Lögberg - 21.04.1938, Síða 5

LÖGrBE|RGr, FIMTUDAGINN 14. APRIL, 1938
5
Norðurför Papanins
Laugardaginn 19. febrúar lauk j og aÖ Rudolfsey og nú var stötS-
einkennilegasta ferÖalagi, sem farið 1 inni komið upp. Þar voru skildir
ari áhugi hjá löndum fyrir vefnað-
inum, ef þeir fá sér spunavélar.
Það sýndi áhuga landa minna hér
fyrir heimilisiðnaðinu og skilning á
sýningunum, að þeir komu með
ýmislegt með sér á samkomurnar,
sem þeir álitu að eg hefði gagn og
gaman af að sjá af þeirra heima*
vinnu. Einn bóndinn kom t. d. með
þófasokka eða háleista, sem mikið
eru notaðir hér í kuldanum, háleist-
arnir eru búnir til úr ull, kembum
margvafið um sokkatré og þæfð á
því. Hann sagði að það væri' ólíkt
liðugra að vera í þessu við útivinnu
en í 3—4 pörum af sokkum. Frakk-
ar og Galicíumenn, sem hér eru víða
innan um íslendingana, kendu ís-
lenzku bændunuim þetta, en þeír
kendu mér. — Ein konan kom á
sýninguna með lítinn rokk, sem er
knúinn með rafurmagni, en ekki
stærri en svo að hann mátti hafa á
borði eða í rúminu hjá sér. Þeim
hefði þótt gott að hafa svona áhald.
konunum heima, sem ekki þoldu að
stíga rokkinn, en vildu fyrir hvern
mun spinna. Snældum-uimbúning-
urinn var líkur og á vanalegum
rokk og sunnið úr kenibum eða lopa.
Þegar þess er gætt hve litla hjálp
húsmæður hér í landi, bæði í bæj-
um og sveitum hafa við innanhús-
störf, má það merkilegt heita, hve
miklu þær koma í verk af handa-
vinnu, þjónustubrögðum og ýmis*
legri fegrun heionilisins og hve víða
og hve vel þær taka þátt í félags-
störfum, koma stundum með börnin
á handleggnum á félagsfundina.
Þær mála sjálfar og “pappíra,”
sníða, sauma, prjóna og hekla.
Fæstar hafa vinnukonur, en bót er
það í máli, að karlmennirnir hjálpa
mikið við ýms hússtörf og börn og
unglingar eru vanin við að hjálpa
sér sjálf Og að hjálpa til úti og inni,
að áhöld öll og tæki eru mjög auð-
veld í notkun, húsin hentug og harð-
viður í öllum gólfum, anataræðið
einfalt hversdagslega og matarefnin
nærtæk og síðast en ekki sízt elds-
neytið ágætt: rafurmagn eða eld-
fimur viður. Þá má ekki gleyma
þvottavélunum, sem eru mjög al-
gengar, bæði í bæjum og sveitum,
þær ganga fyrir rafurmagni og
sömuleiðis vindingarvélarnar, sem
eru í sambandi við þær. Þetta gerir
vikulega þvottinn kvennanna í Ame-
ríku fljótlegan og hægan.
Skólafólk, sem þarf að- vinna
fyrir sér, tekur að sér ýms heimilis-
störf. Stúlkurnar fá fæði og hús-
næði fyrir að vinna húsverk: leggja
i miðstöðina, ræsta husið, táka til
morgunmatinn, koma börnunum i
skólann, hjálpa til við aðalmáltíðina
kl. 6, og vinna á laugardögum fyrir
heimilið.
Sumar skóJastúlkurnar taka að
sér að lita eftir börnum á kvöldin,
þegar húsmóðirin þarf að fara að
heiman, fyrir dálitla þóknun. Piltar
hirða miðstöðvar, ganga um beina
við mötuneyti skólanna, bera út
blöð o. fl. — Ekki má þetta fólk
sofa öll augu úr höfði sér. Það
þarf, eins og börnin, að komast i
skólana kl. 9að morgni. (Matartím-
inn er frá 12—þ.30. Skólarnir eru
allir úti kl. 4 s.d.).
