Lögberg - 07.05.1953, Blaðsíða 8

8
LÖGBERG, FIMTUDAGINN, 7. MAÍ, 1953
Engillinn og rithöfundurinn
Úr borg og bygð
Miss Lilia Eylands fór til
Trenton, Ontario, á föstudaginn,
og mun dvelja þar í sumar hjá
systur sinni og tengdabróður,
Mr. og Mrs. Ralph Lawler.
☆
The annual Lake Winnipeg
Fishermen’s Festival will be
held að the Gimli theatre on
Sunday May 17, 1953, at 2 p.m.
Daylight Saving Time. Broad-
cast over station C.K.R.C. —
Speakers: Rev. H. S. Sigmar,
Rev. Philip Petursson and
mayor Barney Egilson of Gimli.
The Gimli Junior Choir will
sing. Announcer will be Alvin
Blondal.
☆
The Gym and Dancing Class
of the Unitarian Church is
holding its annual display in the
church auditorium, corner Sar-
gent and Banning, on Friday,
May 8th, and Saturday, May 9th
at 8 o’clock p.m. Admission:
Adults, 50 cents, Children. 25
cents.
TCr
GEFIÐ TIL
Sunrise Luiheran Camp
Mrs. Ingibjörg Guðmundson,
Sunland, California, sumargjöf,
$50.00; Mr. og Mrs. Halldór Sig-
urdson, Winnipeg, $25.00; The
Tomson family, Winnipeg, $10.00;
in memory of Helga Tomson;
Mrs. Paul Robertson, Moosehorn
$5.00; Dorcas Society, First
Lutheran Church, Winnipeg,
$100.00.
Með innilegu þakklæti,
Anna Magnússon,
Box 296, Selkirk
☆
— ÞAKKARORÐ —
Innilegar þakkir vottast hér
með öllum þeim, sem á margvís-
legan hátt veittu okkur hjálp,
auðsýndu samúð og kærleika í
veikindum og fráfalli móður og
tengdamóður okkar, Mrs. Ingi-
gerðar Sveinson. Sérílagi þökk-
um við Bill Jamieson, útfarar-
stjóranum í Glenboro; Mrs. B.
Pétursson og Mrs. K. Þorsteins-
son að Gimli fyrir hlýjar við-
tökur og veitingar allar; einnig
séra H. Sigmar og sér. S. Ólafs-
son.
Mr. og Mrs. Ingi Helgason
frá Glenboro
☆
A meeting of the Jon Sigurd-
son Chapter IODE will.be held
on Friday Evening, May 8th, at
8 o’clock, at the home of Mrs.
B. S. Benson, 757 Home St.
☆
Oddný Johnson, 645 Queen-
ston St., lézt að heimili sínu, 30.
apríl s.l.; var hún rúmlega 87
ára að aldri; fædd að Lundar í
Lundareykjadal. Maður hennar,
Hinrik Johnson, ættaður af ísa-
firði, dó árið 1946. Þau hjón
bjuggu lengst að Ebor, P.O., en
voru einnig meðal friunbyggj-
enda á Lundar, og var þorpmu
gefið nafn eftir fæðingarbæ
Oddnýjar.
☆
Frú Marja Bjornson frá Mini-
ota var í borginni í nokkra daga
í fyrri viku.
☆
Meðal utanbæjargesta er sóttu
Thorlakson-samsætið urðum vér
vör þessara: Mr. og Mrs. Ólafur
Hallson, Eriksdale; Mr. og Mrs.
Kári Byron, Lundar; Séra Har-
ald S. Sigmar og Mrs. Sigmar;
Mrs. Kristín Thorsteinson og
Mrs. H. Sigurdson ásamt dóttur
sinni, öll frá Gimli, og Mr. S. V.
Sigurdson og dóttir hans frá
Riverton.
☆
Nærgætin og samvizkusöm
miðaldra kona, getur nú þegar
fengið herbergi í staðinn fyrir
að gefa sig við barngæzlu. —
Sími 205 687.
☆
Mr. Sveinn Oddson prentari
lagði af stað suður til Min-
neapolis á mánudaginn í heim-
Sókn til forri-kunningja þar;
þaðan fer hann til Washington,
D.C., og ef til vill til New York.
Gerir hann ráð fyrir að vera
mánaðartíma í ferðinni.
