Lögberg - 30.04.1942, Blaðsíða 3

þeir Suðurlandamenn, heldri
maður og þjónn. Sá fymefndí
var hár og grannur með slýgræn-
an andlitsblæ og og með stór
dökk augu, hann var klæddur
siðri yfirhöfn, en ofanundan
henni sást koma skór á sverðs-
skeiðum. Hinn maðurinn var
lægri en hraustlegri, með þykk-
an, hrokkinn kamp og flóttaleg-
ur útlits. Hann var i samkyns
yfirhöfn og húsbóndi hans.
Eftir að þeir höfðu talað við
ökuþjóninn, hurfu þeir inn i
skuggann í götu þeiri er eg mót
vilja mínum var staddur í. I>eir
námu staðar gagnvart mér, og
þótt eg aldrei hafi álitið mig
hugdeigan, þá tróð eg mér upp
að steinveggnum titrandi af ótta.
Mennirnir pískruðu nú eitthvað
sainan á útlendu máli, svo fór
lægri maðurinn að raula leikhús-
vísu, sem hinn ávítti hann fyrn.
há varð steinhljóð. Við biðum
allir þrír eftir einhverju. Eg
reyndi ekki til að giska á hvað
það gæti verið, en sá að þeir
lélagar störðu á steinriðið. Mér
varð ósjálfrátt að lítá þangað
'Sinnig, með því eg bjóst við að
persónur er ættu að leika næsta
sýningu í leik þessum kæmu
einmitt þaðan.
Og loksins komu leikendurnir.
Aldraður maður með unga
stúlku við hönd sér, og þjónn
með ljósker sáust efst á stein-
riðinu og bjuggust til að feta
ofan. Það var bjart af tungl-
skini, svo sem væri hádagur, og
gat eg því greinilega séð góð-
mannlega og göfugmannlega and-
lit aldraða mannsins, og jafn-
framt þvi yfirbragð þeirrar feg-
urstu stúlku, er eg á æfi minni
hefi ilitið- Eg legg ekki út í að
lýsa henni, því til þess vantar
•nig bæði vilja og mátt, en get
þess aðeins. að þegar hún fetaði
°lan slitna riðið, þá virtist mér
hún bera engiis ásjónu. Þegar
þau gengu fram á fyrirsætið,
heyrði eg aldraði maðurinn sagði
‘ hluttekningarróm á bjagaðri
ensku: “Það er undarlegt, Caris-
sina, að aumingja Pietro skyldi
verða svona hastarlega veikur.
Vonandi —”
Nú byrjaði sorgarleikurinn. í
einni svipan lá þjónninn með-
vitundarlaus á strætinu. Hraust-
legri maðurinn hafði þrifið til
áldraða mannsins, sem árang-
nrslaust reyndi að slíta sig laus
an og samhliða þessu hafði hús-
hóndi hans tekið annari hendi
l*m mittið á ungu stúlkunni og
leitaðist við að draga hana að
'agninum, en með hinni hélt
hann fyrir munn henni. Eg
hom upp engu orði fyrir
*hræðslu, — sem eg tæpast get
nefnt hugleysi — þar sem eg
stóð náfölur og nötrandi af
skelfingu i sömu sporum og
horfði á hvað fram fór. Fólkið
hafði nú borist fram í tungls-
hirtuna og svipurinn á andlitum
þess mótaðist með óumræðilegri
nákvæmni í endurminninguna.
Mér kom það draugalega fyrir
sjónir og óeðlilegt í mánaskyn-
*nu. Andlit aldraða mannsins
]ýsti bæði hrygð og reiði, en þó
óttalaust, þótt hann ekki gæti
losað sig frá fjandmanni sínum.
