Lögberg - 26.12.1940, Síða 3

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 26. DESEMBER, 1940
3
um prestur nýs safnaðar í
Reykjavík.
Nú er koniinn 8. nóv. Meðan
eg var að rita þessar síðustu
línur opnaði eg útvarpið fyrir
mjög áhrifaríkri athöfn. Það var
jarðarför Ingvars Ágústs Bjarna-
sonar skipstjóra af togaranum
Braga, sem sökk við Englands-
strendur nú fyrir skömmu.
Druknuðu þar tíu íslenzkir sjó-
menn. Náðist lík Ingvars og
var það flutt heim til greftrunar
og allra hinna druknuðu skip-
verja minst fagurlega við það
tækifæri. Vegna þess að eg
varð snortinn af þessum atburði
sem hrærir dýpstu tilfinningar í
hjörtum þjóðarinnar, get eg þess
hér þótt eg fari með því út
fyrir það þrönga svið, sem bréf
mín eru ætíð miðuð við.
Það hefir verið skrifað um
það eins og algerða nýjung, að
landar austan hafs og vestan
færu nii að auka kynni sín með
bréfaskiftum. Eg hefi verið all-
lengi fylgjandi þessari skoðun
og að nokkru leyti sýnt það í
verki, þvi um fimmtán ár hefi
eg haft árlega bréfaskifti við
einstaka menn í Vesturheimi og
nú síðastliðin tuttugu ár sent
Lögbergi fréttabréf. Ekki þætti
ósennileg tilgáta að nii séu mín
bréf að te.lja út þegar á það er
litið, að mig vantar tæpa fimm
mánuði upp á áttatíu ár, fædd-
ur 5. apríl 1861. En þá er gott
að ný bréfaöld með nýju lífi
verði tekin við, því ættarböndin
og bræðraþelið sem nii er með
góðu lífi má ekki líða undir lok.
Verða svo þessar linur ekki
fleiri. Vona eg að þær nái í
Lögberg um jólaleytið eins og
min síðustu bréf. Læt eg því
verða mín siðustu orð í þetta
sinn: Gleðileg jól, gott nýtt ár
og þökk fyrir alt það liðna.
Kr. Þ.
Silfurbrúðkaup
MR. & MRS. KRISTJÁNS
BESSASONAR, SELKIRK, MAN.
Margmenni safnaðist saman
á samfagnaðarstund með ofan-
greindum hjónum þann 20. nóv.
s.l., en þann dag höfðu þau ver-
ið gift fyrir 25 árum síðan.
Samsætið hófst með þvi, að allir
sungu giftingarsálm, en því næst
flutti forseti samsætisins, prest-
ur safnaðarins, stuttan biblíu-
lestur og bæn, og bauð fólk vel-
komið með nokkrum orðum;
því næst var sungið “Hvað er
svo glatt.” Flutti veizlustjóri
Rvi næst ávarp' til heiðursgesta
fyrir fólksins hönd, og þakkaði
störf hjónanna i félagsþarfir og
þá sérstaklega fvrir störf og
þjónustu í safnaðarþarfir. Gjafir
voru afhentar frá almenningi:
“Silver set” og “silver basket,”
og stafur, alt veglegar gjafir, en
vandaður lampi frá börnum
þeirra.
Mrs. L. Murdoch söng ísl.
brúðkaupssálm og enskt ljóð.
Miss Dolores Ramjall hafði
framsögn á íslenzku. Sá er sam-
sætinum stýrði, las upp Ijóð til
heiðursgestanna, ort af Mr.
Kristjáni Pálssyni. Til máls
tóku Mr. Sigvaldi Nordal og Mr.
Sveinn A. Skaptfeld, með fögr-
uni og efnisþrungnum ræðum.
Árnaðaróskir voru fluttar frá
séra Rúnólfi Marteinssyni og
frú, hafði séra Rúnólfur gift
heiðursgestina, en gat ekki verið
viðstaddur í samsætinu. ís-
lenzkir söngvar voru sungnir af
viðstöddum gestum, milli þess
að önnur atriði skemtiskrár voru
framborin. — Vitnisburður sam-
bæjarmanna og vina lýsti hag-
sýni, híbýlaprýði og dugnaði
hjónanna, sem verið var að
heiðra. Selkirk hefir verið
heimili þeirra þessi 25 ár.
