Sunnanfari - 07.11.1901, Page 8

72
aði fjórum af mönnum sinum að fara ofan að
sjó og kalla á þá heim, síðan að gæta vel að
skipinu, »því mig grunar, hann muni hlaupa útí
í nótt, og er hann þá vanur að kæla hérna, ef
eg þekki rétt til. Nú verð eg að biðja yður,
Bjarni minn, að vera rólegur hérna hjá okkur í
kvöld, og í fyrramálið á morgun skulum við tala
saman; þér hafið heldur ekkert bréf frá honurn
Friðriki mínum, enda ríður það áengu; þér eruð
mér betri en bréf«.
Þegar Bjarni er búinn að borða og þakka kon-
ungi og drotningu fyrir allar velgjörðirnar, standa
allir upp frá borðurn, en drotning gengur út úr
höllinni, og hneigði sig hver maður fyrir henni,
en konungur tók sjálfur í hendina á henni og
sagði í hálfum hljóðum : »Þú lætur, heillin mín!
búa urn hann herra Bjarna í bláa herberginu við
hliðina á okkur, og er bezt hann sofi einsamall
í toppsænginui«.
»Já, gæzkan mín!« svarar drotningin og gekk
út.
Fara þá menn konungs að tefla skák og spila
á alls konar hljóðfæri. Konungur býður Bjarna
að tefla skák, en hann kvaðst hafa meira gaman
að horfa á aðra. Konungur sezt þá niður og
teflir við einn af ráðgjöfum sínurn, og mátar hann
í hverju tafli, svo ráðgjafanum leiðist.
»Þér eruð víst góður skákmaður, herra Bjarni
Sivertsen?« sagði konungur. »Teflið þér nú eina
skák við mig!«
»Það get eg reyn:, herra konungur!« svarar
Bjarni, »en eg kann ekki nerna mannganginn*.
»Nú, við getum reynt«, sagði konungur.
Sezt þá Bjarni niður, og leið þá ekki á löngu
áður en konungur sagði: »Já! já! Nú séeg, við
hvern eg á; og þetta kallið þér, að kunna ekki
nema mannganginn«.
Tefla þeir nú þegjandi, og þótti mörgum gam-
an að horfa á þá, því enginn maður gat séð, hvór
þeirra mundi vinna taflið. Það var nærri komið
undir dag, þegar þeir voru búnir með fyrstu skák-
ina, og var þá jafntefli. »Já«, sagði konungur.
»Við margan hefi eg teflt, en enginn hefir gjört
jafntefli við mig nema þér, og yður mundi hafa
verið hægt að vinna, ef þér hefðuð viljað; en nú'
held eg sé kominn tími til að hvíla sig«.
Buðu þá allir konungi góðar nætur með hinni
mestu lotningu, en hann tekur sjálfur í hendina
á Bjarna og leiðir hann til svefnherbergis, og bað
hann sofa vel, og buðu þeir hvor öðrum góðar
nætur með handabandi. Hásetar Bjarna voru þá
Iöngu sofnaðir, og höfðu þeir fengið mat og
drykk um kveldið.
Sitt af hverju.
Um Adelinu Patti, söngdísina nafntoguðu, sem nú er
gift Cederström greifa, sænskum, og komin fast að sex-
tugu, segja þeir sem heyrt hafa hana syngja fyiir
skemstu. og lnifðu heyrt til hennar fyrir 20 árum áður,
að röddinni hafi ekki faríð annað aftur en að hún sé
dálítið þróttminni en þá; rómurinn sé jafnmjúkur eins
og þá og hljómfagur. Það er því að þakka, segir liún,
sjálf, að hún fer mjög gætilega með sig, er aldrei lengi
á fótum á kveldin, drekkur aldrei bterkt, vin, laugar sig
á liverjum degi, stundar leikfimi daglega, og er mikið
úti Hún hefir lagt sér þessi heilræði og hregður ekki
út af:
• Varastu að iáta þér verða gramt í geði, heldur gerðu
þér alt far um að vera síglöð og ánægð«.
»Því meir sem þú gleður aðra, þvi sælli verður þú
sjálf«.
»Betra er að missa pyngjuna sina en gott skap«.
»Þú skalt jafnan kjiisa heldur að vinna en að skemta
þér, en hvíla þig, þegar þú ert orðin þreytt».
* * *
(Spakmœli). Lög eru skiðgatður, sem mannfé.lagið gerir
kringum ástríður vorar, og eru gallarnir á þeim ýmist
að kenna vansmiði, eða þvi, að ástriðurnar hafa vængi
* * *
Lán er hlutur, sem allir sækj ist eftir, en fáir eignast,
hf því, að þeir klifrast el'tir þvi npp stiga, i stað þess
að leita að því á hnjánum.
* * *
Þjófur kallast sá, sem hefir veiið svo bráðfíkinn i
annarra eigur, að liann liefir ekki gefið sér tima til að
stofna hlutafélag.
* * *
Tengdauióðirin er þyrnirinn i aldingarði hjúskapar-
ástarinnar.
* * *
Sá er stefnufastur, sem kannast aldrei við, að hann
liafi haft rangt fyrir sér, lieldur áfram þvi, er hann
hefir einu sinni upp tekið, og lætur rödd sannleikans
aldrei villa sig.
Ritstjóri Björn Jónsson
Ísaíoldarprentsmiðju.