Austri - 22.06.1894, Blaðsíða 3

Klí, 1H
A IJ S T 1} I .
71
27. Sýslunefndii! veit. :vö hún hati á-
ætlað meir en hún hefir leyfi til
samkvæmt lögum, en par ekki
var liægt að áætla gjöldin minni
en gjört er, vonar hún að amts-
ráðið vilji sampykkja pcssa tiið-
urjöfmin.
‘i8. Sýslun'efndin ákreður að borga
fyrir fundarhnld kér í dag og
par að lútandi atroðning 20 kr.
(horgað hjá -Fr. Wathue).
Fundi slitið.
Jón Johnsen.
Gruttonnur Vigfiisson. Jönas Eiríksson
tluðni Árnason. Benedikt Evjólfsson.
Priðrik Möller.
Ueifirétílug: í bréfinu in* Vopnaf. ■
í s- bl. stendur desinfiction, en á að
vera desinfection.
A L|>IN GISKOSNIN G.
1 Snæ fellsn essýsln var s:ra 1
Eiríkur Gíslason á Staðarstað, kos- i
inn með 58 atkv., dr. Jón porkelsson \
i Kaupinannahöfn, fékK 42 atkv.
F o s i n t i 1 E1 <1 e y .j a v.
30. niaí fór gufub’*turinn „Elín“
suður til Eldeyjar með bjarggöngu-
mennina. prjá úr Vestmannaeyjuni, og
heita peir: Hjálti Jónsson, sá hinn
sami sem kleyf uppá Háadrang hjá
Dyrhólaey í fyrra, og Águst og Stefán,
synir Gísla kaupmanns Stefánsson’ar í
Vestmannaeyjnm. Hjalti er ekki hA1 f-
pritugur. enn peir bræður um tvítugt,
jpeir eru allir heldur smámenni að
vexti: enn mjök vasklegir, og munu
vera fimastir bjarggönguménn í Vest,-
mannaeyjum og jafnframt hér á landi
og er efasamt hvort nokkursstaðar
finnast jafningjar peirra í pessari
list. í förimii til Eideyjar var herra
íSigfús Eynnindsson, sem er einn af
forgöngumömuim pessa fyrirtækis, en
til pess er stofnað félag með fimni
mönnum og 6 hlutum. Hinir félags- ‘
meunirr.ir eru: Gísli kaupmaður Stef-
ánsson (með 2 lduti fyrir sonu s na
báða), sýslumaður Vestmanneyinga,
Friðrik ljösniymlasmiður Gislason
(kaupmanns) og Hjalti Jónsson bjarg-
göngumaðurinn. Ferðin tii eyjarinnar
gekk vel, og fóru bjarggöiigumenniritir-
ásamt fleirum af skipinu á liittil eyj-
arinnar og gátu náð landtöku í vík
eimii landnorðan á henni. J»ar var
fyrir selahópur, og dripu Vestmann-
evingar hina stærri með stýrissveif og
kópana með hn»funum; alls 11 seli.
A,ð pví búnu réðu peir prír til
nppgöngu og liöfðu til pess járngadda,
er peir ráku inn í bergið. J>annig
klifu peir upp undir brún, en pá kom
fyrir versta torfæran, laus klettur,
sem var örmjór að ofan eins og egg,
svo að varla varð par komizt fyrir
öðruvísi en að ríða klofveg yfir urn
hann. J>eir komust klaklaust upp á
klettinn, sem allur riðaði undan pung-
anum, ea pá var e]itir pyngsta
pvautin að komast paðan upp á brún-
ina. ])(>ir ráku pá flevg svo hátt sem
peir níðu til og studdi Águst sig
við hann með tilstyrk Stefáns, en
Hjalti kleif uppá bakið á Ágúst par
tíl hann stöð á öxlutium, en uáði pó
ekki uppá brúnina fyr en liann stóð
á liöfði Ágústs og Ágúst fetti sig
jafnframt nptur á bak; pá náði Hjalti
lolts með fihgurgómunum í bjargsbrún-
iita og sveiflaði sér upp í sama vet-
fangi —- Tvær klnkkustundir voru
peir félagar að komast upp, en hæð-
in á berginu par sem peir fóru upp
er talin um 170 fet, víða pverhníft,
en sumstaðar smástallar.
t’ppá eyjunni gat að lita paim
j unnul af' fugli, ;:íi varia varð pverfót-
I að fyrir itreiðrum og sá varia i lopt
fvrir fuglamergðiuni. Mest ;ii‘ lúglin-
| um er súla, og nokkuð af svartfugli,
og drápu p.eir nokkuð af honum.
Hefðu getað fengið niikla veiði, en
! tíminn leyfði pað ekki. Sigu peir
svo aptur ofan i bjargfesti.
