Lögberg - 03.05.1934, Blaðsíða 2

2
LÖGBERGr, FIMTUDAGINN 3. MAt, 1934
m
QlP Stefán Pétursson
Hann var fæddur að
Miklhóli í Viðvíkursveit í
SkagafirÖi, ár og dag sjem
a8 ofan e^ greint.
Foreldrar hans voru Pét-
ur bóndi Guðlaugsson, Jóns-
sonar prests Sveinssonar,
frá Barði í Fljótum, og Jó-
hanna Ólafsdóttir, Þorleifs-
sonar frá Stórhóli í Fljót-
um. Móðir hennar var GuS-
rún Jónsdóttir frá Brúna-
stöðum í sömu sveit.—
Bróðir séra Jóns Sveins-
sonár, langafa Stefáns, var
Torfi Sveinsson, nafnkunn-
ur fræðimaður á Norður-
landi á sinni tíð.
Móðir Péturs, föður Ste-
fáns, var Sesselja dóttir
séra Einars Grímssonar á
Hnappstað í Stíflu, og Ól-
afar konu hans.
Systur Sesselju Einarsdóttur prests, voru
Herdis móðir Bessa Steinssonar í Kýlholti og
Ólafar Steinsdóttur frá Vík í Héðinsfirði; Guð-
rún, kona séra Stefáns á Kvíabekk i Ólafsfirði,
föður Stefáns bónda og fyrrum alþingismanns
í Fagraskógi, föður Davíðs skálds Stefánsson-
ar; og Hallfríður, skáldkona, á Brúarlandi.
Þau Jóhanna ólafsdóttir, móðir Stefáns, og
Kristján Bessason í Selkirk, voru bræðrabörr,
Maður Ólafar Steinsdóttur. frá \uk i Héð-
insfirði, var Steinn Jónsson, sjógarpúr og for-
maður mikill. Þeirra dóttir, Sigurlaug, kona
Sveins aktýgjasmiðs Thompson í Selkirk; eru
þau foreldrar dr. S. O. Thompson, i Riverton,
og þeirra systkina.
Hafa þau þá verið þremenningar að frænd-
semi Stefán Pétursson, Mrs. Sigurlaug Thomp-
son og Davíð skáld Stefánsson. Ömmur þeirra,
Sesselja, Herdis og Guðrún, allar systur, dætur
séra Einars Grímssonar. En fjórða systirin,
Hallfríður skáldkona Einarsdóttir á Brúar-
landi. Er þetta fróðlegt til íhugunar fyrir þá,
er leitast við að rekja það vandamál, hvernig
skáldgáfa og aðrar tegundir gáfna ganga i
ættir. Virðist þá sem skáldskapargáfan sé i
báðum ættum Davíðs í Fagraskógi. Hallfríður
skáldkona, systir Guðrúnar ömmu hans, i föð-
urætt, en Sigríður amma hans, i móðurætt, syst-
ir þeirra skáldmæltu Briema, Valdimars bisk-
ups, Jóhanns Briem í Riverton og þeirra syst-
kina-, er öll voru gáfuð og meira eða minna
skáldmælt.
Eins og oft hefir viljað verða með sjógarpa
íslands, urðu það örlög Steins Jónsonar að far-
ast, í ofsaroki, með allri áhöfn. Annar vel
þektur sjógarpur á þeirri tið var Þorsteinn
Jónsson á Grýtubakka, faðir Sigurlaugar konu
Jóhannesar bónda Einarssonar i Lögbergs-
bygð. Voru þeir Steinn og Þorsteinn allskamt
hvor frá öðrum, á sjó, áður en ofviðrið skall á.
Mun djúpt hafa verið róið og bæði skipin langt
frá landi. Fiskur var víst tregur. Leitaði
Steinn þá dýpra, í þeirri von að betur gengi.
Þorsteinn, er var frálega veðurglöggur og leizt
illa á útlitið, færði sig grynnra. Þar skilcfi með
þeim nafnkunnu formönnum. Þegar ofviðrið
skall á var Þorsteinn kominn langa leið áleiðis
til lands, en Steinn var enn djúpt undan landi.
