Lögberg - 23.09.1937, Síða 3

LÖGrBERGr, FIMTUDAGINN 23. SEPTEMBER 1937
3
gremju. Enda fékk h‘fundurinn aÖ
heyra þa'S.
“Fantur,” byrjaði eitt bréfiÖ, sem
bann fékk frá konu, sem lesið hafði
um dauða Sherlock Holmes i sög-
unni “Síðasta vandamálið,” i Strand
Magazine. Það var í júlíhefti blaðs-
ins 1893.
Astæðan fyrir því, að Arthur
Conan Doyle tók söguhetjuna sína
af lifi með svo köldu blóði mun hafa
verið sú_ að hann vildi losna við
hann. Nenti ekki að finna upp fleiri
sögur um hann. Harln vildi snúa
sér að öðrum bókmentum.
En lesendurnir neyddu hann til
þess að byrja á nýjan leik. Sher-
lock Holmes lifnaði við að nýju og
afrekaði nú meiru en nokkru sinni
áður. Eftir það lifði hann jafn-
lengi og Conan Doyle sjálfur, og í
sögum hans deyr hann aldrei.
pyrirmynd Sherlock Holrnes
A sínum yngri árum, þegar
Conan Doýle var starfandi læknir í
Southsea, og beið eftir sjúklingum,
sem ekki vildu koma, stytti hann sér
stundir með því að semja fyrstu
æfintýrin um Sherlock Hölmes.
Aðal fyrirmyndin var hinn gamli
kennari hans við háskólann i Edin-
borg, dr. med. Joseph Bell. Hann
var gæddur mörgum þeim hæfileik-
um. sem síðar gerðu Sherlock
Holmes frægan. Hann gat dregið
undraverðar ályktanir og leyst flókn
ustu vandamál, án þess að hreyfa
sig frá skrifborði sínu. En i sögurn
Conan Doyle gætir líka áhrifa frá
höfundinum Edgar AJlan Poe.
Holmes svipar að mörgu leyti til
Dupins, aðalsöguhetjunnar í saka-
málasögum hans.
Fyrst i stað vöktu Sherlock
Holmes sögur Conan Doyle ekki
sérlega mikla eftirtekt. Fyrstu bók-
ir\a varð hann t. d. að senda til
fjögra eða fimm bókaútgefenda,
áður en hann kom lffenni út; og þá
var hún tekin með því skilyrði, að
hún. kæmi ekki út fyr en árið eftir,
1887, og hann fengi 480 krónur
fyrir hana — i eitt skifti fyrir öll.
Síðan kom hún út í 20 gríðarstórum
upplögum.
í Ameríku vakti bókin meiri at-
■hygli. Og árið 1889 kom fulltrúi
frá bókaútgáfufélagi einu og bauð
Conan Doyle og öðrum enskum rit-
höfundi til miðdegisverðar nffeð sér.
Varð það að samkomulagi með
þeim, að þeir skrifuðu sína bókina
hvor fyrir bókaforlag í Ameríku.
Hinn rithöfundurinn var Oscar
Wilde, sem þá var enn lítt kunnur.
'Sherlock Holmes verður frægur.
Verulega viðurkenningu og frægð
hlutu þeir Conan Doyle og Sherlock
Holmes fyrst fyrir 24 smásögur,
sem komu út í “Strand Magazine” í
júlí 1881, og þangað til í desember
1893. Sögur þessar voru strax
þýddar á ótal mörg tungumál og
duglegur leikhússtjóri skrifaði Sher-
lock Holmes leikrit, sem var sýnt
víða um heim.
Það er eins og" Conan Doyle hafi
um þetta leyti verið eini maðurinn,
sem var ekkert sérlega hrifinn af
söguhetju sinni.
Upphaflega fór hann að skrifa
m. a. til þess að afla sér fjár og
þegar tekjurnar ukust óðum að
mun, og bækurnar flugu út; fanst
honum Sherlock hafa gert skyldu
sína og geta farið leiðar sinnar.
En þar skjátlaðist honum. Þeir
lesendur, sem einu sinni höfðu heim-
sótt — i huganum — herbergið á
fyrstu hæð i Baker street nr. 2(21,
þar sem alt var fult af reyk og ryk-
ugutn skjölum, vildu halda áfram að
kotna þangað.
Frumútgáfan af fyrstu Sherlock
Hohnes sögunum er nú orðin afar
sjaldgæf og fáséð, en þykir mesta
þing. Hún er orðin slitin og máð af
miklum lestri.
