Lögberg - 23.04.1942, Blaðsíða 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 23. APRÍL, 1942
n
Fimtán börn
eru of fá
Winnfrid Kennedy Klostermann
^rú “Nemo” á Gimli.
Á 30 árum í farsælu hjóna-
^andi, hefi eg eignast 15 börn.
Ekkert þeirra er tvíburi, og ekki
sézt hvítt hár í höfði mér.
kimtán börnin lifa og eru eins
elskuleg og gla'sileg og nokkurs-
staðar er til. öll eru þau heilsu-
góð og ekkert géngist úr. Stúlk-
urnar minar 9 og drengirnir 'i
kala fengið verðlaun fyrir úti-
•þróttir og skólalærdóm. Það
elzta hefir gott kaup. Fjógur
eru gift og ánægð. öll halda þau
uppi reglulega kirkjugöngum,
-^ðeins elzti drengurinn reykir.
en ekkert þeirra drekkur.
Þetta yfirstandandi ár, þegai
kaming( yngsti drengurinn minri
k>'sti mig og hoppaði fagnandi i
tyrsta sinn til skólans, stóð e^
v*ð gluggann og grét. Eg hafði
gifst 18 ára og í 29 ár hafði verif
stöðugt ungbarn í húsinu. Nl
'ar yngsta harnið mitt svom
'axið, og eg var eftir alein —
eiutnana. Mér fanst húsið ol
^ ruitt vera óumræðilega tóm
legt og gleðisnautt. Eg hefð
geíið alt sem eg á, jafnvel nýjí
kteliskápinn, sem börnin eru ný-
•»úin að gefa mér, til þess af
e*ga einu barni fleira.
þ-g þarf ekki að taka það fran
eg hefi orðið að vinna
júnabandinu, og fyrir kom það
þegar eg var þreytt og hugfall
n’ °g úlfurinn mændí á dyrnar
að eg efaðist um að börnin yrði
að heirri blessun, sem skáldií
talar um. Eg minnist þess er es
Sagði lækninum frá að eg mund
fæða 14. harnið. Það var 1931
ríniar voru erfiðir. La-knirinr
ughreysti mig og sagi: “Þéi
'tt'ð það Mrs. Klostermann, aí
or*d su er hreyfir harnsvöggum
stjórnar heiminum.”
Eg var mjög hugfallin er eg
gekk heim til þess að matreiða
'eldverðinn. Þá var húsið
skreytt blómur, sem hörnin
úfðu tint. Tvær stLÍlkurnar
'°ru að sjóða kvöldverðinn, og á
. v°ttasnúrunum hékk þvottur-
'Uu, sem eg hjóst við að þvo
' aginn eftir, þau eldri höfðu
g°tið sér til um tíðindin, sem eg
®mi með. Nú komu þau hlaup-
andi til að kyssa mig, og biðja
'uig að hvíla mig. Eg breiddi
l,t faðminn og faðmaði að mér
Sv° mörg sem mér var auðið.
-g tárfeldi af gleði og blygðaðist
min innilega fyrir að efast um
að eg elskaði þau öll.
^g °g maðurinn minn ólumst
UPþ uti í sveit, skamt frá Le
ars i Iowa, hann var lángefinn
ungur bóndi og einn af 12 syst-
kinum.
Við vildum hafa mannmarga
ifjölskyldu. Okkur kom ekki í
hug að takmarka barnaeign, þvi
við trúðuin því að það væri
heilsuspillandi og óguðlegt, og að
nokkru leyti af þvi að við vorum
barnelsk.
Ef einhver hefði spáð mér þvi,
að eg ætti að eiga 15 börn, hefði
eg áreiðanlega orðið piparmey.
Eg held konur um giftingu hafi
djúpa ást á börnum. Móðurástin
þróast í hlutfalli við harnatölu.
Eg vildi ekki beinlinis hvetja
aðrar konur til að eiga mörg
börn, en eigirðu 2, þá geturðu
með ánægju séð fyrir því þriðja,
og hafir þú 9 þá geturðu hætt
við því tíiinda.
Og eg vildi segja það heilsu-
góðuin konum, sem eru barn-
lausar af því þær óttast barns-
fæðinguna: Gleymið þið þeim,
það er ekki meira en að dýfa
sér ofan í kalt vatn. Viðbrigðin
>eru undraverð. Oft matreiddi eg
kvöldverðinn handa fjölskyld-
unni, þvoði ílátin, kom börnun-
um í rúmið, og hafði eignasí
nýtt barn að morgni. Tvisvar
sinnum kom það fyrir að bfcrnið
var fætt þegar læknirinn kom,
en þá var vegurinn sem verstur
af bleytu og snjó.