☆
Séra Egill Fáfnis frá Moun-
tain, N.D., kom til borgarinnar á
þriðjudaginn til að sitja fund í
framkvæmdarnefnd Þjóðræknis
félagsins. í fylgd með honum
voru sonur hans og tengdadóttir.
☆
W. J. Lindal dómari fór austur
til Toronto og Ottawa á laugar-
daginn var í embættiserindum
og bjóst við að verða hálfsmán-
aðartíma að heiman. Mrs. Lindal
lagði af stað í dag til fundar við
mann sinn.
☆
The Glee Club of the First
Federated Church presented a
charming operetta entitled “A
Rose Dream” before a capacity
audience April 27th.
Success of the play was so
marked that a repeat perform-
ance will be given Tuesday, May
12th at 8.15 p. m.
Leading roles were as follows:
Linda Smith, fairy queen, played
her part with dignity. The part
of Little Rose, a girl who goes
to sleep and wakes up in fairy-
land, was done with outstanding
acting ability and sweet singing
by Ingrid Gislason. Lynne As-
geirson as Hop o’ my Thumb,
the mischievous elf, did an out-
standing pelformance also.
Other parts, Rose-bud by Mar-
lene Claney; Giant forgot, Lil-
lian Bjarnason; the twins Can
and Can’t, by Joanne and Caro-
line Wilson, were capably done.
Choruses and dances bv the
roses, elves and fairies and color-
ful costumes added much to the
success of the performance. A
group of folk songs by the Glee
Club preceded the operetta.
Guest artist was Lynne Riley
tap dancing. The accompanist
was Jona Kristjanson. Elma
Gislason directed.
☆
Mrs. Anna Ottensen, fyrrum
til heimilis að 1112 Parker Ave.,
lézt 30. apríl, eftir langa van-
heilsu. Hún var fædd að Ferju-
koti í Mýrararsýslu 28. nóv.
1865; kom til Winnipeg 19 ára
gömul og átti hér heima ávalt
síðan. Hún var gift Nikulási
Össurarsyni (Ottensen), sem lifir
hana, ásamt þremur börnum
þeirra. Útförin fór fram frá
Bardal’s, á þriðjud. 5. maí að við-
stöddu fjölmenni. Séra Valdimar
J. Eylands jarðsöng.
Mig dreymdi draum, hénra
um nóttina, ekki fyrir löngu
síðan. Það var hér um bil tveim-
ur vikum fyrir jól. Ég var í her-
bergi mínu í Lundúnaborg og
svaf. Mig dreymdi að ég liði út
um svefnherbergisgluggann og
út í geiminn. Ég var léttur á
mér og sveif eins og á vængjum
upp í himingeiminn. Mér fanst
í huganum að ég vera ánægður,
og einkum var það mér gleði-
efni, að ég var á leiðinni upp.
Mér hefir sannarlega verið
veitt eftirtekt, hugsaði ég — lík-
lega verið altof örlátur og grand-
var til þess að fá að lifa lengur.
En það verður ekki á alt kosið,
hugsaði ég.
Jörðin minkaði og fjarlægðist
og það síðasta,' sem ég sá til
hennar var bjarminn af ljósun-
um meðfram Thames-ánni, og
svo hvarf hann. Þegar hér var
komið, varð ég þess fyrst var,
að ég var ekki einn á ferð. Á
,bak við mig heyrði ég hægt
vængjatak. Ég leit við og sá, að
það var Gabríel engill og mér
virtist vera raunasvipur á and-
liti hans. Hann er líklega þreytt-
ur, hugsaði ég, og það var alveg
eins og engillinn hefði heyrt þá
hugsun mína, því hann svaraði:
„Já, jólahaldið á meðal ykkar
manna er mér raunatíð.“
„Mig furðar ekkert á því,“
svaraði ég. „Mig furðar meira á
því, hvernig þú getur haft auga
á öllu vafstrinu, sem á okkur
kemur, því, eins og þú veist, þá
hrífur sú einstakasta gjafmildis-
þrá alla menn og konur. Er það
ekki yndisleg tilhugsun?“
„Jú,' þið eruð öfundsverð,“
svaraði engillinn.
„Já,“ svaraði ég. „Það er fjöldi
fallegra mynda, sem jólin vekja
upp í huga mér. Ein er af stúlk-
Unni aðdáanlegu, sem stendur í
loðkápunni sinni dýru og deilir
soðinu með hvítu höndunum
sínum á meðal götu Arabanna.
