Lögberg - 04.08.1949, Blaðsíða 4

4
LÖGBERG, FIMTUDAGINN, 4. ÁGÚST, 1949
FORRÉTTINDI
Eftir GILBERT PARKER
J. J. Bildjell Þýddi. — LjóOin i þessari sögu cru
þýdd af Dr. 8ig. Júl. Jóhannessyni.
„Monsieur“, sagði hann við Charley.
„Það er kominn böggull með póst-
ábyrgð til þín. Dóttir póstmeistarans
kom með hann. Hún vill ekki afhenda
neinum hann, nema þér“.
Charley fölnaði í framan, og prest-
urinn líka. Charley datt í hug, að ein-
hver hefði komist að hvar hann var nið-
ur kominn. Var þá engin undankomu
von fyrir hann. Hver skyldi vera að
senda honum böggul með pósti?
Presturinn var órólegur. Átti hann
þá að fá að vita hver þessi maður væri.
Hvað hann héti og allt um hann? Var
ævisaga þessa manns að verða lýðum
Ijós?
Charley rauf þögnina og sagði:
„Segðu stúlkunni að koma inn“. Dóttir
póstmeistarans kom undir eins inn. Út-
lit hennar hafði svo mikil áhrif á þá,
að þeir nærri gleymdu bögglinum. And-
litsfall hennar var fínlegt, lifandi og
roði æskunnar og frostsins, sem úti var
breiddi yndisþokkablæ yfir það. Augun
dökk mættu augnaráði Charley, þegar
hann gekk á móti henni og rétti henni
hendina.
„Þetta bréf, eins og þið getið séð,
er til mannsins veika, sem heima á í
húsi Jó Portugais á Vadrome fjöllunum.
ert þú sá maður monseur?“ spurði hún.
Þegar hún rétti Charley böggulinn
tók hann nákvæmlega eftir útliti henn-
ar. Hvernig stóð á, að þessi algenga
stúlka talaði svona fagurt franskt mál
og var svona siðprúð? Hann kannaðist
ekki við rithöndina á bögglinum, hann
opnaði hann undir eins. Innan í honum
voru nokkur dúzín af litlum samanbrotn
um bréfbögglum og samanbrotið papp-
írsblað. Hann opnaði blaðið og á því
stóð:
„Monsieur. Ég er ekki viss um hvort
að þú hefir fengið minni þitt aftur, og
heilsu, og ég er heldur ekk'i viss um,
ef þú hefir gjört það, hvort þú ert mér
þakklátur fyrir það, sem ég gjörði. Ef
þér finnst, að ég hafi gjört þér rangt
til, þá bið ég velvirðingar á því, sem ég
hefi gjört. Monsieur, þú hefir verið
drykkjumaður. E]f þú vilt nú breyta
um í því efni, þá legg ég hér
innan í nokkra skamta, sem geta hjálp
að þér ef reglulega eru teknir. Monsieur,
ég óska þér allra heilla og vona að þú
látir mig hispurslaust vita aðstöðu þína
til þessa viðkvæma máls. Ég legg hér
með heimilisfang mitt í París, og mér
er virðing að monsieur, mað aðdáun,
að rita, þinn einlægur
Marsel Loisel“.
Þeir, sem inni í litla f jallahúsinu voru
horfðu á Charley með mismunandi til-
finningar í huga og hjarta. Hugarfari
prestsins hefir þegar verið lýst. Jó Porto
gais var að hugsa um, hvort að hann,
sem svo einkennilega hafði komið inn
í líf hans yrði nú aftur að hverfa burtu
úr því, og stúlkan var að hugsa um, hver
þessi leyndardómsfulli maður mundi
vera, sem var ekki líkur neinum öðrum
manni, sem hún hafði séð.
Charley rétti prestinum bréfið undir
eins og hann hafði lesið það, sem tók
við því undrandi og las með athygli, og
fékk Charley það svo aftur kafrjóður í
framan.
