Austri - 30.06.1894, Blaðsíða 3

Nk. 19
A U 8 T R I .
í B a i' ð a str a n dar s ý s 1 u er sira
Siglivðnr prófastur Jonssoil endur-
kosiun.
í Húnavatnssýslu voru þor-
lcifur Jónsson og Björn Sigfússon
endurkosnir og
L Skagafjarðarsýslu Ólafur
Briem og Jón Jakoltsson.
Af eptirfylg.iandi dómsorðum geta
lesendur Austra séð álit æðsta dóm-
stóls landsins á réttmæti tveggja peirra
mála, er mestur og lengstur úlfapytur
liefir verið útaf gjör her í Seyðisfirði
gegn sóknarprestinum síra Birni jpor-
lákssyni.
Bitstj.
1) (’) m s o r ð
landsyfirréttarins í múli því, er Björn
bóndi Herinannsson liöfðaði gegn Birni
presti J>orlúkssyni útaf útburðargjörð
á Selstöðum:
þ v { d æ m i s t r é t, t a ð v e r a:
Hinar úfríuðu útburðargjörðir
eiga óraskaðar að standa, sem og úr-
skurður fógetaréttarius f. júni f. ú.
að því i honum er ákveðið. að úfrýj-
andinn Björn Hermannsson skuli rýina
úr fiskihúsi og salthúsi, og stefndi
taka við þessum húsum til umrúða, en
vera úr gildi felldur. að því honum
eru afhent teð hús til fullrar eignar1
Múlskostnaður falli niður.
Ti. K. Sveinbjörnsson.
I) ö m s o r ð
bindsyfirréttarins í rnáli þvi er, Bjöi'n
1) Af því, að samkyæmt forsend-
um dómsins bar það eigi undir fo-
getann að úrskurða um eignarréttinn
:ið liinum uinræddu liúsuin. Bitstj.
prestur J>orláksson höfðaði gegn Sig- [
nrði Eiríkssyni á Búðareyri útafkæru- j
skjali til biskups, sem Signrður liafði
undirskrifað ásamt fleiri Seyðfirðing-
um:
þ v í d æ m i S t r é 11 a ð v e r a:
Hinn stefndi, Sigurður Eiríksson,
greiði í sekt til landsjöðs 100 krónur,
eða, ef sektin er eigi greidd í tæka
tið, sæti 30 daga einföldu fangelsi.
Franiantalin meiðyrði og möðgandi
iimmæli uin áfrýjandann, Björn jiresr.
þorlúksson, eiga að vera dauð og ó-
ínerk. I málskostnað fyrir yfir og
uíldirdómi greiði stefndi úfrýjanda 40
krónur. Döminum að fullnæg.ja innan
8 vikna frá löglegri birtingu hans,
sæti ella aðför að lögum.
L. E. Sveinbjörnsson.
Gjaíir iir Seyðistirði
til liins fyrirhugaða hásköla íslands.
krönur
Einar Thorlacius .... 50
Gunnlögur Jónsson 2
Rolf Johansen 2
Bjarni Siggeirsson G. B. Sclieving 10 kr. á ári í 3
tiu :u' 100
V T. Thostrup 200
Sig. Johítnsen Guttormur og Sigurður Finn- 50
bogasynir 4
Otto Watlme 100
I. M. Hansen .... IO
Stefán Th. Jónsson . . . .
H. Ernst (fyrst uin sinn) . . 5
Eiiiar Hallgrínisson . 3
J>órarinn Guðniundsson . 50
Lars Imsland 10
Kristjún Hallgrímsson . . . 2
alls kr-r 601.00
312
Herra sýslumaður Benedikt Sveins-
son, er gekkst fyrir þessum samskot-
iim, hefir falið oss, að votta iiiuuin
lrúttvirtu gefendum. liaus og forstöðu-
nefndaritinar beztu þakkir fyrir þess-
ar höfðinglegu gjafir, er óskandi væri,
að in;ettu verða öllum til göðs eptir-
dæmis.
Vér viljum geta þess, að oss er
kunnugt um, að fleiri muni gefa hér
í Seyðisfirði til liúskólastofnunarinnar,
en þeir sem hér eru taldir. Ritstj.
Seyúisfirúi 30. jnní 1891.
„Stamford1 kom liingað 2f>. þ. m.
með mikið af vörum til pöntunafél. o. tl.
„Thyra“ kom hingað norðan nm
land þ. 23. þ. nr.
Með „Thyra“ fór nú áleiðis til
ISíýja-íslands í Ameriku, síra Oddur
Gíslason, kallaður til prests fyrir
„Bræðrasöfnuð" í Nýja Islaiídi. Síra
Oddur fór með konu sina og flest
börir sin (3 urðu eptir).
