Austri - 08.12.1893, Blaðsíða 4

N?t 34
A UST-R T.
136
ra*=« —;rv vnr -iur^rw —•—»-•*:■ .vj-> jj 1^«»-
#£» B.3*^ »-'••• AA Aii aS
LiiyL^tsiUíij íMj f# j' 1° $ Oo
þeir. sem óska lxús (líka bæjarhús) og aðrar eigur sínar vátryggðar
fyrir eldsvo&a, geta í því efni snúið sér til
Carl 1). Tuh'nius,
á Eskifirði.
Undertegnede Agent • for Islands Ostlaiul — for
Det Kongeligc Octroierede Alniindelige
i.
for Bygninger, Yarer, Effecter, Kreatnrer, Hó etc., stiftet 1798 i Kjöben-
|»j havn, modtager Anmeldelser om Brondforsikring, meddeler Oplysninger ovn
rraunier etc. og udsteder Policer.
il Eskefjord i August 1893.
Carl 1). Tuliiiius.

Bókbandsverkstofa Brynjólfs
ölfssonar er á þórarinsstaðaeyrum i húsi
Olafar Bjarnadóttur. Brekur teknar til
bands og aðgjörðar. Yandað band, ö-
dýrt og fljött af hendi leyst.
-p
p—j
fiJVPUR.
Góðarogvel skotnar rjúpur kaupir
C. Wathne á Búðareyri, fyrir peninga
útí hönd.
H.ld.líH
23
ii ii ííi p a g 1 ö s á 1 5 a n r a.
og úr bezta krystal á 30 aura. Eiimig ágæt vam*
úr og margskonar vandaðar vörur; eru í verzlan
Magnúsar Ehiarssonar á Seyðisfirði.
Piueldíir óskilakiiulur í Jökuldalshrep])i á næst-
liðnu liausti:
1. Hvít ær 5—6 vetra, mark: Hvatt fjöður fr.
hægra, vagl fr. vinstra.
2. Hvít ær veturg. mark: Tvistýft aptan biti
framan hægra, sneitt aptan biti fr, vinstra.
Á sama stað og tíma, var einnig selt rautt
mertrippi, ómarkað, 2—3 vetra.
Réttir eigendur geta fengið andvirði kind-
anna og sömul. trippisins, ef peir hafa gefið síg
fram fyrir næstu sumarmál og borgað áfallinn
kostnað.
Brú 14. nóv. 1893.
Eiríkur Ouöm nnclsson.
J Ó L A G J A E I R.
Dagana fyrir jólin hugsa margir svona:
,. Mig langar til aö gefa vini mínum
eitthvað um jölin, en eg veit ekki hvað
það á að vera eða hvar eg get fengið það.
Eina ráðið við þessu er að fara beint til
Stefáns Th. Jönssonar á Sevðisfirði og
kaupa lijá honum 1 gjafa-spjald (Presant-
kort) fyrir 5—10 eða 20 krönur, eða
lrvaða upphæð sem veravill, og gefa það
s'ðan konunni, kærustunni, eða hverjum
nú, sem á að fá það. Sá sem spjaldið
I eignast, getur svo’ hvenær sem honum
j sýnist farið til sömu verzlunar og valið
í ser þar — úr öllum þeim aragrúa aí
hlutum sem þar eru — einlivern faileg-
an mun eptir gildi spjaldsins.
Stefán Th. Jónsson.
H4ýE~ í>eir, sem á því kynnu að pnrfa að halda,
geta feugið lögfræðislegar upplýsingar og ráð-
leggingar hj\ ritstjöra Austra, gegn sanngjarnri
borgun.
&
S+s
CT1
O
o
5’
B
C_! .
C:
O
OQ
O
■Ábyrpðórmaiiur o g* r i t s t j 6 r i
Cand. plnl. Skapti Jósepssoil.
Pi entari S i g. ö r í m s s o n.

