Austri - 17.08.1892, Qupperneq 4

NB, 22.
A U S T E 1
86
|>ó fremur væru fáir hluthafend-
ur prentfélagsins mættir á fundi, pá
úrskurSaði fundurinn, að hann væri
lögmætur, með þyí til hans hefði ver-
ið boðað opinberlega með nægum fyr-
irvara. Akveðið var með meiri hluta
atkvæða að atkvæði skyldu metin ept-
ir aktiutölu bluthafenda, en ekki ept-
ir höfðatölu mættra félagsmanna.
Ýmsir reikningar voru framlagð-
ir og krafizt borgunar á. •
Með pví fundinum pótti litill efi
á pví. að prentfélagið eptir framkomn-
um kröfum væri gjaldprota, var ákveð-
ið að taka prentsmiðjueignina til skipta-
meðferðar sem protabú og prentsmiðj-
an skyldi síðan seld við opinbert npp-
boð einhverntíma í haust eptir nám
ari auglýsingu sýslumannsins í Austra,
pó með pvi fororði og skilyrði, að nú-
verandi bandhafiprentsmiðjunnarmætti
hafa afnot hennar, .hver sem keypti
hana, til síðasta maí að vori mót hæfi-
legri horgun.
20,000 ki*. hefir Charles Lotz. sem
fyrir skömmu dó í Kmh. og var af
pölskri ætt, ánafnað i erfðaskrá sinni,
niunaðarleysingjum eptír drukknaða
i^lenzka sjómenn.
Mansalát. Snemma í raaímán-
uði drukknaði séra Jón Björnsson á
Eyrarbakka skammt paðau í fiæðar-
máli. , Hefir líklega fengið aðsvif.
Litlu síðar fannst Sveinn Sveins-
son búfræðingur á Hvanneyri drukkn-
aður í læk skammt frá bænum. Hann
hafði áður verið pjáður af punglyndi.
Dáinn er Sigurður fornfræðingur
Vigfússon í Beykjav., og séra Guðm.
Gísli Sigurðsson á Kleyfum í Gilsfirði.
Seyðisfirði 17, ágúst 1892,
Gttfaskiplð „Ernst“ kom hingað
11. p. m. með kolafarm fyrir Gránu-
fél. til Oddeyrar og Siglufjarðar.
Með skipinu komu 2 ungfrúr frá
Norvegi, Elise Johansen og Ingehorg
Johansen.
lnnflutningsbaiinið. Með “Ernst“
skrifar konsúl Fred. Wathne í Stav-
anger oss, að Englendingar séu ófáan-
legir til að leyfa Korðmönnum inn-
flutning af fé til Englands frá Noregi,
og að stjórnin hafi falið honum á heud-
ur að ferðasí nú pegar til Frakklands.
Belgiu og Hollands til pess að reyna
að útvega par nýjan markað fyrir
norskt sauðfé. Hefir stórpingið veitt
fé til peix-rar ferðar.
í Norvegi situr allt við pað sama.
Stórpingið og stjórnin heimtar enda á
konsúlamálinu, en konungur vill fresta
úrslitnnum. Ráðaneytíð Steeu hefir
ekki tekið aptur umbeiðni sína um
lausn, og fyrverandi ráðherra Emil
Stang sér sér ekki fært að taka við
völdum, stórpinginu pvernauðugt. Hægri
menn ógna með, að konungur muni
segja af sér, en pað líður alls ekki
yfir vínstri menn fyrir pað, pví peir
treysta vel stórpinginu til pess ao geta
haldið um stjórntaumana, svoalltfari
ekki á rihgulreið.
J>ann 8. p. m. lögðu peir raiklu
„sportsmenn", hræðurnir Stefán úr-
smiður Jónsson og Eyjólfur skradd-
ari Jónsson upp héðan til hreindýra-
veiða suður á fjöll. I för með peim
slóst og hreppstjóri Söivi Vigfússon á
ArnheiðarstÖðum.
Vcðrátta allt af voðalega vot og köid,
snjólcoma í fjöilum á nóttnm. Grass-
sprettunni fer pví mjög litið fram.
Af pví að til stórvandræða horfir
með heyforða i hanst, einkuro hér í
fjörðunum, pá viljnm vér biðja menn
að athuga pað í tíma, bvort ekfeiværi
gjörandi, að fá hey hingað ffutt frá
Noregi í haust, svo hændur gætuhald-
ið nauðsynlegustu stórgripum og ein-
hverjum sauðfjórstofni.