Það sem sagt hefir verið um
heimilisiðnað íslendinga vestanhafs,
á að rniklu leyti heima um hina
ýmsu þjóðflokka, sem hér búa.
Hingað eru kornnar þjóðir úr öllum
löndum undir himninum, hver með
sina mentun og menningu, andlega
og Hkamlega. Þetta aðkomufólk
verður brátt fyrir miklunn áhrifum
af hérlendri tnenningu og mentun.
Svo vinnur það þau störf í hinum
nýja verkahring, sem þörf og tíðar-
andi krefur. Það er heilbrigð þróun
og eðlileg.
Halldóra Bjarnadóttir.
Tólf ára görnul stúlka, sem geng-
ur á skóla í London, er gædd óvenju-
niiklum hæfileikum til að leika skák.
Sérfræðingar i skák halda því fram,
hún geti vel verið orðin heims-
meistari í skák eftir svo sem 5 ár.
Stúlkan heitir Elaine Saunders.
hefir verið í heiminum: ísreksferð
Rússanna Fjodorofs, Sjirjofs,
Krenkels og Papanins, sem hafa
dvalið norður í heimskauti síðan í
maí í fyrra og síðan látið isinn skila
sér nær tuttugu breiddarstig suður
á bóginn, suður undir Scoresbysund
á Grænlandi. Þangað voru þeir
sóttir á rússnesku íshafsskipunum
“Taimyr” og “Murmanetz.”
Margir hafa að visu dvalið leng-
ur á hjarnbreiðum heimskautanna
en þeir Papanin og mé þar einkum
minnast þeirra Wisting og Sverdrup
prófessors, sem voru á reki um
norðuríshafið meira en þrjú ár sam--
fleytt. En þeir voru á skipi. En
Rússarnir notuðu ísinn sjálfan sem
farartæki og hafstraumana sem
hreyfiafl. Þeir fóru til heimskauts-
ins í mesta tiskutæki.nútímans. flug-
vélum, en komu aftur með frum-
stæðasta samgöngutæki náttúrunnar,
rekísnum, eftir meira en 9 mánaða
útivist.
Til hvers var förin farin? Rússar
hugsuðu sér fyrst og fremst að hafa
hagnýtan árangur af ferðinni, auk
vísindalegrar reynslu um veðurfar,
isalög, haístrauma, .sjávardýpi og
dýralíf kringum heimskautið sjálft.
Svo er m^l með vexti, að þeir hafa
orðið fyrstir manna til þess að taka
upp þá kenningu Vilhjálms Stefáns-
sonar að framtíðar flugleiðin milli
hins nýja og gamla heims lægi yfir
norðurhjara veraldar. Vegna flug-
samgangna framtíðarinnar vildu
þeir koma upp athugunarstöð á
sjálfum pólnum og í sumar höfðu
þeir tvö reynsluflug yfir pólinn,
hvert öðru frækilegra, en þriðja
flugið mistókst og flugmaðurinn,
Levanevski, týndisí.
LTm tilgang sinn með ferðinni seg*
ir Papanin m. a. svo, í skýrslu sem
liann sendi blöðunum um það leyti
sem liann skildi við ísjakann sinn :
“Eg hafði lengi óskað þess 'heitt að
komast á norðurskautið og koma
heiminum i nánara kynni við breyt-
jngar þær, sem ávalt eru að gerast á
pólnum. Fyrir löngu, þegar eg var
að athuga hafstraumana í norður-
höfum er eg hafði vetursetu á Tjel-
juskinhöfða og Frans Jósefslandi,
langaði mig til að fara að dæmi
Friðþjófs Nansen og eignast skip og
láta það reka með norðurísnum. En
þegar eg kom aftur til Moskva að
norðan frétti eg, að stjórn norður-
leiðaskrifstofunfTSr hefði þegar gert
áætlun um ferð til norðurheims-
skautsins. Þessi áætlun fór langt
frarn úr minni, bæði hvað umfang
og útbúnað snerti. í fæstum orð-
um var kjarni þessa áform sá, að
hópur af þungum, magra hreyfla
flugvélum skyldi fljúga frá Moskva
til Rudolfseyjar með menn og út-
búnað til vetursetu á norðurpólnum.