Eg varð heilsuhetri með
hverju nýju barni. Einu sinni
varð eg að ganga undir upp-
skurð við botnlangabólgu og
öðru sinni varð eg lasin af fnflú-
enzu. Að þessu undanteknu
hefi eg aldrei fundið til lasleika.
Nú þreytist eg ekkert af hús-
störfunum. Við hjónin förum
á dans einu sinni í hverri viku
þar dönsum við vals og foxtrott
alt kvöldið. Þetta lætur heimsku-
lega í eyrum, en við verðum sein
ung í annað sinn.
Við bjuggum úti í sveit fyrstu
18 árin eftir að við giftum okk-
ur, og unnum af kappi og stóð-
um ekki að baki annara bænda,
að vísu fátæk, en höfðum
hrausta heilsu og nóg að borða
til þess að harðnaði í ári, og
þurftum ekki að neita okkur um
alla hluti. Nokkrum sinnum á
kvöldin fórum við á hreyfi-
myndasýningar. Oftast vorum
við þó heima og þá kringum
píanóið. Eg spilaði, allir sungu.
Ef börnin höfðu deilt að degin-
um, eða við hjónin orðið ósam-
mála, hvarf það alt í söngnum.
Þegar erfiðu timarnir komu, var
okkur ekki hægt að bjargast á
sveitabiiskapnum; fluttum við
þá til bæjarins La Mars. Þar
seldi maðurinn minn lífsábyrgð-
ir, og vann hverja vinnu, yem
fyrir kom. Kenneth vann í sölu-
búð, Marian og Adeline i vistum.
En það kom einnig fyrir að við
í>wnywywvwwyywyvv»wvvvwvyyYVAvywvyvyy

ERZLUNARSKOLA
NÁMSSKEIÐ
Það borgar sig fyrir yður
að leita upplýsinga á
skrifátofu Lögbergs, við-
víkjandi námsskeiðum
við beztu verzlunarskól-
ana í Winnipeg ....
Veitið þessu athygli f
nú þegar.
VAAMfMfAMAAAMAAAMAAAMMMAWAVAMMMMM?
sáum í botninn á íláti matar-
byrgðanna.
Einu sinni þegar Ruth, sem þá
var 6 ára, kom heim frá skólan-
um, varð hún fyrir bifreið.
Læknarnir sögðu að hún hefði
fengið hieilahristing, hún gæti
dáið og hún gæti lifað, ekkert
væri hægt að gera, aðeins að
bíða. Hún var enn meðvitund-
arlaus morguninn eftir, þegar
Mr. Klostermann — sem hafði
verið hjá henni um nóttina -—
reis upp og kvaðst hafa kvalir í
síðunni. Læknirinn flýtti sér
með hann á sjúkrahúsið. Hanu
hafði fengið botnlangabólgu. Að
fáum mánuðum liðnum átti eg
von ó nýju barni.
Þó það elzta harnanna væri
aðeins 17 ára, þá komu þau
heim til bjargar, Kenneth, Mar-
ian og Adeline, öldungis >eins og
riddaralið Bandaríkjanna á
myndasýningunum. Þau tóku að
sér gæzlu á Ruth, -— sem nú var
aftur komin til meðvitundar -
og hinum börnunum 7, og mat-
bjuggu til kvöldverðar, en eg
hraðaði inér til sjúkrahússins.
Eg var peningalaus og vasa-
bók mannsins míns tóm. Ávis-
un fyrir 80 dölum, sem hann
átti von á, hafði tafist.
“Fáðu lán á bankanum,” sagði
Kenneth.
“Morguninn eftir fann eg
bankastjórann og hafði jafn-
framt ineð mér í dlitlum bögli
það, sem við áttum af verðmæt-
um smáhlutum og þar á meðai
úrin. Eg hafði aldrei beðið um
Ián og var óstyrk. “Hvað vant-
ar yður mikið?”
Mér óx kjarkur. Við þurft-
um mat og eg hugsaði mér að
biðja um heldur meira en minnu.
“Getið þér lánað mér 10 dali?”
