Lögberg - 31.12.1953, Page 7

LÖGBERG, FIMMTUDAGINN, 31. DESEMBER, 1953
7
/
Fréttapistlar fró Kyrrahafsströndinni
Sumarið 1953 var eitt af þess-
um dásamlegu sumrum hér á
ströndinni, svo margir þóttust
ekki muna eftir blíðara sumri,
og hélst sú góða tíð óslitið þar
til snemma í október, en þá
kólnaði að mun og rigningar
byrjuðu sem héldust að mestu
leyti allan október; samt var oft
sólskin og blíða að deginum til;
en í nóvember hefir verið ljóm-
andi tíð, því þó dálítið hafi rignt
stundum, þá hefir góða veðrið
verið í miklum meirihluta.
Auðvitað eru haustrigning-
arnar hér nauðsynlegar fyrir
jörðina eftir sumarblíðuna og
hið stöðuga sólskin, því að þá
er jörðin þur og skinin, en þegar
rigningarnar byrja á haustin þá
snýst alt í gróður, svo að nú eru
grundirnar skrúðgrænar og
fjöldi af lifandi blómum, og nú
er 9. desember, þegar þessar
línur eru skrifaðar.
Margt hefir borið við á meðal
Islendinga hér í Seattle og víðar
á ströndinni þetta síðastliðna
sumar og haust, sem vel er í
sögur færöndi og fullkomlega
þess virði, að þess sé getið, á
prenti. Auðvitað eru eftirfar-
andi fréttapistlar samansafn af
helztu viðburðum á meðal land-
anna á tímabilinu frá því
snemma í júlí og þar til nú í
desember, því síðustu frétta-
pistlar enduðu á frásögninni um
hið sjötugasta og níunda kirkju-
þing Hins lúterska kirkjufélags
íslendinga í Vestur heimi, og
skal ekki meira um það sagt
hér.
Eflirminnileg messa og
kveð j usamsæí i
iÞað var sunnudaginn 5. júlí,
sem séra Eric Sigmar flutti sína
eftirminnilegu kveðjumessu; —
hafði hann þá þjónað Hallgríms-
söfnuði í tvö ár með vaxandi
aðsókn og framförum. Við þá
messu var kirkjan fullskipuð
fólki, og hrífandi þátttaka, bæði
af hálfu söngflokks safnaðarins
og öllu safnaðarfólki, ásamt
fjölda af vinum og velunnurum
safnaðarins, þó ekki séu með-
limir.
Nú hafði séra Eric og frú
Svafa kvatt söfnuð hinn, en þá
átti söfnuðurinn eftir að kveðja
prestshjónin, en sú athöfn fór
fram á mánudagskvöldið 6. júlí,
kl. 8 e. h. Þá var þeim hjónum
haldið veglegt kveðjusamsæti í
kirkjunni að eins mörgu fólki
viðstöddu og komist gat í kirkj-
una, en það mun vera töluvert
yfir tvö hundruð manns, án
þess að tala um sæti, því þau
voru ekki nægilega mörg til
handa öllu því fólki.
Forsæti skipaði konsúll ís-
lands,, K. F. Frederick, sem og
líka er forseti Hallgrímssafnað-
ar. Þar var sérstaklega hrífandi
og kröftugur söngur ,undir
stjórn Tana Björnssonar. Þá
komu fram fulltrúar frá ýmsum
smáfélögum íslendinga í Seattle,
því alls staðar höfðu þessi dug-
legu prestshjón hjálpað til í
starfi og gert það vel.
