Austri - 30.06.1894, Blaðsíða 2

N K: 1 >
Á TT S T !! 1.
nni ritstjóri Skapti .Tósepsson, snm
áminntur um sannsögli staðfeátir fram-
burð vice-konsuls Har.sens mn botn-
vörpuveiðaskipin fyrir sunnan land,
sem sannan og er reiðubuinn að vinna
hér eið að. (I Yopnafjarðarferðinni
var hann eigi meði.
Loks mætti fyrir réttinum kauji-
maður Valdimar Davíðsson, sem á-
minntur var um sannsögli. og skvrir Irá
jivi. ;.ð liaiin á ferð með gufuskipinu
.. A-gli" haíi seð enskt botnvörpuskip
draga botnvörpu inn á Vopnaíirði
rétt á möti kaupstaðnum. Vitnið sá
pegar botnyörpunni var tieygt í sjó-
imi og að pað var fiskur á pilfarinu
og að tiski var kastað i sjóimi ofan
af skipinu. þetta skij) var merkt H
L. mTmer 57.
f»et.t-a vitni skvrði fra pvi, að
iiskimeiin iiefðn sagt frá pví í fyrra-
sumar, að enskt TiotnviVrpuveiðnskip
hefði veitt pá. með pessari veiðiaðferð
innanum allau Nípsfjörð, og ept.ir pað
liefði tekið fyrir góða ísuveiði, sem pai'
var áður. Kn ekki veit vitnið númer
á pví ski])i.
Lpplesið, siaðfest nndir eiðs til-
boð.
Síðan unnu öll fjögur vitiiin lag-
anua eið að framburði sínuni.
l'pplesið.
Rétti slitið.
Einar Thorlacius.
Réttarvitni:
K ristj á n Ha11 grímsson.
Jón Ruuólfsson.
jiessi er hin eiðfesta saga, og
liún ófögur, um pessa skaðlegu r&ns-
veiði Bnglendinga, og er húri pó að
eins einstök dæmi uppá pað, sem á
sér stað kringum allt ísiand, þó rnest
jmrni að ránsveiði pessari kveða fyrir
suðausturliluta landsins, par sem sand-
arnir eru rnestir. Sunnanúr Lóni,
Hornafirði og Mýrum höfum vfer og
iengið sterkustu umkvartanir imdan
pessum yfirgangi botvörpuskipanna,
sem veiða par alveg uppí landsteinum,
og eru pegar búin að spilla. stórkost-
lega iijargræði landsmanna rrr sjónum,
svo tii l’nllrar eyðileggingar liorfir
fyrir pessar sveitir, ank þess sem að
pessi skip, sem opt er afhrak manna
á, hafa haft ýmsan annan yfirgang
i frammi, par á meðal reynt til pess
að sigla á islenzka fiskibáta, hafi
skipverjat' haldið, að peir væru að
grennslast eptir númerum botnvörpu-
skipanna, rænt varplönd, drepið fugl
o. rn. fl.
Hingað til hafa pessi ski{> aðeins
tekið heilagfiski og kola, sein peir
íi ytja ýmist í brnnnum eða í ís á hinn
enska markað, ,og fá ærna peninga
fyrir. En porski og ísu liafa peir
kastað í sjóinn, eða pá selt Islend-
ingum með litlu verði, sem hefir vald-
ið pví, að Tandsmenn liafa síður am-
azt við poim, pó peir sæu, hversu
skaðleg veiði peirra er; pvi pað er
margföld reynsla. fyrir pví, nð par
sem botnvörpuveiði tíðkast að nokkr-
nm mun. par tekur bráðlega, allan
fisk undau. - þetta er almennt
viðurkennt um botnvörpuveíðarnar á
., I )aggersbank“ í Norðursjónum og
viö Eiu.'iandsstJ’eiídur, paðan sem öll
botnveiðaskip ejni harðlega gjörð ræk_
og pvi síckja pan nú á pessum síð-
iistu árum hingað til Islands svo
Imiidruðum skiptir og fjölga her við
;t;Tid ár frá ári. sökum auðlosðar.hafs-
ins og hins mikla ágóða, er pessi
ránsveiðiaðferð gefur af sér.
