Lögberg - 01.11.1951, Blaðsíða 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 1. NÓVEMBER, 1951
7
U.M.F.Í. hefur sókn til varðveizlu og viðreisnar
íslenzku þjóðerni og sjólfstæði
Samþykktir sambandsráðs-
fundar U.M.F.Í. og ávarp
hans til íslenzku þjóðarinnar
Sambandsráð Ungmennafé-
lags íslands hélt fund í
Reykjavík, og sátu hann tíu
héraðsstjórar ungmenjja-
sambandanna, auk stjórnar
U.M.F.Í. Var á sambands-
ráðsfundinum samþykkt á-
varp til þjóðarinnar og ýms-
ar samþykktir gerðar, með-
al annars mælt eindregið
með því af hálfu U.M.F.I.,
að norrænt æskulýðsmót
verði haldið á Islandi
sumarið 1953.
Mannrækt og efling sjálfstæðis
og þjóðræknisanda.
Ávarp sambandsráðsfundar-
ins hljóðar á þessa leið:
1 tilefni af dvöl erlends hers
í landinu og í samræmi við
stefnu ungmennafélagshreyfing-
arinnar fyrr og síðar heitir sam-
bandsráðsfundurinn á alla Is-
lendinga að hefja öfluga sókn
fyrir varðveizlu sjálfstæðis þjóð-
arinnar, lagalegu og menningar-
legu. Skorar fundurinn sérstak-
lega á sína eigin félaga og ann-
an íþrótta- og æskulýðsfélags-
skap að taka þessi mál til al-
varlegrar meðferðar, einnig
skólamenn vora og aðra leiðtoga
og þá ekki sízt á listamenn,
skáld og rithöfunda. Sérstök
nauðsyn er og á, að ríkisútvarp-
ið hagi starfi sínu með hliðsjón
af hættuástandi því, sem nú er
og hafi sjónarmið mannræktar
og þjóðernis fyrir höfuðmark-
mið, til dæmis sé íslenzku-
kennsla útvarpsins stórlega auk-
in og bókmenntafræðsla.
Þess er mikil nauðsyn að þjóð-
in geri sér ljóst, að varðveizla
sjálfstæðisins hvílir mjög á lífs-
venjum vorum, skyldurækni við
störf, gætni í fjármálum og sið-
ferðisþreki gagnvart skaðhautn-
um. Geta skólar vorir stuðlað
að þessu með hagnýtu námi og
þjóðfélagjð með því að greiða
þær götur, sem liggja til höfuð-
atvinnuveganna, og að þeir
verði æskulýðnum sem eftir-
sóknarverðastir. Starfsrækt og
átthagarækt verður að eflast og
leiðir til þjóðrækni og ættjarðar-
ástar.
Fundurinn skorar á stjórn-
málamenn þjóðarinnar að efla
bindindis- og æskulýðssamtök
þjóðarinnar með auknum fjár-
ráðum og bættum starfsskilyrð-
um, um leið og hann þakkar það,
sem áunnizt hefir m. a. á íþrótta-
sviðinu. Væntir fundurinn þess,
að leiðtogar vorir kaupi aldrei
stundarafkomu ríkisins fyrir
viðnámsþrek íslenzks æskulýðs
á hættutímum þeim, sem nú
eru, og er honum ríður á að vera
vakandi og allsgáðum, né held-
ur, að vinátta erlendra þjóða sé
fengin með því að skerða hlut
þeirra, sem eru og eiga að erfa
landið. Öllum þarf að vera Ijóst,
að bindindissamur æskulýður
við skapandi nám starf, er vor
bezta þjóðvörn. Þjóðinni þarf
allri að verða það ljóst, að sjálf-
stæði vort byggist á því, að vér
skiljum sérstöðu vora, vanda
vorn og skyldur og þá mun oss
skiljast hver réttindi það eru að
vera íslendingar.
