Lögberg - 08.09.1949, Blaðsíða 4

4
LÖGBERG, FIMTUDAGINN, 8. SEPTEMBER, 1949
Úr borg og bygð
Fyrirtaks skyr fæst nú dag-
lega hjá Mrs. Thompson, 203
Maryland Street, Sími 31570.
Skyrpotturinn kostar 65 cents,
en mörkin 35 cents.
★
Þeir Magnús Gíslason frá Ár-
borg og Sigurður Pálsson frá
Framnes voru staddir í borginni
síðastliðinn föstudag.
★
Síðastliðið mánudagskvöld
lézt á Almenna sjúkrahúsinu
hér í borginni Einar Sigurðsson
bóndi við Oak View, 81 árs að
aldri; hann verður jarðsunginn
frá íslenzku kirkjunni við Voga.
Þessa látna samferðamanns
verður vafalaust minnst nánar
við fyrstu hentugleika. Dr. Rún-
ólfur Marteinsson jarðsyngur.
★
Þjóðræknisdeildin „Brúin“ í
Selkirk, Man. heldur samkomu
föstudaginn 9. sept. kl. 7.30 e. h.
Allir Islendingar í Selkirk og
utanbæjar velkomnir.
Fjölmennið
Freðfiskur stœrsti
liðurinn - viðskiptin
mest við Bretland
SKÝRSLA HAGSTOFUNNAR
UM ÚTFLUTNING í JÚLÍ
1 júlímánuði var aðalútflutnings
vara okkar hraðfrystur fiskur og
enn sem fyrr beindist framleiðsla
okkar mest á Bretlandsmarkað.
Af rúml. 14,5 milj. kr. verðmæti
útfluttrar vöru keyptu Bretar af
okkur fyrir rúmlega sjö miljónir
kr.
The Junior Ladies Aid of the
First Lutheran Church will
hold its lth meeting on Tuesday
afternoon next at 2.30 p.m. in
the Church parlors.
EATON’S
fyrir ungt Canadafólk
NÝTT 8KÓLAÁR IIEF8T1
Komlö hlaupandi I skólann
og þa8, sem þifi þarfnist, er
sýnt í hinni nýju EATON’S
haust og vetrarverðskrá. Alt
Það nýjasta fyrir fjörugt
skðlalff og sunnudaga fæst
með þvi verði, er foreldrar
fallast á.
% I /

'T. EATON
WINNIPEQ OMA0*
EATON’S
ÚTFLUTTU VÖRURNAR
Stærstu liðir útflutningsversl-
unarinnar voru þessir auk freð
fisksins, sem áður er getið: Is-
varinn fiskur fyrir 4,6 milj.- kr.
og saltfiskur óverkaður fyrir 2,3
milj. kr. — verðmæti annara
vara nær ekki einni milj. kr.
Fiskimjöl fluttum við út fyrir
rúmlega hálfa milj. kr. — Út-
flutningur á niðursoðnum fiski
nam 9,400 kr., og á söltuðum
hrognum 19 þúsund kr., rúmum.
Frá þessu er skýrt í skýrslu
Hagstofunnar um úftfluttar ís-
lenskar afurðir í júlímánuði.
TJtflutningsverslunin í júlí
skiptist niður á 15 lönd. Næst
Bretlandi í viðskiptum mánaðar-
ins kemur Þýskaland, en þangað
seldum við vörur fyrir 3,2 milj.
kr. Þá koma Bandaríkin með
vörukaup fyrir rúma milj. kr.
Tríest keypti af okkur vörur að
upphæð 997 þúsund. Portugal
fyrir 845 þúsund og Tékkosló-
vakía fyrir 430 þús. í júlí áttu
ítalir minnst viðskipti við okkur
af þeim 15 löndum er við seld-
um afurðir okkar til. ítalir
keyptu af okkur fyrir rúmlega
9000 kr. Viðskipti okkar við Isra-
elríki námu rúmlega 90 þús. kr.
og við Kúbu tæplega 22 þús. kr.
Mbl. 30. ágúst
E
HAGBORG
PHONE 2I3SI
FUEly^
►31 p- 1 ■
MANITOBA BIRDS
RING BILLED GULL
(Larus delawarensis)
Long winged swimmers. In the autumn and winter the
adult has head and neck flecked with ashy brown, and
has yellow feet. Has a black ring about the bill near
the tip.
Dislinclions:—Smaller than other gulls, lack of red and
the presence of dark ring on bill, and yellow legs are
distinctive.
The young are comparatively light in colour, much
spotted, tail mottled with extensive subterminal band;
dark bill with flesh coloured base.
