Lögberg - 06.04.1933, Side 3

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 6. APRÍL, 1933
BIs. 3
Sólskin
Örlög ráða
Skáldsaga eftir H. ST. J. COOPER.
“Já, þakka jHður fyrir,” svaraði hann.
“Mér líður ágætlega — eiginlega er eg víst
orðinn albata en fætumir vilja ekki almenni-
lega sinna köllun sinni. Það tekur sinn tíma,
en það lagast alt smámsaman.”
Hún kinkaði kolli. “Það gleður mig að
heyra, ” mælti hún blátt áfram. “Og hvernig
vegnar öxlinni?”
‘ ‘ Hún grær víst ágætlega— og það á eg yðar
umhyggju að þakka. Þér gerðuð þar sannar-
lega handlæknisbragð. ”
Daufum roða brá yfir sólbrannar kinnar
hennar.
‘ ‘ Giles hefir víst sagt yður, að við — að
þér ...” hún hikaði allra snöggvast, “já,
hann hefir víst talað við yður, hr. Smitli?”
Belmont kinkaði kolli.
‘ ‘ Effington lávarður var svo vænn að skýra
mér frá að héðan af héti eg Smith—eða að
hann myndi a. m. k. kalla mig þessu nafni.
Eg veit þó ekki hvort eg vil nota mér þetta
boð hans, mér geðjast eiginlega ekki að því.
Eg held nærri því, að eg hafni því. ’ ’
“Við hvað eigið þér ... ?”
‘ ‘ Eg á við að eg kæri mig ekki um að ‘ sigla
undir fölsku flaggi. ” Eg hefi aldrei verið
vanur því, og . . . ”
“ Já, en ef við nú, ef .. .”hún varð alt í einu
náföl. ‘ ‘ Ef til vill komumst við aldrei héðan.
Við verðum ef til vill-að hýrast liérna alla æfi,
unz við erum öll gleymd. En skyldi svo fara,
að oss verði bjargað—hvers vegna ættuð þér
þá að eggja líf yðar í hættu? Það væri svo ó-
sanngjarnt og alveg meiningarlaust. Hverj-
um ætti að vera ánægja að því ? Hversvegna
ættuð þér að gera það. ’ ’
‘ ‘ Sökum þess að eg hefi ef tii vill enga þörf
fyrir líf mitt né neitt við það að gera,” svar-
aði hann stillilega. “Hvorki við líf mitt né
frelsi.'”
“ Jæja, en þó að þér sjálfur kærið yður ekki
um að lifa—vegna yðar sjálfs, þá gætu þó
verið eiuhverjir aðrir, sem þér yrðuð að
hugsa um,” sagði hún og left niður.—
“Það eru engir aðrir, sem hafa nokkurt til-
kall til mín,” sagði hann.
“Er það satt? Gleymið þér þá ekki —
henni?” Ellsa þagnaði, og hún fann það sjálf,
að hún stokkroðnaði.
“Henni,” tók hann upp aftur kurteislega.
“Hvern eigið þér við—?”
‘ ‘ Stúlkuna, sem þér töluðuð um í óráðsköst-
um yðar um nóttina,” mælti Elsa. “Þér
kölluðuð hana Maríu.”
“Var eg að tala um Maríu?” spurði hann
hissa. “Eg man vel, að mig var að dreyma
hana—” Hann þagnaði alt í einu. Honum
datt í hug, að það höfðu verið kossar Elsu,
sem hann í óráðinu hafði eignað Maríu. Og
það var henni eflaust á móti skapi að verða
að minnast á það núna.
“Þér töluðuð um hana—þér töluðuð nær
eingöngu um hana. Þér nefnduð nafnið henn-
ar hvað eftir annað í hitaórum yðar.”
“Veslings María litla,” sagði liann og and-
vai-paði. “ Já, hennar vegna ætti eg ef til vill
að taka boði Effingtons lávarðar og—og halda
áfram að lifa. En eg vona samt að hún sé
gift og hamingjusöm. • Hitt mundi ef til
vill ...”
“Gift, segið þér?” stundi Elsa upp. “Já,
en þér—?”
