Lögberg - 15.03.1956, Side 7

LÖGBERG, FIMMTUDAGINN 15. MARZ 1956
7
Júlíana Diðriksdóttir Johnson
Fædd 18. júní 1877 — Dáin 15. des. 1955
Foreldrar Júlíönu, Diðrik
Guðmundsson og Karítas
Guðmundsdóttir, voru ættuð
úr Borgarfirði, en bjuggu í
Selskarði á Álftanesi og þar
fæddist Júlíana. Börnin voru
þrjú auk hennar: Guðmund-
ur, Valgerður og Helga; Val-
gerður er enn á lífi og er
búsett í Reykjavík.
Árið 1907 yfirgaf Júlíana
Suðurland og fluttist norður í
Húnavatnssýslu og var þar í
vistum í ýmsum stöðum; var
hún alstaðar aufúsugestur
vegna hins framúrskarandi
dugnaðar, verklægni og á-
huga við öll verk.
Alfarin frá íslandi fór
Júlíana árið 1914 í maí með
dóttur sína Guðrúnu, er þá
var 15 ára; fóru þær til Sask.
og dvöldu þar fram í október
sama ár.
Árið 1922 fluttist Júlíana ti
Glenboro og giftist þar manni
að nafni Alexander Johnson;
dvaldi hún þar í 3 ár. Að þeim
tíma liðnum fór hún til Win-
nipeg og stundaði þar hjúkr-
unarstörf um hríð. Sama starf
hafði hún einnig síðar á Gimli
og mörgum bæjum og byggð-
um vestan Winnipegvatns,
var hún mjög vinsæl og eftir-
sótt við það starf.
Á einu heimili var hún við-
loðandi svo árum skifti, bæði
sem hjúkrunarkona og bú
stýra, hjá aldurhnignum og
farlama hjónum, sem litla
björg gátu veitt sér af sjálfs-
dáðum.
Með því að Júlíana þarfn
aðist flestu fremur að geta
kallað einhvern sérstakan
stað í heiminum „heimili11
sitt, þegar stund gafst til
hvíldar, en ekkert sparifé
fyrir hendi, þá lét Guðrún
dóttir hennar — sem þá var
gift ágætum manni — byggja
vandað og snoturt hús á
Gimli, sem hún færði móður
sinni að gjöf, og það var sá
helgi steinn, sem Júlíana
veiti sér af náð þá ánægju að
dvelja í dag og dag, milli þess
er hjúkrunarannir kölluðu að.
Ánægjulegustu dagar Júlíönu
munu hafa verið vissar 2
vikur á hverju sumri í mörg
ár, því einmitt þær sömu
vikur var sumarleyfi dóttur
hennar og^ dvaldi hún þann
tíma hjá móður sinni með
þremur börnum sínum.
Sá, sem þetta ritar kom eitt
sinn í hús þetta, þegar öll
fjölskyldan var þar sameinuð.
Þá sagði Júlíana: „Já, þetta
eru nú meiri sólskinsdag-
arnir“. En það stóð einmitt-
svo á að þennan dag var helli-
rigning. Hún átti auðvitað við
sólskin í alt annari merkingu.
Mér þótti þetta heppilega og
fallega sagt undir kringum-
stæðunm og var henni sam-
mála í því efni.
Fyrir þrem árum síðan
flutti hún alfarin frá Gimli
til dóttur sinnar í Minnipeg,
þá úttauguð og heilsulaus
eftir langan og strangan
vinnudag, og dvaldi hún þar
til dauðadags.
Dóttirin borgaði þá með
sinni hjúkrun og ástríki þá
umhyggju, sem móðirin lét
henni í té á löngu liðnum
árum.
Sjaldan var þögult eða
þungbúið þar sem Júlíana
var stödd, því hún var prýði-
lega greind og hnittin í
svörum.
Vafalaust munu margir,
sem hún lét hjálp og hjúkrun
í té, minnast hennar með
þakklæti fyrir þá miklu og
góðu þjónustu, er hún veitti
fyr og síðar. J*
Lögreglustjórinn: — Mér
þykir mjög fyrir því, en af
einhverjum misskilningi höf-
um við haldið yður mánuði
lengur í fangelsinu en til-
skilið var.
Fanginn: — Gerir ekkert
til, góði lögreglustjóri, þér
dragið það bara frá í næsta
skipti.
KAUPIÐ LÖGBERG
Betel . . .
Framhald af bls. 4
tell from the horse and buggy
and home, how neat he had
kept his farm and how
desperately hard he had tried
to carry on despite crop fail-
ure after crop failure. After
admission to Betel he became
known to us alls as “a real
gentleman.” He never com-
Plained. His joy in having a
room to himself, prepared
rneals and a hobby, was
wonderful to see and he went
to sleep at night feeling se-
cure. He had a heart con-
dition and when a clot caused
blindness he never realized
he was blind and was nursed
in bed for a year believing he
could see. One’s heart went
°ut to this real pioneer.
One old lady who was blind
^vas found in a room in a
small western town. She
existed on $40.00 a month and
a neighbour brought her food.
When someone brought her
case to the attention of the
late Mr. J. J. Swanson, fr
naade invéstigations and had |
her admitted to Betel as
urgent. For four years she
lived in our home remaining
active and being led to meals.
During this time her grati-
tude to the home was a great
source of encouragement to
all who worked there. Were
it not for Betel she would
indeed have been very much
alone.
There are 59 residents in
Betel now and there are
naany on the waiting list The
average age at present is 86
years. Those of us in close
touch with Betel realize the
desperate need which exists
and there is no doubt as to
its worthiness. I feel confi
dent that the responce will be
great and that our future
home will truly be, as Dr.
David Alexander Stewart
said, the “Home of the Happy
Sunset.”

LEIÐTOGAR
SJALFBOÐA FRAMKVÆMDA
Með þau áform i huga eða störf, sem aðstoðar þarf
með til framkvæmda og að þvi lúta . . .
• að hjálpa nýjum innflytjendum til þessa
lands að verða hér borgarar.
• að hvetja þá til umræðna um þau mál,
er þegnrétt áhræra eða
• að afla þeim upplýsinga um Canada og
canadiskar stofnanir . . .
er Canada Citizenship Branch, reiðubúinn till hjálpar
yður á hvern hátt sem hægt er.
Til frekari upplýsinga leitið til næsta Regional Liasion Office,
sem hér segir:
1247 Guy St.,
Montreal, P.A.
1200 Bay St.,
Toronto, Ontario.
10138-100 “A” St.,
Edmonton, Alta.
Federal Bldg.,
150 Main St. W.,
Hamilton, Ont.
Immigration Bldg.,
Vancouver, B.C.
Room 537,
Dominion Public Bldg.,
Winnipeg, Man.

THE DEPARTMENT 0F CITIZENSHIP AND IMMIGRATION
OTTAWA
CANADA
Hon. J. W. Pickersgill,
ráðherra
Laval Fortier
vara-ráðherra