Lögberg - 26.01.1956, Síða 5

LÖGBERG, FIMMTUDAGINN 26. JANÚAR 1956
5

AHU6AMAL
UVCNNA
Ritstjón: INGIBJÖRG JÓNSSON
REKAVIÐUR
Fyrir nokkru sá ég hjá hús-
freyju einni óvenjulegan hlut,
er hún notaði sem nokkurs
konar skraut á arinhillu sinni.
hað var lítil trjárót með stutt-
um greinum. Hún hafði fund-
ið rótina í flæðarmáli
Superior-vatns; öldurótið og
uuddið við sandinn hafði fægt
rótarbútinn, og henni þótti
hann svo einkennilegur í
iaginu að hún tók hann, bar
á hann gljáhvoðu (varnish),
og nú sómdi hann sér allvel
þarna á hillunni. Seinna
komst ég að því að sumt fólk
hefir mikla ánægju af því að
ganga á fjöru og tína alls
konar smárekavið, er sjórinn
eða vatnið hefir fágað og
skolað á land. Það ímyndar
sér að það sjái í þessum kvist-
um einkennilegar myndir af
skepnum, mannsandlitum og
hmum, og að stundum sé
iogun þeirra og línur svo
hreinar, fagrar og táknrænar,
að um listaverk sé að ræða af
uáttúrunnar hendi. Og svo
býr það til úr þessum reka-
bútum blómastanda, lampa-
standa, borðfætur eða eitt-
hvað því um líkt.
Flest fólk mun nú telja slík-
an rekavið eldsneyti og ekkert
annað; það sér enga fegurð í
honum og skilur ekki þessa
iöngun að safna einkennileg-
um kvistum og rótum. En ef
niaður fer í huganum til baka
til æskuáranna, þegar ímynd-
Unaraflið var sterkast, áður en
það sljófgaðist í baráttunni
við veruleika fullorðinsár-
anna, fær maður skilning á
þessu. Hugarheimur barnsins
er frjór; það sér kynjamyndir
i mörgu, sem fyrir augun ber.
Ég minnist þess hve ég stóð
°ft við suðurgluggan heimá
þegar rökkva tók og horfði
hugfangin á þykkan greni-
skóginn umhverfis. Dökkir
trjátopparnir báru við himin-
|nn ,og ég sá í þeim myndir:
hersingu af fólki, karla með
sítt skegg, konur með háa
batta, krakka, fugla og skepn-
Ur. Og eitt af því, sem börn
skemmta sér við, er að liggja
a bakinu úti á víða vangi og
borfa tímunum saman á kvik-
^Uyndir skýjanna; þau sjá í
skýjunum skip, lestir, borgir
°g eiginlega flest það, sem þau
kann að dreyma um. Þegar ég
fyrst sá hraunmyndirnar í
^tývatnssveit, skildist mér
bvernig þjóðsögurnar um
buldufólk, dverga og tröll
höfðu skapast í huga þjóðar-
innar.
^að fólk, sem tínir saman
einkennilegt rekald, kvisti og
^tur, sér eitthvað í lögun
þ^irra, sem aðrir sjá ekki; það
býr til úr þeim draummyndir.
Svo er líka afar seiðandi að
ganga á fjörur, sérstaklega
snemma á sumarmorgna, eftir
að náttúran hefir farið ham-
förum nóttina áður með
þrumum, eldingum, steypi-
regni,. ofsaroki og öldugangi.
Eftir slíka nótt lygnir oft með
mornginum, sólin nær að
skína, regnið hefir þvegið
rykið úr loftinu og af öllu um-
hverfis. Alt var orðið eins og
nýtt, fanst, manni. Þá þótti
okkur krökkunum gaman að
hlaupa eftir fjörunni og vita
hverju öldurnar hefðu skolað
á land. Við fundum skeljar,
fallega steina, korka af netum,
flöskubrot o. s. frv. — Og við
fundum rekavið, en kærðum
okkur ekki um að hirða hann.
☆ ☆ ☆
Úr bréfi fré Vancouver
—dags. 19. janúar
Nú er hér sól og sunnan
vindur, eiginlega blíðasta
vorveður og „himininn heið-
ur og blár og hafið skínandi
bjart.“ Er það ekki fallegt?
Okkur miðar vel með kirkju-
bygginguna. Ákveðið hefir
verið að fyrsta messan í henni
verði flutt næstk. páskadags-
morgun jafnvel þó kirkju-
smíðinni verði lokið fyrr, því
„hátíð er til heilla bezt“. —
Annars höfum við haft okkar
nefndar- byggingar- og
djáknafundi í kirkjunni, þ. e.
í fundarherberginu okkar,
síðan fyrir jól, svo við erum
þar með annan fótinn. — Við
hér búumst við mikilli gesta-
komu í vor þegar kirkjuþingið
verður haldið. Ég býst nú við,
að sumir, sem þá koma hingað
fari ekki til baka, svo vel I
komi þeim til með að lítast á
sig hér við hafið og fjöllin.
Þetta er yndislegur bær, þó
stundum rigni, allt að því 40
daga og 40 nætur, en það er
eins og þar segir, að „enginn
er verri þó hann vökni.“
Vinsaml.,
E. S. Brynjólfsson
Gefið til Sunrise
Lutheran Camp
Mr. og Mrs. T. Partridge,
Selkirk $10.00; Mr. og Mrs.