Kistján er Húnvetningur að ætt
og er harðger fjörmaður að upp-
lagi til. Hann var landnáms-
maður í Árdalsbygð norðan-
verðri og átti þar í hinu venju-
lega striði hins fátæka land-
nema, en æfibarátta hans þar
var með fádæmum þung og
erfið. Þar misti hann fyrri konu
sína, Guðrúnu Vigfúsdóttur að
nafni, frá 4 börnum þeirra ung-
um; hafði sainfylgd þeirra var-
að um 12 ár, en 6 af þeim ár-
um átti hann í vonlausu stríði
við heilsuleysi konu sinnar, er
endaði með dauða hennar. Bjó
hann þá um nokkur ár einn með
börnum sínum, en sum þeirra
voru tekin til fósturs. Loks
neyddist hann til að bregða búi
og selja land sitt; flutti hann
þá til Graham-eyjar um hríð, en
til Selkirk flutti hann og settist
þar að vorið 1915, og um haust-
ið giftist hann Sesselju Bjarna-
dóttur ættaðri úr Revkjavík, táp-
mikilli og ágætri konu; reyndist
hún börnum hans hin bezta
móðir, og hefir á björtum og
dimmum dögum verið þeim og
manni sínum trygt athvarf.
Dugnaður og hagsýni hefir gert
æfibaráttu þeirra sigursæla. Ár-
um saman hefir Kristján verið
starfandi í lúterska söfnuðinum
í Selkirk, og oft i ýmsum fram-
kvæmdarnefndum hans, og enn
brennur hann af áhuga og starfs-
löngun, en sjóndepra hindrar
hann hin síðari ár.
Einn sonur Kristjáns, Stefán
að nafni, dó 16 ára, 1924. Hin
börnin eru Georg, í herþjón-
ustu; Valdimar, fiskimaður og
Vilborg, Mrs. Jack Turner, Win-
nipeg, er ásamt manni sinum
var við hlið foreldra sinna í
samsætinu og jók á gleði þeirra
með nærveru sinni þar.
Undir lok samsætisins þakk-
aði sá er samsætinu stýrði fyrir
hönd heiðursgestanna, hlýhug
þann og gjafir og vinahót, er
þau höfðu orðið aðnjótandi, og
öllum er þar áttu hlut að máli.
Naut fólk sín svo vel við sam-
tal og ágætar veitingar, og dans
að lokum.
Sigurður ólafsson.
TIL MR. OG MRS.
KRISTJÁN BESSASON
á tuttugu og fimm ára
giftingarafmæli 20. nóv. ’40.
Alt sem gæfan getur bezt
Gefið kærum vinum mínum,
Auðlegð þá, sem metur mest
Manndáðin í bænum sínum.
Alt sem kært er konu og manni
kvæði eg fús að ykkar ranni.
fslenzk festa, afl og þor
ósigruð á hólmi standa.
Hvar sem finnast fremstu spor
Frumherjans í auðnum landa.
Því er hugljúft þökk að færa
Þeim, sem virða inálið kæra.
Þeim, sem geyma æskueld
Eins þó halli lífsins degi,
Veitist fagurt friðsælt kveld,
Fegra ljós á andans vegi.—
Þó að eldist hlýja höndin,
Hjartað vermir trygðaböndin.
Kristján Pálsson.
Thorlakson & Baldwin
699 SARGÉNT
Hugardrif
Naumast veit eg hvort talin
verður heppileg þessi fyrirsögn
fyrir þessum línum, þó held eg
það fremur, því víða verður
komið við áður lýkur.
Vil eg meðal annars minnast
ferðar minnar á liðnu sumri til
Winnipegosis. Eg lagði upp með
hálfum huga ókunnuga manns-
ins, eg hafði að vísu komið
þangað áður, en svo stutt var
dvölin þá, að ekki var unt að
ná verulegu kynni meðal manna;
en nú gafst þess kostur. Var
eg þar um tvær vikur eða rúm-
lega það og kyntist flestum
löndum; varð inér ljóst, að þar
er um mikinn andlegan heilleik
að ræða; þar liggur í landi sann-
íslenzkur þróttur; en kraftarnir
eru all-dreifðir vegna þess að
ekki hefir verið unt að halda
uppi skipulegu andlegu starfi.