Vinnum íslandi allt!
i
trúi frá U.M.F.l. skuli vera í
nefnd þeirri, er menntamála-
Fundurinn samþykkti, að ] ráðherra hefir séð ástæðu til að
landsmót ungmennafélaganna skipa til þess að endurskoða í-
skyldi haldið að Eiðum næsta ] þróttalögin. Með tilliti til bréfs
vor. Var stjórn Ungmenna- og ! íþróttalaganefndar til 4stjórnar
íþróttasambands Austurlands; U.M.F.Í. lýsti fundurinn enn-
falið að annast þar hópsýningar ! fremur yfir ánægju sinni með
karla og kvenna. Ennfremur var J íþróttalögin frá 1940 og taldi
ákveðið, að auk íþrótta skuli þar
fara fram kennsla í nokkrum
starfsgreinum, til dæmis dráttar-
véla-akstri, mjöltum og að leggja
á borð.
•
Heitið var á stjórnir héraðs-
sambandanna að hefja sem fyrst
þau og framkvæmd þeirra hafa
verið með ágætum og enga þörf
á breytingum á þeim lögum,
hvorki efnislega né formlega.
Hins vegar skoraði fundurinn
á menntamálaráðuneytið að
hefjast handa um stofnun áhuga
undirbúning að þátttöku íþrótta i mannadeildar við íþróttakenn-
manna og almennum hópferðum j araskólann á Laugarvatni.
á landsmótið.
íþróllalöggj öf in.
Sambandsráðið bar fram mót-
mæli gegn því, að enginn full-
ÁfengismáL
Stjórn U.M.F.Í. var falið að
leita eftir því, að ríkið leggi til
lögreglu á opinberar samkomur.
Jafnframt lýsti fundurinn því
yfir, að hann teldi algerlega ó-
viðunandi, að lögreglustjórinn í
Reykjavík leyfi vínveitingar «á
opinberum samkomum æsku-
lýðsfélaga og krafðist þess, að
löggjöf og reglugerðir um sölu
áfengra drykkja séu að fullu
framkvæmdar. Taldi og fundur-
inn og siðferðilega skyldu stjórn
arvalda að stuðla að því, að
skemmtanalífið sé með menn-
ingarblæ.
Kennari í þjóðdönsum.
Samþykkt var á fundinum að
athuga möguleika á því að ráða
hingað til lands finnskan kenn-
ara, sem kenndi þjóðdansa, ef
um það getur tekizt samvinna
við aðra aðila. — Loks var stjórn
U.M.F.l falið að sækja um stór-
aukinh styrk til almennrar
menningarstarfsemi félaganna,
einkum í bindindismálum.
—TÍMINN, 10. okt.
Sex íslendingar við söngnóm í ítalíu
Rætt við Gunnar Óskarsson,
sem þrettán ára söng einsöng
með Karlakór Reykjavíkur en
stundar nú söngnám í ítalíu
Ungur Reykvíkingur, Gunnar
Óskarsson, sem stundað hefir
tenór-söngnám í Italíu und-
anfarin tvö ár, er nú stadd-
ur hér heima í sumarleyfi. Kom
hann hingað 7. ágúst sl. en mun
hverfa aftur til námsins um miðj
an sept. Gunnar er flestum lands
mönnum að góðu kunnur sem
söngvari. Hann er fæddur í Reyk
javík 17. september 1927, sonur
Óskars Árnasonar sjómanns, og
konu hans Sesselju Þórðardótt
ur, Framsveg 10,
Þrettán ára gamall vakti hann
mikla athygli, er hann söng ein-
söng í kirkjukonsert með Karla-
kór Reykjavíkur, því hann hafði
óvenju fagra sópran-rödd. Hann
kom þá einnig víða fram á
skemmtunum og söng í útvarpið
m. a. oft í barnatímum þess.
1 september 1949 fór hann til
söngnáms til ítalíu og er nú kom
inn, eins og áður segir, heim í
stutt sumarleyfi. Blaðamaður frá
Tímanum hitti Gunnar að máli í
gær og spurðist fyrir um nám
hans og fleira.
Byrjaði ungur að syngja
Þú hefir ekki verið hár í loft-
inu, þegar þú byrjaðir að
syngja?