Fyrir hönd Þjóðræknisdeild-
arinnar „Vestra“ talaði séra
Guðm. P. Johnson og þakkaði
hjónunum fyrir gott samstarf í
þjóðræknismálum, og afhenti
þeim svolitla gjöf frá „Vestra“.
iÞá talaði fyrir hönd Kvenfé-
lagsins „Eining“ frú Guðrún
Magnússon og þakkaði prests-
hjónunum fyrir þeirra góðu og
margvíslegu hjálp í því félags-
starfi og afhenti þeim gjöf í
þakklætisskyni. Þá afhenti frú
Sigga Franks hjónunum gjöf frá
Djáknanefnd safnaðarins með
nokkrum hugljúfum og fögrum
orðum.
Þá talaði frú Rud Sigurðsson,
forseti kvenfélags safnaðarins,
og þakkaði heiðursgestunum
fyrir dugnað og ósérhlífni í
safnaðarstarfinu og afhenti
þeim gjöf frá kvenfélaginu.
Allir einstaklingar létu gjafir
sínar detta niður um gat á papp-
írsboxi, sem stóð við inngang-
inn, svo allir fengju tækifæri
til að þakka þessum mætu hjón-
um, ekki bara með orðum, held-
ur og í verki og sannleika.
Þá flutti séra Harald Sigmar
frá Gimli skörulega ræðu, og
sagðist honum vel um bróður
sinn, án þess þó að hæla honum
um of.
Þá kallaði forseti á Dr. H.
Sigmar frá Blaine, föður séra
Eric, og sagði hann nokkrar
gamansögur frá æskuárum litia
Erie, og talaði nokkur hugljúf
orð til ungu hjónanna og bað
þeim Guðs blessunar. Einnig
tóku til máls Tani Björnsson og
fleiri ungir menn og þökkuðu
heiðursgestunum fyrir góða sam
vinnu. — Að endingu töluðu svo
heiðursgestirnir, þökkuðu hjart-
anlega fyri ralt gott þeim auð-
sýnt og létu í ljósi innilegustu
ánæju sína yfir góðri samvinnu
og samhug alls safnaðarms í
starfinu, og óskuðu öllum lukku
og blessunar í framtíðinni. —
Að því búnu var setin vegleg
veizla í neðri sal kirkjunnar,
þar sem ekkert var sparað til
með veitingar. Svo tókust allir
í hendur og kvöddu þessa vini
sína. Þá var kominn dagur að
kvöldi, og allir fóru heim glaðir
eftir ógleymanlega kvöldstund.
Heyrst hefir að þeim séra Eric
og konu hans Svöfu líði vel
heima á Fróni, og allir vonast
eftir þeim með sumarfuglunum
næsta vor.
íslendingadagarnir
Það eru tveir merkir sunnu-
dagar á hverju sumri hjá Is-
lendingum á ströndinni, sem eru
í sannleika ógleymanlegir, þó
lítið sé um þá skrifað. Þetta eru
íslendingadagarnir í Blaine og
við Silver Lake, Seattle; og ein-
kennilegt er það líka, að það er
eins og sjálfur Guð og náttúran
séu svo hlynt þessum tveimur
dögum, að það er undantekn-
ingarlítið ávalt hin mesta bless-
uð veðurblíða, sem krýnir þessa
daga með sérstakri ánægju. Þar
hittast gamlir og ungir vinir, úr
öllum áttum, bæði frá Canada
og Bandaríkjunum, og víðar að;
einnig eru þar oftast nær all-
margir þjóðbræður og systur
heiman af Islandi, svo allir
gleðjast í sameiningu og taka
þátt í þessum merku hátíða-
höldum íslendinga í Vestur-
heimi. Þar má finna hina fær-
ustu listamenn og konur af ís-
lenzku bergi brotin, koma fram
í söngvum og ræðum, syngja og
spila af snild; margir tala af
bóklegri þekkingu, eingöngu, um
feðralandið kæra, janfvel þótt
þeir hafi það aldrei augum litið.