“Enginn veit hvað átt hefir fyr en
mist hefir" sannaðist um Sherlock
Holmes. Ásökunum og gremjuorð-
um rigndi yfir höf. munnlega og
bréflega. Bréfritararnir heimtuðu
að minsta kosti að fá að heyra til
hlítar þau Sherlock Holmes æfin-
týri, sem dr. Watson hafði ymprað
á í þeim sögum, sem þegar voru út
komnar. T. d. sorgarsöguna um
Atkinson bræðurna frá Trincomalee,
æfintýrið um aluminiumhækjuna,
söguna um Rigoletti með tréfótinn
og hina hræðilegu konu hans og !
margar fleiri.
Sherlock Holmes lifnar við
Loksins lét Conan Doyle undan
þrábeiðni lesenda sinna. En hann
hafði engar af þessum sögum, held-
ur skrifaði hann nýja skáldsögu um
Sherlock Holmes “Flundur Basker-
villes” og er það ein af allra beztu
sögum hans. Hún kom sem fram-
haldssaga i “Strand Magazine" árið
1901, og næsta ár hlaut hann titilinn
“Sir” og 'hét eftir það Sir Arthur.
Þó var það eiginlega ekki fyr en í
október 1903 að Sherlock Holmes
kom aftur á sjónarsviðið. Þá kom
fyrsta sagan af 13, sem út komu i
Strand Magazine. “í tóma húsinu”
er sagt frá því hvernig Sherlock
slapp úr greipum Moriarty og var
síðan i tvö ár í Tíbet. Næstu 12
smásögurnar eru hreinustu perlur.
Síðar kom út skáldsagan “Skelfinga-
dalurinn.” Og síðan hafa komið út
tvö bindi af Sherlock Holmes smá-
sögum. í þeir er S'herlock Holmes
farinn að draga sig í hlé frá leyni-
lögreglustarfseminni og farinn að
fást við býflugnarækt í Surrey.
í hinum enskumælandi heimi er
Sherlock Holmes ekki aðeins sögu-
persóna í bók. Hann er raunveruleg
hetja, sérstakur maður. Marjgir rit-
höfundar hafa ritað æfisögu hans
eins og hann væri lifandi persóna, og
gangskör hefir verið gerð að því, að
finna húsið í Baker street, þar sem
hann og Watson bjuggu, undir um-
sjá búst^runnar Mrs. Hudson. Allar
upplýsingar og tilvitnanir í sögunum,
sérstaklega sögunni “Tóma húsið,”
hafa rækilega verið at hugaðar og
bornar saman, og hafa menn komist
að þeirri niðurstöðu, að húsið, sem
Conan Doyle hefir haft í huga, er
ekki nr. 221, heldur m. Allar lýs-
ingar eiga við það hús. Og þó að
húsið sé ekki auðkent að einu eða
neinu leyti, eru ótal margir ferða-
menn, sem spyrja fyrst og fremst
eftir því, og fara síðan að skoða
“British Museum.”
—Lesbók.
Dæmdur ti) vinstri
Jóel frá Seli spígsporaði niður
sniðgöturnar, ofan í dalinn, áleiðis
til sjávar. Hann veifaði hand-
leggjunum, bar hátt höfuðið; lét
mikið yfir sér í limaburði og öllu
fasi. Hann var að fara út í heim-
inn.
Þegar hann var rétt að komast
ofan í dalverpið, heyrði hann marg-
víslega klukknahljóma. í fyrstu
þótti honurn þetta næsta undursam-
legt, en svO fóru hljómarnir að að-
skiljast. Hann kendi þá, að annar
straumurinn var kirkjuklukkna-
hljómur( hinn dansleikahljómur.
Jóel settist niður og hlustaði. Þá
kemur til hans ókunnur maður og
spyr hann að, hvorum straumnum
hann vilji fylgja.
“Danshljómnum,” svarar Jóel og
stendur upp. Nokkru seinna kom
hann þar að, sem menn voru við
vinnu. Þeir bjóða Jóel að vinna
með sér. Hann þiggur það og alt
gengur vel um stund. Surnir mann-
anna brúka f jarska ljót orð og hlæja
að öllu aurnu eða ljótu, sem fyrir
ber. Einn þeirra talar sífeldlega um
það, að þeir séu heimskingjar að
vinna. Heimskingjar að hafa nokk-
urn mann yfir sér við vinnu, þó sá
maður, sem þarna var, væri sann-
gjarn, ofbyði mönnum sínum í engu
og gildi þeim góð laun.