226
móti heimi. þegar hún kom auga á mig, var eins og hrollur færi
um hana; en svo herti hún sig upp aptur og hljðp á rnóti mér.
„Hvar er pabhi, Mona? Eg kem með góð tiðindi, Komdu nieð“,
Hún var fljótmælt og glöð á svip. En sá, sem var henni jaín-
kunnugur og eg, gat pó séð, að hún gjórði sér kætina upp. Kg fór
með henni til föður okkar; Hún túk bréfaumslag upp úr vasa sín-
um og fékk föður mítium.
„Pabbi minn, elsku pabbi minn, pú skalt ekki verða lirakinn
burtu úr liöll forfeðra ]iiinia. Herra Katch hiim eldri seudir pér
liérmeð skuldabréfið. Sonur lians ltefir líka skrifað undir pað. þe;r
ætla að bíða par til eg get borgað peim skuldina, á 10 árum, með
ágóðanum af n'imunni í Bostock-4.
Eaðir ntínn opnaði bréfumslagið, og pað var eins og Ivy hafði
frá sagt. það var dregið yfir skuldabréfið og innaní umsbiginu var
viðurkenning um píið, að iröken Lorræn hefði tekið að sér að greiða
skuldina og skuldbundið sig til pess að borga hana smAtt og sinátt
á 10 árum með ágóðamim af nimuimi í Bostock. svo öll skuldin
yrði borguð að 10 árum liðnum, en annars átti herra Katch að eign-
ast uámuna, Faðir minn las petta skjal ttpp aptur og aptur. Haim
gat ekki trúað pví, að pvilík dánumennska hefði komið að peim
feðgutn, hann pekkti pá of vel til pess að trúa pví, og lmnn vissi
af pví, hve gírugirpeir vortt í að ná í hina götnlu höll Desmondanna,
ti’l pess að prýða attðlegð sína með. þeir voru vissir um að fá
skuldina borgaða,%cpvi pað var pegar orðið heyrum kunnugt, að nám-
an í Bostock var auðúg og pttð var engutn sérlegunt örðugleikum
bundið að byrja aptur á greptri námunnar, en faðir minn vissi líka,
að peim feðgum pótti mest koma til pess að eignast hina fornu
höll. þttð var ekki hugsanlegt, að peir sætu sig úr færi með ]iað.
Oldungurinu hristi sitt gráhærða höfuð.
„Biirnið m.tt! petta getur eígi verið satt“, sagði hann.
„Faðir minu, pað stendur pó í skjalinu. hvernig geturðu efast
um pað? Kæri íaðir, gleddu þig vi0 pað, gleddu pig með mér.
Mona, gleddu pig líka. Æ, eg hélt að pið muiiduð yerða svo glöð
við, að eg færði ykkur petta skjaT*.
„þetta er oimikil liamingja, eisku barttið mitt“, sagði faðir minn
227
og faðmaði Ivy nð sér, „allt of mikil linmíngja; mitt gamla hjarta
getur ekki skilíð pað. Hvernig hetirðu larið að pvi, að fá pessu
framgeugt. unilrabarnið mitt“.
Jvy brosti við og sannur gleðisvipur kom sem sni ggvast yfir
andlit liennar, en svo sá eg aptur petta falska gleðibragð yfir henpi,
sem eg > ar svo hrædd við.
,Eaðir 11 inn, pú verður pegar i dag að ríða yfir uni til peirra
feðga, t.l pess að gefa pitt liyfi til samnings okkar. Herra Katch
ætltir að hafa lögfræðing við liendina, svo nð alltlari löglega fram“,
Faðir miun stóð stundarkorn sem í draumi og horfði á skjalið.
Síðan sagði hann:
„Ivy mín. elskan min. hvtið ætlarðu mér?. Heldurðu að eg fari
að borga skuld míua með pinum eiguin?-1
Ivy leit óttaslegiu til hans og hrópaði með angist:
„Faðir, er eg ekki htirnið pitt. eins og hin?“
Hún pagði svo sem i eina mínúta og sagði svo:
„Hugsarðu ekki um Hnll? Veiztu ekki að — —?“
Hún komst ekki lengra. en leit bænaraugum til föður míns.
Faöir minn hélt að hann skyldi hana. Sem kona Halls átti
liúti að eignast liöll Desmondamia. Hnini hýrnaði á svipinn og pað
var sem torfu væri létt af honum og tvö gleðitár ruuuu niður kinn-
ar hans í pvi liann sagði:
„þú ert verndarengill ættar vorrar; eg pygg fórn pína, Halls
vegiia’1.
Síðan kvaddi hann okkur innilega og reið yfir til peirra Katch
til pess að fullgjöra peiinan nýja sanini'ag.
Við Ivy stöðum á hallarbrekkunuí á moðan við heyrðum hófa.
dy ninu.
Hjarta mitt ætlafí að sprynga af fögnuði. Hve imiilega liafðí eg
ekki beðið um lijálp fyrir aumíngja iöður minn. þó átti eg bágt
með að treysta pessari gæl'u til i'ulls. Egvar allt af á glóðum um að
einhver ófögnuður væri samfara pesSum nýja samningí. Mér virtist
lilltaf einliver uppgerðargleði ytír svip Ivy. Fiula leið eigi á löngu,
par til grunui1 miiin rættist.
þegar við snerum iniú böllina, sagði Ivy: