Sunnanfari - 01.03.1893, Blaðsíða 6

86
Berlínar og mun þar einnig halda fyrirlestra um
Island. það er landinu til gagns að haldnir séu
slíkir fyrirlestrar erlendis af mönnum, sem bæði
hafa vit og vilja til þess að segja rétt og sann-
gjarnlega frá, þvi útlendingar eru því nauða ókunn-
ugir hversu til háttar á íslandi, og má ætla
að slíkir fyrirlestrar verði til þess, að fleiri útlend-
ingar en áður taki sér á hendur skemtiferðir til
landsins.
Flateyjarbók. þess var getið í siðasta blaði,
að stjórn Bandaríkjanna hafði beðið Danastjórn að
ljá sér Flateyjarbók á Chicagosýninguna í sumar
og látið það um mælt, að senda mætti nokkurn
dánumann með bókinni, og var svo langt komið,
að prófessor Wimmer hafði stungið upp á því við
stjórnina hér, að hún lofaði Valtý Guðmundssyni
að fara þessa ferð. En þegar svo var komið, lýsti
Bandarikjastjórn þvi yfir að hún vildi náttúrlega
hafa bókina eins og hún hafði beðið um, en vildi
hvorki borga undir hana né manninn. Höfðu og
komið sterk mótmæli gegn þvi að bókin yrði send,
bæði af hálfu enskra og norskra fræðimanna, því
að i manna minni hefir hún ekki komið út fyrir
dyr á Konungsbókhlöðu. Hún fékst ekki einu
sinni léð til Kristjaníu hér um árið, þegar verið
var að gefa hana út. Justizráð Dr. Chr. Bruun,
yfirbókavörður safnsins, hafði og verið því mót-
fallinn frá öndverðu að bókin væri léð. Er nú og
niðurstaðan orðin sú, að bæði bókin og Valtýr
eiga að sitja kyr, og mega Islendingar fagna því,
hvað bókina snertir, því að sú raun mun sumum
virðast ærin ein, að gersemar vorar eru horfnar úr
landi, þótt ekki sé því bætt ofan á, að þeim sé
hætt í önnur eins glæfragaung og þetta að nauð-
synjalausu. En hvað Dr. Valtý viðvíkur, þá mega
flestir sjá og skynja, að þetta er minna fagnaðar-
efni fyrir hann, ekki sizt af því að nann kvað
sjálfur fyrst hafa komið því á lopt hér í blaði
einu dönsku, að hann ætti að vera í þessari hof-
ferð, og hefir því Hklega þótt töluvert stát í þvi,
úr því hann flýtti sér svo mjög að kunngera það.
Allra flagða þuln með mörgum öðrum óprent-
uðum fróðleik eptir hinum svokölluðu skröksögum
frá miðöldunum hefir Dr. Otto Jiriczek út gefið i
Zeitschr. f. deut. Philologie xxvi, 2—25. þula
þessi er alls 10 erindi og er heldur en ekki íslenzk.
þetta er upphaf að:
Littu upp leikbróðir | og láttu fólk þegja
meðan eg nefni | níutigi trölla;
öll skulu þér standa | sem stjaki bundin
unz að eg hefi út kveðið | allra flagða þulu.
Fyrst situr Ysja | og Arinnefja,
Flegða, Flauma j og F’latsokka,
Skrukka, Skinnbrók | og Skitinkjapta,
Buppa, Blætanna | og Belgiygla.
Samtalsbók handa íslendingnm og Frökkum
með framburði í báðum málunum eptir Pál þor-
kelsson er nú að koma út á kostnað Jakobs
Mansa hér í borginni og verður nálægt 5—6 örk-
um og mun kosta nær 1 kr. Bók þessi verður
handhæg og ætti að koma sér vel fyrir Islendinga
af því að þeir hafa svo mikil viðskipti við frakk-
neska fiskimenn og lýtur einn kafli bókarinnar sér-
staklega að því. það mun og mega treysti því, að
hún verði vel af hendi leyst, þvi að Páll er ágæt-
lega að sér i frakknesku, og svo les Jón adjunkt
Sveinsson bókina yfir undir prentan, en hann er,
eins og kunnugt er, einn hinn lærðasti frakknesku-
maður á Norðurlöndum.
Bragraun.
Eptir Pál Olafsson.
Sálin min er frá flett
finni augum snjóblett;
skip verða ekki á sjö sett,
sjómönnum það bjó prett.
Stjarna mín er þjóþétt,
þykir ekki »hónett«,
hætt að vera »kókett«;
kanske hún sé nú ólétt.
Sameiningin þykist hafa feingið einhverja köllun
til þess að vanda um við Sunnanfara fyrir ýmislegt
J>að, er staðið hefir í blaðinu, og hefir varið til þess
nokkrum greinum; þær eru fróðlegar um mart, en
þó ekki svo, að vér að svo stöddu sjáum gilda
ástæðu til þess, að leingja þeim aldur með masi og
málaleingingum. Lítinn byr hafa þær feingið hér
hjá Islendingum í Höfn, en þó hafa þær orðið til
þess, að allmargir (um 40) íslenzkir mentamenn hér
létu dálitið fé af mörkum og færðu það þorsteini
Erlingssyni, 15. Febrúar, í virðingarskyni fyrir
skáldskap hans í Sunnanfara. Vér færum því bæði
gefendunum og Sameiningunni þakklæti skáldsins
og blaðsins.
Dr. Jón Stephánsson. Eins og getið var í síð-
asta blaði, gerði danskur fræðimaður, Dr. Otto
Jespersen árás á Jón fyrir doktorsritgerð hans og
vildi sýna fram á, að Jón hefði notað rit annara
manna og látið þess ógetið, og hafði Jón svarað
því, eins og vér gátum fyrri. þessu svari Jóns
hefir nú Jespersen svarað aptur til frekari stuðn-
ings sinu máli og auk þess sent Háskólabókasafn-
inu og Konungsbókhlöðu sitt eintakið hvoru af
doktorsritgerð Jóns og ritað í þau athugasemdir
sinar Jóni til enn meiri vanvirðu. Jón hefir nú
svarað aptur svari Jespersens og bendir þar til
þess, að Jespersen sjálfur hafi gert sig sekan í
enu sama og hann beri sér á brýn, því hann hafi
notað þegjandi í sinni doktorsritgerð fyrirlestra
eptir þjóðverskan háskólakennara, sem Jespersen
hafi hlýtt á, en þá voru enn ekki prentaðir, en eru
nú síðan komnir út. Auk þess hafa þeir átt sennu
hér í blöðunum. þeir sækja báðir, eins og fyrr er
skýrt frá, um kennara embætti hér við háskólann,
og hefði það því litið betur út, hefði Jespersen
hugkvæmzt að rita um bók Jóqs fyrri en orðið er.