Þetta er alt í sannleika þjóð-
ræknisstarf, og ætti að færa líf
°g áhuga í hverja sanna íslenzka
sál, hvort sem þeir eru heldur
Vestur- eða Austur-Islendingar,
því eftir ýmsu að dæma, sýnist
ekki veita af að starfa að sannri
íslenzkri þjóðrækni, alveg eins
heima a íslandi og í Vestur-
heimi, því að alls staðar er við
erfiðleika að stríða í þeim
málum.
Dagurinn í Blaine, 26. júlí, var
hinn ánægjulegasti í alla staði.
Forseti dagsins var herra An-
drew Danielson, sem leysti verk
sitt vel og skörulega af hendi.
Þar var afar margt fólk saman
komið, svo sennilega hefir al-
drei verið fleira á undanförnum
íslendingadögum í Blaine, svo
tæplega er sanngjargt að kalla
það starf í afturför. Þar voru
songkraftar hinir ágætustu, bæði
írá Vancouver, B.C., og Blaine,
að ógleymdum hinum virðulega
söngmanni og söngstjóra, Tana
Björnsson frá Seattle.
Aðalræðuna flutti séra Eirík-
ur Brynjólfsson, sem talaði fyrir
„Minni íslands" af hinni mestu
málsnild, svo allir dáðu ræðu-
mann fyrir afar skýra og þrótt-
mikla ræðu.
íslendingadagurinn við Silver
Lake, Seattle, 2. ágúst, tókst
ágætlega; veðrið var hið dásam-
legasta, sem hægt var að hugsa
sér, og fjöldi fólks úr öllum
áttum. Skemtiskrá ágæt, ræður
og söngur framúrskarandi. For-
seti Þjóðræknisdeildarinnar
„Vestra“, séra Guðm. P. John-
son, stjórnaði hátíðahaldinu.
Hin unga og myndarlega Fjall-
kona dagsins, frú Margaret Sig-
mar Kristjánsson, ávarpaði ís-
lenzku börnin sín með fallegri
og faguryrtri ræðu; síðan söng
hún „Draumalandið11 öllum til
mikillar ánægju; og þótti það
mikil nýbreytni að heyra Fjall-
konuna sjálfa syngja á íslend-
ingadegi, enda var mikið klapp-
að fyrir henni. Frú Margrét er
ágæt söngkona, eins og hún a
kyn til, því alt hennar fólk, sem
við þekkjum, er mjög söngelskt.
Mikill og fjölbreyttur söngur
var á skemtiskránni. Söngstjór-
inn, Elías Breiðfjörð frá Blaine,
elskaður og virtur söngmaður
meðal Islendinga hér á strönd-
inni, stjórnaði almenna söngn-
um og ennfremur söng hann all-
marga einsöngva sjálfur, öllum
til gleði og uppörfunar.
Annar ágætur, íslenzkur söng
maður, Júlíus Samúelsson frá
Bellingham, Wash., söngstjóri
við eina stærstu kirkju þar í
þeim bæ, „The Central
Lutheran", söng allmarga ís-
lenzka söngva, og þótti söngur
hans mjög tilkomumikill, enda
hefir þessi góði landi oft skemt
með söng sínum á undanförnum
íslendingadögum, og á hann
heiður og þakkir skilið fyrir
sína lipru hjálp.
Aðalræðuna flutti séra Eirík-
ur Brynjólfsson frá Vancouver,
B.C. Ræðuefni hans var „Island
í nýju ljósi“, og 'sagðist ræðu-
manni með ágætum; var það álit
fjölda viðstaddra, að líklega
hafi aldrei verið fluttar ýtar-
legri skýringar um framfarirn-
ar á íslandi, sem virðast vera
mjög stórbrotnar hjá svo lítilli
þjóð; og vissulega færði séra
Eiríkur okkur ísland í nýju ljósi
með aðdáanlegri framsetningu
hinna fögru íslenzku orða. Hann
skýrði frá notkun vatnsaflsins
og ljósadýrðinni, sem það hefir
flutt inn á íslenzku heimilin,
líka um heita vatnið í Reykja-
vík og þægilegheitin á heimil-
um þar af leiðandi; alt þetta var
svo yndislega útskýrt af ræðu-
manni að hann á skilið sérstaka
aðdáun fyrir skilmerkilega og
vel orðaða ræðu, og er það mikið
gleðiefni fyrir alla íslendinga
hér á ströndinni að hafa fengið
slíkan mann til þess að hlynna
að íslenzkum félagsmálum vor
á meðal.
