Austri - 20.06.1893, Page 4

Nr. 17
A IT S T R T
08
Lifs byrgðarfélagið
í
Stokliliðlitii,
stofnaö 1855
linistæða félags pessa. sem cr
liift elzta og auðugasta lífsábyrgð-
arféiag á Noröurlöiidum. eryfir c»2
iuilliönir kréna.
Félagið tekur að sér lifs.Vbyrgð á
íslandi fyrir lágt og fastákreðið á-
byrgðargjald; tekur enga sérstaka
borgun fyrir lifsábyrgðarskjöl, né
nokkurt stimpilgjald. þeir, er tryggja
líf sitt í félaginu, fá i uppbót (Bonus)
75 prct. af árshagnaðinum, Hinn líf-
tryggði fær uppbótina borgaða 5ta
livert ár, eðabvcrt ár, hvort sem hann
heldur vill kjósa.
Félagið er háð umsjön og eptir-
liti hinnar sænsku rikisstjórnar, og er
hinn sænski lögreglumálaráðherra for-
maður félagsins. Sé ir.ál hafið gegn
ielaginu, skuldbindur pað sig til að
hafa varnarping sitt á lslandi, og að
hlíta úrslitum hinna íslenzku dóm-
stóla, og skal pá aðalumboðsmanni
félagsins 4 Islandi stefnt fyrir hönd
pess.
Aðalumhoðsmaður á íslamli er:
lyfsali á Seyðisíirði, H. Ernst.
Umboðsmaður á Seyðlslirði er:
úrsmiður Stefán Th. Jónsson, og gef-
ur hann lysthafendum allar nauðsyn-
legar upplýsingar uin lífsábyrgð.
„Sextán eru tiitar í
Sbllieinia-skálii",
og 16 litir í sjalklútum hjá Magnúsi
Einarssyni á Seyðisíirði.
ANDLEG FÆÐA, -^f
nýkomin i
ívcrzlan L. S. Tóinassomir.
f>jóbvinafél. bækur 1893- 2,00. Jörundarsaga hundad.kóngs
3,00. Hjálpaðu þér sjálfur 1,25. og 1,50. Samtalsbók (isl.-frönsk)
1,00. Kvæði eptir f>orstein Y. Gíslason, 0,75. BlómsturvalLisaga
0,50. íslenzk sönglög, eptír H. Helgason, 1,00. Smasögur P. P.
bjskup, 4. h. 0,50. íslendingasögur 6—9. (Kórmakssaga, 0,50.
Yatnsdæla, 0,50. Hrafnkélss. Freysgo&a 0,25. Gunulögss. Orms-
tungu, 0,25.) Draupnir II, ár 2,00 Tíbrá 2. h. 0.50.
pú att erindi á Eyrina!
pó J>ú kaupir ekkert, er ])ér velkomið að skoða yfir 70 tegundir af vörum lijá
Mngnúsi llinarssyni.
þetta Margarin-smjör, er al-
mennt erlendis álitið hin bezta teg-
und pessa smjörs, og er i pví 25°/0
af hezta lireinu smjöri.
1 líestaurationen
„Under Hatten44
Denne bekjendte Forretning, der
i mange Aar har været drevet af
min Svigerfader P. Jncobsen. anhefales
særlig til Islændere. Det skal stedse
være min Opgave at biheholde den
gamle Tradition, og enhver Forand-
ring skal jeg alticl söge efter bedste
Evne til det bedre; reelle og billige
Priser, skal stedsc være Forretnin-
gens Hovedprincip. Mit Kjendskab
og min Erfaring til Islænderne i de
17 Aar jeg har været Toldassistent
i Kjöbenhavr., er ikke lille.
Reinholdt Torm
Amagertorv 31.
Juveler & Guldsmed I. K.
Clausens Eftr. St. Kongensgade 15.
Kjöbenhavn. Stort Udvalg af fine
Smykker i Guld & Sölvarbeide.
Reparationer og Bestillinger modtages,
bedsto Arbeido garanteres.

„Dagsbrún* .
Mánaðarrit til stuðnings frjálslegri
triarskoðun, ritstjóri sira Mngnús J.
Skaptason; er til sölu í bókaverzlun
Lárusar Témássoiiar á Seyðisfirði.
á 1 áálk ITíí saltfiskur er til sölu
vJAyJJ U JX hjá Sigurði Jóns-
syni á Yestdalseyri.
í verzlun J. K. Grude á Seyðisf.
fást ýmsar vörur keyptar með mjög
vægu verði.
Kartöflur. Yfirfrakkar.
Karlmanns-peisur. Millipils.
Pilsefni. Rúmteppi. Handtöskur.
Kofmóðudúkar. (Voxdug.) Karlm.hatt-
ar. Yasahnifar. Dolkar. Fiskihnífar
Súpuausur. fl. tegundir. Hatta- og
gardinu uglur. Tóbaksdósir. Speglar.
Hurðarklinkur smærri og stærri. Spor-
járn, smá og stór. Eldfæri. stofuskrár.
Herbcrgaskrár.kommóðuskrAr.Skrúfur.
Skrúfulamir. Hurðahengsli. Skæri, fl.
teg. Deildarlitir margar sortir. Karl-
mannsskór. Kvennstígvél. Hefiltannir.
Beygitengur. Reykjarpípur af ýmsu
tagi. Blýantar. Blikk-katlar. Penna-
höld. Peningabuddur. Gerpúlver. Ivarl-
nmrmsbuxur. Fataburstar. Hjólsveifar.
Tréskör með leðri, do. broderaðír,
o. íl. o.fl.
Uitiboðsinaður Páil Óiafsson
er fluttur frá Hallfreðarstöðum að
Nesi í Loðmundarfirði.