Augu háa mannsins loguðu æðis-
lega af taumlausri ástríðu, og
fölt andlitið var afskræmt, þegar
hann var að lokka stúlkuna með
orðuin að fylgja sér að vagnin-
u*n. í andliti stúlkunnar lýsti
sér hatur og viðbjóður blandað
hræðslu, er hún reyndi af öllu
niegni að iosa sig úr faðmlagi
hans, og þegar maðurinn laut
niður að henni með græðgislegu
girndartiliti varð hann beinlínis
ójöfull€gUr Hann kallaði eitt-
hvað til félaga sins, er samstund-
is dróg svíerð sitt úr sliðrum,
eins og hann ætlaði að vega að
aldraða manninum. Þegar stúlk-
an varð þess vör. braust hún um
nieira en nokkru sinni áður, ti,l
að slíta sig lausa. Sverðið var
reitt upp til að greiða aldraða
Jnanninum banahögg-
Alt i einu var sem líifsþróttur
niinn væri snertur af töfrasprota,
°g á augabragði var eg kominn

inn í miðjan hópinn og hafði
greitt fantinum svo mikið högg
að hann slengdist niður sem
dauður, en sverðið hraut 20 fet
í loft upp.
Og enn er mér hópurinn í
fersku minni eins og leit fu
fyrstu sekúndurnar. Fram und-
an mér stóð unga stúlkan, sem
nú var orðin laus við háa mann-
inn. Blómlegu varirnar titruðu af
geðshræringu, og himnesku aug-
un loguðu af þakklátsemi og
endurvakinni von; við hlið henn-
ar stóð faðir hennar og starði á
mig orðlaus af undrun með op-
inn munn. ' Til vinstri handar
stóð hái maðurinn. Augun
ranghvolfdust í höfðinu af
djöfullegri heift, hann hvesti á
mig augun og með hægri hendi
kipti sverði sínu úr slíðrum.
Kven-tigrisdýr, sem hefir séð
ketlinga sína drepna fyrir aug-
um sér og hefir veiðimanninn í
stökkfæri, hlýtur að líta þannig
út þegar hún hniprar sig sam-
an til að stökkva.
Eg laut niður, þreif sverðið er
lá við fætur mér. Allir þögðu
og stóðu kyrrir í sömu sporum.
Hópmynd þessi breyttist við það
að fótatak heyrðist og eg sá að
ökumaðurinn hafði yfirgefið
hestana og kom hlaupandi til
okkar.
“Farið með hana burt,” hróp-
aði eg til aldraða mannsins --
“Farið með hana!” og benti á
steinriðið. “En þér, herra minn,
sem guð---------—” — Hugsið
ekkert um mig, þér getið útvegað
hjálp,” sagði eg. — Þau fóru
ofurlitið af stað, en hái maður-
inn eJti. Mér tókst að komast í
veg fyrir hann- Sverð okkar
skullu saman, er hefti ferð hans.
Þegar eg var ungur hafði eg
lært vopnaburð, og var það leik-
ur er eg kaus mér öðrum leikj-
um framar, en fjandmaður minn
var öllum fimari þeirra er eg
hafði ]>ekt. Hefði hann eigi ver-
ið jafn æstur og hann var, hefði
ihann vegið mig þegar í stað, en
hann var svo blindur af ofsa-
bræði, að hann færði sér eigi i
nyt yfirburði sína. í þriðju at-
rennu fann eg stingandi sárs-
auka í vinstri handleggnum, og
vissi eg að sverð hans hafði hitt
mig. Eg heyrði nístandi ang-
istaróp ofan frá riðinu. í“Faðir
ininn — eg ætla að fara ofan td
hans. Ætlum við að láta hann
falla sem bjargaði lífi okkar.”—
Það sem nú kom fyrir er einn
átakanlegasti hluti sögu minnar,
en það eru næg efni til afsökun-
ar, lífslöngun mín og nauðvörn
og hálfgert meðvitundarleysi i
þætti þeim er eg lék í sorgarleik
]>essum. Það sem skeði var í
stuttu máli þetta: í hinni ó-
stjórnlegu bræði sinni hafði
fjandmaður ininn eigi gætt sín
er hann gjörði þriðju atrennuna,
og sat eg mig þá eigi úr færi,
heldur rak sverðið í gegnum
íhann upp að iskafti. Aftur
heyrðist óp frá riðinu. Eg stóð
sem dæmdur, og horfði á blóð-
dropana sem drupu af sverði
inínu, ofan á strætissteinana,
og feigðarsvijiinn en smáfærðist
yfir andljt manns þess er hafði
vegið. Svo heyrði eg að hvíslað
var í eyra mér, um leið leit eg
upp og sá ungu stúlkuna við
hlið mína. — “Æ, herra minn-
þér verðið að flýja héðan tafar-
laust,” mælti hún og tók út-
saumaðan klút upp úr vasa sin-
um, er hún í skyndi batt utan
um handlegg minn. — Hann
vann til þess,” bætti hún við og
leit með viðbjóð þangað er dauði
njaðurinn lá. “En hann er
ífrændi kardínálans, og þér verð-
ið að flýja. Þér hafið bjargað
lífi minu og föður míns einnig.
