Austri - 08.12.1893, Blaðsíða 3

X., 34
A U S'TRI
135
um vér hafa pað mikla, en f>ið eruð fntæklinga-
hjilfar og eigið í rauninni ekkert að hafa og
svo eruð pið ekki nógu auðmjúkir. En af ein- )
skærri misluin látum við ykkur hafa ofurlítinn
slatta. Og svo skeði það. að sveitaræflaruir
porðu að bjóða möti peningamömunmin miklu og
sterku og vörurnar fóru í hátt verð, jafnvel
hærra en góðu hófi gegndi. t. d. mun tólg hafa
komizt í 27—28 a.. kjöttunnan nær 40 kr. Lax
og lýsí komst rærri í ful't vcið.
fað pjórði nú í rauninni ekkert til, pó vör-
urnar færi í petta háa verð og pað var gott, að
kinipmc-nn fengu að sjá, að ] eir eru pó ekki
einvaldír með peirra, miklu peningum, en pað var
gremjulegt, að sjá pessa 2 flokka, sem ættu að
vinna saman í bróðerni og hjálpa hver öðrum í
baráttuuni fvrir lífinu — ] eir lifa jú hvorir á
i ð.i i m — pað var grcmjulegt, að sjá pá mæt-
ast ]-arna sem bitra- féndur og hhikka yfir pví
að geta skaðað livor annan.
Itréfkpfli af Kskifirái 2i). nnvomber 1893,
Hér er nú sú gnðsblessun í sjónum, að
furðu gegnir, 1 æði síld og porskur, rétt máls-
fisknr og stærri, f a faðma frá landi.
Wathne hefir lás hjá framkaupstað líklega
uppá 3—4000 tn. og Tulinius víst annað eins
fyrir snnnan fjörð.
S.eg’sk'ip Tuliniusar farið út með sílcl og
hann vonast e])tir gufuskipi.
Heilbrigði manna heldur góð.
Seyðíirðingar nokkrir liér í vinnu upp á.
rnánaðarpeninga; „Yaagen“ kemnr í fyrramálið
úr Reyðárfirði tll að taku s ld. og fer pá liklega
á Seyðisfjörð, eða kannske út.
P-oyiVpf'iéi P. dos. 1893.
Sýs!uii:aður Einar ThorlacSus kom heim
i gærkvöldi. Hafði hann verið 10 daga á leiðínni
liingað aí Vopnafivði, J>aráf 6 da.ga hriðtepptur.
,A ,:agen“ er enn ókomin liingað af Suður-
fjörðunum. Hiílr hún v:st tafizt við sildarílntning
milli Eskifjarðar og Búðareyri og svo hafði skip-
ið flutt matvöru af Eúíareyii til pöntunarfélags
Breiðdæliuga og Stöðtirðinga, er ekkert fengu
upp í haust, og verður verzlan peírra Wathnes
pannig bjargvættur pessara sveita að pessu sinni.
Lciftarvísir Áustra.
„Er pað leyfilegt peim nágranna, er býr
ga.gnvart öðrum, en litlu ofar við sama lækinn,
er peir báðir nota seiu vatnsból, — að spilla
vatninu fyrir peim, er neðar býr, með pvi að
bera í lækinn ýms óhreinindi?“
Svar: iNei.
„Hvevju varðar pvíbkt atíiæfi?“
Svar: Sektum og skaðabótum, og jafnvel
fangeisi ef miklar eru sakir.
Oskiakindur seldar í Geithellnahrepp liaustið
1893.
1. Hvithornótt ær. mark: blaðstyft aptanh.
Hvatt vinstra.
2. Lamh sýlt liægra óiæst mark á vinstra
eyra.
Jjeir sem geta sannað eignarrétt sinn á of-
an gveindum kindum, geta vitjað andvirðisins
ltjú undirrituðum, að frá dregnum kostnaði.
Geithellahreppi 24. nóvember 1893.
L. J. Jónsson.
imtsMkasafníð 4 Se?ts! ?r opU) 4 laugfar,líi*
um kl. 4-5 e. m.