G)g þegar veður leyfði átti að halda
áfram fljúgandi frá Rudolfsey ti'
pólsins.
Eg tók þegar til starfa. Fyrst
varð að koma upp stöð fyrir leið-
angurinn á Rudolfsey og loks gat
ísbrjóturinn Rusanov lagt upp frá
Arkangelsk þangað með byggingar-
efni, vistir, ferðatæki og bensin til
flugvélanna. Eftir þrjár árangurs-
lausar tilraunir tókst skipinu loks að
komast gegnum ísinn i Beringshafi
' eftir 24 menn undir stjórn dr. Lebin
en við snerum aftur til Rússlands til
þess að velja menn í pólferðina.
Það'urðu þeir E. T. Krenkel
loftskeytamaður, vatnsdýralífsfræð-
ingurinn P. P. Sjirsjof og F. K.
Fjodorof, og allir hafa þeir skráð
nöfn sín fögru letri í sögu pólrann-
sóknanna með veru sinni á ísnum.
Við vönduðum mjög til útbúnað-
arins.
Hvað höfðum við með okkur í
ferðina? Þegar litið er á æfintýri
okkar og að okkur tókst að lifa af
fárviðri og bylji, er rétt að nefna
útbúnaðinn sem við áttum líf okkar
að launa. Fyrst var þá “húsið”.
Það var auðvitað tjald, líkt flug-
skála i laginu. Það var 9.7 metra
langt, 2/2 m. breitt og tveggja metra
hátt. Grindin var úr duraluminium
og tjaldið úr fjórum lögum. Insta
lagið var úr vatnsheldu gúmmí en
þau tvö næstu úr silki, fóðruð með
æðardún. Loks margfalt lérefts-
tjald utast. Við lituðum það svart
til þess að það hlýnaði betur frá
sólinni. Tveir gluggar voru á tjald-
inum úr óbrjótanlegu gleri. Gólfið
var 15 cm. þykt úr ferhyrndum
gúninríkögglum, sem blásnir voru
upp. Þegar hlýtt var og vatn rann
að tjaldinu var þetta gólf ómissandi.
Innan á tjaldið hengdum við tjöld
og hlifar. Oftast var “hús” þetta
bjart og hlýtt og hversu kalt sem var
úti urðu þó aldrei meira en 140
Fahrenheit (10 stiga frost á Celsius)
i tjaldinu, en að vísu notuðum við
þá dálítið eldsneyti.
Við héldum vel á okkur hita i
úlfsgærupokum, fóðruðum með æð-
ardún á milli laga. Nærfötin okkar
voru úr bezta silki og sokkar, peysur
og treflar úr merinó-ull.
Og matur er mannsins megin. Við
notuðum mest ýmiskonar matarex-
trakt en maturinn var mjög tilbreyt-
ingarmikill, t. d. gátum við soðið
allskonar súpur. (Eirinig höfðum
við ferskar kótellettur, mjólk, ávexti
og grænmeti. Eftirá virðist okkur
furða, hve næringarmiklir þessir
extraktar voru og getum við ekki
nógsamlega þakkað matvælarann-
sóknarstofunni í Moskva fyrir vist-
irnar.
Flest rannsóknaráhöldin voru
sjálfvirk og sjálfritandi og sá vís-
indalegi árangur sem við höfum af
ferðinni mun sanna, að hún var ekki
unnin fyrir gíg. Þeir, sem hafa
áhuga á loftskeytum vilja máske
heyra hvernig útbúnaðurinn var,
sein við gátum haldið sambandi með
við umheiminn allan tímann. Tækin
voru smíðuð léttari en venjulega.
