Lögberg - 20.05.1937, Page 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 20. MAÍ, 1937
5
Fréttabréf frá Wynyard
s Wynyard, Sask.
15. maí, 1937.
Krýningardagurinn var haldinn
hátíðlegur þann 12. með mikilli við-
höfn hér í bæ, og hjálpuðust að
mörg ifélög, með afturkomna her-
menn í broddi fylkingar. Klukkan
10:30 safnaðist fólk saman viÖ skól-
ann og var fylkt. Margir utanbæj-
arskólar voru þar, með sína fána,
iméð nafni skólans. Frá skólanum
var haldiÖ út á part af “golf
course” og þar var plantað tré, en
áður voru komnar tvær raðir, síðan
var þessi landspilda nefnd “Corona-
tion Park” af Mayor Miller. Séra
Brealy, prestur ensku kirkjunnar,
flutti viðeigandi tölu og bæn. Síðan
var fylkt og gengið að “band” palli
þar sem öllum skólabörnum voru
gefnar medalíur af konungshjónun-
um.
Klukkan 2130 byrjaði Baseball í
sýningargarðinum, og þar voru
einnig hlaup fyrir börn af öllum
aldri og góðir prísar, free lunch og
hot dogs fyrir öll börn. Kl. 9:30
var flugeldum skotið og seinast
stóreflis bálköstur brendur, sem
hafði verið reistur af Boy Scouts.
Siðan dans í Legion Háll. Sjálfsagt
ENJOYtheRICH NIITIY FLAVOR
0FH0MEGR0WN CELERY
Golden Supreme
The new, outstand-
ing variety bred by
Perry-Morse and of-
fered for the first
time. A main crop
variety for use wher-
ever a larger Dwarf
Golden Self-Blanch-
ing is wanted. Many
critical growers and
buyers who watched it grow to maturity,
harvested and packed, pronounced it prac-
tically perfect. Fostpaid: Pkt. (1/16-oz.)
15c; 2 pkts. 25c; y2-oz. $1.10; 1 ojk. $2.00.
aruL BEST GET
23 New Varieties of Vegretables, grown on our
own Seed Testing Plant Breeding Farm, re-
ceived the Market Gardenern’ Award of Merit
1936. McFayden’s Seed List also contains the
All American Flower Awards. Keep your
íarden up to date.
MfFAYDEN Biq ÚversiiePackeh
SEEDS 0nl'j3f~4tPkl.
In addltion to the newest varietles, not yet
in full production and necessarily sold at
higrher prices McFayden's Seed Company
off<‘r their regular stocks, tried and tested on
their own Plant Breedingr and Seed Testing
Farm, at 3c to 4c per packet postpaid. Big;
oversiae packets, too. Every packet dated
day packed and guaranteed to full amount
of purchase price. Individual cultural direc-
tions, for Canadian conditions, on every
packet.
BUY YOUR HEEDS DIRECT—It is impos-
sible for us to give in any Commission
Cablnet the wide assortment to choose from
found ln our Seed List, contaíning 281 varie-
ties of vegetal>les and over 600 varieties of
flowers.
IF*— McFayden Seeds were sent out to
Stores in Commission Boxes, we would prob-
ably have a lot of seed on our hands at the
end of the season.
If this seed was thrown away it would be
a total loss, and we would have to charge
more for our seeds, or put less seed in a
packet to make up for it.
If, on the other hand, we did not throw it
away, but kept it over and sent It out in
packages again, the tendency would be for
us to accumulate a lot of old seed.
We, therefore, sell direct to you only—NOT
through Commission Boxes — TESTED
SEEDS, and give you the benefit of the sav-
Ings made in this way.
1«M
PKTS.25^
■im&gom get your 25c
bœk om nc
Ten regular, full-slze 6c and lOc packets,
25c postpaid, and you get the 26c back on
your first order of |2.00 or more by means
of a refund coupon good for 25c sent with
this collection. Money order preferred to
coin or stamps. Makes a nice gift. Costs so
little. Grows so much.
