Austri - 21.03.1894, Blaðsíða 4

Ni;. 8
A V S T li í.
gengin í Stvkkishólmi. og lilaut próf-
astur, síra Siguröur Gunnarsson á
Yalpjófsstað flest atkvæði, 47. og
prófastur, síra Sigurður .Tensson i
Flatey 32. en síra Árnason í
Ólafsvik 7 atkvæði. Eru pví allav
horf'ur á pví, að Austlendingar inissi
síra. Sigurð Gunnarsson héðan að
austan, og munu margir sakna hans,
pví vínsælli mann getur trauðla, en
hann er hér, hjáháum sem lágum, og
stðrskaði líka að missa hann, jafn- til
lögugóðan mann. frá almenimm mál-
um pessa landsfjórðungs.
Prestaslíólinn. Ðocent síra
þórhallur Bjarnarson er settur for-
stöðumaður skólans í stað síra Helga
sál. Hálfdánarsonar
Aukalseknix*. Landshöfðingi hefir
sett háskólakandidat i iæknísfræði
Siffttrð Hjörleifsson til pess að gæta
læknisstarfa i vesturhluta Suðnr-|>ing-
eyjarsýslu, en læknaskólakandidat
Olaf Finsen sem aukalækni á Akra-
nesi, í stað Bj'árns læknis Olafssonar,
er fluttur er tii Iteykjavíkur.
Schierbepk landlœknir er sagð-
ur að muni fara alfarinn héðan af
landi í sumar.
Ólafur Pálsson, umboðsmaður á
Höfðabrekku er sagður látinn. Hann
var um nokkur ár alpingismaður
Vesturskaptfellinga, en eigi kvað mik-
ið að honum á pinginu. en pótti pó
merkismaður og duglegur hóndi.
Póstþjófuaðiu*. í premur síð-
ustu ferðum sunnanpóstsins til Reykja-
víkur, hefir pað komið fyrir allopt, að
móttakendur peningabréfa hefir vant-
að meira eða minna af peningasend-
ingunni, og er pað sannað, að farið
hefir verið i peningabréfin á leiðinni
og peim síðan lokað aptur.
TJtaf fiessum pjófnaði var hafin
rannsókn syðra, en eigi til lykta leidd
**r póstur fór úr Kevkjavík.
Tvcir inenn urðu úti af sunn-
anpósti á Eskifjarðarheiði, er harin
fór ofan á Eskifjörð með póstinn.
Fengu blindbil. uppgáfust og grófpóst-
ur pá i i’ömi, en voru dauðir er peir
fundnst.
þ:um 10. p. m. béldu Good-
templarar á Fjarðaröldu almennan
málfund. Yoru fvrst fluttir heitir og
áhugamikiir fyrirlestrar af porstcini
Skaptasyni og Ant-oni Siffurdssyhi um
bindindismálið og síðan málið töiu-
vert rætt á fundimim.
Eiiiulurinn var mjög vel sóttur
og umræðurnar fjörugar.
ERÁ UTLON I) l'M.
—o—
Gufuskipið ,.Vaagcn“ kom til
Austfjarða um miðjan p. m. með timb-
urfarm frá Mandal.
Með skipinu kornu kaupmennirnir
S. Sigfússon, K. Hjálmarsson, verzl-
unarm. S. Stefánss., G. Jónsson og
jiirnsm. .Jens Friðriksen.
Með „Yaagen" fréttist, að herra
Otto 11 atliiie iiefði kevpt gufuskip,
418 smálestir, að eins 4 ára gamait,
og vfirbyggt. Skipið lieitir „Egill“
(Skallagrimsson) og á að ganga til
vöruflutninga til og frá ísla.ndi í sum-
ar, og er bráðum væntanlegt hingað
og fer pá norðnr á ýmsar hafnir. Á
„Agli“ verður valmennið Töiines
Wathiie skipstjóri.
Otto Wathne iiefir og keypt prí-
mastrað seglskip, er kemur upp með
timbur og grindina í liið nýja hús j
hans hér á Búðarevri.
Amtmannsemhættift norðan og í
austan veitt. sýslumanni Lárusi Blöndal.
Heigafell veitt prófasti síra Sig-
urði Gunnarssyni á Valpjófsstað, ejitir
kosningn safnaðarins.
Enierit-prestur, síra Jakob Bene- 1
diktsson á Glaumbæ, sæmdur ridd-
arakrossi dannebrogsorðunnar. og
óðalsbóndi Jónas Guinilögsson á
jarastarbóli dannebrogsmanna.krossi.
