvar í heiminum. Því veldur
fjárkreppan. Að vísu skail hún á fyrir meir
en tveimur árum, en hún verður eðlilega því
erfiðari, því lengur sem hún varir. Létti
henni ekki bráðum, hlýtur hún að verða enn
erfiðari og þungbærari, heldur en hún er nú.
Það getur ekki öðruvísi verið.
Alt til þessara síðustu ára hefir vort heima-
land, Canada, lítið þekt atvinnuleysið, nema
þá af afspurn. Það má heita nýtt fyrir
þetta land, að þúsundir manna gangi at-
vinnulausir, mánuð eftir mánuð, og geti
ekkert fengið að gera. Eiga þess ekki kost,
að hafa ofan af fyrir sér. En þar sem þetta
er alt svo óvanalegt^og óvænt, þá er öllum
hlutaðeigendum nokkur vorkunn, þó margt
hafi gengið öðruvísi, en bezt hefði mátt vera.
En þegar litið er á ástandið eins og það
er, þá er engin furða, þó margir kveðji
gamla árið með litlum söknuði og stari held-
ur vonlitlum augum á hið nýja. Mönnum
hættir svo mjög við, að láta sér finnast, að
það, sem er, muni lengi, helzt alt af halda
áfram að vera. A það jafnt við góðæri og
harðæri.
Á árinu sem leið heyrði maður um ekkert
eins oft talað, eins og fjárkreppuna og at-
vinnuleysið. Oss fanst stundum vera of
mikið að þessu gert, en þó er það ekki nema
eðlilegt. Menn tala vanalega mest um það,
sem liggur þeim næst og hugurinn er því
sérstaklega bundinn við. En þegar vér höf-
um hlustað á það tal, hefir oss oft fundist
margir, ótrúlega margir, taka furðu lítið til-
lit til sjálfra sín. Örðugleikamir voru ávalt
mönnunum að kenna, vitaskuld, en næstum
því æfinlega einhverjum öðrum mönnum.
Þetta er kannske nokkur raunaléttir, en hann
er naumast bygður á réttum grundvelli. Það
er fjarri oss, að gera lítið úr þeirri ábyrgð,
sem hvílir á herðum fyrirliða þjóðfélags-
ins, stjórnunum, landsstjórn, fylkisstjórnum,
bæjarstjómum, sveitarstjómum og enn fleiri
stjórnum. En því má enginn gleyma, að
hver og einn getpr miklu um það ráðið, hvort
honum sjálfum gengur betur eða ver. Hag-
ur þjóðfélagsins er fyrst og fremst undir því
kominn, að hagur livers einstaklings sé sem
beztur og tryggastur.
Ekkert getur því hver einstaklingur betur
gert, eins og nú er ástatt, en að standa stöð-
ugur og láta ekki bugast né liugfallast, þó
tímarnir séu erfiðir.
“Koðar aftur ár að nýju,
Ár, sem vor í skauti ber. ’ ’
Enginn virðist vita, livenær kreppunni
léttir og hagur fólksins fer aftur að batna.
Vér vonum, að það verði á þessu ári, 1932.
All miklar líkur eru til að svo verði og ýmis-
legt bendir í þá átt. Fólkið lærir smátt og
smátt að verjast örðugleikum og yfirstíga þá.
Bæði stjórnir og einstaklingar hafa nú þegar
lært mikið í þá átt. Mennirnir eru seinir að
læra, ,en þeir læra samt. Heilar borgir liafa
oft hrunið í rústir eða brunnið til kaldra kola.
En þær hafq oftast nær verið liygðar aftur,
traustari og betri en áður. Menn hafa lært
að byggja betur. Menn læra enn að byggja
betur, og þeir eru að læra það.
Oss dettur ekki í hug að gera lítið úr örð-
ugleikunum. Það er öðru nær. En vér trú-
um því staðfastlega, að hagur almennings
muni bráðum batna, “ef fólkið þorir, Guði að
treysta—” og er staðfast, meðan erfiðleik-
arnir ganga um garð og lætur ekki buga-st.
Jólin í Winnipeg
Þrátt fyrir alla örðugleikana, sem fjár-
kreppan veldur, virtist jólahald í Winnipeg
fara fram með mjög svipuðum hætti eins og
á undanfömum árum.