Þá talaði einnig séra S. O.
Thorláksson, á ensku máli. Hans
ræðuefni var „Arfurinn“ Tal-
aði prestur ágætlega og studdist
mál hans mikið við sannanir
Ritningarinnar. Thorláksson var
þökkuð ræðan með dynjandi
lófaklappi. Séra Thorláksson
þjónar nú Hallgrímssöfnuði í
Seattle, og gengur starf hans
ágætlega.
Konsúll Islands, hr. K. F.
Frederick, talaði nokkur vel
valin orð til fólksins; tíðan tók
til máls Ólafur Ólafsson kristni-
boði frá Reykjavík. Flutti hann
nokkur hlý kveðjuorð frá gamla
Fróni og bað öllum Islendingum
Guðs blessunar. Ólafur var hér
á ferð síðastliðið sumar á vegum
hins mikla biblíufélags „Gideon“
og sat nokkur sérstök þing þess
félagsskapar og þar á meðal hér
í Seattle. Ólafur hefir starfað
mörg ár í Kína sem kristniboði;
hann er mjög viðfeldinn og
skemtilegur maður, enda var
honum tekið vel og vingjarn-
lega hér í Seattle af þeim lönd-
um, sem höfðu tækifæri til að
taka á móti honum, má þar telja
þau merku hjón, Jón og Guð-
rúnu Magnússon, sem ávalt
greiða fyrir öllum þeim Isled-
ingum, er hingað koma, ef þau
hafa tækifæri til þess. Ólafur
var hjá þeim kvöldgestur í góðu
yfirlæti og gestrisni, eins og
þau góðu hjón eru vel kunn
fyrir.
Svo var það síðasti, en ekki
sízti, hr. L. H. Thorláksson, kon-
súll íslands í Vancouver, B.C.,
sem ávarpaði Islendingadaginn
með nokkrum fallegum orðum
og lukkuóskum til hátíðahalds-
ins í framtíðinni. Allir þessir
herramenn höfðu aðeins fáar
mínútur til umráða, en öllum
sagðist þeim ljómandi vel. Við
þökkum þeim fyrir komuna á
íslendingadaginn við Silver
Lake árið 1953.
Þá kom fram á skemtiskránni
nokkuð nýstárlegt, sem fólkið
skemmti sér vel við að hlusta á.
Það var merkur haronikuleikari
frá Everett, Wsah., Islendingur
í húð og hár, Sigurður Thorláks-
son, kona hans Hazel, sonur
þeirra Sigurður 13 ára og dóttir
þeirra Patty Ann 8 ára gömul.
Öll fjölskyldan leikur á nýmóð-
ins harmonikur, og eru orðin
orðlögð fyrir list sína. Sigurður
Thorláksson hefir hljómlistar-
skóla í Everett, þar sem hann
kennir fjölda fólks að leika á
ýms hljóðfæri; einnig selur
hann hljófæri af mörgum teg-
undum. Skólinn er að 1638 Okes
Street, Everett, Washington. —
Lítið inn til Sigga, hann er kát-
ur og og hreifur í viðmóti.
Að endingu var sungið „Eld-
gamla ísafold“ og „My Country“.
Síðan fóru fram íþróttir af ýmsu
tagi: Hlaup, langstökk, bolta-
leikir og margt fleira. 40 dollarar
voru borgaðir út í verðlaun. Að
lokum var stiginn dans til kl.
9.30 um kvöldið.
