Lögberg - 16.01.1947, Blaðsíða 3

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 16. JANIÍAR, 1947
3
Frá kvöldvökufélaginu “Nemo” á Gimli.
Erfiður sólarhnngur
ERLENDUR GUÐMUNDSSON þýdái
(Framh.)
“Góðan dag, Jackson,” svaraði
hann og tók í hönd unga manns-
ins. Þetta var stéttaribróðir hans
við blaðið “Westerner.” “Eg
ætla eklcert að fara,” og stakk
auglýsingablöðunum í vasann.
Eg lofaði að færa Ross þær, þeg-
ar eg fór fram hjá. Hvert ætlið
þér?”
Til Riviera. Eg fer með lest-
inni 2:45 frá Gharing Cross,”
sagði maðurinn.
Börn hamingjunnar,” sagði
Carroll. Hvað eruð þér að hafast
að hér?”
Ekkert, sem stendur, nema að
eyða tímanum,” sagði Carroll.
Komdu með mér og við sikul-
um drekka úr einu staupi,” sagði
maðurinn.
Freistingin var svo mikil fyrir
blaðamanninn, að 'hann varð að
beita öllum viljakrafti sínurn til
að vinna sigur.
Nei, þakka fyrir,” svaraði
hann. “Eg hefi nú þegar fengið
mér hressingu.” Hann þóttist
þurfa að gefa afsökun fyrir neit-
uninni.
Þeir gengu út á gangstéttina.
Þá var klukkan í St. Páls kirkj-
unni eitt kortér yfir eitt.
Hafið þér borðað morgun-
verð?” spurði Jackson.
“Nei.”
Komið þá með mér upp til
Gattis og borðið með mér steik,
því nú get eg ekki séð yður í
þrjár viikur.”
Nei, þökk, gamli vinur, eg hefi
enga matarlyst.”
Og þetta var satt, því hann
þjáðist ekki framar af matar-
longun, heldur jafnri óhægð er
lagðist á öll innýflin.
« Carroll (hafði þjáðst mikið á
sal og líkama og nú þráði hann
mest að komast eitthvað í burt
°g fara að skrifa.
Þetta er leiðinlegt,” sagði
Jackson, “þér iverðið að jafna
yður, annars getið þér ekki notið
uxa-steikarinnar og plómu-búð-
ingsins og alls annars sælgætis á
morgun.”
“Það geri eg nú sjálfsagt,”
svaraði Carroll innilegur, en —
þá mintist hann þess að út af iþví
gæti borið, ef hann leitaði að
drengnum með þunnleita og föla
andlitið, er hann sæti við borðið
með silfurbúnaðinn og postulínið
og blómin.
Jmja, verið þá sælir og gleði-
leg jól!”
Á sama hátt frá mér,” svar-
aði Carroll, “verið sælir, en bíðið
ofurlítið.”
“Hvað var það?”
Charlie Carroll hafði komið
auga á litla drenginn, sem hann
hafði verið að hugsa um allan
daginn, og að hann kom til þeirra.
Eg ætla hvorki að borða morg-
unverð, drekka né reýkja, en eg
ætla að segja yður hvað þér getið
gert fyrir mig. Gefið litla drengn-
um þarna 2 shillings,” og hann
tók í öxlina á piltinum og sneri
andlitinu að Jackson.
‘Hvað”, sagði hann hikandi,
seildist ofan í vasann og fékk
drengnum 2Yz shillings. Dreng-
urinn tók mögru hendinni utan
um peningana öllu afli, þakkaði
i hálfum hljóðum með öndina í
hálsinum, laut svo undir hand-
legginn á Carroll, og hélt svo
þráðbeint yfir strætið, gegnum
þvöguna af allskonar vögnum og
var horfinn.
“Þakka þér fyrir, gamli vinur,”
sagði Carroll en þetta eru jólin
eins og þér vitið,” bætti hann
við.
Jaékson stóð kyr og var að
undrast yfir að jólin höfðu ekki^
homið Carroll — sem var göfug-
ur maður — til að gefa drengn-
um úr sjálfs síns vasa.
Svo kom ráðaleysis þögn, þar
^il Jackson sagði: “Er það áreið-
anlegt að þér ekki viljið borða
hiörgunvierð?”
“Já, það vil eg ekki, en þakka
yður fyrir.”
“Verið þá sælir. Og eg borða á
gildaskálanum.”
Hann ikallaði svo á keyrsluvagn
stökk upp í hann og var að fara
af stað þegar Carroll stöðvaði
hann og sagði: “Hafið þér rit-
blý?”
