Austri - 23.03.1893, Blaðsíða 4

Nk. s
A U & T R f
f>0
'} £
En sumnm Engrlendiugum þykir
]ia<i Alin’tta fyrir Englnnd að tengja
]mð með fastri brú við meg>'nlnndið.
U»r á meðal hefir lnnn frmgasti hers-
höfðingi þeirrn, Wolseley. sterklega
ráðið peiin frá pessu fyrirtreki.
ííorðuram«ríkumcnn eru nú að
sprengja göng i gegnurh bergíð undir
Kiagara-fossi. Ætla peir síðán
að nota vatnsaflið t.il pess að fram-
leiða r a f u r m a g n og láta pað
hreyfa allskonar vélnr í fjölda verk-
smiðja. lýsa stórban o. fl.
J>að er í ráði. að uppljóma i sum-
ar með rafurmagnsljósi. bæinn Chicneo
og veraldarsýninguna par. — alla.
leið neðan frá Niagara-fossi.
Menn geta gjört sér nokkra hng-
mynd um. hvað sprengingnrnar i gegn- !
um bergið undir Niagarafossi séu stór-
kostlegar. er pað er athugað. að til
sprenginga pessara ganga upp 14
vættir nf Dynaiuit á sólarhringii-
um.
t Chieago er húið að reisa kirkju.
er rúmar 100,000 manns. álíka og
Colosseum forðum í Róm. J>ar léku
við vigsluna 5000 manns á hljóðfteri,
cg heyrðist pð livergi nærri til peirra
úti hornin. Biskupar peir, er báðu
fyrir pessum mikla söfnuði, báðu pess,
að bænir peirra heyrðust hetur á
himnum en í pessu guðshús-hákni
hér niður á jörðunni.
Í 29. hlaði „Anstra“ 28. okt. p. á.
liatið pér herra ritstjóri, eptir að liaf'?.
frætt lesendur yðar á pví, að „voldugt“
próf hafi í sumar verið haldið hér yfir j
verzlunartnanni Snæbiri.i Arnljótssyni I
Optir „voldugri“ amtmanns skipun i I
máli meistara Eiriks Magnússonar j
skrifað á pessa leið:
„En nú með síðnstu skipnm frá
útlöndum er oss skrifað, að sá rögg-
samlegi amtmaður Júlíus Havsteen.
sem er frumkvöðull pessarar löngu
rannsóknar og á með réttn allan
hoiðuriun af henni, — hafi fengið
ofanígjöf frá iiin.u islenzka ráðaneyti
fyrir alla frnmmistöðuna i málinu og
verið skipað að láta hætta við pað“, .
Sem settur amtmaður í fjíerveru I
herra amtmanns J. Havsteen hlýt eg j
að vera pessu eins kunnugur og pér. !
(•nda segist pér líka eigi vilja ábyrgj- |
ast að petta sé satt. en pað hefðuð i
pér át*' að sannfæra yður um, áðuren I
pér rituðuð petta. sem hlýtur að miða
til pess að gjöra amtmanninum
mínnkun. Eg finn pað pvi skyldu
mína að lýsa. yfir pví, að pað er ekki
h i n rainnsta t i 1 h æ f a i pessum
orðum yðar.
Akureyri 21. deshr. 3892.
Vir'ingarfyllst
Kl. Jónsson.
*
* >Jí
Aths. „Terkiii sýna m(>rkin“.
Ritstjórinn.
Ký verksmiðja.
I fyrra sumar fékk kaupmaður
Sig. JoJiansén hingað tíl Seyðistjarð-
ar áhöld og efui til pess að búa. til
siikkuluði úr, og reyndi töluvert til
pess að koma pessu i lag, en tókst
pað eigi sem hezt i pað skipti, og
pótti petta súkkulaði hans eigi nógu
smágjört i sér.
Nú i vetur eptir jölin hefir herra
Joliansen reynt til að lagfæra petta,
og hefir honum nú og tekizt pað
prýðilega. svo að súkkulaði pað, er
hann hýr nú til að öllu leyti hér á
Seyðisíirði, gefur ekkert eptir að
gæðum hínum b e t r i tegunduin af 1
útlendu vaniHe-súkknliiAi. og kost-
ar pó ekki meira en 1 kr. 50 aura
hezta tegnnd. enda mun kaupmaður f
Joliansen ekkert liafa tilsparað að
hafa efnið í súkkulaðið sem bezt.
þetta er ekki sú fyrstn nýbreytni.
er til umhóta og framfara horfir. er
jNoi ftmenii liafa fyrstir byrjaft á hér
austanlands, og ættum vér fslending-
ar uð virða petta vii) kaupmann
Johansen með pví að l.ita haim sitja
fyrir siikkulaðikaupum vorum.