Loftskeytamaður okkar hafði þrjú
senditæki og var hið stærsta 70 vatta
en það minsta aðeins 10. Orkuna
fengu tækin frá vindmyllu, sem rak
rafala. Þegar vindmyllan brást
höfðum við bensínmótor og ef hann
kyni að bregðast höfðum við rafal
knúinn með handafli. Auk vísinda-
áhaldanna höfðum við gúmmibáta,
skíði og byssur og skotfæri og 1500
kg. af bénsín og steinolíu.
Við héldum vörð dag og nótt, og
eg þori að fullyrða, að varðmensk-
unni eigum við það að þakka, að við
erum lifandi í dag.------
Samkvæmt reynslu Friðþjófs
Nansens hafa margir haldið þvi
fram, að ekkert dýralíf væri nálægt
heimskautinu. Reki okkar frá skaut-
inu suður á bóginn er nú lokið og
jafnvel þó að við höfum farið um
hin eyðilegpstu svæði ihöfum við
rekist á margt skrítið. Þegar við
heyrðum fugl kvaka í fyrsta sinn
norður í auðninni ætluðum við ekki
að trúa okkar eigin eyrum þó við
værumi ýmsu furðulegu vanir. Síðar
sáum við fuglinn, og héldum að
hann hefði slæðst með flugvélunum
norður. En síðar sáum við fleiri
fugla af ýmsum tegundum. Sjirsjof,
sem gerði sjómælingar og tók sýnis-
horn af sjó á leiðinni fékk oft mar-
glyttur og krabbadýr í háfinn sinn,
og oft sáum við dýrin, sem lifa á
þessum dýrum : hafotur og sel. Við
reyndum að taka mynd af hafotri,
en hann var svo var um sig, að við
komumst ekki nógu nærri. Einu
sinni tókst mér að skjóta sel, en
straumurinn bar hann inn undir ís-
inn, svo að eg náði honum ekki. En
okkur vantaði aldrei nýtt kjöt þvi
að við sáum oft hvítabirni og skut-
um þá. Peary sá för eftir björn á
86 breiddarstigi — við urðum varir
við þrjá birni á 88. breiddarstigi.
Tilgangur okkar með því að láta
reka á ísjakanum var sá fyrst og
fremst, að sinna vísindalegum at-
hugunum og þessvegna gátum við
lítið sint veiðinni, enda gerðum við
það ekki nema þegar okkur vantaði
nýtt kjöt og þegar vistirnar fóru að
ganga til þurðar, síðustu vikurnar.
En eg er viss um, að ef við hefðum
fyrst og fremst hugsað um veiðina,
hefði árangurinn orðið rnikill.
Hver okkar félaganna hafði sitt
starf. Eg var fararstjórinn en var
jafnframt vélamaðurinn á ferðinni
og sá um aflvélarnar okkar. Krenkel
var loftskeytamaðurinn eins og allur
heimurinn veit. Hann hélt altaf
sambandi við umheiminn með svo
mikilli skyldurækni, að okkur leidd-
ist ekki og við vorum jafnan í bezta
skapi.
Sjirjof kannaði dýralífið í haf-
inu en jafnframt straumana o. fl.
Auk þess var hann læknir okkar og
hafði mentast sérstaklega til þess í
Moskva. Fjodorof var segulmagns-
fræðingur okkar og stjörnufræðing-
ur. Eitt aðalstarf hans í ferðinni
var að búa til uppdrátt af segul-
skekkjunum, sem ekki hefir verið til,
en er bráðnauðsynlegur þegar farið
verður að fljúga yfir heimskautið.
Hann gerði daglega stjörnuathug-
anir og sagði til um hvar við væruni
staddir. Ennfremur athugaði hann
norðurljósin og tók f jölda mynda af
þeim.
Þegar vísindaathugunum slepti
fór mestur tíminn í að “hugsa um
heimilið.” Við skiftumst á að
matselda. Þetta er alls ekki auðvelt
á ísnum. Heitan mat urðum við að
hafa þrisvar á dag, það veitir ekki
af því á heimskautinu. Við suðum
matinn á sérstaklega gerðri oliuvél.
