Lögberg - 07.04.1949, Síða 4

4
LÖGBERG, FIMTUDAGINN, 7. APRÍL, 1949
Ur borg og bygð
Peter Theodor Olson er and-
aðist í Winnipeg þann 22. marz
var jarðsettur í Selkirk þann 25.
marz, frá útfararstofu Mr. Lang-
rills. Hann var af Sænskum ætt-
um, en kvæntur íslenzkri konu
Guðnýju Eiriksson, ættaðri úr
Reyjavík. Þau bjuggu lengi í
Selikirk, þar sem hinn látni
vann hjá Robinson Co., og síðar
hjá George D. Simpson bæði í
Selkirk og síðar í Winnipeg.
Olsons hjónunum var 12 barna
auðið, lifa 6 synir og 3 dætur,
ARTHRITIC PAINS? Rheumatic
Pains? Neuritic Pains? Lumbago?
Pains in arms, legs, shoulders? Take
amazing New “GOLDEN HP2
T A B L E T S” and get real lasting
relief from the pains of Arthritis and
Rheumatism. 40-$1.00, 100-$2.50.
STOMACH DISTRESS? Afraid to
Eat? Acid Indigestion? Gas? Heart-
burn? Sour Stomach? Take amazing
New “GOLDEN STOMACH TAB-
LETS” and obtain really lasting re-
lief for touchy nervous stomach con-
ditions. 55-$1.00, 120-$2.00, 360-$5.00.
MEN! Lack Normal Pep? Feel Old?
Nervous? Exhausted? Half Alive?
Get the most out of life — Take
“GOLDEN WHEAT GERM OIL
CAPSULES”. Re-vitalizes the en-
tire system for people who refuse to
age before their time. 100-$2.00,
300-$5.00.
REDUCE! WHY BE FAT? New,
easy way takes off pounds, inches.
Stay slender, youthful looking, avoid
excess fat (not glandular) with the
“GOLDEN MODEL” Fat Reducing
Dietary Plan. Amazingly successful
in helping fat women, men too, to
lose pounds quickly, sanely. You eat
less and like it. “GOLDEN MODEL’
is supplied as a Dietary Supplement.
Have a “fashion-figure”. Men want
to retain their youthful appearance.
Reduce safely—no starvation, no lax-
atives, no exercises—by following the
“GOLDEN MODEL” Fat Reducing
Dietary Plan. 33-day course, $5.00.
All remedies can 1>e obtained in all
Drug Stores or mailed direct from
GOLDEN DRUGS
mannvænlegt fólk, og stór hópur
afkomenda. Peter Olson var dug-
legur verkmaður og barðist
sigrandi lífsbaráttu, kona hans
dó árið 1930.
Hann var jarðsettur í Lúterska
grafreitnum í Selkirk.
S. Ólajsson
♦
Gefin voru saman í hjónaband
í Lútersku kirkjunni í Selkirk af
sóknarpresti þar þann 25. marz:
Morley Thomas Sissons, Win-
nipeg og Guðrún Helga Good-
mannson, dóttir Mr. og Mrs. G.
Goodmannson, Selkirk. Manito-
ba. Við giftinguna aðstoðuðu,
Miss Óla Goodmannson, systir
brúðarinnar og Mr. Archie S.
Watson, Winnipeg, Manitoba.
Veisla var setin að heimili
Goodmannsons hjónanna að gift-
ingunni afstaðinni. Miss Emily
Goodmannson systir brúðarinn-
ar söng einsöng meðan á skrá-
setningunni stóð, við undirspil
Mrs. W. Vogan.
♦
Vegna rúmleysis í blaðinu
verður lokakafli ritgerðarinnar
“Ágrip af æfi Guðrúnar Ósvíf-
ursdóttur” að bíða næsta blaðs.
Á hinum almenna fundi, sem
haldin var í Sambandskirkjunni
á mánudagskveldið voru fundar-
menn hlyntir því að íslendingar
tækju þátt í 75 ára afmælisfagn-
aði Winnipegborgar, og var sam-
þykt að fara fram á að íslenzku
félögin í borginni útnefni tvo
fulltrúa hvert og þeir myndi
nefnd, sem hafi umsjón með
framkvæmdum í málinu. —
Fyrsti fundar þessarar nefnd-
ar verður haldinn á mánudags-
kveldið 11. apríl á heimili Mrs.
B. S. Benson 757 Home Street.
MESSUBOÐ
Fyrsta Lúterska Kirkja
Séra Valdimar J. Eylanda.
Heimili 776 Victor Street. Sími
29017. —
Guðsþjónustur á hverjum
sunnudegi: Á ensku kl. 11:00 f.h.