Báðir formenn höfðu mannval innanborðs. En
munurinn á afstöðu skipanna var nógur til þess,
að Þorsteinn komst af, en Steinn og sjógarpar
hans komu aldrei aftur. Þótti það, sem var,
hinn mesti mannskaði.—
Systkini Stefáns sál. Péturssonar eru þrjú
á lífi. Elzt þeirra er Mrs. Elín Thidriksson,
hálfsystir hinna; hefir hún um mörg ár verið
formaður Víðinessafnaðar, frábær merkis-
kona. Hin systkinin eru Mrs. Guðlaug Frið-
riksson, ekkja Friðriks bónda Friðrikssonar, i
Cypress River, og Sveinn Pétursson, i Port-
land, Oregon, er á fyrir konu Guðrúnu Bjarna-
dóttur, ættaða úr Skagafirði. Eru Guðlaug og
Sveinn bæði alsystkini Stefáns.
Eins og algengt var með unga menn á ís-
landi, á þeirri tið er Stefán var að alast upp,
vandist hann bæði við sveitavinnu og sjóróðra,
þar til að hann fluttist af landi burt, árið 1886,
einn síns liðs, þá tuttugu og fjögurra ára
gamall.
Árið eftir, 1887, komu foreldrar hans og
öll börn þeirra er eftir voru; settist hópurinn
að i Winnipeg. Fjölskyldan þá alls tíu manns.
Það sama sumar bar þann harm að hönd-
um, að móðir Stefáns og systir hans, rétt tví-
tug, önduðust báðar í sömu vikunni.—Faðir
hans andaðist sex árum síðar.—
Fæddur 9. janúar 1862,
Dáinn 29. nóvember 1933.
Stefán sál. var tvígiftur.
Var fyrri kona hans Helga
Magnúsdóttir, væn kona og
vel að sér. Misti hann hana
eftir eins árs sambúð,—
Seinni kona hans, er hann
giftist árið 1893, er Rann-
veig Jónsdóttirí hreppstjóra
Gíslasonar frá Miklabæ í
Óslandshlið, og Guðrúnar
Eiríksdóttur Hjálmssonar.
Börn þeirra hjóna eru
fjögur. Þau eru þessi:
(1) Jóhanna Sveinrós
Beatrice, kona Frank Frede-
ricksonar, flugmanns og
Hockeyleikkappa, er allir
Islendingar kannast vel við.
(2) John Allan Peterson,
yfirskoðunarmaður reikn-
inga hjá Brackman Ker
mylnufélaginu í New West-
minster, B;.C.
(3) Dr. Frank Herbert Peterson, læknir í
flugliði Breta á Egyptalandi.
(4) Harald Thomas Norman Peterson,
skrifstofumaður hjá Sun Life Assurance félag-
inu í Montreal.—
Öll eru þau börn Stefáns sál. og Rannveigar
konu hans ágætlega gefin og myndarleg.
Eins og við er að búast, í ensku landi og hjá
enskumælandi fólki, þá skrifa allir drengirnir
sig Peterson, en ekki Pétursson. Hjá þeirri
breyting er naumast hægt að sneiða, né heldur
virðist það standa á miklu. Býst eg og við, að
á lögformlegum skjölum sé nafn Stefáns sál.
einnig i þeirri mynd. Þó læt eg hina fyrri
mynd nafnsins halda sér hér, því allir forn-
vinir Stefáns Péturssonar mintust jafnan á
hann með því nafni. Er mér þetta býsna vel
kunnugt, fram til þess tíma er eg flutti alfar-
inn burtu úr Winnipeg, skömmu eftir síðast-
liðin aldamót.
Stefán Pétursson var stór maður vexti, mað-
ur talsvert í hærra lagi, mikill um herðar og
hraustlega bygður. Hann var hægur maður í
fasi, góðmannlegur á svip og vingjarnlegur i
viðmóti. Fyrir f jörutíu árum síðan, er eg jnan
bezt eftir honum, stundaði hann vinnu hjá
Ogilvie mylnufélaginu. Síðar lagði hann fyrir
sig múraraiðn, á þeirri tíð er vöxtur Winnipeg-
borgar var sem mestur. Þegar húsabýgginga-
vinnan mikið til hætti, fór hann aftur að gefa
sig við mylnuvinnu og þá hjá Western Canada
hveitimylnufélaginu, Var Stefán sál. í þjón-
ustu þess félags hin síðustu ár æfi sinnar.
Stefán Pétursson átti hlýhug þeirra manna,
er honum kyntust. Vænn maður og vandaður.
