Lögberg - 07.10.1937, Blaðsíða 7

LtvGBERG, FIMTUDAGÍNIS 7. OKTÓBER 1937
7
Hversvegna eg geng í kirkju |
Eftir Stanley High.
ÞaS má vel vera, aS eg geri þaS
aS nokkru af barnsvana; foreldrar
mínir voru Meþódista-trúar' og
gengu i kirkju reglulega, og vandist
eg á þaS i barnæsku, mundi þaS
örSugt fyrir mig aS bregSa þeim
vana. Klukkan hálf-ellefu á sunnu-
dagsmorgna fer eg aS finna til löng-
unar aS fara til messu. Ef eg fer
ekki; geri eg þaS gegn innri hvöt.
Eg býst viS, aS ef eg vendi mig á
aS vera heima, aS þá mundi sú til-
finning hverfa meS tímanum. En
eg held uppteknum hætti.
Eg geng í kirkju af sömu ástæS-
um og eg geng í leikhúsiS, þó ekki
beri eg þaS sama úr býtum i báSum
tilfellunum. Eg geng í kirkju vegna
þess, ^S þar hlotnast mér þaS sem
eg þarfnast, og sem mér hefir ekki
hlotnast aS fá annarsstaSar.
MeS því aS ganga í kirkju auSn-
ast mér iSulega aS koma auga á hiS
innra gildi hlutanna yfirleitt. Viku-
dagana er eg undir áhrifum þeirra
blekkinga, sem kemur mönnum til
aS halda, aS alt sé gagnslítiS nema
þaS sé ný-uppfundiS, og aS siSustu
fréttirnar séu í sjálfu sér beztar.
Eg les dagblöSin kvölds og morg-
uns, hlýSi á útvarpiS og kaupi viku-
lega þrjú tímarit um leiS og þau
koma út.
Þegar suqnudagsmorguninn renn-
ur upp, fer eg til kirkju. ViS syngj.
um inngönguversiS aS guSsþjónust-
unni: “GuSs föSur mildi, gæzka
og náS’’ o. s. frv. Slíkt inngöngu-
vers hefir veriS sungiS eSa eitthvaS
svipaS því af kirkjufólki í tuttugu
og eina öld. Sálmarnir eru ekki þaS
gamlir; en þeir eru nógu gamlir til
þess, aS vera hafnir ofar flóSstraum
útvarpsins, sem keppir eftir aS grípa
kýmnisöngvana síSustu.
Sálmana sungu foreldrar minir og
foreldrar þeirra. Mér þykir vænt
um þá, en þó ekki einungis vegna
aldursins.
Presturinn les úr Gamla testa-
mentinu; kaflinn sem hann les, er
eldri miklu sálmunum og inngöngu-
versinu, hann getur veriS um þrjú
þúsund ára aS aldri, eSa upprunninn
þúsund árum fyrir Krist. Þá les
presturinn annan kafla í Nýja testa-
mentinu. ÞaS er ekkert sérstaklega
nýtt viS þann kafla. Eg heyrSi hann
lesinn þegar eg var drengur. Menn
og konur svipuS aS innræti í söfnuS-
inum okkar hafa heyrt hann lesinn
kynslóS eftir kynslóS, börn min og
afkomendur munu heyra hann les-
inn um ókomnar aldir. Leskaflar
þessir eru mér dýrmætir, auk þess
aS þeir tengja saman fortíS og
framtíð í huga mínum.
Þegar klukkan er langt gengin
tólf, stígur presturinn í stólinn.
Undir ræSunni verS eg var viS eitt-
hvaS í huga mínum, sem var mér
eins og óljóst hugboS á virku dög-
uiium. Eg finn til þess, aS upphaf
lífsins var ekki þegar eg fæddist
eSa meS byrjun dagsins í dag; aS
menn og konur hafa bygt heim
þennan löngu á undan mér, sem urSu
aS leysa úr þeim vandamálum, sem
eg á viS aS stríSa, og aS dagblöSin,
komu út i gærdag áttu ekki upphaf
allra mála, og dagblöSin, sem koma
út á morgun munu ekki heldur lciSa
aS endilegri ályktun. Nýr dagur
byrjar meS morgni; eg get sagt viS
sjálfan mig: “Því er svo mikill asi
á þér, drengur minn?”