Eg hefi nú sagt frá verkahring
okkar á ísnum en ekki má eg gleyma
þeim fimta í hópnum, hundinum
okkar, “Veslin” sem hélt vörð hjá
okkur og sagði til þegár hvítabirn-
irnir komu. Hans verður líka að
geta.
Okkur fanst tíminn ekki lengi að
líða og þegar við áttum frí höfðum
við nóg okkur til skemtunar. Og
þegar dagsverkinu var lokið skrið-
um við inn í “húsið” á fjórum fót-
uim — einn i einu *og hundurinn
fyrstur. Og svo hvildumst við.
Á kvöldin skrúfuðum við frá út-
varpinu og hlustuðum á hljómleika
—danslög og óperur. Stundum voru
skemtiskrár sérstaklega ætlaðar okk-
ur.
Nú er erfiðið afstaðið, við höfum
dvalið á rekís í marga mánuði. En
við höfum gert það sem við gátum
til þess að ljúka með sóma þvi hlut-
verki, sem stjórn okkar fól okkui
og ná saman sem mestu af efni
handa vísindunum, sem ekki hefir
verið til á umliðnum öldum.
Þannig er skýrsla Papanins.
Yfirlætsilaus og blátt áfram, ger-
samlega laus við alla viðleitni til þess
að gera þrekvirki úr þessu ferða-
lagi eða gera það ægilegt. Að visu
hefir útbúnaðurinn allur verið fyrsta
ílokks — og hvílíkt hnoss eru ekki
loftskeytin og útvarpið í leiðangrum
sem þessum. Samandið sem þau
gefa við umheiminn eru dýrmætari
en nokkurt f jörefni.
Fyrstu mánuðina eftir að flug-
vélarnar skiluðu þeim leiðangurs-
mönnum á pólinn hreyfðust þeir
mjög lítið úr stað. Það var ekki
fyr en undir haust, sem þá fór að
reka að nokkru marki, og því fjær
sem dró heimskautinu því harðar
bar isinn suður á bóginn. Verstu
dagarnir sem þeir upplifðu á ferð-
inni voru síðustu dagarnir í janúar.
Þeir voru þá um 100 km. austur af
Eskimóanesi á Grænlandi og lentu
þar í látlausri ofsahríð i sex daga
samfleytt. Rak þá stundum um 80
km. á dag. Loks brotnaði jakinn
sem þeir voru á og urðu þeir á end-
anum að flytja sig um set. Stjónr
in í Moskva sendi nú út skip til að
bjarga þeim, fyrst "Murmanetz” og
siðan “Taimyr” og tókst þeim aö
sprengja sér leið inn í ísinn. Danir
og Norðmenn buðust báðir til að
senda hjálparleiðangur úr landi, en
það varð séð á svörum Rússa, að
þeir töldu þess ekki þörf. Hjálpar-
skipin komust smámsaman nær jak-
anum og sendi annað þeirra flugvél,
sem sótti það dýrmætasta af far-
angri leiðangursmanna og flaug með
það til skipanna. pn þfemur dög-
um síðar voru þau komin svo nærri,
að skipverjar gengu fylktu liði að
verstöð þeirra Papanins, 40 manns
af hvoru skipi og fylgdu þeim í
skrúðgöngu og með hornablæstri til
skipanna, 19. febr. — En í öllum
fögnuðinum gleymdist hundurinn I
Hann hafði hlaupið eitthvað frá,
sennilega orðið hræddur við allan
gauraganginn, og fanst hvergi þegar
til átti að taka. Það er ekki ómögu-
legt að hann hafi komist til Græn-
lands og eigi eftir að reisa bú þar.
Segja má að Papanin hafi verið í
ferðinni rétta niu mánuði. Hinn 21.
maí var flogið með Rússana • til
heknskautsins og 23. niaí sendu þeir
fyrstu veðurfregnirnar þaðan. En
það var ekki fyr en 22. desember að
Papanin getur um það í skeytum,
að ísinn sé farinn að reka. Og 22.
desember sáu þeir leiðangursmenn-
irnir fyrst Norður-Grænland. Þá
lagði “Murmanitz” af stað frá
Rússlandi og hefir hann því verið
að veljast í ísnum í tvo mánuði.