— Nei ,segir Gunnar, ég byrj-
aði ungur að syngja. Fyrst í
barnaskólanum hjá Jóni Isleifs-
syni, en þegar ég var 13 ára gekk
ég í barnakór Karlakórs Reykja-
víkur, og það var mitt mesta
happ.
Þar kynnist ég Sigurði Þórðar-
syni, söngstjóra, sem alla tíð síð-
an hefir reynzt mér hin mesta
hjálpaehella. Með barnakórnum
söng ég í kirkjukonsert, en barna
kórinn var þá styrktur með söng
röddum . meðlima karlakórsins.
Kom ég einnig víða fram á því
ári, bæði á skemmtunum og í út-
varpinu.
Síðan færðust árin yfir mig
og ég fór í mú^ur. Þá fékk ég
mjög ljóta rödd og hélt jafnvel
að ég gæti aldrei sungið aftur.
En það smálagaðist með tíman-
um. Þá gekk ég í Karlakór Reyk-
javíkur, það var fyrir fimm árum
og auk þess var ég einnig í tím-
um hjá Sigurði Þórðarsyni, og
hafði mjög gott af hvoru tveggja,
KAUPENDUR LÖGBERGS
Á ÍSLANDI
Gerið svo vel að senda mér sen. fyrst greiðslu fyrir
yfirstandandi árgang Lögbergs, kr. 75.00. Dragið
ekki að greiða andvirðið.^Það léttir innheimtuna.
Æskilegt að gjaldið sé sent í póstávísun. Þeir wm
eiga ógreidda eldri árganga, eru vinsamlega beðnir
að snúa sér til mín.
BJÖRN GUÐMU N DSSON
FREYJUGATA 34 . REYKJAVÍK
þótt ég væri enn vantrúaður á
röddina. En Sigurður var bjart-
sýnn og sagði, að ef ég kæmist í
söngnám erlendis myndi það
lagast.
Dýrt og erfitt söngnám
En er ekki mjög dýrt að stunda
söngnám eruendis?
— Jú, það er það. En Sigurður
var ekki af baki dottinn, og tal-
aði við ýmsa menn, sem tóku
málaleitun hans mjög vel og hafa
þessir menn kostað nám mitt, og
réynzt mér á allan hátt eins og
ég væri þeirra eigin sonur. Og nú
síðast hafa þeir leyft mér að
koma hingað heim í sumarleyfi,
til að hitta konu mína og börn,
foreldra og aðra vini.
En hvenær fórstu til ítalíu?
— Til ítalíu fór ég í september
1949 og stunda námið í Milanó
hjá Angelo Alborgoni, sem er
prýðilegur kennari og kenndi
m. a.'* Pertili, einum frægasta
söngvara ítalía.
Stunda m a r g i r íslendingar
söngnám í Italíu?
— Við munum vera sex, þar
af fimm í Mílanó. Auk mín eru
þar Ketill Jensson, Ólafur Ja-
kobsson, Þuríður Pálsdóttir og
Magnús Jónsson, en Guðmundur
Baldvinsson stundar nám í Nap-
oli. — Þess má geta að við njót-
National Business Head
Rene B. Perrault
Photo—Copyright by Salmon
Rene B. Perrault, Montreal,
who has been elected President
of The Canadian Chamber of
Commerce at the national busi-
ness organization’s 22nd Annual
Meeting in Quebec City, Oct. 30
to Nov. 1. Mr. Perrault, promi-
nent in business circles in East-
ern Canada, is President of the
automobile firm of Cumming-
Perrault Limited, Montreal. Ac-
tive in association, community
and welfare work, Mr. Perrault
has served on the Executive
Council of the C a n a d i a n
Chamber, on several Chamber
Committees, and is a former
Honorary - Treasurer of La
Chambre de Commerce du Dis-
trict de Montreal. He takes over
from Dr. Francis G. Winspear
of Edmonton, former President
óf The Chamber of Commerce.
um öll aðstoð góðra manna við
námskostnaðinn. Ketill og Ólaf-
ur voru k o m n i r til Milanó
nokkru á undan mér, en Þuríður
og Magnús komu þangað á þessu
ári. Við stundum öll námið hjá
Alborgoni, nemi Ólafur. Ketill
er langt komin með námið, og
kemur sennilega heim eftir ára-
mótin. Við Magnús búum í sama
húsinu, hjá prýðilegri fjölskyldu
sem lætur það ekki á sig fá, þótt
við höfum hátt, enda má segja,
að sönglist og tónlist sé líf og
yndi ítalía.
