Lögberg - 02.08.1945, Blaðsíða 3

Lögberg - 02.08.1945, Blaðsíða 3
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 2. ÁGÚST 1945 23 Saga sjóliðans 4-M- Þegar eg kom inn í dyrnar á hressingarskála okkar eitt laug- ardagskvöld, vék ein af forstöðu- stúlkunum mér afsíðis og sagði: “Við höfum vandræðapilt hér hjá okkur í kvöld. Viltu athuga hvað er hægt að gera fyrir hann?” I gegnum reykjarmökkinn í salnum, kom eg auga á ungan sjómann, svarthærðan, með hálflokuð augu. Hann stóð við gluggann með krepta hnefa, eins og hann héldi um eitthvað, sem hann vildi ómögulega sleppa. Fáum augnablikum síðar gekk eg til hans, lagði höndina á öxl honum og sagði: “Sæll vertu sjómaður.” “Gott kvöld, herra minn”, svaraði pilturinn, og það var eitt hvað viðkunnanlegt og hlýlegt við rödd hans og framkomu. Hann leit við mér sem snöggv- ast, en snéri sér síðan aftur að glugganum. “Langar þig til að dansa, eg skal kynna þig.” “Nei, þökk fyrir”. “Viltu reykja?” “Nei, þökk fyrir.” “Má bjóða þér kaffi og brauð?” “Nei, þökk fyrir.” “Viltu helzt að eg láti þig í friði,” spurði eg og brosti. “Nei, þökk fyrir.” Það var sama um hvað eg reyndi að tala; hann svaraði að- eins eins atkvæðis orðum. En eg vildi ekki ganga frá og yfir- gefa hann í þessu hugarástandi, einmana og alvarlegan með krepta hnefa. Maður, sem búinn er að vera prestur eins lengi og eg, lætur ekki buga sig svo auð- veldlega. Eftir nokkra stund reyndi eg aftur. “Ert þú enskur?” spurði eg. “Já, frá Cornwall.” Eg hafði dvalið á þeim slóðum í æsku minni. Eg talaði um St. Ives, Falmouth og Penzance. Eg talaði um fegurð þessara staða, hina klettóttu strönd, stein kast- alana, og hin leyndardómsfullu minnismerki. Hann svaraði kurteislega, en gerði ekkert til að lengja samræðuna, og ekki vildi hann heldur sleppa hinu ímyndaða hnefataki sínu. Eg þurfti að afsaka mig þrisv- ar eða fjórum sinnum til að heilsa gestum, afhenda bestu dansmeyjum kvöldsins verðlaun og fleira smávegis. I hvert skifti fór ef aftur þangað, sem sjó- maðurinn stóð og reyndi að hefja samræðu. En það tókst ekki, því að svar hans var aldrei ann- að en já og nei. Undir miðnætti fór fólkið að týnast út; við vorum um það bil að loka hlerunum og ganga frá skálanum. “Heyrðu kunningi,” sagði eg. “Þú ert í einhverjum vanda staddur, það er auðséð. Eg er ekki forvitinn, og kæri mig ekki um að grafast fyrir leyndarmál annara, — en þú kemur mér fyrir sjónir þannig, að þú eigir erfitt með svefn. Er það ekki svo?” “Jú,” svaraði hann. “Það er auðvitað af því að þú getur ekki fundið samvizku þinni frið. Það kemur oft fyrir ef menn segja öðrum frá vanda sínum að þeim líður betur. Við erum nú hér tveir einir, viltu ekki segja mér hvað er að?” Hann leit til mín óþolinmóð- lega, en sagði þó. “Jæja, eg sljal segja þér söguna mína. Hann settist á stól og andvarp- aði þunglamalega; hnefarnir hvíldu á knjám hans og hann einblíndi á vissan blett á gólf- inu. Röddin var eins og úti á þekju. “Eg var alinn upp í St. Ives, ásamt stúlku, sem átti heima í næsta húsi. Hún hét Janie. For- elarar okkar voru góðir vinir. Þegar stríðið skall á innritaðist ég í sjóherinn, og hefi eg tekið þátt í mörgum sjóorustum í Suður-Kyrrahafinu. Einn góðan veðurdag skrifaði ’eg Janie, og spurði hana hvort hún vildi gift- ast mér. Hún svaraði mér um hæl, að hún skyldi gera það með ánægju. Við gerðum því allar nauðsynlegar rástafanir, og loks- ins komst eg til baka til Corn- wall, og fékk fimm daga frí. Hjónavígslan fór fram í kirkj- unni, sem við höfðum sókt frá þv(í við vorum börn. Að af- staðinni