Segið mér nafn yðar?” — John
Tregarron.” — “Rött er það, og
eg iheiti —” Hún þagnaði og
hlustaði. “Varðmennirnir koma,
ökumaðurinn h^fir sótt þá. Við
verðum að fara. ó, flýtið þér
yður!” — “Og hvert er nafn
yðar?” spurði eg með ákafa. Þá
suðaði fyrir eyrum minum. Mér
sortnaði fyrir augum af sárri
verkjarþraut i vinstra handlegg-
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 30. APRÍL, 1942
3
inn. “Og hvert er nafn yðar?”
spurði eg aftur með veikum
málróm.
“Emerson læknir, verið þér nú
stiltur og reynið ekki ineira á
yður.” — Eg opnaði augun og
sá að eg var í svefnherberginu
mínu. öðru rnegin við rúmið
stóð húsmóðir mín, en hinumeg-
in læknirinn.
“Hvað hefi eg verið hér lengi
og hvað er klukkan? Kanskt
þetta hafi verið draumur?” -—
“Þér fundust meðvtundarlaus í
Belton stræti kl. 3% særður í
vinstri handlegginn. Einhver
ökumaður ók yður heim, og nú
er klukkain 5.11 in.” — “Var eg
einn? Fanst nokkuð hjá mér?”
— “Það var engnn hjá yður.
Svo fljótt sem þér getið gefið
skýrslu um það, sem fyrir yður
hefir komið. mun lögreglan gjöra
gangskör að því að þeir? sem á
yður hafa unnið fái makleg
málagjöld. Útlent sverð fanst
við hlið yðar, og kvenmanns-
vasaklút var bundið um hand-
legg yðar.” — “Hvar er vasa-
klúturinn?” — Svo var mér af-
hendur útsaumaður klútur úr
mjög smágjörfu efni, allur blóð-
ugur, með nafnstöfum í einu
hornmu. — “Hlustið nú á, Mrs.
Burdett, það sem eg ætla að
segja,” mælti eg og sneri máli
mínu að húsmóður minni. “Fari
svo að eg veikist, mæli eg svo
fyrir, að kilútur þessi sé varð-
veittur með þeim ummeirkjum er
hann nú hefir; leggið hann þarna
ofan i skúffuna og eigið ekkerí
við hann framar — svona þetta
er ágætt. Nú ætla eg að reyna
til að sol'na.” —•
Svo liðu þrir mánuðir til þess
eg gat farið á flakk aftur og
hafði verið langt leiddur í heila-
bólgu. Eg sagði lögreglunni að
legan hefði svift mig öllu minni
á því er fyrir mig hafði komið
um nóttina á strætinu, en slík ó-
sannindi. Jafnvel smæstu atvik
atburðarins voru greypt óafmá-
anlegu letri i sál minni, og ekki
hvað sizt himneska andlitið ungu
stúlkunnar er eg hafði bjargað.