Kirkjufélagið lúterska hefir ekki
getað liðsint fólki þar eftir þörf,
þó er þar söfnuður; ætti hann
að geta færst í aukana með
aukinni starfsemi. Leyfi eg mér
að benda Þjóðræknisfélaginu á
þennan stað, sem líklegan til
góðs árangurs. Vilji sá félags-
skapur bera nafn með rentu og
láta af sér leiða alt það gagn,
sem hann má, ætti hann að
heiinsækja iðulega íslenzk bygð-
arlög. Eg veit fullvel að það er
hægra sagt er gert, vegna kostn-
aðar og annara örðugleika. Það
er eins nauðsynlegt fyrir Þjóð
ræknisfélagið, að flytja erindi
sitt út á meðal almennings, eins
og gert er í kirkjulegum málum;
var mikið gagn og ánægja að
komu Dr.. Becks til Þingvalla-
bygðar á liðnu sumri; væntum
vijð þess fastlega, að hann geti
komið til okkar á komandi
sumri; set eg hiklaust í sam-
band við komu hans það, að
við seinna héldum “íslendinga-
kvöld,” Við koinum saman og
skemtum okkur svipað því, sem
tíðkaðist um löng vetrarkvöld á
íslandi. Við höfum að visu átt
þessar kvöldstundir áður, en í
þetta sinn fanst mér einhvern-
veginn að áhrifin af koniu Dr.
Becks væru meðal okkar. Það
hygg eg að fleirum hafi fundist.
En svo eg viki aftur að Win-
nipegosis, er mér sönn ánægja
að minnast verunnar þar. Safn-
aðarstarfið er eftir öllum vonum,
þegar þess er minst, að utan að
starfið hefir verið mjög óreglu-
bundið. Það mun hafa verið
tíðast, að prestar hafi komið
þangað einu sinni á ári og þar
við setið. Söfnuðurinn á laglegt
guðshús og söngkraftar eru þar
miklir og ágætir. Safnaðarnefnd-
inni hefi eg það að bera, að
hún vill vinna verk sitt með
ötulleik og trúmensku. Hélt eg
til hjá Mr. og Mrs. E. M. Einar-
son; er hann forseti safnaðarins
og kona hans skrifari. Voru
þau og fleiri alt af tilbúin að
liðsinna mér á allan hátt; vænti
eg þess fyllilega að menn meti
og virði góðvilja þess fólks i
andlegum málum, svo að menn
fái notið andlegra krafta sinna
sameiginlega.
f Winnipegosis er allmikið af
islenzkum “þulum,” sem búa yfir
íslenzkum fræðum, fornum og
nýjum; var mér óskift ánægja
að njóta miðlunar úr sjóði
þeirra. Meðal annara var Finn-
bogi Hjálmarsson. Áttu menn
fagnaðarstund með honum á
afmælisdegi hans. Finnbogi er
hress og hreyfur eins og hann
væri fyrir innan tvítugt, og fróð-
ur um margt.
Þórarinn Stefánsson, einn af
eldri mönnum i bænum, bar
fram nokkur erindi til Finnboga.
Eg læt þau fylgja, því þau eru
góð lýsing á manninum:
“Við heilsum þér öldungur ungi,
því ellinnar sogstraumur þungi
gat þér ei bifað né beygt,
ólund og flónskan freðin
flýði þig rótsterki “Héðinn,”
né eðli þitt feygt eða deigt.
Syngi nú hver með sinu nefi,
þó sumir hafi snert af kvefi,
og raddbönd sumra keyrð í kút.
Af fúsleik þetta fram eg segi,
og farið sé að halla degi
og tímans glas að tæmast út.
Þér var engin þraut ofvaxin,
þú gazt hlaupið á við laxinn,
klofið mannlífs kalda strauin,
betur en margur baggatækur,
beittir plóg og skrifaðir bækur;
eðlisbjartan æskudraum.
Seint og snemma velvakandi,
víðsýnn, attir ljóðagandi
áttatíu ára skeið,
rúnir margar rakti — þandi,
reifaði snild og skilgreinandi,
sálarbirtan hrein og heið.
Berð með sæmd þinn kollin hvíta,
hvikur i spori enn að líta
þig sem værir ungur enn.
Eg því vil við ending hnýta
að ára og daga sældar nýta,
gel i .þér bæði Guð og menn.
Winnipegosis er þriflegur bær
og liggur við vatnið, sem bær-
inn heitir eftir; norðaustur frá
bænum er Red Deer Point eða
Hjartarnes. Fyrsti hluti leiðar-
innar þangað norður er nokkuð
eyðilegur, en hj'rnar eftir þvi
sem norðar dregur, þar er afnes
af tanganum; vikin á milli er
falleg og sveitarlegt að horfa
j'fir. Fáeinar íslenzkar fjöl-
skyldur eru enn á Hjartarnesi,
en nokkrir hafa flutt inn í bæ-
ínn.
Eitt fyrirbrigði er mér fast í
minni, það er skip allstórt, sem
sézt iit úr bænum. Skip þetta
gekk eitt sinn á vatninu, á að
gizka um fjörutíu ára skeið;
varð aldrei mannskaði af því.