"Taimyr“ fór ekki af stað fyr en i
byrjun febrúar. Loks lagði stærsti
ísbrjótur heimsins "Jermák” af stað
frá Leningrad 9. febrúar og mun
hafa komið að ísröndinni sama dag-
inn sem Papanin var bjargað. Þar
var Otto Schmith, hinn frægi for-
ustumaður rússneskra norðurhafs-
rannsókna sjálfur um borð.
För þessi hefir stórum aukið
þekkingu manna á eðli norðurhafa.
Hún hefir sannað kenningu Nan-
sens um straumana yfir norður-
heimsskautið og sannað að þar er
ekkert land. Menn hafa nú einnig
fengið vitneskju meiri en áður um
dýpið’ í Norðuríshafinu og fjölda
margt annað, sem áður var hulið.
Ferð Papanins verður því jafnan
talin stórmerkur viðburður í sögu
heimskautarannsóknanna, hliðstæð
hinum fyrstu ferðuin á heimskautin
og stórum meiri að visindalegum
árangri.—Fálkinn 19. marz.
Sitt af hverju
(Framh. frá bls. 1)
dagskrá, og bar margt á góma, og
loksins lentum við út í skáldskap,
sem eðlilegt er, því íslendingar eru
svo hneigðir og hrifnir af skáld-
um sínum, eins og eg hefi áður sagt.
Brátt kom sú spurning upp hvaða
Það er til nóg af peningum í land-
inu, en gallinn er aðeins sá, að ann-
að hvort skuldar rnaður þá eða á þá
hjá öðrum.
Mr. Tom Dunlop frá Bervick var
nýlega að laxveiðum á báti á ánni
Tveed. Alt í einu stökk 7 punda lax
upp í bátinn til hans.
25 oz. $2.15
40 oz. $3.25
G&W
OLD RYE
WHISKY
(Gamalt kornbrennivín)
GOODERHAM & WORTS, LIMITED
Stofnsett 1832
Elzta áLfeng^sgerö 1 Canada
Thls aaveriisement 1« not inierted by th« Oovernment Liquor Control Commission. Tta*
Commission is not responsible for statements m&de &s to tho quality of products advertlsed j
vísa hverjum af oss þætti bezt
kveðin. Þar var úr mörgu að velja,
og vandi að kjósa hið bezta, en mig
grunaði strax að við mundum aldrei
verða sannnála um neina sérstaka
vísu, svo eg hóf strax þessa . al-
kunnu visu:
“Magnús raular,
músin tístir,
irialar kötturinn.
Kýrin baular,
kuldinn nístir,
kumrar hrúturinn.”
Félagar mínir játuðu að vísa þessi
væri góð, en vitrasti maðurinn í
hópnum kvað eigi hægt að gleyma
Hjálmari í Bólu, ef finna þyrfti hið
bezta af íslenzkum lausavísum, og
og kvað þessa vísu eftir Hjálmar:
“Siglir nú úr -sultar-vör
Sveinn hinn gæfurýri,
og fyrir lekan kjafta-knör
krækir lyga-stýri.”
Allir félagar minir féllust á, að
vísa þessi væri snildarverk, og voru
þó þrír góðir hagyrðingar í hópn-
um, (Húnfjörð, Lúðvík og Hjört-
ur). En lengi munu verða skiftar
skoðanir um hvað bezt er af hverri
tegund.
EHJ#V™!RICH NilTTV FUVOR
0F HOME GROWN CELERY
Golden Supreme
The new, outstand-
lngf variety bred by
Ferry-Morse and of-
fered for the first
time. A main crop
variety for use wher-
ever a larger Dwarf
Golden Self-Blanch-
in& is wanted. Many
buyers who watched it grow to maturity,
harvested and packed, pronounced it prac-
tically perfect. Postpaid: Pkt. (1/16-oz.)
