Austri - 17.11.1892, Qupperneq 3

Nr. 31
AUSTRI
123
á áfengura drykkjum muni minnka að
mnn neyzlu peirra. sem, þvi raiður. er
allt of mikil hér í Austur-Skaptafells-
sýslu. Oss blæðir i augum að hugsa
til pess. Jive mikið fé Skaptíellingar
sem að líkindum eru fátækari enn
íiestir aðrirlandsmenn.verjatil aðkaupa
hrennivín og aðra áfengisdrykki; vér
viljum eigi greina hér hve mikil upp-
hæð sú er. sem árlega er varið til vin-
kaupa á Papós. pvi vér fyrirverðum
oss að láta almenning sjá pað. eink-
um pá pess er gatt, að pað er
e’:ki einusinni einstöku lirepp&r sýsl_
unnnr. sem verja fé sínu svo óvitur.
lega. Jielflur mörg heimili. já meira
að segja peir n enn, sern fyrir fjöl-
skyldu eiga að sjá og veitir örðugt
a3 atSa sér peirra nauðsynja, er peir
purfa sér og sinum til viðurva'ris.
{>essir söinu menn kynoka sér eigi
við í possu harðæri að iáta vínkattp
jafnvel sitja í fyrirrúmi fyrir öðrunt
nnuðsynjum. Vér leyíum oss að
spyrja pessa raenn. hvort peitn pyki
<*nn ekki timi komiun til að takmarka
ofurlítið vínkaup sín og láta að
ininnsta kosti í pessu bága árferði
aðrar nauðsynjar sitja í fyrirrúini. pvi
\ér íinytnlunt oss, uð hnrðæri petta
konti eins við lijá peitn og öðrum
Skaptfellingum?-, Vér liöfum heyrt að
eigi fyrir mörgnm árttm iiaíi einn
íuugardag um hásláttirm verið keypt
trá eitiu heitniii hvorki meíra né niintni
en 30 pt. af brennivíni og öðrttm á-
fengnm drykkjum og ltafi pað allt
verið protið á mánudagsmorgun og
liafi pó hvorki brúðkaup né erfisdrykkja
verið lialdin um pað leyti á pvi heitn-
i\i. Iteldnr Iin.fi pessir 30 ]it. að eitis
verið hafðir til liressingar ttrn sl' tt.
imr, mintta mátti nú gagn gjöra. Vér
segjuin ettgar sönnur á pví hvort. saga i
|?essi sé sönii, eu óskuin helzt að liún
væri ýkjnr einar. Aptur er oss kumi-
ugt ura að sumtr hreppar eyða ntjög
litlu árlega til vínkaupa t. d. Bæjar-
hreppur sera pó er næst Papós.
Að endingu óskum vér pér, Austri
tninn, gleðilegs vetrar og vonum að
Austfirðingar styðji pig svo og styrki
að pú eigir langa lífdaga fvrir hendi;
og að peir 1 áti ekki pá skömm ltenda
sig að geta ekki haldið lifinn í
einu blaði, sem virðist uú ofvaxið Norð-
lendingum, er kallaðir liafa verið kjarní
pjóðarinnar. f>að er sorgleg saga.
Forðastu allar æsingar í púlítík, pvi
vér Skaptfellingar polum pað ekki.
Enn styð pú að hagfeldum samgöngum
tneð fræðandi rítgjörðum, pví pað
skiljutn vér og pví máli fylgjum vér
af fremsta megni,
Skaptfellingur
Kirkjuvígsla. f>ann 26- f. m.
vigði sóknarpresturinn, sira f>orsteinn
Halldórsson. í utnhoði prófasts, síra,
Jónasar Hallgrimssonar á Kolfreyju-
stað, ítitta nýstníðuðu kirkju að Brekku
í Mjóafirði, í nærveru ijölda sóknar-
fólks, og lieíir ntessað í kirkjttmii
liveru helgan dag siðan.
Aður vark’rkjan að bænutn Firði
í Mjóaiirði á fretnur óhentugum stað
alveg inní íjarðarbotni. en stendur nú
miðtjarða í Brekkuporpinu, par sem
byggðin er lauginest par í firðimtm,
og pvi á liinum kentugasta stað fyrir
inessufóik.
Mjóíirðingar liafa sér til mikils
RÓtna rcist petta guðshús, að miklu
leyti af frjálsum samskotum, og búið
kirkju sína að öllu ieyti vel og sóma-
samlega út og keypt í liana gott
liarmonium og kostað inann til að
spila á pað.
Yfit smiðurinn að kirkjunni var
Ólafur Ásgeirsson frá Neshjáleigu í
Loðmundurfirði. sem liefir skilið prýði-
lega við kirkjubygginguna.