Eins og áður er ávikið, pá hafa
botnvörpuveiðaskipin hingað til að eins
tekiö heilagfiski og kola, sem peír
hafa ábatast mest á, en annaðhvort
fleygt eða selt íslendingum allan
annan fisk.
Én nú sjá peir, að með pessu
mót.i verðui' peim poiskur og ísa að
litlu sem engu verði, og pví er nú í
ráði, að byggja ný og stærri botn-
vörpuveiðaskip, sem svo eru væntan-
leg liinguð á næsta vori. Eiga pau
að geta hagnýtt sfer einnig porsk og
ísu, sem peir svo flvtja niður til Eng-
lands og á uðra útlenda markaði til
pess að spilla peim fvrir oss Tslend-
ingum.
(Tangurinn verður pá pessi:
Að fvrst koma liin ensku botn-
vörpuveiðaskip liingað og fremja hfer
ránsveiði siná í landlielgi, og fara svo
síðar með peiman íslenzka ránsfeng á
hina útlendu markaði til pess að
spilla par með honum vöruverði á
íslénzkum fiski!!
þetta má eigi lengur svo til
gnnga, pví aiinai' aðal lijargræðisveg-
ui' landsmunna er í bersýnilegum voða,
ef fiessi veiðiaðferð verður eigi pegar
hept, svo dugi.
því auk pess sem botnvörpuveiða-
skipin pursleikja sjóinn fyrir hverri
fiskitegund, þá eyö'a. bntnvörpurnar
alvpt) viðliomuwn' or/ gjurrifa upp
aliau hafabtítnrnn o</ allar þœr pl'ónt,-
ur rem á honum raxa, og eyði-
le-gyja þxmriy almy aðsetursstaði oy
heimili fiskjarins, oy þetta. tvonnt er
hið allra-skaðsamleyasta við botnvörpu-
yeiði þessa.
Smásektii' duga hfer ekki, Eng-
lendingar hlæja aðeins að pví, pó
verið sfe nð klína á pá petta 3—5
,,punda“ sekt, sem ein væn lúðaborg-
ar peim aptur á hinum enska mark-
aði. - Héi' dugar eigi annað eri
npptaka botnvörpunnar, pess verk-
fairis, er lagabro.tið er framið með,
oy skipsins sjtdfs, ef miklar eru
sakir.
En til pess að framkvæma pstta
parf hraðskreytt varðskip með dóm-
ara innanborðs, eða pá, að skipstjóri
hafi sjálfur dómsvald í pessum mál-
um. „Diana“ getur ómögulega fram-
kvæmt petta eptirlit, svo nokkurt
verulegt gagn verði að, pvi bæði er
hún of seinskreið t.il pess að ná í
pessi skip, sem ganga petta 14 milur
í vaktinni. og svo liefir hún mörgu
öðru að gegna, t. d. mæla upp firði
o. fi.
Danir liafa jafnan álitið sér skylt
að gæta pess, að landhelgi sfe eigi
brotin Iifer við land, og pvi hljóta
peír að álíta sfer skylt að leggja petta
nýja varðskip til og kosta }>að. En
alpingi verður nú pegar i sumar að
búa til iulltryggjandi lög um petta
velferðarmál landsins, svo að annar
aðalatv’innuvegur pess, og pað einmitt
sá er mest auðsvon er af með fram-
tíðinni, — eyðileggist ekki.
Skorum vé.r á blaðabræður vora
að fyigja nú einhuga og eindregið
pessu máli til uudirhúnings urnlir al-
pingi, og á pingmenn vora, að gefa
nú pegar í sumar út ströng lög, gegn
pessari ránsveiði, sem engin ástæða
er til pess að imynda sér annað en
stjórnin sampykki, par undir pvílíkam
liigum og duglegri l’ramkvæmd peirra
er komin velferð og framtlð vor fs-
74
lendinga og allmárgra danskra pegna,
sem nú reka mikla verzlun og fiskiveið-
ar hér við land, hœði á bátum og Iiaf-
skipum, og útvegi síðar. fé hjá ríkis-
deginum til að framfylgja lögununi
og sýna með pví, að enn sé sjórinn,
„De Danskes Yei til Ros og Magt“.