“ Já, eg vona að hún sé gift núna,” endur-
tók liann. “Ilún átti að giftast ungum manni,
Jamieson að nafni. Það var góður og dug-
legur piltur. Bg er að vona, að hann hafi ekki
látið heimskulegt stærilæti verða þrösklild á
hamingjuleið sinni og . Maríu—jafnvel þó
mágur hans væri ákærður fyrir morð.”
“Jamieson! Elg skil ekki—hvað eigið þér
annars við með öllu þessu? Er María
ekki.....”
Belmont kinkaði kolli. “María er systir
mín, ’ ’ mælti hann. ‘ ‘ Hún \*ar trúlofuð Jamie-
son, 0g nú vona eg að þau séu gift. ’ ’
“ Ó! ” stundi hún upp og greip hendinni upp
að brjósti sér. “Eg vissi ekki, að það lá svona
í því . . . . ”
“Nei, auðvitað; hvernig hefðuð þér átt að
geta vitað það. Þér hafið eðlilega engan á-
huga fyrir fjölskyldu minni.”
Hún stóð og þrýsti liöndum upp að barmi
sér. Hún andaði ótt og snöggt og var eldheit
í andliti. Systir hans—það hafði henni alls
ekki dottið í lrug. Honum hlaut að þykja mjög
vænt um þessa systur, úr því hann nefndi nafn
hennar með svo mikilli ástúð ög blíðu.
‘ ‘ Eg — eg misskildi það, ’ ’ sagði hún.
Sérstök deild í blaðinu
Fyrir börn og unglinga
“Gerir það nokkuð til — núna,” spurði
hann.
“Já, já, það gerir það. Eg hélt að María
væri . .. . ”
Giles kom fram á milli trjánna.
“Eg hefi veitt fáeina fiska,” kallaði liann.
“Hvað segið þið um fisk til morgunverðar—
svona til matarbrigða. ”
Þau féllust þegar á það og gerðu eld í út-
jaðri kjarrsins. Svo völdu þau úr beztu fisk-
ana, slægðu þá og hreinsuðu og þvoðu þá í
læknum og steiktu þá síðan á teini yfir eldin-
um. Afganginum var fleygt niður á sjávar-
ströndina til krabbanna, því hann hefði hvort
sem er orðið óhæfur til matar seinna.
Elsa var hljóð og hæglát. Öðru hvoru varð
henni litið á Belmont. En hann endurgalt
ekki augnaráð hennar. Kripgumstæðurnar
voru nú hérumbil þær sömu, eins og áður en
sjóræningjarnir lentu á eynni. Belmont var
utanveltu. Hann heyrði ekki himim til.
Undir eins og hann var búinn að búa fisk-
inn til steikingar, ætlaði hann að fara burtu,
en Giles var þá svo lítillátur að kalla á liann.
‘ ‘ Þér eigið að vera hérna og borða, ’ ’ sagði
liann.
“Jæja, ef þér viljið það,” mælti Belmont
blátt áfram og fleygði sér niður í grasið
skamt frá þeim.
“Mér V|irðist skapið vera dálítið niður-
dregið,” sagði Giles og óð á honum. “Það
segir ehginn neitt!”
Hann leit ósjálfrátt við og horfði út á haf-
ið. Það var smám saman orðinn vani þeirra
allra, undir eins og þau komu þangað, er sæi
til sjávar, að stara út yfir bláa, endalausa
víðáttuna, ef skeð gæti, að þau sæu blika á
segl eða sæu reykjarrönd úti við sjóndeildar-
hringinn. Að undantekinni hinni óskemtilegu
heimsókn rænigjaskipsins, sem varð að telj-
ast sjaldgæft fyrir'brigði á þessum breiddar-
stigum, liöfðu þau einskis orðið vör, hvorki
fyr né síðar, í þá átt.
“Bg liefi hugsað ofurlítið nánara um það,
sem við höfum talað um, ’ ’ mælti Belmont,
upp úr þurru. “Eg veit ekki, hvort þið kærið
ykkur um að heyra niðurstöður mínar?”
“Látum okkur heyra!” sagði Giles og
sneri einum fiskinum yfir eldinum.