Þeir, sem mest töluðu þannig,
tóku upp á því, að taka sér tíma,
þegar þeim sýndist, til þess að
reykja og hvíla sig. Þeim tókst æf-
inlega að ná í Jóel með sér. Þeir
brúkuðu hræðilegt orðbragð af öll-
um tegundum. Jóel var upp með sér
af því, hve fljótt og vel hann komst
upp á allar ódygðir félaga sinna,
þegar uppreisn var ger gegn yfir-
manni þeirra, þá var Jóel kosinn að
foringja. í uppreisninni var for-
maður vinnunnar ráðinn af dögum
af óaldarflokknum. Svo skiftu þeir
með sér gózi hans.
Nú hélt Jóel sig eiga góða daga,
þvi nú þurfti hanu ekkert að gera,
nema eta, drekka og skemta sér. Svo
sjö daga vikunnar voru þeir félagar
að veiðum og ránum.
. En þó þeim höndlaðist nokkurt fé,
var sífeldur kurr að koma upp í liði
þeirra, þar til einn góðan veðurdag,
að flokkurinn gerði uppreisn á móti
Jóel og vildi nú ráða hann af dög-
um, svo sem þeir höfðu gert við
sinn löglega húsbónda.
Jóel slapp við illan leik.
Einn dag kemur hann öreigi og
uppgefinn að ókunnu heimili, sem
var mikið og fagurt. Honum er
tekið þar vinsamlega og hann í-
lengdist þar.
Jóel var fríður sýnurn og ennþá
ungur og var margt vel gefið. Hann
reyndist svo nýtur heimilinu, í
mörgu, að hann má ganga þar út og
inn, sem væri hann einn. af fjöl-
skyldunni.
Á meðan hann er þarna, berast
honum þau tíðindi, að einn af fé-
lögum hanis, er fallinn í mhnna-
hendur og a að dæmast til dauða,
fáist eitt vitni meir, sem beri á móti
honutn.
Jóel kennir i brjósti um félaga
sinn, er hann sér hann svo nauðug-
lega staddan, að hann vinnur þess
eið að hann sé saklaus. Það frýjar
manninn.
Skömmu síðar finna lögin út, að
Jóel hefir unnið þann glæp, að
sverja rangan eið og vilja nú hafa
hendur í hári hans. Jóel hefir náð
hylli húsfreyjunnar, þar sem hann
er, svo bæði strjúka, af hinu auðuga
heimili. t örbirgðinni, sem þau
lenda í, ófríkkar hin fremur unga
húsfreyja. Gerist þá Jóel lausari við
að sinna henni. Ung stúlka, einkar
fríð sýnum, verður á vegi hans.
Hana vill Jóel eiga. Konan, sem
hann rændi, deyr í örbirgð og vol-
æði.
En þó Jóel sé nú laus við alla
ólöglega förunauta í mannsmynd, þá
hefir hann síður en svo losað sig
við ódyðirnar. Hann drekkur, er
iðjulítill og áhugalaus um að standa
fyrir heimili sínu, leggur lítið upp
úr lögum og rétti bæði Guðs og
manna og lifir yfirleitt hirðulausu
lífi.
Kona hans deyr og margt af börn-
um þeiri;a. Það sem eftir er af
börnunum, flýr frá honum út í heim-
inn, svo fljótt sem þau megna.
Einn dag, þegar Jóel er orðinn vel
miðaldra, er hann á ferð í stórborg.
Kemur hann í útjaðar hennar. Þar
eru menn að verki, moka þar gryf ju
mikla. Er Jóel fer eftir strætinu
þar skamt frá, heyrir hann vein
ungrar stúlku og hlátur manna.
Jóel verður þá litið þangað, sem
fólk þetta er. Mennirnir við mokst-
urinn eru niður í gryfjunni. Þeir
styðjast fram á áhöld sín, horfa á
það, sem gerist ujipi á bakkanum og
hlæja.
Uppi á bakkanum er ung stúlka.