The adult is light in colour, showing indications of the
blue mantle on the back. Underparts nearly pure white,
peppered with fine dark bands. Has a sharp white tail;
yellow or greenish yellow bill with dark ring; yellow
feet and legs, with red eyelids and gapes.
Field Marks:—Size, ring on the end of the bill and yellow
legs are distinctive.
Nesting:—On the ground or on rocky, stony or marshy
shores.
Dislribution:—Across the continent, breeding over most
of the eastern ahd central Canada north to Great Slave
Lake. Probably the commonest of the large gulls through-
out the interior, and the one most often seen on or about
the lakes and sloughs of the prairie regions.
This space contributed. by
SHEA'S WINNIPEG BREWERY LTD.
MD-237
MESSUBOÐ
Fyrsta Lúterska Kirkja
Séra Valdimar J. Eylands.
Heimili 776 Victor Street. Sími
29017. —
Guðsþjónustur á hverjum
sunnudegi:
Á ensku kl. 11 f. h.
Á íslenzku kl. 7 e. h.
Sunnudagaskóli kl. 12:15 e.h.
Allir ævinlega velkomnir
★
— „Vatnabyggð“ Prestakall —
Séra Eric H. Sigmar prédikar
á sunnudaginn 11. sept. (ensku):
Kandahar — kl. 11 f. h.
Mozart — kl. 3 e. h.
Joam Lake Anglican Church
kl. 7:30 e. h.
Allir boðnir og velkomnir
★
Séra Skúli Sigurgeirsson mess
ar á Silver Bay, sunnudaginn,
11 þ. m. kl. 2 e. h.
Allir boðnir velkomnir
Silfurbrúðkaup
Þann 9. ágúst var þeim heið-
urshjónum Pálma Stefánssyni
og frú Kristínu (áður Brynjólf-
son) haldið samsæti við Allen-
byskóla, í tilefni af 25 ára gift-
ingarafmæli þeirra. Veður var
fagurt, og fjölmenni samankom-
ið, til að fagna þeim og árna
heilla fyrir velunnið starf. Verð-
mætar gjafir voru þeim færðar,
af börnum þeirra og vinum.
Séra Runólfur Marteinson hafði
gift þau fyrir 25 árum. Einar
Johnson frá Steep Rock, hafði
orð fyrir gestum og afhenti vand
aðan silfurborðbúnað frá nokkr
um vinum og vandamönnum.
Hafði hann nú verið þeim sam-
ferða yfir 20 ára skeið og þekt
þau að öllu hinu bezta, sem þau
hafa lagt til heilla byggð sinni
og samferðafólki öllu. Hún sem
skólakennari bæði fyrr og nú og
leyst það starf af hendi með
dugnaði og prýði eins og bezt
má verða. En hann sem búhöld-
ur og í öllu hinn mætasti maður.
Þau eiga 4 börn, öll hin mann-
vænlegustu, 2 stúlkur og 2
drengi. Elzt er Florence Valdína,
nú Mrs. B. Jónsson, skólakenn-
ari hér í Steep Rock árið sem
leið. Næstur er Baldur, sem lok-
ið hefir búnaðarskólanámi, vinn
ur á bújörðinni heima. 3 Clara,
nú í miðskóla á Steep Rock og
4. Jón, sem nú er í barnaskóla
heima í byggð þeirra. Öll eru
börn þeirra vel gefin og efnileg.
Næst talaði Mrs. Th. Gíslason
frá Oak Point, sem er systir frú
Kristínar. Bar hún kveðjur og
gjafir fram, frá fjarverandi
systrum þeirra. Fleiri tóku til
máls. Florence kennslukona,
dóttir þeirra, flutti þakklæti frá
systkynum þeirra og færði þeim
verðmætar gjafir, og mæltist
vel. Að síðustu þökkuðu silfur-
brúðhjónin öllum fyrir heim-
sóknina með velvöldum orðum,
bæði á ensku og íslenzku, töldu
þennan dag verða sér ógleyman
legan. Voru svo fram bornar
miklar veitingar, svo allir voru
sammála um, að dagurinn hefði
liðið fljótt og stundin hin á-
nægjulegasta, í heima og frið-
sæla landinu þeirra, við hið
fagra Manitobavafn.
E. Johnson
Góð ræða
— Góð ræða á ekki að vera
lengri en það, að það sé ennþá
eldur í pípunni, þegar maður
stingur henni aftur í munninn.
FORRÉTTINDI
Eftir GILBERT PARKER
J. J. Bildfell þýddi. — Ljóðin í þessari sögu eru
þýdd af Dr. Sig. Júl. Jóhannessyni.