Hann brosti og afhenti mér 10
dali án allrar tryggingar. Við
höfðum okkur í gegnum þessi
erfiðu ár, betur en flestar fjöl-
skyldur aðrar, beinlínis vegna
barnanna, jafnvel yngstu dreng-
irnir hjálpuðu kkur. Þeir seldu
blöð/ og tímarit. Þegar atyinn-
an batnaði, fór Kenneth til Cali-
forniu, og fékk vel borgaða
stöðu hjá félagi, sem hreinsar
föt. Hann skrifaði svo systrum
sínum sinum að koma og vinna
í sama stað og hann, og skömniu
seinna fluttum við öll til Comp-
ton í California.
Og enn erum við saman 17,
sem berum Klostermanns nafnið,
eður réttara 21, þvi Kenneth,
Marian, Josephine og Adeline
eru gift. Við höfum ekki enn
sem komið er séð barnabörn, en
höfum góðar vonir. Við skeml-
um okkur á sunnudagana, höld-
um jólin hátiðleg og veizlu á
hverjum afmælisdegi. Mér telsl
til að eg hafi bakað 247 afmælis-
dagskökur. Þegar við erum öll
saman þurfum við i miðdags-
verð tvo tyrkja, svínslæri, sex
pies, eina eður tvær cakes og 5
potta af ísrjóma. Eg sé um öll
innkaup; epli og aðra ávexti
kaupi eg í kössum, kartöflur í
100 punda pokum o. s. frv.
Við höfum stöðugt verið í
hálfgerðum vandræðum með
baðherbergið. Með einu baðher-
bergi og sérstöku þvottaherbergi
höfum við gefið út nákvæmar
reglur eins og á radio-stöð. Ein-
stöku sinnum hefi eg orðið að
setja upp aukabað, hafi eg átt
von á barni.
Þar sem 17 eru í fjölskyldu,
reynir enginn til að hefja sig
yfir annan, og enginn gæti það.
Börnin eru hamingjusöm, þau
vita að þau eru hluti af stórri
fjölskyldu, þau skemta sér betur,
enginn er afskektur, enginn
fieiminn, enginn er hafður út-
undan. Þau hafa vanið hverl
annað. Hafi eg kent þeim nokk-
uð, þá er það hógværð og góð-
girni.
Þegar mér kemur til hugar
að minnast þess, sem eg hefi
gert fyrir börnin min, þá verður
sú ihugsun i fyrirúmi, hvað þau
hafi gert fyrir mig.
Eg vildi eg ætti 12 börnum
fleiri, eins og þau—jæja, minsta
kosti einu fleira.
—Digest. — E. G.
SEEDTÍME'
cvnd
HARVEST'
Bv
Dr. K. W. Neatby
” > Dirtdor, AvnevUurat Dtpariwunt
North-West Llno Elevator* Aaeociatioa
Emergency Change in Price
Rales of Hog Grades
Like Easter bonnets, fashions
in hogs change too. A iittle
more weight and finish on the
market hog is the order of the
day. The recent announcemen!
that the same price will be paid
for B-3 hogs as lighter weights
in the same grade category does
not represent a radical change
in the minds of Canadian Bacon
Board officials. They have been
urging heavier weights in order
to make more oertain that the
600,000,000 lb. British bacon cnn-
tract will be fulfilled or ex-
ceeded. The change should be
riegarded as a temorary expedient
rather than a permanent mea-
sure. The object is to get more
pounds of bacon from the hogs
marketed. Farmers are asked
not to márket a hog until it has
reached at least 200 lbs. live
weight. This should he good
news for farmers. A little more
finish can þe put on their hogs
with that extra barley they are
planning to grow this year, with-
out feari of a pricee discount on
B-3 hogs weighing around 220
lbs. The change in price regula-
tions does not upply to C-3 or
D-3 grades.
There ane six official carcass
grades. These are “A”, “B”,
“C”, “D”, “E” and Sows. “A’s”
are carcasses from top quality
bacon hogs. The remaining
grades decrease progressively in
general quality.
Carcass weight range
Grade Class 1 Class 2 Class 3
lbs. lbs. hls.
“A” 140-170
“B” 135-175 125-134 176-185
“C” 135-175 120-134 176-185
“D” 135-175 120-134 176-185
“E” Includes — unfinished,
oily, rejected, condemn-
ed, physically injuried,
stags or ridlings.
Sows Includes all females
that have raised one or
more litters.
Page 59 of the Producers
Grading Guide, publisihed by The
Nprth-West Line Elevators As-
sociation, describes and indicates
the weight ranges for the hog
grades. If you should not have
a copy of this booklet which,
incidentally, outlines the official
grade descriptions for all prairie
farm products, your local line
elievator grain buyer will gladly
secure one for vou.—Contributed
by T. B. Pickersgill.