Fyrir norðan og vestan kvaðvera
miklu betur sprottið og pví fyrr farið
að slá. Viða búið að slá tún, er
„Thyra“ fór par um. En ópurkar par
iniklir.
Séra 0. V. Gíslason dvelur liér
eystra, í bjargráða- og bindindiserínda-
gjörðum. Hann prédikaði á dönsku
hjá kaupmanni 0. Wathne á sunnu-
daginn. , Hann mun og halda fyrir-'
lestra urn bjargráð og bindindi og
ferðast hér um firðina austanlands.
Her með auglýsi egaðegbýð
mig fyrir alpingismann fyrir Korður-
múlasýslu fyrir hinn í hönd farandi
löglega kjörtima.
Um leið get og pess. að eg neyti
ekki uokkurra „Agitationa11, heldur
læt eg hvern og einn ráða sinni rnein-
ing um kosninguna.
Samvizká min býður mér að fylgja
réttu xnáli. J>eir sem ekki treysta pví,
kjðsi mig ekki.
Vestdalseyri. 4. ág* 1892.
Sigurður JÓ158SOH.
— Á Ivolbeinstanga við Vopnafj.
fásí til kaups með góðum kjörum tvö
ibúðarhús sem liggja ágcetlega til pess
að sækja sjó frá peim, Báðum fylgir
goté verkunai’pláss og öðru peirra
stórt fiskisöltuuiU'lxús. Báðura fvleja
fcindakofar fyrír fáar kindur. Með
óðru peirra fylgir túnblettur sem nokk-
nð er komið á veg með að ræktá, og
á íóð peirri sem pví fylgir til af-
nota, er grasléndi, sem með mjög lítilli
fyrirhöfn má gjöra að túni.
Lysthafendur snúi sér til verzlun-
arstj. V. Davíðssonar á Vopnafirði.
fú. sem hefur tekið yfir-
frakkann minn úr stóru stofunni hans
Finnbogaveitingamans á Fjarðaröldu,
slcila pú honum aptur pangað.
Brekku í Fljótsdal 5. ágúst. 1892.
Jón Gunnarsson.
Fjárinark Kristjáns jporláksson-
ar í SköruYÍk á Langanesi.
Hvatt hægra, fjöður franxai1
vinstra. Brennimark. Iv. J>.
Áreiðanlegur kaupandi getur fengi^
keypt í haust 30 lömb hjá Ólafi A®'
geírssyni í Neshjáleigu í Loðmundar'
firði, er nú starfar að kirkjusmíði á
Brekku í Mjóafirði,
IMP*’ í verzlan Magnúsar Ein'
arssonar á Vestdalseyri vib Seybi5'
fjörb, fást ágœt vasaúr og inargs
konar vandaðar vörur me& góð°
verði.
WF* Hériueð tilkyimist
viðskiptamönnum minuin í FljótsdalS'
héraði, ao eg, eins og undanfarin haust
kaupi fé á mörkuðum upp í skuldfi
manna til rcín, og skal eg í tæka tí»
tilkynna, hvar og hvenær pessir mark'
aðir skulu háldast. Enn fromur sk»i
pess geiið, að skeð getur að eg tak1
meira fé á pessum raörkuðura en eg get
fengið uppí skuldir, en vei'ði svo,
verða menn að snúa sér til og semjfl
ura pau fjárkaup sem önnur, við herr»
Bjarna Siggoirsson, sem heldur roark-
aðina fyrir mína hönd. Aðeins tv»'
vetrir og eldri sauðir, og algeldarvam-
ar ær verður keypt á mörkuöunum.
Að öilum ’líkindum verður eirm-
ig haldinn markaður á .Bessastöð*113
í Fljótsdal nú i haust fyrir nxig.
Seyðisfirði 15. ágúst 1892.
Sig-. Joliausen.
Ábvrgðái’maður og ritstjóri:
Cand. phil. Shapti Júsepssoii. ,
Prentari: F-r. Guðjóusso n.
42
43
svipinn & Mikulási keisara og heyrði hann segja með sínum skarpa
málrómi, sem ætlaði að nísta fólk i sundur:
„|>að er í priðja sinn að slikt kemar fyrir í ár, Kankrin; pað
er fjarskaleg óregla hjá peim emhættismönnum, sem pú átt yfir a§
s'gja“.
„Kei, nei, petta dugar svei mér ekki“, hugsaði ráðgjaíinn. „Eg
skal sýna pessura bófum, að eg er klókari en peir. Eg skal forða
ríkinu frá fjártjóni í petta sinn“.