15c; 2 pkts. 25c; y2-oz. $1.10; 1 oz. $2.00.
23 New Varieties of Vegetables, grown on our
own Seed Testing Plant Breedlng Farm, re-
ceived the Market Gardeners’ Award of Merlt
1936. McFayden’s Need Ligt also contalns ths
All American Fiower Awards. Keep your
garden up to date.
MíFAY DIN 3:c On'rsiztPscktB
SEEDS Cnid3‘-49Pkl
In addition to the newest varleties. not yet
In full production aed necessarily sold at
higher pricea McFayden’s Seed Company
offer their regular stocks, tried and tested on
fbeir own Plant Breeding and Seed Testlng
Farm, at 3c to 4c per packet postpaid. Blg
oversize packets, too. Every packet dated
day packed and guaranteed to full amount
of purchase price. Indivldual cultural direc-
tions, for Canadian conditlons, on every
packet.

BUY YOUR SEEDS DIRECT—It is impos-
aible for us to give in any Commisslon
Cabinet the wide assortment to choose from
found in our Seed List, contalning 281 varie-
ties of vegetables and over 500 varleties of
flowers.
IF*—McFayden Seeds were sent out to
Stores ln Commission Boxes, we would prob-
ably have a lot of seed on our hands at the
end of the season.
If this seed was thrown away it would be
a total loss, and vve would have to charge
more for our seeds, or put less seed in &
packet to make up for it.
If, on the other hand, we did not throw it
&way, but kept it over and sent it out in
packages agaln, the tendency would be for
us to accumulate a lot of old seed.
We, therefore, sell direct to you only—NOT
through Commlssion Boxes — TESTED
SEEDS, and give you the benefit of the sav-
ings made ln this way.
j McFAYDENS FAMOUS
VEGETABLE COLLECTiON
IOpkts.25*
25«
Ten regular, full-size 6c and lOc packets,
25c postpaid, and you get the 25c back on
your first order of $2.00 or more by means
of a refund coupon good for 26c sent with
this collection. Money order preferred to
coin or stamps. Makes a nice gift. Costs so
little. Grows so much.
Order NOW. Yrou w ill need seeds anyway.
McFayden’s Seeds have been the foundatlon
of good gardens since 1910.
Collection contalns one regular full slze
packet each of the following:
BEETS—
Detrolt Dark Red. The best all
round Red Beet. Sufficlent
teed for 25 ft. of row .
CARR0TS—
Ilalf Uong Chantenay. The
best all round Carrot.
Enough seed for 40 to 50 ft.
of row.
CUCUMBER—
Early Fortune. Pickles,
sweet or sour, add zest
to any meal. Sufficlent
for 25 ft. of row.
Grand Raplds. Loose Le&f
LETTUCE— variety. Cool, crlsp, green
lettuce. This packet will
sow 20 to 25 ft. of row.
0NI0N—
Yellow Globe Danvers. A splen-
did winter keeper.
0N10N—
YYhite Portugal. A popular
white onion for cooking or
pickles. Packet will sow 15 to
20 ft. of drill.
PARSNIP—
RADISH—
Half Long Guernsey. Suf-
ficient to sow 40 to 50 ft.
of drill.
French Breakfast. C o o 1,
crisp, quick-growing variety.
Thls packet will sow 25 to 30
ft. of drill.
YVhite Snmmrr Table. Early,
TITRNIP— quick-growlng. Packet wlll
IUIXnil sow 25 to 30 ft. of drill.
^ Canadian Gem. »4-
SWEDE TURNIP— ounce SOW8 75 ft.
tounce
of row.
Y200°? Cash Pi i zes«OOS
a
ln our Wheat Estimating Contest, open to
our customers. 54 prizes. Full particulars in
McFayden’s Seed List, sent with above seed
collection, or on request.
FREE—Cllp thls advertisement and get
I.arge Packet Beautlful Flowers FREE (L.)
Worth-While Savings on Club
Orders described in Seed List.
McFAYDEN SEED CO.
WINNIPEG - TÖROHTO