Á næstkomandi vori verður
iialciið „Lottcri" fyrir Hálskírkju við
Hamarsfjövð, á pessum mnnum:
1. besti,...........lóO kr. virði,
2. loptpyngdarmæli, 25 -
3. kíki.............25 - -—
Ef peir, sem hreppa ofangreindn
muni, heldur óska, geta peir fengið
áðurnefnt verð peirra peim greitt í
peningum í stað munanna sjálfra.
Hofi í Alptafirði 17. febr. 1894.
Jbn Finnsson
H undirskrifuðum fást fin dökkblá
fataefni, einnig yfirfrakkar og kvenn-
kápur af ýmsum tegundum. Allt eink-
ar hentugt til páskanna.
E yj ö 1 fu r J ö n s s o n.
GAMALT SILFUR
kaupir undirskrifaður háu verði h(*l/.t
millur og gamla bidtislinajipa.
Munið eptir betrekkinu sem und*
irskrifaður hefir til sölu pegar pér far-
ið a.ð fága upp stofurnar með vorinti.
Ruilan kostar frá 30—65 aura.
Stefán Th. Jónsson.
ér Rorgfirðingar og Vikna menn,
sem enn eigið ógoidnar skuldir t.il V.
T. Thostrups verzlunar i Seyðisfirði,
áminnast hérrneð itm að greiða pær
hið allra í'yrsta, eða vera búnir að
semja við mig um borgun á peimfyrir
lok apríimánaðar næstkomandi, pareg
annars gjöri ráðstafanir til að inn-
kalla pær á annan hátt.
Seyðisfirái 20. inarj! 1894,
pörarinn Gnðmundsson,
Heiðrnðu skiptavinir!
Eg undirskrifuð hefi til sölu yfirfrakka,
sömuleiðis blátt, gott fataefni.
Vestdaiseyri, 14. febrúar 1894.
Rósa Viafnsdóttir.
Eiðasköliiui.
Að vori komanda verður nánis-
jiiltum veitt ínóttaka á búnaðarskól-
ann á Eiðunt.
Á skólanum fá nemendur allt
fritt, og verða aðeins að leggja sér
til föt og bækur.
Næstkomandi skólaár byrjav pann
15. ntaí p. á.
Eiðum 8. febr. 1894.
J o n a s Ei r í k s s o n.
jöetta Margarin-sntjör, er al-
mennt erlendis álitið hin bezta teg-
und pessa smjörs, og er í pvi 25°/0
af bezta hreimt srnjöri.
Ábyrgúármaáur o g r i t s t ,j ð r i
Oand. phil. Skapti Jósepsson.
Jb’rentan 8 í g. tr r í m s s o u.
í>>
266
og sigldi snemnta morguns af stað frá sestur enda eyjarinnar og
stefndi til St. Thomas, sem cg hélt eg niyndi ná um kvöldið. þá er
við vorum komnir hér unt bil miðvega, pá heyrðum við að skotið
var af fallbyssunt suðvestur af okkur. það var skylda mín að
gæta að pví, ltvað hér væri á lerðiim. Við snerunt pví i pá átt er
skotið var í og sigldum svo sem vér mest mátturn. Litlu s;ðar
komum við auga á tvö skip út við hafsbrún, er sigldu beggjaskauta
byr t vestur, var fyrra skipið stórt verzlunarskip en iiitt allmikið
ræningjaskip, er elti pað. Eg lét pví búa allt til bardaga og
Juanitu fara ofan undir pil.jnr par sem lieniii var öliætt.
