Reykvíkingur - 01.05.1892, Blaðsíða 2

18
sjest líka best á því, hvernig franskir
fiskarar, sem aðrir, fara hjer inn á höfn-
ina án hafnsögumanns, og leggja sig svo
óreglulega, að hið eiginlega póstskip
„Laura“, sem þar að auki hefur jafnan
talsverðar vörur til bæjarmanna, getur
stundum alls ekki fengið hentugt svæði
hjer á höfninni að afíerma póst og vörur,
en verður að „ankera“ þrefalt lengra í burtu j
en hún annars þyrfti, ef einhver regla j
yrði höfð með hvar skipin leggðust hvort
fyrir sig.
Þa.ð er að vorri hyggju alkunnugb,
hverjum Eeykjavíkur mauni, að póstskip- I
ið „Laura“ verður opt og einatt, og æfin- jj
lega er hún kemur hjer í apríl-ferðinni,
að liggja annaðhvort út í svokölluðum
miðjum „ál“, eður þá lengst iun- og fram-
undan Eauðará, eins og hún varð nú að
gjöra er hún kom seinast, og hvaða erfið-
isauki þetta er með póstinn og uppskip- j
un, hlýtur öllum Ijóst að vera, og hvaða j
töf það getur verið fyi'ir póstskipið þegar
svo stendur á vindi að liggja svona langt j
úti, er áþreifanlegt, og því óskiljanlegt,
að frönskum fiskurum og öðrum skiputn,
sem engum vörum þurfa í Jand að skipa,
og litla sem enga samgöngu þurfa að hafa
við bæinn, þar sem í það minnsta þau
frönsku koma hjer á höfnina einungis til
að umferma fiskinn í önnur skip, sem
leggjast við síðuna á þeim, — að þeim skuli
líðast að þyrpast svo saman á miðja höfn-
ina, að póstskipið, sem einnig hefur vör-
ur til bæjarmanna skuli ekki geta lagst á
sjer hagfeldum stað á höfninni, og engin
þjóð önnur en íslendingar mundi líða út-
lendum að bola langt í burtu af höfn eð-
ur við „bolværk“ póstskip sitt.
Vjer vonum að allir sem hlut eiga hjer
að máli að lagfæra þetta, sjeu oss sam-
dóma í því, að óeðlilegt sje að láta út-
lenda fiskara, sem litla eður enga sam-
göngu þurfa að hafa við bæinn, þyrpast
svo saman á því svæði hjer á höfninni,
sem póstskip okkar „Laura“ er vant að
liggja, að það til tímaspillis, og sjerstaks
erfiðisauka fyrir þá sem sækja og útskipa
á það vörur, skuli verða að liggja þre-
falt lengra í burtu en annars, og vart
með öðru en hafnsöguþvingun verður
þetta lagað svo að liði verði, og að eins
þess arna vegna, er oss óskiljanlegt, hvað
þeim háu herrum á þinginu seinast hef-
ur gengið til að segja að hafnsöguþving-
un hjer væri óþörf, og kalla hana saman-
borna við hjá öðrum þjóðum „kúgun" og
„þvingun“, þar sem þó aðrar þjóðir
sem bæði hafa hafnir (því hjer er eigin-
lega að rjettum skilningi engin höfn) og
dokkur, og innsiglingu hreina og beina
og grynningalausa, víla ekki fyrir sjer að
hafa hafnsöguþvingun, og af því lifa við
þann starfa margir menn, og er eptir-
sóttur, sem ella mundi sumstaðar enginn
j fást til. — Að endingu þykir mjer það ó-
j trúlegt, að allir þar til hæfir hjer í Rvík
sjeu svo rígbundnir við arðsama atvinnu-
vegi, að þeir myndu ekki, svo margir
sem þurfa þætti, fást til að gegna hafn-
sögustörfum, „uotabene“ ef nokkur trygg-
ing væri fyrir að skip notuðu þá, og
hvað þung álaga sem hafnsögumanns-kaup
þykir í öðrum löndum, þá þekki jeg eitt
stórt gufuskipafjelag, sem hefur fastan
hafnsögumann á einum stað, sem jeg veit
j til, einungis fyrir tvö skip þeirra sem
; þangað koma 5 sinnum í mánuði, og launa
honum svo vel fyrir þennan starfa, að
hann lifir vel með sitt skyldulið án þess
að gjöra nokkuð annað.
Bæjarstjórnarfuntlur 5. rnaí.
1. mál á dagskrá var kæra frá Hjálm-
ari Sigurðssyni útaf því að hann væri ekki
á kjörskrá bæjarins til alþingiskosninga,
þar sem hann hefði borgað 12 kr. í fá-
tækraútsvar. Honum hafði verið gert 10
kr. útsvar, en auk þess hafði hann gefið
2 kr. Samþykkti bæjarstjórnin eptir til-
lögu formanns að hann yrði settur á kjör-
skrá.
[Þetta er hjer áður fáheyrt, og víst
eins dæmi í sinni röð hjer á landi. Það
er líka svo hrósvert, að óskandi er það
verði ekki lengi eins dæmi, þar sem það
j ber ljósan vott um tórandi menningarvísi,
j og er vonandi, að sem flestir muni nú
j eptir þeim lítt afmáanlega minnkunar-
bletti, er þeir í sofandi áhugaleysi settu á
sig við seinustu þingkosningar, og lofi
nú ekki hverjum óreyndum „skrolara" að
prjóna nöfn sín neðan á prentaða kosn-
ingarlappa].
2. mál var hátíðahald á gullbrúðkaups-
degi konungshjónanna. Yar samþykkt
eptir tillögu síra Þórhalls Bjarnasonar, að
guðsþjónusta yrði haldin í þá minningu
á gullbrúðkaupsdaginn, uppstigningardag,
auk hinnar venjulegu guðsþjónustu og
láta biskup prjedika. Nefnd var kosin
til að skreyta kirkjuna. Að öðru leyti
vildi bæjarstjórnin ekki ráðast í nein há-
tiðabrigði.