H. B. Hofteig Cottonwood,
Minn., $10.00; Mr. J. G. Isfeld,
Minnesota, $5.00; Ladies Aid
St. Pauls Congreation, Minn.,
$10.00; Ladies Aid Hallgríms-
safnaðar, Seattle, $10.00;
Herðubreiðarsöfnuður Lang-
ruth, $20.00.
Með innilegu þakklæti,
Mrs. Anna Magnússon,
Ste. 8A, Brigadoon Apts.,
Winnipeg.
Frá G. S. Johnson
Framhald af bls. 1
Frjálst íslenzkt vikublað
þarf ekki að vera mjög stórt
blað, en það gæti verið gagn-
legt að hafa þar dálítið pláss
fyrir íslenzk orð, sem hjálp-
uðu íslenzku fólki að kenna
börnum sínum ögn í alþýðu-
íslenzku.
Það er álit ýmsra lærðra
manna, að um 500 — fimm
hundruð — orð er mjög gagn-
legt alþýðufólki til að geta
skilið tungumál sér til gagns,
svo ef börn, sem ekki kunna
íslenzk orð, fengju vald á 500
orðum gætu þau svo síðar
bætt við það orðasafn svo vel
að íslenzkur bókmenntaheim-
ur gæti orðið þeim skemmti-
leg opinberun.
Ég les nú aldrei skáldsögur
hvorki í enskum né íslenzkum
blöðum vegna þess að á þeim
er lítið að græða. Skáldsögur
eru vanalega áróður eða nöld-
ur um eitt og annað sem gæti
verið í betra lagi.
Allar fræðiritgerðir og ævin
týri finnst mér skemmtilegt
lesmál, svo að ég hefi ekki
tíma til að fást við skáldsögur.
Blað, sem kæmi út 50 sinn-
um á ári gæti flutt tíu orð
vikulega, íslenzk með fram-
burði, og meiningu á ensku
og væri það kostnaðarlítill
vegur til að fá vald á íslenzku,
sem var Evrópu-tungumál
fyrir 2000 árum síðan.
Það sem ég hefi hér talað
um, er engin skylduákvörðun,
heldur vinsamleg bending því
fólki til athugunar, sem sér
rauðadóm íslenzka tungu-
málsins hér í Vesturheimi.
Sjálfur finn ég til þess, að
ef ég skildi ekki íslenzku væri
ég verr af, og ekki mjög
Umhirða kæliskópsins
Nauðsynlegt er að hirða
kæliskápinn vel, svo hann
komi að fullu gagni. Strax
þegar ís myndast á frystinum,
verður að þíða skápinn. ísinn
á frystinum hindrar, að kuld-
inn breiðist út um skápinn, og
hann kemur því ekki að fullu
gagni. Á sumrin þarf að gera
þetta helzt einu sinni í viku,
en á vetrum ekki eins oft.
Matinn er sjálfsagt að geyma
sem mest í lokuðum ílátum,
ekki sízt ef sterk lykt er af
honum. Nýju, „loftþéttu“
plast-ílátin eru fyrirtak, lokið
fellur mjög vel að, svo ekki
er hætta á, að maturinn þorni
upp við geymslu í þeim,' en
þau eru dýr. Plasthettur eru
einnig góðar til að bregða yfir
skálar og önnur ílát, og plast-
pokar eru sérstaklega þægi-
legir fyrir það, hve lítið fer
fyrir þeim. Það er einnig
mjög mikið atriði, að halda
skápnum vel hreinum, þurrka
strax upp, ef eitthvað hellist
niður og gera skápinn allan
hreinan öðru hverju. Oft
heyrist talað um sérstaka
„ísskápalykt“; engin hætta á
að vera á henni, ef þessum
reglum er fylgt.
margra fiska virði, en væri þó
eiris og fleiri fremur verð-
mætur búpeningur Canada-
ríkis eða Bandaríkjanna, eftir
því hvar íslenzkt fólk á
heima.
Segir Hávi í Eddu: — „Gott
mannvit er bezt allra gæða á
jörðu“. En Hávi er og var
sjálfur Ása-Þór, forfaðir vor
íslendinga og forfaðir hvíta
fólksins á jörðinni. — Forn
Goða-siðmenning er spenn-
andi viðfangsefni.
Svo bið ég ykkur vel að lifa
og vona að Lögberg lifi svo
lengi sem ég hefi nú borgað
fram í tímann.
Verið svo sæl,
Guðm. S. Johnson
Persónulegt frelsi er nauðsyn-
legt mannlegri tign og ham-
ingju. Bulver Lyiton
Gagnvart frjálsum mönnum
eru hótanir máttlausar.
Cicero
Þar sem góðir menn fara,
eru Guðs vegir. Björnson
Málstaður frelsisins er mál-
staður Guðs. Bowdes
CANADA FRAMLEIÐIR
EINN HINN BEZTA
LAX í HEIMI
Þegar þér etið lax, sem er óvanaléga Ijúf-
fengur, getið þér nœrri reitt yður á, að
hann er úr ám á vesturströnd Canada.
Þar er fult af hinum víðfræga silfur-lax,
sem etinn er um allan heim.
Myndin hér að ofan og textinn eru úr
auglýsingagreinum gefnum út af The
House of Seagram í ritum og fréttablöðum
út um allan heim. Þessar auglýsingar eru
birtar með það fyrir augum, að kynna
Canada og vekja eftirtekt á ágæti og
þýðingu framleiðslu landsins í öðrum
löndum.
Chc J íouse of Seagram