Charley snéri sér að stúlkunni og
sagði: „Þakka þér fyrir, það var fallega
gjört af þér að færa mér böggulinn, alla
þessa leið. Má ég spyrja “
„Hún er yngismær Rosalie Evantur
el“, sagði presturinn og brosti.
„Ég heiti Charley Mallard“, sagði
Charley seinlega.
„Þakka þér fyrir. Ég ætla nú að fara
mosieur Mallard“, sagði stúlkan og leit
framan í hann. Charley hneygði sig og
augu þeirra mættust um leið og hún
snéri til dyranna og hún roðnaði í fram
an.
„Bíddu í augnablik, ungfrú. Ég skal
fara með þér til baka“, sagði prestur-
inn góðlátlega. Hann snéri sér að Char-
ley rétti honum hendina og sagði: „Guð
veri með þér, monsieur Charley“. Ég
vona að þú heimsækir mig bráðlega.
Hann minntist þess, að bróðir hans
hafði sagt, að Charley væri drykkju-
maður og í svip hans var vorkunsemi
og meðaumkun. En það var leyndarmál
þeirra beggja. En það gat verið vegur-
inn að hjarta rnannsins, og hann hugs-
aði sér að hagnýta sér hann.
Þegar presturinn og Rosalie gengu
út úr dyrunum, leit hún til baka og sá
að Charley var að brenna bréfið frá
lækninum og sá hana ekki, en þó roðn-
aði hún í framan aftur.
XIII. KAPÍTULI
Hvernig Charley fór á hnotskóg,
og hvað hann fann.
Það leið vika. Verkahringur Char-
ley var lítill, en hugsun hans tók geysi-
legum breytingum. Atburðir síðustu
daganna höfðu rist djúpt. Allar hans
fyrirætlanir voru komnar á ringulreið.
Venjur hans komnar í mát, og andleg
afstaða hans á flótta. Hann varð að
byrja nýtt líf, en það líf gat ekki verið
byggt á neinum þeim grundvelli, sem
hann hafði áður vanist. Mismunurinn
var ákveðinn og mikill og eina samband
ið, sem hann gat haft við hið fyrra líf
sitt, voru hinar þrálátu og óhollu sið-
venjur hans, sem þráfaldlega ráku upp
höfuðin í huga hans til þess að ögra
honum, eins og hann þá sjálfur ögraði
lífinu — ögra honum ag freista hans.
Á þessum sjö mánuðum, sem hann lík-
amlega var að hressast og á meðan
vilji hans og hugsun svaf, hafði hann þó
hresst furðu vel. En með endurheimt-
ingu vilja og afls, fóru hinar fyrri
hneygðir hans að gjöra vart við sig.
Það var eitthvað ægilegt í áleitni þeirra,
sem krafðist athyglis hans og úrlausn-
ar, með reglubundnum millibilum. Hann
setti tunguna út á milli varanna til að
væta þær, honum fannst að kverkarn-
ar á sér ætluðu hreint að brenna og
það lagði hitaþunga fram í augun, en
hendurnar skulfu þegar hann ósjálf-
rátt rétti þær út, eftir glasinu, sem hann
ekki fann.
Tvisvar sinnum fékk hann hitaveiki,
sömu vikuna, þar uppi í f jöllunum, þeg-
ar hugsun hans var orðin örmagna á
að reyna að semja sig að hinu nýja lífs-
viðhorfi — hugsun, sem var viðkvæm
og nær fyrir öllum áhrifum. Endurminn
ingarnar um Jolicseur veitingahúsið
þrengdu sér inn í huga hans. Með ein-
kennilegri tví-tilverukennd, sá hann
sjálfan sig standa við dyrnar á veit-
ingahúsinu í steikjandi sumarhitanum,
lokkandi og laðandi, og honum fannst
svalandi ölþefinn leggja a ðvitum sér.