Önnur af landeigandanum með
rauða andlitið, þar sem hann er
að rétta jólabrauðið að leigu-
liðunum sínum fátæku, sem
hópast í kringum hann. Þegar
ég hugsa um þetta og fleira, sem
kemur mér í hug, þá get ég varla
setið á mér, að fara ekki á stað
sjálfur og safna saman nokkr-
um skildingum. Og það er ekki
ég einn sem bý yfir þessu veg-
lyndi, því ég er ekki eini góði
maðurinn í veröldinni — og það
er það, sem mér þykir vænst
um í sambandi við jólin, að þau
vekja veglyndi allra manna.
Gleðin og gæðin streyma frá
okkur og góðverkin frá því rétt
fyrir jólin og segjum til loka
janúarmánaðar og það hlýtur
að vera sérstök ánægja fyrir þig,
að færa þau inn í bókina þína.“
„Já,“ svaraði engillinn: „Góð-
verkm gleðja mig ávalt.“
„Þau eru okkur öllum gleði-
efni,“ svaraði ég. „Ekkert gleður
mig meira en góðverkin mín. Ég
hefi oft verið að hugsa um að
skrifa þau í dagbókina mína, dag
frá degi, svo að börnin mín geti
lesið um þau.“
Engillinn sarqsinnti, að það
gæti verið nógu gott.
»Ég býst við að þú hafir bókað
öll góðverkin, sem við mennirnir
höfum verið að gjöra í síðast-
liðnar sex vikur.“ (Ég sá, að
engillinn hafði stóra bók undir
annari hendinni).
„Já,“ svaraði engillinn. „Þau
eru öll færð inn í bókina.“
Ég hélt áfram að vera englin-
um samferða, af því mér geðjað-
ist vel að honum, og um ein-
lægni hans og umhyggju efaðist
ég ekki, og svo er það ævinlega
skemtilegt að heyra talað um
sjálfan sig.
„Ég býst við, að þú hafir fært
inn fimm skildingana, sem ég
gaf í vinnuleysingjasjóðinn, sem
blaðið „Vakan“ var að safna
fyrir?“ spurði ég.
„Já,“ svaraði engillinn. „Það
er bókað.“
„Ég man það núna, að það
voru tíu skildingar, sem ég gaf
í þann sjóð. Það var éinhver
ruglingur í fyrra skiptið á nafn-
inu í blaðinu.“
„Báðar gjafirnar hafa verið
færðar inn í bókina“ svaraði
engillinn.
Svo minnti ég engilinn á, að
ég hefði tekið þátt í fjórum át-
veizlum, sem haldnar voru til
styrktar fátæku fólki. „Ég man
ekki í svipinn til hvers átti að
verja ágóðanum, en ég man, að
ég var dauðveikur dagana á
eftir, og sérstaklega eftir þá síð-
ustu, því kampavín á illa við
mig, en ef maður hefir það ekki
á takteinum, þá halda menn, að
það sé af því, að maður hafi
ekki efni á að kaupa það. Það
er samt ekki svo að skilja, að
mér þyki það ekki nógu gott,
en lifrin í mér þolir ekki of
mikið . . . .“ Lengra komst ég
ekki, því engillinn greip fram í
fyrir mér og sagði: „að öllu þessu
hefði verið veitt eftirtekt."
„I vikunni, sem leið, sendi ég
tólf myndir af mér með eigin-
handaráritun til hjálparnefndar,
sem stóð fyrir útsölu (barzar) til
hjálpar einstæðingum."
Engillinn sagðist muna eftir
því.
„Látum okkur sjá,“ hélt ég
áfram. „Ég fór á tvo almenna
dansleiki. Mér þykir nú reyndar
ekki mikið varið í að dansa
sjálfum. En við spilum Bridge
nokkrir til þess að bæta upp á
ánægjuna, svo fór ég á einn
dansleik, eins og Sir Walter
Raleigh, þar sem allir voru prúð-
búnir, en það eru ekki allir, sem
mega við því, að sýna á sér fæt-
urna, því segi ég, að þeir, sem
eiga því láni að fagna að geta
sýnt nettar fætur, hví skyldu
þeir ekki gjöra það? Það er ekki
svo oft sem manni gefst kostur
á að sýna glæsimennsku sína.“
Engillinn sagði, að dansleik-
irnir allir hefðu verið færðir inn
í bókina.