Eitt sinn var það á ferð suður
á leið, rak þá á garð inikinn og
lá nærri strandi, en fyrir orku
og traustleika skipsins björguð-
ust menn og farangur; iðulega
mun hafa reynt á kosti þess, og
flutti það eigendunum mikinn
ágóða. Nú situr þetta fley á
rifi fram í vatninu, eins og svan-
ur með hvelfdu brjósti, autt,
yfirgefið og gleymt, þar sem það
háir silt dauðastríð við strauma
lofts og lagar. Það sýnist átak-
anlega einmana þar úti á yfir-
borði vatnsins. Hvernig á þessu
stendur, er mér ekki kunnugt
með víssu; ef til vill eru eig-
endurnir gengnir undir græna
torfu á undan eign sinni, eða
þeir láta sér liggja í léttu rúmi
um afdrif þess, þegar ágóði þess
er horfinn.
Vanþakklæti manna kemur
fram í mörgum myndum; þekti
eg mann nokurn, sem átti hryssu
ötula og þæga sem gaf honum
sextán góð hestsefni; þegar hún
gerðist hrum og ófær til vinnu,
seldi hann nágranna sínum hana
fyrir eitt hevæki; gekk hún eftir
það manna á milli jiar til hún
gat ekki borið sig um; þannig
voru eftirlaunin þessa ágæta
vinnudýrs. — — í
Nú vík eg að heimahögum
aftur.
Það hefir tíðkast upp á síð-
kastið hér í bygð, að menn hafa
|komið saman til að syngja, og
til að hafa um hönd aðrar sak-
lausar skemtanir; er tilgangur-
inn sá, að ^era glaða stund þeim,
sem vegna hrumleika eða las-
leika ekki geti sótt alinenn
skemtimót. Standa fyrir skemt-
unum þessum Mr. og Mrs. Mar-
vin, sem eru gædd ágætum söng-
hæfileikuin og fúsleika til að
verða öðrum til gleði. í sam-
bandi við þessi mót fer fram
tilbeiðsluathöfn: fluttar bænir
og sungnir sálmar. Er gamla
fólkinu safnað saman eða það
sækir þessar athafnir; menn á-
varpa nokkrum orðum hlýjum í
garð húsráðenda og þeirra, sem
eru viðstaddir. Finnum við öll
til þeirrar gleði og blessunar,
sem þessir fundir leiða af sér;
við syngjum okkur inn í hjarta
hvers annars, jafnvel betur á
þennan hátt en nokkurn annan
Söngur skipulegur og vel fram
borinn er alheimsmál, sem út-
rýmir misskilning og gerir
hjartanlega eining öllum, sem
söngnæmi hafa.
Svo blessunarrík hafa reynst
áhrif þessara samstunda, að
fátt mun hafa verið haft hér um
hönd, sem leiðir af sér meiri
blessun.
Menn koma saman með þeim
tilgangi einum, að gleðjast til
að gleðja aðra.
Þann 24. növember komu
menn sama-n á heimili Mrs. Paul
Egilson. Þar var meðal annara
Sigurlaug móðir hennar, kona
Jóhannesar Einarssonar, sem var
viðstaddur; þykir öllum vænt
um þau hjón og fólk þeirra alt.
Mrs. Egilson býr i Calder. Þar
er í bænum gömul kona, sem
ekki gat vegna hrumleika sótt
þetta mót; brugðu menn sér
þangað og sungu fyrir hana
jólasálma o. fl. Gladdi það hana
stórlega og hún sagði: “Þetta eru
jólin.” Eg held okkur hafi
fundist það líka, því enginn get-
ur glatt annan án þess að gleðj-
ast sjálfur.
Það er gott og blessað að
koma á fót söngsamkomu fyrir
eldra fólk á opinberum stöðum,
en á heimilunum eru allir eins
og heima hjá sér, enginn hefðar-
snykkur á rífeinu; þar njóta
menn sín bezt; alt eðlilegt og
óþvingað; þar tengjast menn
fastast ákveðnum vinarböndum;
þar eignast nienn sameiginlegar,
hlýjar endurminningar, sem
vermir þá um marga kalda
daga.
Orðið “tiund” lætur illa í
eyrum margra; það að hafa
beyg af því orði er þó ekkert
þroskamerki andlegt. Ekki er
það tilgangur minn að krefjast
tíundar af nokkruin manni,
að Guð krefjist tíundar af afurð-
um manna.
Eg hreyfi þessu vegna þess,
að reynsla allra þeirra, sem hafa
gert sér að reglu að leggja fram
tíund málefnum guðsrikis, hafa
ætíð hlotið af því mikla blessun;
þetta er almenn reynsla, sem
ekki verður hrakin. Það er deg-
inum ljósara, að nienn og
kirkjufélög, sem halda þessa
reglu, er fvllilega eins vel efna-
lega stödd og þeir, sem ekki
hafa tamið sér þennan sið.