Aldrei hafa jólaljósin verið eins mörg, né
jólaskrautið fjölskrúðugra á götum úti. Á
það sérstaklega við Portage Avenue og svo
Main Street. Víða í borginni eru þó mjög
fallega skreytt jólatré framan við íbúðarhús-
in og margskonar jólaskraut í gluggunum.
Ekki verður því neitað, að þessi ljósadýrð
öll er einstaklega smekkleg og falleg og set-
ur gleðisvip á borgina.
Sjálfsagt liafa þessi jól, því er nú miður,
víða og hjá mörgum. verið óvanalega dauf-
leg, vegna atvinnuleysisins og þar af leiðandi
skorts á mörgu, sem til fagnaðar má verða.
Þetta er að.vísu ávalt svona, en sjaldan eins
alment eins og nú,, að einhverjir eigi við
þröngan kost að búa. Það er ekki annað sjá-
anlegt, en það verði altaf svona. En hvað
sem því líður, þá eru jólin ætíð hátíð gleðinn-
ar og góðviljans.
En hvað er um jólafagnað Islendinganna
í þessari borg?
.Sjálfsagt hefir hann'verið svipaður, eins
og jólafagnaður annara samborgara vorra.
Það lang-iielzta, sem liægt væri að segja frá,
eru jólin í Fyrstu lútersku kirkju.
Það var fyrir fram auglýst í þessu blaði,
hvað þar fram færi um jólin, og er því les-
endum Lögbergs kunnugt. Það fór alt fram,
eins og aug'lýst var: jólamessa á ensku á
sunnudagsmorguninn næsta fyrir jól og ís-
lenzk messa að kveldinu. Jólatréssamkoma
á aðfangadagskveld, fyrir bömin og á jóla -
daginn, kl. 11, jólamessa. Á sunnudaginn
milli jóla og nýárs var sunnudagsskólahald að
morgninum og árslokahátíð sunnudagsskól-
ans að kveldinu. Á gamlárskveld var aftan-
söngur haldinn í kirkjunni, sem endaði um
miðnætti, og þá óskaði fólkið hvað öðru
gleðilegs nýárs, og þakkaði fyrir gamla árið.
Á sunnudaginn voru nýársprédikanir fluttar
í kirkjunni bæði kvelds og morguns.
Öllum þessum samkomum stýrði prestur
safnaðarins, Dr. Bjöm B. Jónsson, og pré-
dikaði í öll skiftin. Allar voru samkomur
þessar vel sóttar, nema aftansöngurinn, og
flestar ágætlega, en þó sérstaklega ársloka-
hátíð sunnudagsskólans. Kom þá fleira fólk,
en sæti eru fyrir í kirkjunni. Var sú sam-
koma að öllu leyti hin ánægjulegasta. Má
vel hið sama segja um allar hinar samkom-
umar. Maður hlýtur að dást að því, hve
mikið verk hefir verið í það lagit, að undir-
búa þessa árslokahátíð skólans. Eiga þar
margir lilut að máli, en sérstaklega munu það
þó hafa verið þær Mrs. Isfeld og Mrs. Hen-
rickson.
Hér skal ekki farið út í það, að lýsa sam-
komunni, eða segja frá því, Sem fram fór,
hverju fyrir sig. En ánægjulegt var það ó-
neitanlega, að sjá um hundrað íslenzka ung-
linga standa þaraa á söngpallinum og heyra
])á syngja, eins prýðisfallega eins og þeir
gerðu. “Þeir fundu það aldrei eins og þá,
hve æskan er 1 júf og fögur. ”
Nú, eins og ávalt áður, átti mikill fjöldi ís-
lendinga gleðilegum jólum að fagna í Fyrstu
lútersku kirkju.
BRYAN
LUMP
ViÖurkend af stjórnar
sérfræðingum að vera
Beztu Kol til
í VESTURLANDINU
Gefa mestan hita
Minst aska og bleyta
Endast í eldstæðinu eins og
harökol
NÝTT VERÐ
$12.50
Tonnið
Anægja ábyrgst
SÍMAR
25 337-37 722
HALLIDAY
BROS. LTD.
endaði leikurinn svo, að Canucks
unnu með 5 á móti 4. Þeir sem
skutu í höfn fyrir Víkinga, voru
H. Gíslason 2, S. Ried, C. Hallson;
en fyrir Canucks þeir F. Gillies,
A. Johnson, R. Jóhannesson og
C. Munroe. — Þeir sem léku fyrir
Víkinga voru E. Ried hafnvörður,
Bailey, H. Gíslason, S. Ried, C.