Og svernig sækist námið?
— Námið sækist yfirleitt vel.
Okkar líkar mjög vel við kennar-
ann og hann gefur okkur öllum
góðar vonir.
Erfitt nám
Hvernig er náminu háttað?
— Ég fer í söngtíma fimm sinn
um í viku, klukkutíma í einu.
Fyrst í stað fóru tímarnir mest í
léttar æfingar, en síðan smá
þyngdi Alborgoni námið, með
skalaæfingum og þess háttar. Nú
síðast voru kennslustundirnar
þannig, að fyrri hálftímann voru
æfingar, en síðan fékk ég að
syngja lög, og rétt áður en ég
fékk sumarleyfið var ég að æfa
ó p e r u n a Ástardrykkinn eftir
Donizelli. Þá æfir maður einnig
með öðrum nemendum dúetta og
fleira. Auk söngnámsins stunda
ég einnig píanóleik og söngfræði,
og þegar maður er ekki í tímum
er æft af kappi.
Stunda margir nám í þessum
skóla?
— Um 30 nemendur stunda
nám hjá Alborgoni, en þetta er
einkaskóli og kennir hann einn
sönginn.
Hvernig kanntu við þig í Ital-
íu? *
— Yfirleitt prýðilega. ítalir
eru vingjarnlegir og varakonsúll
Islands í Mílanó, Þjóðverjinn
Zeeber, hefir reynzt okkur sér-
staklega vel. Mikill munur er á
veðráttunni á sumrin og veturna
í Mílanó. Feykilegir sumarhitar
eru, en aftur á móti mjög kalt á
veturna, og mun kaldara, en við
eigum að venjast hér á landi.
Söng í útvarpið
Þú átt að syngja í útvarpið í
kvöld, ekki rétt?
— Jú, en það vildi nú svo vel
til, að ég söng inn á plötur fyrir
nokkrum dögum. — Núna er ég
svo kvefaður, að ég get varla tal-
að — eins og þú heyrir. Senni-
1 e g a ‘loftlagsbreytingunni a ð
kenna.
Svo þú ætlar til ítalíu aftur í
september?
— Já, ég er hér aðeins í stuttu
sumarleyfi, og fer út aftur um
miðjan september. Ég á eftir að
stunda námið í eitt til tvö ár enn,
og nú bætist leiknámið við, en
ekki er enn ráðið hjá hverjum ég
stunda það.
Og hvað ætlastu svo fyrir að
námi loknu?
— Það er nú kannske of fljótt
PHILLIP
(13. 12. 1835
Phillips Brocks var víðfrægpr
amerískur kennimaður og rit-
höfundur. Var hann borinn í
Boston í Massachusetts-ríki í
Bandafylkjanna. Hann var kom-
inn afc góðum og gömlum kenni-
mannaættum í báða liðu. For-
eldri hans var William Gray
Brooks og Mary Ann Phillips.