Hafði hann ánægju af heimsókn góðvina sinna,
en fór lítið að jafnaði frá heimili sínu. Var þar
oftast þær stúndir er hann ekki var bundinn
við störf sín. Heimilið, konan og börnin áttu
hjarta hans. í því samfélagi undi hann hag
sínum bezt. Heimilið og ástvinahópurinn voru
hinar dýru gjafir, er hann kunni manna bezt
að meta.—
Heilablóðfall var það, sem batt enda á æfi
Stefáns. Ekki var þó sá sjúkdómur eins hrað-
virkur og hann stundum er. í sjö vikur var
sjúkdómurinn að vinna á honum. Lá hann
fjórar af þeim vikum á spítala.—
Jarðarförin fór fram frá útfararstofu
Bardals, undir stjórn prests Fyrsta lút. safnað-
ar. Veðrið var hið inndælasta, mildur og hlýr
haustdagur. Gröfin í Brookside grafreitnum,
vestan við Winnipegborg. Þar hvíla jarðnesk-
ar leifar margra mætra íslendinga, þeirra er
vestur hafa flutt.
í líkfylgdinni var fluglistar kennarinn ís-
lenzki Konnie Jóhannesson. Var hann þar á
þann hátt, að hann leið í loftvél sinni yfir reit-
inn helga, rétt í því að kista Stefáns var i þann
veginn að koma að gröfinni. Var það nokkurs
konar samúðartákn fluglistarmanna, í tilefni af
þvi, að bæði sonur og tengdasonur hins látna
höfðu verið og voru samherjar þeirra í þessari
nútíðarinnar merkilegu íþrótt.
Ekkjan og ástvinirnir allir þakka af hjarta
samúð mikla og vinsemd, er þeim var sýnd.
Sömuleiðis blómskrúð fagurt og mikið, er
skreytti kistu ástvinarins látna.—
Kona og börn Stefáns sál. Péturssonar
syrgja hann auðvitað mest. Svo og systkini
hans. En auk þeirra eru og margir fleiri, er
sakna einlæglega hins mæta látna manns.—
Jóhann Bjarnason.

Kaflar
ur sogu
Framh.
“Það er miklu skemtilegra að
fylgjast að, en að þú sért ein á
ferð.”
Borghildur brosti til hans aftur,
en vissi ekki vel hvað hún átti að
segja.
Ásgeir steig á bak og þau héldu
áfram ferðinni.
“Hvernig lízt þér á þig, hér hjá
okkur ?”
“Ágætlega.”
“Kantu vel við þig?”
“Já, allir eru mér góðir, og þá
kann maður vel við sig.”
“Eruð þið komin á dalinn ?’’
“Ekki enn.”
“Hann er erfiður.”
“Eg hefi heyrt talsvert um það,”
sagði Borghildur.
“V^rstu engjarnar í sveitinni,”
sagði Ásgeir.
“Það verður að taka því eins og
það leggur sig,” sagði Borghildur.
En henni endurnýjaðist engja-
skelkurinn við orð hans. Móttaka
húsbóndans kom í huga hennar, og
mörg umyrði annara um Nesdal;
þar á meðal að Guðrún húsfreyja
andvarpaði i hvert skifti og talað
var um að fara þangað, og sagðist
taka það nærri sér, að láta unglings-
stúlku raka á honum Nesdal, þvílíku
feni.
“Það er ekki til neins að æðrast
um það,” sagði Borghildur.
“Eg er nú hingað komin í vinnu,
og eg verð að raka á þessum engj-
um, hvernig sem þær eru.”
“Það er rétt,” anzaði Ásgeir og
brosti aftur.
“Húsbændur geta ekki gert að
þvi, þó engjar þeirra séu votar.”
“Þú ert þá ekki hrædd við það ?”
sagði hann með hispurslausri aðdá-
un.
“Eg ætla að minsta kosti ekki að
láta þá hræðslu ráða yfir mér.
Stundum er eg hálf smeyk um að eg
vinni ekki fyrir kaupinu, sem eg á
að fá; það þykir mér verst, en eg er
að vona að Nesdalur reynist mér
ekki eins afleitur og spárnar segja.”
“Þú ert hraustleg, og það er þess
vegna liklegt þú komist vel i gegnum
það,” sagði Ásgeir, með fullorðin-
látbragði.
“Heldurðu þú komir aftur næsta
sumar ?”
“Það hefi eg ekki minstu hug-
mynd um. Ef eg reynist nú liðlétt
við raksturinn, þá líklega kærir hús -
bóndinn sig ekki um mig aftur.”
