Sunnanfari - 07.11.1901, Blaðsíða 5

69
Bón din n:
Skyldi guð ekki fyrirgefa mér án þess! Þeita
eru svo sem engar syndir! — Hver reið í hlað-
ið? — Hver reið í hlaðið?
(Jón smali kemur inn með asa)
Jón:
Þarna er kaupverðið, karl minn; eg fekk það
hjá honum föður mínum, — heilar 300 kr., hva?
(fær honum seðlahunka, sem bóndinn heldui á í hend-
inni þáttinn út). Eg vil fá kaupbréfið!
B ó n d i n n:
Helga mín, blessuð farðu í vasa minn, og fáðu
B ó n d i n n :
Þau eru ekki byrjuð enn, skiftin í Tungu, þó
þeirra sé nú ekki langt að bíða. Jú, Þorsteinn
minn, eg seldi þessar 20 dagsláttur til þess, að
eiga skildinga fyrir útförinni minni. Við gömlu
mennirnir kunnum betur við það, að vera ekki
grafnir á sveitarinnar kostnað.
Síra Sigurður:
Hættið þér nú að hugsa um peningana. Hér
er meiri alvara á ferðum.
B ó n d i n n:
Já, það er satt, síra Signrður minn. Gætuð
Enskuk botnvörpunguk
honum Jóni litla skjalið sem þar er. (Helga gerir
það).
A sa:
Er þetta nýtt vélabragð? Má eg sjá kaup-
bréfið?
J ón:
Eg er orðinn sjálfseignarbóndi. A smalakof-
ann hérna fram við fossinn og 20 dagsláttna
iand í kringum hann frá efstu limum á trjánum
og niður að landamerkjunum frá helvíti. Eg
held kaupi mínu til laga, og banna öllum að
ganga yfir mína lóð. Þú, Helga litla, ert vel-
komin með alt þitt, hvenær sem þú vilt.
Þorsteinn:
Erfingjarnir eru á móti því, að land sé selt
frá jörðinni,
þér ekki nú — nú — (fœr óráð) Æ ertu kom-
in, elskaða Sigríður mín — ung og björt eins
og vordagur.
Ása:
Stjúpa er að sækja hann •— það er líklegt hún
fái hann.
Síra Sigurður:
Eg þjónusta ekki mann, sem hefir óráð.
Bóndinn:
Og eg fæ að vera hjá þér um alla eilífð.
Jón:
Honum hefir ekki litist á það, að eiga að þræla
aðra hvora vikú fyrir fyrri konunni sinni niðri i
brennisteinsn ámunu m.
Bóndinn:
Það er grátlegt að vita það, ef hún Helga dótt-