“ET skip kæmi hingað, þá vil eg stinga upp
á, að það taki aðeins yður með, Effington lá-
varður, og ungfrú Ventor. Eg vil sjálfur helzt
verða hér eftir. Það yrði eiunig einfaldast
fyrir báða aðilja og umsvifaminst, og þá kom-
umst við hjá öllum óþægilegum skýringum.
Ef þér viljið og teljið það skyldu yðar, getið
þér gert yfirvöldunum aðvart um, að morð-
inginn Ralph Belmont sé hér á eynni. En ef
þér aftur á móti skylduð liáfa tilhneigingu til
að gleyma tilveru minni, myndi eg vera yður
þakklátur fyrir það.”
‘ ‘ Gott og vel, ’ ’ mælti Giles. ‘ ‘ Þetta virðist
mér ágæt hugmynd. Og því þá ekki? Þér
verðið eftir hérna á eynni, og hér getur yður
svei mér liðið vel. Að minsta kosti hafið þér
nægilegt til matar og drykkjar. Auðvitað
verður hér frem,ur einmanalegt fyrir yður,
en það er þó að líkindum betra heldur en—”
Hann sagði ekki meira, en ypti öxlum mjög
skilmerkilega.
Sennilega verðurhér fremur einmanalegt,”
sagði Belmont. En eg hefi í rauninni ekkert
á móti því.”
“En ef þér yrðuð veikur eða vrðuð fyrir
einhverju slysi?” mælti Giles með mjög ó-
venjulegri hugulsemi. ♦
“Þegar eg er orðinn einn hérna, hefi eg
frjálsar hendur til að ráða fram úr slíkum
vandræðum, eins og bezt hentar,” mælti Bel-
mont stillilega.
Ellsa mælti ekki orð. Hún var orðin átak-
anlega föl, meðan á samræðum þessum stóð.
Andlit hennar var nærri því á að líta eins og
livít aska af brendu tré.
“ Jæja, jæja þá . . . . ” tautaði Giles.
“Við þurfum víst ekki að ræða þetta frek-
ar,” mælti Belmont. “Þér látið mér senni-
lega eftir rifflana og skotfærin. Þér hafið
þeirra enga þörf, þegar þér farið héðan,—
en eg get aftur á móti ekki vel án þeirra ver-
ið.” •
“Mér virðist yfirleitt, að þetta sé alveg
framúrskarandi góð hngmynd,” mælti Giles,
og brá ánægjuglotti fyrir á andliti hans.
“ Þetta er svei mér ekki léleg úrlausn málsins.
Eg verð að játa, að mér hefði alls ekki dottið
þetta í hug. Við föram, og þér verðið hér
eftir. Við göngum að því að þegja um það, að
þér séuð liér, og enginn lifandi maður kemst
nokkurn tíma á snoðir um það. — Þér eruð
heiminum dauður maður.”
“Einmith Eg er dauður maður. Og úr því
liannig stendur á, getum við líka látið þenna
—Smith—sálast í kyrþey.”
Giles hló hátt.
“Já, við látum Smith sálast,” sagði hann.
Þá erum við sammála. Þegar skipið kemur
förum við ungfrú Ventor með því, og þér
verðið hér eftir einráður eyjarjarl.”
“Og einbúi, jú, jú, ” sagði Belmont og kink-
aði kolli. “En nú held eg, að fiskurinn sé
fullsteiktur,” bætti hann svo við ósköp rólega.
XXIV.
Mótmeeli Elsu
“Eg vil engan þátt eiga í þessu! Eg geng
alls ekki inn á þetta! Það er glæpsamlegt
gagnvart yður—það er alveg óbærilégt að
lvugsa um það. Eg mótmæli því harðlega, að
við Giles eigum að bjarga okkur, en þér verð-
ið hér aleinn eftir, dæmdur til útlegðar og
einveru.”
Belmont horfði á ákafaþrungið andlit ungu
stúlkunnar, er sneri beint við honum með
rjóðar kinnar og leiftrandi augu. Þau höfðu
lokið máltíðinni og sátu nú tvö ein saman.
Giles hafði gengið ofan að sjónum.
‘ ‘ Mér virðist þetta vera góð áætlun, ’ ’ mælti
Belmont. ‘ ‘ Hún ræður fram úr málinu á þann
hátt, sem—”
“Það er hræðileg áætlun, það er alveg ó-
skapleg áaítlun,” hrópaði Blsa. “Bg vil ekki
ganga að þessu! ’ ’
“En Effington lávarði gast vel að henni.
