Sunnanfari - 01.08.1912, Qupperneq 4

60
og vígði guð sér kennimann,
rýr þó yrði renta.1)
Pá víkur síra Olafur að iðkan guðsorða á heim-
ili föður síns:
Oll sín börn frá æskulíð
á iðkan slíka vandi,
hér með allan heimalýð,
að heyra þau fagnandi,
sérhvert kvöld þau setti í hring
að syngja heilög fræði í kring;
sá trú eg siðurinn standi.
Ilér getur sira Ólafur nokkuð hátta föður sins:
Ráðhollur og réttsýnn var,
reyndur að trú(u) lyndi,
aldrei neina búksorg bar,
brast ei gleðinnar yndi,
gestrisinn til gleðinnar fús
og gjafmildur, — lians litla liús
frægð ei fyrir það tyndi.
Ektakvinnur elska réð
ástríkur til dauða,
krossinn bar og móð þeim með
sem mjúkur hirðir sauða,
sampíndist í sorg og þrá —
sem það lægi hans hjarla á —
með ástina ekki trauða.
Hér segir um uppeldi peirra barna síra Einars
og hvílíkur faðir hann var þeim:
Sérhvert þeirra vandi við
verknað góðrar iðju,
svo veita mætti lúnum lið,
Iöguð í góðri smiðju;
ómaki því á sig jók
öllum þeim að kenna á bók
í harki hússins miðju.
Undirbúna synina so
sendi hann til skóla,
og skipti þeim á þessa tvo
þanninn biskupsstóla:
fjóra tók í fóstrið sætt,
1) P. e. tekjur.
frábær upphefð sinni ætt,
Guðbrandr heim til Hóla.
Þá segir síra Ólafur frá málsnild föður síns,
kveðskap hans og umvöndunarhætti:
I máli virtist vitur og snjall
og voldugur í anda,
ei varð honum orðafall,
einurð sízt nain granda,
í hug og Iimum hreysti bar,
því heilbrigður til dauða var;
guð lét hann styrkan slanda.
Raddar var hans rómurinn klár
og raustin gild og fögur,
sætur flaut út síð og ár
af sjóð lians óðarlögur;
hróðrar efnið heilagt var,
hann hafði til þess ritningar
dýrar dæmisögur.
Ræðan hans var mjúk og mæt,
er mátti siðina bæta,
áminningarorðin s:et
embættis að gæta;
öllum stéttum sagði’ liann salt,
og soddan ráð í vísu balt,
ba'ði að kenna og bæta.
Meyjarmissir.
Eptir síra Slefán Ólafsson.
Rjört mey og hrein
mér unni ein
á ísa- köldu -landi;
sárt ber eg mein
um sinnu rein
sviptur því trygðahandi.
Það eðla fljóð
gekk aðra slóð
en ætlað hafði eg leingi;
dapnast því hljóð,
en dvínar móð,
dottið er fyrra geingi.
M