XVII. KAPÍTULI
Skraddarinn fer í miðnæturferð
Eftir að Charley kom heim til sín
með pappírinn, sem hann keypti á póst-
húsinu og nafn Kathleenar var þrykkt
á, hafði hann einstöku sinnum skrifað
niður hugleiðingar sínar, en ávalt rifið
blöðin í sundur og kastað bréfsneplun-
um á eldinn. Það var honum fróun, í
einveru hins nýja lífsviðhorfs, að blað-
festa hugsanir sínar eins og hann var
vanur að gjöra, þegar þörfin á því var
minni. Að skrifa þær nú, eins og ástatt
var, var honum eins og þegar fjötrað
straumvatn sprengir fjötra sína og
ryðst fram, það var honum hugarró, að
gefa hinum persónulegu kendum sín-
um lausan taum, því hið fyrra persónu-
lega líf hans, var ekki eins sameinað
hversdags- eða framtíðarlífi hans eins
og það varð að vera og sýna sig í ósjálf-
ráðum athöfnum, sem bæru með sér
eftirlíkingar, eða leikaraskap frumhugs
unar hans, heldur væri frumlegt og
hreint.
Daginn eftir að Louis gamli gjörði
kaupsamningana við hann og fór að
heimsækja friðdómarann, skrifaði
Charley niður þessar hugsanir sínar
um persónueiginleika og venjur.
„Hver veit“, skrifaði hann, „hverjir
hinir sönnu eiginleikar eru? Það fæðist
barn í heiminn, með blóð drykkjumanns
ins í æðum sér, líkt og þefur tóunnar í
nösum veiðihundsins, og það virðist
vera hið eðlilega. En ef það sama barn
fyrir einhverjar kringumstæður, er
hrifið undan þeirri fæðingaránauð og
fengið í hendur manna — fósturfor-
eldra, sem eru andvíg allri vínnautn og
venjur þeirra ná haldi á barninu — góð-
ar venjur, hugþekkar og hófsemisvenj-
ur og það vex upp og verður að manni,
eins og presturinn hérna, Arons bróð-
ir. Hvert er þá hið sanna eðlisupplag
þess? Er hneigðin til vínnautnarinnar
numin burt, eða aðeins falin? Eru lífs-
venjurnar, sem það hefir alist upp við,
aðeins ytri fágun, þar sem hið sanna
eðli barnsins, eða mannsins, fær aldrei
að njóta sín, eða eru venjurnar orðnar
að hinu sanna lífseðli?
Hver veit þetta? Hér er ég fæddur
með spurningarmerkið á tungu mér,
umkringdur auðn óvissunnar og um-
vafinn. Ég, sem lífið hefir verið mein-
ingarlaus tilvera. Gæddur vitsmunum
dýranna, nema hvað sá skilningur var
óvanalega þroskaður og eini virkileik-
inn, sem ég átti yfir að ráða var vits-
muna kend, sem ekki varð skýrð, eða
með orðum lýst. Maður, sem aldrei
hafði orðið var við neina lífshræring,
neinn lífsneista, frá öðrum heimi, eða
æðri lífstilveru. Guð hafði alltaf verið
mér sem draummaður — tilbúningur
veiksinnaðra og hjálparlausra manna,
sem hrópuðu út í loftið í vandræðum
og vonleysi, — og hér hefir mér verið
kastað eins og steini úr slöngu á með-
al fólks, sem trúir á persónulegan, á-
þreifanlegan allsstaðar nálægan Guð,
og sem leita til hans í velgennni og vand
ræðum lífs síns og segja: „Það
er góður Guð, sem ræður“. Hvað verð-
ur hér úr mér? Skyldu venjurnar vinna
verk sín og breyta sjálfum mér? Skyldi
ég undir valdi þeirra verða eins og
skraddarinn, sem hefir það eina tak-
mark að láta kirkjuna breiða væng fyr-
irgefningar og farsældar yfir sig í
blindni, eða meðfæddri fyrirfram á-
kvarðaðri eðlisávísan — hvort skyldi
það vera? Hvernig átti þessi harðsvinn-
aði nánasalegi og óánðegði maður að
vita um það, sem mér var meinað að
skilja? Eða veit hann það? Eru það allt
skynvillur? Ef að Guð er til, sem heyr-
ir slíka tilbeiðslu og hefir velþóknun á
henni og ræður yfir eðlilegum hvötum
og hugarangri. Því lætur þess skraddari
þá ekki ljós sitt skína, að menn sjá góð-
verk hans, og vegsami föðurinn á himn-
um? Hvers vegna ekki? Þess vegna,
hvers vegna skraddari? Þess vegna
hvers vegna Guð? Sýn mér merki frá
öðrum heimi (himnum) skraddari!“
Charley sat á bekk sínum í skradd-
arabúðinni á meðan hann skrifaði þetta
og leit upp við og við yfir að litla póst-
húsinu. Svo sat hann hugsandi og að-
gjörðarlaus þar til fór að skyggja og
skraddarinn kom heim til kveldveröar.