Á íslenzku kl. 7:00 e.h. — Sunnu-
dagaskóli kl. 12:15 e.h. — Allir
æfirilega velkomnir.
-f
Gimli Prestakall:
10. apríl — messa á Mikley, kl.
2:00 e.h.
17. apríl — Páskamessur. ís-
lenzk messa að Gimli, kl. 7:00
e.h. Ensk messa að Gimli kl. 8:15
e.h. Messað að Arnesi kl. 2:00e.h.
Allir boðnir og velkomnir.
Skúli Sigurgeirson
-f
Páskaguðs þj ónustur:
í Lútersku kirkjunni á Lundar,
sunnudaginn 17. apríl: íslenzk,
kl. 2:30 e.h. ensk, kl. 7:30 að
kvöldinu. Komið með gleði í
hjörtum og sálmabækur í hönd-
um.
R. Marteinsson.
-f
Lúterska kirkjan í Selkirk.
Páskasunnudag, ensk messa
kl. 11:00 árd. Sunnudagaskóli kl.
12:00. Islenzk messa kl. 7:00 síðd.
Miðvikud. 13. apríl, föstumessa
á heimili Mr. og Mrs. Th. Skag-
fjörð kl. 7:30. F.studaginn langa,
íslenzk messa í kirkjunni kl.
3:00 síðd. sama dag, sameiginleg
guðsþjónusta mótmælenda
kirkna í Selkirk, undir stjórn
Prestafélagsins.
S. Ólajsson
-f
Argyle Prestakall:
Sunnudaginn 10. apríl á pálma
sd. Baldur, 7:30 e.h. (Altaris-
ganga). Á föstudaginn langa:
(apríl 15.) Baldur kl. 2:00 e.h.
Ensk sameinuð messa í United
kirkjunni Glenboro, kl. 7:30.
Allir velkomnir.
Séra Eric H. Sigmar
GJAFIR TIL BETEL
Þorbjörn Magnússon,
Betel, í minningu um
Þórð Þórðarson, látinn
16. janúar 1949 $ 10.00
Mrs. Guðný Þorsteinsson,
Gimli, Man. afmælisgjöf 10.00
Mrs. Guðfinna Bergson,
Betel, afmælisgjöf 5.00
Kvenfélagið Framsókn,
Gimli, afmælisgjöf 50.00
Mrs. Sigríður Erlendson,
Wapah, Manitoba, “Gjöf
frá mér og börnum mín-
um Marino Erlendson,
og Mrs. Lovísu Ólafsson
til minningar um eiginn-
mann og föður, Fritz
Emil Erlendson, dáinn
20. apríl 1945 15.00
Mr. og Mrs. Albert Sveins-
son, 100 Community
Row, Charleswood 25.00
Icelandic Good Templars
of Winnipeg Inc., “í
minningu um 60 ára
starf íslenzkra Góð-
templara í Winnipeg” 100.00
Mrs. Thorun R. Johann-
son, í hjartkærri minn-
ingu um eiginmann og
föður Gunnlaug Johann-
son, dáinn 1. marz, 1948 50.00
Egill Egilsson, Betel, Nýjar
Hugvekjur, eftir íslenzka kenni-
menn.
Leiðrétting — Methusalem
Thorarinson $5.00 átti að vera
“frá vini, í minningu um Methu-
salem Thorarinson.”
Nefndin þakkar kærlega fyrir
allar þessar gjafir.
J. J. SWANSON, jéhirðir
308 Avenue Bldg., Wpg.
St. Mary’s at Hargrage WINNIPEG, Man.
Young Group at Sunrise Lutheran Camp
The Sunrise Lutheran Camp is located on the shores of Lake
Winnipeg 56 miles from Winnipeg, four miles South of Gimli,
on the No. 8 Highway.
A Silver Tea
In Aid oj The Sunrise Lutheran Camp
The Junior and Senior Ladies Aids of the First Lutheran
Church, Victor St., are having a Silver Tea in the Assembly
Hall at Eaton’s on
* THURSDAY, APRIL 14th, 1949
jrom 2:30 to 5 p.m.
There will also be a Home Cooking Sale under the
auspices of Mrs. S. O. Bjerring and Mrs. A. H. Gray.
The General convenors oj the tea are Mrs. B. Guttormson
and Mrs. A. S. Bardal. Receiving are: Mrs. S. Olajson oj
Selkirk, and from Winnipeg, Mrs. V. J. Eylands, Mrs. R.
Marteinson, Mrs. K. G. Finnson and Mrs. O. Stephensen.
Œttmaðurinn
Eftir
THOMAS DIXON, Jr.