Sej'ðisfirði 23. marz 1898.
f>ann 19. p. m. kom gufuskipið
„Vaageir1, skipstjöri Emlresen. hing-
að ira Sta.vangri eptir sild. {>egar
skipið lagði af stað sneninia í p. m..
pa var enn p i is i Eyrarsundi. en
„Laiira.11 átti pó að fara h stað á á-
kveðnum fardegi.
UII, kjöt. fiskur og síld var að
hækka í verðiog vonast síldarútskijiend-
ur hér að geta fengið c. J5 kr. fyrir |
„strokkinn“. i
Tíðarfar. Nú hafa verið hér j
nokkrir bliðviðrisdagar. og er von-
ancb að jörð ha.fi viða komið upp á
Upphéraði og viðar. par sem snjó-
pyngslin eru ekki önnur eins óskiip
og hér í fjörðunum og utan til i Út-
héraði. Hlið og Jökuldal.
Uppliéraðsmenn höl'ðu tekið öll
ósköp af ie af liimun bágstöddu Út-
héraðsmöiinum. Er vonamJi. að guð
gefi nú pann hata á tiðiiini, að peir
purfi ei að liða fyrir hið mikla dreng-
lyndi og kristilega kærleika. er peir
liafá sýnt himim bágstöddu búendum
Uthéraðs.
Dáiiir: Guðmundur bóndi Magn-
ússon í Hnífilsdal og Sigurður höndi
Sigurðsson á Breiðavaði. Báðir
merkisluendur og efnamenn.
Stefán Ölafsson i Mjóanesi, af
V allanesætt, og Baldvin Gislason í
I Flögu í'Skriðdal. liinn efnilegasti mað-
uroghvers inanns hngljúfi.
Guðuý Sigfúsdóttir, prests að Asi.
tengdfuuöðir J óns hreppstjói a Magn-
ússonar á Skeggjastöðum; og <->iiðný
Ölafsdóttir, tengduinóðir hreppsnefnd-
aroddvita Fínnboga Ólafssonar á j
Borg i Skriðdal; báðar mestu söma- j
konur.
|>egar maðurinn minn og son
minn druklcnuðu báðir í eii.u að Vnér
ásjaandi i Mjóafirði fyrir rúmuin
premur árum. pá var eg injög hjilp-
arpurfi. og réttu mér pá drengilega
hjálparliöud pessir heiðnrsmenn í
Mjóafirði: dbrm. Hjálmar Hermanns-
son og synir hans, kaupmaðiir Ivon-
ráð og hreppstjóri Vifhjálmur og sira
þorsteinn H a 11 dórsson.
Einnig sendi hena hreppstjóri
Ejarni Siggeirsson mér frá sjálium
sér og húslólki sinu 15 kr. í pening-
nm undir eins og hann heyrði frát'nll
manns mins og sonar.
En síðan eg kom hingað til
Seyðisíjarðar hefir herra kaupmaður
Sig. Johansen og frú hans a.uðsýn't
mér margfaldar velgjörðir; og eins
hefi eg notið mikillar uppáhjálpar af
peim hjónum -Sigvalda Einarssyni o?
Sisriði komi h'-ins. og Jóní Jónssyni
og komi h;\us, Rösn Guðimindsdóttiir.
systur minni, og svo móður minni. lln
lierra StelVm Stefánsson á Búðareyri
og kona hans Oddný. lmfa sýnt niér
pftð veglyndi að taka af mér eitt
barnið. Söniuleiðis liefir frú S. Gnð-
mmulssen. o. tl. liér, rétt mér opt
örláta hjálparbönd.
Aílar pessar velgjörðir eru niér
i fersku miiini og pví tiim eg mig
knúða til að votta pe-iwi opinbeilega
pakklæti mitt, sem eg héj-með gjöri,
og bið eg algóðan guð. sem er for-
svar ekkna og mnnaðarleysingja. nð
launa öllam velgjörðamiiimum minum,
nefndiim og önefndmn, aliar mér veítt-
ar velgjörðir.
Seyðisfirði 20. fehr. 1893.
Björg G uðmuwdsrtóttir.
flHjBSr" í verglan Maginisar Éin-
arssonar á Vestfíalseyri við Séy&is-
fjörb, f'ást ágret vawaúr og niargs
kormr vandaðar vönu* rneð góbu
verði.
A1) y r rr a r m a A u r og r i t s t j ó r i:
Oand. phil. Skapli Júsi'psson.
Prentari: S i g-. ör ínisson.

“T
123
ekkef.i borið á mílli. Hín grátnu augu konuunar. er nueta hoiuim
opt, er harin kemur heim frá herstarfi sinu. vekja hjá mnjórnuni
ópægilegar tilflnningnr, gremju og angur; og loks verður pað úr að
hann ásetur sér að láta pað eptir henni, að taka. litln stúlk una i
eiginbarns stað.
