Sunnanfari - 01.08.1912, Page 6

02
Ungfrú Guðrún Indriðadóttir
í Ræningjum Schillers.
Það er svo um góða leikendur að þeir
leika aldrei illa, hversku hraksmánarlegt
hlutverk sem þeim er fengið, þó að þeir vita-
skuld á hinn bóginn leiki ekki altaf jafnvel,
og svo er það einmitt um ungfrú Guðrúnu.
Leikfjelagið var á margan hátt óheppið
í fyrravetur, þó reyndar fátt sje svo með
Guðrún Inririðadóttir i Rœningjum Scliillers.
öllu ilt, að ekki fylgi nokkuð gott, því að
Fjalla-Eyvind Ijek það, og mun varla hafa
tekist betur á neinum leik, nje heldur sjmt
neina þá leiki, sem honum sjeu að nokkuru
fremri að skáldskapargildi. Enn óheppni Leik-
fjelagsins var aðallega fólgin í því tvennu: að
það skyldi nokkurn tíma ráðast í að leika Rœn-
ingja Scliillers og einnig í því að siðari part
leikársins hafði það ungan leikara, sem betur
hefði verið kominn einhversstaðar annars-
staðar en á leiksviði.
Um Ræningjana er það að segja, að þeir
eru einn af frumburðum rómantisku stefn-
unnar, en nú er liðið 131 ár síðan þeir
voru samdir. Stíllinn á þeim er skrúfaður,
og efni leiksins alls og hin einstöku hlutverk
óeðlileg, og hann svo langur, og leikeining-
arnar gömlu, sjerstaklega staðareiningin, af
ásettu ráði1) svo óþyrmilega brotnar, að ekkert
leikhús hefir treyst sér til að sýna leikinn í heilu
líki. Ómögulegt er og nokkrum leikara að
skapa eðlilegt líf í hinum óeðlilegu hlutverk-
um, og engum nútíðaráhorfanda hægt að
horfa á leikinn með annari ánægju enn þeirri,
sem menn hafa af því að skoða óásjálegan,
en þó merkilegan forngrip. Af þessu leiddi,
að fólk vildi ekki sjá leikinn, sem von var,
enn Leikfjelagið liafði stór útgjöld af honum
hvert leikkvöld, svo að það varð fyrir miklu
peningatjóni, en hefur af litlu að má. Ein-
faldir leikdómarar, sem hvorki þektu leikinn
nje sögu hans, voru ekki seinir á sjer að
kenna leikendunum alt saman, sem þó var
hin mesta óbilgirni, því flestir þeirra gerðu
eins gott úr hlutverkum sínum og hægt var,
og má þar sjerstaklega benda á þá herra Árna
Eiríksson og Helga Helgason, sem Ijeku bræð-
urna Moor, og ungfrú Guðrúnu, er Ijek Ama-
liu, og hefði Sunnanfari gaman af að vita
hverir gerðu það betur. Sjerstaklega er orð
á því gerandi, þó leikdómara er í Ingólf rit-
aði þækti annað, hve Guðrún gerði sínu hlut-
verki góð skil, því fá voru jafn erfið því
og Ieiðinleg í einu. Sunnanfari flytur nú
mynd af henni í gerfi Amaliu og lætur þess
um leið getið, að síðan hún Ijek Höllu í
Fjalla-Eyvindi er óhætt að fullyrða, að liún
sje bezta leikkona landsins. Sunnanfari mun
við tækifæri Ilytja fleiri myndir úr leikhús-
inu, og vonar, að skakkafallið með Ræn-
ingjana, þó ilt væri, verði Leikfjelaginu til
góðs eins: til þess að það forðist framvegis
leiki, sem úreltir eru, — og til langlífis.
1) Rómantíska stefnan lagði mikla rækt við
og átti mestan pátt í pví, að koma einungunum
fyrir kattarnef.