Honum fannst að þessi kennd hans
væri raunveruleg, og honum fannst að
hann virkilega finna til sinna eigin
hreyfinga,þar fram og til baka. Hann
fór að virða Charley Steele fyrir sér,
eins og mann sem hann hefði þekkt og
hefði orðið að líða fyrir, svo allt í einu
var hann farinn að hugsa um, dreyma
um og sjá hina gömlu hneygð sína til
ertnisáreitni af verstu tegund, eins og
þegar hann misbauð Jake Hough, er
hann bauð honum aðstoð sína, kveldið
eftirminnilega, í Cóte Dorion.
Þegar slíkt bar Charley Steele að
höndum, háði hann hið bitrasta stríð
við sjálfan sig, því að hann hafði ekki
enn samið sig að siðum og kröfum hins
nýja lífs. Það var í sannleika ekki um
nýtt líf að ræða fyrir honum, því hið
fyrra líf hans og lifnaðarhættir voru
honum að baki, en hið nýja var enn ó-
ráðið fyrir honum, nema að því leyti,
að hann hafði ásett sér að vera þar,
sem hann var nú niðurkominn, út frá
umheiminum og umstangi veraldarinn-
ar. Vinum, og þeim, sem hann hafði
unnað og öllu því, sem hann hafði van-
ist! Unnað? Hvenær hafði hann elskað
nokkra maneskju? Ef um ósíngjarnan
kærleika var að ræða, kærleika, sem
var eins fús á að gefa, eins og að taka,''
þá hafði hann aldrei vitað hvað kær-
leikur var. Hann skyldi nú að hann hafði
aldrei gefið Kathleen meira af þeirri
vöru, heldur en að fólk við matborðið
vanalega skiptast á um — skjallyrði,
innantóm og yllaus. Kathleen hafði vit-
að, að hann hafði henni ekkert gefið,
sem þess var virði að hafa, því ósjálf-
rátt var henni meðfædd lítilsháttar
kennd um það, hvað kærleikur meinti
og það litla hafði hún gefið öðrum
manni, þó hún á hinn bóginn héldi orð
sín og eyða við þann mann, sem hafði
misboðið henni og þeim með framferði
sínu.
MESSUBOÐ
Fyrsta Lúterska Kirkja
4
Séra Valdimar J. Eylands.
Heimili 776 Victor Street. Sími
29017. —.
★
— Argyle Prestakall —
Euhnudaginn 7. ágúst Brú kl.
11 f. h. (íslenzk og ensk messa).
Glenboro kl. 7 e. h. (íslenzk og
ensk messa).
Séra Eric H. Sigmar
★
Messað verður í Guðbrands-
söfnuði við Morden, sunnudag-
Úr borg og bygð
Frú Guðrún Stefánsson, kona
Gunnbjörns Stefánssonar í Van-
couver B. C., kom til Winnipeg
í síðastliðinni viku í heimsókn
til ættingja og vina. Dvelur hún
fyrst um sinn hjá dóttur sinni,
hér í borg, Mrs. A. Burgess, en
mun seinna fara niður til Gimli
og Árborgar, þar sem hún var
um margra ára skeið, og á margt
náið skyldfólk og vini.
Þakkarávarp
Hér með vil ég votta mitt inni
legasta hjartans þakklæti fyrir
allan þann hlýleika, er þið, sam-
ferðakonur mínar á Lundar haf
ið sýnt mér fyrr og síðar, og nú,
er þið kvödduð mig með yndis-
legu samsæti, er ég var á förum
úr bygðinni; öll þessi ástúð ykk-
ar verður mér ógleymanleg.
Guð blessi ykkur allar.
Með vinsemd og virðingu
Sigrún Johnson
Hr. Sigurður Sveinbjörnsson
trúboði er nýlega kominn hing-
að frá íslandi.
Nýlega voru gestir hér í borg
inni B. J. Lifman frá Arborg1 og
Árni Brandson frá Hnausum.
inn 7. ágúst, kl. 2 e. h. (Standard
time). S. Ólafsson
★
Arborg-Riverton prestakall
7. ágúst — Geysir, messa kl.