\ið nálguðust óðum skipin, enda mátti pað eigi seinna vera,
pví stórstöngin á kaupfarinu var skotín í sundur og seglin fyrir
ofan jva.ll fallin niður. Við sigldum iram bjá pví og hrópaði skips-
höfnin gleðiójt af fögnuði yíir komu okkur og um leið paut fallbyssu-
kúla frá rænigjaskipinu í milli siglanna a skipi voru, en við skut-
nokkrunt sinnum aptur á móti. En skijt mitt gekk mikið betur
en ræningjaskipið og komumst við innan skamms að lilið pess og
skutu nú bæði skipin sem ákafast. þá var allt i einu stutt blíðlega
á handlegginn á mér og var Juanita par komin, og sirbændi eg
iiana að fara aptur ofan undir piljur. „Mér er ómögulegt að vera
niðri“ sagði hún „og vita pig í hættu staddann hér ujtpi11 „Eg skipa
pér . . . .“ sagði og en kornst ekki lengra, pvi í sama bili fleygði
hún sér fram fyrir mig og hljóðaði uppyfir sig. Hún hafði séð að einn
af ræningjununt miðaði byssu á tnig, og um leið og skotið reið af
hné hún niður íýrir fætur mér. Eg bar liana í dauðans angist inní
lyptinguna; liún var enn pá ineð lífsmarki. Eg bað hina svörtu
barni'óstru að bjúkra konu minni og rank aptur uppá piljurnar frá
mér numinn af sorg og heiptarhug. En hér voru orðin ill umskipti:
greipiráin á í'ramsiglunni var skotin niður og liaf'ði skemmt seglið
og flezt hin framseglin meira eða minna bilu?. þetta hagnýttu s.jó-
ræningjarnir sér til pess að láta skip sitt slá undan; en skip vort
iét ekki að stýrinu, par eð flest i'ramsöglin voru skotin niður. þó
varð eg pess vísari að pað var sjálfur foringinn á ræningjaskipínu
sem hafði skotið aumingja konn mina til bana; iiann stóð aptur á
ræningjaskipinu við stýrið og veií'aði hróðugur stráhatl1 sínuni, og
við gátnm ekki verið svö fljótir nð bæta skaðawi: h rám eg seglum,
267
að pað víi'ri til iiokkurs að elta ræningjakipið.
Eg bauð að stefna skipinu til eyjunnar St. Thomas og fór svo
aptur í lyptingu til Juanitu. Hún var röknuð við. en pað var auð-
séð, að lnin átti aðeins fá augnablik eptir ólifað. „Færðu mér barnið
mitt“ sagði hún. Eg lagði pið við hliðina á henni og kraup sjálfur
niður fyrir franian hvílustokkinn, en gat engu orði upp komið f'yrir
gráti. „Réttu mér hendi pína“ sagði liún. „þökk sé pér fyrir ást * j
pína, pökk fyrir að pú veittir liinni flýjandi dúf'u móttöku..........
Gættu barns okkar .... þegar hún er gjafvaxta, pá giptu liana
snemma peim manni, er pú treystir, áður enn hún hefir kennt á ofur-
efli ástar .... Lofaðu mér pessu .... Og pó liefi eg verið
svo sæl .... eri hún finnur eigi pmn líka . . , . en páð er svo
pungt að deyja í ósátt við í'öður sinn .... en lofaðu mér ....
lofaðu . . . .“
Fleira iékk hún ekki mælt, blóðgusan kom útúr henni yfir pín
hvítu klæði, eg varð enn pá var við að hún revndi til pess að prýsta
hendi niina, og svo var allt búið*
Veiztu nú, elsku barrnð mitt, pví pú sér svo sjaldan bros á
vörum föður píns? Finnurðu nú til pess, að endurniinningin um
móður pína hlýtur að vera helg? Geturðu skilið, að eg lét pig
heita Dolores.* Eg vígði uppfrá pessu pér og sorg minni líf mitt.
Eg varð kaldur og alvarlegur og ömannblendinn, pað var líkast. pví,
sem eg væri hræddur um, að reynt væri til pess að hugga mig, sem
var pó ómögulegt. ' En pú erfðir alla ást mína eptir móður pina.
seni pú líktist allt af meir og meir eptir pví sem pú stálpaðist.
En eg verð að halda pað, sem eg lof'aði henni, og eg hefi pegar
valið pér mannsefni, sem eg veit að ann pér; pað er hinn ungi
stórkaupmaður Helmuth, og pér er kunnugt um að eg hefi lofað
lionum pér, en eg vil engan veginn neyða pig til pess að eiga hann.
Farðu nú inn og krjúptu niður fyrir iraman mynd móðnr pinn-
ar, er pú hefir nú heyrt, hvernig hún fórnaði lífi sinu iyrir mig.
Lofaðu henni, að pú skulir vera hlýðin dóttir. Mér hefir pótt sárt
að verða að skrifa pér petta, en pað iiefir pó eins og létt byrði af
lijarta míriu að segja pér allt.
*) Dolores er latneskt orð og pýðir: sorgir, raunir. þýð.
;ætt norzkt kálrakbi-fræ <*r til sölu Iijá Stefani TIi. Jönssyni á Seyöisfirði.