Austri - 02.10.1894, Blaðsíða 3

Nr. 27
A U S rP ft I.
107 *
vav reiknað saman fyrir langan tima,
hvað hankinn mundi hafa mikið á
^angi af bankaseðlum, og eptir peim
útreikningi ákvað Robert Peel að
í bankaseðlum mundi 14 millionir
punda sterl. vera á gangi meðal manna
og pessa upphæð leyfðu bankalögin
1844 bankanum að gefa út í seðlum,
gegn pví að hann hefði upphæð pessa
fyrirliggjandi í rikisskuldabréfum.
Nil um stundir eru rúmlega 16 milli-
ónir punda sterl. á gangi í banka-
seðlum, en bankinn hefir jafnan fyrir-
liggjandi í gulli rúmar 14 miliionir
punda sterling.
Allir bankaseðlarnir eruínnfærð-
ir í bíekur bankans, og pegar seðl-
arnir koma aptur inní bankann, eru
peir ógiltir og upphæðín færð tii
jafnaðar. Með pessu fyrirkomulagi
vita bankastjórarnir ætíð, hve
mikið er á gangi af bankaseðl-
um. |>að koma jafnaðarlega á hverj-
um degi inní bankann um 50,000
seðlar sem eru ógiltir, en peir eru
fyrst brenmlir að 5 áruin líðnum, svo
að bankinn geti svarað öllum fyrir-
spurnum seðlunum viðvíkjandi. Að
undanskildum pappírnum sesn seðl-
arnir eru prentaðir á, pá er allt
pað er viðvíkur seðlagjörðinni, í bank-
anuni sjáifum.
Aðal-ætlunarverk Enghmds banka
er að annast ríkisskuldirnar. jþeirri
grein bankans stýrir einu aðai-bók-
haldari (chief accountant) eg gæzlu-
maður undir honum. En í pessari
deild bankans erú ua 200 bauka-
embættismenn, sem færa um 2,000
Siöfuðbækur. Fyrir útlánsdeild bank-
ans stendur fyrsti gjaidkeri og fyrír
Smmi á skrífari bankastjörnarinnar
að leggja alit sem víðkemur peírrí
cieild bankans
Bankanefudia heldur fundi á
I viku fresti. En bankastjórinn (the
í Guvernor) og umboðsmaður (Deputy
! Guvernor) eru á hverjum degi í bank-
anum. Laun peirra eru 2000, og
1500 pund sterling um árið. Banka-
ráðið (Board of Directors) er í sex
deildum sem skiptast á um gæzlu
bankans. Sú deildin er vörð heíir
kemur klukkan HV2 * bankann, og
er pá lagt fyrir hana staða bankans.
Ráð petta sér um, að peir banlca-
seðlar er inn hafa komið dagínn áður
séu fengnir réttum embættismanni
bankans, ráðið telur út og inn pen-
inga, rannsakar vixla og lítur við og
við eptir veðum bankans.
Bankasvæðið er 4 ekrur og í
bankanum búa fyrsti gjaldkeri og
fyrsti bókhaldari, og auk peirra eru
j ætið, bæði nótt og nýtan dag, að
! meðtöldum sunnudögum, nokkrír af
hinum æðri embættismönnum í bank-
anum. I árleg laun greiðir bankinn um
300,000 pund sterl. og 40- og 50,000
í eptirlaun. Bankinn hefir mörg úti-
bú í Lundúnaborg og í flestum stór-
borgum á Englandi.
?. Tillaga tíl píngsályktunar um
stofnun almenns ábyrgðarsjóðs.
fyrir fiskiveiða-pilskip á fslandi,
4. Tillaga til pingsályktunar ura
innflutningstoll á islenzkri sild
á Bússlandi.
5. Tillaga til píngsályktunar um
að kaupa frönsku húsin í B-eykja-
vik.
6. Tillaga til pingsályktunar um
aukna tilsjón með útlendum
fiskiveiðum víð lsland.
7. Tillaga til pingsályktunar um
strandferðir.
8. Tillaga til pingsályktunar um
stofnun brunabótasjóðs.
9. Tillaga til píngsályktunar (um
fjárlög 1894 og 95 § 13, O, 7).
10. Tillaga t-il píngsályktunar um
amtmannaembættín.
«. Felhlav.
1. Tillaga til píngsályktunar um
kennslu í íslenzkri tungu.
2. Tillaga til píngsályktunar (um
50 ára afmæli alpingis).
IV. Fyrirspurnir.
n 1
> íir mál þau, or hafa verið
til meðferðar á aljiinsi 18!!4.
—o—
(Niðurl.)
1 íí. l»iiigsályíít.aiiir.
A. Samþyklitar.
L Jbnjgsáíyktun um að birta tillögur
lajidshöfðingja uni lagasynjanir
í Stj órnarti ðindunuvn.
2. Tillaga tii pingsályktiuiar vim
áfangastaði.
1. Fyrirspurn til landshöfðíngja frá
Skúla Thoroddsen.
V. Onnur slíjol.
1. Nefndarál'vt um kosningu píng-
manns Mýramanaa.
2. Nefndarálit og reikníngur »ra
pinghúsgaráinn.
PÓST þd ÓFNAÐURINN.
—o--
þegar pósturinn kom síðast að
sunnan að Djúpavog, pá vantaði pen-
ingabréf frá landsbankanum með
840 kr. í seðlum. |>að er álit póst-
afgreiðslumannsins, sem er greíndur
og gætinn, að petta peningabréf geti
varla hafa verið látið í peningapok-
ann í ReyJcjavik, svo nákvæmlega sem
liann skoðaði fráganginn á honum í
votta viðurvist við móttöku póstsins.