Hann er mér sammála um það að þetta sé
bezta úrlausnin fyrir alla málsaðila.”
“Mér er alveg sama um það. Eg geng aldrei'
inn á það. Haldið þér, að eg geti fengið það
af mér, að fara héðan og skilja yður hér eftir,
alveg aleinan—haldið þér, að eg gæti afborið
þá liugsun, að þér væruð hér eftir einmana,
einmana—hugsið þér ekki út í, hvílíkur voða-
staður þetta myndi vera, þegar maður er þar
aleinn? Hr. Belmont, eg get ekki afborið
þetta—eg get ekki afborið þetta,—'hugsunin
um það myndi ásækja mig nótt og dag. ”
‘ ‘ Eg get ekki skilið, hvers vegna þér ættuð
að gera yður svo miklar áhyggjur mín
vegna, ’ ’ mælti hann. ‘ ‘ Hér get eg lifað í friði.
Eg hefi ekkert framar af sjóræningjunum að
óttast. Hér hefi-eg frelsi mitt — og lífið
sjálft----”
Hún lagði alt í einu báðar hendur sínar á
brjóst honum, og í fög'ru andliti hennar af-
speglaðist öll sú blíða og trúnaðartraust, er
liann áður hafði lesið þar, og hjarta hans tók
að slá hratt og ákaft.
“Hafið þér gleymt því, að þér kystuð
mig?” sagði liún lágt og stillilega. “Er það
einskisvirði fyrir yður?”
Það var eins og hann svimaði sem allra
snöggvast. Hann varð að hleypa í sig hörku,
til þess að standast þá freistingu, að grípa
hana í faðiú sér, þrýsta henni að sér, kyssa
indæla, elskulega andlitið hennar ótal sinnum
og segja henni alt það, er hjarta hans bjó yfir
af þrá og kvölum. Hún þyrfti einskis að
spyrja. Hann vissi, að lífið—án hennar—al-
einn með allar endurminningarnar um hana
hér á þessum slóðum, þar sem hver einn blett-
ur myndi hrópa nafn hennar hástöfum—lífið
hérna yrði honum sárasta vítiskvöl og ekkert
annað. En hann stilti'sig. Hann beit saman
tönnunum og krepti hnefana.
“Eg 'hefi ekki glejunt því. En eg sé eftir
því núna. Það vildi til undir þeim kringum-
stæðum, er þér ekki voruð fyllilega með sjálfri
yður. Þér voruð hrædd og kvíðandi og leit-
uðuð vemdar hjá mér. Þér megið ekki halda,
að eg hafi gleymt því.”
“Og þér veittuð mér vernd! Þér frelsuðuð
líf mitt og hans líka. Ef þér hefðuð ekki ver-
ið------!”
“Það er ekki vert að rifja þetta upp fyrir
sér núna,” greip hann fram í fyrir henni.
‘ ‘ Þetta er liðið og um garð gengið, og eg vona
innilega, að þér upplifiðv aldrei annað eins
framar.”
“En það vildi eg einmitt með gleði,” sagði
hún, og augu hennar ljómuðu móti honum.
‘ ‘ Eg skyldi fúslega lifa alt þetta upp á ný, ef
það gæti farið fram á sama hátt, alt saman—
svo að eg gæti lifað alveg það sama—” Þessi
síðustu orð liennar voru mælt í lágum róm,
þrungnum af innileik og tilfinningu. Belmont
greip utan um báða arma hermar og þrýsti
fast að.
“Alveg það sama—eins og þarna uppfrá?”
spurði hann, og andlit hans var fölt af geðs-
hræringu.
^ (Fram'n.)
^ PROFESSIONAL CARDS S- j

DR. B. J. BRANDSON 216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts. Phone 21 834 —Offlce tlmar 2-3 Heimili 776 VICTOR ST. Phone 27 122 Winnipeg, Manltoba Símið oantanir yðar Roberts Drug Stores Limited Ábyggilegir lyfsalar Fyrsta flokks afgreiðsla. Níu búðir — Sargent and Sherbrooke búð—Sími 27 067 H. A. BERGMAN, K.C. tslenzkur lögfrœOingur Skrifstofa: Room 811 McArthur Buildlng, Portage Ave. P.O. Box 1656 PHONES 95 052 Og 39 043
DR.O. BJORNSON
216-220 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sts.