Síra þúrleifur Jónsson á
Skinnastað í Axarfirði hefur sent bóka-
safni Austuramtsins að gjöf, ýmsar
bækur, er hann sumpart hefir sjálfur
s imið eða starfað að útg.áfu á. hvar
fyrir vér vottnm honum vort innilegt
pakklæti fyrir hönd bökasafnsins. Ósk-
andi væri. að fieiri íslenzkir ritliöfuud-
ar og útgefendur vildu fylgja hans
góða eptirdæmi.
Stjórnarnefnd bókasafnsins.
f*ann 12. p. m. kont liingað verzl-
ttnarskip Gránufélagsins, Margrethe
,.skipstjóri L. Petersen“. með liaust-
verzlunarvörur frá Raufarhöfn. og á
nú að taka hér vörur á Vestdalseyri
undan haustinu. og fer að pví búnu
beina leið til Kaupmannahafnar,
Skipift koui hingaft meft tö!n-
vert af mjöii og fleiri nauftsynja-
vöruui til Gráiiuí'éiagsverzlunar á
Vestdaiseyri.
,.V n a ge n“kom tiingað apt.ur frá Kmtp-
ínannahöfn l'. lö. |i, m. með ýmear nauósvnja
vörur ti'i 0. Wathrie. Johansen, Hansen, Sveiris
Sigiússonar á Nesi í Norðf. og konsnlsTulíni-
iis. „Vaagen" hnfði koinið við í Norvegi og
Hjaltlandl þar sein skipið tök herra O.Wathne.
Með skipíim kom og herra Jens Hansen.
íllar fr.'ttir af fjársölunni í Englandi.
]3ezt, liafði selzt, fiárfarnmr pöntnnarfélags
jjngeyinga, Fijótsdiela og féð trá Vopnafirði,
|ió eigi meir en 11 kr. kindin að frádregnum
kostnaði.
S Jtkjrt í lígu verði. Lýsi stendur nú hezt af
íslenzkum viirum.
Kólera alltaf að mínrika. Um mánaða-
mót.in Jiotta 7 veikst, í Hamborg á dag.
K r i s t j á n i assessor Jónssyai veitt
amtmaimsembættið syðra.
S t e f á ii i kennara Stefánssyni veitt
1800 kr. til grasáfræðislegra ranusókna, (SuO kr.
á ári í il ár‘
Háskólakennari dr. V a 1 t ý r (f u ð -
munds.son kosinn meðlimur í fornritanefnd
hins kgl. norræna fornfræðafélags í stað
hæstaréttardómara Vilhjálms sál. Kinsens.
pann 9. ]> m. fórgufnskipið ,.Axel“ með
síldarfarin frá Reyðarfirði til útlauda.
gjggp0* Á síðasta Imustlireppa-
nióti auglýsti eg á lögleg-
aii hátt fjáináinsbeiðni fi á
lireppsnefiKlinni hér í lireppi
á élokniim sveitarútsvoriim
frá í fyrraliaust, ennfreinur
fjárnámsbeiðni fra prestinum
á Dvergasteini á óloknum
prests og kirkjugjóldum; gjold
hessi verða nú innan skamnis
tekin fjárnáini, og verður
fjáriiámskostnaóur sá lijá
mórgum eins mikill og meiri
en gjaldið sjálft, vil eg ]>\í
ráðleggja Iiliitaðeigendum að
greiða gjöldinsem fyrst uppá
livern þann hátt erþeimhykir
liægast; livert heldur er í
innskriptum, peningum eða
vörum.
Seyðísfirði 12. novbr. 1892.
Bjarni Siggeirsson.
IgŒT pá sem enn eiga mér óborg-
aðar skuldir fyrir bókband frá fyrir-
farandi árum, bið eg vinsamlegast ura
að borgu mér pær fyrir næstkomandi
nýár.
Hánefsstöðum* 11. novbr. 1892.
líryiijólfur Bryujólfsson.
Yfirlýsing.
Eg undirskrifaður gjöri liér með
heyrtim kunnugt, að eg i'rá pessunt
tíma geng í algjört æfilangt bindindi
með nautn áfengra dtykkja. Bið eg
pví frændur og vini að styrkja mig í
pessu mikilvæga fyrirtæki minu.
Ekkjufelli 20. okt. 1892.
Evjólfur Eyjólfsson.
80
77
Prestnrinn a Hólí atti brúnan hest, sem bar aí öllum gæðing-
ttm. Hann var reiðhestur Kristinar. það var lögur sjón að sjá
Brún gair.la, pegar Kristin kom lionum á hak. Hann var stör og
iaguriega skapaður. skrokkurinn glóðí eins og silki, hann liringaði
inakkann og dansaði ái'ram. og fæturnir finir, liprir og léttir. sýnd-
ust varla snerta jörðiua. Kú var lianii farinn að eldast og orðinit
brjostveikur. og var liann.pví sjaldan hrúkaður, og Kristin sá unt
oð hommi liði setn hezt. Björn skopaðict opt að pví; „peir ættu
að komast í dýrðlinga tölu. klárarnir hérna á Hóli“, sagði liann.