Dýr hefir umspent hana framlöpp-
unum og vill ráða yfir henni. Hún
færist undan, sem mest hún má. En
það gefur henni ekki sigur. Dýrið
hefir fest klærnar í föt hennar,
beggja megin við hálsinn. Það
teygir opinn froðufellandi kjaftinn
upp að höfði hennar og það lítur út
fyrir að yfir muni ljúka fyrir stúlk-
unni. Hún veinar sáran. En þó
undarlegt megi virðast, þá sáu menn-
irnir ekkert annað en gaman við
þessar athafnir og hlæja að því alt
sem af tekur. v
Jóel þolir ekki þetta mát. Hann
ræðst að dýrinu og bjargar stúlk-
unni, einsamall. Fyrir þessa velvild
og drengilegar framkvæmdir hlaut
Jóel mikil laun. Nýtt heimili og öll
lífsþægindi, sem hann gat bezt óskað
sér. Þessa naut hann um stund. En
félögum hans fianst það aldeilis
ranglátt að Jóel nyti svo mikilla lífs-
gæða og það langt fram yfir þá. Sá
sem Jóel hjálpaði frá hengingunni,
rennur fyrstur á vaðið og kærir
Jóel fyrir yfirvöldunum fyrir mein-
særi.
Málið er flókið og erfitt að fá
sakargiftir sannaðar. Þá koma til
þeir, sem voru í gryfjunni, þegar
Jóel bjargaði stúlkunni. Þeir kæra
það, að Jóel hafi tekið þátt í upp-
reisn gegn lögmætri vinnu og hús-
bónda, sem var drenglyndaður mað-
ur. Uppreisn og lífláti hans. Að
hann hafi tekið þátt í ránum og
mannvígum oftar og yfirleitt brotið
VEITIR HREYSTI OG
HUGREKKI ÞEIM SJÚKU
l'ólk. sem vegna aldurs, eða annara
orsaka, er lasburða, fær endurnyjaða
heilsu við að nota NUGA-TONE.
NUGA-TONE er fyrirtak fyrir roskið
fðlk. Meðalið eykur vinnuþrekið til
muna. Ef þqr eruð gömul eða lasburða,
þá reynið NUGA-TONE. lnnan fárra
daga munið þðr finna til bata.
NUGA TONE fæst í lyfjabúðuin.
Foröist stælingar. Ekkert jafnast á við
NUGA-TONE.
Notið UGA-SOL við stýflu. J>etta
úrvals hægðalyf. 50c.
öll boðorðin.
Svo margir koma til sögu, sem
þektu Jóel og öfunduðu hann af |
gæðum lífsins, að loks fæst hann
dæmdur. Það á að krossfesta hann
1
á Hausaskeljastað. Þeir, sem þar
ráða skulu skera úr því hvar kross-'
inn hans á að standa.
Spor Jóels upp á þenna stað eru
ægileg, sökum angistarinnar, sem1
liggur yfir sál hans. En það kemui 1
ekki meðbræðrum hans til þess að
sýna honum meðaumkun. Þeir geta
með engu móti gleymt þvi, að Jóel.
hafði hlotnast meiri lífsgæði en
þeim ; að hann hafði, þrátt fyrir alt, j
um eitt skeið æfinnar, orðið vel met-
inn maður. Stórhrið af g-rjóti og
ópi illra orða dynur á honum, á
meðan hann er að kliíra upp á
hausaskeljastað.
Þegar þangað kemui, koma
nokkrir öldungar á móti Jóel. Þeir
hafa drifhvita kraga utn hálsinn og
eru í skrautsaumuðum skikkjum.
Mál þeirra og framgangsmáti er |
mjög fágað og kurteisin umvefur
hvert orð, er þeir kunngera Jóel
þetta: “Með því að téður Jóel Jóns-
son er fundinn sekur um boðorða-
brotin, er hann hér með dæmdur til
þess að krossfestast til vinstri hand-
ar við Guðs Soninn.”
Nú þótti félögum Jóels vænt um.
Þeir hlógu og skríktu og þó þeir
hefðu aldrei árum saman haft yfir
neitt af því, sem siðmenningin setur
fram sein merkissteina fyrir menn-
ina að leiðrétta sig eftir, þá þuldu
þeir nú og stögluðu með ’háði og
feginleik, hvað biði þeirra, sem
standa til vinstri.
Jóel varð svo máttvana af skelf-
ingunni, að liann mátti eigi bera sig
um. Hann neri hendur sínar í ang-
ist. Napur stormurinn fór um
bliknandi vanga hans.
Ekkert tár kom honum á auga og
engri bæn mátti hann upp stynja, svo
máttvana af angistinni var hugur
bans. Jóel var vægðarlaust negldur
með göddum upp á vinstri krossarm
Guðs Sonarins.