“Já, og þó þér þyrftuð 6,” og
dró leðurhylki upp úr vestisvas-
anum.
“Þökk, verið sælir.”
“Verið sælir.”
Vagninn ók af stað, en Carroll
gekk í hægðum sínum upp Lud-
gate hæðina, beygði svo inn að
St. Páls kiiikjugarðinum, þar nam
hann staðar augnablik og horfði
á hóp af iðjuleysingjum, sem
voru að fleygja brauði fyrir dúf-
urnar. Þaðan gekk hann suður
fyrir kiikjuna, tók krippluðu
auglýsingarnar up úr vasanum
og slétti úr brotunum á gráu
steinunum, sem stóðu upp úr
jarðveginum, og tók að skrifa.
Hann hélt iþví áfram til þess
að einstöku frostlaus snjókom
fóru að falla á pappírinn, þá stóð
hann upp og hélt út á strætið.
Þar nam hann staðar fyrir fram-
an vestur-inngang kirkjunnar.
Það ivar ikomið undir rökkur. Það
var kveikt á strætaljóskerunum,
og ofan alla Ludgate-hæð mynd-
uðust síhvikir ljósblettir á verzl-
unarhúsunum og úti á votu
strætin steinlögðu. Loksins hélt
hann þó í norður. Hann vildi um
fram alt sneiða hjá þeim stræt-
um er hann gat búist við að rek-
ast á kunningja sína og stéttar-
bræður, sem færu að bjóða hon-
um eitthvað af því er hann yrði
að neita.
Hann gekk inn í völundar-
húsa þyrpingar með þröngum
strætum, er stefndu út til St.
Lúkas. Snjókornin drifu nú
þéttara, og voru ekki orðin mjúk
eins og áður, heldur hagllkend, og
drifu niður viðstöðulaust. Kaf-
aldið skall framan í hann í storm-
inum og settust fyrir í fötunum.
Og enn nam hann staðar við
glugga á leikfangabúð, sem
skreytt var allavega litum þýzk-
'Um vörum, og skrauti á jólatré,
papírsflöggum, japönskum ljós-
berum úr pappír, og um 6 ódýrar
brúður, sem störðu stóru aug-
unium galopnum í kringlóttu
andlitunum, eins og þær væru
að hugsa: “Þetta er ljóta veðrið.”
Fyrir framan búðina stóð hóp-
ur af krökkum í rifnum föturn,
sem ekki skeyttu veðrinu eður
kafaldinu og flöttu nefin á rúð-
unum, og döggvuðu þær með
anda sínum.
“Hverja vildir |þú helzt, Lísa?
Marnrna ætlar að kaupa mér
eina,” spurði ein stúlkan, sem
hefði getað verið fríð unglings-
stúlka undir betri kjörum.
“Þá með rauðbleika hattinn
og í gula kjólnum,” svaraði sú er
diæma átti.
“Mér liízt bezt á þá litlu svörtu
með gúmmí-andlitið,” sagði sú
minsta í hópnum, en eg á enga
mömmu er getur keypt brúðu
hana mér.” Hún sagði þetta í
gremjuróm, eins og móðurleysið
s'kildi henni eftir engan söknuð,
heldur gremju.
Carroll stakk hendinni ofan í
vasann og það hafði hann gert
oft þenna dag, og í hvert sikifti
fundið að hann var tómur, en
aldrei gat hann sigrast á gamla
vananum, og enn varð honum
ónotalegt fyrir hjiartanu. Hann
sneri sér við og hélt áfram í snjó-
hríðinni.
Þetta var “gamaldags vetur”
sem munaði um. London var
orðin að mannlausri borg. Klukk-
an var að ganga fjögur þegar
fyrstu snjókornin komu, en þeg-
ar klukkan var 5, voru strætin
illfær og næstum mannlaus.
Carnoll gðkk inn í dyraskjól og
stóð þar í tvo klukfcutíima eður til
kl. 10. Aðeins 2 klukkutímar eft-
ir til lausnarinnar, en guð hjálpi
þeim, sem verða að halda þetta
út í alla nótt, hugsaði hann.
Honum var það ekki ljóst
hvernig þessir tveir klukkutímar
liðu, sieinna hafði hann óljósa
endurminningu um, að hann
hefði .gengið ofan á uppfylling-
una við Thems og starað út á
svartan árflötinn.