Order NOW. You will need seeds anyway.
McFayden’s Seeds have been the foundation
of good gardens slnce 1910.
Collection contains one regular full size
packet each of the following:
npr.p Detroit Dark Red. The best all
round Red Beet. Sufficlent
seed for 25 ft. of row .
Ifalf Long Chantenay. The
fARROT^— llCSt a11 roun<J Carrot.
vnniWU Enough seed for 40 to 60 ft.
of row.
Karly Fortune. Pickles,
sweet or sour, add zest
to any meal. Sufficient
for 25 ft. of row.
Grand Rapids. Loose Leaf
variety. Cool, crisp, green
lettuce. This packet will
sow 20 to 25 ft. of row.
Yellow Globe Danvers. A splen-
did winter keeper.
White Portugal. A popular
nNIHN— white onion for cooking or
VJllIV/li pickles. Packet will sow 15 to
20 ft. of drill.
_ . Half Long Guernsey. Suf-
PARSNIP— fl«* 1 *«n,t11to sow 40 *° 50 ft-
of drill.
French Breakfast. C,o o 1,
R AHIQHm crisp, quick-growing varlety.
I\/\l/lJII This packet will sow 25 to 30
ft. of drill.
Tirnum White Summer Talile. Early,
TURNIP— quick-growlng. Packet will
sow 26 to 30 ft. of drill.
______ Canadlan Gem.
SWEDE TURNIP— °ynce sows 76 ft
of row.
^OQopCash Pi izes^OOS?
ln our Wheat Kstimating Contest, open to
our customers. 54 prlzes. Full partlculars in
McFayden’s Seed List, sent with above seed
collection, or on request.
FREE—Clip this advertisement and get
I-arge l'acket Beautiful Flowers FRGE (L.)
Worth-Whlle Savings on Club
Orders described in Seed Llst.
CUeUMBER—
LETTUCE—
0NI0N—
McFAYDE
WINNIPEG
EED CO.
TORONTO
þúsund manns saman komið og
dagurinn hinn ánægjulegasti.
Tíð má heita köld, hveitisáning
lokið, og er rnikið sáð þetta vor,
mikið keypt af verkfærum og vist 50
nýir bílar seldir fyrir utan alla brúk-
aða bíla, sem víst eru fleiri.
Samþykt var á fundi, sem með-
limir Immanúelssafnaðar héldu ný-
lega, að selja kirkju sina til Ukrain-
ian grísk-katólsku kirkjúdeildarinn-
ar, sem hafði gjört skriflegt tilboð
í kirkjuna. Nefnd var kosin til að
hafa umsjón með andvirðinu, ef til-
boðið ekki er dregið til baka, sem
óliklegt er. Nefndin er skipuð af:
A. E. Eggertson, Gísli Benediktson,
Steingrímur Jónsson, Gunnar J.
Gudmundson og Gunnar Jóhanns-
son.
Próf. S. K. Hall hefir flutt íveru-
hús sitt til bæjarins af landareign
sinni, og lifir framvegis í bænum.
H. II.
Frá Islandi
tslendingur á leiksviði
í Danmörku
íslendingurinn Lárus Pálsson
leikur tvö hlutverk í Hamlet, eftir
Shakespæare, sem sýnt verður á kon-
unglega leikhúsinu í Kaupmanna-
höfn næstkomandi laugardag.
Hann á að segja fram formála
(prolog) fyrir leikritinu, og þar að
auki leikur hann annan grafara.
Lárus Pálsson er nemandi frá
Leiklistraskóla leikhússins og hefir
öðru hvoru leikið ýmisleg hlutverk á
Konunglega leikhúsinu síðan námi
hans lauk og leyst þau af hendi,
þannig, að dönsk blöð hafa farið um
hann hinum lofsamlegustu orðum.
