Austri - 20.05.1893, Page 3

Tír. 13
A U S T R I
51
10 að tölu. 4 piltnr. sem voru í eldri
deild. tóku burtfararpróf í 15 sér-
skildum nárasgreinum, og fengu ept-
irfylgjandi einkunnir:
1. Ólafur Sv. H. Benidiktsson I. að-
aleinkunn (dável +) 112 stig.
2. Sigurður .Tónsson I. aðaleinkunn
(dável -p) 1^1 sl'S-
3. Stefán þórarinsson I. aðaleink-
unn (dável +) 107 stig.
4. Friðrik Jónsson II. aðaleinkunn
(vel) 68 stig.
í yngri deildinni varð röðin pannig:
1. Kerl Fr. Jensson l'rá Eskiíirði í
Suðunnúlasýslu.
2. Jón Bjarnarson frá Stöð í Stöð-
varfirði í Suðurmúlasýslu.
3. Sigurður Antoníusson frá Hamri
í Hamarsf. í Suðurmúlasýslu.
4. Sölvi Sigfússon frá önjóholti Eiða-
pinghá í Suðurinúlasýslu
5. Gunnar Hemingsson frá Hvammi
Völlum í Suðurmúlasýslu.
Af piltum peim, sem útsknfuð-
ust tók Ólafur Benidiktsson að eins
próf í pví bóklega, en heiir verið á
skólanum lítið á 10. mánuð, og dvei-
ur pvi lengur á honum við verklegt
nám.
Dómendur vid prúfið voru: þor-
varður læknir Kjerulf á Qrmnrsstöð-
um og Magnús prestur Bjarnarson á
Hjaltastað.
Tveir efniíegir p i 11 a r geta
enn fengið, pegar i vor, intigang á
skólann.
Eiðum, 12. mai 1893.
J ó n a s E i r í k s s o n.
Gufuskipið l'llev, skipstj. Jolm-
tlal, kom hingað frá útlöndum 15. p.
m. Með skipinu kom hra. Tönnes
Wathne, ritstj. Austraog dóttir hans
og nokkrir Færeyingar. Skipið tók
í hér síldarfarm og fór héðan aptur
pann 17.
Strandferðaskipið „Thyra“, skip-
stj. Lieutenant Garde, kom hingað
p. 16. p. m. og með pví fjöldi far-
pegja. |>ar á meðal kaupmennirnir
Jensen, Bache og Ivarsen frá Höfn,
agent Manitobastj. S. Chrístophersson.
Krisján Jönasarson, úrsm. og kaupm.
Magnús Einarsson, húsfrú Björg frá
Skálanesi, cand. pliil. Maríno Hav-
stein. amtm. J. Havsteer, kaupm.
Riis frá Isaf., cand. phil. Helpi .Tóns-
son, kenuari Arni Jóhansson o. m. fl.
Héðan tóku sér far með „Thyra“
til Akureyrar ekkjufrú Margrét Hall-
dórsdóttir og verzlunarm. Gunnlögur
Oddsen með konu og börnnra. Til
Vopnafjarðar fór Páll umboðsm. Ól-
afsson og fröken Björg Gunnlögs-
dóttir og jömfrú Björg Bjarnadóttir.
Til Reykjavikur verzlunarm. Vilhjálm-
ur þorvaldsson.
Jjann 1. maí andaðist að
Gilsárstekk í Breiðdal prestaöldung-
urinn síra Magnús Bergsson, siðast
prestur að Eydölum. Mun hanu
hafa verið elzti prestur landsins og
fvlgt öldinni. Ressa m'kla og góða
maniis verður siðar getið nákvæmar
í Austra.
Bréfkafii úr Skagafjarðarsýslu.
Fréttir eru litlar úr pessu hér-
aði. Vetur hefiryfir höfuð máttheíta
mjög góður. Veðrið opt milt og
stöðugt. Stundum vitaskuld byljir
og snörp frost. Vanalega næg jörð.
Fáir tala um heyskoft. en mest gjör-
ir vorið að verkum um skepnuhöldin,
og mundi hart vor hafa sérstaklega
ill áhrif á pau, vegna pess að hey
eru sinuborin og létt, og munu ekki
étast. er jörð grænkar.— Enginnís.