Ritstjórinn.
Er lííið lítilflörlegt?
(Einsog pað er sjaldgæft á Norð-
nrlöndum, að veraldlegir fræðimenn
riti í kirkjublöð til kristilegrar upp-
bvggingar almenningi, eins er pað al-
gengt á Englandi.
Hér er pýðing á gtein, sem nú í
vor stóð í liliðinu „Obristian Life“,
og leikmaður liefir ritað. Að höf. er
únítari parf pví síður að hneyksla
lesendtir vors k.blaðs. sem af grein-
inni má sjá, að ekki eru allir imitar-
ar vantrúarmenn).
„Hvervetna má heyra kvartaniv
um, hve lifið sé lítilfjörlegt, að pað sé
dauft, leiðinlegt, pýðingarlaust. Og
margir hafa mikið til síns máls. þvi
sorglegt er að vita til pess, hve marg- |
ir eru neyddir til að lifa eins og
krepptir og bundnir væri alla sína
æfi. Aðrir mega kenna sér sjálfum
um. þ>eii' hengja skýlutjöld fyrir
himininn, er peir sjálfir liafa ofið
|>eir flýja undali lifsins lifandi straum-
uiti, sem falla peim til beggja lianda,
og svo iiverfnr peim öll æðri pýðing
lífsins. Hin fræga skáldkona Cleorge
Elliot segir: „Æðstu farsæld lífsins,
sem samfara er sannri mikilmennsku,
hana liljótum vér ekki nema fvrir há-
ar og víðar hugsanir og stórkostlega
hluttekningu í stríði annara eins og
sjálfra vor“. |>eir, sem láta sig litlu
skipta kjör annara, heldur Iiringsnú-
ast innan um eigin áhyggjur, eyða
dögunum í léttúð og mæðusömu iðju-
leysi, peir skoða lífið lítilsvirði, varla
pess vevt að lifað sé. Takið eptir
peim, sem mest lirynda fva sér sorg-
um annava eða gleði, og nninuð pér
sjá, hvevsu peirra eigin smámuniv
verða peim æ evfiðavi og peiv æ
pveytulegri og óánægðaii með tilveru
sína.
Margiv utigiv menu íinvnda sév,
, að kristið líf sé einskomir prældóm-
ur, peir liafa pá skoðun. að pað sé
miklu daufara og ófrjálsara en lííið
r .
er eins og pað gjörist. Og panmg
hefir pví eflaust optlega verið lýst,
að pá missti tilvevan bæði lif og liti.
En petta er umbverfa hins sanna.
Sannkvistinn maðuv lifiv og hræríst á
hævvi lífsstöðum. Allt í Kristi ev
skörulegt, konunglegt, frjálst, lifandi.
|>ú hefir enga hugmynd um pann
stórleik, pá feguvðog pé fvlbug lífsins,
sem hin guðlega fyrirmynd manns og
konu getur skapað. Aldvei var pað
málverk málað, engin mynd höggvin,
enginn óður kveðinn, sein gefið getur
hugmynd um pá . skínandi fylling og
i rikdóm, sem býr i því ]ífi, er Guð
| liefir oss kvatt til og kallað i sínnm
syni.
Guð notar ö]l vandræði nýju sög-
unnar í vísdómsfullum tilgangi. þau
aeyða kynslóðina til að sjá og finna
til, par serri ekkert annað getur gjört
pað, hversn fátæklegt, raunalegt og
takmarkað lifið væri án Guðs. I
sannleik að segja: beri sagan nokkurn
skýran vitnisburð, pá er pað sá, að
lifið myndi missa alla pýðingu, tign og
| mikilleik, ef pað kastnði trúrmi á (tuö.