„Svo efast ég ekki um, að þú
kannast við Tilraunafélagið og
sjónleikinn, sem það sýndi um
daginn til aðstoðar drengjunum
okkar; en ég veit ekki, hvort þú
tókst eftir því, sem Vakan
sagði . . . .“
Engillinn greip aftur fram í
fyrir mér og minnti mig á, að
það, sem maðurinn í Vökunni
hefði sagt, kæmi honum einum
við og hefði verið fært inn í hans
reikning, og næði þess vegna
ekki til mín.
Ég samþykkti það og bætti
við: „Ég held annars, að félagið
hafi ekki borið mikið úr býtum.
Það er ærið kostnaðarsamt þegar
kaupa þarf mat til góðgerða og
hitt og annað. En ég held, að
fólkinu hafi yfirleitt líkað leik-
urinn vel.“
Engillinn sagðist hafa séð leik-
inn og hefði þegar sagt meiningu
sína um hann.
Ég minti engilinn á leiksýn-
inguna, sem haldin var undir
umsjón konungsins í stóra leik-
húsinu til arðs fyrir allslausa
Englendinga í Jóhannesborg, og
að ég hefði keypt fjóra að-
göngumiða, eða fjögur sæti á
veggsvölum leikhússins. Auð-
vitað voru ekki nærri allir nafn-
kunnustu leikararnir, sem leik-
skráin sagði að taka ættu þátt í
leiknum, viðstaddir, en þeir
höfðu allir sent boð eða bréf
með ósk um að leikurinn heppn-
aðist vel og að arðurinn yrði
mikill, sem náttúrlega hjálpaði
mikið. En allir hinir leikend-
urnir, sem enginn hafði heyrt
nefnda, voru þarna með tölu. En
þrátt fyrir þetta var leikurinn
fyllilega virði peninganna, sem
ég borgaði fyrir sætin og þess
vegna ástæðulaust að kvarta.
Fleiri góðverk voru það, sem ég
hafði unnið, sem ég mundi ekki
eftir í svipinn. — Já, þau voru
ekki svo fá, góðverkin mín. Ég
hafði gleymt því í svipinn, að
ég gaf einu sinni gömul og slitin
föt, sem ég gat ekki lengur notað
sjálfur til kvenna, er stóðu fyrir
sölu á slíkum gjöfum, en með
fötunum, sem ég gaf, slæddist
óvart yfirhöfn, sem var hvergi
nærri útslitin og ég hefði getað
notað sjálfur miklu lengur.
Engillinn sagði, að ég mætti
vera alveg rólegur, því að öllu
þessu hefði verið veitt eftirtekt,
og öðru fleiru, sem ég kynni að
hafa gleymt.
Mér og englinum hafði komið
vel saman, að því er mér virtist,
og ég var farinn að verða dá-
lítið forvitinn, svo að ég spurði
engilinn, hvort ég mætti ekki
líta í bókina hans. — Hann sagð-
ist ekki sjá neitt því til fyrir-
stöðu og opnaði haná, þar sem
reikningur minn var skráður, og
ég lyfti mér ofurlítið upp svo
að ég gæti lesið yfir öxlina á
honum.
Ég get ekki enn skilið að mig
hafi dreymt aðra eins fjarstæðu
og þar stóð. Það var alt öfugt.
í staðinn fyrir að færa góðverk-
in mér til inntekta, þá stóðu þau
öll í skuldadálknum, og þar var
þeim hrært saman við hræsnis-,
hégóma- og síngirnisskuldir
mínar. í allar þessar sex vikur
var það aðeins eitt góðverk, sem
fært var inn í reikninginn mér
til inntekta, og góðverk það var,
að standa upp úr sæti mínu 1
sporvagni seint um kvöld, sem
var þéttskipaður fólki og gefa
það gamalli og þreytulegri konu,
sem inn í vagninn kom, og sem
ekki hafði einu sinni rænu á að
þakka mér fyrir kurteisina. —
Eftir dómi engilsins var allt
annað — allir peningarnir, allur
tíminn og allt hátíðatal mitt
einskis virði.
Ég reiddist ekki fyrst í stað,
því mér skildist, að englum gæti
yfirsést eins og öðrum.
