Reykvíkingur - 01.08.1895, Side 4

32
og dróst fram að brúnni um góða 3 þuml
unga með akkerum og öllu, og súlurnar
þeim megin skektust svo, að hendi mátti
undir stinga annarsvegar. En með því
þess varð fljótt vart, og þar viðstödd lög-
regla, sýslum. M. Torfason og Sigurður
Ólafsson, ljet ekki fara nema tvo og tvo
í röð út á brúna í einu, þá varð því voða-
lega slysi afstýrt, að fleiri hundruð manns
hefðu beðið þar bana í ánni. Frágangur-
inn á austur-stöplinum er þannig eptir sögn,
að akkerin sem halda öllu eru á hallandi
klöpp, og svo stólpinn ofan á þeim sem
stendur á klöppinni er ekki stærri en svo,
að hann rúmlega heldur strengjunum (brú-
arþyngdinni), en klöppin hallandi fram að
ánni. Allur þessi stöpull niður að klöpp-
inni hreyfðist, og losnaði við klöppina 0g
voru þá á brúnni, að flestra viðstaddra á
liti, tæp 200 manns. Það er mælt að herra
Vaughan segðistgeta gjörtvið þessar skemmd-
ir á einum degi. Skyldu hlutaðeigendur
gjöra sig ánægða með slikt? Við brúna
mættu 2480 manns; þar af um 1600 af
kvennfólki.
Brúin er að járni til mjög ramgjörð,
girðingarnar utan með mjög ramgjörðar og
þjettar úr „massivu“ járni. Allir boltar
skrúfaðir með þykkum „róm.“, og álítum
vjer hvern skrúfuumgang jafn sterkan hnoði.
En hvað hjálpar þó 99 hlekkir sjeu óbil-
ugir í einhverri keðju, ef einn hlekkur er
ónýtur?
Broslegt þótti sumum að sjá við Þjórs-
árbrúna manninn með látúns plötu húfuna
og brauðhnífslögunina hangandi á mjöðm-
inni, labbandi á eptir herra H. Hafstein,
hvert fótmál sem hann fór, og sumir gátu
sjer tíl, að þetta væri hestadrengur lands-
höfðingja.
Flestir munu hafa gjört sjer meiri von
en raun varð á, um ræðuhöld og annan
mannfagnað við tækifæri þetta, því sumir
heyrðust geta sjer til á loiðinni að brúnni,
að Mr. Vaughan mundi bjóða þingmönnum
sem væru þar mættir, og 3—4 helztu mönn-
um, sem mætt höfðu úr hvorri sýslu, en því
fór svo fjarri að svo væri, en þó er ekki
rjett, eins og sumir gjöra, að kenna Mr.
Vaughan um þetta, á meðan ekki er sannað,
að viðkomandi kunnugir menn hjer hafi beut
honum á, að það heyrði til samkvæmt
hjerlendri venju.
Enginn bæjarstjórnarfundur var
haldinn 18. júlí.
Krossasóttarfarganið.
í seinasta blaði „Reykvíkings" stóð grein
um Christensen nokkurn í leikhúsinu með
prinz Carl.
Með því oss undrar, að maður þessi
skyidi fara að útvega sjer lítilfjörlegt bað
hjá Kr. Ó Þorgrímssyni, til þess að koma
fram fyrir almenning í ísafold 10. júlí, með
þá óyndis veifu, að það væri allt ósatt um
sig. sem stóð í Reykvíkingi, þá skulum vjer
segjahjersöguna, sem á vantaði í áðurnefndu
blaði Reykvíkings, eins og hún gekk.
Eptir að vjer höfðum Iofað að taka á
móti prinzinum, fórum vjer til herra Kr. Ó.
Þorgrímssonar, sem seldi aðgöngumiðana,
og báðum hann að selja ekki neinum þau
tvö yztu sæti 1 og 2 út við vegginn, í
sama bekknum, sem prinzinn átti að sitja
í, sem hann og svo lofaði að gjöra ekki.
Nú ber eptirfylgjandi vottorð með sjer, að
Christensen fjekk sætið nr. 2, næst yzta sæt-
inu við vegginn, en kallinn sat á nr. 6,
við hliðina á prinzinum, sem sat í sætinu
nr. 5, og einn af yfirmönnunum varð því
að sitja í næst yzta sætinu nr. 2; sá yfir-
maðurinn sem sat i sætinu nr. 7, átti auð-
sjáanlega að sitja við hliðina á prinzinum,
því prinzinn átti mest tal við hann og varð
því að teygja sig yfir Christensen, til þess að
tala viðhann,og þótt svo að prinzinnhefði boð-
ið Christensen þessum að sitja við hlið sína(?)
þá sannar það ekki annað en eiumitt það
sem „Reykvíkingur“ sagði, að prinzinn
hefði aumkað sig yflr manninn, og lofað
honum að sitja hjá sjer. Allt er því sem
von er óhrakið sem stóð í „Reykvíking“ um
þennan Christensen, og sú harmabót fyrir
manninn, að ganga frá einutn til annars til
að fá lagða út á dönsku grein vora í „Reyk-
víking“, til þess að gefa prinzinum er þá
víst þunn. En verra var að ekkert blað
hjer skyldi fást til að taka svar hans til
„Reykvíkings“.
* * *
Herra kaupmaður W. Ó. Breiðfjörð hef-
ur heimtað af mjer að skýra frá því, hvaða
sæti það hafi verið, sem herra Consúll W.
Christensen keypti hjá mjer við tækifæri
það, sem getur um í yfirlýsingu minni í
„ísafo!d“ 10. júli þ. á.
Þá vil jeg í sambandi við það skýra frá
því, að nefndur Consull keypti nr. 2 á þeim
bekk, sem prinzinu og hans förunautar sátu
á, en nr. 1 seldi jeg ekki.
Rvík, 17. júlí 189B.
Kristján Þorgrimsson.
Útgefandi: W. Ó. Breiðfjörö.
Reykjavtk 189S. — Fjelagsprentsmiðjan.