“Farin til McAllister, með boð frá
föður þínum,” svararði móðir hans.
“Segðu henni þegar hún kemur til
baka að hún skuli vera róleg. Ég skal
frelsa Phil.
frelsa Phil. Seguð henni að fara til föður
síns, og segja honum að vera albúinn til
atlögu með fimm hundruð menn í skóg-
inum við ána, og láta hina bíða tvær
mílur út úr bænum—”
“Má ég fara með henni?” spurði
Elsie.
“Nei. Ég þarf máske á þér að halda.
Ég ætla að fara og leita Stonemann uppi
hvar sem hann er niðurkominn. Bíddu
eftir mér þangað til að ég kem til baka.”
Ben fór á síma stöðina, og símaði
til Columbia og komst í samband við
“Grand Giant” í þeirri sveit. Innan
klukkustundar frétti hann að staðfest-
ing á dauðadómi hans væri þegar feng-
in, og að hún yrði send með sérstökum
sendimanni til Piedmont með járnbraut-
arlestinni, morguninn eftir. Hann frétti
einnig, að, ef um frestun á aftökunni
væri beðið, þá yrði hún að sendast til
háttvirts Austin Stoneman hins leyni-
lega umboðsmans stjórnarinnar, sem
sérstakt vald hefði í þeim efnum.
Dauðadómurinn ákvarðaði að aftakan
færi fram á kosningardaginn, til þess
að koma í veg fyrir, að fólk fylktist
þangað sem hún færi fram og gerði
óróa.
“Og refurinn,” tautaði Ben.
Eftir þriggja stunda bið frétti Ben
frá “Grand Giant” í Spartanburg að
Stoneman hefði leigt sér þar hesta og
kerru í þrjá daga og farið með ungling
með sér, en engum sagt hvert hann ætl-
aði. Hann lofaðist til að fara og leita
hann uppi. Það var daginn eftir kosn-
ingadaginn, eftir hádegi, að Ben fékk
frétt um að þeir hefðu fundið Stoneman
og að hann væri á gistihúsi “Old Red
Tavern,” þar sem vegirnir til Piedmont
og Hainbright mættust rétt fyrir norðan
merkjalínuna á milli suður og norður
Carólína.
Ben gekk með systur sinni, þangað
sem Queen stóð söðluð.
“Þú þekkir veginn systir góð til
knæpunnar. Flýttu þér nú alt sem þú
getur og vertu komin með gamla mann-
inn hingað klukkan fimm og við skulum
bjarga Phil án bardaga. Láttu ekki bug-
ast. Herstjórinn í Piedmont veit að ég
hefi fylkingu sem bíður í skóginum, og
hann er að reyna að stelast í burtu úr
bænum með fangann. Ég undirbý menn
mína til áhlaups hve nær sem á þarf
að halda, en fyrir alla muni vertu komin
aftur í tíma, svo við getum komist hjá
að þurfa að gjöra áhlaupið.”
Margrét beygði sig í söðlinum tók
innilega í hönd bróðir síns og kysti hann
og hleypti á sprett, eftir veginum, sem
hún þekti svo vel og margar rómantízk-
ar endur minningar voru bundnar við.
Þegar að hún kom á knæpuna, sagði
vínsalinn henni önugur, að þar væri eng-
inn maður sem héti Austin Stoneman,
og skildi við hana vonsvikna með tár í
augum.
Drengur með vingjarnlegt viðmót
hér um bil átta ára gamall kom inn
þangað sem Margrét stóð, leit vingjarn-
lega til hennar og sagði:
“Hann er sá mesti lygari, sem til er
í Norður Carólina. Gamli maðurinn sem
þú ert að leita að, er í herberginu, rétt
yfir þar sem að við stöndum. Komdu, ég
skal sýna þér.”
Margrét tók drenginn í fang sér og
kysti hann.
“Hún barði að dyrum á herberginu
sem drengurinn sýndi henni í tíu mínút-
ur. Að síðustu heyrði hún Stoneman
segja.
“Farðu í burtu frá dyrunum.”
“Ég kem frá Piedmont herra,”
sagði Margrét “með þýðingarmikil boð,
frá herforingjanum til þín.”
“Já, ég sá þig koma. Ég vil ekki sjá
þig. Ég veit alt um þetta, og ég hlusta
ekki á neinar bænarskrár.”
“En þú getur ekki vitað um skiftin
á mönnunum.”
“Ég sagði þér að ég vissi alt um
þetta og ég ætla ekki að blanda mér
neitt inn í það.”