Um móður hans er það kunnugt,
að hún var gædd sjaldgæfu sál-
arþreki og trúarstyrk. Gengu
verðmæti þau að erfðum til
Brooks og urðu meginþættirnir
í hinu fagra og stórfengilega lífs-
starfi hans. t
Philips Brooks lauk námi í
Harvard lærðaskóla 1855. Stund-
aði hann síðan guðfræðinám í
bænum Alexandria í Virginíu-
ríki. Vígðist hann til djákna
1859 og prests við Adventu-
kirkjuna í Philadelphiu 1860. Að
þrem árum liðnum, 1862, varð
hann prestur við kirkju Heilagr-
ar þrenningar (The Holy Trinitv
Church) í Philadelphíu. t Árið
1869 varð hann prestur við
Þrenningarkirkjuna ( T r i n i t y
Church) í Boston. Kendi hann
þar afar fjölmennum söfnuði um
tuttugu ára skeið, sunnudag eft-
ir sunnudag, unz hann var kos-
inn og vígður til biskups 1891
í mótmælendabiskupakirkjunni
yfir Massachusetts-ríki. — í
biskupsembættinu reyndist hann
mikilmenni að stjórnsemi, rögg
og dugnaði. Afkastaði hann víð-
tæku og gagnsömu starfi í því
umfangsmikla embætti, þótt hon
um auðnaðist aðeins að I’fa í því
vart hálft annað ár.
Phillips Brooks er þannig lýst,
að hann hafi verið hár maður
vexti, vel á sig kominn og hraust-
ur karlmaður. Var hann hreinn
og beinn í skapi og látlaus,
gæddur afburða dómgreind og
skörpum næmleika fyrir fyndni
og gamansémi. Allra manna var
hann þurfsamastur og fljótastur
til samúðar.
Kennimannaskörungur v a r
hann mikill og mælskumaður
með afbrigðum. Þegar guðmóð-
urinn kom á hann í stólnum fyr-
ir sakir mikilleiks málefnisins,
þá stóðst ekkert við; hreif hann
þá menn með sér til hæstu
himna eður niður í undirdjúp
undirdjúpanna, hóf og lægði sál-
ir þeirra, sem stormurinn og
lognblíðar öldur hafsins, —
vekti, hrygði, huggaði og gladdi.
— Streymdu þá orðin af vörum
hans með ofurhraða, þrungin
spakmælum og líkingum. —
Skoðanafrelsi hans í kenningum,
tengt dýpstu sannfæringu um
höfuðtrúarlærdóma kristindóms
ins, andríki boðskaparins, sam-
eináð æztu gagnsemi, skóp hon-
um hin víðtækustu áhrif meðal
allra kristinna trúardeilda. Var
hann langt hafinn yfir hverja
þrætu og akstur um erindin, sem
tíðkast svo mjög milli sértrúar-
flokka. Samúð hans og umburð-
arlyndi við menn, sem fóru aðr-
ar leiðir en hann sjálfur og
hugsuðu öðru vísi og sannleika
annarra kirkjukerfa, aflaði hon-
um traustá og ástar manna með
ýmislegum hugsunarhætti og
skoðunum. Jók það alt saman
mikillega vöxt og viðgang Bisk-
upakirkjunnar. Var hann líf
að tala um það. Síðan Þjóðleik-
húsið tók til starfa, hafa mögu-
leikarnir fyrir söngvara vaxið
hér heima, og ef maður fær at-
vinnu hér, væri það auðvitað
bezt. En svo er annað. Það er
alltaf vöntun á tenórum víða um
lönd, svo ef til vill þarf ég ekki
að kvíða atvinnuleysi.
En á meðan ég man. Félagar
mínir í Italíu báðu mig að skila
kveðjum heim, en það er erfitt
að ná til allra — eins og þú skil-
ur — og auðvitað er bezt fyrir
mig að biðja þig fyrir það í blað-
ið. Sem sagt. Þeim líður öllum
vel og biðja að heilsa ættingjum
og vinum. —
— TÍMINN, 26. sept.
BROOKS
- 23. 1. 1893)
hennar og sál um sína daga, eða
réttara sagt, andi Krists, sem
tekið hafði sér bústað í mannin-
um og í þjónustu sína náttúru-
gáfurnar, er Drottinn hafði gætt
hann. Kendi hann mönnum lífs-
speki þá, sem aldrei fyrnist né
úr gildi gengur, — lífsspeki
hinnar kristilegu sannfæringar
og reynslu, — lífsspeki hinna
sönnu og varanlegu verðmæta,
dífsspeki hins einfalda skilnings
gleði og sorgar og þarfa hvers-
dagslífsins, — lífsspeki þess
skilnings, sem sér og veit, hvað
gerir mennina glaða, hrygga,
styrka, veika, sjúka, heilbrigða!
