Lögberg - 01.03.1945, Qupperneq 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN, 1. MARZ, 1945
5
ÁHUGAMÁL
rVENNA
Ritstjóri: INGIBJÖRG JÓNSSON
Þvottadagur
Þvottapokar ættu að vera í
öllum svefnherbergjunum og
heimilisfólkið vanið á að setja
óhreinu fötin sín í þá. Það flýtir
fyrir húsmóðurinni. Þegar hún
hefur safnað saman öllum
óhreina þvottinum, ætti hún að
láta hann á langt borð eða hillu
1 þvottaherberginu, leggja hrein
blöð á gólfið svo hann ekki ó-
hreinkist, ef hann stríkst við það.
Nú aðgreinir hún þvottinn
þannig:
Hvítt léreft og lín.
Ljóslitt léreft og lín.
Dökklitt léreft og lín.
Föt, sem láta litinn.
Föt úr efni, sem verður að þvo
varlega, rayon, ull og silki.
Nú aðgreinir hún í sundur
þvottinn, sem er mjög óhreinn
^ra þeim, sem er minna óhreinn,
Setur til hliðar blettóttar flíkur
oða dúka til sérstakrar hreinsun-
ar áður en þær eru látnar í
þvottabalann; athugar bvort
sauma þarf á hnappa eða gera
þarf við saumsprettur og göt.
®itt nálarspor á undan þvotti
sparar níu eftir hann.
Hvíta þvottinn skal leggja í
bieyti í volgt vatn. Það leysir
UPP óhreinindin og styttir þvotta
tírnann, því sápan verkar þá
Ijótar á þvottinn. Þvotturinn
þ^rf ekki að liggja í bleyti leng-
Ur en 10 til 15 mínútur.
Berðu sápu á kraga og líning
ar eða aðra staði, sem er óhrein
^stir; vefðu flíkina saman o,
e§ðu í bleyti. Léreft og lín, sen
e^ki láta litinn má einnig leggj
| bleyti. Þær flíkur, sem lát
hinn, má aldrei leggja í bleyt:
Ue heldur rayon, silki eða ullar
efni.
Nú skal setja vatn í þvotta-
yólina, sem er 130 til 150 gráður
a ^ahr.; setja svo vélina á stað
°S bæta sápu í balann þar til
SaPufroðan ofan á balanum er
Ulu 2 til 3 þumlungar á þykkt.
^egar víst er að öll sápan sé
eyst upp, skal láta fötin í, smátt
eg smátt, eftir því, sem stærð
Pvottavélarinnar leyfir. Það er
aríðandi að setja ekki of mikið í
þvottavélina í einu, því ekki
einungis getur það íþyngt mót-
0fn,Urn um °f heldur einnig kom-
1 1 veg fyrir að fötin hreyfist
yuðveldlega til og frá, þannig að
ahrif sápunnar fái að njóta sín
hl fulls.
Hve lengi þvotturinn stendur
yfir er undir því komið hve
°hreinn hann er. Fimm mínútur
eru fullnægjandi fyrir þvott, sem
e , i er mjög óhreinn; átta til tíu
uu’nútur fyrir miðlungs þvott en
lmmtán rnínútur fyrir utanyfir-
Uxur og verkamanna föt, sem
eru mjög óhrein. Það getur ver-
1 skaðlegt að þvo þvott of lengi
fegna þess að hætta er á óhrein-
lndin setjist að í honum á ný.
í hvert skipti og þvotturinn er
ekinn úr balanum, sé vaínið
e hi mjög óhreint, skal hleypa
Uokkru af því í burtu og setja
a íka mikið í staðinn af hreinu
Vatni og bæta við sápu unz nægi-
eg sápu froða fæst.
, ^að liggur í augum uppi að
°hreint vatn þvær ekki þvott-
inn hreinann og þess vegna er
sjálfsagt að skifta um vatn þegar
það er orðið mjög óhreint.
