Lögberg - 30.06.1955, Blaðsíða 7

LÖGBERG, FIMMTUDAGINN 30. JÚNÍ 1955
7
HVAÐANÆFA
John Raleigh Mott, einhver
aHra víðfrægasti forvígis-
maður kristniboðs og kirkju-
einingar á þessari öld í hópi
leikmanna, lézt í Orlando
suður í Florida 31. janúar í
Vetur. Æfistarf sitt á vegum
kirkjunnar hóf dr. Mott árið
^88, um leið og hann lauk
námi í Cornell-háskóla. Ferð-
aðist þá með tveimur ungum
háskólamönnum, Robert E.
Speer frá Princeton, og
Sherwood Eddy frá Yale, á
^eðal námsmannalýðsins víðs
Vegar um Norður-Ameríku,
hl að efla kristilegt samstarf
a þeim slóðum. Leiðangurinn
vakti þúsundir námsmanna
hl lifandi trúar og glæddi um
e'ð áhuga fyrir kristniboði..
"Sjálfboðahreyfing náms-
^oanna", Student Volunieer
"l°vement. fékk byr undir
aða vængi. „Allsherjar
andalag kristinna náms-
^anna“, _ World Student
kristian Federaíion — var
^ofnað fám árum síðar. Dr.
°tt sat við stýrið lengst af í
Pelni samtökum. Hann var og
eiðtogi í alþjóðastarfi K. F.
• M. og brautryðjandi í bar-
aÚunni fyrir samstarfi og ein-
Ir>gu kristninnar á öllum svið-
Urn- John R. Mott var kom-
rnn fast ag níræðu þegar
ann lézt. Hans var getið með
Vlrðingu og söknuði í blöðum
ristinna Þjóða víðast um
einiinn. Leiðandi menn úr
^örgum kirkjudeildum tóku
Þátt í útförinni.
☆
Eivind Berggrav, fyrrum
rikisbiskup í Noregi, ferðaðist
Urn þetta land í fyrra sumar
Urr> fimm mánaða skeið.**Hann
eitaðist við að kynna sér
rrkjulíf Ameríkumanna. Um
Það efni hefir hann nú ritað
8reinir í kirkjublöð báðum
megin hafs, og segir svo
meðal annars:
»,Mér virtist líf og starf
Irkjunnar vestan hafs vera
a Þýðlegra og meir aðlaðandi,
eldur en kirkjulífið í Norður
alfu. Vel getur þetta komið
1 af því, að andrúmsloft
j rrstninnar er hlýrra, nota-
gra einhvern veginn, vestan
aís en austan. Frumpartar
lrkjunnar eru í Evrópu ein-
^faklingar, en í Vesturheimi
lóiskyidur. Eins konar klúbb
líf
eÖa mannafagnaður ein-
iiiuuiiuiagiiauui tiu
ennir kirkjuna vestan hafs;
róðurlegt sdmlíf, sem virðist
®®kja í sömu átt eins og fé-
agslífið í fyrstu kristni. —
, Bandaríkjunum getur
• Ver sern vill komið til prests-
ns> eða til sóknar-starfanda,
raÖgast við hann um kaup
brúkuðum bíl eða um hvað
annað sem vera skal. I Norð-
Uralfu mundi slíkt ekki þykja
famboðið þjónum orðsins. Við
y jumst hafa meiri guð-
r® ni og teljum okkur koma
einni áhrifum til fólksins.
n tilfellið er, að þessi
” emu áhrif eru lítil sem
engin af því að samfundirnir
eiga sér ekki stað“.
Miðskólanemendur í bæn-
um Bangor í Michigan-ríki
geta nú notið trúar-upp-
fræðslu í skólaherbergjum
á meðan þeir sitja að mið-
dagsverði. Þeir sem þiggja
þessa uppfræðingu, skifta sér
eftir trúarflokkum. Meþodisti
kennir sínum hópi í einni
kenslustofu, Baptisti sínum í
annari, og svo framvegis.
Skólastjórinn tók þetta ráð
af því, að með öðru móti var
afar-erfitt að samríma skóla-
starfið og uppfræðingu 1
kristindómi á virkum dögum,
einkum af því að skólinn er
sambandsskóli — consolidaled
school, og mikill þorri nem-
enda kemur í skólavagni utan
af landsbyggðinni, og ekur
heim að kvöldi. í það ferðalag
gengur hartnær tveim stund-
um á dag, fyrir sumum þeirra.
Þótti því ráðlegast að notá
máltíðarstundina, heldur en
að lengja skóladaginn.
