Austri - 19.02.1894, Blaðsíða 4

Nu. 5
A V S T ií r.
2<i
skommir liana af ásottu rábi, ]>á liæti
liarni skabarm allan, sem af því verður
eptir rnati övilhallra inanna, on um brot
lilutaðeiganda fer eptir [»ví, sem fyrir er
mælt í hinum almennu hogningarlögum
295. gr. shr. 238. gr. (sbr. liérvið 3. gr.
regbigj.).
Hkvlt er ferjumanni aö ferja sauðfé,
folölcl og kálfa, en farþegi loggi til hin
nauðsynlegu bönd; skylclnr er ferjumaður
að róa gripi í bandi ep'tir ferju, ef þess er
öskab. Perjumabur segir einn fyrir, hvern-
ig flutningi sé hagab, og ábyrgist, ef að
hans ráðum er farið, en fái hann ekki
ráðið, þá ábyrgist sá, or ræður.
Perjutoll skal ávalt greiða fyrir-
fram, ef forjumaður öskar þess, en aldrei
seinna en svo að iiann sé borgaður áður
on viö ski[i er skilið, en ferjutollar eru
sottir þannig.
a, fyrir einn mann lausan eða með reið-
færi .............................25 au.
1), fyrireinn mann effleirifaraíeinu 18 —
c, — að róa gripi eptir ferju . 4 —-
d, :— — flytja 1 hestburð . . 8 —
o, fyrir að skipleggja 1 kálf eða
folald ......................15 —
f. fyrir aö flytja 1 sauðkind í ullu 4 au.
g. — * 1 2— — 1 — rúna 3 —
h. — — — vorlamb . . , . . 1 —
Sé ferjað ánóttu, eru ofannefnd gjöld
tvöföld. Perjutollur er rétt greiddur með
ull, tóíg eða smjöri eptir meðalverði í
verblagsskrá það ár.
8. gr.
Kirkjufólk af Austurvöllum, sotn fer
til Vallaneskirkju, borgi einungis einfald-
an ferjutoll þegar það fer samdægurs
til baka aptur.
9. gr.
Brot gegn regiugjörb þessari, sem
eigi er sérstaklega ákveðib um að fram-
an (5. gr.), varða sektum frá 1—5 kr.,
sem renna í sveitarsjóð Yallahrepps, og
skal með öll mál útaf brotum gegn reglu-
gjörbinni farið sem opinber lögreglumál,
þó með þeirri undantekning, sem leiðir
af því sem fyrirmælt er í 5. gr.
10. gr.
Sýslumaður og sveitarstjórar sjá um
að reglum þessum verði fylgt.
Samþykkt af sýslunefnd Suðurmúlas.
Skrifstofa Suðurmúlasýslu i2. apríl 1898.
Jón Johnsen.
*
*
Reglugjörð þessi er samþykkf af amt-
manni Austuramtsins.
Ritstj órinn.
jþér Borgfirðingar og Víkna menn, sein enn
eigið ógol'danr skuldir til V. T. Thostrups verzl-
unar í Seyðisfirði, áminnist hérmeð um að greiða
pær hið allra fvrsta, eða vera búnir að semja
við mig um borgun á peim fvrir lok aprilmán-
aðar næstkomandi, par eg annars gjöri ráðstaf-
anir til að fá pær innkallaðar á annan hátt.
Seyðisfirði 13. febrúar 1894.
pórarinn Gnðmnndsson.
PJÁRMÖRK Ólafs Daviðssonar á Vopna-
firði eru:
1. Sneiðrifað framan hægra; blaðstýft framan
vinstra.
2. Stvft liægra; hamarskorið vinstra.
Brennimark Ó. P. D.
Hérmcð aug 1 ýsist
að við undirskrifaðir lánum ekki bækur hérept-
ir, nema fyrir sanngjarna borgun fyrirfram og
ábyrgð á bókunum.
Kolableikseyri 9. febr. 1894.
S v e i n n S v e i n b j ö r n s s o n.
Jöliann Sveinbjörnsson.
— -— Undirskrifaður selur á næstkomandi vori
2 góðar mjólkurkiður með bezta verði; Hafur
er með í kanpinu.
Grýtáreyri í Seyðisfirði 14. febr. 1894.
Hallur Ólafsson.
Lampaglös á 15 aura,
og úr bezta krystal á 30 aura. Einnig ágæt vasa-
úr og margskonar vandaðar vörur; eru í vérzian
Magnúsar Einarssonar á Seyðisfirði.
Hin góða og fagra jörð Hámundarstaðir
í Vopnafirði, fæst ti'l kaups og hálflendan til á-
búðar frá næstu fardögum.
Menn semji hér um við
Jón Sigurðsson á Himundarstöðiim.
cr
8 V
r-t-
>-t
O
Ǥ. o
O: W
rt>
10
ÁbyrgöármaAur o g r i t s t j 6 r i
Oand. pliil. Skapti Jósepsson.
Prentari S i g. Grírasaon.
254
pað blæðir úr vínstri öxlinni á pér. Við sknlum láta kvennfólkíð
hinda um sár pin.