SmoiTÍci/ijsT* Sevðisfjarðar cr opinn á xniðvikudiig-
OptH IhJí.iíUI um 4_g e_ m>
Kirkjublaðið,
ritstj. síra f>órh Pjarnarson, Rvík 3. árg. 1893,
15 arkir, auk 5 nr. af sm ritum með ágætum
söguin handa börnuni, gciins til kaupenda. Frá-
gangnr ágætur. Verð 1,50 kr. Eldri árg. til
sölu. Hjá prestum og bóksölum. 4rill komast
inn á hvert heimili.

'la^iaíir
meb
Kabat.
I vörzlum minum, er hvítt gimburlamb,
hyrnt, með mínu marki: biti aptan hægra, stýft,
vinstra. (sprettur er í eyrað undir stýfingunni).
Eigandi lambsins er beðinn að gefa sig
fram til pess að semja við mig um markið og
borga pessa. auglýsingu.
Eskifjarðarseli 13. nóvbr. 1893.
.1 ó n K j a r t a n s s o n.
Stjorim-keilsiHlrykkur.
Stjörnu-heilsudrykkurinn skarar frain úr alls-
konnr
„LiVS-ELlXlIl',
sem menn allt til pessa tíma bera kennsli á,
Hérmeð leyfi eg mér nð tilkynna mínum
heiðruðu skiptavinum, að eg nú hefi í verzlan •
minni ýmsa mjög hentuga smáhluti í jólagjafir
bæði handa ungum og gömlmn, óg get eg fullviss- I
að alla sem til mín koma i peim erindmn, nð |
peir skubi finna í verzlim minni mjög heppi- j
lega hluti lianda vimim sinum i jólagjafir. j
Verðlistar yfir allt sem til er, sendnst ókeypis
um land allt ef óskað er, og pess utan verða j
allt til jóla festar npp auglýsingar á fleiri stöð- j
um á Seyðisiirði, par sem ýmsar a.f vörunum 1
eru nefndar.
Allt er selt með 10°/0 afslætti, allan timann
til ársloka, en nð eins mót peningum út í liönd.
Seyðisfirði 20. nóvember 1893.
Stefán Th. Jónsson.
bæði sem kröptugt læknis- lyf og sem iiinsætur
og bragðgóður drykkur. Hann er ágætur lækn-
ísdómur, til nð afstýrn hvers konar sjúkdóm-
mn, sem koina af veiklaðri meltingu og eru áhrif
hans stornijög styrkjandi nllan likamann, hress-
andi hugann og gefandi góða matarlyst. Ef
maður stöðugt. kvöld og morgna, neytir einnar til
tveggja te'skeiða af pessuin ágætá heilsudrykk,
í brennivíni, víni, kaffi, te eða vatni, getur
maður varðveitt heilsu s!mi til cfsta aldurs.
|»etía er ekkert skrum.
Einkasölu liefir:
Edv. Chi istensen.
Kjöbenhavn. K.
Ufc-'.. . .VtfrtWWgi-
228
„Moua. gjörðu svo vel að koma með niér inni lierhergi mitt".
Eg f'ör ineð henni. Hún tlevgði hatti og yfirhöl'h l'rá sér og dró af
scr glófana.
„Litt'u á. Mona!“ sngði tiún. og bcmti um leið á einhaug, er
Hallur hafði gefið liemii sem trúlofunarhring. „þekkirlu tiann?“
M(>ð pessum orðuin drog liún hrínginn af hendi sér, prýsti hon-
Uni með nkefð' að vörum s'nuiu og rétti " ér síðan liringinn.
„Semlu Hallí hringinn, Mona. Veiztu, livað pað liefir að
pý?a? Ef fyrstft afhorgunin verður ekki horguð fyrlr jól, pá er eg
unnustan lians Katcli. eg liefi unnið pess dýran eið, að skipta
mér ekkert af Halli pangað til útséð er um borgunina“.
Hún talaði rólega, en var náföl í andliti.
„Ivy niin, elsku Ivy“, stundi eg lóks upp „hin mikbx geðs-
liræring lieíir truflnð pig. þú t-alar ór.ið, komdu og legðu pig útaf
og pegar pú liefir hvílt pig dábtla stund í rúniiim pír.u, pá mun
pér siðar verða. ljóst, að pú hétir nú farið með tómt rugl“.