8 e. h. B. A. Bjarnason
★
Kvöldguðsþjónustur hefjast í
Fyrstu lútersku kirkju á sunnu
daginn 7. ágúst 8. Sóknarprest-
urinn prédikar.
Mr. B. Eggertson kaupmaður
á Vogar, var staddur á Islend-
ingadaginn á Gimli ásamt frú
sinm.
ín cfllesrtemíhastce.
IJÓHÍ,
' •j.To t
Skrifið strax eftir
Ókegpis verOskrá.
Steinar fyrirfram
greiddir sendir
innan 2ja vikna.
FRASEP MONUMENTS
145 BERRY ST. NORWOOO, WINHIPEG
Lilia Johnson Becomes Bride
of John Julius Arnason
The Swan Manufacfuring Co.
Exclusive Representatives for
HEINTZMAN & CO.
NORDHEIMER
SHERLOCK MANNING
NEW SCALE WILLIAMS PIANOS
^T. EATON C9
LIMITED
Hið bezta
vindlinga
tóbak
Kaupið hinn
stóra
.25c
pakka
WHEN Lilia Johnson became the bride of Julius Arnason, in
a candlelight ceremony, at 7:30 p.m., July 23. in First Icelandic
Federated Church, the „something borrowed“ she wore was a
long net veil, the edge hand appliqued with a lace flower motif.
Rev. P. M. Petursson officiated.
The bride is the only daughter
of Mr. and Mrs. Bergthor Emil
Johnson. The bridegroom is the
third son of Mr. and Mrs. W. J.
Arnason, of Gimli, Man.
Gunnar Erlendson played the
wedding music. Mrs. Elma Gisla
son sang.
The bride’s gown was of
French lace over white satin.
The molded bodice had a high-
necked rounded yoke of lace,
outlined by a lace bertha. The
base of the long bodice dipped
at the back. A deep frill of the
lace edged the long lily-pointed
sleeves. The skirt was fashioned
of three tiers of lace, edged with
scallops and graduating into a
train. A coronet of lace leaves,
ornamented with seed pearls,
held her veil and chapel veil.
She carried a horsehoe of red
roses and white sweetpeas with
bouvardia.
Mrs. S. J. Perkins was matron
of hohor. Miss Elin Arnason,
sister of the bridegroom, was
bridesmaid. Patricia Arnason,
niece of the bridegroom, was
flower girl. Frank Arnason, the
bridegroom’s cousin, was best
man. Ushers were Herman Arna
son, brother of the bridegroom,
Charles Simpson, Gerald Step-
henson and Arthur Vopni.
The reception was held at the
Marlborough hotel.
Mr. and Mrs. Arnason left by
motor for a wedding trip to
Minneapolis. They will reside
at 1057 Dominion St.
The bride was graduated in
home economics, University of
Manitoba, in 1946. The bride-
groom was graduated from the
University of Manitoba in
electrical engineering in 1948.
Winnipeg Tribune
Cor. ALEXANDER and ELLEN'
Phone 22 641
Halldór M. Swan eigandi
Heiniill: 912 Jessie Ave — 46 958
For Reliability and Value!
Qatonia House Paint
JOHN J. ARKLIE
Optometrist and OpticioM
(Eye* Examlned)
Phone 95 650
MITCHELL COPP LTD.
PORTAGI AT HARGRAVX
MR. PETER JOHNSON
Representing
J.J. H. McLeanó (o.
LTO.
PORTAGE AT HARGRAVE
Phone 924 231
"The West’s Oldest Music House"
For satisfactory results, householders use Eatonia
House Paint. It lasts well, looks attractive and can
stand up to rigid weather tests.
Available in shades of rich cream, light ivory,
parchment, Colonial yellow, Eatonia brown, light grey,
chocolate brown, Indian red, shutter green, and outside
, white.
Ouart, Gallon,
«1.70 «5.95
Paint Section, Sixth Floor, Donald.