Orð Guðs i Malakí spádóms-
bók 3:10 eru á þessa leið:
“Færið mér alla tíundina i
forðabúr.” . . . reynið mig einu
sinni á þennan hátt.”
Nú vita allir af reynslunni,
sem hafa reynt að fara eftir
þessum orðum, að það hefir
flutt þeim ómælilega blessun, og
að Guð héfir látið þeim falla í
skaut það, sem er miklu meira
virði en það sem þeir lögðu
fram.
En þegar talað er um tíund,
er það ekki skilningurinn, að
inenn eigi að takmarka tillög
við þann mælikvarða;- heldur
það, að Guð elskar glaðan gjaf-
ara, og þvi meir sem við látum
standa gott af okkur, þess meiri
blessun berst að borði.
Ekki er heldur ineint, að
mælikvarðinn gripi aðeins yfir
peninga og fjármuni; það lýtur
að allri viðleitni i orði og verki
— að allri fórnfýsi i hvaða mynd
sem er.
Hver er þá ávinningurinn, sem
tíundargjaldið flytur?
Það flytur hjartanlega gleði og
samvizku rósemi, af viðleitninni
að gæta skyldu sinnar af öllum
kröftum. Þessi fögnuður er
þeim aðeins fáanlegur, sem vilja
leggja í sölurnar.
jafnvel þó guðsorð bendi til þess, (Framh. á bls. 7)
$imntss aitb A
DR. B. H. OLSON
Phones: 35 076 . 906 047
* Consultation by Appointment Only • í\\ vj rf
HelmlU: 5 ST. JAMES PLACE
Winnlpeg, Manitoba

Dr. P. H. T. Thorlakson DR. B. J. BRANDSON
205 Medical Arts Bldg. 216-220 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sts. Cor. Graham og Kennedy Sts.
Phone 22 866 Phone 21 834—Oífice tlmar 3-4.30
• HeimiU: 214 WAVERLEY ST.
Res. 114 GRENFELL BLVD. Phone 403 288
Phone 62 200 Winnipeg, Manltoba

DRS. H. R. & H. W. TWEED DR. ROBERT BLACK Sérfræöingur I eyrna, augna, nef
og h&lssjúkdömum
Tannlasknar 216-220 Medical Arts Bldg.
• Cor. Graham & Kennedy
406 TORONTO GEN. TRUSTS ViÖtalsUmi — 11 tii 1 og 2 til 5
BUILDING
Cor. Portage Ave. og Smith St. Skrifstofusimi 22 251
PHONE 26 645 WINNIPEG Helmilisslmi 401 991

DR. A. V. JOHNSON Dr. S. J. Johannesson
Dentist 806 BROADWAY
• Talsimi 30 877
506 SOMERSET BLDG. •
Telephone 88 124 ViÖtalstimi 3—6 e. h.
Home Telephone 27 702

DR. K. J. AUSTMANN H. A. BERGMAN, K.C.
512 MEDICAL ARTS. BLDG.
Stundar eingöngu, Augna- islenzkur lögfrœOingur
Eyrna-, Nef og Hftls-
sjúkdöma. •
Vlötalstíml 10—12 fyrir hádegl Skrlfstofa: Room 811 McArthur
3—5 eftir h&degi Building, Portage Ave.
Skrifttofusími 80 887 P.O. Box 1656
Heimilissimi 48 651 Phones 95 052 og 39 043

J. T. THORSON, K.C. islenzkur lögfræOingur A. S. BARDAL 848 SHERBROOOKE ST.
Selur likkistur og annast um út-
• farir. Allur útbúnaöur s& bestl. Ennfremur selur hann allskonar
800 GREAT WEST PERM. Bldg. minnisvaröa og legsteina.
Phone 94 668 Skrifstofu talsiml 86 607 Heimilis talsiml 501 562

J. J. SWANSON & CO. ST. REGIS HOTEL 286 SMITH ST„ WINNIPEG
LIMITED
308 AVENUE BLDG., WPEG. Pœgilegur og rólegur biLstoöur
• i miObikl borgarinnar
Fasteignasalar. Lelgja hús. Ct- Herbergl 32.00 og þar yfir; með
vega peningalán og eldsfibyrgð, baðklefa $3.00 og þar yfir.
bifreiöaábyrgö o. s. frv. Agætar m&ltiöir 40c—60e
PHONE 26 821 Free Farking for Ouests