Víða í Bandaríkjunum er
skólabörnum gefin ein stund
á viku — eða fleiri stundir —
til uppfræðingar í trúarbrögð-
um og sá tími tekinn úr
kenslustundum skólans. En
venjulega fara þá börnin úr
skólanum til þeirrar kenslu.
Ráðið í Bangor forðast þau
vandræði, sem hljótast af
þeirri tilhögun. Kenslustund-
um skólans er ekki raskað, og
nemendur njóta uppfræðing-
ar án þess að yfirgefa skólann.
En hvort máltíðin og upp-
fræðingin fari vel saman, er
annað mál.
Á móti þessu berjast sumir
af annari ástæðu. Þeir segja,
•að trúarkenslan innan skóla-
veggja komi í bága við stjórn-
arskrá landsins, sem bjóði
fullan aðskilnað ríkis og
kirkju. Þessu ákvæði vilja
sumir fylgja út í þær öfgar,
að helzt megi ekki flytja bæn,
eða lesa ritningargrein, eða
nefna Guð í skólum ríkisins.
Þeim skilningi er þó í reynd-
inni hafnað ár eftir ár á ríkis-
skólum um alt landið; Faðir
vor lesið daglega, eða trúar-
ljóð sungin á skólasamkom-
um, eða skólahús lánuð til
messugjörðar út um lands-
bygðina. Lang-víðast eru
nemendur í skólum ríkjanna
látnir í einum hópi hlýða sér-
stakri guðsþjónustu innan
skólaveggja, þegar þeir út-
skrifast. Messurnar flytja
kennimenn úr ýmsum kirkju-
deildum til skiftis, ár frá ári.
Sannarlega hefir reyndin ekki
hlaðið ókleifan vegg á milli
trúar og stjórnarfars, jafnvel
í Bandaríkjunum. Og þegar
vel er að gáð, þá verður það
ljóst, að tilgangur þessa á-
kvæðis í stjórnarskránni er
alls ekki sá að staðfesta al-
gjört djúp á milli ríkis og
trúarbragða. Ríkið á ekki að
veita nokkur sérréttindi á
þeim vegum, eða taka eina
kirkjudeild eða trúarskoðun
fram yfir aðra. Það er alt og
sumt. Og trúarkenslan í
Bangor fer ekki í bága við
þann tilgang laganna, ef öll-
um flokkum, sem eiga 1 hlut
þar, er gjört jafnt undir höfði.
☆
Hugsandi mönnum stendur
æ meiri og meiri stuggur af
ollum þeim skrípabókum,
sem prentaðar eru í miljóna-
tali árlega hér vestan hafs og
seldar börnum og unglingum.
Efnið er einatt óheyrilega
klúrt og spillandi; fráleitar
lygasögur í litmyndaformi;
fjalla mest úm áflog, rysking-
ar, dagur og dingl, eða meið-
ingar og manndráp; en
bernskulýðurinn er óheyri-
lega sólginn í þessar „bók-
mentir" og les þær með
„Svarti svanurinn" — Anna
Maria Caglio, ásakar foreldra
sína. — Hinn leyndardóms-
fulli Ugo Moniagne riiar
hæltulega bók.
RÓMABORG
ONTESI-MÁLIÐ er nú
aftur á baugi í Italíu. Til-
kynning frá hinu opinbera
um, að Piero Piccioni, syni
utanríkisráðherrans fyrrver-
andi, og hinum leyndardóms-
fulla Ugo Montagna „mark-
greifa“, verði stefnt fyrir rétt,
þar sem rannsóknir í málinu
hafi leitt í ljós, að þeir séu
valdir að dauða Wilmu Mon-
tesi, ítölsku fegurðardísarinn-
ar, hafa orðið þess valdandi,
að ítölsk blöð birta nú aftur
feitletraðar forsíðugreinar um
„mesta hneykslismál á þessari
öld“.
Ákæruskjölin eru 287 blað-
síður, og greinargerðin um
rannsókn málsins fyllir allt
að því 90 hefti. Fjórir lög-
fræðingar munu verja hina
ákærðu.
Kunnir menn í Rómaborg
iiira af ótla
Búizt er við, að ýmislegt
nýtt muni koma fram í málinu
á næstunni, áður en það kem-
ur fyrir rétt, þar sem eitt af
aðalvitnum saksóknarans í
málinu, Anna Maria Caglio,
hefir nú gefið út endurminn-
áfergju dag eftir dag. Virðast
böínin aidrei fá nóg af þeim
lestri.
Þingnéfnd í New York-ríki
hafði með höndum rannsókn
í sumar á þessum ófögnuði.