Lif maimsins parf ekki að vera
eingöngu fólgið í daglegu umstangi
eða í pví að eta og drekka og græða
fé og frama. en skilja eptir allar
æðri hvatir ómettar og í órækt og
allar æðri spurningar ósvaraðar. Krist-
ur hefir fært manninn fram ú stærra
lifssvið, stækkað lifið uppá við. næi*-
himninum, nær skaparaiium.
Djúp og pó dAsamlega einföld
eru pau sannindi, sem Kristur fram-
setti í lífi og kenningu. Guðs faðerní,
mannsins bræðralag, alheims vald og
ríki réttlætis og kærleika -— liver
skilur enn eða tæmir slik sannindi?
Jesús talaði ógjarnan um guðfræðileg
vafaspúrsmá]; hann bvggir allt á lif-
aiuli guðstrú, breytni og framferði.
Yíðátta hans kenningar birtist bezt í
pví, liversu hún sampýðist allt and-
iegt og siðgaiðislegt ágæti; hinir ólík-
nstu menn, ef góðir eru. eru hans
lærisveinar; iians guðsríki er fyrir 'alla,
sem gott girnast. |>að líf sem hann
kennir er líkt demanti með ótöluleg-
um tlötum fyrir geisla að brotna í.
„Guð og mín eigin sála“ — það er
ofpröngt orðtak fyrir hans Jifsskoðun.
Hinn sanni kristindómur þekkir ekk-
ert óviðkomandi, liann umfaðmar allt,
lifir í og með öllu og fyrir allt, eins
veraldarlifið, viðskíptin, vel- eða illa-
liðan manna eins og hið kirkjulega.
Hann kemur hvervetna fram styrkj-
andi, jirýðandi, göfgaiuli. Eða hver
getur lengur kallast menntaður. ef
hann sér ekki og kannast við pann
guðmóð til að lyí'ta manrikynimt, sem
Kristur liefir vakið í veröldimii —
ástriðu pá, sem niT er orðin almenn
til að hjálpa peim snauðu, pjáðu, út-
skúfuðu? það er mikill andi og krapt-
ur í fósturlandselskunni, en Kristur
leiðir oss út á enil stærra svæðr.
Hann hefir kveykt í lieiminum amla
og krapt, sem samrýmizt öllum mönu-
um alstaðar, en peim mest, sem mest
eiga að bera. Hann leiðir menr
meir og meir út úr öllu þröngsýni,
öllu sfergjörnu og fyllir heiininn með
nýrri voldugri tiltinning bróðernis og
niannúðar.
Er pá ekki neitt i pessari hugs-
un, sem gjörir litið mikilsvert og vek-
ur fjöi' og samhug hugsandi mánna?
„Guð“, segir Hegel i Heimspeki sög-
unnar“ „vill ekki að sín börn be.ri
þröngar sálir eða tóm höfuð, heldur
útvelur hann pau, sem í andanum eru
auðug að lians* pekkingu“. Guð vill
hefja pig til pess lífs, par sem allir
frumpartar góðleiks og fegurðar sam-
einast til pess að gefa þvi t.ign og
ágæti. þetta lif ertu i sannleika
skyldur að elska og dásama.
Að sönnu getur pú vanið pig við
allt, jafnvel að una hlekfcjumum, eins
og Byronlýsir Bandingjanum í Chillon,
en grettu pín í tíma. Lær ungur að
setja pér hátt mið og vittu svo hvað
pn kemst. Fylgdu frá pessari stundu
Kristi eptir, og gakk pá braut, sem
fyrst sýnist pröng, en óðara breikkar
og birtist. til meiri og meiri blessun-
ar fvrir alla.
(M. J.)
AlþiiiíiiskOHiiintiai
í ísafj ar ðarsýslu eru þeir
Sktali Thóroddsen og síra Sigurftur
Stefánsson endurkosnir með miklum
atkvæðafjölda.