Ivy leit til ni n með sorgarsvip, liristi alvarlega tiöfuðið og
sagoi:
,.Æ, nei, Mona, pví miður segi eg pér satt, cn eg ætla að
íara í rúmid, cg cr preytt, mér er íllt i höfðinu .... Ó! pað er
svo mikil kalda í mór .... Hringurinn .... Hallur!“
Hún fékk ákal't kölduflog og leið í óniegin i fang mér“.
uEg har hana inn í rúmið og reyiuli til pess að lifga liana
við, en gat ekki. Hún opnaði eigi augun. Eg afklæddi liana svo
ineð aðstoð einnar pjónustustúlkunnar og við reyndum allt sem oklc-
nr kom til liugar. til p ss að hún raknaði úr ómeginu, og tókst pað
loks; hún stundi liátt, talp.ðí óráð, tók opt til baugfingursins
og opnaði stunduni augun. og pað var auðséð, að hún pekktí okkur
ekki eða vissi af sér. Fyrst var kalda i henni. svo varð hún rjúð
i kinnuin og tieit á e'nni og á liöndum. Við sendum eptir tæknin-
1;m, sem til allra hamingju koin bráðlega, hérum hil jafn-snemma
og faðir niiiin. „Áköf köldusött“, var ákvæði lækm'sins.
Aumingja faðir minn var sem prumu lostinn. Hann hafði komið
svo glaður heiin frá Katch. sem liafði leynt hann vétræði sinu við Ivy.
„J>radmennin“. sagði haun, stórreiður, „sem gátu fengið af sér: að
225
til Pmstock til pess að hjálpa B. til að koma öllu í lag. pví að
elsklitigi niinn, Gay, tm.fði lofað að leggja íé fram til pess að pað
yrði hyrjað á námu-greptim m. Faðir minn féllst á allar fram-
kvæmdir Hatls í pessu efni, og var mjög glaður yfir fjárvon Ivy
og reyudi til pess að láta ekki hera 4 áhyggjum sinum er Ivy
var nærri. en pá liún ekki var við stödd, reði hann ekki við sorg-
ina.
„Mér pykir vænt um pessa gleðivon vegna Ivy“ sagði hann ein-
liverju sinui við inig; „en pað getur aldrei haft nokkur álirif á
liag okkar. Hvers virði er lifið, er eg er rekinn úr höll forfeðra
niiuna . . . .? Og pví færluin ekki breytt, pó hún græíi mílliónir
upp af námunni í Bostock, pví peir feðgarnir Katch L'.ta slotið
aldrei ganga úr greipmu sér, uái peir í pað.
„Faðir minn, peir skulu aldrei ná pvi“.
það var Ivv, sem sagði petta. og hafði hún komið inn tilokkar
án pess við jríum pess \ör og heyrt síðustu orð föður míns; hún
fleygði sér í fang honum og grét sáran.
Faðir minn reyudi til að hughreysta hana. Að nokkrum tíma
liðuum stóð liún upp og fúr út frá okkur.
Eptir hérumbil hálftiiua koni hinn gamli vagnstjóri inn til
föður iníns og sagði honum, að Ivy iiefði riðið lmrtu og ætlað sér
eitthvað lengra, og hefði drengurinn riðið með lieani. Faðir minn
leit liissa upp.
„Hvert reið prinsessan?“ *
,,það sagði hún mér vkki; eg átti að eins a? segja frá pví, að
hún yrði nokkurn tíma burtu“.
Eg skildi strax livað prinsessan ætlaði sér.
„Hún ætlar að biðja herra Kntch um gjaldí’rest, faðir minn“,
sagði eg undir eins og vagnstjórinn var í'arinn. Blessaður sakleys-
inginn.........Hve litið pekkti liúu heiminn og einkmu pó pemia
herra Katch.
það var sem mig varði, en pö miklii hræðlegra. Eptir að við
hötðum beðið marga klukkutínia eptir Ivy, sáuni við loks til hemiar,
og að hún reið iimí garðinn. Hún fór af baki og fékk drengnum
taumana. og gekk siðan injög preytnlega upp hallarriðið. Eg fór á