Hann hringdi á pjón sinn og sagði: „Kolzow á að koma strax
i stað!“
Fáum minútum seinna kom ungur maður inn til ráðgjafans.
Hann var fölleitur, slæpingslegur, dökkhærður og hvasseygður. Hann
hneigði sig djúpt og nam staðar rétt fyrir incan dyrnar.
„Komdu nær!“ sagði ráðgjafinn, sem var seztur niður og hall-
aði sér aptur á bak í stólnum. „Segðu mér, pekkir pú Panin toll-
stjóra ?“
„Panin? Já, hágöfugi herra“,
„Ertu nokkuð kunnugur háttura hans og framferði?“
„Iwan Wassiliewiitsch Panin“, svaraði Kolzow hægt og starði
upp í loptið, „Iwan Wassilewitsch Panin fer á fætur um kl. 10, ef
mig minnir rétt, og fer á tollskrifstofuna undir pað kl, 12, par sem
hann pá . .“
„Heyrðu nú Kolzowí Ef pú ætlar pér að tefja fyrir mér með
pví líku hulli, pá læt eg flengja pig, og pað svo pig muni um. Svar-
aðu mér nú án allra vífilcngja. ’Veiztn nokkuð náuara um Pnnin?“
„Nei, hágöfugi herra“.
„Taktu nú eptir! rm er kl. 11. Hér hefirðu 25 rúbla. Nú fer
pú og snuðrar Panin nppi, hvort sem hann er heima eða annarstað-
ar. jþú mátt ekki missa sjónar á honum, og gæta vel að, hvað
hann hefst að. Um petta leyti á morgun kemur pú svo hingað, og
skýrir mér nákvæmlega frá, hvers pú hefir orðið vísari. Hefirðu
skilið mig?“
Kolzow hneigði sig með mestu lotningu. Ráðgjafirm benti
hirðulauslega til hans með hendinni, og svo fór spæjarinn út.
Á Idtekaum tíma daginn eptir beiddist Kolzow viðtals við hinn rúss-
neska fjármálaráðgjafa. Hann leit út fyrir r.ð vera úrvinda öI
svefni.
„Hvað er í fréttum ?“, sagoi ráðgjafinn.
„Eg hefi verið á ferli i stífa 24 kl.tíma, hðgöfugi herra, og r.U'
an pann tima hefi eg efcki misst augastaðar á Iwan Wassiliewitsch
scgðu mér nú söguna án allrív
í 5 mínútur".
„það er eins og pað á að vera
vífilengja.
„Eg hitti ekki Ivan Wassiliewitsch á tollskrifstofunni, og pareð p3®
var óvíst, hvort hann mundi koma kangað í gær, pá ók eg heirn
hans, og frétti par, að hann væri ennpá ekki kominn út.
„Afram“.
„Hér um bil kl. hálfeitt kom Ivan Wassiliewitsch út úr húsl
sinu og fór upp í vagn, som hann lét aka sér til „Tatarans“.

borðaði hann morgunverð, herra.
„Spilaði hann par?“
„Eg ætlaði að bæta pví við, að Ivan Wassiliewitsoh fékk s-r
ágætan morgunverð með ostrurn, kampavíni o. s. frv.; en í spilunu13
var hann fremnr óheppinn---------“
Ráðgjafinn gáði sín eigi, og sló með hnefanum í borðið. Eolzo^
hélt áiram ofboð rólegur 6Ögunni.
„Undir pað kl. 3 lét hann sækja sér vagn og tók upp í ba311
kvennmaim 1 Stóra Morskoi“.
„Yar pað korian haus ?“
„Jú . . . pað er að segja . . . Ennpá ern pau ekki gipt“.
„J>að er gott; nú veit eg nóg. Farðu nú að sofa. J>ú hefir ^
pangað til um hádogi á morgun. J>á verður pú að fara aptur
veíta honum eptirför. Og á fimmtudaginn kemurpúsvo hingað
mín og segir mér frá öllu“.
Eptir að ráðgjafinn var orðinn einn, pá hugsaði hann með
„J>rælliim hefir náttúrlega stolið fé ríkisins og heldur pví svon3
áfram“.
Síðan lét hann kalla á stjórnarráð Trubnikow.
„Kæri Trubnikow! Við verðum að hraða okkur með að köDlíl
lagi á Odessa-málið. Hvað Panin viðvíkur, sem pér hafið mælt sr°
mikið með, pá er pað alveg nauðsynlegt að eg líti með eigin aug3lIJ