Fyrir hvíta þvottinn ætti
vatnið að vera 130 til 150 gráður
Fahr. Fyrir mislitann þvott þarf
vatnið að vera dálítið meira en
ylvolgt, en ekki undir neinum
kringumstæðum snarpheitt. Föt
sem láta litinn skulu þvegin sér
í fremur köldu sápuvatni, fljót-
lega og með nærgætni. Sápuna
í þeim skal skola úr fljótt í þrem-
ur vötnum við sama hita; kreistu
úr þeim vatnið, vefðu inn í
þurku, sem snöggvast og hengdu
síðan upp í skugga.
Fara skal varlega að því að
þvo fín efni, eins og silki, rayons
og ullarefni. Nota skal fremur
kalt sápuvatn. Ekki má leggja
þessi efni í bleyti né nudda þau
né snúa upp á þau, heldur skal
þrýsta sápuvatninu í gegnum
þau. Ef þau eru þvegin í þvotta-
vélinni, má ekki renna vélinni
lengur en 2 til 3 mínútur.
Þegar búið er að þvo fötin, er
áríðandi að nota rétta aðferð við
það að skola úr þeim sápuna.
Fyrsta vatnið ætti að vera á sama
hitastigi og þvottavatnið og láta
dálítið af “softener” í það. Næst
er þvotturinn skolaður úr köldu
vatni og ef nóg vatn er við hend-
ina ætti að gefa honum þriðja
baðið.
Sumar konur skola þvottinn
fyrst úr volgu vatni sem ofur-
lítilli sápu hefur verið bætt í;
næst úr tæru volgu vatni og
síðast úr köldu vatni.
Ef þvotturinn er skolaður í
þvottavélinni, er hún látin snú-
ast í þrjár mínútur. Vinda skal
þvottinn á milli þess að hann er
skolaður og hann tekinn úr bal-
anum áður en vatninu er bleypt
í burt, annars setjast óhreinindin
úr vatninu í hann.
Blámi, ef hann er rétt notaður,
veitir hvíta þvottinum fagran
blæ. Láta skal hann í síðasta
skolunarvatnið eftir þeim regl-
um, sem standa utan á pökkun-
um. Gæta skal þess að bláminn
blandist vatninu vel; hrist er úr
fötunum og aðeins fá sett í vatn-
ið í einu og vatninu haldið í
hreyfingu.
Það hefir einnig mikið að segja
hvernig þvotturinn er undinn.
Silki, rayon og ullarefni, má
aldrei- vinda með því að snúa
upp á þau, heldur aðeins kreista
úr þeim vatnið og vefja síðan
innan í þurkur.
Ef vinda á þvottavél er notuð
skal brjóta flíkina saman, þannig
að efnið sé yfir hnöppum og öðru
slíku, svo þeir strjúkist ekki af
þegar flíkinni er rennt í gegnum
vinduna.
Þegar silki, ull og rayon efn-
um er rennt í gegnum vinduna
skal losa á keflunum.
Ef eitthvað af þvottinum er
stífað, skal það gert strax og
búið er að vinda hann upp úr
síðasta skolunarvatninu. Nota
skal heita stífunarblöndu fyrir
hvítan þvott, en volga fyrir mis-
litann þvott. Stífaði þvotturinn
er undinn vel og hengdur upp
strax.
Meira næst.
Biblíu-Björn var maður biblíu-
sstur og kryddaði einatt mál
sitt með tilvitnunum úr Biblí-
unni, en ekki var laust við að
honum færist það stundum held-
ur hlaufalega.
Eitt sinn kom Björn votur og
hrakinn úr póstferð til amtmanns
ins. Sagði hann þá við Björn, að
honum mundi ekki veita af að
fara til kvenfólksins og láta það
Velgja sér. Biblíu-Björn svaraði
því brosandi: “Skrifað stendur:
Þú skalt ekki freista Drottins
Guðs þíns.”