Á DANSLEIK
Hér er æskan fjöri fu!lv
frið og ró að banna,
þeim, sein vilja grafa gull
úr grjóti minninganna.
Th. Nelson.
Milli áleins og sleggju
(Framh. frá bls. 3)
gefa hæli mitt. Eg vóg mig ofan
þreif í kúlubyssuna, gekk til
slöngunpar og skaut haus henn-
ar í tætlur.
Að sjá tígrisdýrið fast á milli.
blöðugra kjálka kyrkislöngunn-
ar, er það hræðilegasta, ógeðs-
legasta og fágætasta, sem eg hefi
séð um mína daga.
I sama bili komu félagar mín-
ir, þeir höfðu gengið á skot-
hljóðið. Annar þeirra skar eina
klóna af tigrisdýrinu, og ber eg
hana á úrfestinni síðan til minja.
Skrítlur
Gerða: “Ef eg eignast mann,
þá vildi eg óska þess, að hann
yrði litillátur.”
Gunna: “Þú þarft nú varla að
efast um að svo verður, ef þii
giftist.”
•
Bóndi koin i kaupstað með hest.
Hesturinn varð staður á einni
fjölfarinni götu og bóndinn
koin honum ekki ófram. Götu-
strákar og gárungar slógu sér
þar að og skemti sér við að
horfa á viðureign bónda og hests-
ins. Loks spurði einn úr hópn-
um borginmannlega: “Færðu
ekki idíótinn áfram?”
Bóndi svaraði ofur rólega:
“ó-nei, hann vill nú endilega
dvelja ofurlitið hjá félögum sin-
um hérna á götunni.”
Pétur (sem er lítill vexti)
gengur á götu milli tveggja stór-
höfðingja, sem eru risar að vexti.
— Þá segir annar þeirra:
“Finst þér ekki, Pétur, lítið
fara fyrir þér hérna á milli okk-
ar?”
Pétur: “ó-jú, eg er á milli
ykkar, eins og tíeyringur á milli
tveggja fimmeyringa.
Eitt sinn var verið að draga
seðla um húsdýr á hlutaveltu;
var þá hrópað upp: “Nr. 13.
Feitt svín!” Þá gellur við feit og
digur slátrarakona mjög glöð:
“Það er eg.”
•
Dómari: “Þér hafið skammað
Iögregluþjón og hótað að berja
hann. Hafið þér nokkuð yður til
afsökunar?”
Kærði: “Já, herra dóinari. Eg
er búinn að missa nokkrar fram-
tennur, svo að það getur vel ver-
ið, að einhver ljót orð hrjóti ó-
vart út um skörðin.”
FLESK handa BRETUM
að viðbættu
SVÍNAKJÖTI fyrir CANADA
7>/2 MILJÓN SVÍNA Á ÁRI ÞARF TIL AÐ
FULLN/EGJA ÚTFLUTNINGSKRÖFUM,
OG SVÍNAKJÖTS NOTKUN HEIMA FYRIR
Til þess að fullnægja þessum kröfum, ætti hver framleiðandi
að senda á markað SEX svín fyrir hver FIMM send 1941
HÉR ER ÚTKOMAN f CANADA:—
Ár Skoðaðar slátranir Af liundraðl yftr Fyrra ár Flesk útflutt iniljóu pund Af liundrafti yfir Pyrra ár
1938 3,137,000 169.5
1939 3,628,000 15.7 186.5 10.0
1940 5,455,000 50.4 344.1 84.5
1941 6,274,000 15.0 460.8 33.9
YFIRSTANDANDI ÞÖRF
7,500,000 19.5 600.0 30.2
Til þess að ná þessu marki verður nauðsynlegt:—
Að sýna gyltum alla hugsanlega nærgætni um meðgöngutímann.
Að auka um 20 af hundraði undaneldis gyltur nú í vor.
Að hleypa til gyltna tvisvar á ári. V /
Að selja hvert svín, sem náð hefir 200 til 210 punda þunga.
Til freknri upph'/singn rúðgist við búnaðnrráðuneyti fylkis yðar, Land-
búnaðarháskólann, næsta Tilraunabú Sambaftdsstjórnar, eða Griparæktar-
skrifstofu Búnaðarráðuneytis Sambandsstjórnarinnar.
____ ____________________________________1-152
AGRICULTURAL SUPPLIES BOARD
Dominion Department of Agriculture, Ottawa
Honourable James G. Gardiner, M inister