I ágústmánuði ætla peir félagar
í veiðiför til eyjarinttar
Menn vita ekki til, að nokkur
maður iiafi komizt uppá ey pessa fyrri,
j pótt svo standi i ferðabók Eggerts og
| Bjarna. (bls. 855) að kaðalstigar itafi
fyrrum verið par i berginu. En par
er einnig sagt, að nú sé par engum
fært upp að komast, pvi að liergið
sé pverhnýptara, enn ‘'ður.
(Eptir Fjallkoir.inni)
Kærainálin ísfirzku gegn LAr-
i usi sýslunt. Bjarnason eru nit dæmd
| í liéraði. Yar Lárus sýslttm. sýkn-
! aður, ett peir prír, Albert Jónsson
j járnsntiður, Jóakim Jóakimsson snikk-
ari og Guðmundur Guðmutvdsson báta-
smiður dærndir í 65 kr. sekt ltver og
til að greiða aUan máisJcostnað og
kœrurnar ómerkar.
,. Barsntíðarmálið" sem svo er
nefnt. höfðað af Guðmundi bónda í
Hnifsdal gegn Lárusi sýslumanni
Bjaritason, er einnig dæmt í liéraði
og var Lárus sýsluin. sýknaður.
Seyðisfirði 22. júní 1894.
ierð „Egils“ til Reykjiivíkuv
gekk rajög vel. Skipið veyndist frern-
ur ganggott og agœtlega stöðugt i sjó
og rúmgott. Hafði hingað til.baka á
I fjórða lmndrað farpegja, er allir gátu
legið og sofið undir piljunv, og höfðu
konur allar rúm.
Skipverjar eru mjög viðfeldnir
1 menn og pægilegri i umgengni en
menn itafa átt að venjast á liinujii
dönsku gufuskipum, pó langt, beri af
peim ölluni í ljúfnieiinsku og dreng-
skiip skipstjóri Törmes Wathne. Hann
var lasinn á leiðinni, en pó tók itanu
nokkuð af rúinfötum úr sinu eigin
rítmi til pess að lána eldra farpegja
ofaná sig. Hann gaf og vesalings
dreng er fór af Fáskritðsfit ði suður
til lækninga, bæði farið og fæðið.
|>að er reynsla koittin fvrir pvt,
að Norðmenn kunna tniklu betur að
umgangast íslendinga eu Danir. sem
liættir frentur til að lita niður á
okknr, er vér kunnum aidrei við, pó
vér förum iiægt. Vér álitum pví,
bæði pessa og ínargra aiinara liiuta
vegua, æskiiegf, að strandferðirnar
lentu i liöndum Xorðmanna en eigí
Dana, par til er vér sjálfir 'getum
tekið pær frá, peint báðum.
Með „Agli“ ‘komu rnargir farpegjar
á, fyrstu káetu, er suður fóru nteð
skipinn og svo sýslumaður Benédikt
Sveinssoii á leið til Hafnar.
Póstgufuskipið „Laura“ kom
hingað panii 18. p. m. sitnnan um
land' með fjölda farpegja, par á
meðal lattdshöfðingja, Magnús Stephen-
sen, póstmeistara 0. Finsen, frú f>ór-
unniJónassen' og clóttur liennár Sotfiu;
frú Hildi með syni síiiurn og fröken
Valgerði, (x rláksdætur, stórkaupmeiin-
ina Agúst Thomsen, V. T. Thost-
rup og Jón Vidalin með frú sinni,
síra Magnús Bja.rnarson, Lárus Tóm-
asson, Sigtr. agent Jönasson, o. m. fi.
Lantlshöfðingi og póstmeistari
fóru nú embættisferð kringum land
ti) eptirlita iijá undirmöimum sínum.
308
305
írarnniriiin er mjög hreinl.it; og auk pess lítur Baptiste ept.’r með-
feruinni a injólkiuni úr kúnt, ám og geitum. og tilbúniitgi á smiör
og osti, svo pú parft eigi að óttast liér óhreinlæti. En að öðiu
leyti era öll pilz banntærð hér á Norðheimi, bæði úti og inni.
Harnldur Vorðri liailaði sér brosandi apt.ur í hægindastóiinr
og raulaði fyrír nninni sér:
„]3ó náttúran sé lamin með lurk,
pá leitar húu heim uin siðir“.