Hann kendi mönnunum, hvað
læknar þá og auðgar andlega,
hvar hinar sönnu heilsulindir
þeirra eigi upptök sín; hvar
námur andlegrar auðlegðar eru
fólgnar; hvar hinnar sönnu, var-
anlegu hamingju er að leita.
Hvar raddir friðar, ljóss og lífs
þruma. — I skömmu máli —
hann kendi mönnum að þekkja,
skilja, meðtaka og elska Jesúm
Krist.
Phillips Brooks hafnaði að
gerast kennari í kristilegri sið-
fræði á Harvard-háskóla, er
honum var boðið það, en hann
tók að sér, og hafði á hendi um
langa hríð, yfirumsjón guðs-
þjónustunnar í háskólanum.
Gerðist hann þar kennifaðir
lærisveinanna. Voru trúaráhrif
kenninga hans á þá bæði djúp og
varanleg. Mótaði hann svo
lyndiseinkunn þeirra að þeir
bjuggu að því æ síðan.
Mörg og mikil ræðusöfn voru
gefin út eftir Phillips Brooks,
sem vænta mátti. ^oru þau les-
in grandgæfilega, íhuguð og
rædd um þvert og endilangt
landið. Fyrirlesari var hann
hinn snjallasti og vinsælasti.
Sóttust þúsundir manna eftir því
að hlýða á hann, að gagntakast
af andríki hans og auðgast af
vizku hans. Hinir svokölluðu
„Bohlen“-fyrirlestrar hans (1879)
er hann nefndi: „Áhrif Jesú“,
fengu hina beztu áheyrn og
mikla útbreiðslu. —
Phillips Brooks fékst nokkuð
við kvæðagerð; fórst honum það
vel úr hendi, sem alt annað, er
hann lagði á gjörva hönd. Sálm-
urinn: ;<Ó, litli bærinn Betle-
hem“ (O, Little Town of Betle-
hem), sem hér kemur fyrir al-
menningssjónir, hefir náð afar
mikilli útbreiðslu og alþjóðar
hylli. Er hann lankunnastur af
því, sem eftir Brooks liggur í
bundnu máli.
I borgarastyrjöldinni (1862—4)
milli Norður- og Suðurríkjanna
út af þrælahaldinu, hélt Phillips
Brooks uppi drengilega og
kröftuglega málstað Norðan-
manna og Svertingjanna, —
þótt hann á hinn bóginn væri
einlægur friðarhöfðingi og al-
gerlega mótsnúinn stríðum og
styrjöldum.
Af því sem nú hefir sagt verið
þótt stutt sé og ófullkomið, má
nokkuð þó marka, hvílíkur guðs
maður, trúarhetja, og hversu
sannur lærisveinn Jesú Krists
Phillips Brooks var. Hann virð-
ist hafa verið eitt hið mesta
andans ofurmenni, sem kristni
Bandaríkjanna hefir framleitt
og því í tölu ágætustu sona
þeirm. Þvílíkra manna þurfa
þjóðirnar einkum við. Af þeim
mega þær vera sannarlega stolt-
ar. Að fótum þeirra geta þær
sezt, — án þess að niðurlægja
sig, — og lært af þeim í auð-
mýkt hjartans alger bjargar-
ráð — sönn vísindi. Það eru leið-
togar, — forystumenn, — sem
óhætt er og skylt að fylgja. Þeir
eru engir falsspámenn og svika-
kennarar ,sem upp rísa og af-
vegaleiða marga. Þeir eiga hug-
rekki heilagrar boðunar. Þeir
fara fyrir þjóðunum sem eld-
stólpar í náttmyrkrum raun-
anna á torfærri göngu eyði-
merkurdvalarinnar til himin-
fjalla Guðs hjálpræðis. L. S.