Hún leggur til að meiri
strangleika sé framvegis beitt
við útgefendur og útsölumenn
slíkra bóka. Mentafrömuðir
og leiðendur æskulýðsins um
alt landið eru flestir á sama
máli. Talið er víst, að allur
hávaðinn af þessum skrípa-
„bókmentum" eigi mikinn
þátt í þeirri glæpahneigð og
spilling, sem nú gengur eins
og landfarsótt á vegum
æskunnar. G. G.
—SAMEININGIN
ingar sínar, og höfuðpaurinn,
Ugo Montagna, kveðst munu
gera hið sama innan skamms.
Öll Rómaborg bíður með önd-
ina í hálsinum, og fjölmargir
kunnustu menn og konur
samkvæmislífsins hyggjast
halda „til útlanda" á næst-
unni.
Bók markgreifans á að
heita: — „Endurminningar
manns, sem missti minnið“.
En margir í Rómaborg óttast,
að því miður hafi markgreif-
inn stálminni.
Áhrifamikil reikningsskil
Anna Maria Caglio, — sem
hefir hlotið viðurnefnið
„svarti svanurinn“ — gaf bók
sinni heitið „Barn síns tíma“.
Bókin er áhrifamikil reikn-
ingsskil hennar við foreldr-
ana, og jafnframt reynir hún
að verja sjálfa sig fyrir það
spillta líferni, er hún hefir
látið tælast út í. Anna Maria
er aðeins 25 ára og byrjar bók
sína á kaflanum um afa sinn,
sem hlaut Nobels-verðlaunin,
og virðist hann vera eina
skyldmennið, sem hún virðir
og henni þykir vænt um.
Annars er bók hennar beizk
ákæra á hendur foreldrunum,
sem skildu eftir miklar deilur,
— sem m. a. höfðu það í för
með sér, að hún hraktist til
og frá á barnsaldri — og álít-
ur hún það vera orsökina fyrir
því, að ævi hennar hefjr orðið
svo óhamingjusöm.
„Vafasöm fyrirtæki"
Móðir hennar skildi hana
eftir í reiðileysi áður en hún
hafði náð fullorðinsaldri, faðir
hennar fór til Spánar og tók
þar þátt í borgarastyrjöld-
inni. Henni var komið fyrir
hjá ýmsum ættingjum og að
síðustu send á skóla fyrir
stúlkur í Sviss.
Skömmu síðar hitti hún
Ugo Montagna og gerðist ást-
mær hans. Hún unni honum
mjög jafnvel eftir að hún
hafði komizt að því, að hann
lifði af ýmsum nokkuð „vafa-
sömum fyrirtækjum“.
„Fastráðinn böðull
eiturlyf j asalanna"
Dauði Wilmu Montesi varð
til þess, að hún snerist gegn
honum, sem aðalvitni sak-
sóknarans í máli markgreif-
ans og sonar utanríkisráð-
herrans — en Anna Maria
kallar hinn síðarnefnda hinn
„fastráðna böðul eiturlyfja-
salanna“.
Á næstu mánuðum verður
ítölum vafalaust tíðrætt um
þessar tvær bækur og ýmis-
legt fleira, sem upplýst verður
fyrir réttinum.
Einasta nafnið í sambandi
við Montesi-málið, sem nú
hefir allt að því gleymzt, er
nafn blaðamannsins Muto,
sem fyrstur varð til þess að
koma upp um hneykslismálið
með skrifum sínum í viku-
blaði, sem hefir ekki komið
út um langt skeið.
—Mbl., 13. maí
Ung hjón koma inn í fínan
veitingasal í París. Konan er
glæsilega búin í samkvæmis-
kjól eftir nýjustu tízku. Hann
er klæddur smoking og með
ferskan rósahnapp í boð-
angnum.
Þegar þau eru komin inn
bregður manninum mjög í
brún: „Guð hjálpi mér, þarna
er húsbóndi minn!“
„Hvað gerir það til?“ segir
konan.
„Þegar ég fékk hjá honum
launahækkunina í gær, var ég
í mínum verstu lörfum og
sagði honum, að þú hefðir
legið þrjá mánuði í sjúkra-
húsi“.
Aðalvitriið í Montesi-mólinu ritar
ahrifamikla bók
r*—“—
Nytsöm bankaþjónusta
Hér er um sex gijeinar að ræða, sem á einn eða annan hátt fullnægja
j þörfum yðar.
Sparisjóðsdeild Hlaupareikningur
Öryggishólf Bankaávísanir
Ferðaávísanir Öryggisþjónusta
Viðskipti yðar eru kærkomin
THE ROYAL BANK OF CANADA
Hvert útibú nýtur trygginga allra eigna bankans,
sem nema yfir $2,675.000,000.