Orn hleypti brúnum. „Iír pað ásetningur pinn að kortia méi
til að reiðast við pig?“
„Guð forði mér frá pvi. ofstopinn pinn! Eg hefði cigi klifrai
k’iigað upp að Norðheimi vfir fjöll og urðir og vaðið ár og mýrar
til pess að mislíka pér með pvi og rífa upp illa gróin hjartasái
pin, og verfa svo máske að launum fyrir góðan tilgang minn
hremmdur af pinuni voldugu Arnnr-klóm og sendur á höfuðið útúi
pessum kvennhatnra-kastala", sagði Haraldur og hló við. „En hætt-
um nú gamrii. Eg veit pað_ vinnr minn, að pú liefir reynt svik og
brigðinælgi af kvennfc lkinU; en pessi sorglega reynsla pín má pó
eigi villa hina góðu 3reind pí„a. Álítur pú að pú hafir rétt til
pess að halda allar konur falskar og siðaspilltar, pö pú liafir verið
svo óheppinn að lenda í klónUm á pvílíkri konu. Mig hefir tekið
petta álit pitt mjög sárt, vinur minn! þú veizt hvað vænt mör pyk-
ir um pig, en eg liefi unnið pess. dýran eið, að hætta heldur vin-
íengi okkar, en lata ógjört að segja pér sannleikann i pessu efni:
Jfaðurirm verður aldrei fullgjór maður, fyrr enn rið kominnar
hlið‘.
Eg pekki allar pínar sakargiptir gegn kvennniönnunum. Er
við nú tölum í einlægni, gamli vin, ertu pá eigi á pvj at'ai_
galli konunnar sé karlmönnúnum að kenna? Frá aldaöðli hafa
karlmennirnir ódrengilega kúgað hana, af pví hún er minni máttar.
Um petta hljótmn við að vera samdóma. Hafi karlmenn smámsam-
an öðlast meira siðferðislegt prek en konur, pá er pað bein afleið-
ing af pessari langvarandi kúgun peirra. Sem náttúrufræðingur og
sálaríræðingur verður pú að _áta: að sá ómáttugri beitir brögðum
gegn ofurvaJd/, og kwnsku ‘g'egn dýrslegu ajti. f>essvegna áttu að
snoturlega yfir hægri öxlina. Sagniunar segja að Seljadalsfólkið
sé komið af skozkum innflyténdum, er komið ha.fi tii Noregs og sezt
að í Seljadalnum eptir að „svarti dauði* hafði gjöreytt byggðir par.
Fjöldamörg stórbýli i byggðarlögum pessum, haía selstöðu og
aðsetur um sumartímann kringum hið lygna Finndalsvatn. Lítið
samblendi hafa peir pó, liver situr að sinu jafnast, hver hefir sína
háttu, siðvenjur ,og málýzku, og allir liafa peir liið sama sveita-
pröngsýnið. Tvisvar á suinrt koma peir pó sainan með sátt og sam-
lyndi. J>að er pegar presturinn frk Velli lieldur guðspjónustu
við prestasteinimi hjii Finndalsvatninu. Mikilleiki náttúrunnar
umhverfis og hin djúpa lotning fyrir liinum sameiginlegu kirkju-
siðum, tengir pá sainan petta fóllc, er verður sem að nýjum og
betri mönnum í liinu háhvelfda musteri. par sem sumarvindurinn
leikur lofsöngslagið á furutoppunuin og sólin er ijósakrónau sem
npplýsir musterið og ailt um kring hið mikla steinaltari kastast
frá Finndalsvatninu eudurksin ljósakrónunnar. f>á eru sálmabækurn-
ar tektiar upp og hinir gömlusálmar eptir Lúter, Kingo og Brorsoji
glymja hatt og skýrt og hátíðlega frá hraustum brjóstum fjallbú-
anna. sein iiafa hið alpekkta næma eðlisávisunar-söngvit. Hinar
al'arstóru démkirkjur, í Milano, Köln, Paris og f>rándheimi, eru sem
vesælt augnagröin í samanburði við slíkt musteri, sem drottinn
sjálfur hefir reist, og hvelft síuuni himni yfir.
Á grasivöxnum fletí nyrðst, i Finndalnum stóð nýbyggður bær,
og rétt fyrir norðan hanu var dálítill háls, er skýldi iionum fyrir
uorðannæðingum. Ibúðarhúsið var sterklega byggt og umhverfis
pað svaiir, er sneru itiður að dainum, og smáhýsi nokkur. I kriug
um íbúðarhúsið var ræktað, kirsiber og rauðber og iiiu lierkn'ustu
ávaxtatré og fjallajurtir, matjurtir og jarðepii.
Húsaviður var úr feikna niiklum furutrjám og byggingin méð
norsku lagi með útskurði, líkuin peim, er forfeður vorir tíðkuðu
er peir komu heim aptur úr Væringjaliðiuu i Miklagarði og reistu
hér skrautlega búgarða; en i gluggunum var pó spegilgler.
inni í hinni rúmgóðu dagstofu á Norðheimi, sátu tveir mi
ítldra memi og voru að drekka kaffi og reykja vindla og skra a
saman. Sá eldri vár liúsbóndiivn, bár iuaður og h'erðabreiður,