Tliure Pedersou Bjelke, ráðherra, átti Sigríði Stúradóttur fyrir
konu og tók hún vel við liinum særða riddara. Á peim tímum voru
riddarafrúrnar beztu sáralæknar, pví pá áttu menn peirra jafnan
f ófriði og lígu tíðnm i sárum. Hún kannaði sár riddarans, sem var
all-hættulegt, pví lagið hafði gengið gegnum vöðvana og valdið mik-
illi hlóðrás og leið liinn hrausti riddari í ómeginn á nieðan frúin var
að binda um pað.
Hin tigna frú Bjelke hafði pernu pá er Anna liét og var prests-
dóttir, var hún um tvitugt og hin fegursta mær og rojög kær hús-
móður sinni.
þær frú Sigríður og jómfrú Anna létu pjónustumeyjarnar koma
liinum særða riddara i rúmið. Hann fékk mikla liitasött og i nokkra
daga lá Bölja riddari með óráði milli heims og helju.
Konungsmenn settust pegar daginn eptir um Salstaborg og
bjuggust til að veita áhlaup á kastalann, sem peir framkvæmdn á
priðja degi umsátursins. En Thure Pederson og menn lians ruddu
niður áldaupsstigunum, svo að fjöldi konungsmanna lirapaði ofaní
virkisdíkrð.
R tðherrann stóð albrynjaður uppi á múrnum og kallaði til
Eiriks Gllstufssonar: Segðu mönnum pínum að hætta örvadrífunni,
svo við getttm bjargað mönnum pínum uppúr virkisdikinu, sem aun-
ars munu drnkkna11.
„þakka per fyrir, ráðherra, og eg vildi feginn losast sem fyrst
við petta ums'itur11, kallaði Eiríkur Gustafsson og bauð s!num mönn-
um að bætta áhlaupínu, og síðan drógu háðir hermennina upp úr
díkinu og spauguðu hvorir við aðra meðan á pví stóð.
Af liði konungs höfðu 7 orðið sárir, en í kastalanum að eins 2
menn.
Nú var sezt reglulega uni kastalann, sem liefðj verið rnikil hætta
búin hefðu hinir umsetmi eigi getað haft samgöngur við héraðs-
meiin á nóttum á sjó.
Á meðan á uins.itinni stóð, greru sár Bölja riddara, en hann
liafði nú fengið cnrtpá hættulegra sár, og pað beint í hjartastað, ] ví
par liafði liinn blindi ástaguð hæft riddarann með örvum sínum.
Hin fagra mær, Anna, er veitti riddaranum mesta aðhjúkrun, lmfði
náð ást hans, svo harm ásetti sér að hiðja liennar.
Frú Sigríður hafði svo margs að gæta, að hún ekki liafði tíma
til pess að sitja yfir riddaranum, er hann var orðínn svo hress. að
hann gat verið á ferli, pó liann reyndar pyrfti að liafa lumdleggiim
í fatla.
Einn dag bar svo við, að frú Sigriður dró frá liið pykka tjald,
er aðskyldi í dyrastað herbergi frúarinnar frá herbergi pjónustumeyj-
anna, eða dyngjunni, og sá hún pá jómtrú Onnu halda i hendina á
riddaranum úti gluggaskotinu.
Fám minútum síðar var jómfrú Anna boðuð á fund frúarinuar
og siðan Bölja riddari; og er pau komu út trá hitltii alvarlegu frú,
voru pau hin glöðustu og bar jómfrú Anna pá á haugfingri hrii.g
pann, er riddarinn liafði áður liaft a litla fingri.
Við miðdegisvcrðiun drakk ráðherrann trúlofunarskál peirra, en
sagði um leið: „þó hefir pú ennpá ekki leyst nokkra brúðarraun
af hendi, Steinn Claesson, eins og venja er til. En pað eru alhir
líkur til pess, að eg leggi lirúðafraunina fyrir pig í kvöld, og svo
óska eg ykkur til hamingju“.
Steinn riddari svaraði pví, að hann treysti sér til að ganga í
geguum elcl og vatn til pess að eignast jómfrú Onnu fyrir konu.
„Já pað getur hæglega komið fyrir, að pú fá:r að reyna pað;
komdu inní leyndarstofu mína, er sól er sezt“.
í pví heyrðist hár hvellur og varð hristingur mikill á múrnuin.
„það er Eiríkur konungur, se i heilsar pannig trnlofun ykkar
með fallbyssum sinum. Njósnarmenn minir hafa sagt niér, að haim
léti akahingað 4 fallbyssum. Við verðum að taka undir við kou-
unginr.11.
Ráðherrann fór nú til hins syðra turns og sá paðan, að her-
menn konungs höfðu sett fallbyssurnar á hæð nokkra gagnvart kast-
alanum. En í turninum var lika til saniskonar vopn, er faðir ráð-
herrans liatði fengið frá Danmörku. Hans skotmanni var nú falið
að hlaða pessa fallbyssu og miða lienni nákvænflega á fallbyssur
konungs, og pegar hann hafði pað gjört, Jileypti iignn úr fallbyss-