Hallson, A. Jóhannesson og C.
Davidson; en fyrir Canucks þeir
J. Bjarnason hafnvörður, F. Gill-
ies, A. Johnson, C. Munroe, W.
Bjarnason, Ingi Jóhannesson, G.
Stephenson og R. Jóhannesson.
í meir en þriSjung aldar hafa Dodd’s
Kidney Pills veriS viSurkendar rétta
meSaliS viS bakverk, gigt, þvagteppu
og mörgum fleiri sjúkdðmum. Fást hj.l
öllum lyfsölum, fyrir 50c askjan, eSa
sex öskjur fyrir $2.50, eSa beint frá The
Dodd’s Medicine Co., Ltd., Toronto, ef
borgun fylgir.
Royal Bank of Canada
Issues Strong Report
Profits at $5,448,327 fully cover regular dividends and
usual appropriations — Total assets stand at over
$825,000,000—Liquid position well maintained, quick-
ly available assets totalling $348,630,551.
Fálkarnir
Þann 28. desember s.l. léku
Fálkarnir á móti Imperials í St.
James Intermediate leik, og töp-
uðu þar með 4 á móti 2; en sá
leikuit hefði aldnei átt að vera
leikinn það kvöld, því að ísinn var
mjög slæmur, allur með holum og
hæðum og vatn á honum, svo það
var ómögulelgt að leika á honum;
hnötturinn varð fastur í vatninu,
þegar mest lá á, eða þá í holun-
um, svo það var bara hending
hver kom boltanum í höfn. Imperi-
ais virtust hepnari með það. En
þetta gerir okkar drengjum gott,
þeir eru allir eldfjörugir á skqut-
um, en ekki eins góðir á linum ís.
Þeir gera betur næst. — Þteir sem
léku fyrir Fálkana voru: Dollo-
way hafnvörður, Ingi Jóhannes-
son, P. Palmetees, Benson, og A.
Johnson. Matt. Jóhannesson, Mun-
roe, Ad. Jóhannesson, W. Bjarna-
son, H. Gíslason. Þeir sem skutu í
höfn fyrir Fálkana voru Palma-
tees og Benson.
Á miðvikudagskvöldið, þann 30.
des., lékum við okkar leiki á Wes-
ley skautahringnum, og lenti þar
fyrst saman Natives og Rangers;
varð sá aðgangur furðu harður
og leit út fyrir að Rangers ætluðn
alveg að fara með Natives, því
þeir höfðu þá 4 á móti einum. En
Natives urðu þá alveg óðir og
hömuðust seinni hluta, leiksins
svo skotin dundu úr öllum áttum
á hafnvörðinn hjá Ran'gers. Þeir
Chase og S. Patterson óðu um alt
eins og viltir menn og stóðst ekk-
ert fyrir þeim, og hefðu þeir átt
skilið að vinna; en þeir voru bara
of ákafir og skutu oft of fljótt,
mistu þar af leiðandi tækifærið
til að vinna, og endaði leikurinn
svo, að Rangers sigruðu með 5
gegn 4, og voru hiepnir að sleppa
með það. Þeir sem skutu í höfn
fyrir Natives voru: H. Chase 2,
W. Sigmundson og S. Patterson.;
en fyrir Ranlgers skutu í höfn: J.
Read þrisvar og H. Palmatee?
tvisvar. — Þeir sem léku fyrir
Natives voru: A. Dolloway hafn-
vörður, H. Chase, A. Jóhannesson,
W. Sigmundson, N. Thorsteinsson,
Patterson, 0. Johnson; en fyrir
Ranglers þeir: H. Pálsson hafn-
vörður, H. Bjarnason, W. Jóhann-
esson, J. Reed, H. Palmatees, Matt.
Jóhannesson, Œ*. Frederickson, H.
Edgington, S. Vigfússon.