Að síra Oddi er hínn mesti sökn-
uður fyrir hans brennandi úliuga á
trúar- og kirkjumúlum, og fyrir þá
stöku alúð og ústundun, er liann befir
sýnt í því að bæta hag sjómannastétt-
ar alndsins, jafnt í andlegu sem lík-
amlegu, eins og líka bindindismálið
missir einn sinn örnggasta forvigis-
niann liér á landi við brottför síra
Odds. — En Yestur-Islendingum ósk-
unr vér til lukku með að fá annan
eins mairn og síra Odd, og er vonandi
að þeir kunni að meta það.
Eiunig fór nú til bróður síns,
sern er kaupmaður í Nev-York, frök-
en Sigríður Jönsdóttir, systir frú
Guðrúnar og Asdisar Watlme og
margir Vesturfarar aðrir, og fylgir
aðalumboðsmaður Allanlíinmnar sín-
um hóp til Skotlands.
Með „Thyra“ kom aptur héryðs-
læknir Jón Jónsson, sem með
j vitund landshöfðingjans iiafði á Ak-
I ureyri bittað á iarknisunrdæmunum.
| Héraði og Skagafirði, við Guðnrund
Hannesson, uppá væntanlegt, sam-
þykki stjórnarimiar. Munu Héraðs-
búar fagna, apturkomu Jóns iæknis.
því liamr hafði getið sér góðan orð-
I stýr hjá þeint i vetur.
Með „Thvra“ för og sýslumaður
Benedikt Sveinsson, og kaupmaður
Yaldimar Daviðsson alfarinn f.il þess
að taka við verzlun þeirri, er iiann
lrefir keypt í Kaupmannahöfn.
Að Yaldimar er mikil eptirsjá
liéðan af landi, því liann <*r vifnr
maður, dugandi kaupmaður og liinn
bezti drengur.
Gufuskipið ,,Eg'ill“ för liéðan ú-
leiðis til Skötlands og Hafnar þann
j 26. þ. m. Með skipimr föru snöggva
ferð kauprnaður Oarl Watline með
konu sinni.
„Vaagen - lagði þann 27. f. m.
j á stað uppað Lagarfijótsós og liafði í
; eptirdragi gufubátinn, stóran uppskip-
; unar-pramina, og „Njörð“ útað Briin-
nesi. Með ski’pinu var Otto "Wathne
sjúlfur og sýslumaður Eiirar Thorlacius
til þess að yfirlíta hið skaðaða
fi'akkneska skip á VTopnafirði.
Yer/lunarmaðnr Stefán Stefánsson
í Steinholti á Búðarevri fór og nú
) með ,,Yaageir' til þess að standa
J fvrir vöruafhendingu þar n]>]>i í Lag-
arfljótsós.
Veðrátta er nú mjög göð, liitar
nriklir, 20°R, í skugganunr og ágætir
gróður skúrar í miíli liér í fjörðuiium
en allt þurrara uppá fléraði og tún
| víða brunnin.
Afli ennþá lítill vegna boituleysis*
en fiskur fyrir, ef beitu væri að 'fú.
1 gær kom varðskipið „Díauar.
sem liafði náð í eit.t. botnvörpuveiða-
; skip á Reyðarfirði.
; Nýdáiir er hér í kaupstaðmrm
j Anna ívarsdóttir. Hún var ekkjh;
j dugnaðarkona hin mesta og góðkvendi.
Hrrn var eitt sinn unr tíma rúðs-..
i kona hjá Bjarna sál. rektor.
309
ihnanar og hljóðJausir fitglar. Og þar moð liefi eg lýst fyrir þér
þeim áhritum er hin dýrðlega náttúra hitabeltisins gjörði á mig.
J>ar vögguðu sér liinar fríðu konnr með hin tindrandi augu leti-
lega í rólutn, dreymandi um skraut og nuinaðarlíf, og þar flugu
páfagaukarnir. simalandi eins og konnrnar. grein af grein og hjuggu
í hin ilmlausu blónr og þar tlaug hinn skrautlegi kólibrifugl frá
hlömi til blóms. lin öll þessi formfegurð hreif mig eigi, en vakti,
einnritt eptirþrá mína eptir blömskrúðinu og blómilninum liér
lieima. Mig langaði lieim hingað, þar sem hvert minnsta blað lietir
sína angan, þar gaukur, þröstur og starinn lialda lielgi í hinuni
beilnænni birkiviðartoppum — þar séHi lojrtið endurnærir niami,
en linar mann eigi; þar sem konan er lireinni, túpmeiri og djúp-
lryggnari. ,Tú, hér, norðurundir heimskauti nær náttúran sinni
lullkomnustu angan á hinum löngu og björtu sumarnóttum“.