Skógargildi
Það hefir nokkrum sinnum
verið minst á íslenzkan félags-
skap í Lögbergi, sem heitir
Lestrarfélagið „Jón Trausti“ 1
Blaine. Félagið hefir starfað af
miklum dugnaði og áhuga að
íslenzkum málum, og bókalestri,
í mörg ár. Forseti þess er Mrs.
Gestur (Dísa) Stefánsson, dugn-
aðarkona hin mesta og sannur
Islendingur. Þetta félag hefir
fylgt þeim vana að hafa skógar-
gildi á hverju sumri í ágústmán-
uði. I þetta sinn var það haldið
sunnudaginn 16. ágúst í hinum
unaðslega skemtigarði \7ið Frið-
arbogann á landamærum Can-
ada og Bandaríkjanna. Veðrið
var hið dásamlegasta og fólkið
skemti sér ljómandi vel við sam
ræður og gleðskap. Agætis veit-
ingar af ljúffengum réttum og
eins mikið af indælu kaffi og
fólk vildi hafa, sem var fram-
reitt af blessuðum íslenzku kon-
unum, — félagskonum Jóns
Trausta. Þessi skemtistund var
ánægjuleg og öllum þótti gaman
að koma saman. Lengi lifi Lestr-
arfélagið „Jón Trausti“.
Skírnarathöfn
Sunnudaginn 16. ágúst söfn-
uðust nokkrir vinir og vanda-
menn saman að heimili þeirra
góðu hjóna, Mr. og Mrs. H. M.
Halldórsson, við Ferndale, Wash.
í tilefni þess, að þá var skírður
dóttursonur þeirra Halldórssons
hjóna, ROBERT LEE, sonur
þeirra hjóna Mr. og Mrs. Lee
Schwartz frá Bellingham. Séra
Guðm. P. Johnson skírði.
Að athöfninni afstaðinni voru
framreiddar ríkmannlegar veit-
ingar af Mrs. H. M. Halldórsson.
Þessi góðu Halldórssons hjón
bjuggu í mörg ár í Leslie-bygð-
inni,Sask., og voru þar vel þekt
fyrir gestrisni og ósérhlífna
starfsemi í safnaðarmálum. Þau
hjónin eiga 4 dætur og einn son;
allar dæturnar eru giftar og
búa að Ferndale og Bellingham.
Halldórssons hjónln reka fyrir-
myndar búskap í Ferndale-
bygðinni.
Velkominn gestur
Seinnipartinn í ágústmánuði
bárust fréttir frá Þjóðræknis-
deildunum, „Ströndinni“ í Van-
couver, B.C., og „öldunni“ í
Blaine, að væntanlegur væri
hingað til Strandarinnar séra
Einar Sturlaugsson, prófastur á
Patreksfirði, Islandi, og óskuðu
deildirnar eftir samvinnu við
„Vestra“ í Seattle, svo að hægt
væri að taka vel og sómasam-
lega á móti þessum góða gesti,
sem ferðaðist á vegum Þjóð-
ræknisfélags Islendinga í Vest-
ur heimi.
Séra Einar var heiðraður með
samkomum og ýmsum mann-
fagnaði, bæði í Vancouver og
Blaine, þar sem hann flutti all-
margar snjallar og fróðlegar
ræður, þar á meðal á báðum
elliheimilinum, „Höfn“ í Van-
couver og „Stafholti“ í Blaine.
Þann 24. ágúst kom séra' Einar
til Seattle, kom hann beint til
séra Guðmundar, sem þá stund-
ina var önnum kafinn við að
útbúa skemtiskrána fyrir það
samsæti, sem halda átti prófast-
inum nokkrum dögum seinna,
en við höfuð ekki átt von á séra
Einari fyr en næsta dag, 25.