Eg lagði niður þingmenskuna og
slepti með öllu lífsstefnu þeirri,
er eg áður hafði sökt mér ofan
í. Eg fór úr London til megin-
landsins og þaðan til ítalíu. og
þótti mér þar liklegast til rann-
sóknar. Eg skeytti engu hættu
þeirri er eg stofnaði mér í fyrir
að vera kærður um morð, ef lýs-
ing hefði verið gefin út af mér
opinberlega. Eg varði tveimur
mánuðum í leit í borgunum á
Norður ftalíu, en alt kom fyrir
eitt. Loks komst eg til Florenz
og hóf þar leitina tafarlaust í út-
hlutum borgarinnar. Að kvöldi
annars dags höguðu örlögin þvi
svo til, að eg ait í einu var stadd-
ur undir sömu steinsvölunum og
nóttina góðu, og atburðurinn all-
ur rann jafnskjótt upp fyrir
hugskotssjónum roínum. Eg
stikaði upp eftir gráa steinrið-
inu, og starði á koparmynda-
stytturnar er virtust draga eftir-
tekt mína að sér með töframagni.
Nú var hér alt kyrlátt og frið-
samt, og enginn hefði trúað því
að fyrir jafnstuttum tíma hefði
hér verið háður jafn alvarlegur
leikur og átt hafði sér stað. Eg
nam staðar á vissum stað á
strætinu og aðgætti steinlagn-
inguna. Þarna sást það; eftir-
stöðvar eftir stóran hlóðblett.
Leiðsögumaður minn hafði
sjáanlega • veitt því eftirtekt,
hversu gaumgæflega eg virti
blettinn fyrir mér tók nú til
máls og ypti öxlum.
Mónsieur er að horfa á blóð-
blettinn. Þér hafið vafalaust
heyrt söguna af því sem hérna
gerðist fyrir 6 mánuðum síðan”
— Eg hristi höfuðið svo hann
hélt áfram. “Aðalsmaður nokk-
ur hér í borginni, greifi di
Fiolessi er á höll skamt frá
steinriðinu þarna, giftist enskri
konu, og átti við henni eina
dóttur. Ungur maður Signor
Mulazzi fékk brennandi ást á
henni. Það var mjög undarlegur
maður, menn héldu jafnvel að
hann væri vitskertur, en hvað
sem því leið, þá vildi hin ung.i
stúlka hvorki heyra hann né sjá.
Honum datt þá það andstyggi-
lega ráð i hug að nema hana á
brott að næturþeli. í því skyni
sendi hann mann um kl. 3 um
nóttina til greifans, er kvaðst
kominn frá föðurbróður hans,
er býr skamt héðan og hafði
verið mjög lasinn; sendi-
maður kvað hann liggja fyrir
dauðanum og hann óskaði eftir
að fá að kveðja greifann og
Signoru Adrienne áður en hann
létist. Þau klæddust því í hasti
og lögðu af stað með aðeins ein-
um þjóni. Þegar þau komu að
þessum stað. spratt Signor
Mulezzi og varmenni nokkurt,
er hann • hafði keypt, fram og
réðust á þá. Þjóninum var
fleygt flötum, hálfdauðum, Sign-
orinn var dreginn burt og faðir
hennar, er isjálfsagt hefði verið
drepinn, ef ekki í sama bili hefði
komið að risavaxinn Englending-
ur, felt fylgdarmanninn með
hnefahöggi, þrifið sverð hans og
lagt Mulezzi í gegn, sem þó var
ieinn frægasti skilmingamaður
borgarinnar. Þegar næturverð-
irnir koinu var Mulezzi dauður
og Englendingurinn horfinn, og
hefir ekki spurst til hans síðan.
Þetta er mjög undarlegt, eður
finst yður það ekki?” — “Jú,
mjög svo undarlegt. Er svo leit-
inni að þessum Englending hald-
ið áfram?” — Hann hristi höf-
uðið. — “Nei, málið var barið
niður Ofbeldisverk það er
Mulezzi ætlaði að fremja. drap
niður alla hluttekningu fyrir af-
drifum haras, og engir aðrir en
Fiolessi greifi hafa reynt að hafa
upp á Englending þessum. Dag-
inn eftir viðburðinn var mikið fé
lagt til höfuðs honum, en þegar
greifinn hafði sagt sögu sína
yfirvöldunum, voru fundarlaunin
tekin aftur.” — “Við skulum
snúa aftur til gistihússins. Eg
hefi nægilega séð mig um i dag,”
sagði eg í styttingi.
