Austri - 23.03.1893, Blaðsíða 1

Ketruir út 3 á mármi'li, e'‘'a
3ti blnú til næsta nýárs, og;
ko6tnr hrr ú lantli aileins 3
tr., erlen<iis4 kr. öjalddagi
J. júlí.
Uppstj^-n. shriflegr, bvná,
tn við áramót. Ogiid neraa
komin sé til ritstjórana fyrir
1. október. Anglýsingar 10
ftura ljnan, eóa 60 aur.a íiver
t>nil. dálks og hálfu d/rara».
fyrstn síðu.
iií. An.
SEYÐISFIRÐI. 23. MARZ. 1893.
NR- 8
Ainísbókasafnlð
á Seyóisf, er opíó á
luuganl. kl 4-5 e.ni.
Spariyjóður
Seyðisf. e.r opinn ú mið-
vikud. kl; 4—5 e. m.
Jvtb befir opt veriö kvartab
nndau |>ví, livað málin kæmu
illa undirbúin inná aljtingi frá
undirbúningsfundunum lieima í
liéraði, og er varla við öðru ab
búast, þar setn nndirbúningsfund-
irnir gefa súr sjaldan tírna til að
rarða málin sneira en part úr
vinnudegi, og bafa þá optast
fleiii stórnuil til meöferðar, og
|>að smn af bpim órædd áður í
blöðumim. En [>au eru tvö að-
alskilyrbi fyrir {iví að málin komi
nokkurnveginn undirbúin til al-
ingis, að [>au seu ýtarlega. ra-'dd i
Idöðunum og síöan á vel sóttum
undirbúningsfund utn.
söma, en málunum til upplýs-
iugar og framganö's.
Yér viljum og leyfa oss að
koma með [m áslcorun til liinna
lioiðrubu alþingismanna Múla-
sýslanna, að [>eir lialdi fleiri und-
irbúningsfundi en veriö hefir
venjti á undan alþingum.
Múlasýslurnar eru með liin-
niti viblendari kjördæmum lands-
ins, svo það er óhngsandi að
menn geti sótt einn eða tvo
undirbúningsfundi á Völlunum og
Skriðdal úr hinum fjarlægari hér-
uðum sýshuma, t. d. sunnan
fyrir Breiðdalsheibi, norðan úr
Vopnafirði og Langanesströndum,
eða héðan úr íjörðunum, þar sem
litill er hestakostur, og virðist
þab þó því sanngjarnara, að
fjarðamenh gætu haft tal af al-
þingismömmnum, sem þeir liafa
eölilega minni áhrif á kosuingu
þeirra, einkum þó hér í Norður-
inúlasýslu, er vanalega fer fram
Vér liöfum nú i blaði voru
rætt ýms hiu lielztu áhugamál
þjóðarinnar, svo sem stjórnar-
s k r á r m á 1 i ð, s a m g ö n g u m á 1 i ð
á sjó og landi, vínnautnar-
málið, kvennfrelsismálið. at-
vi n n u freI sið, e m b æ.t ti s-
kostnaðog eptirlaun, vega-
bóta. og bankamálið o. fl., og
notið þar til ágætrar aðstcðar
frá Jóni alþingismanni Jónssyni á
Sleðbrjót og fleiri viturra xnanna.
En vér höfum mjög saknab
[»oss, að hinir þrír alþingismenn
Mulasýslanmi liafa ekkert látið
enn til sín heyra í Austra,
og eru þetta þó ailt vel mennt-
aöir skólagengnir meiiii, og tveir
af þeim nýir rnenn á alþingý
svo að kjósendum þeirra og öðr-
mn landsmönnum mendi vera
forvitni á ab kynnast betur skob-
pnum þeirra á lielztu áhugamál-
mn vorurn enosshefir gefiztkost-
ur á a stuttum kjörfundarræðum.
Skulmn vér og geta þess ab
ýmsir af hinum helztu kjósend-
Vm þeirra hafa mælzt til þess að
yeV skoruðum á þá í Austra, að
fikrifa um helztu áhugamál þjóð-
orinnar í blaðið, sem vér hér
írie.ð gjörum, 0g það því fremur
sein vér berum það traust til
alha þessara þriggja alþingis-
tnanna, að tillögur þeirra yrðu
þeiip sjálfnm og blaði voru til
i miklum fjarska — á FqssvöII-
um uppundir Smjörvatnsheiðar-
íjallgarbi; en þeir reka þó í stór-
um stíl annan atvinnuveg lands-
ins, sjávarútveginn, er margir
ætla að fVamtið þessa lands só
að iniklu leyti undir komin, en
hefir þó enginn sómi eba stuðn-
ingur verið sýndur allt til þessa
af alþingi. Er því bæði réttlátt
og hyggilegt, ab fjarðabúum gcf-
ist hentugur kostur á ab flytja
áhugamál sln fyrir alþingismönn-
um sýslanna á undan alþingi.