ágúst Samt kom nú þessi ljúf-
mannlegi mentamaður og gerði
sér alt að góðu; svo eftir stutt
samtal tók séra Guðmundur
prófastinn heim til okkar góðu
og velvirtu skáldkonu, frú
Jakobínu Johnson,^ þar sem
dvalarstaður hafði verið feng-
inn handa honum þann stutta
tíma, sem hann dveldi í Seattle.
Þetta sama kvöld var séra Ein-
ar boðinn til kvöldverðar hjá
hinum góðu íslenzku hjónum,
Mr. og Mrs. Jón Magnússon,
ásamt séra S. O. Thorlakson og
séra Guðm. P. Johnson. Eftir
góða og ljúffenga máltíð var
kvöldinu eytt í það að hlusta á
prófastinn segja margar og
fróðlegar sögur, bæði af bók-
mentum Islendinga og mörgu
fleira góðu og skemtilegu. Eftir
þessa fræðandi kvöldstund þótti
okkur öllum vænt um séra
Einar.
28. ágúst var Einari prófasti
haldið heiðurssamsæti í neðri
sal Hallgrímskirkju. Fjölbreytt
skemtiskrá var við þetta tæki*
færi með söng og ræðuhöldum.
Síðan sýndi séra Einar kvik-
myndina „Björgunin við Látra-
bjarg, og þótti sú mynd mjög
tilkomumikil; og ekki var síður
ánægjulegt að hlusta á þennan
merka fræðimann segja margt
fróðlegt um ísland og íslenzka
menningu, einnig svolítið ágrip
af hinu stórmerkilega starfi, sem
prófasturinn hefir gert með því
að safna öllum þeim fjölda af
bókum og ritum, sem hann gaf
íslenzka kennarastólnum við
Manitobaháskóla, og virðist það
sannarlega vera meira en lítið,
sem sá mæti maður hefir lagt i
sölurnar við að vinna að því
safni, og mun hafa tekið hann
um eða yfir 20 ár, má segja daga
og nætur með vökum og margs
konar erfiðleikum, sem slíku
starfi hljóta að fylgja.
Kvöldstundin var fróðleg, in-
dæl og skemtileg. Allir glaáir
og skemtu sér við samtal langt
fram á kvöld. Forseti „Vestra“
stjórnaði samsætinu.
Sunnudaginn 20. ágúst flutti
séra Einar ræðu við kvöld-
messu í Hallgrímskirkju; ræðan
var bæði hrífandi og fróðleg;
einnig tónaði presturinn bænir
og blessunarorð á íslenzka vísu,
sem þótti tilkomumikið og
falleg. Messan fór öll fram á ís-
lenzku. Prófasturinn var aðstoð-
aður af sóknarprestinum, séra
S. O. Thorlakson og séra Guðm.
P. Johnson. Margt fólk var við
messu.
Séra Einar Sturlaugsson var
sanarlega kærkominn gestur til
íslendinga í Seattle. Hann vann
hylli allra, sem kyntust honum,
vegna sinnar prúðmannlegu og
ljúfu framkomu. Nokkuð víða
var hann í gestaboðum og kynt-
ust honum þá allmargir persónu
lega. Sóknarpresturinn, séra S.
O. Thorlakson, átti sinn drjúga
þátt í því að keyra prófastinn
um borgina, Seattle, og sýna
honum ýmsa merka staði; og
fleiri munu það hafa verið, sem
reyndu að gera honum dvölina í
Seattle eins ánægjlega og unt
var.
Koma séra Einars var fyrsta
viðleitni að samstarfi milli Þjóð
ræknisdeíldanna á Ströndinni,
og tókst ágætlega. — Lukka og
blessunaróskir fylgja séra Ein-
ari, og þökk fyrir komuna.
Skírnarathöfn og íslenzk messa
Sunnudaginn 11. október fór
fram skírnarathöfn á heimili
þeirra hjónanna, Mr. og Mrs.
Árni Símonarson, í Blaine bygð-
inni, þar sem þeirra litla og in-
dæla dóttir, Joanna Guðrún,
var skírð að viðstöddum vinum
og vandamönnum foreldranna.