—Mbl. 22. apríl.
* * *
104 mál döguð uppí
í þinginu
Alþingi þaÖ, seni nú hefir verið
rofið, stóð yfir í 65 daga.
ÞingiÖ fékk til meðferðar 125
frumvörp, þar af 21 frá stjórninni
og 104 frá þingmönnum.
Af þeim voru afgreidd sem lög
frá Alþingi 13 stjórnarfrumvörp og
27 þingmannafrumvörp, alls 40 lög.
Þrjá þingmannafrumvörp voru
feld, og eitt (Kveldúlfsmálið) visað
frá með rökstuddri dagskrá. En 81
frumvarp döguðu uppi — urðu ekki
útrædd; þar af voru 8 stjórnarfrum-
vörp og 73 þingmannafrumvörp.
Fram voru bornar í þinginu 41
þingsályktunartillaga, 34 í samein-
uðu þingi og 7 í neðri deild.
Af þessuim þingsályktunartillög-
um somþykti þingiÖ 17, þar af 11
i sameinuðu þingi og 6 í neðri deild.
I^iilni jþingsálýktunartillögu vaír
vísað til stjórnarinnar, en 23 dög-
uðu uppi.
Alls hafði þingið 166 mál til meÖ-
ferðar.—Mbl. 22. april.
Nú hefir það verið formlega til-
kynt, að brúðkaup hertogans af
Windsor, fyrverandi Bretakonungs
og frá Wallis Warfield, fari fram
þann 3. júní næstkomandi. Verða
þau gefin saman af borgarstjóran-
um í Monts á Frakklandi, Dr.
Charles Mercier
Sjálfstætt fólk II.
Loks hefir mér nú gefist kostur á
að lesa síðari hluta sögunnar “Sjálf-
stætt fólk,” eftir H. K. Laxness.
Það hefir verið sagt um sögu þessa
að til þess að skilja hana verði mað-
ur að horfa á hana úr einhverri
hæð, sem langt er fyrir ofan al-
menn sjónarmið, en til þess skortir
mig víst hina sönnu hrifning, eða
aðdáunar ölvun, sem með þarf og
verð því að gera minar athuganir af
bæjarhellunni heima í kotinu.
Þessi síðari bók segir frá áfram-
haldandi sjálfstæðisbaráttu Bjarts í
Sumarhúsum, draugagangi, sem
drepur ifé hans og svo velgengni og
braski stríðsáranna og hruni þeirrar
velgengni, sem endar með því að
Bjartur tapar öllu nema kjarkinum.
Sagan endar á því að Bjartur er að
flytja að UrÖarseli, sem gamla 'kon-
an, sem ekki gat dáið, hafði bygt
honum. Hann er með Ástu Sóllilju
í fanginu; en tvö börn hennar, sem
hún hefir eignast, sitt með hvorum,
þau flytur hann öðrum megin á
Blesa en gömlu konuna hinum
megin.
Rithöfundar einkennin eru öll hin
sömu, glöggar veldregnar myndir,
skörp athygli, rikt ímyndunarafl,
sérstæður frásagnarstíll, léttur en
áhrifaríkur. Sögufólkið er flest hið
sama og í fyrri partinum og meÖ
sömu ummerkjum, Guðbjartur
jafn ruddalegur og fóiskur, almenn-
ingur jafn heimskur og héralegur,
menningar gljáinn á Rauðsmýrar
Maddöimunni jafn gagnsær og áður.