Næst lienti saman Canucks og
Víkingum, og varð það harður að-
gangur, og höfðu Canucks fjóra
á móti einum, en Víkinlgar gáfu
hvergi eftir og börðuste eins og
óðir væru, og eggjaði C. Hallson
þá fram til atlögu, enda lieit út
fyrir, að þeir ætluðu að vinna, og
dundi skothríðin jafnt og þétt á
Jóni Bjarnasyni; kom það sér vel,
að hann var vel vakandi í höfn
sinni, því annars hefði farið illa
fyrir þeim sökum berserksgang-
ur á þieim; Víkingar eilga hafn-
verði sínum að þakka, að hinir
skutu ekki oftar í höfn, því Ried
stöðvaði alt, sem stöðvað varð;
Further striking evidence of the
unusual strength of the Canadian
banking system and the rapiditv
with which it has been possible for
leading Canadian banks to meet the
changed conditions is afforded bv
the annual statement of The Royal
Band of Canada. The report, which
is now going forward to share-
holders, is for the fiscal year ending
November 30th.
With the large resources at its
disposal, the Bank has been able to
readily adjust itself to the new con-
ditions and at the same time main-
tain its characteristically strong
liquid position.
With the less active trade condi-
tions, the general business of the
Bank, as represented by commercial
loans, was on a smaller scale, but
shareholders will be gratified in
finding that profits were tnore than
sufficient to permit of payment of
the regular dividend at the rate of
12 per cent and, in addition, to take
care of all the usual appropriations,
including $600,000 set aside for Do-
minion Government taxes.
Assets IVell Maintaincd
The general statement of assets
and liabilities shows total assets in
excess of $825,000,000, a reduction
of only about 7 per cent as compared
with the amount reported at the end
■of the previous year. In the light of
lower commodity prices and general
slackening of activity, the mainten-
ance of total assets at such a high
level should be regarded as a re-
markably good showing. In keeping
with its policy, the Bank’s liquid
position, as usual, is a strong one,
liquid assets totalling $348,630,551,
or over 48 per cent of liabilities to
the public. The principal accounts
included among them are cash items
of $150,286,891; Dominion and Pro-
vincial Covernment securities of
$85,473,058 and Canadian municipal
and British, foreign and colonial
public securities of $24,641,816. Call
loans total $76,293,380 and naturally
represent a substantial reduction for
the year, those in Canada being down
$18,847,955 or 33 per cent, and those
abroad over $7,000,000.
The generally lessened business
activity is further reflected in com-
mercial loans, which are $419,345,-
043, as compared with $444,815,877
a year ago. Letters of credit also
show a reduction—nearly $10,000,-
000—obviously due to curtailed in-
ternational trade.
Total deposits ;tand at $647,303,-
075, as against $695,589,060 at the
end of the 1930 year. The decline, as
is well known, has been principally
in deposits elsewhere than in Can-
ada, those in the Dominion being
down only $7,160,200, and now
arnount to $479,165,064, as against
$486,325,264.
Satisfactory Profits
The many shareholders of the
Bank will be partieularly interested
in the profit and loss account, and
the showing made should be regard-
ed as very satisfactory. Profits for
the year amounted to $5,448,327, and
these added to the amount brought
forward from the preceding year
brought the total available for distri-
bution up to $9,555,105. Payment
of the usual 12 per cent dividend ab-
sorbed $4,200,000; a contribution of
$200,000 was made to Of ficers’ Pen-
sion Fund; the usual amount of
$400,000 was appropriated for bank
premises and $600,000 was allotted
for Dominion Government taxes.
After meeting all these charges the
substantial amount of $4,155,105
was carried forward to credit of
profit and loss into the next fiscal
year.
The report will be submitted to
shareholders at the annual meeting
to be held at the Head Office of the
Bank on Thursday, January i4th.
Hrein
Mjólk
er hollasta og ódýrasta fæðan
fyrir fólk á öllum aldri.
Þér fáið beztu mjólkina -—
margtrygða meS vísindalcgri
gerilsneyðing, er þér kaupiS
Crescent
Mjólk, Rjómi, Smjör, ísrjómi, Áfir og Cottage Cheese.
PHONE 37 101
(3*escent Cæamer;y CompanyLtd.