J>að er annars eptirtektavert, að
allur pessi peningabréfa pjófnaður er
úr bréfum, sem annaðhvort eiga að
fara til Reykjavíkur, eða komaþaðan.
Sýslumaður Johnsen á Eskifirði
héfir yfirheyrt Einar sunnanpóst Ola-
son á Kollsstaðagerði og enga’sökget-
að fundið lijá honum, enda er pað
almenningsálit hér á Héraði og á
póstleiðinni snður að Bjarnanesi, að
Einar póstur sé alveg sýkn saka af
pessu peníngahvarfi af sunnanpóst-
ínum,
|>að er annars íleira í ðlagi með
þennan sunnanpóst en peningahvarfið,
pví vér höfum opt fengið umkvartan-
ir um, að bl'óð týndust á pessari leið,
einkum vestari hluta hennar, og liöf-
um vér sumpart orðið að senda blöð-
ín kaupendunum á ný en snma höfum
vér alveg misst fyrir pessi vanskil, og
er pað hart fyrir oss blaðstjörana,
sem borgujn mörg handruð krónur
árlega í burðareyri, að yerða hvað
eptir annað fyrir pessu.
Fjárkaup herra stórkaupmann*
j R. Slimons og peirra kaupmanns Sig,
«Johancens og Einars verzlunarstjöra
Hallgrímssonar eru nú að mestu end-
uð, og hafa gengið allvel.
iSlimon lét kaupa fé tá svæðinu
sunnan af Mýrum og Hornafirði og
alla leið norður í J>istilfjörð og gaf
alit upp að 19 kr. incl. fyrir beztu
sauði. Hinir fyrnefndu fjárkaupendur

UVF2IS.
Salóiiionskux’ dómur.
1 svissnosku ') blöðum stendur hin litla frásaga cr hér feV á
eptin Maður nokkur í pjöðverzknm smábæ hafJi 1 alla') annail
inami ,,svinhuird*‘. Múlið kom fyrir rétt, En pegnr dómarinit
beyrði hvert sakarefnið var, dæmdi hann rétt að vera, að orðið
svínhundur elvki gæti aiitizt saktiæmt, par eð ekkert dýr væri til.
cr héti slíku nafni, Kæranda kom dómur pessi hfeldur á óvart;
en hanu borgaði málskostnaðinn, og gekk siðan út úr ráðstofunni.
um leið og hatfn kvaddi dómarium með pesstun orðum: Vertu nú
sæll, herra „svínhundur'"
I jósiixymlir liafðar til þess að sinxa drykkjurútuiu
til apturíivarfs,
Bindindisfélag nokkurt í Ameriku hefir fundið uppá því að nota
Ijósmyndir í parfir bindindisins.
Bindindismennirnir biða eptir pví að drykkjuménnirnir hverft
heím aptur irá veitingahúsunum og takn svo ttiyndir af peini
par sem peir eru að reilui á götunum, reka sig á húsin, faðrua
ljóskerastangirnar, eða leggja sig til hvíldar í ræsunum, Síðau
eru myndirnar sendar synduyunum, pegar peir eru orðnir afdtnkkn-
ii, til pess að vita hvernig peim litiat á sjálfa sig. Verður pá
mörgum svo við pá sjón, að peir hætta að drekka.
spádömar*
Arið 1846 var heimili iafði Blessington eitt bið mesta heimii
I Lundúnúm. Hjá befúái Yar hvern dag húsfyliir af hinum frægustu
túönmun er pá vðru appi, listamönnum, rithöfundum, pjóðmála-
'görpum og störhöfðingjum. Éinn dag færði pjónninn henni heim-
Sóknarmiða frá ungri franskri stúlku, fröken H., sem bað hana við-
'tals í nokkíar mínútur. Stúlkan hafði meðferðis meðmælingatbréf
frá vinkonu lafði Blestingten, tit bjó í Paris. Fröken H. var síðan
fylgt inni eitt af hinum ininni hetbergjnm, par sem lafði Bless-
ington sat og prií* gesti'f hjá henni, prír merkilogir rnenn, sinn
úr hverjum flokki mannféiagsins,
Hin unga franska stúika frafð'i kómið tii Lúndúna u'm morguninn
•og í bréfinu. -er lrún fætði laíði Blessíngton, var hún innilega beðin
að lijálpa fröken H. til að komast áfram í Lundúnum. í bréfinu
Stóð eánfrémuí að írökön Ö. veéri lærisveinii hinnar ffðsgu frökén
Le Normand og að hán vstri éins vei að sér í „spádómslist“
eins og kennaViniK
]>egar lafði Blessingtori kafði Spurt Stúlkima um hagi hennar,
‘datt hetini . ihig að nú ‘Slcyldi hún nota tækifærið til a;ð reyna
spádémslist hiaaar angu itteyjar. Hún nefndi ekki nöin gestanna
við liana, en sagði peim að stúlkan heíði fengið orð fyrir að geta
spáð á Ffakklandi, og að hún væri viljug til að spá fyrir peim, ef
peir hefðu ekki á móti pví. Gestirnir sampykktu beiðni hús-
freyju, og ungfrúin tók pegar að lesa í lófa eins peirra, Eptif
íitla stúnd mafiti húm