Helztu nýjar sögupersónur eru:
kennarinn, sem Bjartur sendir heim
í kotið, meðan hann sjálfur fer í
burt aÖ vinna fyrir peningum til aÖ
kaupa kindur í staÖ þeirra, er hann
hafði mist. Þessi maður opnar fyrir
börnunum nýja heima, en skilur
Ástu Sólliljv eftir ólétta. Ráðskonu
tekur Bjartur; hún vildi tæla hann
til ásta með því aÖ gefa honum kaf fi
og kex; í viðureigninni við hana
vann hann sinn eina sjálfstæðissig-
ur, rak hana burt, áður en freisting-
arnar urðu honum ofjarl. Yfirleitt
er þessi síðari bók ekki alveg eins
sóðaleg eins og sú fyrri. Síðan eg
skrifaði um f.yrra bindið af sög-
unni; hefir mér verið bent á það, að
þar hafi eg farið mjög óviðeigandi
orðum um málið á þessum nýju bók-
um, og þau ummæli komi af því að
við sem fórum af íslandi fyrir meir
en 30 árum, höfum ekki átt kost á
að fylgjast með “framþróun” máls-
ins. Svo er nú það. Mér er það
fullljóst að islenzk tunga hefir auðg-
ast að mörgum ágætum nýyrðum og
margir rithöfundar heima skrifa af-
burða gott mál og fagurt. En eg
sé engin “framþróunar” merki á
ambögu sparðatíningi og öðrum ó-
þri'fa kjafthætti, sem veður uppi í
sumum hinum nýju skáldsögum, þar
er utn raunverulega afturför og úr-
kynjun að ræða, ef þessar myndir
af alþýðumálinu væri réttar og
sannar. En eg hefi sterkan grun
um að þær sé allmjög ýktar. Byggi
eg það bæði á því, sem eg áður benti
á, að margir rithöfundar kunna nú
svo vel að fara með tunguna, að eg
Verndið
allan
Rjómann
með
MASSEY-HARRIS
SKILVINDU
Pinnið Massey-Harris umboðs-
mann, eða skrifið eftir upplýs-
ingum.
DIRSSEEHHRRIS
COMPANY LIMITED
Verzlunarmentun
Oumflýanleg nú á tímum!
Vaknandi viðskiftalíf krefst vaxandi vinnukrafts. Við-
skiftavenjur nútímans krefjast sérþekkingar á öllum
sviðum. Þessvegna er verzlunanmentun blátt áfram
óumflýjanleg. Enda er nú svo komið, að verzlunar-
skólanám er talið óhjákvæmilegt skilyrði fyrir atvinnu
við skrifstofu- og verzlunarstörf.
UNGIR PILTAR og UNGAR STÚLKUR, sem ætla
sér að ganga á verzlunarskóla (Business College) í
Winnipeg, ættu að spyrjast fyrir á skrifstofu Lög-
bergs; það verður þeim til drjúgra hagsmuna.
Komið inn á skrifstofuna, eða skrifið
The Columbia Press Limited
TORONTO og SARGENT, WINNIPEG
hygg aldrei muni hafa betur verið.
Einnig hefi eg átt kost á að kynnast
mönnum, sem aldir eru upp heima
eftir að eg fór frá íslandi, hefir mér
virst þeir tala gott mál yfirleitt,
sumir ágætt. A8 minsta kosti eru
þeir alveg lausir við þann skringi-
bósa hátt í málfari, sem ræktaður er
nú af svo miklu kappi í landnámi
I hinnar nýju laxnesjamensku. Marg-
ir munu nú segja að þetta skifti ekki
| miklu, en þeir hinir sömu mættu at-
huga það aÖ enginn mælikvarði mun
! þó trúrri vera á andlegan þroska, en
j einmitt málfar og orðbragð tnanna.
En hvað hefir maður svo grætt á
þvi að kynnast þessari guðbjörtu
hetju frá Sumarhúsum. Eg veit að
1 ýmsir þeir, sem langt eru leiddir í
Laxness-trú, hafa farið pílagríms-
i för til Sumarhúsa, og borið þaðan
1 bagga stóra af opinberunum á leynd-
i ardómum lífsins, utnvafða ^eirri
list er mölur og ryð fá eigi grandað.