Vonin er draumur hins vak-
andi manns.
Franskur málsháttur.
* * *
Auður er þræll hins vitra en
drottnari hins heimska.
Enskur málsháttur.
* *
Ekki er allt hollt í maga, sem
er sætt í munni.
Danskur málsháttur.
Rœða
■
(Frh. a/ bls. 4)
son, féhirðir félagsins, hefir, eins
og undanfarin ár, látið sér hag
skólans miklu skifta. Stendur
félagið, og allir, sem þessum mál-
um unna, í mikilli þakkarskuld
við kennarana fyrir fórnfúst
nytjastarf þeirra í þágu vestur-
íslenzkra menningarmála, og
gildir hið sama um aðra, sem
hlynnt hafa að þessu þarfa skóla-
haldi.
Milliþinganefnd í fræðslumál-
um hefir einnig verið starfandi
á árinu, og skipa hana hinir sömu
og áður undir forystu frú Ingi-
bjargar Jónsson. Hefir nefndin
meðal annars haft það hlutverk
með höndum að útvega nýjan
forða kennslubóka í íslenzku
heiman um haf, og hefir orðið
vel ágengt í því efni, með góðri
aðstoð Þjóðræknisfélagsins á ís-
landi.
Ýmsar af deildum félagsins,
svo sem deildin í Riverton, undir
handleiðslu Sveins Thorvaldson,
M.B.E., vara-féhirðis félagsins,
og deildin að Gimli, en forseti
hennar er dr. Kjartan Johnson,
hafa starfrækt íslenzkuskóla við
ágæta aðsókn, svo að til fyrir-
myndar má telja.
Á síðastli ðnu þjóðræknisþingi
var samþykkt fjárveiting til
stuðnings íslenzkukennslu af
hálfu deilda félagsins. Tel eg það
bæði nauðsynlegt og ágæta fram
sýni, því að félagið verður að
leggja sérstaka rækt við þá hlið
þjóðræknisstarfseminnar og
styðja hana af fremsta megni.
Verður aldrei of mikil áherzla á
það lögð að efla og auka íslenzku
fræðslu félagsins.
Samvinnumál við ísland.
Þau mál hafa á starfsárinu
verið söguríkari og margþættari
en nokkru sinni áður, og er það
fyrst og fremst að þakka frá-
bærri góðvild og rausn ríkis-
stjórnar íslands í vorn garð.
Hefi eg þegar vikið að heim-
sókn dr. Sigurgeirs Sigurðssonar
biskups vestur um haf, en eins
og fólki er í fersku minni, sýndi
ríkisstjórn íslands oss þann
mikla sóma að senda herra
biskupinn sem fulltrúa sinn og
heimaþjóðarinnar á aldarfjórð-
ungsafmæli félags vors. Fáum
vér það seint fullþakkað. En þar
sem sögulegrar komu biskups og
glæsilegra ferða hans vestur hér
er getið ítarlega í fundargerðum
síðasta Þjóðræknisþings og einn-
ig býst í sérstakri grein í Tíma-
riti þessa árs, gerist eigi þörf að
segja frekar frá kærkominni
heimsókn hans í þessari skýrslu.
Því einu skal þó við bætt, að
þjóðræknismálum vorum og
framhaldandi tengslum við stofn
þjóð vora var ómælt gagn að
komu hans, og mun sú heimsókn
lengi lifa í þakklátri minningu
Islendinga hér í álfu.