Yér leyfum oss því að skora
á alþingismenn Norðurrnúlasýslu
með að þeir haldi einn fund meb
kjósendum sínurn í Yopnfirði og
aiman hér á Seyöisfirði, sem nær-
liggjandi firðír mundu svo sækja.
Mundi nægja að sinn [>ing-
maðurinn mætti á hveijum
stabnum. Og svq ættu [>eir að
balda einn aðalfund uppí Héraði
rétt á undan þingferðinni, er
hinar fjarlægari sveitir ættu að
senda kjörna menn á.
En þingmenn Suðurinúla-
sýslu ættu að halda einn fund á
Eskifirði og annan í Breiðdal, og
svq aðalfundinn i þingmúla.
Vér liöfum almennan kosu-
ingarrétt, en liann getur ekki
orðið oss ab fuliurn notum, fyr
en hver kjósandi er vakinn til að
hngsa af aivörú u.rn in.vlin. Ekk-
ert getur komið þessu til leiðar j
betur en það, að þeir menn, sem
reynzlu og þekkingu nafa á þjóð-
málum, fræði og- hvetji þá sem
skemmra eru á veg komnir; og
til þess eru blaðagreinir ogopnn-
berir fundir hentngasta mebalið.
Tímarnir eru alvarlegir,
harbindin ógna og framtlð lands-
ins er I hættu. það er því
sannarleg nauðsyn til, íið hver {
inaður liugsi með alvöru nm ;
landsins hag, þvi vér erum allir
þess börn og eigum ab fórna þvi
öllum vorum kröptum. Yelliban
einstakíinganna er bundin við
beill allrar þjóbarinnar, og ætti
því hverjum manni að vera Ijútt
að hugsa um þjóðarinnar sam-
eiginlegu mái.
það dugar ekki ab varpa
frá. sér allri ábyrgb á hendur
stjórninni og alþingismönnunum.
Alstaðar þar sem afskekkt
er, (feine og t. d. liér á Seyðis-
firði cg snmum liinna fjarðanna,
sem að vetrarlaginu eru því nær
útilokabir frá samgöngum við
sveitir landsins), er hætt við
að sjÓKdeildarhringurinn verði
þröngur, þegar til þjóðmála
kemur. Hér er fámennt á vetr-
um, meim sjá alltaf sama fölkið;
sömu smásmuglegu deilurnar um
ekki neitt eiga sér stað ár frá
ári.
Ef raenn gætu vaknað til
kröptugri áhuga og framkvæmda
á þjóðmálum. mundu þessir leiðu
kvillar liverfa af sjálfu sér. Ef
allir vissu, ab þab er lieiður að
elska sitt föðurland og verja því
kröptum sínum, mundi eigingirn-
in og tvidrægnin minnka, og vér
gætum þá heiisað tuttugustu ;
öldinni, sem bráðum fer í hönd, I
meb öruggri von um algjöröa .
viðreisn lands og þjóðar.
ltitstj órinn.
„I uppliafi skyldi endirinii
skoða“.
Ættjörð min við íshaf svalt!
er þér fátt tii varna?
Löngum sætir lahdið kalt
lasti sinna barna.
Hér að lifa þykir þraut,.
þjóðm hlaðin göllum,
smnir vilja sópa braut
soimm landsins öllum,
Hér á þrotum þessum lízt
þjóðar framför vera,
kunna dáð að drýgja sízt,
dapui t hjarta bera.
Vonin þá á vængjum ber
vestur yfiir marinn,
þangað fjöldi áður er
Islendinga farinn.
Ymsa káta örmum ver
auösæll Yesturbeimur,
sumir láta litt af sér,
leiðist sléttugeímur.
Hvab sem rætt er með og mót
mannflutningi vestur,
æ mér sýnist undir rót
einn só galli mestur.
Yesturheimur opinn er
allra landa hroða,
en vor stendur ættleifð hér
engri þjóð til boða.
Ilún er okkar eigið land,
einkunn hennar berum,
fólkið tengir félagsband,
frægra niðjar erum.
Köld þótt só vor febra fold
fanna sveipuð skrauti,
geymir hún samt grös í mold,
gull í marar-skauti.
r Allt er frjálsast okkur hér‘%
eins og skáldið sagbi;
til þess, fram að fleytumst vór,
full nóg Drottinn lagði.
Lýður sá, sem eptir er
enn á grundu fanna,
haim þarf ekki’ að eigna sér
óðul llauðskinnanna.
Landið fyrir liandan höf,
heimska vor sem þráir,
það er móður-málsins gröf,
menn þótt játi fáir.
Okkar forna fjallaslóð
fræg í öklu-geimi
ein fær varðveitt okkar þjóð
íslenzkt mál í heimi.
En vér megum herba hug,
liagi þjóðar bæta,
framkvæmd sýna, drengskap,
dug,
dapurt mengi kgeta.
v