„Ja. eg held pcir værti verðugri en tlestir menn, að minnsta-
kosti pú. Brúnn mmn“, sagði Kristin, og tók utan utn hálsinn á
Brún og klappaði honuni.
„Lg ætla nú einlrverntíma að stela liotrunr og láta liatrn fá að
svitna dálitið.
„það fyrirgæfi eg pér aldrei1*. Hún sagði pað hlægjandi, en
hugur fjlgdi málí.
Fú leið sumarið, og ekkert var enn úttalað milli Björns og
Lristinar. þá fór Björn einn góðan veðurdag að finna eitm skóla-
bróður sitm. er átti iieinra á bæ par rrálægt. — Kristin hafði geng-
ið til n.æsta bajar að vitja tirtr veikt barn. Björn bað ]jrest að lána
sér hest, en pá lanust enginn gæðingurinn nema Brúnn. Tók prest-
ur traustataki a honuin iianda Birni, en bað ltann að lilita honuiu
M'gna Ivristinar. Hann vissi litið um reiðlag Björns, pví þegar
liann varð prestfólkinu sainferða, pá varð harnr að láta skaplega.
*',)r iiann svo aí' stað.
hegar Kristin kom ireinr, og frétti að Birni iiafði verið léður
hesturinn, líkaði iienni pHð iila, pví hún bjóst ekki við að Björit
ínundi v.egja lionmn, pegar lianri væri einsamall.
Bjórn kom ekki heim uin kvöldið.
Allan næsta dag gjörði Kristín litið annað en að liorfa eptir
'onum. Bærinn. sem skólahróðir lians Atti heinr?. á, lá fyrir iiand-
.in >>nii, lengra irani í dalmnn. Uin miðjan dag stóð Kristin úti á
h .11 HK.ð kikirinn og liortði eptir Birni. Öá hún pá inann ríðandi
a dö '11111 hesti konia Iraman baldvana Irinuinegin. þekkti hún
íljútr, að pad var Björn, og var hesiurinu alltaf á harðastökki.
i lt liann siona alrain pangað til hann var koniinn að lerjustaðnum
að liún varð brátt sátt við hann aptur. Vcrst ftll henni hve hrekkj-
öttur og meðaumkunarlaus lrann var við allar skepnur, pví liúti var
tujög elsk að peitn. Hattn elti hæusnin með grjótkasti. rak kýrnar
á harðastökki. pegar átti að láta par inn. lirekkjaði hestana á all-
wn hátt, tleýgði kettinum í lækiun, og liafði mesta yndi af að stríða
Stínu með pví. að gjöra peim eittlivað til meins.
Móðir Björns skipti sér ekkert af háttum. lians, hún var ekki
\i5n að gjöra pað mikið heima iijá sér lieldur. ,St,ína gat ekki feng-
tð sig til að segja eptir Bivni, svo haini £ór sinu íram óhindraður.
pó Itúti va>ri að ávita hann fyrir pað.
— Að uokkrutu vlöguni iiðnum fóru pan mæðginin heim til sín,
Var petita 5titm siðasti fundur frændsyskinanna um langan tima.
Kristin á Hóli öx upp og varð fögur og efmleg strilka. Hún
var fríð sýnutn. björt og hrein á svip, bliðleg og glöð í viðmóti.
Ollutn á heiinilinu og i nágrennimi pótti vænt uttt Kristínu. hún
kom alstaðar frain til góðs. var jaftt-alúðleg við rika og fátæka,
hjálpsöm og uákvæiu við aumitigja. og vildi ölluni skepnutn gott
gjöra. — Hún hafði inesta yndi af ölluni dýruin. -og vildi lát-a. fara
vel nreð pau, hún gat ekki vitað neina skepnu liða neyð. — En
væust «4' öllu pótti iteiini um hestana, faðir hennar átti nrarga góða
liesta og lrafði hún mesta dálæti á peira. það var lika sagt í sveit-
inni að betra væri að vera hestur á Hóii lieldur, en hjú á öðrurn
Iræjum.
Kristín var nú tvitug að aldri og pótti iæztur kvennkostur par
í sýslmmi. Sagt var að ýmsir hefðu orðið ti4 að hiðja hennar en
lengið afsvar. Fóru menn pá að hnlda, að hún væri trúlofuð á laun
Birni trænvia sinum. Haim liafði stundum verið tima á Hóli á sunrr-
ín, og puu lioiðu einnig skrifast á síðan þau voru börn. Voru petta
nóga.r trúlofimarJikur í augum almeunings.
B|<örn var nú útskrifaður úr skúla. Móðir hans var dáin fyrir
ívokkrum árum, og lutfði' s!m Gisli, faðir Kristínar. fjárráð hans á
liendi. iStiaði Björn nú að sigla til háskólans, en dveija á Hóli
tum sumarið pangað til lraim ta'ri. það varnokkuð iangt liðið síðan
Björn liafði komið að hólr, irann halði verið pessi síðustu sunnir fyrir
sunnaiu Var hans uú vou á degá liverjum.