En ríkisstjórn Islands lét eigi
þar við lenda, Sigurgeir biskup
hafði eigi lokið dvöl sinni hér í
álfu, þegar þáverandi utanríkis-
ráðherra, Vilhjálmur Þór, sem
oss hefir um svo margt reynst
hinn vinveittasti, bauð Þjóð-
ræknisfélaginu, í nafni ríkis-
stjórnarinnar, að velja fulltrúa
fyrir Vestur-íslendinga til þess
að vera gestur stjórnarinnar á
lýðveldishátíðinni 17. júní. Valdi
framkvæmdarnefndin, eins og
kunnugt er, forseta félagsins til
þeirrar sendifarar, og vil eg nú
opinberlega þakka nefndinni
fyrir þá tiltrú og sæmd, sem
hún sýndi mér með því vali,
og jafnframt láta í ljósi þá von
mína, að flagsfólk almennt hafi
verið ánægt með það fulltrúaval,
en um erindisrekstur minn er
vitanlega annara að dæma.
Hinni ógleymanlegu ferð
minni til Islands hefi eg lýst ítar-
lega í ritgerð í Tímariti félagsins,
sem nú er að koma út, og get
því verið stuttorður um hana.
Viss atriði í sambandi við ferð-
ina eiga þó betur heima í þess-
ari greinargerð, skýrslu minni
til þingsins og félagsfólks alls.
Það var að sjálfsögðu aðalhlut-
verk mitt að flytja hinum ný-
kjörna forseta íslands, ríkisstjórn
inni og íslenzku þjóðinni bróður-
legar kveðjur og heillaóskir
Vestur-lslendinga og Þjóðræknis
félagsins á lýðveldishátíðinni að
Þingvöllum 17. júní; jafnframt
notaði eg eðlilega það einstæða
tækifæri til þess að þakka ríkis-
stjórn og þjóð fyrir margvísleg
vináttumerki í vorn garð, sem og
öðrum velunnurum vorum, er
þar áttu sérstaklega hlut að máli,
svo sem Þjóðræknisfélaginu á Is-
landi.
Eg hefi áður sagt það, bæði á
íslendingadeginum að Gimli og
víðar, en vil endurtaka það hér
ú rforsetastól, að kveðjunum héð
an vestan um haf var tekið svo
frábærilega vel af þúsundunum
á lýðveldishátíðinni að Þingvöll-
um, að mér mun aldrei úr minni
líða. Var það auðfundið þá há-
tíðlegu stund, að heimaþjóðinni
brennur glatt. í huga eldur
ræktarseminnar til þjóðsystkina
sinna hérna megin hafsins. Sömu
söguna var að segja annarsstaðar
á landinu, en eg flutti kveðjur
Islendinga vestan hafs og lýsti að
nokkru lífi þeirra og starfi á
mjög fjölmennum samkomum í
öllum landshlutum.
Eins og menn muna, sýndi
herra Sveinn Björnsson, þáver-
andi ríklsstjóri íslands, Þjóð-
ræknisfélaginu þá miklu sæmd
að gerast, ásamt Landstjóra
Canada, verndari þess á aldar-
fjórðungsafmælinu í fyrra. Var
það hið fyrsta opinbera verk
mitt eftir að til íslands kom að
afhenda honum, í viðurvist ríkis-
stjórharinnar, heiðursskírteini
frá félaginu; en síðasta opinbera
verk mitt, rétt áður en eg lagði
af stað heimleiðis, var að af-
henda honum, sem forseta ís-
lands, að forsætis- og utanríkis-
ráðherra viðstöddum, hina áletr-
uðu eirtöflu, sem Þjóðræknis-
félagið sendi íslenzku þjóðinni í
nafni Vestur-íslendinga í tilefni
af lýðveldishátíðinni. Þakkaði
forseti íslands báðar þessar send-
ingar með fögrum vinar- og
viðurkenningarorðum í garð ls~
lendinga í landi hér og með hin-
um hlýjustu óskum og kveðjum
til þeirra allra.