„Þú hefir auðsjáanlega fært
öll góðverkin mín inn í bókina,“
sagði ég. „En þér hefir heldur
en ekki yfirsést. Okkur hendir
það alla stundum. Þú hefir fært
þau inn röngu megin í bókina.
Ég vona að það komi ekki fyrir
aftur.“
Það sem mér gramdist meira
en nokkuð annað, var alvöru-
svipurinn á andliti engilsins, er
hann leit til mín og svaraði:
„Það er ekki um neina yfirsjón
að ræða.“
„Ekki um neina yfirsjón að
ræða!“ hrópaði ég. „Þú meinar
þó aldrei . . . .“
Engillinn lét aftur bókina og
stundi við.
Ég var orðinn svo reiður við
engilinn, að ég reyndi til þess
að grípa af honum bókina. En
honum sýndist hvergi bregða.
Hann virtist ekki einu sinni
veita því tiltæki mínu eftirtekt.
En í staðinn fyrir að ná bókinni
á mitt vald, þá fór ég að hrapa
og bráðlega fór að bjarma fyrir
ljósunum í Lundúnaborg, og svo,
eftir því sem nær dró jörðinni,
virtust þau blátt áfram fljúga á
móti mér. Þegar að ég kom ná-
lægt byggingum borgarinnar sá
ég, að ég stefndi beint á turninn
á Westminster. Ég reyndi að
mjaka mér ofurlítið til og tókst
Séra Valdimar J. Eylanda
Heimili 686 Banning Street.
Sími 30 744.
Guðsþjónustur á hverjum
sunnudegi:
Á ensku kl. 11 f. h.
"Á íslenzku kl. 7 e. h.
☆
— Argyle Presiakall —
Rev. J. Fredriksson
Sunnudaginn þ. 10. maí,
Mæðradagur:
Baldur, messa á íslenzku, kl.
11 f. h.
Grund, messa á íslenzku, kl.
2 e. h.
Brú, messa á ensku, kl. 4 e. h.
Glenboro, messa á íslenzku,
kl. 7 e. h.
☆
Lúierska kirkjan í Selkirk
Sunnud. 10. maí
Minningardagur mæðra
Ensk messa kl. 11 árd. For-
eldrar fjölmenna ásamt börnum
sínum,
Enginn sunnudagaskóli.
Islenzk messa kl. 7 síðdegis.
S. Ólafsson
Bréf til ritstjórans
Miniota, Man, 30. apríl 1953
Mr. E. P. Jónsson,
Columbia Press Ltd.,
Winnipeg.
Kæri vinur:
Ég var rétt að fá Lögberg
núna og þótti það óvenjulega
þunnt í roðinu. Úr því kom svo
vísan:
Lögberg orðið einfalt blað!
Ekki er það nú verðskuldað.
Skyldi það vera af því, að
Ég hefi gleymt að borga það?
Og nú sendi ég ávísun fyrir
ársgjaldinu og bið afsökunar á
drættinum. En ég átti alltaf hálft
í hvoru von á því, að mér yrði
auðið að heimsækja höfuðstað-
inn upp úr sumarmálunum og
hafði þá í huga að borga skuldii;
mínar um leið. Nú getur ekkert
af þessu orðið; en þetta má nú
ekki dragast lengur með borgun
fyrir blaðið. Bið ég þig þá að
koma þessu til skila fyrir mig.
Beztu kveðjur. Þinn einl.
S. E. Björnsson
það, svo ég kom niður í Thames
ána og þá vaknaði ég.
Ég á von á, að draumur þessi
fyrnist og gleymist. En ég gleymi
aldrei hrygðar- og raunasvipn-
um, sem var á andliti engilsins.
J. J. B. þýddi
DREWRYS
M.D.334
Fyrsta lúterska kirkja
Sameiginleg guðsþjónusta fyrir allan söfnuðinn, vini hans og
velunnara, verður haldin kl. 7 næstkomandi sunnudagskvöld,
10 maí, og fer fram á ensku. Sérstakur hátíðasöngur. Móðurdags-
efnið verður rætt í prédikunarstól.
Kaffiveitingar í samkvæmisalnum eftir messu.
ÞINGBOÐ
Hið tuttugasta og níunda ársþing Bandalags Lúterskra
Kvenna, The Lutheran Women’s League of Manitoba
(Icelandic) verður haldið í Riverton, Man., dagana
12., 13. og 14. júní næstkomandi.
HELGA GUTTORSSON skrifari