Aðfaranótt 10. marz andaðist
á Sauðárkrók kaupmaður L. Popp
eptir punga legti. Hann var fram-
faravinur og vel inetinn hér hjá mörg-
ura, bezti stuðningsraaður hinnar ný-
byggðu kirkju á Sauðárkrók, er liann
gaf 200 kr. m. m., sem og annara
nytsemdar fyrirtækja. Svo eru og
dánir í f. m, Ólafur Guðmundsson,
mjög vel kynntur bóndi frá Litluhl ð
og Eiríkur Eiríksson greindar bóndi
á Skatastöðuiu, Helgi Jónsson bóndi
4 Sólheimum, og Hjálmar jpórðarson
hóndi á Stai'ni.
Leiðarvísir Austra.
Er kaupmönnum og verzlunar-
Stjórum levfilegt að senda skuldareikn-
inga manua á opnum seðli, bæ frá
bæ eptir emlilangri sveit?
Svnr: Nei.
Lifsabyrgðarfélagið
í
Stokkliólmi,
stofnað 1855.
Iniistæða félags pessa. sem er yfir
híð elzta og auðugasta lífsábyrgð-
arféiag á Norðurlöndum, er 33
ínSllionir króna.
Félagið tekur að sér lífsábvrgð á
íslandi fyrir lágt og fastákveðið á-
hyrgðargjald; tekur enga sérstaka
borgun fyrir lifsábyrgðaiskjöl, né
nokkurt stimpilgjald. þeir, er tryggja
líf sitt í félaginu, fá S uppbót (Bonus)
75 prct. af árshagnaðinuni. Hinn líf-
tryggði fær uppbótina borgaða 5ta
hvert ár, eða hvert ár, hvort sem hann
heldur vill kjósa.
Félagið er liáð umsjön og eptir-
liti hinnar sænsku rikisstjórnar, og er
hinn sænski lögreglumálaráðherra for-
raaður félagsins. Só mál hafið gegn
félaginu, skuldbindur pað sig til að
hafa varnarping sitt á íslandi, og að
lilýta úrslitum hiiuia íslenzku dóm-
stóla, og skal pá aðaiumboðsmanni
félagsins á Islandi stefnt fyrir höud
pess.
Aðalumboðsmaður á íslandi er:
lyfsali á Seyðisfirði, H. Ernst.
Umboðsmaður áSeyðisiirði er:
úrsmiður Stefán Th. Jónsson, og gel-
ur hann lysthafendum allar nauðsyn-
legar upplývingar um lifsábyrgð.
Beaver-linan.
Hér nieð leyfi eg mér a$ láta
alla sem pað snertir, vita, að Manitoba-
stjórnin hefir tilkynnt mér, að hún
hafi kornið á saraningi við l ina svo
nefndu „Beaver“-línu (sem lætur 5
ný ágætlega útbúin fólksflutninga járn-
gufdskip ganga milli Liverpool og
Quebec) um að flytja pá islenzka
vtsturfara, er út kunna að vilja flytja
í suinar, írá höfnum á Islandi alla
leið til Winnipeg, fyrirKr. 123: hvern
íuilkominn farpega og tiltölnlega
minna fyrir unglinga og börn.
Esn fremur hef og fengið að
vita, að Boaver-líuan setur innan
144
„Xíér komið bráðum til, kæra frú R., pér skuluð ekki vefa Beitt
kviðandi út af augnveild litln stúlkunnar yðar“. Og Kesia snéri séi*
að stofustúlkunni og sagði íýrir um meðferð á barninu og lyíja-
brúkun.
þetta var mikill sigur fyrir Kesiah. en hún var oí áhyggjufull
til að geta notið hans. Hún gíaddist að visu við pað, að sjúklingi
liennar batnaðí, en pað vo ekki ú móti höli pví, er Northcote
bakaði henni. Hann gerði sig nú ekki ánægðan með minna en að
olla henni glötunar, og honum varð svo tamt að hugsa um hana(
að liann gat pessvegna ekki halt fulla ánægju af samfundunum við
Rósu Dauvers.
„Nýjustu fréttir frá Hrafnabrú11, mælti Rósa glaðlega einn dag
„Stúlkan min sagði mér í morgun, að yðarötuli litli keppinautur, Dr.