Þannig fæ eg horft á hlutina i
réttu ljósi og lært verulegt verSgildi
þeirra um hina stuttu guSsþjónustu-
stund; fremur en eg fæ öSlast ann-
arsstaSar.
Mig langar til aS ganga í kirkju,
vegna þess mig langar til aS vera til
staSins þar sem menn taka ofan
höfuSfötin. Mér er kunnugt um þá
staSi, þar sem menn venjulega taka
ofan höfuSföt sín. Eg hefi ekki í
huganum siSvenjur einar; eg held
megi kalla “virSingu,” þaS sem eg
hefi í huga. Liklega er þaS orS,
sem eg kyntist þegar eg var dreng-
ur. Og þessi hugsun og virSingar-
tilfinning gerir vart viS sig hjá mér
þegar eg geng i guSshús og eg er
feginn aS verSa var þessarar hugs-
unar.
Eg held þaS sé mjög nauSsynlegt
fyrir alla aS þekkja eitthvaS, sem
þeir bera virSingu fyrir — merki
eSa málefni, eSa einhvern þann, sem
okkur er snjallari þegar bezt lætur,
og stíga niSur af háhesti yfirlætis-
ins, og bera sjálfa okkur saman viS
þaS sem okkur er fremra.
Yfirlæti er engin dygS jafnvel
þótt þaS gerist alment meSal ment-
aSra manna.
Þegar eg var yngri fann eg til
virSingar fyrir mörgu: fyrir her-
mönnum á landi og sjó, fyrir flagg-
inu, George Washington, Lincoln,
Grant, fyrir foreldrum, forsetum,
frelsi og jafnrétti og bróSurkær-
leika; fyrir öllu þessu gat eg tekiS
ofan af öllum huga, og enn er þaS
svo, en ekki meS eins miklum sann-
færingar krafti og áSur. AS þessu
er mér raun; því eg held aS eg hafi
veriS nær því rétta þegar eg var
yngri og bjó yfir meiri sannfæring-
ar krafti.
Þegar eg geng í kirkju áskil eg
mér rétt til eigin dómgreindar um
þaS, sem þar er flutt; eg get ekki
fallist á hvert orS í hinni postullegu
trúarjátning, og tek ekki í einu
stökki öllum kirkjulegum málum
eins ó'hikaS eins og eg gerSi fyr
Almenn tilkynning
Uppboð á skólalöndum
Eftirgreind skólalönd verSa seld á opinberu uppboSi. viS áskildu
verSi, í bænum Árborg í Manitoba, kl. io f. h. á fimtudaginn
þann r^. október 1937.
S.E. 11-23-1 W.P.M. S.W. 11-22-2 E.P.M.
N.E. 11-23-1 W.P.M. S E 11-23-2 E.P.M.
N.W. 11-23-1 W.P.M. N.E. 11-23-2 E.P.M.
S.W. 11-23-1 W.P.M. N.W. 11-23-2 E.P.M.
S.E. 29-23-1 W.P.M. SW 11-23-2 E.P.M.
N.E. 29-23-1 W.P.M. N.E. 29-23-2 E.P.M.
N.W. 29-23-1 W.P.M. S.E. 11-24-2 E.P.M.
S.W. 29-23-1 W.P.M. N.E. 11-24-2 E P.M
S.E. 29-24-1 W.P.M. N.W. 11-24-2 E P M
N.W. 29-24-1 W.P.M. S.W. 11-24-2 E.P.M
S.W. 29-24-1 W.P.M. S.E. 29-22-3 E.P.M.
S.E. 29 23-1 E.P.M. S.E. 11-23-3 E.P M
N.E. 29-23-1 E.P.M. N.E. 11-23-3 E.P.M.
N.W. 29-23-1 E.P.M. N.W. 11-23-3 E.P.M.
S.W. 29-23-1 E.P.M. S.W. 11-23-3 E.P.M.
S.E. 11-24-1 E.P.M. S.E. 29-23-3 E.P.M.
N.W. 11-24-1 E.P.M. N.E. 29-23-3 E.P.M.
S.W. 11-24-1 E.P.M. N.W. 29-23-3 E.P.M.
S.E. 11-22-2 E.P.M. S.W. 29-23-3 E.P.M.
N.E. il-22-2 E.P.M.
Upplýsingar um áskiliS verS og skilmála má fá hjá Lands
I’.ranch Department of Mines and Natural Resources, 318 Law
Courts Building, Winnipeg, Manitoba.