Er skemmst frá því að segja,
að eg átti, sem fulltrúi ykkar,
hinum ágætustu viðtökum að
fagna, eigi aðeins af hálfu for-
seta íslands og ríkisstjórnarinn-
ar, heldur einnig af hálfu þjóð-
arinnar allrar. Er mér ljúft og
skylt að geta sérstaklega hinnar
miklu vinsemdar og örlátu fyrir-
greiðslu, sem eg naut af hálfu
utanríkisráðherra og utanríkis-
ráðuneytisins. Biskup íslands tók
mér einnig, eins og vænta mátti,
sem besta bróður, og stóð mér
jafnan opið hið ágæta heimili
þeirra hjóna. Fjöldamörg félög
sýndu mér vináttu og virðingu;
hvað snertir félag vort og þjóð-
ræknisstarfið, nefni eg sérstak-
lega í því sambandi Þjóðræknis-
félagið á íslandi, sem hélt mér
virðulegt samsæti, en forseti
þess, Árni G. Eylands fram-
kvæmdarstjóri, og frú hans, létu
sér á margan hátt annt um að
gera mér komuna sem ánægju-
legasta. Félag Vestur-lslendinga
fagnaði mér einnig með fjöl-
mennu samkomuhaldi og sæmdi
mig fagurri gjöf, en forseti þess
er Halfdán Eiríksson kaupmaður,
sonur Eiríks Þorbergssonar hér
í borg. Þingvallanefnd, en hana
skipa þeir alþingismennirnir og
fyrverandi ráðherrar Jónas Jóns-
son og Haraldur Guðmundsson,
og Sigurður Kristjánsson al-
þingismaður, bauð mér til dval-
ar á Þingvöllum í gistivináttu
sinni, og bæjarstjórn Isafjarðar,
en forseti hennar er Guðmundur
G. Hagalín ri'thöfundur, bauð
mér einnig þangað sem gesti
sínum, og þarf eigi að viðtök-
unum að spyrja.
Hefi eg þá nefnt nokkur dæmi
þess, hvernig mér, sem sendi-
boða ykkar og talsmanni, var
tekið af hálfu hins opinbera á
íslandi. Sérstaklega ánægjulegt
var það að sjálfsögðu að endur-
nýja kynnin við gamla samstarfs
menn héðan að vestan, svo sem
prestana sem hér hafa dvalið,
og við marga aðra ágætismenn
heimaþjóðarinnar, sem gist hafa
byggðir vorar og verið oss kær-
komnir og góðir gestir. Fann eg,
að þeim er það enn sem áður,
nema fremur sé, hið mesta áhuga
mál, að samskiptin milli íslend-
inga austan hafs og vestan megi
halda áfram að vera sem fjöl-
þættust og varanlegust. Hið
sama kom fram í mjög drengi-
legri ræðu í garð Vestur-íslend-
inga, sem þáverandi forsætisráð-
herra, dr. Björn Þórðarsson, hélt
í virðulegu kveðjusamsæti, er
utanríkisráðherra og frú hans
efndu til fyrir mig, og í viðtölum
við hann og marga aðra forystu-
menn íslenzku þjóðarinnar, svo
sem þann manninn, sem nú skip-
ar forsætisráðherrasessinn, Ólaf
Thors alþingismann, er einnig
sýndi mér mikla góðvild og gest-
risni.
En það, sem gladdi mig mest
og mér er annast um, að þið vit-
ið og munið, er þetta: Hinni
miklu vinsemd og ástúð, sem eg
átti hvarvetna að fagna heima
á Islandi, þeim mikla bróðurhug,
er eg mætti þar af allra hálfu,
var fyrst og fremst beint til ykk-
ar, landa minna í Vesturheimi.
Þessvegna hefir mér orðið svo
fjölyrt um þá hliðina á ferð
minni.