“Þá eru fleiri staðir til hér en
Nes, sem taka kaupakonur,” sagði
Ásgeir og horfði upp i f jallið.
“Hefirðu tekið eftir því hvar dag-
málin eru i Nesi?” spurði hann.
“Já.”
“Skamt fyrir innan “Vefstólinn”
sem kallaður er.”
“Já. Dagmálin hjá okkur eru rétt
í ‘Vefstólnum.’ ”
“Sérðu hvað tindarnir þarna eru
líkir vefstól ?”
Hann benti með svipunni og hún
kinkaði kolli.
“Svo er hádegið á “Revnitind”.
Skrítið hvernig það nafn er til kom-
ið. Varla hefir þó skógur vaxið svo
liátt uppi.”
“Líklega er það ekki, en samt er
sagt að landið hafi verið skógivav-
ið í fornöld,” sagði hún.
“Já, en það er ekki átt við það,
með þessu nafni,” sagði hann.
“Hvernig er það þá til komið?”
“Það var tröll, sem átti að hafa
flúið fyrir dverg, af því að tröllið
drap bróður dvergsins, en áður
hafði það lært það af dvergunum,
að ef hann næði .í reynivið á flótt-
anum, þá kæmist hann frá þeim lif-
andi upp á fjallsbrúnina. Hann
náði í viðinn og komst upp fjallið,
en þá, eins og oftar, þegar slætn
tröll voru í vanda, kom sólin upp og
skein á fjallið, var þá tröllkarlinn
að steini og er miðuð við hann sól
síðan.”
Biorghildur veitti tindinum enn
meiri athygli, er hún heyrði þessa
sögu. En Ásgeir hélt áfram að
benda henni á sólarmiðin á f jöllun-
um.
“Það er alveg oins og klukka,”
sagði hann, “maður getur les'ð
f jallatindana eins og bók alt í kring,
eftir miðunum á hverjum bæ.”
“Það er satt,” sagði Borghildur,
athyglisfull. “Eg hafði ekki hugs-
að út í það fyr.”
“Svo er fornmannadys í okkar
landareign. Það er nú svo skrítið,
að alt af þegar kýrnar koma þar, þá
láta þær illa.”—
Borghildur kannaðist við það, en
hann hélt áfram lengi, að segja
henni eitt og annað um annes og
landamerki alt úm kring.
“Hefirðu gaman af að lesa?”
spurði hún.
“Töluvert,” anzaði hann. “Þykir
þér gaman að lesa?”
“Já, fjarska.”
“Hafið þið bókafélag hér?”
“Nei, ekki núna,” sagði hann.
Framh.
Frá Vancouver
Finnur Stefánsson, Toronto St.,
Winnipeg, er nýkominn úr kynnis-
ferð til Vancouver, B.C. Hann lagði
af stað héðan 27. marz, og kom til
baka 17. apríl.
Sonur Finns, Stefán, býr i Van-
couver-borg og hefir verið þar í
rúmlega túttugu ár. Hann hefir
þar góða stöðu og líður vel. Föður
sínum tók hann tveim höndum, sem
vænta mátti, og fór með honum víða
um borgina og nágrennið.
Finnur gerði sér strax ferð til að
sjá hinn merka landa sinn, Árna
Friðriksson, sem flestir eldri íslend-
ingar hér í borg munu kannast við.
Árni hefir í mörg ár legið þungt
haldinn, og dvelur nú á spítala i
Vncouver. Árni hafði eftir mörgu
að spyrja, því hann mundi enn
greinilega eftir liðnum atburðum úr
æfi sinni hér eystra, þrátt fyrir
langvarandi sjúkdómsstríð.
Þá hitti Finnur vin sinn Guðjón
Hjaltalín og var með honum heilan
dag. Þeir fóru upp á þakið á Van-
couver Hotel, cn þaðan má sjá öll
riki veraldar og þeirra dýrð. Þakið
er sérstaklega ætlað þeim, sem sitja
vilja í næði yfir staupum sínum og
njóta útsýnisins. Stór tré hafa ver-
ið gróðursett þarna uppi, og er þar
fagurt um að litast. Þjónar spurðu
þá vinina, hvort þeir vildu ekki taka
upp með sér eina flösku, en Hjalta-
lín tók því dræmt og fékk hann að
ráða.