Séra Guðm. P. Johnson skírði.
Gott var líka að koma á þetta
indæla og vingjarnlega heimili
þeirra Símonarsons hjóna, sem
bæði eru vel látin í sínu héraði,
merk hjón og vandaðar mann-
eskjur. Þar mætti manni líka
íslenzka gestrisnin, eins og að
vanda, indælar góðgerðir handa
öllum og glaðvært samtal.
Þennan sama dag messaði séra
Guðmundur á Elliheimilinu
„Stafholt“ í Blaine, að mörgu
fólki viðstöddu. Mr. Arthur
Auguston, frá Bellingham, lék
á píanó og söng einsöng. Veit-
ingar voru framreiddar handa
öllum eftir messu. Blessað eldra
fólkið sagði, að stundin hefði
verið ánægjuleg. Drottinn blessi
öll þessi öldruðu börn sín, asamt
heimili þeirra.
Fjölsótt messa með
altarisgöngu
Sunnudaginn 18. október var
fjölmenni við messu 1 Hallgríms
kirkju hjá séra S. O. Thorlaks-
son. Fyrst flutti prestur vel
orðaða ræðu, og talaði af eld-
móði, eins og hann gerir vana-
lega; síðan var altarisganga, þar
sem yfir 80 manns meðtóku hið
heilaga Sakramenti. Við útdeil-
inguna var prestur aðstoðaður
af séra Guðm. P. Johnson. Starf-
ið hjá séra S. O. Thorlaksson í
Seattle gengur ágætlega og fer
stöðugt vaxandi, bæði hvað að-
sókn snertir og líka bætast all-
margir 1 söfnuðinn.
Þ j óðr æknismál
Þjóðræknisdeildin „Aldan“ í
Blaine hefir haft fundi sína á
síðastliðnu sumri og hausti, eins
og að undanförnu, og alt geng-
ur vel í þeirri deild. Séra Albert
Ivristjánsson er ennþá forseti
hennar og hefir verið það frá
upphafi. „Aldan“ hafði nýlega
mjög myndarlega samkomu til
inntekta fyrir Elliheimilið „Staf
holt“. Heppaðist sú samkoma á-
gætlega og fjöld fólks sótti hana.
Samkomunni stjórnaði herra
Sigurjón Björnsson, góður með-
.limur öldunnar og skrifari
Lestrarfélagsins „Jón Trausti".
Sigurjón er dugnaðarmaður með
afbrigðum og ósérhlífinn í öllu
starfi sem sílenzkum málum við-
víkur. Hann er nú farinn að
eldast dálítið, en er samt hraust-
ur og unglegur, kátur í viðmóti
og skjótur til framkvæmda,
enda er hann oftastnær kosinn
í allar þær nefndir, sem eitt-
hvað kveður að og mestu starfi
þurfa að hrinda í framkvæmd,
og hefir slíkum nefndum, með
Sigurjón í fararbroddi, ávalt
verið vel borgið. Slíkir menn
ættu helzt aldrei að deyja.
„Jón Trausti“ með sinn vel-
látna forseta, Dísu Stefánsson,
hefir haft fundi sína í septem-
ber, október og nóvember, og
alt gengur ljómandi vel, og ekk-
ert undanhald, þó nokkrir séu
nú að gerast aldraðir.
Nýií framfaraspor í Þjóðræknis-
málum á Slröndinni
Níu manna nefnd hefir verið
kosin til þess að hrinda í fram-
kvæmd samvinnu deildanna í
Vancouver, B.C., Blaine og
Seattle. Þessir menn voru kosn-
ir: Frá „Ströndinni", Vancouver,
Bjarni Kolbeins, séra Eiríkur
Brynjólfsson. Frá „Öldunni" í
Blaine séra Albert Kristjáns-
Framhald á bls. 8