Dagsett í Winnipeg, Manitoba, þann 11. september 1937.
R. IV. GYLES, Director of Lands.
meir; eg hefi orSiS var ýmsra skoS-
anabreytinga innan kirkjunnar, en
samt sem áSur, þegar eg geng i
kirk’ju mæti eg þar mörgu, sem er
mér andlegur fjársjóSur, langt fram
yfir þaS, sem mér hlotnast annars
staSar.
Margir vinir minir hafa undar-
legar skoSanir á GuSi, en eg forSast
allar deilur um þaS efni. Hugur
sumra beinist algerlega aS skyn-
semistrúarstefnu; þeir halda því
fram aS í heimi skynsemisgæddra
manna sé ekki rúm fyrir GuS. Þeg-
ar eg inni þá eftir því hvaS þaS sé
sem rúmist innan veraldar skynsemi-
gæddra manna, viSurkenna þeir aS
um þaS verSi ekkert vitaS: einmitt
frammi fyrir því sem þeir telja ó-
vitanlegt, stend eg meS miklum ótta.
Þessvegna geng eg í kirkju næsta
sunnudag; eg fer þangaS meS ein-
lægri auSmýkt vegn'a þess aS eg
trúi á GuS. Jafnvel þó eg trySi ekki
á GuS, myndi eg engu síSur fara, af
virSingu fyrir því stórkostlega
leyndardómsfulla, sem innilykur
hina litlu mannlegu þekkingu.
Eg geng í kirkju ennfremur
vegna þess, aS þaS háleita, sem
stendur á bak viS athöfnina á aS
hvetja mig í því sem er gott. Prest-
urinn ræSir ekki margt um stjórn-
mál eSa almenn f jármál, hann ræSir
meS áherzlu um þaS sem er rétt og
þaS sem er órétt. Stunclum finsl
mér hann muni vera aS hamra á
mér persónulega, en hann hefir
vanalega rétt fyrir sér, og eg tek
þaS til mín.
ÞaS er mjög svipaS því og þegar
veriS er aS gera líkamlegar umbæt-
ur á manni, eins og þegar menn
fara til tannlæknisins tvisvar á ári,
en sá er munurinn, aS eg hygg, aS
ménn þurfi andlegrar umbótar viS
mikiS oftar en gerist um líkamleg
efni.
ÞaS er afar erfitt aS segja nokkuS
ákveSiS um áhrif prests eSa kirkju.
Undir yfirstandandi ástandi mun
þaS sannast, aS prestar yfirleitt
þarfnist meiri hreinskilni, umburS-
arlyndi og ósérplægni; eg held aS
presturinn okkar yrSi mér samdóma.
en eg hygg aS hann hafi þá skoSun,
aS þaS sé öllum þarflegt aS gera
iSulegan samanburS á lífi sínu viS
þaS hámark, sem stefnt er aS, þó
menn sé ekki aS öllu leyti á sömu
skoSun og hann.
Eg geng í kirkju eftir aS hafa i
heila viku metiS hlutina frá eigin-
gjörnu sjónarmiSi. Mér gerist brýn
þörf á aS eySa einni dagsstund til
þess, aS horfa frá siSferSislegu sjón.
armiSi.
Eg get vanalega vitaS hvaS sé
vilji minn i einu og öSru án þess aS
leita ráSa hjá öSrum, en þegar kem-
ur til þess aS skera úr um þaS, hvaS
sé rétt og hvaS sé rangt, þá er gott
aS leita álits annara. Enda tel eg
þaS engan skaSa fyrir mig, þó ein-
hver ýti viS samvizku minni.
Eg held allir hér í bæ myndu sam-
sinna þ’etta; þeir segjast ekki vilja
eiga heima i því sveitarfélagi þar
sem er engin kirkja. Sumir láta
mikiS yfir þeim skaSa, sem stjórn
Rússa hefir unniS í garS kristinnar
kirkju; þeir eru margorSir um þau
afvegaleiSandi áhrif, sem leitast viS
aS rífa niSur kirkjuleg áhrif hér-
lendis. En næsta sunnudagsmorgun
koma til kirkju næstum þeir einu,
er sýna trúmensku sína í því aS
sækja reglulega guSshús; en ýmsir
þeirra, sem telja sig sjálfboSa í garS
kirkju og kristindóms sjást eLki
innan kirkjuveggja. ÞaS virSist
sanni næst, aS þessir fjærverandi
trúbræSur og kristilegu sjálfboSar
ættu annaShvort aS hætta öllum um-
mœlum um þau mál, ella aS öSrum
kosti leitast viS aS gera menn aS
hollum, trúuSum stySjendum krist-
indóms og kirkju, meS þvi aS fá
menn til aS ganga reglulega í kirkju,
og gera þaS reglulega sjálfir. Kirkj-
an þarfnast ekki svo mjög, aS menn
beri hönd fyrir henni; hitt er nauS-
synlegra, aS menn ræki köllun henn-
ar á allan hátt og séu henni trúir og
hollir í öllum greinum, aS því er viS
kemur starfi hennar og skipulagi.