vígslunni átti að fara fram tedrykkja á heimili henn- ar, og svo ætluðum við að ferð- ast saman það sem eftir var af frítímanum. Eg hafði skyldum að gegna, og þurfti að fara snöggvast yfir á sjóliðsskrifstof- una til þess að láta þá vita að eg væri í bænum. Eg hafði ekki tækifæri til þess fyr en giftíng- in var afstaðin. Eg fór svo sam- stundis á skrifstofuna og sagði til mín, svo sneri eg aftur heim að húsi Janie, en það var þá horfið.” “Eg gat glögglega heyrt tikk- ið í úrinu mínu í þögninni, sem á eftir kom. Sjóli.ðinn hélt áfram með erfiðismunum. “I fyrstu gat eg naumast trúað mínum eigin augum. Þar sem húsið hafði staðið var aðeins hola ofan í jörðina. Þýzk flug- vél hafði verið hér á ferð. Húsið var horfið, sömuleiðis Janie og fjölskyldur okkar beggja, það fanst ekki nógu mikið af þeim til þess að jarðarför væri ómaks- ins verð.” Mig langaði til að leggja hend- urnar um axlir hans, en fann þó að það mundi ekki rétt að gera það. Það er betra að snerta ekki þvílík svöðusár. Hvað gat eg sagt? Það hlýtur að vera eitt- hvað, sem maður getur sagt við náunga sinn undir slíkum kring- umstæðum. Samt vissi eg ekki hvað eg ætti að segja. Við sát- um þarna í uppljómuðum dans- salnum, en fyrir utan var niða- dimt; báðir störðum við á gólfið. “Sjóliði”, sagði eg að lokum. “Viltu koma heim með mér. Þú getur notað herbergi sonar míns, sem er erlendis í herþjónustu. Konunni minni myndi vera það gleðiefni að geta fært þér morg- unmat í rúmið; bæði myndum við fagna því að hafa þig fyrir gest okkar.” “Nei, þakka þér fyrir.” Eg horfði á hann ráðalaus. “Ef þú vilt skal eg taka af mér prestakragann, og við get- um farið á miðnætur sýningu 1 einhverju kvikmyndahúsi. Ef til yill mundi það dreyfa áhyggj- um þínum.” “Nei, þakka yður fyrir.” “Jæja, við skulum koma ofan. Bíllinn minn stendur úti. Við skulum fara í langan keyrslu- túr, og eg skal svo aka þér til skipsins þíns. Keyrsla í nætur- svalanum gerir þér gott; ef til vill geturðu þá sofnað á eftir.” “Nei, þakka yður fyrir.” Hvað átti eg nú til bragðs að taka? Nú var ekkert eftir nema trú mín, en eg hafði gætt þess vandlega alt kvöldið að láta hana ekki í ljósi, af ótta yfir því að hún myndi verða þessum manni óvelkomin. Við erum oft feimin að bera fram beztu gjafir okk- ar. “Varstu nokkurntíma við kirkj una riðinn fyrir alvöru?” spurði eg- “Já, eg söng í söngflokknum þegar eg var unglingur.” “Þú kant þá eitthvað af sálm- um?” “Já, eg kann þá flesta.” “Áttu ekki einhvern uppáhalds sálm?” “Jú, sálminn: Skín ljósið náð- ar.” “Geturðu sungið hann núna?” Hann horfði enn á gólfið, og hreyfði sig ekki um leið, og hann byrjaði að syngja: “Skín ljósið náðar, myrkrin grúfa grimm ...” Rödd hans varð æ sterkari og hljómskærri, í henni kom fram kraftur og tilfinning, sem söng- urinn einn gat túlkað: “Og langt er heim, en nóttin niða dimm, og lýs mér leið ...” Augu hans opnuðust og fyltust einkennilegum ljóma. Það var eins og hann sæi í gegn um veggi hressingarskálans í gegn um tíma og rúm alla leið inn í kórloft litlu kirkjunnar í Corn- wall. Er sálminum var lokið sneri hann sér til mín og spurði: “Kunnið þér sálminn: Ver hjá mér herra?” “Eg skal syngja hann með þér.” Hinn einkennilegi tvísöngur: Hin veika og slitrótta miðaldra rödd mín, blandaðist sterkri og hljómþýðri rödd æskumannsins í lofsöng og tilbeiðslu. Senn slokkna öll mín litlu gleði- ljós og líf mitt fjarar senn við dauð- ans ós, — og húmið stóra hylur mína brá Ó, herra Jesú, vertu hjá mér þá. Tíminn leið óðfluga, en við ’tókum ekki eftir því, heldur sungum