Andlegar og likamlegar pislir hans
urðu honum alveg óbærilegar. Þó
tekur sú hugsun út yfir alt annað,
■að þetta skal aldrei taka enda. Fé-
lagar hans í kring, spara ekki að
minna hann á þetta. Þeir hæða hann
meir og miskunnarlaust og móðga,
og í enda hverrar setningar, endur-
taka þeir einu greinina, sem þeir
hafa haft yfir úr ríki siðmenningar-
innar, þá, að Jóel sé nú dæmdur til
vinstri og >að þeim dómi hafi enginn
hnykað.
Píslir Jóels afskræma hann og
gera skelfilegt útlit hans.
Þá kemur unga stúlkan, sem hann
bjargaði úr dýrsklónum, að fæti
krossins, fellur á kné og hrópar:
“Herra, hann bjargaði mér.”
Þá losar Guðs Sonurinn vinstri
hönd sína, lyftir Jóel upp af kross-
inum og leggur hann að hjarta sér.
Rannveig Kristín Guðmundsdóttir
Sigbjörnsson.
Frétta-bitar upp úr salti
Emilo de Bono marskálkur, sem
fyrstur var yfirhershöfðingi Itala i
Abyssínustríðinu, hefir ritað bók
utn undirbúning ófriðarins. Segir
hann meðal annars, að árið 1933
hafi Mussolini ákveðið a& ráðast á
Abyssíníumenn. En þetta var löngu
áður en honum datt í hug að kvarta
um yfirgang Abyssíníumanna í
Afríku. Ráðabrugg hans var alt
gert á laun; fé ausið út í þá Abys-
síníumenn, sem mögulegt var að
múta til landráða; og dagurinn sett-
ur sem styrjöldin skyldi hefjast,
fullu ári áður en hún skall á. Meðan
mútur og svik fóru fram í Abys-
síníu, kvartaði Mussolini i Geneva
yfir óaldarseggjunum í Abyssíníu!
Það dásamlega við þessa bók er
PHYSICIANS and SURGEONS
DR. B. J. BRANDSON 216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts. Phone 21 834—Office tímar 2-3 Heimili: 214 WAVERLET ST. Phone 403 288 Winnipeg, Manitoba DR. B. H.OLSON Phones: 35 076 906 047 Consultation by Appointment Oniy Heimili: 5 ST. JAMES PLACE Winnipeg, Manitoba

DR. ROBERT BLACK Dr. P. H. T. Thorlakson
SérfrœCingur I eyrna, augna, nef 205 Medical Arts Bldg.
og hálssjúkdómum.
216-220 Medical Arts Bldg. Cor. Graham og Kennedy Sts.
Cor. Graham & Kennedy Phone 22 866
Viðtalstíml — 11 til 1 og 2 til 5
Skrifstofusimi — 22 251 Res. 114 GRENFELL BLVD.
Heimili — 4 01 991 Phone 62 200 i
Dr. S. J. Johannesson Dr. D. C. M. Hallson Stundar skurðlækningar og
Viðtalstimi 3-5 e. h. aimennar loekningar 264 HARGRAVE ST.
218 SHERBURN ST. —Gegnt Eaton's—
Sími 30 877 Winnipeg Simi 22 775
BARRISTERS, SOLICITORS, ETC.
H. A. BERGMAN, K.C.
íslenzkur lögfrœðinyur
Skrifstofa: Room 811 McArthur
Buildlng, Portage Ave.
P.O. Box 1656
PHONES 9 5 052 og 39 043
J. T. THORSON, K.C.
íslenzkur lögfrœðingur
800 GREAT WEST PERM. BLD.
Phone 94 668
BUSINESS CARDS
Ákjósanlegur gististaður Fyrir Islendingal Vingjarnleg aðbúð. Sanngjarnt verð. Cornwall Hotel i MAIN & RUPERT Sími 94 742 DRS. H. R. & H. W. TWEED Tannlœknar 406 TORONTO GENERAL TRUSTS BUILDING Cor. Portage Ave. og Smith St. PHONE 26 545 WINNIFEQ

A.S. BARDAL 848 SHERBROOKE ST. Selur likkistur og annast um út- farir Allur útbúnaður sá bezti. Ennfremur selur hann allskonar minnisvarða og legsteina. Skrifstofu talsími: 86 607 Heimilis talsími: 501 562 J. J. SWANSON & CO. LIMITED 601 PARIS BLDG, WINNIPEG Fasteignasalar. Leigja hús. Út- vega peningalán og eldsábyrgð af öllu tægi. PHONE 94 221

A. C. JOHNSON ST. REGIS HOTEL,
907 CONFEDERATION LIFE 285 SMITH ST, WINNIPEG
BUILDING, WINNIPEG pœgilegur og rólegur bústaður í
Annast um fasteignir manna. Tekur a6 sér að ávaxta sparifé miðbiki borgarinnar.