En hann rcð pað með sér, að gjöra petta ekki uppskátt fyrir
konu sinni; í petta skipti ætlar hann að ráða eirin og hið komandi
aðfangadagskvöld á að sýna henni í verkinu. að hann hefir látið potta
eptirhenni: hann ætlar nefnilega að gefa konu sinni Caiui litlu
Rambeck í jólagjöf.
Til pes3 að ekkort sluili koinast npp af pessari í áðagjörð hnns,
spyr hann sig í kvrpey fyrir, hvar börnin s?n niður komin, og pnð
vill svo vel til, að drengurinn hefir fengið hæli hjá vinkonn konu
hans á Neuendorf, en stúlkuna hefir móðurbróðir hennar, ervar kenn-
ari við -almúgasköla i hænum, tekið að sér i bráðina.
J>6 að kona hans heimsækti par opt litlu Onnu, pá heppnast
hoiium samt að semja svo um við móðurbróður hennar á laun, ftð
bann geti komið konu sinni að óvörum aðfangadagskvölclið klukkan
7, pá er jólagjöfunum er úthýtt á Benstoffska heimilinu, og kona
hans á að fá Önim litlu í jólagjöf.
Hinn 24. deshr. trúir liann Jochum pjóni sinum fyrir pessarí
ráðagjörð sinni, pví hann purfti að halda á honum til að hjálpa
sér til að koma pessu í verk, en treysti honum samt varla f'yrir pví,
að láta hvorki pjönustustúlku konu hans eða Lhu matreiðslnstúlku
vita hið minnsta um petta ráðabrugg.
Klukkan er nú 5 og majórinn er nýkominn heim af göngu sinni
í „Unter den Linden“, par sem hann hafði keypt nokkrar jólagjafir
handa konu sinni. J>að er búið að kveikja á lampanum á skrif-
horði hans, huin sezt á stól sinn og opnar skjöl sín og sökkur sér
niður f visindalegt hernaðarrit, sem hann ætlar að senda útgefanda
sínum fyrir nýár.
Hann væntir eptir að hann hafi enn gott næði í 2 klukkutíraa
paugað til á að útbýta jólagjöfunum, en liann hefir ekki akrifað
nema fyrstu linurnar, pegar harið er á hurðina og Jochum keinur
inn án pess að l .t'a Jyrnar aptur.
1 ^
1 i3.)
„TTénia er lnin, herra mnjór“, scgir pjónninn.
„Hver pá?“
„Sú litla“.
„Hvað meinnrðu? Eg slcil pig ekki!“
.Toclium hrosir hýrlega og bendir út úr dyrunum, og inn kem-
ur kennarakonan og leiðir litlu stúlkuna.
„Eg bið herra majörinn að fjrirgefa, að eg kem dllitið fyr en
pér ákváðuð, en mig langaði svo mikið til að nfhenda yður sjálf
barnið. En nú er vinnukonunni okkar orðið snögglega illt, og
seinna i kvöld gnt eg ekki verið að heiman“, segir hin fölleita kona.
er átti heimafyrirheila.n barnahóp. en sem var glöð yfir að afhenda
litlu frænku sína í svo góðar hendur. Reyndar liefði hún lielzt
viljað afhenda frúnni sjálfri hana, og með tárín í augunum kveður
hún barnið, eptir að hún hefir alvarlega áminnt pað, að yvera gott
og hlýðið.
Majórinn stendur alveg raðalaus. Hvað á hann að taka til
bragðs með barnið í heila 2 klukkutima?.
„J>að ætlar að i'ara að gráta, herra majór!“ segir Jochum, som
hefir beðið fram við dyrnar og vekur með pví húsbóndann upp af
hinum ópægilegu hugsunum.
„Hver andsk..........! J>að átti pá ekki annað eptir!“ varð
mnjórnum á að segja, er liann sér að Jochum hofir satt að
rnæla.
Hinn rósrauði barnsmunnur í hinu kringlótta andliti kipraðist
ískyggilega saman.
Moð snarræði pjörir majörinn sér upp hros, sem reyndar líkist
nokkuð krampadrætti, en sem pó kemur í góðar parfir, pv. hinn litli
barnsmunnur for nú lika að brosa.
„Jochum“, segir hann, „er konan mín alltaf í annriki með að
koina fyrir jölugjölunum ínní salnum?-1
„Já, herra majór!“
„Nú, pá er okkur ekkí hætta búin af henni. Ivanntu ekki að
fara með börn?“
„Nei,herra nuijór!''
„Kfi pú héfir pó gaman af hörruní?’11
W Brúkuð Menzk fríiuerki kaupir, iueö I.atía \cröi, Bolf Jolmasen á Seyöisflrðí.