Austri - 18.05.1894, Blaðsíða 3

N it 1 4
A II S T lí I .
Eg einslds framar óskaði á foldu
en a-ptur ná í pennan griðastað. ,
Eg vil par lifa’ og leggja- bein í nioldu, ;
pér lof sé' guð — og lield mér veitist
pað.
Gamall v&sturfarí.
Beavprlínaii og vesturfarar.
Nú liður bráðum að peiin tíma,
er peir vesturfarar, er ætla til Ame-
ríku i ár, purfa að fara af stað frá
íslandi, ef peir eiga að geta náð í
sumarvinnn par vestra.
{>ó vér höfum aldrei verið með
vesturfnrum, pá viljum vér pó ráða
peiiu heilt, er vestur ætla, og óskum
að peir mætfu komast að sem beztum
ílutningskjörum; en pau virðist oss
allar likur til a,ð séu að fáhjáBeaver-
línunni. Ura pað höfum vér órækan
vitnisburð sira Matthiasar Joehums-
sonar, er fór báðar leiðir ineð Beaver-
línuuni, og svo peirra. vesturfara sjálfra,
er fóru héðau í sumar beina leið til
Queebec. Sj'dfir fórum vér um allt
skijiið (Lake Huron) ogskoðuðum ni-
kvæmlega allan útbúning og farpegja
rúmin, og leizt oss mjög vel á pað,
eins og líka yfirmenn skipsins voru
sérlega pýðir og viðkunnanlegir,
enda hafa bæði vesturfarar og sira
Mat-th’as gefið peim pann vitnisburð.
Ef menu sinna nú ekki tilboði
Beaverlinummr, pá eru öll likimli til
pess að hún hætti við flutúinga héð-
n-n, og pá verður fargjaldið a.9 öllum
líkindum sett strax uppí 150 kr. apt-
ur, pvi pað var Beaverlinan sem fyrst
setti pað niður úr peim. og mundi sú
ívihtun hverfa með afskiptum hennar
Iiév ft landí, sem pó er auðsjáanlega
inikill skaðí fyrir Ameríkufara.
Menn ættn að muna Beaverlín-
unni pað prennt, að hún setti
niður fargjaldið. fór ágætlega með
i vesturfara, og hefir ekki verið fáanleg
til pess að færa fargjaldið upp aptur.
pó skorað hafi verið.á liana. með pað.
|>að er og eigi all-lítill kostur
við Beaver-línuna, að hún hefir manu
fyrir aðal-agent hér á iandi, sem kunn-
ur er að áreiðanlegheitum og dreng-
lyndi og gjörir sér allt far uni að út-
flyténdur Beaver-línunnar geti kom-
izt vestur með sem beztum kjör-
um og sóðum aðbúnaði. piuiolg er
oss kunnugt um, að herra |>órgr. (f uð-
^muudson mun fara pess á leit við
O. Wathne. að hann flytji vesturfar-
; ana með gufuskipinu „Agli“ til Eng-
lands, ef eígi skrifa sig svo margir
að pað geti borgað sig að senda skip
gagngert upp liingað eptir peim. En
farpegjarúmið er margfallt betra á
„Agliu eu á póstgufuskipunum, par
sem vest-urfarar hafa orðíð að hýrast
í lestiimi. En ,.Egill“ er yfirbyggö-
ur stafna a milli, <>g hefir þvi ágætt
/arþegjarum.
Skapti Jösepsson.
Nýja sveitaverz1an
hefir herra kaupniaður porsteinn
Jónsson frá Nesi í Norðfirði nú byrj-
að á Bakka í Borgarfirði. Hefir hann
byggt par verzlunar- og vörutökuhús
og fengið vðrur pangað hæði frá út-
löndum og verzlunum hér á Seyðis-
firði.
p>að mnn og vera fyrirætlun herra
porsteins Jónssonar að hafa töluvert
fiskiúthald í Borgarfirði eins og hann
h'efir um nokkur ár rekið með mikl-
um dugnaði á Nesi í Norðfirði. Osk-
um vór og vonura að eptirdæmi ann-
ars eins dugnaðar og franikvæmdar-
manns, sem þorsteinn er, niegi hafa
góð áhrif á Borgfirðinga og Vikur-
nienn, hverra sveitir liggja flestum j
betur fyrir sjósókn og afla, sem par I
er opt á suinrum tippgrip af í.ærri
landsteinuúi.