Sumir bera fyrir sig þá afsökun,
aS þeir fari ekki í kirkju af því aS
þeir urSu, nauSugir viljugir, aS
fara þangaS, þegar þeir voru börn.
Eg tel þaS miklum vafa bundiS, aS
þeir'hafi orSiS aS gera þaS. Eg^
hefi aldrei orSiS var viS mikla
kirkjusókn af þeirra hálfu, sem ekki
urSu aS ganga í guSshús á ungdóms-
árum.
HvaS snertir afsökun þeirra, sem
eySa sunnudeginum til aS leika sér.
og tala mikiS um GuS utan veggja
og i ríki náttúrunnar. Eg get boriS
um þaS af eigin reynd hvaS menn
græSa iSulega á slíkum leikjum á
sunnudag: Þeir stæla likamskrafta
sína, þeir þreytast, þeir komast í ilt
skap; þeir vinna eSa tapa. Ekkert
skal um þaS sagt annaS en þaS, sem
manni hlotnast viS aS ganga í guSs-
hús. Eg geng í kikrju til þess aS
veita viStöku því, sem kirkjan hefir
aS bjóSa.
Kirkjan okkar er ekkert sérlega
skrautleg og útbúnaSur allur mætti
vera fullkomnari; samt geng eg í
kirkju vegna þess, aS mér hlotnast
þar, þaS sem ekki er á boSstólum
annars staSar, og eg er búinn aS
gera þaS nógu lengi til þess aS kom-
ast aS raun um, aS mér vegnar bet-
ur fyrir þaS, sem mér hlotnast á
þann hátt.
Þýtt úr The Saturday Evening
Post. — S. S. C.
lslendingfar í Mormóna-
ríkinu Utah
Á síSustu öld barst ein álma af
útflytjendastraumnum frá íslandi
vestur um haf til Mormónaríkisins
Utah. Mormónar námu land í hin-
um hrjóstugu héruSum Utahríkis
áriS 1847 °g höfSu þá hrakist þang-
aS úr öSrum bygSalögum.
TaliS er aS fyrsti fslendingurinn
hafi komiS til Utah niu árum síSar,
áriS 1856. Sá maSur hét ÞórSur
DiSriksson.
# * *
Flestir fslendingar, sem fluttust
til Utah á næstu árum, eSa þar til
tók fyrir útflytjendastrauminn
þangaS, um þaS bil 1870—1880
munu hafa heyrt getiS um Mor-
mónatrú strax hér á landi. Á þess-
um árum komu hingaS nokkrir trú-
boSar, sem boSuSu Mormónatrú og
þótti mörgum sú trú harla góS og
fluttust fyrir hennar tilstilli vestur
um haf.
Engar skýrslur eru til um þaS,
hve inargir íslendingar fluttust á
þessum árum vestur um haf til
Utah. En nú er taliS aS íslending-
ar, þ. e. a. s. menn af íslenzku bergi
brotnir í Utah; séu um 1500.
HingaS er nýlega kominn frá
Utah, ungur íslendingur, Loftur
Bjarnason, ásamt konu sinni. Afi
Lofts, Gísli Einarsson frá Hrífu-
nesi i Vestur^Skaftafellssýslu, flutt-
ist vestur á síSastliSinni öld. Gisli
var sendur til Utah til þess aS sækja
þangaS móSursystur sína, en ílengd-
ist þar sjálfur. Loftur, sonur Gísla,
er nú fræSslumálastjóri í Utah og
einn af hinum fáu íslendingum þar.
seni haldiS hafa trygS viS gamla
landiS. Loftur, sá er hingaS er
kominn, er sonur Lofts fræSslu-
málastjóra.