Eg fór heim til Islands með
fangið og hjartað fullt af hlýjum
kveðjum héðan að vestan. Þeim
reyndi eg að skila, eftir því sem
eg var maður til og ástæður
leyfðu, enda var eg altaf að skila
kveðjum þessa tæpa tvo mánuði,
sem eg dvaldi á Islandi. Eg kom
vestur aftur með ennþá fleiri
kveðjur. Hinum opinberu kveðj-
um skilaði eg á hinni fjölmennu
þjóðhátíð á Gimli 7. ágúst. Mörg-
um hinna hefi eg þegar komið til
skila, en öðrum mun eg halda
áfram að skila eftir því, sem mér
er frekast unnt. Einni kveðjunni
ætla eg þó að skila hér, og er
hún gott dæmi um andann og
hlýhuginn í hinum fjölmörgu
kveðjum til Vestur-lslendinga,
sem mér voru faldar til fyrir-
greiðslu meðan eg dvaldi á ís-
landi og einnig í bréfum síðan
heim kom. Umrædd kveðja er
frá Lárusi J. Rist íþróttafrömuði
og kennara, sem mörgum er hér
vestra að góðu kunnur, og barst
mér í símskeyti rétt áður en eg
lagði af stað heimleiðis vestur
um loftin blá. Hún er á þessa
leið:
“Vinur, þakka komuna og vask
lega, dugmikla baráttu í þágu
góðra málefna. Berðu alúðar-
kveðju til landanna vestan hafs
með þakklæti fyrir drengilegar
móttökur og ógleymanlegar
ánægjustundir frá ferðalaginu
um íslenzku byggðirnar. Heill þú
heim komir. Heill þú á sinnum
sért.”
1 móttökufagnaði þeim, sem
framkvæmdarnefnd Þjóðræknis-
félagsins hélt mér, þegar eg kom
úr íslandsferð minni, var þeirri
mjög athyglisverðu hugmynd
hreyft, af fleirum en einum ræðu
manna, að félagið ætti að koma
á fót og starfrækja upplýsinga-
skrifstofu, með föstum starfs-
manni eða konu, sem meðal
annars hefði það verk með hönd-
um að svara fyrirspurnum ís-
lenzks fólks um ættmenni sín
hvorum megin hafsins sem er.
Er eg sannfærðari um það nú en
nokkru sinni áður, að þar væri
bæði um þarft og mikilvægt at-
riði að ræða í sambandi við þjóð-
ræknislega starfsemi vora, því að
það liggur í augum uppi, hver
styrkur þeirra starfsemi vorri er
að því, að hin persónulegu tengSl
milli ættmenna og vina haldist
sem lengst yfir hafið. Vil eg
mælast til þess, að samvinnu-
málanefndin við Island, sem
venju samkvæmt mun skipuð á
þinginu, taki þetta/mál til al-
varlegrar athugunar.
Þakklátlega skal þess þvínæst
getið, að Þjóðræknisfélaginu
hafa á árinu borist ýmsar vina-
gjafir frá íslandi. Séra Halldór
Jónsson á Reynivöllum í Kjós
sendi félaginu til útbýtingar all-
mörg eintök af sönglagi sínu við
ættjarðarkvæðið “Eldgamla ísa-
fold”, og hafa þau verið send til
deilda félagsins. Einnig hefir
félagið hlotið að gjöf fagran og
áletraðan íslenzkan borðfána frá
íþróttasambandi Islands, en for-
seti þess er Benedikt G. Waage
kaupmaður. Þá hefir Ungmenna-
félag Islands, samkvæmt tilkynn
ingu frá Daníel Ágústínussyni
ritara þess, ákveðið að gefa Þjóð-
ræknisfélaginu kertastjaka, gerð-
an af Ríkarði Jónssyni mynd-
skera, en formaður Ungmenna-
félagsins er sra Eiríkur J. Eiríks-
son að Núpi í Dýrafirði. Einnig
bárust félaginu faguryrtar bréf-
legar kveðjur frá stjórn Sam-
bands íslenzkra barnakennara,
undirritað af formanni þess og
ritara, þeim Ingimar Jóhannes-
syni og Guðm. I. Guðjónssyni.