Þegar vart var eftir hálfur
kiukkutimi til þess að ætlunar-
verki hans væri lokið, var hann
enn staddur á horninu á South-
hamton 'Street, þá sá hann hvar
á móti sér fcom vafrandi konu-
mynd. Þetta var þá ung stúlka,
klædd skjóllitlum fötum og fá-
tæklegum. Yfirhöfnin og hatt-
urinn var Ihvítt af drífunni, og
hún var niáhvít í framan af kuld-
anum. Hún eigraði áfram og
barst ýmsa vegu, eftir því sem
hún barst til í storminum.
Hún riðaði og var nærri dott-
in, þegar hún komst þangað sem
Carroll beið á strætishorninu. í
sama bili var hann kominn að
hlið hennar.
“Fyrirgefið,” sagði hann, “þér
eruð veikar, og —”
“Nei.” tók hún fram í, er hún
sá hann standa framrni fyrir sér
með hattinn í hendinni, og 'hár-
ið snjódrifið. “Þetta er ekkert, eg
er aðeins þreytt.”
“En þér ættuð iekki að vera úti
að nóttu til 'í slífcu veðri,” hélt
hann áfram er hann leit í andlit
hennar og sá að þetta var ung
stúlka, sem hlaut að vera ókunn-
ug skuggahliðum lífsins. “Og ef
þér eigið erindi, get eg leyst það
af (hendi fyrir yður.” .
“Eg er nú á heimleið,” svaraði
hún, “þér eruð mjög stiimamjúk-
ur. Eg hefi átt erfiðan dag í dag
—” 1 sama bili hné hún niður.
Klukkan sló hálftólf, þegar
hann stóð með stúlkuna í yfirliði
í fanginu, og keyrsluvagn, sem
tafist hafði, ók fram hjá.
Hann stöðvaði vagninn og lyfti
stúlkunni upp í hann. — Skrif-
stofa dagblaðsins Fleet Str.,”
sagði hann — flýtið þér ferðinni
sem yður er mögulegt.”
Hestunum gekk afar þungt að
hafa sig áfram í ófærðinni og
veðrinu. Unga stúlkan var sem
liðið lík er Carroll bar hana í
fanginu inn í skrifstofuna og
setti hana í stól yfinmannsins.
Enginn var í skrifstofunni, en í
einu hominu gat að líta sjón þá
er minti unga manninn á hungr-
ið, sem hann því náer hafði
gleymt, Iþað var dúkbreitt bveld-
verðarborð, steiktur kjúklingur,
svínakjöt, tunga, smjör, brauð,
ostur og salat. Máltíð, sem hæft
hefði prinsi fremur en banhungr-
uðum flæking, og sín hvoru
megin stóð kampavínsflaska. Það
voru þær, sem vöktu framkvæmd
ina,'og á augabragði hafði Carröll
brotið stútinn af annar með eld-
tönginni, og helti í staup og bar
að vörum stúlkunnar. “Alt
gengur vel,” sagði hann þýðlega.
“Þér eruð komnar á skrifstofu
mína, sem er skrifstofa “Dag-
blaðsins”. Þér munuð vita, að
það leið yfir yður í sama mund
og við fundumst. Hafið engar
áhyggjur, 'bvílið yður ofurlítið,
svo ætla eg að senda eftir vagni
til að afca yður heim”-----
Hún sagði aðeins: “Þökk.” Þá
datt Carroll nýtt í hug: “Viljið
þér borða?” Hann talaði hratt,
eins og hann byggist við að
spurningin ætti illa við.
“Eg er nærri dáin úr hungri,”
svaraði hún blátt áfram, áður en
hann hafði tíma til að spyrja
sjálfan sig að. hvort hann ekki
gerðist óleyfilega djarfur, hafði
hann tekið hana úr stólnum og
sett við borðið, og stóð nú með
(hníf og gaffal í hendinni, og
horfði spyrjandi á hana. “Viljið
þór kjúkling og sneið af svíns-
læri?”
“Kjúkling, svínakjöt og tungu.
Þökk.” svaraði hún og byrjaði að
borða sneiðina.
“Þér hljótið að vera ákaflega
hungruð,” sagði hann ósjálfrátt.
“Eg hefi ekki bragðað mat í 24
klukkutáma,” svaraði hún.
“Tuttugu og fjóra klukku-
táma,” enidurtók hann með inni-
legri hluttekningu, og hafði nú
gleymt að hann hafði fastað jafn-
lengi. Aumingja litla stúlkan,—
tuttugu og fjóra (klukkutíma, og
þetta er London, og þetta er sið-
jnenningin------”
Já,” svaraði hún og horfði
framan í ihann, það er London,
stærsta, ríkasta og grimmasta
borg heimsins, hvað hefði orðið
af mérí nótt, ef þér hefðuð ekki
verið sá góði Samaríti? Eg hefði
legið iþar sem eg hneig niður. Þér
getið ekki skilið það — hélt hún
áfram alvarleg, þér berið ekki í
huganum allar þær Skelfingar
^em eg lí mínum huga, þér hafið
aldrei verið alvarlega hungrað-
ur og kominn að bana af hungri
sem eg.”