Laud, mundi ekki standa lengur í vegi fyrir yður. Herra Gresham ef
ástfanginn i henni, sepja menn. Hann er vænn nlaður eu reynd&r
gamall, og hún hefir ljúmandi falleg augu, en hefir reyndar stutt
hárog býr sig illa“.
Nortchote klappaði rojóhundi Rósu og horfði forviða á hina
friðu, ungu stúlku. Hann gat ekki hugsað sér Kesiah Laud i sam-
bandi við ást og hjúskap. Að Dr. Laud giptist. Að hún skyldi
hafa ást á gamla Gresham. J>að væri hlægilegt. Hún væri ekki
neina harn enn; hún væri ekki i peirra tölu, er giptust. Hann stóð
á fætur óþolinmóðlega án pcss að gera sér grein íýrir, hvers vegna
harm væri í svo vondu skapi
„Eg get ekki nm þvaður“, sagði liann stuttlega.
það var óheppilegt fyrir pá af leiguiiðum Northcotes, sem
ekki voru búnir að borga, að liann hitti 4 heimleiðinni umsjónar-
mann siim, er itrekaðí pá ósk sina, að hann mætti leita aðstoðaf
lögreglunnar til að ná leigunni.
„þér eruð búinn að biða nógu lengi, herra læknir“, mœlti hann,
„Ef pér loíið mér að ráða. skuluð pér fá fé yðar bráðum. Sumir
skulda áfallna leigu i septembermánuð'i og nú er komið fram í
marsmánuð11.
það er gremjulegt“, sagði Northcote. „þér megið ráða“.
Nokkrum dögum seinna snemma morguns, stóð Kesiah sjúk af
svefnleysi og órösemi uti íyrir skriistofu herra Greshams, og óskaði
141
t fyrsta skipti hitti hún hann á prestsheimilinu. Dr. North-
cote var boðinn pangað, og er Kesiah kom til að vitja um barnið
og var vísað inn i daglegu stofuna, var Dr. Northhcote par fyrir.
ítann varð forviða, er hann sá að keppinautur hans var ung og lít-
il stúika, en undrunin varð að íýrirlitningu, er hann varð pess var,
að henni stóð engin ógn af honum, hinum vörpulega manni; Kesiah
leit að eins snöggt til, hún skildi kuldann í viðmóti hans og snérí
sér þvt að prestinum og fór að tala við hann.
J>að var pá verið að tala ura skarlatssótt í bænum; daglauna-
snaður einn hafði haídíð áfram með að gefa sjúkri konu sinni vín
prátt fyrir viðvörun prestsins.
„Menn gætu ætlað, að vínið mundi auka sóttina“, mælti prestur.
„Stundum er pað“. svaraði Dr. Laud, er húu sá prestinn líta
til sín, „en pegar veikinni er samfara mikið ináttleysi, eru örfandi
meðul nauðsynleg og hafa góð áhrif“.
„Hvaða vitleysaN inælti Northcote, „pað er rangt af Jakob að
láta katia hafa vin. Eg vitjaði kennar opt og sendi henni vana-
leg meðul“.
„Eg fór pangað einu sinni, af pvi að maðurinn bað mig pess“,
mælti Kesiah blátt áfram. „Konan virtist vera. máttlítil, og eg ráð-
lagðt vín“.
Gestirnir gátu varla stillt sig um að hlægja, er peir sáu, hvað
Northcote horfði heiptarlega til hinnar ungu stúlku. Hann byrjaði
iærða ræðu um <drykkjuæði, en Kesiah stóð í honum. Hún hafðieins
líiikla andstyggð á honum eins og hanu fyrirleit haua, og hún hafði
beinlínis gaman af að rífa niður hans uppáhalds kenningar. Hún
pekkti vel áiit læknisins á henni, og til pess að erta hann, sló hún
um sig með latneskum tilvitnunum og heimspekilegum söninmum.
Prestskonan hallaði sér aptur í stólnum til að byrgja niður í
sér hláturiim, hún skildi Kesiah, og sá stríðnina skína út úr hinum
dökku augmn hennar.
þet.ta vat íyfsti fundur keppiúautanna. Frá pessari stunduvar
fullur fjandskapur milli þeirra.
Northcobe efndi dyggilega að hefua sín á henni, er liann
hafði einu sinni orðið standa á baki; Kesiah varð pess áskynja,
í