Einnig hitti Finnur þá Sölva
Sölvason og elinedikt Clemenson og
leið þeim báðum vel. Þá heimsótti
hann Hinrik Eiríkson á Point Rob-
erts og Halldór Friðleifsson í Van-
couver. Báðir tóku honum með
mestu virktum.
Áður en Finnur hélt heimleiðis
kom hann um borð i hafskipið “Em-
press of Russia,” sem þá var ný-
komið frá Austurlöndum. Þar sá
hann æfintýramanninn Trebitsch
Lincoln og Buddhista flokk hans.
Kynlegri sjón hafði Finnur aldrei
séð ; allir í flokknum, karlar og kon-
ur, með nauðrakað höfuðið og í skó-
síðum hempum.
Finnur biður Lögberg að flytja
öllum kunningjum sínum þar vestra
alúðarkveðju fyrir góðar viðtökur
og fádæma gestrisni. Einnig viíi
hann biðja afsökunar á því að hon-
una vanst ekki tími til að heimsækja
líkt því alla, sem þess höfðu óskað.
H. Th.
Skóla uppsögn
Laugardaga skóla kenslu þeirri,
sem Þjóðræknisfélag Islendinga i
Vesturheimi hefir staðið fyrir í vet-
ur í Winnipeg, var sagt upp á laug
ardaginn þann 14. þ. m., eftir mjög
ánægjulegt og að öllu leyti farsælt
starfsár. Aðsóknin að íslenzku
kenslunni reyndist m'eiri og jafnari,
en bjartsýnustu menn gjörðu sér
vonir um, áður en skólinn byrjaði,
og áhugi nemendanna og árangur
kenslunnar í bezta lagi, enda voru
kennararnir allir æfðir og lærðir.
Þeir, sem kensluna höfðu á hendi
voru J. G. Jóhannsson, sem stjórn
kenslunnar hafði á hendi, séra Rún-
ólfur Marteinsson, skólastjóri Tcns
Bjarnasonar skóla, Salóme Hall-
dórsson, Ingibjörg Bjarnason, Guð-
rún Bíldfell, Vala Jónasson og Vil-
borg Eyjólfsson. Öllum þessum
kennurum, sem lögðu tíma sinn og
krafta í kensluna, endurgjaldslaust,
þakka eg i nafni Þjóðræknisfélags-
ins fyrir hið óeigingjarna og vel
unna verk þeirra í þarfir menning-
arlegs þroska æskulýðsins íslenzka
vor á meðal.
Ennfremur þakka eg útgefendum
íslenzku vikublaðanna, Lögbergs og
Heimskringlu, fyrir það höfðing-
lyndi, sem þeir hafa sýnt þessu
kenslu-fyrirtæki, með því að leggja
til mörg eintök af hvoru blaðinu
fyrir sig, til notkunar við kensluna
vikulega, endurgjaldslaust, og er sú
rausn, þeim mun drengilegri, sem
efnahagur blaðanna mun nú þrengri
en nokkru sinni fyr.
Þakka vil eg og hr. Ásmundi P.
Jóhannssyni, sem með mikilli elju
og alkunnum dugnaði hefir lagt
mikinn tíma, endurgjaldslaust, máli
þessu til stuðnings og framgangs, og
þeim öðrum, sem á einn, eða annar,
hátt hafa stutt að framgang þess.
I sambandi við þetta mál mætti
geta þess, að Islendingar í Chicago
hafa undanfarandi haldið uppi ís-
lenzku kenslu með svipuðu fyrir-
komulagi og gjört var hér i Winni-
peg í vetur. Mismunurinn aðallega
sá, að þar lagði einn maður til bæði
húsnæði og kensluna, endurgjalds-
laust, J. S. Bljörnson, kennari, og á
hann heiður og þakkir skilið fyrir
rausnina.
Báðar þessar tilraunir til íslenzku
kenslu—það er, að fá æfða menn
eða konur, til kenslunnar, og að hún
fari fram samkvæmt vanalegum og
fastákveðnum skólareglum, hefir
reynst svo vel, að æskilegt væri að
sem flestar bygðir íslendinga í þess-
ari álfu vildu taka þær upp, og á
þann hátt tengja æskulýðinn við ætt
sína og uppruna.
Jón. J. BílJfcll,
Forseti Þjóðræknisfélags Isl.
í Vesturheimi.