“Eg þekki ofurlítið til þess,”
svaraði hann, og gat ekki varist
brosi, um leið og hann lagði leif-
arnar af kjúklingnum á sinn
disk.
“Gerið svo vel og byrjið,” bætti
hann við og brosti. “Eg er áreið-
.anlega mjög svangur, en mér
finst að eg verði að sjá fyrir yðar
hlut þar sem þér eruð gestur
jminn.”
“Hún lyfti hnífnum og forkn-
um, en lagði Ihvorutveggja niður
aftur og stóð upp.
“Eg er nú betri og verð að
fara,” sagði hún.
“Fara,” hafði bar.n upp undr-
pindi, starði á hana með djörfu
augnaráði, stóð síðan upp með
hægð, gékk til hennar og mælti:
“Eg leyfi yður það ekki, eg á
vini hérna. Hvað mundu þeir
(Segja, ef þeir fengju að vita að
eg hefði látið yður fara á þenna
hátt, eftir tuttugu og fjögra
klukkutíma sveltu, síðan skyld'
,uð þér í heimskulegu mikil-
læti—?”
“Það er ekki af því,” svaraði
hún. “Eg þekki ekki nafn yðar,
en------
“Eg heiti Carroll,” svaraði hann
í styttingi.
Hún rétti honum hendina, og
hann tók í 'hana með þeim ásetn-
ingi að það yrði ekki síðasta
kveðjan.
“Eg get ekki tekið á móti gest-
risni yðar,” sagði 'hún. “Þér ætlið
að eg muni vera fátækur ein-
staklingur í heiminum, en eg er
það efcki. Eg er ein úr útgáfu-
félaginu “Morgunspegillinn.”
“En hversvegna?—”
“Við þurftum að fá grein á
morgun: “Einn sólarhringur hæl-
isleysingja í London” — og eg —”
“Hafið þér sent grein yðar til
blaðsins?”
“Nei, eg ætlaði-----”
“Afhendið mér greinina, og
eg skal senda með hana. Hafið
þér látið samskotalista til fá-
tæklinga” fylgja greinni?”
“Nei, eg mundi ekki eftir því.”
“Bætið þá einum við svo að í
eitt skifti séu “Dagblaðið” og
“Morgunspegillinn samtaka.” —
Unga stúlkan tók böggul upp
ur vasa sínum og skrifaði tvær
línur á síðustu ör'kina, rétti svo
böggulinn til Carioll og hraðaði
hann sér með hann út úr dyrun-
um.
Þegar hann kom aftur tveimur
mínútum seinna, stóð hún í sömu
sporum og þegar hann fór, og
starði í eldinn. Hún sneri sér við
brosandi er hún heyrði hann
koma.
“Eruð þér svangar?” spurði
hann.
“Óumræðilega,” svaraði hún.
Hann benti henni á kjúkling-
inn þolinmóða, svo var þögn í 5
mínútur. Þá segir hann. Eg
vona að “Dagblaðið” og “Morg-
unspegillinn” — það er að segja
þér og eg — getum ætíð verið
góðir vinir,” sagði hann.
“Mín innilegasta hjartans ósk
yæri------”
“Gerið svo vel og réttið mer
salatið,” tók hún fram í með
glettni 'í augnaráðinu.
—Ilustreret Familieblad.
Business and Professional Cards
CHRISTMAS SPECIAL!! *
All photos taken on approval with no obligation
— 4 Poses To Choose From —
SPECIAL PRICES Phone or Write for Appoinlmeni
UNIVECSAL STUDICS
292 KENNEDY ST. (Just North of Portage) — Phone 95 653
WEDDING AND BABY PHOTOS — OUH SPECIALTY
H. J. STEFANSSON
Life, Accident and Hcatth
Insurance
Representing
THE GRKAT-WEST LIFE
ASSURANCE COMPANY
Winnipeg, Man.
Phone 96)144
DR. A. V. JOHNSON
Dentist
506 SOMERSET BUILDINO
Telephone 97 932
Home Telephone 202 39S
Talslmi 95 826 HelmiUs 63 893
DR. K. J. AUSTMANN
SérfracBlngur { augna, eyma, nef
og kverka slúkdðmum.