hvem sálminn af öðr- um lengi nætur. Alt í einu tókum við eftir þvi að dagurinn var að teygja ljós- fingur sína upp á himininn. Mér varð litið á sjóliðann; augu hans ljómuðu. “Heldurðu að þú getir nú sof- ið?” “Já, þakka yður fyrir.” Við leiddumst út til að heilsa nýjum degi. Eftir Rev. Joseph R. Sizoo, lauslega þýtt ár Reader’s Digest, ágúst hefti 1945. Ferðamannahópur lenti í fár- viðri einhverstaðar vestur í strjálbýli Klettafjalla. Loks komst fólkið í húsaskjól á bónda bæ. — Hvílíkur úrhellir! sagði einn ferðamaðurinn, — þetta er ekki betra en syndaflóðið. — Ha? hrópuðu ferðamenn- irnir. — Syndaflóðið, hvað er það? spurði húsbóndinn. — Vitið þér ekki hvað synda- flóðið er. Hafið þér aldrei heyrt getið um Örkina hans Nóa? — Well, svaraði húsbóndinn, — nei, eg hefi ekki lesið neitt um hana. Enda hefi eg ekki fengið nein blöð síðustu fjóra daga. Joyous Greeting to Our Many Customers and Friends at Gimli Serving you, and working with you has heen a pleasure. Our best wishes for your happiness. Sp&nceA KettttedLy THE R. C. A. STORE SELKIRK MANITOBA WEILLER & WILLIAMS CO. LIMITED UNION STOCK YARDS ST. BONIFACE, MAN. grípa þetta tækifæri til að flytja hinum íslenzku viðskiptamönnum sínum hugheilar hátíðakveðjur Við þökkum viðskiptin á undangengnum árum og væntum þess að geta veitt ykkur greiða og góða afgreiðslu í framtíð. Hafið hugfast, að vér veit- um smáum gripasendingum nákvæmlega sömu skil og þeim, sem stœrri eru. WILLIAM J. McGOUGAN, Manager MEÐ HEILHUGA ÁRNAÐARÓSKUM TIL ISLENDINGA Á I ÞJÓÐMINNINGARDEGI ÞEIRRA Á GIMLI 6. ÁGÚST 1945 The Dangerfield Hotels McLAREN - LELAND - CLARENDON Valdimar J. Eylands. Hamingjuóskir Til íslendinga á Þjóðminningardaginn I fullan aldarfjorðung hafa Winnipegbúar notið hins ljúf- fenga Purity Ice Cream, eins og annara heilsustyrkjandi City Dairy mjólkurafurða. CITY DAIRY SIMI 87 647 New (hevrolel (ars WILL SOON BE ON THE PRODUCTION LINE PLACE YOUR ORDER TODAY for Priority Delivery We can make immediate delivery of NEW CHEVROLET TRUCKS to permit holders V CARTER MOTORS LIMITED (CARTER-LATTER MOTORS LIMITED) “The Home of the Chevrolet” Western Canada's Largesl Chevrolet Dealers Portage and Maryland, Winnipeg PHONE 72 200 Main Street, Kenora, Ont. Islenzkir Byggingameistarar Velja TEN/TEST í allar sínar byggingar Þessi lnsulating Board skara fram úr að gæðum ... Seld og notuð um allan heim — Fyrir nýjar byggingar, svo og til aðgerða eða end- urnýjunar fullnægir TEN/TEST svo mörgum kröf- um, aS til stórra hagsmuna verður. Notagildi þess og verð er Svalt eins og vera ber. Og vegna þeSs að það kemur í stað annara efna, er ávait um auka- sparnað að ræða. TEN/TEST hefir margfaldan tilgang sem insulating board. pað veitir vörn fyrir of hita eða kulda, og tryggir jöfn þægindi hvernig sem viðrar. Pessar auð- meðförnu plötur tryggja skjótan árangur og lækka innsetningarverð. í sumarheimilum eða borgarbýlum, skrifstofum. fjöl- mennisíbúðum, útvarpsstöðvum, samkomusölum og hótelum, tryggir TEN/TEST lifsþægindi, úUlokun hávaða, og fylgir yfirleitt fyrirmælum ströngustu byggingarlistar. Útbreiðsla og notkun um allan heim gegnum viður- kenda viðskiptamiðla, er trygging yðar fyrir skjótri, persónulegri afgreiðslu. Ráðgist við næsta TEN/ TEST umboðsmann, eða skriflð oss eftir upplýsingum. HLÝJAR SKREYTIR ENDURNÝJAR TEN-TEST INSULATING WALL BOARD L ÆKKAR KOSTNAÐ VIÐ HITUN INTERNATIONAL FIBER BOARD LIMITED, OTTAWA WESTERN ÐISTRIBUTORS ARMSTRONG DISTRIBUTORS LTD. WITNIPEG, MAN.

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.