Eg reikaði um borgina í viku
eftir þetta en kom mér aldrei
að að framkvæma neitt, en loks-
ins var það kvöld eitt, er sólin
var að setjast bak við hæðirnar,
að eg fetaði upp steinriðið, og
lét kynna komu mína greifanum
Palasso Fiolessi. Þjónn fylgdi
mér gegnum mörg skrautleg her-
liergi, og eftir mörgum marmara-
göngum, þar til að við komuin
í sal einn, er lniinn var að ensk-
um hætti. Fólkið var út á svöl-
unuim. Þar skildi þjónninn við
mig, en gekk að dyrunum og
kallaði: ‘‘‘Signor Tregarron!” —
Eg sleppi að lýsa viðtökunum og
veru minni í höllinni meðan eg
dvaldi þar og svo í sumarhýsi
hans við Róm, með því að eg
er að skrifa játningu. en ekki
ástarsögu.
Gkkur kom saman um, að
minnast aldrei á þenna atburð,
er hafði komið okkur í kynni.
Hann var þrunginn af sárum
endurminningum fyrir okkur
öll. Stundum auðnaðist mér að
hrinda honuin úr huga mér,
einkum þegar íhugurinn snerist
um Adrienne. Sórstaklega var
það þó ljúft og unaðslegt sumar-
kvöld eitt, er við þrjú sátum úti
í garðinum hjá sumarhýsi greif-
ans við Róm, þegar Adrienne
hvíslaði í eyra mér því orði, er
trygði mér hamingju mína, og
lét allar óskir niínar rætast. Eg
tók i hönd hennar og leiddi hana
til greifans, sem lagði blessun
sína yfir okkur- “Sonur minn!”
imælti hann, “þetta er það sem
eg hefi lengi þráð. Guð blessi
ykkur!”
Svo vék hann sér afsíðis yfir-
kominn af tilfinningum sínurn.
Við Adrienne héldumst í hendur
og gengum yfir grasflötina mill-
um marmaramyndanna og dáð-
um gullnu birtuna af suðræna
mánanum, er endurskein á öld-
um Tíber-árinnar og Ijómaði á
Vínþrúguklösunum, er klæddu
brekkurnar hinnmegin árinnar.
ó, þá var" lífið unaðslegt!
Nú er sögu minni lokið. Eg
hefi gefið glögga en ófegraða lýs-
KAUPIÐ ÁVALT
LIMBER
hjá
THE EMPIRE SASH & D00R CO. LTD,
HENRY AVENUE and ARGYLE STREET
Winnipeg. Man. - Phone 95 551
ingu af því er fyrir mig kom
þessa nótt. Dularöfl þau, er vér
eigi fáum skilið í okkar núver-
andi ástandi, birtust mér og létu
mig kenna á mætti sínum.
Eg býst ekki við að allir trúi
sögu ininni, en eg hefi létt á mér
áhyggjum. það finn eg glögt
er eg les það er eg nú hefir skrif-
að, og svo er það ekki framar
leyndarmál — og-----og Adrienne
kallar á mig. Eg verð að fara.
Familie Journal — E. G.
“Þeir búa ekki til eins góða
spegla núna, eins og þegar eg var
ung,” sagði kerling, þegar hún
gekk fram hjá spegli og sá
sjálfa sig.
BÆN
Þú alheims sál, þú lífsins líf!
þú ljósið heims og allra hlíf,
er tigna þig, eg til þin svíf
í trú á kaldri braut!
ó, vertu mín og minna hlif
gegn mæðu og syndaþraut!
ó, farsæl vora fósturjörð!
Og faðmi vef þú kristna hjörð!
Lát gróa líf um land og fjörð
og leið oss hættum fjær!
Við dauðann engla- heilög -hjörð
oss himni flytji nær!
G■ Kaldbak.
Business and Professional Cards
Peningar til útláns
Sölusamningar keyptir.
Bújarðir til sölu.