# # #
—Eg kom hingaS fyrst ásamt
föSur tmínum áriS 1930, sagSi Loft-
ur, er eg hitti hann aS máli. — SíS-
an hefir þaS veriS mér mikiS áhuga-
mál aS koma hingaS aftur. Eg ætla
aS dvelja hér í vetur og stunda nám
viS Háskóla íslands.
Eg þykist vita, aS þaS sé enginn
háskóli til sem er betur til þess fall-
inn, vegna þess aS máliS sem talaS
er hér, er likt norrænu, og líka af
þvi, aS prófessorarnir eru svo vel
aS sér á þvi sviSi.
Loftur talar íslenzku vel. í upp-
vexti heyrSi hann þó lítiS annaS en
ensku, og þaS sem hann kann i ís-
lenzku lærSi hann á meSan hann
dvaldi hér í fyrra skiftiS. Dvaldi
hann hér í rúmlega ár, i fyrstu aust-
ur í sveitum og tók síSan þátt í
kenslustundum i norrænu hér viS
Háskólann.
—Eg held, segir Loftur, aS nú
séu ekki nema 5—6 manns í Utah,
sem geta lesiS eSa skrifaS íslenzku.
Þrátt fyrir þaS er íslendingadag-
ur haldinn á ári hverju í Utah^ 2.
ágúst, og er þá haldin samkoma. En
samkomur þessar eru nú orSnar al-
menns eSlis, meS almennum skemti-
atriSum; Islands er nú ekki minst
neitt sérstaklega. Dagurinn heitir þó
íslendingadagur.
Nokkrir menn koma þó til Is-
landsmótsins til þess aS minnast
gamla landsins, en þeir eru fáir.
íslenzk blöS eru ekki í höndum
nema örfárra manna og viS höfum
lítiS sem ekkert samband viS aSrar
ýslendingabygSir. Einstaka menn,
eins og t. d. faSir minn, skrifa þó
endrum og eins í Heimskringlu og
Lögberg, og lesa þau blöS aS staS-
aldri.
Spurning: Hvernig hefir íslend-
ingum, eSa mönnum sem eru af ís-
lenzku bergi brotnir, vegnaS í
Utah ?
ÞaS er upp og ofan, og þó er meir
af því aS þeir eigi viS fátækt aS
búa. Nokkrir menn skara fram úr,
eins og dr. Jamison, sem nú starfar
viS Rockefeller-stofnunina í New
York. Hann er í miklum metum.
Annar maSur, islenzkur í aSra ætt,
Hansen, er einn af dómurunum, í
hæstarétti Utah og svo er þaS faSir
minn, sem er fræSslumálastjóri
(Supervisor of Grammar Grades
and Junior Highschools). Þá eru
all-margir, sem komist hafa sæmi-
lega vel áfram.
Flestir Islendingar, eSa af ís-
lenzkum uppruna, eru ullarframleiS-
endur, eSa stunda akuryrkju. Þeir
búa viS lítil kjör. Undanfarin
kreppuár hefir veriS mikiS atvinnu-
leysi í Utah.
En eg vil taka þaS fram, segir
Loftur, aS íslendingum hefir sízt
vegnaS ver en öSrum innflytjend-
um.
# • #
íslendingar, sem námu land í Utah
settust flestir aS í Provo City en
fluttust síSan til Spanish Fork.
Á landnámsárunum, segir Loftur,
þótti strax sýnt aS þeir myndu kom-
ast betur áfram. en aSrir, og stafaSi
þaS af því, hve vel þeir héldu saman.
Gátu þeir sér ilt orS í fyrstu fyr-
ir þjóSarmetnaS sinn. Þeir voru
fúsir til aS hjálpa hver öSrum, en
lögSu' annara þjóSa innflytjendum
lítiS liS.
# # #
Eg spurSi Loft hvort menn væru
alment Mormónatrúar í Utah, enn
þann dag í dag, en hann kvaS nei
viS og sagSi aS mikill hluti íbúanna,
alt aS 50%, væri ekki Mormónatrú-
ar. EruS þér sjálfur Mormónatrú-
ar?
Loftur kvaS já viS.
Margir halda aS margkvæni sé
enn leyft meS Mormónatrúarmönn-
um. Svo er þó ekki. Margkvæni var
bannaS meS lögum í Utah áriS 1890.
# # #
Loftur Bjarnason er fyrsti Islend-
ingur, sem kemur frá Ameriku til aS
stunda nám hér viS Háskólann.