“En þú getur ekki verið svo harð-
hjartaður—”
“Tign laganna verður að réttlæt-
ast. Dómarinn, sem gefur samþykki sitt
til lífláts á morðingja gjörir það ekki af
grimmd, hehldur af verndar umhyggju
fyrir velferð mannfélagsins. Farður, nú,
ég hlusta ekki á þig.”
Margrét barði, bað og grét við hurð-
ina, en á rangurslaust.
Að síðustu í hálferðri örvænting
hljóp hún á hurðina og læsingin sem
var ódýr brotnaði, en hún hrökk inn í
herbergið.
Stoneman sat í enda herbergisins
og horfði út um glugga og var hinn reið-
asti. Margrét gekk til hans og kraup nið-
ur við hliðina á honum, lagði höndina á
handlegginn á honum og bað:
“Fyrir krists sakir, þá sýndu vægð
maður, og komdu með mér undir eins!”
Stoneman svaraði önugur:
“Nei!”
“Það var óhugsað innfall til að
vernda mig, ekki síður en sjálfan sig.”
“Infall, já!” EJn á bak við það lá
falinn eldur grimmdar og kynflokks
haturs. Þjóðin getur aldrei lifað á með-
annað slíkt villu æði drotnar í hjarta
hennar.”
“En þetta er stríð, herra minn —
stríð á milli tveggja kynstofna, og þetta
sem hér kom fyrir er stríðs óhapp, en
þar fyrir utan var búið að gera árás á
líf hans af Negrunum, tvisvar áður.”
“Ég hefi heyrt það, en samt hefir
það einhvern veginn farið svo, að Negr-
arnir hafa altaf orðið fyrir skakkfall-
inu.—”
Margrét spratt á fætur og starði á
gamla manninn dálitla stund steinþegj-
andi með eld í augum:
“Ertu djöfull?” hrópaði hún.
Stoneman aðeins setti á sig stút.
Margrét færði sig aftur nær honum,
rétti honum höndina og sagði:
“Nei, ég var heimsk, þú ert ekki
hjartalaus og harður. Ég hefi heyrt af
hundruðum velgjörða sem þú hefir glatt
fátæklingana á meðal okkar með.
Heyrðu þetta er óttalegt! Það er óhugs-
anlegt! Þú getur ekki gefið samþykki
þitt til þess, að sonur þinn sé tekinn af
lífi.”
Stoneman leit snöggt upp.
“Ég þakka Guði fyrir, að hann var
ekki giftur henni dóttir minni.”
“Dóttur þinni!” endurtók Margrét.
“Ég er búin að segja þér, að það var
Phil sem skaut Negrann, og að hann tók
pláss Ben rétt áður en vakta skiftin fóru
fram—”
“Phil! — Phil?” Stundi Stoneman
upp, og reis seinlega á fætur og horfði á
Margréti með hvössu augnaráði og fölur
í frman; “Drengurinn minn, hann Phil?
Ertu brjáluð? Phil sagðyrðu Phil?”
“Já. Ben fékk hann til að fara til
Charlotte þangað til mesti hitinn út af
Negra slysinu væri um garð genginn.
Komdu herra minn við verður að flýta
okkur. Ef til vill verðum við of sein!”
“Já, já, við verðum að flýta okkur,
sagði Stoneman lágt og leit mæðulega í
kring um sig — þú sýnir mér veginn
barnið mitt — þú elskara hann — já
við skulum flýta okkur — flýta okkur,
drengurinn minn — drengurinn minn!”
Margrét kallaði á vínsalann og bað
hann að beita queen fyrir kerru, en á
meðan að á því stóð tvísteig Stoneman,
néri saman höndunum, og bar þær upp
að skyrtukraganum, eins og að hann
ætlaði alveg að kyrkja hann.
Þegar þau þutu á stað lagði Stone-
man skjálfandi höndina á handlegg
Margétar.
“Hrossið þitt er gott barnið mitt?”
“Já það er sú sem Marion bjargaði
— sú besta í landinu.”
“Þekkirðu veginn?”
“Hvert fet, við Phil höfum oft farið
eftir honum.”
“Já, já — þér þykir vænt um hann,”
sagði hann og þrýsti hendinni á henni.
Þau óku mjög hart, eins og að þau
flýgju yfir hrjóstrugar hæðirnar. Hryss-
an var fótviss og fim. Taugar Margétar
stiltar sem stál, en gamli Stoneman sat
stein þegjandi. Hann spyrnti staurfótn-
um í járnteinana á kerrunni, en hélt sér
með báðum höndum. Margrét tók ekki
augun af veginum, og sneyddi snildar-
lega hjá öllum torfærum, sem á honum
vóru. En Stoneman starði þungbúinn
framundan sér, en sá þó ekkert.