INTERNATIONAL LOAN
COMPANY
304 TRUST & LOAN BLDG.
Winnipeg
DR. B. J. BRANDSON
213-220 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sts.
Phone 21 834—Oífice tlmar S-4.30
•
HeimiU: 214 WAVBRLEY ST.
Phone 403 288
Winnipeg, Manitoba
Legsteinar
sem skara framúr
Úrvals blágrýti
og Manitoba marmari
SJcrifió eftir verðskrá
GILLIS QUARRIES, LTD.
1400 SPRUCE ST.
Winnipeg, Man.
J. J. SWANSON & CO.
LIMITED
308 AVENUE BLDG., WPEG.
•
Fajsteignasalar. Lelgja hús. Ot-
vega peningalán og eldsábyrgð,
bifreiðaábyrgð o. s. frv.
PHONE 26 821
Dr. P. H. T. Thorlakson
205 Medlcal Arts Bldg.
Cor. Graham og Kennedy Sts.
Phone 22 866
•
Ree. 114 GRENFELL BLVD.
Phone 62 200
DR. A. BLONDAL
Physician & Surgeon
602 MEDICAL ARTS BLDG.
Sími 22 296
Heimili: 108 Chataway
Stmi 61 023
H. A. BERGMAN, K.C.
islensskur lögfræðingur
•
Skrifstofa: Room 811 McArthur
Bulldlng, Portage Ave.
P.O. Box 1666
Phones 96 062 og 39 043
Arthur R. Birt, M.D.
605 MEDICAL ARTS BLDG.
Winnipeg
Lækningastofu-simi 23 703
Heimilissími 46 341
Sérfrœðingur í öllu, er að
húðsjúkdómum lýtur
Viðtalstími: 12-1 og 2.30 U1 6 e. h.
EYOLFSON’S DRUG
PARK RIVER, N.D.
lslenzkur lyfsali
Fólk getur pantað meðul og
annað með pústi.
Fljót afgreiðsla.
DRS. H. R. & H. W.
TWEED
Tannlœknar
•
406 TORONTO GEN. TRUSTS
BUILDING
Cor. Portage Ave. og Smlth St.
PHONE 26 545 WINNIPEG
ST. REGIS HOTEL
285 SMITH ST„ WINNIPEO
•
pœpilegur og rólepur bústaffur
í miðbiki borparivnar
Herbergí S2.00 og þar yfir; mefi
baCklefa $3.00 og þar yfir.
Ágætax mft.ltíOir 40c*—60c
Free Farkinp for Cbueats
THE WATCH SHOP
Diamonds - Watchcs - Jewelry
Agents for BULOVA Watches
Marriage Licenses Issued
Thorlakson & Baldwin
Watchmakers and Jcwellers
699 SARGENT AVE., WPG.
Thorvaldson &
Eggertson
Lögfrœðingar
300 NANTON BLDG.
Talsiml 97 024
DR. A. V. JOHNSON
Dentist
•
606 SOMERSET BLDG.
Telephone 88 124
Home Telephone 27 703
A. S. BARDAL
848 SHERBROOOKE ST.
Selur Ukkiatur og annast um út-
farir. AUur útbúnaður sá besU.
Ennfremur selur hann allskonar
mlnnlsvarða og legstelna.
Skrlfstofu talsiml 86 607
Heimilis talsfml 601 562
Dr. S. J. Johannesson
215 RUBY STREET
(Beint suður af Banning)
Talsimi 30 877
•
Viðtalsttmi 3—5 e. h.
DR. ROBERT BLACK
Sérfræðingur í eyrna, augna, nef
og hálssjúkdðmum
216-220 Medical Arts Bldg.
Cor. Graham & Kennedy
VlðtalsUml — 11 U1 1 og 2 U1 I
Skrlfstofusimi 22 261
Helmilisslml 401 »91
Office Phone Pe» Phone
87 29? 72 409
Ðr. L. A. Sigurdson
109 MEDICAL ARTS BLDG.
Office Hours: 4 p.m.—6 p.m.
and by appointment