—Eg ætla aS lesa norrænu viS
Háskólann a. m. k. í vetur, en þó
aSallega aS kynna mér menningar-
sögu íslendinga. segir Loftur. AS
námi loknu langar m.ig til þess aS
geta aS einhverju leyti flutt íslenzka
menningu til Ameríku. Áhugi fyrir
norrænum fræSum fer nú stöSugt
vaxandi í Bándaríkjunum.
Líka er hitt, aS eg hefi i hyggju
aS verja nokkrum tíma til aS kenna
ensku, bæSi verzlunarmáliS og bók-
máliS.
Loftur hefir þegar tekiS meistara-
próf í þýzku og aS nokkru leyti i
norrænu í Ameríku. SiSasta missiri
dvaldi hann í Heidelberg og las þar
menningarsögu. HafSi hann fengiS
styrk til þessa náms frá háskólanum
i Heidelberg.
—Eg hlakka til aS vera hér i vet-
ur, segir Loftur aS lokum. Einu
vandræSi mín éru aS fá íbúS meS
húsgögnum.
GetiS þér hjálpaS mér?-
—Morgunbl. 1. sept.
i
INNKÖLLUNAR-MENN LÖGBERGS
9
Amaranth, Man...............B. G. Kjartanson
Akra, N. Dakota..........B. S. Thorvardson
Árborg, Man..............Tryggvi Ingjaldson
Árnes, Man.................SumarliSi Kárdal
Baldur, Man....................O. Anderson
Bantry, N. Dakota.......Einar J. BreiSfjörS
Bellihgham, Wash.......................Arni Simonarson
Blaine, Wash...........................Arni Símonarson
Bredenbury, Sask........-........S. Loptson
Brown, Man. ....................J. S. Gillis
Cavalier, N. Dakota......B. S. Thorvardson
Churchbridge, Sask...............S. Loptson
Cypress River, Man.......................O. Anderson
Dafoe, Sask................J. G. Stephanson
Edinburg, N. Dakota........Jónas S. Bergmann
Elfros, Sask.......Mrs. J. H. Goodmundson
Foam Lake, Sask.........J. J. Sveinbjörnsson
GarÖar, N. Dakota..........Jónas S. Bergmann
Gerald, Sask.....................C. Paulson
Geysir, Man..............Tryggvi Ingjaldsson
Gimli, Man.....................F. O. Lyngdai
Glenboro, Man.............................O. Anderson
Hallson, N. Dakota.......S. J. Hallgrímsson
Hayland, P.O., Man.....Magnús Jóhannesson
Hecla, Man.................Gunnar Tómasson
Hensel, N. Dakota.............John Norman
Husavick, Man.................F. O. Lyngdal
Ivanhoe, Minn......................B. Jones
Kandahár, Sask..............J. G. Stephanson
Langruth, Man..........................John Valdimarson
Leslie, Sask..................Jón Ólafsson
Lundar, Man..............................Jón Halldórsson
Markerville, Alta. ............O. Sigurdson
Minneota, Minn.....................B. Jones
Mountain, N. Dak..........S. J. Hallgrímson
Mozart, Sask............J. J. Sveinbjörnsson
Oak Point, Man................A. J. Skagfeld
Oakview, Man............................Búi Thorlacius
Otto, Man...............................Jón Halldórsson
Point Roberts, Wash............S. J. Mýrdal
Red Deer, Alta................O. Sigurdson
Reykjavík, Man................Árni Paulson
Riverton, Man........ .Björn Hjörleifsson
Seattle, Wash. ................J. J. Middal
Selkirk, Man............................Th. Thorsteinsson
Siglunes P.O., Man.......Magnús Jóhannesson
Silver Bay, Man............ Búi Thorlacius
Svold, N. Dak.........................B.^S^ Thorvardson
Tantallon, Sask..............J. Kr. Johnson
Upham, N. Dakota........Einar J. BreiÖfjörð
Víðir, Man..............Tryggvi Ingjaldsson
Vogar, Man........... ..Magnús Jóhannesson
Westbourne, Man.........................Jón Valdimarsson
Winnipegosis, Man.... .Finnbogi Hjálmarsson
Winnipeg Beach................F. O. Lyngdal
Wynyard, Sask..............J. G. Stephanson
f
fi
I
!
|
I
I
I
I
I
1
I
8
%
I
I
'v
í
i
9

t