Fvi'ir tæpum mannsaldri — pá
er ágætismaðurinn s'ra Signrður Gunn-
arsson (siðast á Hallormsstað) var
presturað Desjarmýri,— var Borgar-
fjörður talinn með einhverjuni efnaðri
sveitum hér austanlands, seni eflaust
var mikið að pakka pví ágæta eptir-
dæmi, er síra Sigurður gaf sveitar-
mönnum í búskap og framförmn.
Vér kunnum eigi betur aðóskahr.
þorsteini Jónssyni og Rorgtirðingum,
en að hann megi verða peim sami
frönuiður og forgöngumaður alls verk-
legs dugnaðar og fvrirhyggju, semsíra
Sigurður Gunnarsson var peim i sinni
tíð. |>á mun Borgarfjörður blómgast
á ný og komast bráðuni aptur i tölu
einhverra hinna auðsælustu sveita hér
austanlands.
|>essi verzlun á Borgarfirði gæti
og orðið til mikils hagnaðar fvrir Ut-
hérað, ef eigi kemst sigling á í Lag-
arfljótsós.
Verzlunarstjóri við verzlan lir.
þorsteins Jónssonar í Borgartirði er
herra Eiríkur Sigfússon.
SeyðisSrði 18. maí 18SU.
Veðnílta var fremur köld um
j Hvitasunnuleytið og nokkur snjókoma
j i sumum sveitum, svo töluvert hefir
j dregið úr hinum ágætu gróðri er kom-
j inn var á undan Hvítasunnuhretinu.
I En nú er aptur hlýrra, svo jörð teK-
ur vonlega hráðum við sér aptur.
p>ann 14. p. m. kom gufuskipið
„Eglll“, skipstjóri Tönnes Wathne
hingað. Hafði. pað komið fyrst á
Suðurfirðina með allmarga farpegja,
par á meðal kaupmann Fr. Wathne
með frú og ‘5 börnum, konsúl Tulinius
og flciri.
Hingað kom með „Agli“ skips-
eigandinn, lierrá Otto IVathne ineð
frú sinni, kaupmaðnr Oarl Wathne,
konsúl Hansen, bakari Axel Sehiöth,
ungfrúrnar Aðallieiður Gestsdóttir og
Guðriður Björnsdóttir; af Reyðarfirði
herra Guðnnindur Jónsson u. fl.
Með skipinu var og kanpmaður
Chr. Johnassen, er fer með pví alla
leið til Akureyrar. 4>aðan fer „Egill“
á Sauðárkrók og kennir svo aptur
liingað? og fer héðau til Færeyja eptir
Færeyingum. Síðan fer skipið liklega
til Reykjavíkur eptir Sunnlendingum,
,.Egill“ kom nú með töluvert af
vörum til Wathnes verzlnnar og a:ni-
ara kaupmanna hér, og svo til Akur-
eyrar og Sauðárkróks.
Frá útlömlum eru fá tíðindi.
FjárVógin dönsku komust nú loks
eptir mörg ár í gegnum báðar deildir
ríkispiugsins, og lofuðu báðir ping-
forsetarnir pað i lokaræðuin sinum og
og pökkuðu vel öllum peim sem unnið
hefðu að pvi.
Hin uanska kronprinzessa, Lovisa
Carlsdóttir, Svíakonnngs. lá mjög
hættulega veik, og ætluðu læknar
henni varla líf. Kronprinzinn og hún
ætluðu í sumar að lialda silfurbrull-
aup sitt með milíilli viðliöfn og frænda-
fögnuði.
Oltemjurnar ætluðu að myrða
hershöfðingjann spánska, Murtin.cz
Campos, pann er stjórnaði leiðangri
Spánverja i Marokkó í vetur, —, en
tókst eigi; náðust flestir morðingjanna,
og eru ö dæmdir til danða af her-
mannarétti en 4 í æfihuiga præla-
vinnu.
Háskólakandidat (með fyrstu eink-
I unn) Guðmundi Hannessgni hefir kon-
1 ungur veitt 14. læknishérað.
292
talaði óvirðuglega uni yður áðan. on eg get bætt pvi við að eg
pekkti yður ekkert. og svo var mjög liklegt að . . . að . .“
„Að eg mundi nota tækifærið, pegar eg hafði hjargað ungfrú
Mögdu, fil að ná i hana sjálfa og auð hennar, meintuð pér pað
ekki?“
„þannið mnn almenningur leggja pað út“.