Því ber heldur ekki að neita að
margir kaflar sögu þessarar eru á-
gætlega vel sagðir, á sinn hátt, stíll-
inn er í sumum stöðum eitthvað svo
einkennilegt sambland af trölldansi
og tildurhanafettum að skringileik-
inn kemur manni til að brosa; ann-
arstaðar getur hann verið blátt á-
fram og fagur, svo maður dáist aÖ.
Það er nú orðin töluvert út-
breidd skoðun, að gildi skáldverka,
þó sérstaklega skáldsagna beri aÖ
meta eftir afstöðu höfundarins í
mannfélagsmálum. T. d. trú og
stjórnmálum. Hvað sem vera kann
um réttmæti þessarar málafylgju
kröfu á hendur listarinnar, þá er
það víst að skáldin hafa haft mikil
áhrif á hugsunarhátt þjóðanna. Og
skáldhróður H. K. L. er vafalaust
að nokkru bygður á því að hann
hefir fylt flokk þeirra manna, sem
kallaðir eru frjálslyndir eða fram-
sækjandi. Vitanlega er það fjar-
stæða að framfarahugur og frjáls-
lyndi haldist jafnan í hendur, marg-
ir einbeittir umbótamenn eru manna
einhæfastir i skoðunum og ófrjáls-
lyndir gagnvart öllu, sem þeim finst
vera á móti sér. Ekki get eg með
vissu sagt hvort svo er um höfund
þessarar sögu, en þó finst mér sumt
í henni benda til þess; en hitt leynir
sér ekki hvar sögunni skuli skipa að
því er umbóta hreyfingarnar snertir.
Hún er niðurrífandi en ekki upp-
byggjandi. Hún er á móti öllu, en
ekki með neinu. Hún hefir ekkert
nýtt fram að bera nema skarpa og
sniðuga niðurrifs aðferð, sem á
mörguim sviðum nálgast böðulskap.
Þó hún sýni okkur framan i verk-
fallsmenn, sem “sátu i brakkanum”
og “molluðu á olíumaskinu” og átu
stolið brauð, eða hölluðu sér “ífram”
yfir “fullum fanti af kaffi,” og
jafnvel þó “trýttir” kotungar eins
og Gvendur frá Sumarhúsum gangi
í lið með þeim, sé eg ekki aÖ fram-
förunum- hafi skilað mikið áleiðis.
Verkföll eru réttmæt aðeins vegna
þess að við kunnum ekki að ráða
fram úr málum á annan viturlegri
hátt nú sem stendur. Með öðrum
orðum, þær myndir, sem sagan
bregður upp af framfara viðleitn-
inni eru engu glæsilegri heldur en
hinar, sem sóttar eru lengra aftur í
tímann.
•
Prangarinn og “penpian” eru það,
sem maður fær að sjá af hinni nýju
menning og afætueðli þeirra er sízt
álitlegra til mannþroska heldur en
íheldni hins eldri tíma. Útlenzkri
líkþrá er það engin harmabót þó ís-
lenzk lítilmenska vildi kyssa sár
hennar og íslenzkir menningar sáð-
reitir eru ekki líklegri til að bera á-
vöxt, þó troðnir sé undir uxafótum
útlenzkrar skrílhyggju. Blindni
Bjarts gagnvart öllu nýju og of-
sjónir þær, sem fylgja einstaklings-
gróðabrallinu, eru báðar jafnlangt
frá marki þvi er samvinnuhyggjan
hefir nú þegar komið auga á.
Hvorutveggja víkur úr vegi fyrir
nýjum skilningi þeirra, sem í ein-
lægni vinna að félagsheillum. En
sagan virðist ekki þekkja slíka
menn. Grundvallarhugsun hennar
virðist mér vera ótrú á menning-
unni, og þá sérstaklega íslenzkri
menning. Harðneskja íslenzkrar
náttúru er slík að þar þrífast ekki
rnenn. Dýr eða tröll eins og Bjartur
er það eina, sem þar er lífvænt.