í verzlan Mugnúsar Ein-
arssonar á Vestdalseyri við Seyðis-
fjörð, fást ágæt vasaúr og margs
konar vandaðar vörur með góðu
verði.
Áb yrgðármaður og ritstjóri
Oand. pliil. Skapti Júsepsson
Prentaii: S i g. Grímsson.
)7»wiu
158
luiimilt að senda konuna heim aptur, ef honum féll ekki við bana.
En ekki mátti bann draga pað meir en ár.
Hjá Kínverjum og öðrum Austurlandapjóðum fær brúðguminn
ekki að sjá konuefnið á undan brullaupinu og er pað skylda hans
að segja pegar skilið við konuna um leið og bún tekur blæjuna frá
andlitinu, ef lionum lizt svo illa á hana, að bann vill ekki búa með
lienni. En petta er all-kostnaðarsamt fyrir brúðgumann, pví hann
verður að lofa brúðirinni að halda öllum brúðargjöfunuin, sem eru
bjá ölluin efnaðri mönnum par eystra mjög mikils virðí.
þessvegna eru Austurlandabúar ekki konUvandir, og láta sér
flest líka, er svo langt er komið, lieldur en að verða fyrir miklu
flártjóni.
þvílikar skilnaðarástæður eru reyndar ekki til í lögum Korður-
álfu-pjóðanna, en pó hefir komið nokkuð líkt fyrir bér í álfu.
þannig heimtaði nýgipt kona i Wien nýlega skilnað, af pví að
maðurinn hennar bar parruk.
Ungur ektamaður krafðist skilnaðar, af pví að kona lians lagði
frá sér hinar skínandi tennur og fögru hárfléttinga, er liann hafði
svo mjög dáðzt að.
Annar gaf konu sinni pað að sök, að hún gæfi sér hvorki af-
mælis- eða jól?.gjöf!
Hinn priðji krafðist skilnaðar af pví að konan hefði eigi nógu
breint lin banda honum á sunnudögunum.
Hinn íjórði treysti sér ekki til pess að liía lengur í bjónabandi,
af pvi konan hans syði aldrei kálmeti, sem bonum pætti pó mata
bezt.
Á hinn böginn áleit lcona nokkur pað fullgilda skilnaðarsök,
að maður heriiiar var aldrei ánægður með matinn og bar pað út, að
hún kynni ekki að búa hann tii.
Önnur ung kona vildi skilja við manninn, af pví hún var á
annari skoðun um almenn mál.
En hér í álf'u hafa dómararnir ekki viljað fallast á pvílikar
skilnaðarástæður. En i Ameriku befðu pær víst verið teknar góðar
og gildar, pví par hafa á 20 síðustu árum 323;716 hjón skilið sam-
kvæmt landsbagsskýrslum peim er út eru gef'nar í Washington, og
verður par margur undarlegur hjönaskilnaður, sem nú skal sagt verða.
159
þar í landi hefir pað verið álitin gild skilnaðarsök, að maður-
inn sló kjöltubund konu sinnar. og að kona noitaðí ínanninuin um
að festa hnappa i fötin hans, að maðurinn vildi ekki ganga út með
konunni; annar eiginmaður koin seint heim og vildi spjalla við konu
sína, en hún sofa, seni dóinaranum pótti pvilik öhæf'a, að hann
dæmdi manninn í allan málskostnað, og inátti ræfillinn pakka fyrír
að hnnn ofaná skilnaðinn og málskostnaðinn slapp við að borga kon-
unni háar skaðabætur fyrir ónæðið!
En hinir ameriksku dómarar halda eigi ætíð taum konunnar, en
eru mjög sanngjarnir við mennina: þannig hefir pað verið álitið gild
skilnaðarsök, að konan hafði sagt sig yngri, en liúri var, og að önn-
ur lá í rúminu fram yfir liádegi, að hin priðja dróg mann sinn á
skegginu út á rúmstokkinn, að sú fjórða bannaði manninuin að
nálgast ofninn, pó kalt væri. og sú fimmta var allan daginn i kram-
búðunum.
þá konan vanrækir heimili sitt, er pað að ölluin jafnaði talin
gild skilnaðarsök. þannig kvað dómari í Lundúnaborg pað skiln-
aðarsök, er kona manns nokkurs að nafni Higgs* hafði neytt hann
til pess að gæta bús og barna á meðan hún var úti að skemmta
sér. 1 Wienarborg fékk heldri maður skílnað, af pvi að konan var
úti á nóttum á opinberuin veitingastöðum og lét hann vera 'heima
til pess að gæta barnahrúgunnar. Maðurinn hafði reynt til pess að
finna að pessu við konuna, en hún svaraði honum illu oinu og loks
tók húu í síðast sinni, er peim varð sundurorða út af pessu, skóinn
af fætinum á sér og rak honum vænan snoppuug með honum, sem
eitt sanun var gild skilnaðarorsök. — Er pað grunur manna, að
pvilikar séu miklu fieiri skilnaðarástæður, en upp séu látnar.
Ein lafði á Englandi gaf manni sínum pað að skilnaðarsök, að
hann bannaði henni að dansa á leikhúsinu og lofa áhorfendum að
dást að hinu fagra sköpulagi hennar.
það var sjaldgæf ástæða, sem Mr. Weller í Lundúnum gaf
konu sinni að skilnaðarsök oigi alls fyrir löngu. Mr. AYeller undí
sér bezt heima, en konan var mesti ferðalangur. Hún dróg mann
sinn nauðugan viljugan suður í Schweitz og togaði hann par upp á
hverja fjallsgnýpu, og pá er pau hjón höfðu farið um alla! fjalla-
tinda í Alpafjöllmium, pá vilcli frúiu óvæg komast upp á önnur
á.