„Jæja, iieilsið pér ahnenningi frá mér, og segið að eg ætli ekki
að lj'i fólki mig fyrir umtalsefni. það er alis ekki áform mitt að
biðja um ungfrú Möller, og sízt eptir petta.“
Með pessum orðum geklc Warming út úr reitingastofuuui. Raun-
ar voru pau ekki alveg sönn, liann hafði verið að liugsa um hversu
Magda mundi vera lionum pakklát. og hversu hjartanlega hún
nnmdi pakka lioiuun fyrir frelsunina, og lieitt og innilega ætlaðí
hann að kyssa á hönd bennar, án pess að hún dragi hana til sín,
en láta liana prýsta lienni íuilli handa sér. Hún hafði hvilt í
íaðmi liaus, 0g pað hann væri pá að berjast við liöiuðskepnurnar
gat liaun ekki stillt sig um að liorfa á hina friðu og fölu úsjónu
liennar. Allar pessur hugsanir og endurininningin um pað sem á
undan var gengið höldu, /tn pess hann vissi af, framleitt veika von
hjá honuin. Nú iann hann ljóslega hvað hafði dulizt i sálu hans, og
livaða dóm hann mnndi iá hjá almenningi, ef að vonir hans yrðu
uppfylltar. En hann var of dramblátur til pess, nú að biðja ungfrú
Möller, og nú sá hann, að pað sem hann i fyrstu hafði álitið að
niundi verða til pess að hann næói pvi takmarki sem hann óskaði
eptir, einungis Ijarlægði hanu enn bá lengra eu nokkrU sinni áður.
Eptir petta kom „skonnortan“ af og til inn á höfnina við Norður-
bæ, en Wartning lét aldrei sjá sig í landi. Einn góðan veðurdag
kom samt Möller uin borð i „skonnortuna11, til pess að pakka War-
niing fyrir pá ' iiklu hjálp er hann hafði veitt honum, en Warming
vildi gjöra sem minnst úr pvi, og livað pað varla pakkavert, og var
stórkaupmaðurinu mjög svo ánægður yfir pví að puría ekki að
standa í pakklætisskuld við Warming; houum fannst pessvegna ó-
partt að skila kveðju l'rá Mögdu til Warmings. pótt hún ht-íði strang-
lega boðið honuin pað.
„Eg vona að pér heimsækið mig einhverntima ef pér hafið
tíma til“, sagði stórkaupmaðurinn um leið og hann kvaddi Warming.
28!i
Siðan mætti Warming gömliun sjópvanni, sein hann pekkti dá-
lítið.
..Nú, nú, Jón Kromaun, eruð pér einnig úti að hreifa yður í
dag?“
„Já, pað er ekki við mikið autiað að vinna, pegar ellin bannar
niönnuni að sækja sjóinn lengur“.
„Mér sýuist ekki vera rnargir baðvagnar úti í dag“,
„Nei, ekki á pessuin tíma dags; pað stendur nú á fjöru og
banu er austaii, svo puð er einungis fyrir pá sein eru vel syndir
nð baða sig «ú, pví annars geta menn átt á hættu að hrekja útá
sjó“.
„Nú, hversvegua“?
„Jú, sjáið pér, pegar aldan iyptir ínönnum upp, og peir missa
f'ótanna, eru peir á eitiu augiiabliki komnir út af marbakkanum."
I pvi var kaUað á Jóu Kromanu; átti hann að útbúa bát banda
einhveyjum af baðgestunum, sem ætlaði að sigla eitthvað að ganuii
sínu.
Warming gekk nú parna nokkra stund fram og aptur með
ströndinni.
Baðvagnar k'arlmanna voru allir uppi á landi, eu peir sem voru
ætlaðir koouni voru par skairuiit frá, og var nú verið að draga pá
á fiot. það var ung stúlka sem ætlaði út að baða sig, og var
roskinn kveúnmaður ineð henni í vagninum., en i landi stóð aldr-
aður inaður og borfði á eptir peim. Mennirnir sem drógu vagninn
út, fóru síðan upp á veitingastaðinu til að fá sér hressingu. þegar
Warmiug nokkru seinna gekk framhjá niauninum á ströndinni, sá
iianti að pað var stórkaupniaður Möller, og heilsaði hann houum, en
Möller lét sem hann tæki ekkert »ptir pvi.
„Já, já,“ sagði Warming við sjáifann sig. það iítur út fyrir
að stríðið sé byrjað aptur. Jaja, pá er að ráðast á garðinu par
sem hann er lægstur, ungfrú Magda er *að öllum likindum ekki ó-
vinnaudi. Eu vist er um pað, að hún sigrar hvert karlmanns-
lijarta með sinni fegurðJ
Siðan stanzaði Warming skammt frá Möiler og fór að horfa
útá sjóimi. Nú fór Möller að verða örólegur,- og ganga fram og