Phone 21 834 — Office Umar 2-3
Heimili 764 VICTOR ST.
Phone 27 686
Winnip.ig', Manitoba
DR. B. H. OLSON
216-220 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sts.
Phone 21 834 —Office timar 3-6
Heimill: 6 ST. JAMES PLACE
Winnipeg, Manitoba
DR. J. STEFANSSON
216-220 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sts.
Phone 21834 l
Stundar augna, eyrna, nef og
kverka sjúkdóma.—Er a8 hitta
kl. 10-12 f. h. of 2-6 e. h.
HeimiU: 6 38 McMILLAN AVE.
Talslmi 42 691
Dr. P. H. T. Thorlakson
206 Medlcal Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sts.
Phones 21 213—21 144
HeimlU 403 676
Winnipeg, Man.
DR. A. BLONDAL
602 Medical Arts Building
Stundar sérstaklega kvenna og
barna sjúkdóma. Er a8 hitta
frá kl. 10-12 f. h. og 3-5 e. h.
Office Phone 22 296
Heimili: 806 VICTOR ST.
Slmi 28 180
Dr. S. J. Johannesson
ViStalstlmi 3—6 e. h.
632 SHERBURN ST.-Sfmi 30 877
Drs. H. R. & H. W.
TWEED
Tannkeknar
406 TORONTO GENERAL
TRUST BUILDING
Cor. Portage Ave. og Smith St.
PHONE 26 646 WINNIPEG
Dr. A. B. Ingimundson
Tannlœknir
602 MEDICAL ARTS. BLDG.
Simi 22 296 Helmilis 46 064
DR. A. V. JOHNSON
Islenekur Tannlœknir
212 CURRY BLDG, WINNIPEG
Gegnt pósthúsinu
Simi 96 210 Helmiiis 33 328
A. S. BARDAL*
848 SHERBROOKE ST.
Selur llkkistur og annast um út-
farir. Allur útbúnaSur sá bezti.
Ennfremur selur hann allskonar
minnisvarBa og legstelna.
Skrifstofu talsimi: 86 607
Heimilis talslmi 501 662
A. C. JOHNSON
907 Confederation Life Bldg.
Winnlpeg
Annast um fasteignir manna.
Tekur aS sér a8 ávaxta sparlfé
fólks. Selur eldsábyrgB og blf-
reiSa ábyrg81r. Skriflegum fyrir-
spurnum svaraB samstundls.
Skrifst.s. 96 757—Heimas. 33 328
G. W. MAGNUSSON
Nuddlceknir
41 FURBY STREET
Phone 36137
SimiS og semjiS um samtalstlma
W. J. LINDAL, K.C. og
BJORN STEFANSSON
lslenzkir löofraeOingar
326 MAIN ST. (á ÖSru gólíi)
Talslmi 97 621
Hafa einnlg skrifstofur a8 Lundar
og Gimll og er þar a8 hltta fyrata
miBvikudag I hverjum mánuBl.
J. T. THORSON, K.C.
Islenzkur lögfrœOingur
801 Great West Perm. Bldg.
Phone 92 755
J. RAGNAR JOHNSON
B.A., LL.B, LL.M. (Harv).
islenzkur lögmaOur
Ste. 1 BARTELLA CRT.
Heimaslmi 71 763
G. S. THORVALDSON
B A, LL.B.
LögfrœOlngur
Skrifst.: 702 CONFEDERATION
LIFE BUILDING
Main St, gegnt City Hail
Phone 97 024
E. G. Baldwinson, LL.B.
tslenzkur lögfrœOingur
808 PARIS BLDG, WINNIPBG
Residence Office
Phone 24 206 Phone 96 616
J. J. SWANSON & CO.
LIMITED
601 PARIS BLDG, WINNIPEG
Fasteignasalar. Leigja húa. Ot-
vega peningalán og eldsábyrgS af
nuu tagi.
I ione 94 221