704 McARTHUR BUILDINQ
Cor. Portage & Main
Stofuttml: 2.00 U1 6.00 e. h.
nema á laugardögtxm.
DR. ROBERT BLACK
BérfrœOingur i augna, ei/ma,
nef og hdlssjúkdómum.
416 MEDICAL ARTS BLDQ.
Graham and Kennedy St.
Skrifstofustmi 93 851
Heimaslmi 42 154 '
EYOLFSON’S DRUG
PARK RIVER, N. DAK.
islenzkur lyfsaU
Fólk getur pantaO meOul og
annaO meö póeti.
Fljót afgreiCsla.
A. S. B A R D A L
848 SHERBROOK STREET
Selur Ukkistur og annast um ðt-
farir. Allur fltbönaOur s& beztl.
Ennfremur selur hann allskonar
minnisvarOa og legsteina.
Skrifstofu talsiml 27 324
HelmlUs talstmi 26 444
Phone 97 291 Eve. 26 002
J. OAVIDSON
Real Estate, Financial
and Insurance
ARGUE BROS. LIMITED
Lombard Bldg., Winnipeg
PPINCEXÍ
MESSENGER SERVICE
ViO flytjum kistur og töskur,
húsgögn flr smærri tbúOum,
og húsmunl af öliu t«el.
68 ALBERT ST. — WINNIPEQ
Stml 25 888
C. A. Johnson, Mgr.
TELEPHONE 94 358
H. J. PALMASON
and Company
Chartered Accountants
1101 McARTHUR BUILDINQ
Winnipeg, Canada
Phone 49 469
Radio Service SpeclaLlste
ELECTRONIC LABS.
H. THORKBLBON, Prop.
Th. most up-to-date Sound
Equipment System.
130 OSBORNE ST., WINNIPHQ
Q. F. Jonuaon, Prea. & Man. IMr.
Keystone Fisheries
Limited
404 SCOTT BLOCK SlMI 95 227
Wholesale Dietributore of
FRB8H AND FR02sEN FISH
Manitoba Fisheries
WINNIPEG, MAN.
T. Beroovitch, framkv.st].
Verzla I helldsölu meO nýjan og
frosinn fisk.
SOS OTONA STREET
Skrlfstatml 25 356 Heima 66 461
Dr. S. J. Jóhannesson
216 RUBY STREET
(Beint suOur af Banning)
Talslmi 30 877
VlOtalstími 3—5 eftlr h&degl
DR. E. JOHNSON
304 EVELINE STREET
Selkirk, Man.
Office hrs. 2.30—6 p.m.
Phones: Office 26 — Res.
230
Office Phone Res Phone
94 762 72 409
Dr. L. A. Sigurdson
116 MEDICAL ARTS BLDQ.
Office Hours: 4 p.m.—6 p.m.
and by appolntment
Drs.
H. R. and
TWEED
Tannlœknar
H. W.
TRUSTS
406 TORONTO GEN.
BUILDINQ
Cor. Portage Ave. og Smith St.
PHONE 96 952 WINNIPEQ
DR. J. A. HILLSMAN
Burgeon
308 MEDICAL ARTS BLDQ
Phone 97 329
Dr. Charles R. Oke
Tannlceknir
For Appointmenta Phone 94 901
Office Hours 9—t
404 TORONTO QEN. TRU8TB
BUILDINQ
283 PORTAQE AVB.
Winnipeg, Man.
SARGENT TAXI
PHONE 34 555
For Quick Reliahle Bervioe
J. J. SWANSON & CO.
LIMITED »
308 AVENUE BLDQ WPQ.
Fasteignasalar. Ledgja hús. Ot-
vega peningalán og eldsábyrgO.
bifreiOaábyrgC, o. s. frv.
PHONE 97 588
Andrews, Andrews,
Thorvaldson and
Eggertson
LagfrceOingar
209BANK OF NOVA SCOTIA BQ.
Portage og Qarry St.
Simi 98 291
GUNDRY PYMORE
Limited
Britlsh QuaUty FUh Netttng
(0 VICTORIA ST., WINNIPEO
Phone 98 211
Manager T. R. THORVALDBOM
Your patronage wlll be appreclated
CANADIAN FISH
PRODUCERS, LTD.
J. H. PAOE, Managing THrector
Wholesale Distributors of fYiah
and Frozen Flsh.
311 CHAMBERS STREHT
Offlce Ph. 26 328 Ree. Ph. T1 91T
H
HAGBORG
FUEL CO.
H
Dlal 21 331
(C.F.L
No. 11)
21 331