VlGAHNÖTTUR
með stórum hala sást að Teigar-
horni hinn 13. febr. Rosaljós sáust
í Reykjavík að kvöldi þess 9. og 17-
Seinni daginn voru þrumur að
Lambavatni og Kvígindisdal vestra.
—M'bl. 8. apríl.
KANADASJÓÐUR
Ársvöxtum þess sjóðs, 1250 kana-
diskum dollurum, verður úthlutað
til styrktar íslenzkum námsmönnum
og fræðimönnum, sem vilja stunda
nám við háskóla í Kanada. Þeir,
sem leggja stund á fræðigreinir, er
snert geta atvinnulíf á Islandi, ganga
að öðru jöfnu fyrir. Umsóknir um
styrk úr sjóðnum skulu sendar for-
sætisráðherra fyrir 1. júlí n. k.—
Mbl. 8. apríl.
HaLea GOOD GARDEN
PlenUjcfEmijthmq
A tcEat-Fresh-

a/ndib'L,
WirntHA,!
Meira en 150,000 ánægöir við-
skiftavinir sönnuðu aftur, árið
sem leið, að McFayden fræið er
það bezta. Margir höfðu áður
borgað 5 til 10 cents fyrir pakk-
ann og héldu að minna mætti ekki
borga til að fá gott útsæði. Nú
er óþarfl að borga meira en 2%,
3, eða 4 cents fyrir flestar teg-
mndir af fræi.
Lágt verð eru þó eljki beztu
meðmælin með McFayden fræinu,
heldur gæði þess.
Frækornið er lifandi, og þvt
fyr sem það kemst til þeirra, sem
það nota, þess betur vex það og
dafnar.
Breytingar 4 útsæðislögum
heimta nú að útsæði sé merkt *
með ártali og mánaðardegi. petta
gerði okkur ekkert. Alt okkar
útsæði er nýtt.
Ef að McFayden fræið værl
sent til kaupmanna I stórum
kössum, þá ættum vér jafnan
mikið af þvt fyrirliggjandi á
hverju sumri.
Ef svo þessu fræi væri hent,
myndum við skaðast og yrðum
því að hækka verðið á útsæðisfræi
okkar.
Ef við aftur á móti geymdum
það, yrði það orðið gamalt næsta
vor, en gamalt fræ viljum vér
ekki selja.
pess vegna seljum vér fræið
beint til ykkar.
BIG 25c Seed Speclal I
Tíu pakkar af fullri
stærð, frá 5 til 10 centa
virði, fást fyrir 25 cents,
og þér fáið 2 5 centin til baka með
fyrstu pöntun gegn “refund cou-
pon,” sem hægt er að borga með
næstu pöntun, hún sendist með
þessu safni. Sendið peninga, þó
má senda frimerki. Safn þetta er
falleg gjöf; kostar lítið, en gefur
mikla uppskeru. Pantið garð-
fræ yðar strax; þér þurfið þeirra
með hvort sem er. McFayden
hefir verið bezta félagið siðan
1910.
NEW-TESTED SEED
Evcry Packpt Dated
BEETS—Detroit Dark Red % oc.
Sows 23 ft. of row.
CARROTS--Chantenay Half Long
% oz. Sows 25 ft. of row.
CUCUMBER—Early Fortune, %
oz. sufficient for 100 plants.
LETTUCE—Grand Rapids, % oz.
Sows 50 ft. of row.
ONION—White Portugals Silver
Skin % oz. Sows 15 ft. of row
ONION—Yellow Globe Danvers,
% oz. Sows 15 ft. of row.
PARSNIP—Sarly hort Round, %
oz. Sows 40 ft. of row.
RADISH—French Breakfast, Vl
oz. Sows 25 ft. of row.
SWEDE TURNIP — Canadian
Gem„ % oz. Sows 75 ft. of row.
TURNIP—Wihte Summer Table,
% oz. Sows 50 ft. of row.
pað nýjasta og bezta. peir, sem
vilja það nýjasta og bezta vilja
eflaust kynna sér nýjustu teg-
undir af Sweet Corn, Early Beans
og Stringless Beans, sem búnað-
arskðli Manitoba hefir ræktað og
reynst hefir oss ágætlega.
GEFINS—Kiippið út þessa aug-
lýsingu og fáið stóran pakka af
fallegasta blómafræi gefins.
Mikill spamaOur i þvi aO senda
sameiginlegar pantanlr.
McFayden Seed Co. Winnipeg