Nægir að benda á afdrif Sumar-
húsa barnanna, þessu til stuðnings.
Helgi fyrirfer sér vegna þess hann
hafði fengið i arf frá móður sinni
eitthvað aif mannlegum tilfinning-
um. Nonni verður að flýja land til
að njóta hæfileika sinna, og læra að
syngja. Gvendur verður að fífli í
viðureigninni við hina nýju menn-
ing, Ásta Sóllilja dregur einhvern-
veginn fram lífið meðan hún er að
rnoða úr þeirri heilsu og kröftum er
hún flutti með sér úr kotinu. En
athvarfið og framtíðarvonirnar
byggir hún á tröllinu Bjarti. Hann
á að taka við henni sjálfri og tveim-
ur börnum hennar, en það þriðja,
sem er ófætt, um það þarf enginn
að vita, þvi hún var komin að bæj-
arlæknum.
Höfundurinn nefnir þetta “hetju-
sögu.” Sjálfur sýnist hann þó
finna til þess, að eitthvað hafi fariÖ
út um þúfur, í smíðinni, og mælir
svo fyrir munn Ástu Sóllilju, að
(Framh. á bls. 7)
VJE’RE ALL NUTTY
HERE AND THERE
.By P. N. Britt_
SOME GIRLS ARE SMART
GIRLS seem to be a good deal
smarter than men or boys. I
have known a lot of girls who
were very alert. The smart way they
go ahead with their work makes
the boys seem pretty dumb. This
applies to girls in offices. I have
never worked in a foundry or a
mill or a warehouse, and would not
know how the girls stack up in such
places. And, besides, there may not
be any girls there. If there are girls
in such places I am quite satisfied
they soon get to know all about the
machinery, w'hether it runs by itself
or somebody has to run it. I say
this because I have noticed how
smart girls are in driving cars, and
wheels on cars just go round as
wheels in ‘foundries and other
places go. In most of the motoring
I have done, a girl has driven the car
and she knows so much about the
car that I have often expected to
hear the car talking back to her.
And, she knows the traffic laws, too,
so well that I have seen a traffic
cop fail to get anywhere with her.
Girls are smart, all right.
For a long time I was in an of-
fice. Bill and I and three girls made
up the staff. Bill and I didn’t know
such an awful lot about the office.
Being a man’s office, like a lot of of-
fices have been, from the beginning
of time, and nobody seems to know
why, there had to be men in the
place—maybe in case of a riot or dis-
turbance or something—and Bill and
I refrained from anything approach-
ing interference, and everything ran
along smoothly. Keeping our noses
out of things in general was quite a
help to the girls, so we were careful
to attend to that part of our work,
making our anxieties light and very
seldom. The girls just went ahead
and did the work, Bill and I checked
it over, and everything was cleaned
up and spick and span at the end of
each day. They were smart girls.
I dropped into my publisher’s place
one day. I had never been in
the place before, and did not
know a n y o n e excepting the
boss. There was a lady in charge
pf the front office. I handed her
an envelope, addressed to the boss,
and was on my way out. “The boss
would like to see you,” she said, call-
ing me by name, as I turned. I had
often spoken to her on the phone,
but had never seen her. I had no
loud suit and didn’t carry a cane or
anything, so she must have recog-
nized me from my voice on the phone
some weeks before I called, I thought
that was smart—too smart for any
boy or man.
For ten years or more, I took my
hat annually to Johnston’s to have
it cleaned. There’s a smart girl in
charge. She knows her hats all
right. I guess men’s hat styles
change, but I hadn’t thought of that.