Þá tók hann blöðin, sem hann hafði
skrifað á, gekk með þau í hendinni yfir
að eldstæðinu, sem enn var lifandi á,
og kastaði þeim á eldinn.
Louis Trudel sá blöðin brenna í
eldinum og honum varð litið ofan á gólf
ið og sá hvar eitt blað, það síðasta, sem
Charley hafði skrifað, hafði fallið úr
hendi hans og á gólfið, og hann sá að
Charley hélt enn á blýantinum í hend-
inni, sem hann hafði verið að skrifa
með. Hin meðfædda grunsemd skradd-
arans gjörði undir eins vart við sig og
lymskuslægð brjálseminnar tók haldi
á honum. Því með öllu hans trausti á
góðum Guði og á kirkjunni, þá treysti
Louis Trudel engum. Annað auga hans
var opið fyrir vantrausti hans á mönn-
um á meðan hitt var lokað í blindri trú.
Á meðan Charley beygði sig eftir við
til að kasta á eldinn, seildist skraddar-
inn með tána að blaðinu og ýtti því und-
ir borðið. Eftir að kyrrð var komin á um
nóttina fór skraddarinn á fætur og of-
an í búðina til að leita að blaðinu, fann
það og tók með sér upp í svefnherbergi
sitt. Blað þetta hafði vakið allra handa
ímyndanir í huga hans. Máske að það
væri sendibréf, og ef svo væri þá gæti
hanri ef til vill fræðst eitthvað um for-
tíð þessa manns. En ef það var sendi-
bréf, hví var hann þá að brenna það?
Það var altalað og á allra vitorði, að
hann hefði aldrei sent frá sér eða fengið
sendibréf, svo að það voru ekki miklar
líkur til þess, að þetta væri sendibréf.
Og. ef það var ekki sendibréf, hvað gat
það þá verið? Máske væri maðurinn
enskur spæjari, sendur af stjórn Eng-
lands til að athuga óánægjuna, sem átti
sér stað í sumum sveitunum? Máske að
hér væri um ránsundirbúning að ræða.
Þessar og aðrar brjálæðis ímyndanir
fylltu huga þessa hugsjúka manns, með
svo miklum æsingi, að hann gleymdi
öllum hlýhug, sem hann hafði borið til
þessa ókunna manns, sem hafði verið
að vinna fyrir hann endurgjaldslaust.
Grunsemdin, böl fullorðinsáranna lá
eins og martröð á honum. Hann mundi
eftir að monsieur hafði tekið undir hand
legginn á honum þegar þeir gengu til
sængur um kveldið og það jók á grun-
semd hans. Hvers vegna skyldi hann
hafa verið svo vingjarnlegur? Máske
til að þóknast honum og lægja alla
grunsemd, og ræna hann svo og myrða
sofandi. En Guði var fyrir það þakk-
andi, að þeir peningar, sem hann hafði
heima hjá sér voru vel faldir, en hinir
óhultir með Öllu á banka, sem var langt
í burtu.
Hann staulaðist aftur til sængur
sinnar með blaðið í hendinni, sem að
Charley hafði skrifað á og sem að hann
óafvitandi missti niður á gólfið í búð-
inni, það sem á því stóð var ritað á
frönsku og skraddarinn stautaðist
fram úr því, við kertaljós, sem hann
hafði kveikt.
Þegar hann fór að lesa sperti hann
upp eyrun og rauðir flekkir færðust
fram í kinnarnar á honum og hendurn-
ar á honum titruðu. Hann varð æstur í
huga og hafði upp orðin hvað eftir ann-
að. Hélt upp blaðinu með annari hend-
inni, en barði að því með hinni og þuldi
fyrir munni sér:
„Þessi skraddari hérna Þessi
samansaumaðj, tplfinningialausi og ó-
hamingjusami maður Ef Guð er til!.....
Þess vegna, hvers vegna skraddari
Þess vegna, hvers vegna Guð! Sýndu
mér merki frá öðrum heimi skraddari!“
Hatrið brann í honum, Guðlast hið
djöfullega háð vantrúarmannsins! Pró-
tistantiska vantrúarmannsins sem
hann fordæmdi; ef hann væri þjófur
mætti setja hann í tugthús, ef hann
væri spæjari mætti skjóta hann, eða
tjarga hann og fiðra, ef hann væri morð
ingi þá mætti hengja hann. En vantrúar
maður var eitur, sem var til alls ills vís.
Vantrúarmaður — þess vegna, hvers
vegna skraddari? Þess vegna hvers
vegna Guð! Sýndu mér tákn af himni.