fólks. Selvir eidsábyrgð og bif- Herbergi $2.00 og þar yfir; með
reiða ábyrgðir. Skriflegum fyrir- baðklefa $3.00 og þar yfir.
spurnum svarað samstundis. Ágætar máltíðir 4 0c—60c
Skrifst.s. 96 757—Heimas. 33 328 Free Parking for Guests

það, að Mussolini hefir sjálfur rit-
að formálann, og er upp með sér
yfir að hafa með svikum, lygutn og
mútum slegið ryki í augu annara
stjórnmálamanna. Og þetta er tnað-
urinn, sem Bretar makka við um að
halda friðinn.
Yikublaðið The Nation, í New
York getur þess að einn ráðgjafi
Hitlers, Boli (eða Bohle) hafi skip-
að svo fyrir að útsendarar Nazi-
kenningarinnar í öðrum löndum,
skuli hljóta sömu sæmd og sendi-
herrar og konsúlar Þjóðverja. Og
er sendiherranum bannað að sitja
veizlur og önnur opinber mót, sem
venja er til að diplómatar sæki,
nema því aðeins að þessum agentum
eða postulum Nazi-kenningarinnar
sé einnig þar til Ixiðið. England,
Frkkland og Bandaríkin eiga að
heiðra þessa spæjara og propaganda-
búllur, svo þeir komi ár sinni fyrir
borð í þessum löndum, eins og á
Spáni fyrir borgara-stríðið. Nation
á von á að Hitler sæki bráðlega um
fjárstyfk frá Congress, handa þess-
um sendisveinuin sínum og heimti
sæti í Roosevelt cabinetinu fyrir
einn eða fleiri þeirra.
I ritstjórnargrein eins af stærri
dagblöðum vesturlandsins var þess
nýlega getið, hversu fqlki fækki í
Evrópulöndunum — ao innan til-
tölulega fárra ára verði fólksfjöldi
þar til muna minni en nú er. Af
þessu dregur svo ritstjórinn þá á-
lyktun að innflutningur Evrópu-
manna til Canada mtini þverra, og
Canada hafi því minni von um fram-
för. — Undarlegt, þegar fuglinum
fljúgandi (væri hann í mannslíki)
er ekki hleypt inn yfir landamæri
Canada, svo framarlega að hann ætli
sér að setjast hér að. Mikil er speki
ritstjóranna.
Um nokkurn tíma hefir það verið
á meðvitund fjöldans í lýðræðis-
löndunum, að Fascistar fari ekki að
lögum. Þó hafa þeir verið látnir
óáreittir með öll sín strákapör.
Nefndir hafa verið skipaðar og
milliþjóðaþing haldn, tll að ræða
málin, en á meðan hafa Japanir,
ítalir og Þjóðverjar farið sínu fram.
Síðustu lögbrot þessara þjóða liafa
átt sér stað í Miðjarðarhafinu.
Þykjast tnargir brezkir blaðamenn
þess fullvissir að kafbátar Itala
hafi þar sökt flutningsskipum og
lítur nú út fyrir að brezka ljónið sé
að rumskast. Eitthvert sinn kvað
Baldwin jarl hafa sagt, að Miðjarð-
arhafið sé hryggur Bretaveldis.
Fascistar hafa nú um langt skeið
fitlað við og jafnvel snúið upp á
rófu brezlka ljónsins, án þess að
kenna á hrammi þess, en varla munu
þeir hryggbrjóta dýrið, þó gamalt
sé, án þess að klær þess komi við
óaldar-seggina.
íslendingar stæra sig af að vera
kornnir út af herskáum mönnum og
einnig af því að vera svo friðsöm
þjóð, að halda ekki við neinum her.
(“Sá visi hrósi sér ekki af sínum
vísdómi,” o. s. frv., segir ritningin).
Veturinn, sem eg dvaldi á Islandi
fanst mér menn þar yfirleitt áfella
Breta fyrir afskiftaleysi gagnvart
árás Mussolini á henditr Abyssíníu-
manna. Og trúað gæti eg að þeim
væri ósárt þó tekið væri í lurginn á
honum í Miðjárðarhafinu, og á
Spáni. — “Miklir menn erum við,
Hrólfur minn.” /. P. P.