Stjórnarnefnd félagsins hefir,
sem vera ber, þakkað þessar
góðu gjafir og kveðjur, en þá ber
eigi síður að meta þann góðhug
í garð félagsins og Vestur-íslend-
inga, sem þær bera svo fagurt
vitni. Þjóðræknisfélögin hafa og
á árinu skifst á hátíðakveðjum.
Loks hefi eg þá miklu ánægju
að bjóða hjartanlega velkomna
á þjóðræknisþingið, í nafni stjórn
arnefndar og félagsmanna, tvo
ágæta fulltrúa íslands og vini
vora, þá dr. Helga P. Briem, aðal-
ræðismann Islands í New York,
æfifélaga í félagi voru, og Árna
G. Eylands framkvæmdastjóra,
forseta Þjóðræknisfélagsins á Is-
landi, sem er heiðursfélagi í fél-
agi voru. Skuldum vér þeim báð-
um margyíslega vinsemd og
stuðning. Munu þeir báðir á-
varpa þingið, og flytja auk þess
ræður á samkomum í sambandi
við það. Setur það íslenzkari og
hátíðlegri svip á þingið að hafa
svo góða gesti í- vorum hópi.
Samkomuhöld.
Það hefir verið góður siður
Þjóðræknisfélagsins að sýna
þeim mönnum úr vorum hópi,
sem hafist hafa til vegs og virð-
ingar í hérlendu þjóðlífi, verð-
ugan sóma. í þeim anda efndi
félagið, í sa,mvinnu við “Icelandic
Canadian Club” til virðulegs og
fjölmenns mannfagnaðar til
heiðurs Hjálmari A. Bergman,
K.C., í tilefni af því, að hann
hafði verið skipaður dómari í
áfrýjunarrétti Manitoba-fylkis,
sem er hæsti réttur fylkisins.
Hafði vara-forseti samkomu-
stjórn með höndum, en forseti
flutti aðalræðuna fyrir minni
heiðursgestsins. Einnig stofnaði
stjórnarnefnd félagsins til fjöl-
sótts kveðjusamsætis fyrir þau
dr. Eggert Steinþórsson og frú
hans, en þau höfðu bæði tekið
góðan þátt í félagsmálum vorum.
Stýrði vara-forseti samsætinu í
fjarve^u forseta, er sendi bréf-
lega kveðju. Þá stóð félagið að
mjög fjölmennri söngsamkomu,
er Eggert Stefánsson söngvari
hélt í Winnipeg, og í veglegri
kveðjuveizlu, sem “Icelandic
Canadian Club” efndi til söngv-
aranum til heiðurs, flutti bæði
forseti og vara-forseti ræður. 1
sambandi við komu söngvarans
á vorar slóðir skal þess jafn-
framt getið, að Þjóðræknisdeild-
in “Báran” að Mountain átti hlut
að fjölmennri samkomu hans þar
í byggð; forseti deildarinnar er
H. T. Hjaltalín.
Útgájumál.
Útgáfa Sögu Islendinga í Vest-
urheimi er nú, sem kunnugt er,
í höndum sjálfboðanefndar, og
er þriðja bindi ritsins nú á upp-
siglingu. Nýtur útgáfan ágætrar
fyrirgreiðslu Menntamálaráðsins
á íslandi, en formaður þess er
Valtýr Stefánsson ritstjóri, sem
jafnframt er vara-forseti Þjóð-
ræknisfélagsins á íslandi, og hinn
áhugasamasti um samvinnumálin
milli íslendinga yfir hafið. Varð
eg þess var, að mikill áhugi er
fyrir útgáfu sögunnar heima á
ættjörðinni, og sæmir oss hérna
megin hafsins að leggja henni
það lið, sem vér megum, bæði
með því að kaupa hana og greiða
fyrir útbreiðslu hennar á annan
hátt.
Tímaritið kemur út venju sam-
kvæmt, og mun vandað og girni-
legt til fróðleiks sem fyrr, en
(Frh. á bls. 8)