This day when I went to get the hat
cleaned and blocked, it was about
the ninth year for that Borsalino, the
girl said: “Better let me take an inch
or so off that brim. It’ll make the
hat smart looking, and folks won’t
need to be thinking that you’re just
in from the bush or Souris or some-
where.” I said okey, and when I
got the hat, a day or so later, all
remodelled, and like brand new, I
was so pleased that I wore the hat
for foúr or five years more—until
the wide brims came in again. It
takes a girl to notice whether a fel-
low’s looking neat and trim. That
girl had a good eye.
Most girls are never given half
the credit that is due to them.
* * *
ABOUT WET WEATHER
WE were discussing the weather
and she was listening to the
opinions as to whether it was
going to rain. Someone was going
somewhere and wanted to be sure
that the day would be fine. She said
she had a way of telling if it was
going to rain, her system had never
failed.
“It’s going to rain tomorrow,” she
said. She had just taken her car in
to be washed, she said, and every
time she had it washed it rained and
the car got all messed up again. We
did not mind what she said, thought
it would be all right to go on our
trip. Before we were out an hour
it was pouring and we had to come
back.
When we got back her car was
standing at the curb all splashed
with mud by dirty, careless drivers
who splash.
She had had her car washed, and
then it rained, as she said it would.
She smiled, as we drove home in
the rain.
* * «
THE CONCERT
LAST summer I got to thinking
that things were pretty tough,
and I guess I did a lot of talking
about it. Most people have troubles
enough of their own without having
to listen to other people’s tales of
woe. Some fellows have smoother
ways of shutting • off gloom talkers
than throwing them out or insulting
them. This neighbor of mine is a
very decent chap, and pretty smooth,
too. He had got sight of me, coming
over to unburden myself. Before I
had got well started, he said he had
been thinking of me. His car was
out in front.
“Let’s take a run out in the coun-
try,” he said, as he started towards
the car, and he continued: “We were
going out to a rural concert. Come
along.” His wife was already in the
car, and we called across to my wife
to join us. We went along leisurely
out into Tuxedo and stopped. We all
stepped out of the car, and as I
stretched I said: “What’s this?”
There was a terrific noise, but it was
sort of musical and soothing. “This
is the concert,” he said. “Well, Fll
be darned,” I replied, “isn’t that won-
derful? It’s forty years since I heard
anything like that, away down
araund Brockville, when we wore
bell-bottom pants.”
There must have been ten thous-
and frogs croaking in that pond as
we sat on the grass listening and en-
joying the music they were giving us.
And I was particularly impressed
when the soloists broke in off and
on. They must have been the bull-
frogs. That fellow told me the other
day that he hadn’t heard a gloom
story from me since the evening we
went out to the frog-pond concert. I
told him it showed me that croaking
can be made musical if one wants to
make it that. Hearing those frogs
croak w)ould be good for whatever is
the matter with anybody.
* * *
NO REGRETS
IN ípite of the counsels of parents
That in time I’d be filled with re-
morse
If I did anything
That was certain to bring
Regrets for a wild wayward course,
The things that now bring me most
pleasure
As I travel serenely along
Are the things that I did—
When a mischievous kid—
The things I well knew must be
wrong.
No lessons correctly recited—
And such were appreciably few—
Appeal to irie now
That the frost’s on my brow
Like the things that boys oughtn’t
to do
The days that are joys to remember
Are the days when I sat by the
pool
And angled for trout,
When I knew, past a doubt,
That I ought to be toiling in school.
The days when I “hooked” on a bob-
sleigh
And rode for full many a mile
Are the days that come back
Down the long, fading track
And bring me a glad, happy smile.
Remorse is dissolved in the distance,
And, though maybe I ought to feel
sad,
I glance through the haze
To my happiest days—
The days when I knew I was bad.
—JAMES J. MONTAGUE.
* » »
KINDNESS
THIS friend of mine was talking
about kindness the other day.
His own kindness is unbounded,
as I have observed during the many
years I have enjoyed his friendship.
He said: “All kindly little acts, easily
performed, are not forgotten, except
by those whose own lack of kindness
and understanding is their own mis-
fortune.”