Haraldur nam staðar og lcit glaðlega til vinar síns: ,,Eg
þakka þér tjrir pessi orð Tómas, þad var nrér ánægja að heyra
svo vonariull orð at kvcnnhatarans vörunr. en með þeim virtist þú ein-
mitt að viðurkenna lnna sönnu ást, sem hjá okkur Norðmönnunum
jafnan íklæðist iinynd hinnar hreinu, siðprúður lijartaheitu, nörrænu
konu, með hinum djúpu tiltinningmn og djúpu hugsunum. Guði sé
lof! J>að er þó noklcur von um apturbata þinn!“
()rn beit gremjulega á vörina.
„Gjörðu svo vrl og haltu irið við guðsþjónustuna, og liættir
þessu bulli“, tautaði hana. „Eg hefi sagt þér. livernig þú átt að
baga þér, og þú verður sjálfum þér um að kenna, el þú fær ofaní-
gjöf fyrir óhlýðni þina.
J>ar beygðist stígurinn allt í einu til liægri hliðar og vinirnir
námu ósjúlfrátt staðar af undrun yfir þeirri sjón, er nú bar fyrir
augu þeirra. Hjá Prestasteininum stóð hár nraður, beinvaxinn og
skarpleitur með sálmabók í hendi og stýrði söngnum, og Iijá lionum
ung stúlka, en i kringum þau stóðu aptur Seldælingar og J>elmerk-
ingar í hópuin, allir með sálmabækur. Hljómaði liiiin gamli sörgur
Kingós fagurlega í góðviðrinu.
Tómas og Haraldur gengu nieð hægð inní mannþröngina, og
mátti sjú á hinum tilkomumikla svip Arnar, live hrifinn hann va.r,
þrátti fyrir það. að iiann nefndi sig einn af hinum trúu áhangend-
leggja sanngjarnari dóm á kvennmennina og eigi gley-ma- lienmsr-
ágætu yfirburðum. þö henni sé í ýmsu ábótavant.
„J>að var áður en eg liitti Editli; svaraði Norðrl með ánægjn-
svip. Guð gefi að þvílík koua verði einhverntíma á veg.i þínuin
Tómas! J>á munu ástarinnar blóðrauðu rósir aptur blómgast, í þínu
rika bjarta, sém nú er svo autt og snautt, og uravefja murtugrein-
um hið Ijósa liár hennar!
Eg vildi þú liefði;' séð elsku koiuina mína. svo inndæia, lireina
og viðkvæma; horft á liaira breiða dúkinn á liið nægjusama matborð,
sfeð fyrsta roða móðurraeðvitundarinnar á kinnum liennar,. séð liana
dag eptir dag sitja við sóttarsæng barus okkar, séð hana titra af
angist fyrir aðsigi dauðans, eða gagntakast af himneskum fugnuði
yfir sæluvoninni uiu að við fengjum að halda lifsafkvæmi okkar -—
þá. hefðirðu hlotið að bevgja þití, drambsaina, hö,fuð fyrjr kvenu-
manmnum!
En jafn reyndur og lærður maður senr þú, fer helxt eigin brant;
og það er að mörgu leyti mér ofsaxið að fara i deiln við þig ttm
það málefni, sem i raun og veru er meira hjartans mál, en, hugar-
ins og hi>inar köldu ígriuidunar. Eg byggi á reynslutini og fæ þaun
lærdónr út úr henni; að reyni karlmaður til þess að ganga. framhjá
konunni með fyrirlitningu eins og þú, og vogir þú þér að stríða
gegn hinni sönnu og iireinu ást, sem falin er í brjósti hyers. mantft: '
sem ósigrandi, þá rnun sú ver?a reynd þín, a.ð þú farir eigi ö-*
tneiddur úr þeim bardaga, er ástin snýr við þfer bakinu , og skilur*!'
þig eptir einnrana með tómt. og gleðisnautt lijarta.
J>ú brosir svo biturt Tómas! Eg veit, að þú leitar þér, lækn-
ingar á sorgum þínum í, þessuin þínuni kvennhatara. káStala, —• í ■
faðnri náttúrunnar og af bókum, vísiudainaniianna, er fýlla bókahyll-
ur þínar, — en það vcrður þó aldi.'ei apnað eu vésadt neyðarúr-
ræði. kæri vin!
J>ú v.erður að játa þvi, að þegar. þú kemur, þréyttur- heim: af
fjallgöngum þínum með byssu og irunda eða þú á öveðurskvöldi hefiv
látið visindabækurnar aptur, — að þá hirngrar og þyrstir sálu þina
eptir Jconuhendinni, iii.nni mjúku konuhendi, tii þess að þurka s,vit-
ann af enni þíuu og farji héglega yfir hin þréýitu aúgu þín. J>or-
irðu að neita því,. að þú ekki á stundum. sjáir ivormnrynd bera fyrir-'